Suchergebnisse

Veyor® is a trademark of Idea Works, Inc. It is a text analysis program that performs, either by itself or in combination with programs such as Qualrus® and Globalpoint®, not only word category counts, but also sentiment analysis. According to a newspaper article about a recent application to a campaign for the US Senate elections (Reed, 2010), the sentiment towards the candidates in blogs and newspapers as extracted by Globalpoint® predicted the outcome of the elections more accurately than a telephone survey. Candidates received positive or negative points based on what was being said about key issues in the race and were categorized under headings such as 'government,' 'economy,' 'personal' and subsets such as 'free market' and 'tax issues'.

Ten years ago, now, the Eurozone began to shake on its foundations. This article traces the genesis of the crisis and the present state of affairs. As to the causes of the global financial crisis in 2008, I argue that contrary to common understanding, the financial crisis had its deeper causes in a decades old tendency towards crisis in the real economy, produced by the continuous overaccumulation of capital which can only return profits by undertaking speculative short-term investments (a phenomenon known as 'financialisation'). I then trace how the global financial crisis morphed into a crisis of public deficits and debt in 2010-2011, particularly in the Eurozone. Three factors are shown to be responsible: financialization, design faults in the European monetary union, and the neo-mercantilist strategy of especially Germany and the Netherlands. The paper next looks at the five main traits of the policy responses in the Eurozone: bailing out governments and banks through creating emergency funds; imposition of austerity and budget discipline for member state governments; attempting to create and complete a Eurozone banking union; subsequently the European Central Bank engaged on an unprecedented scale in 'quantitative easing'; and finally, institutional reform in an attempt to repair the most pressing design faults of the EMU. The paper concludes that the underlying structural factors leading up to the crisis have only been addressed incompletely: the overaccumulation of capital continues, the completion of the banking union is in an impasse, quantitative easing has mostly just intensified financialization by pushing up asset prizes, and institutional reform has taken the form of a fundamentally undemocratic attempt at monetary and political union by stealth. The broader legitimacy of the European project has been substantially undermined, and Europe is not in a better position than eight years ago in case of a new global crisis.

In Europe and especially in the euro existed between mid 2007 to late 2009 preserve vote on how the institutions of a sometimes fragile EU and the single currency managed to the global financial crisis defy. The crisis hit over from the United States, where the dangers of applied liberal and deregulated model of financial markets and inadequate governance were insufficiently recognized. European banks, but a few, behaved more than their American peers. Also banking supervision was generally effective, especially in countries like Italy, Spain and the small Cyprus. Through an innovative and fast answer to the European Central Bank had a leading role in tackling the crisis: the European legal framework for emergency loans was modified and cross-border coordination was performed. Crucial factor was that, in countries such as Belgium, Greece and Italy after, most EU and eurozone countries thanks to the Stability and Growth Pact (SGP) and the Treaty of Maastricht had their debt under control. The result was that most European countries have not been hit as hard by the recession and the United States. The Anglo-American capitalism performed moderately, while the European system had shown its resilience (for the first time). Adapted from the source document.

Beleggingsondernemingen en gereglementeerde markten worden sinds 1 november 2007op indringende wijze gereguleerd door de Europese Markets in Financial Instruments Directive (MiFID), de MiFID-uitvoeringsrichtlijn en de MiFID-uitvoeringsverordening (MiFID-regime). Per 3 januari 2017 - een kleine tien jaar later - wordt het MiFID-regime vervangen door MiFID II, bestaande uit onder meer een richtlijn (MiFID II), de Markets in Financial Instruments Regulation (MiFIR) en een indrukwekkende hoeveelheid uitvoeringsmaatregelen. MiFID mag dan de reputatie hebben streng te zijn, MiFID II/MiFIR trekt de teugels nog verder aan. De aanleiding hiervoor laat zich raden: de financiële crisis heeft lacunes blootgelegd in de beleggersbescherming en tekortkomingen in de werking en transparantie van financiële markten. Het MiFID II/MiFIR regime zal een belangrijke impact hebben op de financiële sector. Dit preadvies 2015 uitgebracht voor de Vereniging voor Financieel Recht beoogt de belangrijkste wijzigingen en vernieuwingen die MiFID II meebrengt, te bespreken

Internal dispute, the crisis surrounding the war in Iraq, arguments concerning the financial perspectives for 2007-2013 and a double negative result of the referenda (in France and the Netherlands) concerning the European Constitution, mean a crisis for the EU. In the year and a half which have expired between 2005 and 2007, many plans have progressed slightly, but little have been concretized. In defense of Prime Minister Verhofstadt's "The United States of Europe", on socioeconomic policies, technological cooperation, unified justice, security policies, diplomacy, and a European army -- a plan that has not found its way to either the public or high political discussions. It is suggested to take it up with a limited number of member states, so that other countries will follow later. In general, the author reproaches European politicians lack of emotion: more open conflicts of Left against Right, large against small, swiftly and non-too-soft -- therein lies the nature of democracy, and therefore also the future of European politics. Figures, References. O. van Zijl

Public administration; Economics; Political science - In september 2008 balanceren mondiale financiële markten aan de rand van de afgrond na het faillissement van de Amerikaanse zakenbank Lehman Brothers. Hoewel een totale meltdown uitbleef, leidde de kredietcrisis tot de grootste economische recessie sinds de Grote Depressie van 1929. Door deze crisis werd helder wat de gevolgen zijn van mondiale integratie en expansie van de financiële markten op het dagelijkse leven. De kredietcrisis analyseert de oorzaken van de kredietcrisis vanuit een politiek-economisch perspectief en plaatst de crisis in de context van langer lopende ontwikkelingen. Hierbij staan drie punten centraal: de institutionele inbedding van de markten, financialisering van de economie (het toenemende belang van de financiële economie boven de reële economie), en de beslissingen (of nalaten van het nemen van een beslissing) van relevante beleidsmakers. De verschillende bijdragen laten zien dat de wisselwerking tussen financiële beleidsmakers en marktpartijen - vaak onbedoeld - de processen in gang zette die tot de crisis leidden. Nu de acute fase van de crisis voorbij is het zaak dat beleidsmakers en bankiers lering trekking en zich opnieuw afvragen welke kant het op moet met het financiële systeem. Deze bundel levert een waardevolle bijdrage aan deze discussie door de aandacht voor zowel economische ontwikkelingen als voor regulering. De kredietcrisis biedt een uniek Nederlandstalig overzicht van de politieke economie van financiële markten. De belangrijkste lering die we uit de crisis kunnen trekken is dat er een grondiger publiek debat plaats moet vinden over de ontwikkelingen en regulering van het financiële systeem, waarin niet alleen financiële partijen maar alle belanghebbenden betrokken zijn. 'De kredietcrisis' geeft daarbij niet alleen een denkraam om de recente ontwikkelingen te begrijpen, maar ook concrete beleidsaanbevelingen door de expert op diverse beleidsterreinen. Zo suggereert Jasper Blom bijvoorbeeld nieuwe kapitaaleisen aan banken waarmee ze op meerdere punten gezekerd worden (en dus een meer solide buffer aanhouden). Rien Jeuken en Bob Coppes adviseren om tot een centraal verwerkingsinstituut (Central Counterparty) voor derivaten te komen om de markt transparanter en minder risicovol te maken. Laura Horn en Arjan Vliegenthart roepen op om werknemers en consumenten meer aandacht te schenken in het ondernemingsbestuur, naast de aandeelhouders.