Suchergebnisse

Abstrakt

Il saggio presenta una ricognizione dei problemi e delle prospettive per la diffusione della lingua italiana nel mondo: lo fa con una logica da saggio di pensiero e non di dati, anche se rimanda ai dati degli Stati Generali dell'Italiano nel Mondo. Gli assi costitutivi della riflessione sono due: una riflessione sul 'mercato delle lingue' in un mondo che, dopo gli entusiasmi della globalizzazione di vent'anni fa, ha una pericolosa tendenza a tornare ad occuparsi del proprio particulare, in una logica estremamente locale, molto diversa dalla glocalizzazione al cui interno la diffusione dell'italiano pare facilitata; in secondo luogo, gli elementi caratterizzanti di una 'politica di qualità' secondo le regole del marketing, applicato al 'prodotto' Italia/italiano. Il quadro che emerge è molto meno drammatico di quanto si ascolti di solito nei convegni di italianisti, e presenta punti di forza accanto a punti critici, che tuttavia appaiono superabili.

"Stan generalny" języka włoskiego dla obcokrajowców

Esej diagnozuje problemy i prezentuje perspektywy rozprzestrzeniania się języka włoskiego na świecie: choć logika wywodu jest eseistyczna, ważny punkt odniesienia stanowią także dane instytucji Stati Generali dell'Italiano nel Mondo. Obrano dwie zasadnicze osie refleksji: pierwsza z nich podejmuje tematykę "rynku języków" we współczesnym świecie, w którym, przy ostudzonym znacznie zachwycie globalizacją sprzed dwudziestu lat, daje się zauważyć niebezpieczna tendencja powrotu do partykularyzmów, według logiki skrajnego lokalizmu, odmiennego jednak od "glokalizacji", w warunkach której rozprzestrzenianie się języka włoskiego wydaje się łatwiejsze. Drugą osią refleksji są charakterystyczne elementy "polityki jakości", opracowywanej według reguł marketingowych i aplikowanej wobec "produktu" pod nazwą Italia. Obraz sytuacji wyłaniający się z takiej refleksji okazuje się dużo mniej dramatyczny od tego, który zwykło się odmalowywać na konferencjach italianistycznych; wyodrębnione zostają bowiem zarówno mocne strony, jak i punkty krytyczne, które jednak nie wydają się przeszkodami niemożliwymi do pokonania.

The purpose of this article is to capture one of the key features of the political thought that developed in the United States of America. Assuming that the USA's political culture is indeed exceptional, the author attempts to find the common denominator that would reflect the singularity of the American political mind. The author states that such a feature is the radical anti-historicality of the American mode of thinking about politics. It is a phenomenon that is deeply-rooted in the political and spiritual past of the United States and seems to be crucial because it never developed to such an extent in other traditions. Furthermore, even today to a large extent it defines both the American left and right. It is also very much present in academic discussion as well as in ordinary political activities. By anti-historicality the author means the rejection of the thesis that politics within a given society depends on that society's past experience. The phenomenon defies simple normative assessments. On the one hand, it protects American politics from the perils of radical historicism; on the other hand, it hinders the USA's contacts with other political bodies. However, the author concludes that understanding American anti-historicality is crucial when entering into any relations with the USA.

The film is one of few examples of political documentaries produced in Poland after 1989. It is not limited to merely outlining the political argument over General Jaruzelski's decision to impose martial law. Although it concerns events in Polish history, it is not a historical documentary, as it brings forth present-day political conflicts that have arisen around historical events. Trying to reconstruct this current political argument, Zmarz-Koczanowicz reaches for a method developed in the 1970s by the so-called "Kraków School" led by Krzysztof Kieślowski. ^e "talking heads" method was meant to help documentary filmmakers in the Polish People's Republic reach what the person in the street actually thought and avoid the distortions of propaganda. For Kieślowski, however, the overriding aim was conciliation and an attempt to understand both sides of the political barricade - the authorities and the vox popu- li. His attitude, according to the terminology suggested by Chantal Mouffe, was a post-political one striving for an agreement through a rational dialogue. Zmarz-Koczanowicz's aim, however, is different: she is intent on showing a clash of different hegemonies that do not strive for consensus. Their agonistic argument, played out in the political register, rather than a moral one, is a guarantee, according to this Belgian philosopher of politics, that democracy will continue to exist.

Today Europeanization is a notion that is frequently used; however, there is a clear shortage of, or even fragmentariness of scientific knowledge, within this scope. The research into the Europeanization processes were initiated by political scientists in the 1970s, although the notion itself only gained popularity in the 1990s alongside the realization of the commom European market. From that moment, Europeanization is a research problem that has attracted interest in numerous fields and scientific disciplines. David Floyd [2001, p. 109] emphasizes the fact that the majority of market changes which have occurred since the beginning of the twenty-first century took place as a result of Europeanization processes which are explicite, defined as the phenomenon of the regionalization processes. As Neil Fligstein [2009, p. 107] highlights, the "majority of the research concerning the European integration focuses only on political and legal processes (…) which is the reason for which researchers overlook the fact how deep the European economy has been reorganized". There are few works of the kind cited above, nor have there been many recent papers seeking to undertake broad and deep research into the Europeanization processes in both economic (including macro- and microeconomic fields) and noneconomic dimensions.

This paper discusses guidelines for implementation of art. 107–109 of the Treaty on the Functioning of the European Union, from the perspective of tax aid. This should lead to verification of the thesis that due to economic recovery plan – in response to the effects of the financial and economic crisis – implemented at EU level, the support of the public authorities in the form of tax subsidies has become the most broadly used form of State aid due to the value among all the forms of aid granted by member states of the European Union. The adoption of such a thesis raises the question of the influence of state aid on the size of the general government sector debt in the EU member states, which have provided tax aid. This analysis was carried out based on the linear regression model. The response variable (dependent variable Y) is the size of the general government sector debt, and explanatory variable (independent variable X) is the expenditure on state aid. ; W artykule omówiono wytyczne dla wdrażania art. 107–109 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, z punktu widzenia pomocy podatkowej. Prowadzi to do weryfikacji tezy, że ze względu na wdrożony na szczeblu UE – w odpowiedzi na skutki kryzysu finansowego i gospodarczego – plan naprawy gospodarczej, wsparcie ze strony władz publicznych w formie subsydiów podatkowych stało się najczęściej stosowaną ze względu na wartość formą pomocy publicznej spośród wszystkich form pomocy udzielanych przez państwa członkowskie Unii Europejskiej. Przyjęcie takiej tezy skłania do postawienia pytania o wpływ pomocy państwa na wielkość zadłużenia sektora finansów publicznych w państwach członkowskich UE, które udzielały pomocy podatkowej. Analiza ta została przeprowadzona na podstawie modelu regresji liniowej. Zmienną objaśnianą (zmienną zależną Y) jest wielkość długu sektora general government, a zmienną objaśniającą (zmienną niezależną X) są wydatki na pomoc państwa.

The aim of this article is the presentation and the attempt to analyse such phenomena as: an excessive general government deficit and public debt in EU Member States over the past 3 years. For the European Union the years 2008-2010 were the time when public finances of most member countries worsened dramatically. The average budget deficit in the EU increased during that period to a value of almost 7% compared to gross domestic product and public debt reached almost 80% of GDP. Referring the numbers to the principles of the budgetary policy in the Treaty on the European Union (the deficit should not exceed 3% in relation to GDP and public debt – 60% of GDP), the observance of budgetary discipline has been significantly violated. In consequence, the excessive deficit procedure has been initiated. in relation to almost all the countries of the EU, Its purpose was to force the member countries to take concrete actions to stabilize public finances. The economic crisis that began in the second half of 2007 in the United States of America which resulted in a significant deterioration of the finances of all the EU member countries might be regarded as the major source of violation of their budgetary discipline. The reactions of most governments TO the harmful effects caused by the financial crisis were to stimulate national economies and stem the decline of domestic demand. The higher level of public expenditures was simultaneously the cause of increased budget deficits,. To develop and present the problem of an excessive budget deficit and public debt in the EU countries some statistical methods were used and the data source statistics were mainly carried out by the European Commission and the European Statistical Office. ; Celem niniejszego artykułu jest prezentacja i próba analizy zjawisk: nadmiernego deficytu budżetowego i długu publicznego w krajach członkowskich Unii Europejskiej na przestrzeni ostatnich 3 lat. Lata 2008-2010 były dla Unii Europejskiej czasem, w którym stan finansów publicznych większości krajów członkowskich pogorszył się w sposób drastyczny. Średnia deficytu budżetowego w UE wzrosła w tym okresie do wartości prawie 7% w stosunku do wielkości produktu krajowego brutto, a zadłużenie publiczne osiągnęło poziom niemalże 80% PKB. Odnosząc te wielkości do założeń polityki budżetowej zapisanych w Traktacie o Unii Europejskiej (wartość deficytu nie powinna przekraczać 3% w stosunku do PKB, a zadłużenia publicznego 60% PKB), poszanowanie dyscypliny budżetowej zostało w sposób znaczący złamane. W następstwie, w stosunku do prawie wszystkich państw należących do UE, została wszczęta na szczeblu UE procedura nadmiernego deficytu. Jej celem było wymuszenie na krajach członkowskich podjęcia konkretnych działań zmierzających do ustabilizowania stanu finansów publicznych. Kryzys gospodarczy, który narodził się w drugiej połowie 2007 roku w Stanach Zjednoczonych Ameryki i skutkował znaczącym pogorszeniem stanu finansów wszystkich krajów członkowskich Wspólnot Europejskich można uznać za główne źródło złamania przez nie dyscypliny budżetowej. Reakcje większości rządów na niekorzystne zjawiska finansowe wywołane kryzysem miały na celu próbę pobudzenia gospodarek narodowych oraz zahamowania spadku popytu krajowego. Zwiększony poziom wydatków publicznych przyczynił się jednak równocześnie do wzrostu poziomu deficytów budżetowych. W celu opracowania i zaprezentowania problemu nadmiernego poziomu deficytu budżetowego oraz długu publicznego w państwach UE zostały zastosowane wybrane metody statystyczne, a źródłem danych były przede wszystkim statystyki prowadzone przez Komisję Europejską oraz Europejski Urząd Statystyczny.

The aim of this article is the presentation and the attempt to analyse such phenomena as: an excessive general government deficit and public debt in EU Member States over the past 3 years. For the European Union the years 2008-2010 were the time when public finances of most member countries worsened dramatically. The average budget deficit in the EU increased during that period to a value of almost 7% compared to gross domestic product and public debt reached almost 80% of GDP. Referring the numbers to the principles of the budgetary policy in the Treaty on the European Union (the deficit should not exceed 3% in relation to GDP and public debt – 60% of GDP), the observance of budgetary discipline has been significantly violated. In consequence, the excessive deficit procedure has been initiated. in relation to almost all the countries of the EU, Its purpose was to force the member countries to take concrete actions to stabilize public finances. The economic crisis that began in the second half of 2007 in the United States of America which resulted in a significant deterioration of the finances of all the EU member countries might be regarded as the major source of violation of their budgetary discipline. The reactions of most governments TO the harmful effects caused by the financial crisis were to stimulate national economies and stem the decline of domestic demand. The higher level of public expenditures was simultaneously the cause of increased budget deficits,. To develop and present the problem of an excessive budget deficit and public debt in the EU countries some statistical methods were used and the data source statistics were mainly carried out by the European Commission and the European Statistical Office. ; Celem niniejszego artykułu jest prezentacja i próba analizy zjawisk: nadmiernego deficytu budżetowego i długu publicznego w krajach członkowskich Unii Europejskiej na przestrzeni ostatnich 3 lat. Lata 2008-2010 były dla Unii Europejskiej czasem, w którym stan finansów publicznych większości krajów członkowskich pogorszył się w sposób drastyczny. Średnia deficytu budżetowego w UE wzrosła w tym okresie do wartości prawie 7% w stosunku do wielkości produktu krajowego brutto, a zadłużenie publiczne osiągnęło poziom niemalże 80% PKB. Odnosząc te wielkości do założeń polityki budżetowej zapisanych w Traktacie o Unii Europejskiej (wartość deficytu nie powinna przekraczać 3% w stosunku do PKB, a zadłużenia publicznego 60% PKB), poszanowanie dyscypliny budżetowej zostało w sposób znaczący złamane. W następstwie, w stosunku do prawie wszystkich państw należących do UE, została wszczęta na szczeblu UE procedura nadmiernego deficytu. Jej celem było wymuszenie na krajach członkowskich podjęcia konkretnych działań zmierzających do ustabilizowania stanu finansów publicznych. Kryzys gospodarczy, który narodził się w drugiej połowie 2007 roku w Stanach Zjednoczonych Ameryki i skutkował znaczącym pogorszeniem stanu finansów wszystkich krajów członkowskich Wspólnot Europejskich można uznać za główne źródło złamania przez nie dyscypliny budżetowej. Reakcje większości rządów na niekorzystne zjawiska finansowe wywołane kryzysem miały na celu próbę pobudzenia gospodarek narodowych oraz zahamowania spadku popytu krajowego. Zwiększony poziom wydatków publicznych przyczynił się jednak równocześnie do wzrostu poziomu deficytów budżetowych. W celu opracowania i zaprezentowania problemu nadmiernego poziomu deficytu budżetowego oraz długu publicznego w państwach UE zostały zastosowane wybrane metody statystyczne, a źródłem danych były przede wszystkim statystyki prowadzone przez Komisję Europejską oraz Europejski Urząd Statystyczny.

Europe attracts and divides. It makes us dream, but it also has a reality with boundaries that shape our lives. What are the dynamics of integration? Whom does Europe sweep off their feet? Does European integration create community or does it lead to exclusion?