Suchergebnisse

Vrouwelijke kunstenaars zijn vaak in de vergetelheid geraakt of in de schaduw gebleven van 'de grote meesters'. Immers, de kunstgeschiedenis is hoofdzakelijk gericht op 'dead white male artists'. Het is nog steeds overduidelijk zijn verhaal (his story) dat de canon van de kunstgeschiedenis bepaalt. Vandaag de dag is er nog steeds geen sprake van gelijkwaardigheid tussen mannelijke en vrouwelijke kunstenaars. Zolang wij uitsluitend de traditionele canon der (kunst)geschiedenis voorgeschoteld krijgen, blijft de geschiedenis er een van helden en overwinnaars, van oorlogen en rooftochten. Ook de mythe van het 'oerpatriarchaat' wordt dan in stand gehouden. In dit boek ontrafelt kunsthistorica Karin Haanappel deze mythe. Zij laat ons een heel andere wereld ervaren, een wereld waarvan ook vrouwen deel uitmaken en waarin niet-westerse en prehistorische culturen eveneens van belang blijken te zijn

De vrederechter is een kind van de Franse Revolutie. In de geest van de Verlichting was er nood aan een rechter die dicht bij het volk stond, voor wie bemiddeling en verzoening een eerste taak zou zijn, een drempelloze opstap naar justitie. Deze Franse creatie werd door de revolutionairen en Napoleon ook ingevoerd in territoria die nieuwe nationale staten zouden worden. Nederland maakte kennis met het vredegerecht in 1811, maar inmiddels heeft de vrederechter er plaats geruimd voor de kantonrechter. Italië kent nog steeds de giudice de pace en Spanje de juzgado de paz. In België steekt de discussie over het autonome statuut van de vrederechters bij elk project voor gerechtelijke hervormingen opnieuw de kop op. Anderzijds heeft de wetgever de afgelopen eeuwen steeds meer bijzondere bevoegdheden toegekend aan de laagste alleenzetelende rechter. Klachten over gerechtelijke achterstand of ingewikkelde procedures betreffen allerhande instellingen, maar meestal niet het vredegerecht