Suchergebnisse

Globalisering en de liberalisering van handel en kapitaalstromen hebben grote economische gevolgen in Centraal en Oost Europa, waar het economisch systeem na de val van de Muur opnieuw ingericht diende te worden. Het process van institutionele verandering, structurele economische transformatie en privatisering heeft zich in de verschillende landen van Centraal en Oosteuropa op verschillende wijzen ontwikkeld. De voormalige satellietstaten hebben een relatief snelle economische transformatie doorlopen en zijn lid geworden van de Europese Unie. De landen die lid waren van de 'Commonwealth of Independent States' (CIS) hadden daarentegen grote problemen met de transformatie naar een moderne markteconomie. Vanwege het gebrek aan kapitaal en relevante kennis hebben buitenlandse investeringen een cruciale role gespeeld bij het tranformatie proces in Centraal en OostEuropa. Deze dissertatie concentreert zich op de rol van multinationals bij het genoemde transitieproces. De dissertatie bestaat uit twee gedeelten. Allereerst wordt het locatie keuze gedrag van multinationals in Centraal en Oost Europa nader bestudeerd. Rekening houdend met de verschillende transitie paden die deze landen hebben doorlopen, suggereren mijn bevindingen dat buitenlandse investeringsbeslissingen deels padafhankelijk zijn, gedreven door agglomeratie voordelen en toegang tot inputs die slechts lokaal aanwezig zijn. Buitenlandse ondernemingen versterken daarmee de bestaande concentratie van economische activiteit. In het tweede gedeelte van de dissertatie analyseer ik de invloed van buitenlandse investeringen op de economie van het land waarin geinvesteerd wordt. Buitenlandse investeringen versterken de concurrentiepositie van locale bedrijven. Deze zogenaamde spillover effecten hangen af van de mate waarin de buitenlandse onderneming in de locale economie is ingebed en de mate waarin locale bedrijven. Tenslotte is het belangrijk op te merken dat de mate van kennis transfer van buitenlandse bedrijven naar lokale ondernemingen samenhangt met de mate waarin de buitenlandse onderneming is geintegreerd in wereldwijde productie netwerken, en veel minder met de mate waarin buitenlandse ondernemingen lokaal producten of diensten afnemen. ; The collapse of the communist system has initiated the transformation of Central and Eastern European (CEE) countries from a social-planned towards a market economy. The institutional transition, structural change and privatization process evolved at a different extent across CEE countries. The former satellite states implemented a rapid transformation of the economic system and joined the European Union (EU), whereas the countries of the Commonwealth of Independent States (CIS) faced severe difficulties in adapting their system to the new environment. Due to the lack of capital and knowledge, foreign direct investment (FDI) has played a crucial role in the process of technological renewal and economic development. This thesis consists of two research objectives; the location decision of multinational enterprises (MNE) in CEE regions and the impact of FDI in host economies. This thesis is based on firm level information and takes three theoretical frameworks on FDI into account: International Economics, Regional Economics and International Business. Taking the different transition paths of CEE countries into account, the findings suggest that the regional distribution of FDI differs across sectors and is affected by agglomeration economies and by the access to locally bounded inputs. Therefore, FDI amplifies the concentration of economic activities. The investigation of FDI spillovers provides evidence that FDI contributes to the competitiveness of domestic firms in CEE economies. Notwithstanding, the results show that local firms only benefit from FDI if foreign affiliates are sufficiently embedded in the host economy and global production networks.

Children of Marx and Coca-Cola affords a deep study of Chinese avant-garde art and independent cinema from the mid-1990s to the beginning of the twenty-first century. Informed by the author's experience in Beijing and New York--global cities with extensive access to an emergent transnational Chinese visual culture--this work situates selected artworks and films in the context of Chinese nationalism and postsocialism and against the background of the capitalist globalization that has so radically affected contemporary China. It juxtaposes and compares avant-garde artists and independent filmmakers from a number of intertwined perspectives, particularly in their shared avant-garde postures and perceptions. Xiaoping Lin provides illuminating close readings of a variety of visual texts and artistic practices, including installation, performance, painting, photography, video, and film. Throughout, he sustains a theoretical discussion of representative artworks and films and succeeds in delineating a variegated postsocialist cultural landscape saturated by market forces, confused values, and lost faith. This refreshing approach is due to Lin's ability to tackle both Chinese art and cinema rigorously within a shared discursive space. He, for example, aptly conceptualizes a central thematic concern in both genres as "postsocialist trauma" aggravated by capitalist globalization. By thus focusing exclusively on the two parallel and often intersecting movements or phenomena in the visual arts, his work brings about a fruitful dialog between the narrow field of traditional art history and visual studies more generally. Children of Marx and Coca-Cola will be a major contribution to China studies, art history, film studies, and cultural studies. Multiple audiences--specialists, teachers, and students in these disciplines, as well as general readers with an interest in contemporary Chinese society and culture--will find that this work fulfills an urgent need for sophisticated analysis of China's cultural production as it assumes a key role in capitalist globalization

The book responds to a growing concern among scholars, professionals, and policy makers over the recent decades about competitiveness of territories in a context of increasing globalization and keener international competition. The book combines contributions of experts from prominent international organizations with researches developed by academics, and adopts both a theoretical and a methodological approach, with a clear focus on the identification of policy options. The book also brings together in-depth empirical analyses, which consider paradigmatic case studies in Europe, Africa and Asia providing new data on regional economies in a comparative perspective. The cases selected represent different levels of development, different transformation strategies and paths with distinct outcomes, providing new and updated data on regional economies in a comparative perspective. This book is essential reading for scholars and students concerned with local development, public policy and globalization, as well as to all those involved professionally in regional and local development.

"Interest in world history has never been greater—both among historians and the reading public. Globalization has coaxed historians out of their fixation on all things national, which has characterized historical research since the nineteenth century. But with this new global field of research has come new methodological problems. It is high time that these problems were tackled, if only to develop methods to ensure that world-historical research strives for the same high quality and standards as any other field of historical study. This book addresses all these problems in detail, with a particular emphasis on solutions. The contributors discuss how the progress made in the sciences, which offer unique access to new types of source material, can best be used by the historians of global processes. These are sources that demand an awareness of both their advantages and their drawbacks. The same is true of the secondary sources, which are the basis of most world-historical overviews and syntheses. Primary and secondary sources alike require shrewd handling in a way not seen before. Similarly, the calculations and comparisons essential to world history must be harmonized, and historians have to acknowledge that the information they are working from is often of variable quality and detail. Linguistic and cultural differences must also be analysed systematically whenever historians seek the recurring traits in human history, much as they must be alert to the strong ideological interests that all too often distort scholarly results.
Solutions to these and the other methodological problems are hammered out in this book. Whether researchers, students, or interested readers, anyone keen to sharpen their critical thinking about world history will find there is much to take away from this book. - Intresset för världshistoria är större än på länge – både bland den läsande allmänheten och bland historiker. Globaliseringen har bidragit till att historikerna kommit ut ur den fixering vid det nationella som kännetecknat deras forskning ända sedan 1800-­‐talet. Men med den nya globala arenan för forskning följer också nya metodproblem. Det är hög tid att de världshistoriskt orienterade forskarna tar sig an de här problemen och utvecklar metoder, så att de kan arbeta med lika höga kvalitetskrav som annan historieforskning. I den här boken adresseras utförligt en serie sådana problem, och författarna ger förslag på hur de ska lösas. Här diskuteras hur den naturvetenskapliga forskningens framsteg kan utnyttjas för den som vill studera övergripande globala processer med vår tids unikt stora tillgång till helt nya typer av källmaterial. Det kräver en medvetenhet hos historikerna både om de här källornas förtjänster och om deras fällor. Detsamma gäller användningen sekundärlitteratur, som en stor del av de världshistoriska översikterna och synteserna baseras på. Här krävs källkritisk skärpa av ett nytt slag. Här krävs också att de ekonomiska och andra beräkningar och jämförelser som måste till inom världshistorisk forskning harmonieras och att forskarna tar höjd för att den information de bygger på ofta är av olika kvalitet och upplösning. Språkliga och kulturella skillnader måste också analyseras systematiskt när forskarna söker de återkommande dragen i den mänskliga historien. Dessutom måste världshistorikerna ständigt vara uppmärksamma på de starka ideologiska intressen som allt för ofta tenderar att förvrida de vetenskapliga resultaten.
Detta och en hel del andra metodproblem diskuteras i den här boken, där det finns mycket att hämta både för forskaren och för studenten, liksom för den historieintresserade läsare som vill skärpa sitt kritiska förhållningssätt till världshistorisk forskning."

Cities are facing many challenges; challenges linked to world-wide trends like urbanisation, climate changes and globalisation. In parallel to these trends, we have seen a rapid digitalisation in and of different parts of society. Cities and local governments have been appointed an important role in overcoming these world-wide challenges, and subsequently, in policy practices digitalisation is perceived as an important dimension in delivering better and sustainable services to its citizens. As a result, the smart city has emerged as a concept and approach to contemporary urban planning and development. There is still no common understanding of the concept and what components and dimensions it covers. However, in all definitions digitalisation constitutes one dimension, but the role and function of it is still not clear. In this study I have examined how different stakeholders talk about digitalisation in policy and planning practices of urban development. The aim has been to identify and analyse different repertoires of discourses on digitalisation to advance our knowledge on how goals related to the smart city and digitalisation are put into practice. The results are based on a qualitative and interpretative case study with a social constructionist approach. An analytical framework based on discourse analysis, stakeholder theory and (new) institutional theory has been constructed to analyse the case. Main results show that repertoires on digitalisation are limited in both policy and planning of urban development. In these practices, digitalisation is primarily seen as a means or as a communication infrastructure in relation to two city services/functions; i.e. services related to governance and to environment. Results also show that practices of urban planning and development are institutionalised, where different stakeholders' salience and stakes in urban development and in digitalisation differ, but it is clear that digitalisation is a secondary issue. Implications of these results are that the taken-for-granted discourses in policy and planning practices of urban development limit both practice and research when developing a smart city. ; Städer står inför många utmaningar kopplat till världsomspännande trender såsom urbanisering, klimatförändringar, och globalisering. Parallellt med dessa trender har vi sett en snabb digitalisering i och av olika delar av samhället. I detta sammanhang har städer och kommuner blivit tilldelade en viktig roll i hanteringen av dessa utmaningar. På policynivå ses digitalisering som en viktig dimension för att leverera hållbar och bättre service till medborgarna. Som ett led i detta har smarta städer vuxit fram som både begrepp och metod för stadsplanering och stadsutveckling. Det finns dock ingen gemensam tolkning av begreppet. Däremot finns digitalisering med som en dimension i definitionerna, men vilken roll och funktion den har är fortfarande oklart. I denna studie har jag undersökt hur olika intressenter talar om digitalisering i olika policy- och planeringspraktiker kopplat till stadsutveckling. Syftet har varit att identifiera och analysera repertoarer av digitaliseringsdiskurser för att bidra med kunskap om hur mål kopplade till smarta städer och digitalisering omsätts i praktiken. Resultaten är baserade på en kvalitativ och tolkande fallstudie med en socialkonstruktionistisk ansats. Ett analytiskt ramverk baserat på diskursanalys, intressentanalys, och nyinstitutionell teori har tagits fram för att analysera fallet. Resultaten visar att digitaliseringsrepertoarer är begränsade både i policy och i planering av stadsutveckling. I dessa praktiker ses digitalisering främst som ett verktyg eller en kommunikationsinfrastruktur i relation till två samhällsfunktioner, nämligen funktioner kopplade till styrning och administration, och funktioner kopplade till miljö. Resultaten visar också att praktiker kopplade till stadsplanering och stadsutveckling är institutionaliserade, praktiker där olika intressenter har olika makt, legitimitet och angelägenhet gällande stadsutveckling och digitalisering. Det är dock tydligt att digitalisering är en sekundär fråga. Implikationerna av dessa resultat är att de förgivettagna diskurserna begränsar både praktiken och forskningen i utvecklingen av smart städer.

I en internationell jämförelse ligger Sverige förhållandevis långt fram vad gäller användning av informations- och kommunikationsteknik (IKT) i såväl näringsliv som hos privatpersoner. Inte desto mindre finns det betydande skillnader mellan företag av olika storlek liksom mellan urbana miljöer och glesbygd. Mindre företag har inte kommit lika långt i att IKT-anpassa produktion, organisation och försäljning som större företag.EU, liksom Sverige, lyfter fram de mindre företagens roll för att upprätthålla en hög sysselsättning och ett dynamiskt näringsliv. Mindre och nya företag bidrar med konkurrens, innovativa lösningar och utgör på sikt en viktig komponent för uthållig tillväxt och ett fortsatt högt välstånd. Samtidigt är de just de mindre företagen som utsätts för ett allt hårdare konkurrenstryck i ett globaliseringsskede där marknader blir öppnare och mer lätt tillgängliga. Globaliseringen öppnar visserligen för nya möjligheter men reser också betydande utmaningar när det gäller att bibehålla och utveckla konkurrenskraften. Ett medel för att klara dessa utmaningar är ett effektivt användande av IKT.Den vikt som läggs vid mindre företag avspeglas delvis i en rad politiska initiativ på EU nivå, initiativ som också spiller över på svenska företag. EU-politiken behöver dock kompletteras med en nationell politik, vilket sker i ett flertal länder.Syftet med föreliggande rapport är att dels identifiera hinder för att mindre företag ska kunna använda kostnadseffektiva och konkurrensförstärkande IKT-lösningar, dels att föreslå ekonomisk-politiska åtgärder för att undanröja eller minska nuvarande hinder.På företagsnivå är fördelarna uppenbara med en väl genomförd IKT tillämpning. Moderna IKT-lösningar möjliggör sålunda för företag att lättare nå andra marknader, uppnå lägre kostnader, förbättrad intern och extern kommunikation, större enkelhet att samarbeta och koordinera produktionen med andra företag samt bättre förutsättning för innovation genom enklare access till olika former av kunskap och information. Samtidigt är hindren betydande. Bland de vanligast förekommande är en föreställning om att IKT inte är lämpligt för företaget, begränsade IKT- kunskaper hos ledningen/företagaren, standards och regelverk som är svåra för småföretag att anpassa sig till, höga utvecklingskostnader för IKT, bristande synkronisering/interoperabilitet mellan olika IKT-system, säkerhetsproblem och bristande förtroende, legala oklarheter samt bristande infrastruktur. Var och en av dessa kan innebära betydande problem för särskilt de mindre företagen.Baserat på en genomgång av de senaste årens forskning inom området föreslås en rad olika ekonomisk-politiska åtgärder i rapporten. Dessa avser dels generella åtgärder, dels mer specifika insatser anpassade till kunskapsnivå och det upplevda behovet av IKT i olika typföretag. Bristen på relevant IKT-information och en upplevd osäkerhet kring pålitligheten i nuvarandes system gentemot såväl leverantörer som kunder, kombinerat med en otillräcklig kunskapsnivå i särskilt mindre företag, innebär att det finns en risk att investeringarna i IKT inte når en samhällsekonomisk önskvärd nivå.Bland de generella åtgärderna märks förslag till skatteincitament under en begränsad tid för att öka IKT-investeringar liksom satsningar på forskning och utveckling. Likaså föreslås en översyn av de regleringar som finns på området med särskilt fokus på ett förenklat och IKT-baserat förfarande vid offentlig upphandling som möjliggör för mindre företag att delta. Bland mer specifika satsningar är förslagen sammanställda utifrån behoven hos olika typföretag. Olika utbildnings-, informations- och samordningsinsatser föreslås kombineras med vissa riktade ekonomiska incitament som lånefaciliteter och konsultcheckar. Vår bedömning är att de föreslagna ekonomisk-politiska åtgärderna bör kunna utgöra ett kraftfullt verktyg för att minska en nu rådande "digital divide" bland företag av olika storlek och mellan regioner. Samtidigt vill vi betona att mot bakgrund av den tid som stått till vårt förfogande – en dryg månad – ska förslagen ses som tentativa och förutsätter ytterligare bearbetning. ; Godkänd; 2010; 20100526 (vinpar) ; Fastelaboratoriet - VINNEXC

"This is an innovative study of how race and empire transformed French Republican citizenship in the early Third Republic. Elizabeth Heath integrates the histories of the wine-producing Department of Aude and the sugar-producing colony of Guadeloupe to reveal the ways in which empire was integral to the Third Republic's ability to stabilize a Republican regime that began to unravel in an age of economic globalization. She shows how global economic factors shaped negotiations between local citizens and the Third Republic over the responsibilities of the Republic to its citizens leading to the creation of two different and unequal forms of citizenship that became constitutive of the interwar imperial nation-state and the French welfare-state. Her findings shed important new light on the tensions within Republicanism between ideals of liberty and equality and on the construction of race as a meaningful social category at a foundational moment in French history"--

"Focusing on the great population movement of British emigrants before 1914, this book provides a new perspective on the relationship between empire and globalisation. It shows how distinct structures of economic opportunity developed around the people who settled across a wider British World through the co-ethnic networks they created. Yet these networks could also limit and distort economic growth. The powerful appeal of ethnic identification often made trade and investment with racial 'outsiders' less appealing, thereby skewing economic activities toward communities perceived to be 'British'. By highlighting the importance of these networks to migration, finance and trade, this book contributes to debates about globalisation in the past and present. It reveals how the networks upon which the era of modern globalisation was built quickly turned in on themselves after 1918, converting racial, ethnic and class tensions into protectionism, nationalism and xenophobia. Avoiding such an outcome is a challenge faced today"--Provided by publisher

Kamari Maxine Clarke and Deborah A. Thomas argue that a firm grasp of globalization requires an understanding of how race has constituted, and been constituted by, global transformations. Focusing attention on race as an analytic category, this state-of-the-art collection of essays explores the changing meanings of blackness in the context of globalization. It illuminates the connections between contemporary global processes of racialization and transnational circulations set in motion by imperialism and slavery; between popular culture and global conceptions of blackness; and between the work of anthropologists, policymakers, religious revivalists, and activists and the solidification and globalization of racial categories. A number of the essays bring to light the formative but not unproblematic influence of African American identity on other populations within the black diaspora. Among these are an examination of the impact of "black America" on racial identity and politics in mid-twentieth-century Liverpool and an inquiry into the distinctive experiences of blacks in Canada. Contributors investigate concepts of race and space in early-twenty-first century Harlem, the experiences of trafficked Nigerian sex workers in Italy, and the persistence of race in the purportedly non-racial language of the "New South Africa." They highlight how blackness is consumed and expressed in Cuban timba music, in West Indian adolescent girls' fascination with Buffy the Vampire Slayer, and in the incorporation of American rap music into black London culture. Connecting race to ethnicity, gender, sexuality, nationality, and religion, these essays reveal how new class economies, ideologies of belonging, and constructions of social difference are emerging from ongoing global transformations. Contributors. Robert L. Adams, Lee D. Baker, Jacqueline Nassy Brown, Tina M. Campt, Kamari Maxine Clarke, Raymond Codrington, Grant Farred, Kesha Fikes, Isar Godreau, Ariana Hernandez-Reguant, Jayne O. Ifekwunigwe, John L. Jackson Jr., Oneka LaBennett, Naomi Pabst, Lena Sawyer, Deborah A. Thomas.

Cross-national research aiming to explain democracy normally focuses either on internal or external factors as relevant for a country's level of democracy. However, several scholars argue that democratization is not a completely domestic process. This study, with diffusion theory as a point of departure, shows how the two perspectives can be simultaneously examined. With the help of a theoretical framework that separates factors into different analytical levels, quantitative analyses make it possible to reach empirical results that examine the relevance of diffusion when it comes to countries' levels of democracy, while controlling for internal variables. The results show that the effects of diffusion disappear when controlling for internal characteristics. In some cases, though, deviations to domestic explanations can be handled by addressing international influence instead. In general, it is reasonable to argue that the most powerful explanations for democracy are the traditional internal circumstances such as wealth and education. ; Jämförande studier med ambitionen att förklara länders nivå av demokrati väljer normalt en av två vägar. Det ena alternativet, och möjligen det mest frekventa, innebär att man försöker förklara länders demokratinivå utifrån egenskaper som man finner inom respektive fall. Oftast uttrycks detta genom att man tar fasta på länders ekonomiska utveckling, välstånd och kultur och försöker relatera det till deras demokrati. Det andra alternativet betraktar demokratiseringsprocesser som fenomen som inte huvudsakligen beror på interna karaktäristiska utan som istället beror på spridandet av idéer, det som benämns som diffusion. En begränsning som kännetecknar mycket av den rådande forskningen är att kombinationen av dessa båda perspektiv sällan förekommer. Den här studien har till uppgift att undersöka effekten av diffusion på länders nivå av demokrati samtidigt som länderspecifika egenskaper hanteras. För att beskriva de många relationer som stater idag har med andra länder används ofta beteckningen globalisering. Givet att de flesta länder idag har relationer med andra länder inom många olika områden förefaller det rimligt att fästa fokus på denna utgångspunkt även när demokratisering diskuteras. Möjligheten att sprida idéer från ett land till ett annat borde också idag vara långt större än tidigare. Successivt så har också det forskarsamhälle som studerar demokrati accepterat denna verklighetsbeskrivning. Forskning inom både kulturgeografi och statsvetenskap har bidragit med viktiga resultat. Man har kunnat leda i bevis att demokratier är geografiskt sett samlade och att grannländer ofta har likartade nivåer av demokrati. Till och med när viss kontroll sker för de traditionella förklaringarna för demokrati visar sig diffusionsfaktorer vara av vikt. En begränsning i många av dessa studier är dock att de är underspecificerade i relation till landkaraktäristiska. Man kontrollerar inte, med andra ord, i tillräckligt hög utsträckning för de olika tänkbara faktorerna som är uttryck för länders interna egenskaper och som kan tänkas förklara demokratinivå. Genom att pröva tre olika indikatorer för diffusion i relation till två olika kategorier av interna förklaringskrafter hanterar denna studie denna brist. Detta sker genom en analytisk åtskillnad mellan tre olika nivåer av teoretiskt grundade förklaringskrafter. De empiriska testen sker i formen av tvärsnittsanalyser genom i huvudsakligen regressionsanalyser på ett material som utgör i princip samtliga av världens stater. Undersökningen ger ett antal intressanta resultat. Effekten av diffusion på demokratinivå framstår som oklar men efter omfattande kontroll för exogen variation förefaller det som att denna faktor är svag i relation till andra förklaringskrafter. Traditionella förklaringar som betydelsen av ekonomisk utveckling och välstånd och religion framstår istället som de centrala variablerna. Även det tillägg som på senare år har gjorts till denna teoribildning kan verifiera. Det avser att ett ekonomiskt välstånd byggt på oljerikedomar inte har en positiv utan istället en negativ relation med demokratinivå. Sammanfattningsvis är alltså effekten av diffusion utan relevans när vi vill förklara variationen i demokrati bland världens stater. Vissa oklarheter existerar alltjämt vilket pekar på behovet av fortsatt forskning. Förutom vissa inkonsekventa resultat i regressionsanalyserna finns det också länder i datamaterialet vars förhållandevis höga nivå av demokrati är svår att förklara. Kanske kan man tänka sig att de fattiga muslimska länderna i Västafrika (Mali, Senegal och Sierra Leone) som trots allt är demokratiska är det p.g.a. att något av ett demokratiskt kluster har skapats i regionen. Avslutningsvis är det viktigt att understryka att de mest heltäckande förklaringarna till demokrati kan ges när förklaringskrafter som motsvarar olika analytiska nivåer kombineras.

The new globalism: transcultural commerce, global systems theory, and Spenser's Mammon / Daniel Vitkus -- "Travailing" theory: global flows of labor and the enclosure of the subject / Crystal Bartolovich -- Islam and Tamburlaine's world-picture / John Michael Archer -- Traveling nowhere: global utopias in the early modern period / Chloë Houston -- The benefits of a warm study: the resistance to travel before empire / Andrew Hadfield -- "Apes of imitation": imitation and identity in Sir Thomas Roe's embassy to India / Nandini Das -- A multinational corporation: foreign labor in the London East India Company / Richmond Barbour -- Where was Iceland in 1600? / Mary C. Fuller -- East by north-east: the English among the Russians, 1553-1603 / Gerald MacLean -- The politics of identity: William Adams, John Saris, and the English East India Company's failure in Japan / Catherine Ryu -- The queer Moor: bodies, borders, and Barbary inns / Ian Smith -- Guns and gawds: Elizabethan England's infidel trade / Matthew Dimmock -- Cassio, cash, and the "infidel 0": arithmetic, double-entry bookkeeping, and Othello's unfaithful accounts / Patricia Parker -- Seeds of sacrifice: amaranth the gardens of Tenochtitlan and Spenser's Faerie queene / Edward M. Test -- "So pale, so lame, so lean, so ruinous:" the circulation of foreign coins in early modern England / Stephen Deng -- Canary, Bristoles, Londres, Ingleses: English traders in the Canaries in the sixteenth and seventeenth centuries / Barbara Sebek -- "The whole globe of the earth": almanacs and their readers / Adam Smyth -- Cesare Vecellio, Venetian writer and art-book cosmopolitan / Ann Rosalind Jones -- Bettrice's monkey: staging exotica in early modern London comedy / Jean E. Howard -- The Maltese factor: the poetics of place in The Jew of Malta and The knight of Malta / Virginia Mason Vaughan -- Local/global Pericles: international storytelling, domestic social relations, capitalism / David Morrow.

This booklet presents an interesting selection of basic data on socioeconomic conditions and cultural affairs in the entire Nordic region. The figures are excerpts from the Nordic Statistical Yearbook 2010.

This booklet presents an interesting selection of basic data on socioeconomic conditions and cultural affairs in the entire Nordic region. The figures are excerpts from the Nordic Statistical Yearbook 2009.

Free access to pdf files and the Nordic statistical database below. Nordic Statistical Yearbook 2010 is published for the 48th time. It is a reference book containing comprehensive and easily accessible statistics of various aspects of social life in the five Nordic countries, i.e. Denmark, Finland, Iceland, Norway and Sweden. In addition data are also presented on the selfgoverning regions, i.e. the Faroe Islands, Greenland and the Åland Islands. The aim of the yearbook is, as far as possible, to present comparable data on the Nordic countries. Additional tables can be found free of charge on our homepage. Here It is also possible to read and download the Nordic Statistical Yearbook in pdf format free of charge. Nordisk statistisk årsbok utkommer nu för 48:e gången. Årsboken är en uppslagsbok, som avser vara en sammanfattande och överskådlig redovisning av statistik över samhällsförhållandena i de fem nordiska länderna Danmark, Finland, Island, Norge och Sverige. I många av tabellerna redovisas också uppgifter om de självstyrande områdena Färöarna, Grönland och Åland. Syftet med årsboken är att lägga fram sinsemellan jämförbara uppgifter om de nordiska länderna. Ytterligare tabeller finns tillgängliga gratis på vår hemsida. Här är det också möjligt att kostnadsfritt läsa och ladda ner boken i pdf-format

Deze studie behandelt een betrekkelijk nieuw en nogal omstreden beginsel van internationaal recht: 'permanente soevereiniteit over natuurlijke hulpbronnen' (PSNH). Vanaf het begin van de jaren '50 is dit beginsel in VN-verband gepropageerd door met name Latijns-Amerikaanse landen als rechtsbasis voor hun eis tot vrije beschikkingsmacht over hun natuurlijke hulpbronnen, inclusief het recht tot het beëindigen van 'ongelijke verdragen' en concessies uit het verleden en het recht op nationalisatie van buitenlands eigendom. Al snel werd PSNH ook een belangrijk onderdeel van het streven om aan koloniale volken naast politieke ook economische zelfbeschikking toe te kennen. Ook werd PSNH als recht van alle volken in het eerste artikel van de VNMensenrechtenverdragen vastgelegd. Later fungeerde PSNH als één van de speerpunten in het streven van ontwikkelingslanden naar een Nieuwe Internationale Economische Orde (NIEO); recentelijk als de rechtsgrondslag voor de eis van staten om zelf hun ontwikkelings- en milieubeleid te mogen bepalen. De studie heeft drie doelstellingen. Ten eerste het in kaart brengen van het ontstaan en de ontwikkeling van het beginsel van PSNH in de politieke organen van de Verenigde Naties. Dit op basis van bestudering van primaire bronnen zoals ontwerpresoluties, amendementen daarop, notulen van discussies daarover in commissies en werkgroepen van de Algemene Vergadering en de Economische en Sociale Raad van de Verenigde Naties, en teksten van VN-resoluties. De vooronderstelling is dat VNresoluties een cruciale rol hebben gespeeld bij de formulering en internationale erkenning van PSNH als rechtsbeginsel. Ten tweede om aan te tonen dat dit beginsel niet in een juridisch vacuüm is ontstaan maar onderdeel is van een voortdurende beweging gericht op aanpassing van het volkenrecht aan nieuwe politieke realiteiten, zoals dekolonisatie, de speciale positie van ontwikkelingslanden, het toenemende belang van transnationale ondernemingen en—vooral de laatste jaren—milieubederf. Een derde doelstelling van de studie is om bewijs te leveren voor de juistheid van de vooronderstelling dat in het moderne volkenrecht het PSNH-beginsel voor staten en volken niet alleen rechten maar evenzeer plichten met zich meebrengt. De juridische status van het beginsel van PSNH is altijd tamelijk omstreden geweest. Enerzijds heeft dit te maken met zijn ontstaansgeschiedenis; de juridische merites van rechtsvorming via aanbevelingen van de politieke organen van de Verenigde Naties vormen een bron van onenigheid in doctrine en praktijk. Anderzijds heeft dit te maken met het onderwerp: PSNH raakt aan politiek gevoelige onderwerpen, zoals onteigening van buitenlands eigendom en schadevergoeding daarvoor, behandeling van buitenlandse investeerders, beslechting van geschillen, statenopvolging, economische dwang, niet-inmenging in binnenlandse aangelegenheden, en na- tionaal milieubeheer. Het beginsel werd ingeroepen bij controversiële nationalisaties zoals die door Iran in 1952 (Anglo-Iranian oliemaatschappij), door Egypte in 1956 (Suezkanaal-maatschappij), door Indonesië in 1958 (Nederlandse ondernemingen), door Algerije in 1961 (Frans bezit), door Chili in 1972 (koper) en door Libië in de jaren '70 (olie). Het diende mede als rechtsgrondslag voor een aanzienlijke uitbreiding van de rechtsmacht van kuststaten over natuurlijke hulpbronnen in aangrenzende zeegebieden, met name in het kader van de erkenning van een omvangrijker continentaal plateau (olie, gas) en een exclusieve economische zone (naast olie en gas ook levende hulpbronnen). Meer recent heeft PSNH een belangrijke rol gespeeld bij multilaterale milieu-onderhandelingen, bijvoorbeeld bij die over het beheer van bossen en over bescherming van biologische diversiteit. Deel I van de studie behandelt de ontwikkeling van het beginsel van PSNH vanaf 1945. Aangetoond wordt dat aard en inhoud van het PSNH-beginsel door de jaren heen sterk aan veranderingen onderhevig zijn geweest en dat de eraan gerelateerde rechten en plichten dikwijls een reactie vormden op, zo niet als instrument dienden voor, politieke veranderingsprocessen. Daarom is steeds gepoogd de politieke achtergrond te schetsen van de ontwikkeling van het PSNH-beginsel. Zo waren in opeenvolgende perioden onder meer van invloed: naoorlogse zorgen over de toegang tot en het optimaal gebruik van natuurlijke hulpbronnen, dekolonisatie, economisch nationalisme, verslechterende handelsvoorwaarden voor ontwikkelingslanden, Koude Oorlogrivaliteit, het formuleren van de rechten van de mens, het debat over een NIEO, speciale aandacht voor de positie van niet-onafhankelijke volken en bezette gebieden, het bevorderen van buitenlandse investeringen in ontwikkelingslanden, toenemende aandacht voor een goed milieubeheer en voor een zorgvuldig gebruik van natuurlijke hulpbronnen en de geleidelijke erkenning van de rechten en de speciale belangen van (inheemse) volken binnen gevestigde staatsverbanden. Deze ontwikkelingen hadden ook invloed op de vraag wie als subjecten van het PSNH-beginsel kunnen gelden. Achtereenvolgens waren dat 'onderontwikkelde landen', volken, ontwikkelingslanden, alle staten, inheemse volken, en veelal combinaties daarvan. Eveneens hebben zich diverse ontwikkelingen voorgedaan ten aanzien van het object waar het beginsel van PSNH op van toepassing is. Aanvankelijk had PSNH betrekking op alle natuurlijke rijkdommen (o.a. bos, land, meren, rivieren en zee) en hulpbronnen (zowel levende zoals vis als niet-levende zoals olie, aardgas en andere mineralen) binnen het gebied van een bepaalde staat, later ook op de daaraan gerelateerde economische aktiviteiten en nog weer later op alle rijkdommen (dus ook de niet-natuurlijke) en alle economische aktiviteiten (waaronder ook banken en ander dienstenverkeer). Maar de laatste jaren richt PSNH zich weer voornamelijk op natuurlijke rijkdommen en hulpbronnen. Dit is een wenselijke ontwikkeling omdat het beginsel van PSNH in oorsprong vooral op natuurlijke rijkdommen en hulpbronnen is toegesneden en in zijn algemeenheid weinig heeft toe te voegen aan wat reeds—op grond van met name economische soevereiniteit van staten en internationaal investeringsrecht—geldende regels zijn. 474 Sovereignty over Natural Resources Deel II van de studie behandelt drie belangrijke onderdelen van internationaal recht waarin het beginsel van PSNH een belangrijke rol heeft gespeeld: internationaal investeringsrecht, het recht van de zee en internationaal milieurecht. In bijna geen ander onderdeel van het internationale recht is de botsing tussen geïndustrialiseerde landen en ontwikkelingslanden zo scherp geweest als in het internationale investeringsrecht. Hier stonden de aanhangers van de 'internationale minimumstandaard', die aan internationaal recht ontleende regels voor de behandeling van buitenlandse investeerders voorschrijft, tegenover die van de 'nationale standaard' (naar een Argentijns staatsman ook wel de 'Calvo doctrine' genoemd), die weliswaar in gelijke behandeling van buitenlandse en nationale investeerders voorzag maar voorts bemoeienis van het volkenrecht daarmee afwees op grond van het verbod van inmenging in binnenlandse aangelegenheden. Vooral betreffende de onteigening van buitenlandse eigendommen zijn de conflicten over de geldende rechtsregels hoog opgelopen, zowel binnen als buiten de Verenigde Naties. De Verenigde Naties hebben daarbij vaak, maar zeker niet altijd, als nuttig forum van overleg tussen 'West' en 'Zuid' en als uitlaatklep voor politieke emoties dienaangaande gefungeerd en een basis gelegd voor compromissen en een gemeenschappelijke rechtsopvatting. De studie toont aan dat in de laatste jaren op het terrein van de regulering van buitenlandse investeringen een belangrijke trend naar pragmatisme kan worden waargenomen. Op nationaal niveau komt dit tot uitdrukking in nader uitgewerkte investeringswetgeving in veel ontwikkelingslanden en op bilateraal niveau in een sterk groeiend aantal bilaterale investeringsverdragen, ook tussen ontwikkelingslanden onderling. Op (inter-)regionaal niveau uit zich dit in regionale investeringsverdragen en samenwerking van de Europese Unie met 70 ontwikkelingslanden (in het kader van de Lomé-Conventie) en op mondiaal niveau in de uitbreiding van de werkzaamheden van aan de Wereldbank gelieerde instellingen ter bevordering en bescherming van buitenlandse investeringen. Tevens vormt een toenemende institutionalisering en internationalisering van de methoden voor het beslechten van geschillen een belangrijke aanwijzing voor deze trend naar pragmatisme. Een en ander leidt uiteindelijk tot bewijs voor de juistheid van de stelling dat het internationale investeringsrecht niet langer op 'nationalisatie' maar veeleer op internationale samenwerking is gericht. De studie behandelt de uitbreiding van rechtsmacht van kuststaten over aangrenzende zeegebieden en de natuurlijke hulpbronnen daarin (territoriale zee, continentaal plateau en exclusieve economische zone (EEZ)). De hiermee gepaard gaande sluipende uitbreiding van rechtsmacht ('creeping jurisdiction') van kuststaten kon ternauwernood een halt worden toegeroepen door het bestempelen van de diepzeebodem en zijn rijkdommen als 'gemeenschappelijk erfdeel der mensheid'. De ontwikkeling, juridische status en implicaties van dit nieuwe rechtsbeginsel worden besproken, evenals de methoden voor vreedzame internationale beslechting van geschillen over afbakeningskwesties (bijvoorbeeld betreffende eilanden en rotsen en de wateren daaromheen of de EEZ en het continentale plateau), het gebruik van gedeelde natuurlijke hulpbronnen (zoals vis of grensoverschrijdende gas- en olievelden) en de bescherming en het beheer van het zeemilieu. Op het eerste gezicht lijken enerzijds de voortdurende uitbreiding van de rechtsmacht van kuststaten over zeegebieden en hun natuurlijke hulpbronnen en anderzijds de bestempeling van de oceaanbodem en zijn rijkdommen tot 'gemeenschappelijk erfdeel der mensheid' met elkaar in strijd te zijn. Immers, de erkenning van exclusieve exploitatierechten op een zeer omvangrijk continentaal plateau en een 200 mijls-exclusieve economische zone gaan ten koste van wat volgens de initiatiefnemers van dit beginsel tot het erfdeel van de mensheid had moeten behoren; het internationale regime kan pas daar beginnen waar nationale regimes eindigen. Nader beschouwd zijn deze ontwikkelingen evenwel te verenigen. Beide vormen pijlers van het streven van ontwikkelingslanden naar bescherming tegen de monopolistische positie van technisch hoog ontwikkelde landen. Op basis van het beginsel van de vrijheid van de zee konden de hoog ontwikkelde landen zo dicht mogelijk met hun vissersvloten en olieplatforms bij de kusten van minder ontwikkelde landen komen, en wilden zij de vrijheid behouden voor hun mijnbouwondernemingen om de oceaanbodem te exploiteren. Daarnaast ging het de ontwikkelingslanden om medezeggenschap in internationaal politiek verband over een nieuw rechtsstelsel voor de zeeën en oceanen. Ten slotte streefden zij naar deelname aan de exploratie en exploitatie van de rijkdommen van de diep-zeebodem, met alle gunstige neveneffecten van dien zoals training van personeel en overdracht van technologie. In deze zin kan ook in het recht van de zee een tendens worden waargenomen van 'voortkruipende rechtsmacht' naar internationale samenwerking die rechtvaardigheid en doelmatigheid nastreeft. Ook in het internationale milieurecht spelen de beginselen van territoriale soevereiniteit en soevereiniteit over natuurlijke hulpbronnen een centrale rol. Dit wordt geïllustreerd aan de hand van de ontwikkeling en codificatie van internationaal milieurecht met inbegrip van internationale jurisprudentie terzake. Gesteld wordt dat zich op dat terrein andere opvattingen aangediend hebben die thans reeds van grote invloed zijn op de toepassing en interpretatie van het PSNH-beginsel. Daartoe behoren onder meer: een goede zorg voor het milieu, goed nabuurschap, aansprakelijkheid van staten, de plicht tot samenwerking, het gemeenschappelijk belang van de mensheid als geheel (inclusief toekomstige generaties) bij een leefbaar milieu en duurzame ontwikkeling. Het hoofdstuk over internationaal milieurecht concludeert dat de soevereiniteit van staten over natuurlijke hulpbronnen tegenwoordig niet alleen rechten maar ook talrijke plichten met zich meebrengt, met name met betrekking tot een zorgvuldig beheer en een duurzaam gebruik van natuurlijke hulpbronnen. De studie verwerpt derhalve de stelling dat soevereiniteit in zijn moderne betekenis in de weg zou staan van een goed internationaal milieubeleid. Deel III van de studie ten slotte gaat in op de inhoud van de rechten zowel als de plichten, met name van staten, die (mede) uit het beginsel van PSNH voortvloeien. De rechten betreffen onder meer: het recht om de beschikkingsmacht over natuurlijke hulpbronnen vrijelijk uit te oefenen, het recht om deze te beheren en te exploiteren ten bate van de nationale economische ontwikkeling overeenkomstig het eigen ontwikkelings- en milieubeleid, het recht om buitenlandse investeringen te reguleren, het recht op een billijk deel van het gebruik van grensoverschrijdende natuurlijke hulpbronnen en het recht om onder bepaalde voorwaarden buitenlands eigendom te ont476 Sovereignty over Natural Resources eigenen of te nationaliseren. Voor wat betreft de plichten gaat het met name om de plicht van staten om natuurlijke hulpbronnen te exploiteren ten bate van de nationale economische ontwikkeling en het welzijn van de eigen bevolking, de plicht om de rechten en belangen van inheemse volken te respecteren, de plicht tot een zorgvuldig beheer en duurzaam gebruik van natuurlijke hulpbronnen, de plicht om grensoverschrijdende natuurlijke hulpbronnen rechtvaardig te delen, de plicht om buitenlandse investeerders redelijk te behandelen en de plicht om in geval van onteigening aan bepaalde internationaalrechtelijke voorwaarden te voldoen, waaronder de vereisten van onteigening in het algemeen belang, het betalen van een schadevergoeding en een goede rechtsbedeling. Behalve voor PSNH-gerelateerde rechten en plichten tekent zich in de laatste jaren in de PSNH-discussie ook een herleving van de aandacht voor het beginsel van zelfbeschikking in een niet-koloniale context af. Een conclusie van het boek is in dit verband dan ook dat de huidige PSNH-discussie opnieuw gevoed lijkt te worden uit zijn oorspronkelijke wortels, zelfbeschikking van volken en soevereiniteit van staten. De studie toont aan dat de door sommige staten en volkenrechtskundigen geventileerde stelling dat het beginsel van PSNH dwingend recht (ius cogens) zou zijn moet worden verworpen. Aan de daartoe in het Weens Verdragenverdrag gestelde criteria is niet voldaan. De stelling dat het beginsel van PSNH in een tijdperk van globalisering, fragmentatie, integratie en privatisering van voornamelijk rechtshistorische waarde zou zijn wordt ook verworpen. Dit mede op grond van het feit dat het PSNHbeginsel zich regelmatig aan nieuwe ontwikkelingen en veranderde (rechts-)opvattingen heeft aangepast en omdat de soevereiniteit van staten in feite nog steeds de ruggegraat van de internationale samenleving vormt. In een wereld in verandering en met een gebrekkige internationale organisatie is dit ook een wenselijke zaak, temeer daar in het moderne volkenrecht soevereiniteit niet louter als basis van rechten fungeert maar ook als bron van verantwoordelijkheid, toerekenbaarheid en aansprakelijkheid. Dit wordt aangetoond met vele voorbeelden van veranderende bewoordingen in VNresoluties, verdragsbepalingen, internationaal-rechtelijke en arbitrale uitspraken alsmede met opvattingen van gezaghebbende instanties en auteurs. De studie wijst daarbij op het meer en meer dynamische karakter van de internationale rechtsontwikkeling: zodra aan een bepaald subject een recht wordt toegekend, wordt niet zelden tegelijkertijd of vlak daarna aan hetzelfde of een ander subject ook een plicht opgelegd— ogenschijnlijk vaak bij wijze van politiek compromis maar meer fundamenteel wellicht omdat 'de kunst van het evenwicht' (ars aequi) een aan het recht en de rechtsontwikkeling inherente reflex is.