The objectives of the research on the study and extensive review of cultural identity of the ASEAN countries leading to development guidelines and enhancing the awareness in ASEAN identity were to study and extensive review of cultural identity of the ASEAN countries, and develop guidelines for enhancing the awareness in the ASEAN identity. This research is the qualitative research methodology which is comprised of the process of studying, analyzing data from documents, documentary research, in-depth interview and expert group discussions to develop guidelines for enhancing awareness in ASEAN identity. The results showed that the cultural identity of ASEAN countries consists of; 1) Peace, freedom and harmony; 2) Stability and steadiness; 3) Unity; 4) Mutual benefit cooperation; 5) Reliance; 6) Giving people as a center of development; 7) Mutual respect; 8) ASEAN organizational structure; 9) Flexibility; 10) Consciousness of love in art and culture; 11) Participation; 12) Southeast Asia territory; 13) ASEAN flag; 14) ASEAN music; 15) Rice symbol; and 16) Mutual understanding. With all identities would also reflect the culture, tradition, rules and social systems of various countries in the ASEAN community. Therefore, in order to create a total consciousness of ASEAN, it is necessary to build guidelines to enhance awareness and recognition in the ASEAN identity as follows; 1) Using English in daily life; 2) Learning different cultures 3; Learning in real situations and practice; 4) Cultivating consciousness and attitude; 5) Working as a team, by combining many nationalities; 6) Excursions in neighboring countries, etc.
For the Benefit of the Common Good? A Historical View on the Flemish Provinces as an Intermediary at the Level of AdministrationThe nation state of Belgium saw its provinces chiefly as intermediary administrative entities from which political dispute had to be excluded. Nevertheless, they disposed of elected provincial councils and enjoyed fiscal autonomy. Although the provincial governments underwent a slow process of politicisation, the effects of the broad socio-political developments over the course of the last two centuries on this level remained far less tangible, due above all to the slow democratisation of the provincial suffrage. The provinces only had a modicum of public visibility and a very limited scope for policymaking. To argue their relevance, the provincial governments referred occasionally to the shared history of their respective inhabitants or to their cultural coherence(s). But this discourse was not powerful enough to shape a common provincial cultural identity. Moreover, it clashed on the artificial borders of the provinces and with the much stronger feelings of local and regional coherence. By clustering these expressions of (sub)regionalism, the provincial governments may have provided building stones for the creation of identity-structures on a higher level. However, this role too remained very modest and can hardly be used to substantiate the institutional tenacity of this level of government.
The central question of this dissertation is what role national identity has played in the interdepartmental policy field of international cultural policy (ICP) in the Netherlands between 1970 and 2012. In four chapters I analyse the history of ICP and the related political debate, using a theoretical framework consisting of the main concepts of a Discourse Historic Analysis (critique, ideology, and power), and tensions within the discourses on ICP and national identity. The role of national identity in the first period (1970-1986) is characterized as 'cultural nationalism'. Culture plays an important role in distinguishing the nation state from the rest of the world, and due to the decreasing autonomy in the field of economics and politics culture is considered (by some) to be the last bearer of the national identity. The debates focus on the question whether or not the government has a role in (actively) protecting that identity. The publication of the report "Culture without borders" by the Scientific Council for Government Policy marks the beginning of the second period (1987-1996). Gradually the primacy of the policy shifts from foreign to cultural policy, and attempts are made to combine within ICP the growing cultural diversity of the Dutch society with the uniting role of a national identity. Therefore the role of national identity is characterized as 'multiculturalism'. Extra funding for international cultural activities in 1997 marks the beginning of the third period (1997-2006), in which the role of national identity is characterized as 'cultural relativism'. The relationship between culture and the nation becomes more loose, and cultural activities abroad no longer seem to represent the nation's identity. This approach in ICP contrasts strongly with the growing discontent and heated public and political debate on national identity. Characteristic for the fourth period (2007-2012) is the return to the primacy of foreign policy and the focus on diplomatic and economic goals. Culture is treated as a ...
In Europe archeology often has been connected with regionalist or nationalistic interested movements. In some cases archeology thus landed in very risky fairways and in this case it certainly did not promote the development to an independent science with proper theoretical basis. In Africa this is different. Directly after the independence the first president of Mali, Modibo Keita, has sent some promising new-coming students to Europe to study historic sciences, also archeology. In that new country, of which the borders sometime had been drawn by French offices, tribes lived together who often possessed little affinity to one another. To the average inhabitant the identity as Malinesian hardly counted as opposed to the identity as member of a certain section of the population. Keita's intention was to stimulate the interest in the common past of the empires Ghana, Mali, the Songhai and the Bambara. He realized that for the development of the country a common consciousness of the Malinesian identity could not be missed. Generally speaking this thought has found acceptance at the Malinesian intelligentsia. There the interest in the own past is strongly alive. From this thought the Institute des Sciences Humaines at Bamako has started a project to take stock of the numerous old hills of settlement in the inner delta of the Niger, from an economic and demographic point of view forming the most important area in the empire of the rich. The project has been financed by D.G.I.S. and is being executed in co-operation with Dutch archeologists.
การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ชีวประวัติ ผลงานแม่ขวัญจิต ศรีประจันต์ 2) วิเคราะห์กลวิธีการร้องเพลงอีแซวของแม่ขวัญจิต ศรีประจันต์ ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพประชากรได้แก่ ผู้ทรงคุณวุฒิด้านการร้องเพลงอีแซวในรูปแบบของแม่ขวัญจิต ศรีประจันต์ จำนวน 7 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า 1) แม่ขวัญจิต ศรีประจันต์ เป็นศิลปินเพลงพื้นบ้านผู้มีความรอบรู้ เชี่ยวชาญ และชำนาญการในกระบวนการร้องการแสดงเพลงพื้นบ้านภาคกลางหลากหลายชนิด โดยการเรียนรู้เบื้องต้นจากวิธีการครูพักลักจำจนกระทั่งได้รับการฝึกหัดถ่ายทอดจากครูไสว วงษ์งาม และครูบัวผัน จันทร์ศรี ตลอดจนครูเพลงพื้นบ้านที่ได้แสดงร่วมกันหลายท่าน ผลงานด้านเพลงพื้นบ้านมีปรากฏต่อสาธารณชนทั้งในรูปแบบของการแสดงในโอกาสต่างๆทั้งงานราชการและงานของประชาชนทั่วไป และการถ่ายทอดให้แก่เยาวชน นักเรียน นักศึกษาทั้งในสถาบันการศึกษา และนอกสถาบัน นอกจากนี้ยังเป็นวิทยากรในการบรรยาย สาธิตการแสดงเพลงพื้นบ้านให้กับองค์กรต่างๆ เป็นคลังความรู้ที่สำคัญของข้อมูลเพลงพื้นบ้าน จึงได้รับยกย่องให้เป็นศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะการแสดงเพลงพื้นบ้าน (อีแซว) ประจำปีพุทธศักราช 2539 2) กลวิธีการร้องเพลงอีแซวของแม่ขวัญจิต ศรีประจันต์ มีเอกลักษณ์โดดเด่นเฉพาะตัวอันประกอบด้วยกระแสเสียงที่ดังกังวาน ออกเสียงอักขระชัดเจน มีสำเนียงเหน่อแบบชาวสุพรรณ มีการเอื้อนที่มีหลักการใช้เสียงซึ่งสอดคล้องกับหลักการขับร้องเพลงไทย แต่แฝงไว้ด้วยสำเนียงเพลงพื้นบ้าน อย่างผสมผสานกลมกลืน บทกลอนมีการคัดเลือกคำที่มีความหมาย โดยมากมักเป็นคำไทยแท้ ฟังง่ายเข้าใจง่าย สื่อสารกับผู้ฟังได้ดี มีสัมผัสไพเราะ เหมาะสมกับยุคสมัยมีศิลปะในการเล่นมุขตลกไม่หยาบคาย มีหลักการร้อง 3 ประการ ประกอบด้วย การขึ้นเพลง การร้องเนื้อเพลง และการลงเพลง ซึ่งการร้องเนื้อเพลงนั้นแบ่งออกเป็น ๕ รูปแบบ ตามลักษณะเนื้อหาของบทร้อง คือ บทไหว้ครู บทเกริ่น บทประ บทอวยพร และบทลา ลักษณะพิเศษอีกอย่างหนึ่งคือ การด้นเพลงได้อย่างไพเราะคมคาย ช่วยสร้างอรรถรสให้ผู้ชมผู้ฟัง โดยมีหลักการ ดังนี้ คือ ฝึกสังเกต ตั้งวัตถุประสงค์ ใช้คำง่ายมีสัมผัสและมีความหมาย กำหนดโครงเรื่องและคำลง การเดินกลอนสละสลวย ร้องจากใจ ด้นสิ่งที่พบ มีจุดเด่นและจุดดีในแต่ละบท สอดแทรกอารมณ์ขัน สร้างสรรค์จากเพลงเก่า ; The purposes of this thesis was to study 1) on the biography and success of Mae Kwanjit Sriprajan 2) analysis on strategy to sing E-Saew song of Mae Kwanjit Sriprajan,Research using qualitative population research, The 7 honor qualification people in E-Saew singing as Mae Kwanjit Sriprajan's pattern by gathering information from relevant documents and interviews. analyzing information by using content analysis. The results were as follows: 1) Mae Kwanjit Sriprajan is a folk artist who has specialized knowledge and expertise in the process of singing the folk songs of central region with diverse songs. She was learning the basic by recognized from teacher while they sing or teaching other, until she has been trained by Sawai Wongngam and Buapan Chansri, as well as folk music teacher who has performed with her. The E-Saew folk music has appeared publicly in the form of performances on various occasions, both government and the general public It's alsoconvey to the young students in the institution and outside the institution. She wasalso a lecturer and shows her folk songs to various organizations. Her knowledge on E-Saew folk song is the important source of information of the folk song. She has been honored as a National Artist in folk arts performances (E-Saew) for the year 1996. 2) The E-Saew singing strategies of Mae Kwanjit Sriprajan are unique identity, consisting of a resonant intonation with clearly pronouncing voiced. She hasa folksy accent with a rural accent as people from Supanburi province. She also has utteredwith principles use of sound, in accordance with the principles singing Thailand folk song but also conceal witha rural accented harmoniously in her folk songs. The poems or lyrics are selected word with meaning; usually use the real Thai words, sounds simple, easy to understand, well communication with the audience and appropriate to the era. She always has art to sing E-Saew song with joke by using polite word. The singing principles are 3 factors including; the beginner factor, singing lyric factor and finishing factor. The singing lyric factor divided into five patterns according to the content of the lyrics including teacher respective chapter, introductory chapter, confront chapter, finishing chapter and a greeting chapter. She also can improvisation song with melodic poetically and helped to create and fill poetic flavor to the audience, with the principles are the observation training and to set objectives. Using a simple touch word and meaningful and set a beautiful storyline and finishing down.She sings from her heart and extemporaneous from what her seeing with prominent point, joke and humorous depictions that created from the old song.
