Suchergebnisse

von L. T. Spittler ; Enth.: Apologie De Monsieur Forstner De Breitembourg Et De Damberg / Georg Friedrich von Forstner ; Volltext // Exemplar mit der Signatur: München, Bayerische Staatsbibliothek -- Germ.sp. 443-1

von L. T. Spittler ; Enth.: Apologie De Monsieur Forstner De Breitembourg Et De Damberg / Georg Friedrich von Forstner ; Volltext // Exemplar mit der Signatur: München, Bayerische Staatsbibliothek -- Bibl.Mont. 3224

von Alfred von Vivenot ; Text dt. u. franz. ; Volltext // Exemplar mit der Signatur: München, Bayerische Staatsbibliothek -- J.publ.e. 462 m

Geschichte von Großbritannien und Ireland… ( Witerthur, 1794) - trzeci tom niemieckojęzycznego przekładu dzieła, opublikowanego w czterech tomach na przestrzeni 1792-1795, którego autorem jest szkocki sędzia, autor i publicysta John Dalrymple (1726-1810). Czterotomowe opracowanie jest kompleksowym ujęciem historii Wielkiej Brytanii i Irlandii II połowy XVII wieku (dokładnie do 1702 roku). Tom pierwszy (1792) obejmuje ostatni okres burzliwych rządów syna Karola I Stuarta - Karola II (1630-1685) - króla Anglii i Szkocji w latach 1649-1685 (de iure) lub 1660-1685 (de facto). Tom drugi (1793) dotyczy krótkiego okresu panowania (1685-1688) brata i następcy Karola II - Jakuba II (1633-1701). Jego niepopularne rządy trwały do 1688 roku kiedy to został obalony przez chwalebną rewolucję (Glorious Revolution) i zmuszony do ucieczki do Francji. Dwa ostanie tomy (1794, 1795) prezentują historię Wielkiej Brytanii i Irlandii pod rządami Wilhelma III Orańskiego (1650-1702). Czwarty i ostatni tom dzieła wieńczy szczegółowy opis bitwy morskiej w zatoce Vigo - starcia zbrojnego, jakie odbyło się 23 października 1702 roku u galicyjskich wybrzeży Hiszpanii pomiędzy okrętami floty angielsko-holenderskiej admirałów George Rooke'a i Filipa van Almonde, a siłami francusko-hiszpańskimi, którymi dowodzili François-Louis Rousselet, marquis de Châteaurenault i Manuel de Velasco. (Warto w tym miejscu nadmienić, że dla upamiętnienia tego wydarzenia i zdobycia francuskiej i hiszpańskiej floty, emisje monet angielskich z 1703 roku, wybitych z części zdobytego złota i srebra, oznaczano dodatkowo napisem VIGO). Wilhelm III Orański niestety nie dożył tej bitwy. W 1702 roku podczas jazdy konnej jego koń potknął się, a król spadł tak nieszczęśliwie, że złamał obojczyk. Wkrótce zachorował na zapalenie płuc i zmarł 8 marca 1702 roku. Autorem tłumaczenia z języka angielskiego jest szwajcarski teolog, pedagog, historyk, publicysta i polityk Johann Georg Müller (1759-1819).

Geschichte von Großbritannien und Ireland… ( Witerthur, 1793) - drugi tom niemieckojęzycznego przekładu dzieła, opublikowanego w czterech tomach na przestrzeni 1792-1795, którego autorem jest szkocki sędzia, autor i publicysta John Dalrymple (1726-1810). Czterotomowe opracowanie jest kompleksowym ujęciem historii Wielkiej Brytanii i Irlandii II połowy XVII wieku (dokładnie do 1702 roku). Tom pierwszy (1792) obejmuje ostatni okres burzliwych rządów syna Karola I Stuarta - Karola II (1630-1685) - króla Anglii i Szkocji w latach 1649-1685 (de iure) lub 1660-1685 (de facto). Tom drugi dotyczy krótkiego okresu panowania (1685-1688) brata i następcy Karola II - Jakuba II (1633-1701). Jego niepopularne rządy trwały do 1688 roku kiedy to został obalony przez chwalebną rewolucję (Glorious Revolution) i zmuszony do ucieczki do Francji. Dwa ostanie tomy (1794, 1795) prezentują historię Wielkiej Brytanii i Irlandii pod rządami Wilhelma III Orańskiego (1650-1702). Czwarty i ostatni tom dzieła wieńczy szczegółowy opis bitwy morskiej w zatoce Vigo - starcia zbrojnego, jakie odbyło się 23 października 1702 roku u galicyjskich wybrzeży Hiszpanii pomiędzy okrętami floty angielsko-holenderskiej admirałów George Rooke'a i Filipa van Almonde, a siłami francusko-hiszpańskimi, którymi dowodzili François-Louis Rousselet, marquis de Châteaurenault i Manuel de Velasco. (Warto w tym miejscu nadmienić, że dla upamiętnienia tego wydarzenia i zdobycia francuskiej i hiszpańskiej floty, emisje monet angielskich z 1703 roku, wybitych z części zdobytego złota i srebra, oznaczano dodatkowo napisem VIGO.) Wilhelm III Orański niestety nie dożył tej bitwy. W 1702 roku podczas jazdy konnej jego koń potknął się, a król spadł tak nieszczęśliwie, że złamał obojczyk. Wkrótce zachorował na zapalenie płuc i zmarł 8 marca 1702 roku. Autorem tłumaczenia z języka angielskiego jest szwajcarski teolog, pedagog, historyk, publicysta i polityk Johann Georg Müller (1759-1819).

Geschichte von Großbritannien und Ireland… ( Witerthur, 1794) – ostatni, czwarty tom niemieckojęzycznego przekładu dzieła, opublikowanego w czterech tomach na przestrzeni 1792-1795, którego autorem jest szkocki sędzia, autor i publicysta John Dalrymple (1726-1810). Czterotomowe opracowanie jest kompleksowym ujęciem historii Wielkiej Brytanii i Irlandii II połowy XVII wieku (dokładnie do 1702 roku). Tom pierwszy (1792) obejmuje ostatni okres burzliwych rządów syna Karola I Stuarta - Karola II (1630-1685) - króla Anglii i Szkocji w latach 1649-1685 (de iure) lub 1660-1685 (de facto). Tom drugi (1793) dotyczy krótkiego okresu panowania (1685-1688) brata i następcy Karola II - Jakuba II (1633-1701). Jego niepopularne rządy trwały do 1688 roku kiedy to został obalony przez chwalebną rewolucję (Glorious Revolution) i zmuszony do ucieczki do Francji. Dwa ostanie tomy (1794, 1795) prezentują historię Wielkiej Brytanii i Irlandii pod rządami Wilhelma III Orańskiego (1650-1702). Czwarty i ostatni tom dzieła wieńczy szczegółowy opis bitwy morskiej w zatoce Vigo - starcia zbrojnego, jakie odbyło się 23 października 1702 roku u galicyjskich wybrzeży Hiszpanii pomiędzy okrętami floty angielsko-holenderskiej admirałów George Rooke'a i Filipa van Almonde, a siłami francusko-hiszpańskimi, którymi dowodzili François-Louis Rousselet, marquis de Châteaurenault i Manuel de Velasco. (Warto w tym miejscu nadmienić, że dla upamiętnienia tego wydarzenia i zdobycia francuskiej i hiszpańskiej floty, emisje monet angielskich z 1703 roku, wybitych z części zdobytego złota i srebra, oznaczano dodatkowo napisem VIGO). Wilhelm III Orański niestety nie dożył tej bitwy. W 1702 roku podczas jazdy konnej jego koń potknął się, a król spadł tak nieszczęśliwie, że złamał obojczyk. Wkrótce zachorował na zapalenie płuc i zmarł 8 marca 1702 roku. Autorem tłumaczenia z języka angielskiego jest szwajcarski teolog, pedagog, historyk, publicysta i polityk Johann Georg Müller (1759-1819).

Fragmente über Friedrich den Grossen… (Lipsk, 1790) – trzeci, ostatni tom obszernej publikacji dotyczącej historii życia, rządów oraz charakteru i filozofii życia jednego z tzw. oświeconych monarchów absolutnych XVIII wieku, w latach 1740–1786 króla Prus - Fryderyka II Wielkiego (1712-1786), której autorem jest szwajcarski lekarza, filozof i pisarz Johann Georg Ritter von Zimmermann (1728-1795). Zimmermann studiował najpierw retorykę, historię i filozofię w Bernie, później w latach 1747-52 medycynę w Getyndze. Od 1752 do 1754 r. prowadził praktykę lekarską w Bernie, a od 1754 roku był lekarzem miejskim w Brugg. Od 1755 roku rozpoczął karierę pisarską. W 1760 roku został członkiem Bawarskiej Akademii Nauk oraz Pruskiej Akademii Nauk. Od 1768 roku był w Hanowerze osobistym lekarzem na dworze angielskiego króla Jerzego III Hanowerskiego (1738-1820). Pełnił także funkcję lekarza i doradcy medycznego wielu koronowanych głów. W 1786 roku przebywał w Poczdamie u króla pruskiego Fryderyka Wielkiego (1712-1786). W 1786 roku caryca Katarzyna II nobilitowała go do stanu szlacheckiego nadając mu tytuł Ritter. Zaprosiła go również na swój dwór do Sankt Petersburga, ale nie przyjął tego zaproszenia. W tym samym roku został członkiem honorowym Rosyjskiej Akademii Nauk w Sankt Petersburgu. Zimmermann prowadził korespondencję z wieloma znanymi osobistościami m.in. z Johannem Wolfgangiem von Goethe (1749-1832), Johannem Georgiem Sulzerem (1720-1779), Johannem Gottfriedem Herderem (1744-1803), Helfrichem Peterem Sturzem (1736-1779), Abrahamem Gotthelfem Kästnerem (1719-1800). W ostatnich latach życia z wieloma z nich się poróżnił, stał się wrogiem oświecenia i obiektem satyry Georga Christopha Lichtenberga (1742-1799). Niniejsza publikacja określana jest mianem jednego z najważniejszych, obok wydanej w 1788 roku "Über Friederich den Grossen und meine Unterredung mit ihm kurz vor seinem Tode" (pol. "O Fryderyku Wielkim i moich z nim rozmowach na krótko przed jego śmiercią"), opracowań Zimmermanna dotyczących pruskiego monarchy. W trzytomowej publikacji Zimmermann stara się przedstawić Fryderyka II Wielkiego jako człowieka, władcę i polityka, którego celem staje się rozbudowanie potęgi Prus i który stworzył sobie koncepcję króla, który włada państwem, państwo żyje dla króla, a on dla państwa. Na tle ówczesnej Europy Fryderyk II jest postacią odgrywającą wiodącą rolę w życiu naukowym i kulturalnym kontynentu, która rysuje się jako postać wyjątkowa, przyciągająca uwagę całej Europy.

Fragmente über Friedrich den Grossen… (Lipsk, 1790) - pierwszy tom obszernej publikacji dotyczącej historii życia, rządów oraz charakteru i filozofii życia jednego z tzw. oświeconych monarchów absolutnych XVIII wieku, w latach 1740–1786 króla Prus - Fryderyka II Wielkiego (1712-1786), której autorem jest szwajcarski lekarza, filozof i pisarz Johann Georg Ritter von Zimmermann (1728-1795). Zimmermann studiował najpierw retorykę, historię i filozofię w Bernie, później w latach 1747-52 medycynę w Getyndze. Od 1752 do 1754 r. prowadził praktykę lekarską w Bernie, a od 1754 roku był lekarzem miejskim w Brugg. Od 1755 roku rozpoczął karierę pisarską. W 1760 roku został członkiem Bawarskiej Akademii Nauk oraz Pruskiej Akademii Nauk. Od 1768 roku był w Hanowerze osobistym lekarzem na dworze angielskiego króla Jerzego III Hanowerskiego (1738-1820). Pełnił także funkcję lekarza i doradcy medycznego wielu koronowanych głów. W 1786 roku przebywał w Poczdamie u króla pruskiego Fryderyka Wielkiego (1712-1786). W 1786 roku caryca Katarzyna II nobilitowała go do stanu szlacheckiego nadając mu tytuł Ritter. Zaprosiła go również na swój dwór do Sankt Petersburga, ale nie przyjął tego zaproszenia. W tym samym roku został członkiem honorowym Rosyjskiej Akademii Nauk w Sankt Petersburgu. Zimmermann prowadził korespondencję z wieloma znanymi osobistościami m.in. z Johannem Wolfgangiem von Goethe (1749-1832), Johannem Georgiem Sulzerem (1720-1779), Johannem Gottfriedem Herderem (1744-1803), Helfrichem Peterem Sturzem (1736-1779), Abrahamem Gotthelfem Kästnerem (1719-1800). W ostatnich latach życia z wieloma z nich się poróżnił, stał się wrogiem oświecenia i obiektem satyry Georga Christopha Lichtenberga (1742-1799). Niniejsza publikacja określana jest mianem jednego z najważniejszych, obok wydanej w 1788 roku "Über Friederich den Grossen und meine Unterredung mit ihm kurz vor seinem Tode" (pol. "O Fryderyku Wielkim i moich z nim rozmowach na krótko przed jego śmiercią"), opracowań Zimmermanna dotyczących pruskiego monarchy. W trzytomowej publikacji Zimmermann stara się przedstawić Fryderyka II Wielkiego jako człowieka, władcę i polityka, którego celem staje się rozbudowanie potęgi Prus i który stworzył sobie koncepcję króla, który włada państwem, państwo żyje dla króla, a on dla państwa. Na tle ówczesnej Europy Fryderyk II jest postacią odgrywającą wiodącą rolę w życiu naukowym i kulturalnym kontynentu, która rysuje się jako postać wyjątkowa, przyciągająca uwagę całej Europy.

Fragmente über Friedrich den Grossen… (Lipsk, 1790) - drugi tom obszernej publikacji dotyczącej historii życia, rządów oraz charakteru i filozofii życia jednego z tzw. oświeconych monarchów absolutnych XVIII wieku, w latach 1740–1786 króla Prus - Fryderyka II Wielkiego (1712-1786), której autorem jest szwajcarski lekarza, filozof i pisarz Johann Georg Ritter von Zimmermann (1728-1795). Zimmermann studiował najpierw retorykę, historię i filozofię w Bernie, później w latach 1747-52 medycynę w Getyndze. Od 1752 do 1754 r. prowadził praktykę lekarską w Bernie, a od 1754 roku był lekarzem miejskim w Brugg. Od 1755 roku rozpoczął karierę pisarską. W 1760 roku został członkiem Bawarskiej Akademii Nauk oraz Pruskiej Akademii Nauk. Od 1768 roku był w Hanowerze osobistym lekarzem na dworze angielskiego króla Jerzego III Hanowerskiego (1738-1820). Pełnił także funkcję lekarza i doradcy medycznego wielu koronowanych głów. W 1786 roku przebywał w Poczdamie u króla pruskiego Fryderyka Wielkiego (1712-1786). W 1786 roku caryca Katarzyna II nobilitowała go do stanu szlacheckiego nadając mu tytuł Ritter. Zaprosiła go również na swój dwór do Sankt Petersburga, ale nie przyjął tego zaproszenia. W tym samym roku został członkiem honorowym Rosyjskiej Akademii Nauk w Sankt Petersburgu. Zimmermann prowadził korespondencję z wieloma znanymi osobistościami m.in. z Johannem Wolfgangiem von Goethe (1749-1832), Johannem Georgiem Sulzerem (1720-1779), Johannem Gottfriedem Herderem (1744-1803), Helfrichem Peterem Sturzem (1736-1779), Abrahamem Gotthelfem Kästnerem (1719-1800). W ostatnich latach życia z wieloma z nich się poróżnił, stał się wrogiem oświecenia i obiektem satyry Georga Christopha Lichtenberga (1742-1799). Niniejsza publikacja określana jest mianem jednego z najważniejszych, obok wydanej w 1788 roku "Über Friederich den Grossen und meine Unterredung mit ihm kurz vor seinem Tode" (pol. "O Fryderyku Wielkim i moich z nim rozmowach na krótko przed jego śmiercią"), opracowań Zimmermanna dotyczących pruskiego monarchy. W trzytomowej publikacji Zimmermann stara się przedstawić Fryderyka II Wielkiego jako człowieka, władcę i polityka, którego celem staje się rozbudowanie potęgi Prus i który stworzył sobie koncepcję króla, który włada państwem, państwo żyje dla króla, a on dla państwa. Na tle ówczesnej Europy Fryderyk II jest postacią odgrywającą wiodącą rolę w życiu naukowym i kulturalnym kontynentu, która rysuje się jako postać wyjątkowa, przyciągająca uwagę całej Europy.

von Alfred v. Vivenot ; Volltext // Exemplar mit der Signatur: München, Bayerische Staatsbibliothek -- J.publ.e. 462 lx

Die schnellen Umwälzungen, die durch die Revolutionen in 1989 ausgelöst wurden, haben nachhaltige Spuren bei den osteuro-päischen Bevölkerungen hinterlassen. Diese sind in historische Generationen eingeteilt, deren Vergangenheit und Zukunft nicht aus dem gleichen Blickwinkel betrachtet werden können. Von den "verlorenen Generationen"hin zu den "erwarteten Generationen"spiegelt sich ihre Wahrnehmung vom sozialen Leben und ihr Bezug zur Geschichte in ihren politischen, kulturellen und wirtschaftlichen Entscheidungen wider. Wie könnte ein Anthropologe diese gegenwärtige Vielfalt beschreiben, für die das Gelebte, zu dem er nur teilweise Zugang hat, entscheidend ist? Diese Frage stellt sich der Autor im Rahmen von zwei Erhebungen, die Anfang der 2000er Jahre in Rumänien und der Republik Moldau durchgeführt wurden. ; The rapid changes induced by the 1989 revolutions left durable traces among eastern European populations. Divided into historical generations that do not share a common view on the past and on the future, from "lost generations" to "expected generations," their perception of social life and their integration into history is reflected in their political, cultural, and economic choices. How could an anthropologist describe this current diversity on which lived historical experiences that he/she did not witness were determinant? The author tackles this question through two field cases conducted at the beginning of the 2000s in Romania and in the Republic of Moldova. ; Les changements rapides induits par les révolutions de 1989 ont laissé des marques durables parmi les populations actuelles d'Europe de l'Est. Étant divisées en générations historiques dont le passé et le futur ne se présentent pas sous le même angle, des « générations perdues » aux « générations attendues », leur perception du social et l'inscription dans l'histoire qui les caractérisent se reflètent dans leurs choix économiques, politiques et culturels. Comment l'anthropologue peut-il ethnographier la diversité actuelle pour laquelle le vécu, ...

Die schnellen Umwälzungen, die durch die Revolutionen in 1989 ausgelöst wurden, haben nachhaltige Spuren bei den osteuro-päischen Bevölkerungen hinterlassen. Diese sind in historische Generationen eingeteilt, deren Vergangenheit und Zukunft nicht aus dem gleichen Blickwinkel betrachtet werden können. Von den "verlorenen Generationen"hin zu den "erwarteten Generationen"spiegelt sich ihre Wahrnehmung vom sozialen Leben und ihr Bezug zur Geschichte in ihren politischen, kulturellen und wirtschaftlichen Entscheidungen wider. Wie könnte ein Anthropologe diese gegenwärtige Vielfalt beschreiben, für die das Gelebte, zu dem er nur teilweise Zugang hat, entscheidend ist? Diese Frage stellt sich der Autor im Rahmen von zwei Erhebungen, die Anfang der 2000er Jahre in Rumänien und der Republik Moldau durchgeführt wurden. ; The rapid changes induced by the 1989 revolutions left durable traces among eastern European populations. Divided into historical generations that do not share a common view on the past and on the future, from "lost generations" to "expected generations," their perception of social life and their integration into history is reflected in their political, cultural, and economic choices. How could an anthropologist describe this current diversity on which lived historical experiences that he/she did not witness were determinant? The author tackles this question through two field cases conducted at the beginning of the 2000s in Romania and in the Republic of Moldova. ; Les changements rapides induits par les révolutions de 1989 ont laissé des marques durables parmi les populations actuelles d'Europe de l'Est. Étant divisées en générations historiques dont le passé et le futur ne se présentent pas sous le même angle, des « générations perdues » aux « générations attendues », leur perception du social et l'inscription dans l'histoire qui les caractérisent se reflètent dans leurs choix économiques, politiques et culturels. Comment l'anthropologue peut-il ethnographier la diversité actuelle pour laquelle le vécu, ...

Die schnellen Umwälzungen, die durch die Revolutionen in 1989 ausgelöst wurden, haben nachhaltige Spuren bei den osteuro-päischen Bevölkerungen hinterlassen. Diese sind in historische Generationen eingeteilt, deren Vergangenheit und Zukunft nicht aus dem gleichen Blickwinkel betrachtet werden können. Von den "verlorenen Generationen"hin zu den "erwarteten Generationen"spiegelt sich ihre Wahrnehmung vom sozialen Leben und ihr Bezug zur Geschichte in ihren politischen, kulturellen und wirtschaftlichen Entscheidungen wider. Wie könnte ein Anthropologe diese gegenwärtige Vielfalt beschreiben, für die das Gelebte, zu dem er nur teilweise Zugang hat, entscheidend ist? Diese Frage stellt sich der Autor im Rahmen von zwei Erhebungen, die Anfang der 2000er Jahre in Rumänien und der Republik Moldau durchgeführt wurden. ; The rapid changes induced by the 1989 revolutions left durable traces among eastern European populations. Divided into historical generations that do not share a common view on the past and on the future, from "lost generations" to "expected generations," their perception of social life and their integration into history is reflected in their political, cultural, and economic choices. How could an anthropologist describe this current diversity on which lived historical experiences that he/she did not witness were determinant? The author tackles this question through two field cases conducted at the beginning of the 2000s in Romania and in the Republic of Moldova. ; Les changements rapides induits par les révolutions de 1989 ont laissé des marques durables parmi les populations actuelles d'Europe de l'Est. Étant divisées en générations historiques dont le passé et le futur ne se présentent pas sous le même angle, des « générations perdues » aux « générations attendues », leur perception du social et l'inscription dans l'histoire qui les caractérisent se reflètent dans leurs choix économiques, politiques et culturels. Comment l'anthropologue peut-il ethnographier la diversité actuelle pour laquelle le vécu, auquel il n'a que partiellement accès, est déterminant ? Cette question est abordée à travers deux enquêtes conduites l'une en Moldavie, l'autre en Roumanie dans les années 2000.

S. 44 - 48 sind [1] S., S. 49 - 56 sind [1] gef. Bl. ; Volltext // Exemplar mit der Signatur: München, Bayerische Staatsbibliothek -- Bibl.Mont. 3223-4

S. 44 - 48 sind [1] S., S. 49 - 56 sind [1] gef. Bl. ; Volltext // Exemplar mit der Signatur: München, Bayerische Staatsbibliothek -- 4 Germ.sp. 296-4