ÖZET1950'li yıllar, Türk toplum yapısında önemli değişiklikleri meydana getiren hareketli yıllardı. Yüzyıllar boyunca tarıma, toprağa, bağlı bir hayat sürdüren Anadolu köylüsü bu yıllarda kırdan kente yoğun bir şekilde göç etmeye başladı. Türk toplumu aradan yaklaşık on yıl geçtikten sonra sınır ötesi göçle tanıştı. 12 kişilik teknisyen grubuyla F. Almanya'ya başlayan göç B. Avrupa ülkelerinin işgücü çağrısı sonucu farklı bir boyut kazanmaya başladı.30 Ekim 1961 tarihinde F. Almanya ile yapılan "İşçi Mübadelesi Anlaşması"nı, 1964 Avusturya, Hollanda ve Belçika ile 1965'te Fransa ve 1967'de İsveç ile yapılan sözleşmeler izledi. Böylece İkinci Dünya Savaşı'ndan büyük zararla çıkan Avrupa Devletleri'nin bozulan sosyal ve iktisadi düzenlerini yeniden düzeltmek için ihtiyaç duyulan işgücü açığına karşı bulunan çözüm, hukuki bir dayanağa kavuşturulmuş oldu. Ancak ikili anlaşmaların temelinde bu sınır ötesi göçün geçici olduğu kanaati hakimdi. Türkiye'den Batı Avrupa'nın gelişmiş ülkelerine yönelen işgücü göçü, bu sınır ötesi göçün resmen durdurulduğu dünya petrol krizinin yaşandığı 1973 yılına kadar sürdü. Bu süre zarfında bir milyona yakın Türk işçisi Batı Avrupa Ülkeleri'ne yerleşmiş oldu. Avrupa göçünün ardından 30 yıldan fazla bir süre geçtikten sonra bu rakam üç milyonun üzerine çıkmış oldu. Farklı toplumların bir arada yaşaması sonucu gerek göçmenlerin bulundukları ülkelerden gerekse kendi ülkelerinin düzenlemelerinden kaynaklanan bazı problemler ortaya çıkmaktadır. Bu problemler; çifte vatandaşlıktan bedelli askerliğe, oy kullanmadan çocukların eğitimine, yabancı düşmanlığından ailevi sorunlara, dil sorunundan kültürel kimlik sorununa kadar büyük bir yelpazeyi kapsamaktadır. Ortaya çıkan bu problemlerin çözümü kuşkusuz işgücüne ihtiyacı olan ve işgücü veren ülkelerin ortak bir takım düzenlemeleri sonucu çözülecektir. ABSTARCTThe 1950's were dynamic years that brought significant changes in the structure of Turkish society due to internal and external migration. Turkish villagers whose lives for centuries depended on farming and agriculture began to migrate from rural to urban areas in massive numbers. Then, after nearly a decade or so, the Turkish society met with a new migration phenomenon, that was migration outside of national boundaries.This new migration pattern, starting first with moves to the Federal Republic of Germany, acquired a new dimension after calls for labor force coming from the Western European countries.The Labor Exchange Treaty signed between Turkey and the Federal Republic ofGermany, dating back to 31 October 1963, was followed by other agreements made with Austria (1964), Holland and Belgium (1965), and France and Sweden (1967). In this way, the solution developed for the problems regarding labor deficit that was challenging most European states' damaged social and economic order after the 2nd World War, attained a legal foundation. However, beneath these bilateral agreements the supposition that the external migration was a temporary fact was dominant.The labor migration from Turkey to the developed countries of the Western Europe lasted until it was officially abandoned when the world oil crisis emerged in 1973. By that time, approximately 1 million Turkish workers had settled in Western Europe. And after thirty years or so, of the labor moves to Europe, this number exceeded 3 millions.The coexistence of different communities and togetherness of emigrant populations brings about certain problems stemming from both the regulations of mother countries and of emigrated ones. These problems range from double citizenship to voting rights of minorities, growing enmity against foreigners, social accommodation problems in emigrant peoples, linguistic issues, and to cultural identity concerns. Resolution of all these problems becomes possible only through developing common regulations mutually agreed and shared by both those countries in need of foreign labor force and those providing this need.
Deborah Welch LARSON ve Alexei SHEVCHENKO Psikoloji'deki Sosyal Kimlik Teorisini ufuk açıcı bir şekilde uluslararası ilişkilere uyarlamışlardır. Kaleme aldıkları Statü Arayıcıları makalesinde, Soğuk Savaş sonrası oluşan uluslararası düzendeki Amerikan üstünlüğüne karşılık Rusya ve Çin gibi büyük güçlerin hegemonik düzende yeni bir statü elde etmek için bir takım dış politika davranışlarını değiştirdiklerini ve sosyal hareketlilik, sosyal rekabet ve sosyal yaratıcılık devletleri olarak sınıflandırıldıklarını vurgulamaktadırlar. Zira devletler, A.F.K. Organski'nin Güç Geçişi Teorisi'nde dile getirdiği gibi her bir güç geçişi fazında bulundukları pozisyona göre davranış değiştirmektedirler. Kaybettikleri statülerini kazanmak yahut daha iyi bir statü elde etmek isterler. Edinilen tüm statüler devletlere dış politikalarını geliştirme ve etki alanını arttırma avantajı sağlamaktadır. "Status Seekers: Chinese and Russian Responses to U.S. Primacy" makalesinin ortaya attığı tezi uyarlayarak; herhangi bir güç geçiş fazı noktasına gelindiğinde devletlerin, uluslararası ilişkilerdeki statü hiyerarşisinde bulundukları pozisyonun davranış kalıplarına göre kendi istihbarat teşkilatlarını nasıl organize edecekleri, gizli servislerine nasıl bir fonksiyon yükleyecekleri sorusuna cevap aramaktır. Çalışmada davranışsalcı ekole bağlı kalarak çeşitli istihbarat örgütlerinin davranışlarından örnekler sunularak, dominant, sosyal hareketlilik, sosyal rekabet ve sosyal yaratıcılık devletlerinin ayrı ayrı istihbarat reflekslerini açıklamaya gayret gösterilmiştir. Sonuç olarak, öncelikle dominant devletin istihbarat teşkilatının hegemonik düzenin istikrarını sağlamak için liberal demokrasileri rejimlerini yayması ve müttefiklerini diğer güçlerin istihbarat operasyonlarına karşı muhafaza etmesi gerekmektedir. İkinci olarak, sosyal hareketlilik istihbaratı ise politikalarını dominant devletle uyumlu hale getiren müttefik ülkelerin istihbarat teşkilatlarının davranışlarını ve istihbarat işbirliklerini tabir etmek için kullanılmaktadır. Üçüncü olarak, sosyal rekabet istihbaratı jeopolitik rekabete dayanmaktadır. Bu tanım, dominant devletin hegemonik düzeninden memnun olmayan revizyonist büyük güçlerin rekabete dayalı istihbarat davranışlarını sınıflandırmak için kullanılmaktadır. Son olarak, sosyal yaratıcılık istihbaratı ise, mevcut konjonktürden memnun olmayan, revizyon isteyen fakat hegemonik düzenle de çatışmaya girmek istemeyen istihbarat teşkilatlarının sınıflandırılmasında kullanılan bir tanımdır. --- Deborah Welch Larson and Alexei Shevchenko adopted the social identity theory in psychology into the international relations theories with an eye-opening approach for readers. In the article named as Status Seekers Larson and Shevchenko claimed that against U.S. primacy formed after cold war, Russia and China have changed the foreign policy perspectives so as to gain a new and more positive status in international order. According to Status Seeker's approach, there are three basic foreign policy classifications; social mobility, social competition and finally social creativity. Just as A.F.K. Organski determined in Power Transition Theory, states usually shift their foreign policy attitudes based on a new role which they gained in each one of power transition phases. In order to make up for lost status or get more positive one, states would like to possess better political status in international order. An acquired better status provides states an advantage to increase the sphere of influence or conduct either efficiant or eminant foreign policy. By adapting "Status Seekers: Chinese and Russian Responses to U.S. Primacy" into intelligence studies, this work looks for an answer how states promote and change the behavioural pattern of their intelligence agencies depending upon their own position in the status hierarchy when it comes to a new power transition phase. In this analysis, the examples from the behaviours of different intelligence agencies are presented in the perspective of behaviouralism. The constructions and reflexes of dominant, social mobility, social competition and social creativity states are explained separately in this work. To sum up, firstly, dominant state has to expand the liberal democracy regimes as hard as one can go around the world and of course protect the allied nations from the operations of foreign intelligence agencies for the hegemonic stability. Secondly, social mobility intelligence expresses intelligence liaisons among states and the intelligence agencies' behaviours of states allied to dominant power. Thirdly, social competition intelligence may be attributed to geopolitical rivalry. This term is used for the competitive intelligence behaviours of revisionist states being discontent from current hegemonic structure. Finally, social creativity intelligence tells us a classification of states being discontent from status quo and revisionist, but do not would like to counter the dominant power and hegemonic structure.
06.03.2018 tarihli ve 30352 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan "Yükseköğretim Kanunu İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun" ile 18.06.2018 tarihli "Lisansüstü Tezlerin Elektronik Ortamda Toplanması, Düzenlenmesi ve Erişime Açılmasına İlişkin Yönerge" gereğince tam metin erişime açılmıştır. ; Uluslararası ilişkilerde temel aktörlerin davranışlarını açıklamak için birçok teori geliştirilmiştir. Özellikle Soğuk Savaş sonrası dönemde bu aktörlerin davranışlarını açıklamada kültürel unsurlara giderek daha fazla önem verilmiştir. Bu doğrultuda güvenlik çalışmalarında önemli bir yere sahip olan stratejik kültür devletlerin dış politika tercihlerini ve karar alma süreçlerini şekillendiren kültürel unsurları, kimliği, norm ve mitlerin oluşumunu ve etkilerini ortaya çıkarmayı hedeflemektedir. Bu çalışma, İran'ın devrim sonrası dönemde sergilediği güvenlik ve dış politika yaklaşımını stratejik kültür bağlamında ele almakta ve İran'ın stratejik kültürünün dış politikaya yansımasını incelemektedir. Dünya siyasetinde gerek söylemleri gerek eylemleri ile sıkça tartışma konusu olan İran'ın davranışları Alastair I. Johnston'un kavramsallaştırdığı stratejik kültür çerçevesinde analiz edilmektedir. Buna göre çalışmada başlıca araştırma sorular şunlardır: a) İran İslam Cumhuriyeti'nin kurulduğu günden bu yana tutarlı bir stratejik kültürü var mıdır? Evet ise, bu stratejik kültürün temel özellikleri nelerdir? b) İran'ın stratejik kültürü dış politika kararlarını ve davranışlarını etkilemekte midir? c)Evet ise, İran'ın stratejik kültürünün dış politika davranışı üzerindeki etkisi hangi örnek olay veya eylemlere yansımaktadır? Alaistair Johnston'un kavramsallaştırmasında stratejik kültür devletleri başlıca üç kategoride değerlendirmektedir; uzlaşmacı, savunmacı ve saldırgan. Yukarıdaki sorular ve bulgular ışığında bu çalışma İran'ın temelde savunmacı bir devlet olduğunu ileri sürmektedir. İran'ın savunmacı bir anlayışı benimsemesinin temelinde etrafının sürekli düşmanlarla çevrili olduğu algısı vardır. İranlı karar alıcıların zihinsel arka planında yatan bu düşünce dış politika seçeneklerini daraltmış ve güvenlik eksenli bir tutum sergilenmesi sonucunu beraberinde getirmiştir. Bu stratejik düşüncenin doğal sonucu olarak İran'ın dış politikada alanı daralmış ve bu alanda en belirgin araç olarak caydırıcılık stratejisi yer almıştır. Stratejik kültürün operasyonel kısmını oluşturan bölümde ise İran'ın stratejik kültürünün davranış üzerindeki etkisi İran-Irak Savaşı üzerinde test edilmektedir. ; Several theories have been developed to explain the behavior of key actors in international relations. Especially in the post-Cold War period, cultural elements are given more importance in explaining the behaviors of these actors. In this direction, the strategic culture, which has an important place in security studies, aims to reveal the cultural elements, identity, formation and effects of the norms and myths that shape the foreign policy preferences and decision-making processes of the states. This study examines Iran's security and foreign policy approach in the post-revolutionary era in the context of strategic culture and investigates the reflection of Iran's strategic culture on foreign policy. The behavior of Iran, which is a subject of frequent debates in world politics with its rhetoric and actions, is analyzed within the framework of strategic culture that Alastair I. Johnston conceptualizes. Accordingly, the main research questions in the study are: a) Does the Islamic Republic of Iran have a consistent strategic culture since its inception? If yes, what are the main characteristics of this strategic culture? b) Does Iran's strategic culture influence foreign policy decisions and behaviors of Iran? c) If yes, In which case events or actions does Iran's strategic culture influence its foreign policy behavior? In the conceptualization of Alaistair Johnston, strategic culture evaluates states in three main categories; accommodationist, defensive and offensive. In the light of the above questions and findings, this study suggests that Iran is essentially a defensive state. On the basis of Iran adopting a defensive understanding, there is a perception that its environment is constantly surrounded by enemies. This idea, which lies in the mental background of Iranian decision makers, narrowed its foreign policy options and the result of a security-oriented attitude has brought along. As a natural consequence of this strategic thinking, Iran's foreign policy has narrowed and a deterrence strategy has been the most prominent tool in this field. In the section that constitutes the operational part of the strategic culture, the influence of Iran's strategic culture on behavior is tested on the Iran-Iraq War.
XIX. yy.'ın sonlarında, Rusya Müslümanları, Rusya'nın değişik yerleşim birimlerinde, farklı yasal ve idarî statülere tabi olarak yaşamaktaydılar. Aynı etnik köken ve aynı dine sahip olmalarına rağmen iletişimin çok kısıtlı olması nedeniyle birbirlerinden habersizdiler. Şiveleri farklı, eğitim seviyeleri oldukça düşüktü. Böyle bir ortamda İsmail Gaspıralı gazetesi Tercüman vasıtasıyla dil birliği ve temel eğitimde ilk adımları atarak koyu bir taassup, asimilasyon gibi engellere rağmen Rusya Müslümanlarının uyanmasında büyük rol oynadı. Rus-Japon savaşının sonuçları Rusya içindeki huzursuzluğu ziyadesiyle arttırmıştı. İmparator II. Nikola 1905 ihtilâlinin şiddetini azaltmak maksadıyla ödün vermeye başladı. Çeşitli hak ve hürriyetler tanınmasının yanı sıra rejim değişikliğine de gidildi. Bu değişim sürecinde Rusya Müslümanları yaptıkları üç büyük toplantı sırasında iyi ve kötü taraflarıyla birbirlerini tanıma fırsatını buldular ve Müslüman ittifakını tesis ederek siyaset platformunda seslerini duyurmaya başladılar. Rusya Müslümanlarının başta eşitlik ve hürriyet olmak üzere isteklerinin çoğuna olumlu cevap verildi. İnkılâbın ilk döneminde, Ruslar ile Müslümanlar arasında hukukî ayrımlar kalktı. Rusya Müslümanları, Ruslarla eşit haklara sahip Rusya vatandaşları olarak haklarını arama ve savunma çabası içine girdiler. Her üç Millet Meclisinde Müslüman Fraksiyonunu teşkil ederek dinî, iktisadî, kültürel ve siyasî istekleri tek elden takibe başladılar. Ancak vatandaş eşitliği, din ve eğitim sorunları dışındaki konularda Hükümetle anlaşmaları mümkün olmadı. Özellikle toprak meselesinde çözüm gerçekleşmediği için referandum bahane edilerek I. Millet Meclisi, solcuların inkılâp faaliyetleri bahane edilerek II. Millet Meclisi kapatıldı. Bundan sonraki siyasî hayatta, geriye dönüş başladı ve III. Millet Meclisinden itibaren sağ görüşlüler (Hükûmet yanlıları) siyasete hakim oldu. 1905-1907 sürecinde toprak ve göç konusunda başarı sağlanamamasına rağmen Rusya Müslümanları için en büyük kazanç, millî bir kimliğin kazanılması, yasal olarak vatandaş eşitliğine kavuşulması ve kısmen de olsa sosyo-kültürel avantajlara sahip olunmasıydı. At the end of the nineteenth century, the Muslims of Russia lived in various parts of Russia under different administrative status. Although they belonged to the same ethnic background and belief, they were aware of each other to a limited degree due to lack of effective means of communication and transportation. Their dialects differed from each other while in general they had a low degree of education. In such an environment, Ismail Gaspirali's newspaper Tercüman played a very important role in the awakening of the Muslims of Russia by taking primary steps in linguistic union and fundamental education although he confronted with the obstacles such as fanaticism and assimilation policies of the Czarist government. The results of Russo-Japanese War increased the existing dissatisfaction within the Russian Empire. Emperor Nicolas II felt to compromise with the requests in order to relieve the pressure of circumstances of the 1905 Revolution. He accepted to give some rights and freedoms while Constitution was introduced. In this process of change, the Muslims of Russia had a chance to know each other through three Congresses they organized. They also and began to express themselves in political platform by organizing the party called the Union of the Muslims of All-Russia. In the beginning, most of their requests for freedom of expression and equality found positive responses. The legal discrimination against the Muslims were removed to a certain degree and the Muslims of Russia continued to seek their rights further as equal citizens of Russia. In their meetings they organized the party of Muslim Fraction and collectively they pursued religious, economic, cultural and political rights. However, their requests were not accepted by the Czarist government, except the problems related with the equality, religion and education. Especially, the problems of territory remained unsolved, and therefore, the Czarist government closed the First National Assembly with the excuse of going to referendum and then cancelled the Second National Assembly because of the Leftist revolutionary activities. A reactionary movement was set in and pro-government Rightists dominated over politics in the Third National Assembly. Although Muslims of Russia did not gain much to solve the territorial and migration issues, they succeeded to form a national identity and equal status with Russians and, to a limited degree, gained socio-political advantages through their activities took place between 1905 and 1907.
Bu çalışmada, Türkiye'de merkez siyasetin sağında ve solunda yer alan iki büyük partinin (Adalet ve Kalkınma Partisi ve Cumhuriyet Halk Partisi) çatısı altında bulunan, değişik siyasi görevler üstlenen parti üyelerinin siyasi katılım düzeyleri incelenmiştir. Robert Dahl'ın katılımla ilgili geliştirdiği dörtlü kıstas olan ilgilenme, bilgilenme, önemseme ve eyleme geçme süreçleri esas alınarak parti üyelerinin performansı araştırılmıştır. Üyelerin, siyasete karşı hangi düzeyde ilgili oldukları ve partilerinin karar mekanizmasına hangi ölçüde etki ettikleri üyelerden alınan bilgiler üzerinden analiz edilmiştir. Parti kararları üzerindeki etkilerinin parti içi demokrasiyi yansıttığı varsayımından hareketle, üyelerin eyleme geçme düzeyi ile siyasi partilerin karar mekanizmalarına etkileri arasındaki ilişki, araştırmada elde edilen istatistiksel veriler üzerinden tahlil edilmiştir. Tez çalışması, İstanbul'un üç ilçesinde gerçekleştirilmiştir. Bu ilçeler İstanbul'daki üç seçim çevresi dikkate alınarak seçilmiş ve her birinin bir seçim çevresini temsil ettiği varsayılmıştır. Bu ilçeler Avcılar, Fatih ve Kartal ilçeleridir. Tez çalışmasında araştırma yöntemleri olarak, anket ve derinlemesine mülakat yöntemleri kullanılmıştır. Araştırmanın anket formuna, ilgili üç ilçeden 537 geçerli cevap alınmıştır. Ayrıca, ilgili partilerde, değişik kademelerde görev yapan 21 kişi ile derinlemesine mülakatlar yapılmıştır. Anket çalışması ve mülakatlar partilerin üyelerine, il ve ilçe teşkilatlarında üst düzey görevlerde bulunanlara, aktif olarak temsil mekanizmalarının herhangi birinde yer alanlara ve daha önce buralarda görev yapan kişilere uygulanmıştır. Araştırmanın bulguları ışığında ulaşılan sonuca göre, parti üyeleri, siyasete karşı oldukça yüksek ilgi düzeyinde ve siyasette aktif yer alma konusunda heveslidirler; ancak birtakım engellerden dolayı üyeler, partilerinin felsefe ve karar mekanizmalarını yeterli düzeyde etkileme hususunda zayıftırlar. Partilerin, karar süreçlerini etkileyen mekanizmaların; parti tüzüğünün partilerde yol açtığı oligarşik yapı, parti yöneticilerinin merkeziyetçi tutumları, partilerdeki hemşericilik ve kimlik politikaları, genç ve dinamik üyelerin fazla önemsenmeyişi gibi faktörler olduğu tespit edilmiştir. Siyasetin farklı cephelerinde yer almalarına rağmen Ak Parti ile CHP arasında bu konularda anlamlı bir farklılığın bulunmadığı tez çalışmasının bir bulgusudur. ; In this study, political participation level of party members served in different levels of political positions within the two main parties (JDP, Justice and Development Party and RPP, Republican People Party) one from the center right and the other from the center left in Turkey is examined. The performance of the members was investigated according to the processes of interest, concern, information and activity, the four criteria developed by Robert Dahl about participation. To what extent members are interested in politics and to what extent they influence their parties decision-making mechanism are analyzed based on the information received from the members. Based on the assumption that the effects on party decisions reflect intra-party democracy, the relationship between the members' level of activity and their effects on decision-making mechanisms of political parties was analyzed with the help of the statistical data obtained in the research. This study was carried out in three districts of Istanbul. These districts were selected from the three electoral districts in Istanbul and each one of them was assumed to represent one election district. These districts are Avcılar, Fatih and Kartal. In our study, a mixed research method based on questionnaire and interview was used. 537 individuals were surveyed in total and in-depth interviews were carried out with 21 individuals working at different levels in the parties in these three districts. Both the survey and the interviews were applied in a wide range of party members including ordinary members, members who have senior positions in the party's provincial and township organization, members who actively taking part in any of the representative positions and members who previously worked in those positions. In conclusion, although party members have a high level of interest in politics and are eager to take part in politics, they lack the opportunity to sufficiently affect their party's decision mechanism and philosophy due to some obstacles. It has been determined that there are factors such as mechanisms affecting the decision-making process, the oligarchic structure caused by the party rules, the centralist attitudes of the party elites, the clientelism and identity politics in the parties, and the underestimation of the young and dynamic members. It is concluded that although both parties are located on different sides of politics, there is no significant difference between Ak Party (JDP, Justice and Development Party) and CHP (RPP, Republican People Party) on these issues.
Avrupa Birliği, ekonomik bütünleşme alanında başarılı olup şimdiye kadar görülen en başarılı birlik olmuştur. Ekonomik alanın aksine güvenlik ve savunma alanı ise Birliğin epeyce zorlandığı, tartışıldığı ve çekinceli bir alan olmuştur. Soğuk Savaş döneminde, güvenlik ve savunma alanında önemli bir çaba harcanmış; Batı Avrupa Birliği kurulmuş, Avrupa Savunma Topluluğu kurma girişiminde bulunulmuş ancak hedeflenen sonuçlara tam anlamıyla ulaşılamamıştır. Soğuk Savaş dönemi güvenlik ve savunma konuları bakımından AB için NATO gölgesinde geçmiştir. Fakat asıl önemli olan gelişmeler Soğuk Savaş'ın bitimi ile yaşanmaya başlamıştır. 1992 Maastricht Antlaşması ile Ortak Dış Politika ve Güvenlik Politikasında (ODGP) çok önemli bir adım atılmış ve siyasi bütünleşme sürecine gidilmeye başlanmıştır. Bu aşamada, güvenlik ve savunma politikaları hükümetlerarası düzeyde de olsa AB'nin ikinci sütununu oluşturmuştur. Devam eden süreçte ise Avrupa Güvenlik Savunma Politikası (AGSP) ve NATO ile işbirligi içinde oluşturulan Avrupa Guvenlik Savunma Kimliği (AGSK) oluşturulmuştur. Ayrıca yapılan çeşitli Zirvelerle bu süreçler hızlı bir biçimde gelişmiştir. 2009 yılında Lizbon Antlaşması'nın yürürlüğe girmesi ile de birliğin hem anayasal hem de hukuki olarak Ortak Güvenlik ve Savunma Politikasının (OGSP) temel dayanakları ve kuruluşu tamamlanmıştır. Son dönem gelişmesi olarak da yine Lizbon Antlaşmasında yer alan "kalıcı yapısal işbirliği" ilkesinden yine aynı isimle yola çıkılarak "Kalıcı Yapısal İşbirliği" (PESCO) yapısı oluşturulmuştur. Avrupa Birliği'nin ortak bir güvenlik ve savunma politikası oluşturması süreci incelenirken, AB'nin NATO ile olan ilişkilerinin de göz önünde bulundurulması zorunludur. Bu nedenle, NATO'nun bu savunma ve güvenlik sürecine olan etkisi ve Avrupa Birliği'nin savunma ve güvenlik politikası oluşturma sürecinde meydana gelen politikaların NATO'ya yansımaları ve etkileri de irdelenmek durumundadır. Bu bağlamda çalışmada genel olarak güvenlik kavramından başlanarak uluslararası, toplumsal ve küresel anlamda güvenlik ve güvenliğe etki eden faktörler ele alınmış, AB Güvenlik ve Savunma Politikasının oluşum süreci ile günümüze kadar yaşadığı belli başlı önemli gelişmelere değinilmiş; NATO ile olan ilişkileri üzerinde durulmuş ve günümüzde gelinen aşama incelenmiştir. Ayrıca bu politika çerçevesinde yapılan bazı ortak operasyonlara da değinilmiştir. ; The European Union, has become the most successful union ever seen achieving economic integration. Contrary to the field of economy, the field of security and defence, has been a highly challenging, controversial and risky area the Union struggles with. Much effort had been spent in the field of security and defence during the Cold War period, West European Union had been established; attempts to establish European Defence Community had been made however targeted results could not be obtained in the fullest sense. For EU, the Cold War period, had been overshadowed by NATO in terms of security and defence issues. However, major developments began to be experienced subsequent to the end of the Cold War. A considerable step in Common Foreign and Security Policy (CFSP), was taken by Maastricht Treaty of 1992 and the process of political integration, thus, was initiated. At this stage, although the security and defence policies have been at intergovernmental level, they constituted the second pillar of EU. In the ongoing process, the European Security Defence Policy Identity (ESDI) has been established in accordance with European Security Defence Policy (ESDP) and NATO. Additionally,through various summits held, these processess have been rapidly improved. As Lisbon Treaty entered into effect in 2009, the basic foundation and establishment of EU's Common Security and Defence Policy (EU CSDP) has been set both constitutionally and legally. As a recent development, based upon the principle of "Permanent Structured Cooperation" which is included in Lisbon Treaty, once again, the Permanent Structured Cooperation (PESCO) structure has been established. Taking the relations between European Union and NATO, as well, into consideration is obligatory for the establishment procedure of European Union's common security and defence policy to be examined. For this reason, NATO's effect over the mentioned defence and security process, and the reflections and effects of policies brought up during EU's defence and security policy formation process on NATO, are to be studied as well. In this context, within the scope of this study, starting from the concept of security in general, the aspect of security and factors influencing it in international, social and global terms are taken into consideration; the formation process of EU Security and Defence Policy and the concerning main developments occurring until today, are mentioned; its relations with NATO are accentuated and the final stage reached today is analysed. In addition to this, some of the common operations executed within the frame of this policy are also considered.
İnsanın varoluşsal istek ve acılarına hitap eden din, dünyanın en eski ve köklü kurumlarından biridir. Evrenin ve dünyanın yaratılışı ile birlikte orada kendi yaşamının nedeni, anlamı, düzeni ve sonrası konusunda duyduğu aydınlanma arzusunun tanrısal bir yansımasıdır. Din bireylere sağladığı ontolojik bilgi referansından beslenen huzur ve güvenlik duygusunun yanı sıra, toplumu bir arada tutan gelenek, hukuk ve siyasetin şekillenmesine olan katkısı açısından da toplumun temel taşı olmayı hak etmektedir. Bu nedenle, geleneksel, hukuksal, toplumsal ve siyasal yapılarla ilgili kişisel ve toplumsal yönelimlere ilişkin bilimsel çözümlemelerde öncelikle dikkate alınması gereken yaşamsal dinamiklerden biri olduğunda kuşku yoktur. Bu çalışmanın hedefi, dinî inançların siyasal tutumlar ve seçmen davranışları üzerindeki etkisini ortaya çıkarmaktır. Çalışmanın konusuna paralel olarak siyasal kimlik ve davranışların oluşum ve hareketinde büyük bir rol oynayan din kurumuyla ilgili bireysel ve toplumsal algı ve bu algının siyasal yapı üzerindeki etkileri çerçevesinde siyasal halkla ilişkilerin önemli bir enstrüman ve aktörü olarak dinin fonksiyonu zaman zaman akademik çevrelerin ilgisini çekmektedir. Burada öne çıkan ve yanıtı aranan, dinin bireylerin siyasal davranışını ve seçmen tercihini etkileyip etkilemediği ve ortaya çıkan yanıt olumluysa hangi ölçüde etkilediği sorularıdır. Söz konusu sorulara nesnel ve bilimsel yanıtlar bulunabilmesi için literatür taraması yoluyla yapılandırılacak kapsamlı bir kuramsal çalışmanın ardından Türkiye'nin İç Anadolu Bölgesi'nin dört büyük kentleri olan Ankara, Eskişehir, Konya ve Kayseri'de tesadüfî örneklem yoluyla seçilen 800 denek üzerinde yapılan anket çalışması neticesinde elde edilmiş olan veriler üzerinde öncelikle bir faktör analizi yapılmıştır. Ortaya çıkan faktörlerin mevcut değişkenlerle karşılaştırılmasında "tek yönlü varyans analizi" (one-way anova); aynı değerler açısından cinsiyete göre değerlendirmeler yapabilmek amacıyla bağımsız örneklem "T testi" (Independent Samplest T test); siyasal tutum ölçeği, siyasal bilgi kaynağı ve dinî bilgi kaynağının maddelerinin önem düzeylerini belirlemek için Aritmetik Ortalama (A.O.) testi; ayrıca kategorik (nominal) düzeydeki değişkenlerin birbirleriyle olan ilişkilerini çözümlemek için "Ki kare" testi kullanılmıştır. Böylelikle elde edilmiş olan sonuçlardan hareketle, araştırma hipotezlerinin test edilebilmesine yönelik olarak anlamlı ve genellenebilir sonuçlara ulaşılmış bulunmaktadır. ; Religion which has always called upon the human being's nature's unalterable laws and more specifically its existential desires and afflictions is no doubt one of the oldest, deep-rooted and most important traditional institutions on the face of the Earth. It is a divine reflection of mankind's craving and effort to interrogate and understand the reasons of creation of the universe, the meaning of life on Earth and the life after death. Religion, as the most outstanding basis of tradition, law and politics at the same time, obviously deserves to be the most vigorous founding body of the society, as well as the individuals' ontological resource of peace and security provided with its heavenly, celestial knowledge references. Hence, having an important influence on forming the individuals' wordview in general and correspondingly their political perception and identities, it is widely taken into consideration as an efficient factor before all else in the processes of academic studies and scientific researches on political issues such as political attitude, voting behaviour and electoral behaviour. The main target of this study is to yield up whether religiosity has a considerable amount of influence on the formation of political identity and political behaviors. If it has an enormous effect on them as an major instrument and actor, to what extent does it operate behind the individuals' political attitudes and political decision-making processes? After a noteworthy sum of theoretical part, application of a comprehensive survey is planned to carry out for finding out satisfying objective and scientific answers to those questions. At the end of the application part of the study, first of all, a factor analysis was made on available data. Then a One-Way Anova was made in comparison of obtained factors with present variables and also an Independent Samplest T Test was made so as to be able to make evaluations in the same direction. In addition, the programme called Ki Square was used in order to resolve the relationships among variables at nominal level. In the meantime, Arithmetical Mean Test was used in order to find out the sequence of significance of articles of the scale of political attitude and also the resources of political and religious information. Thereafter, it was tried to be reached at the whole necessary explicit and definitive results which could also be generalized to similar events. The significant conclusion that religion is directly effective on forming political attitude and directing electoral behaviors was finally reached in the light of analysis of those available findings.
ÖZET Tez çalışmamızın birinci bölümünde, genel anlamda muhafazakarlık kavramı ele alınmıştır. Bu bağlamda siyaset felsefesi açısından muhafazakarlık kavramının tarihsel gelişimi incelenmiştir. 20.yüzyılda muhafazakar felsefenin değişimi ele alınarak, Anglo Saxon ve Amerikan Muhafazakarlığı'na yer verilmiş, muhafazakarlık kavramının demokrasi ve ekonomi kavramları ile olan ilişkisi irdelenmiştir. Birinci bölümün son kısmında ise; günümüz Türk Siyaseti'nde gündem oluşturmakta olan muhafazakarlık ve modernite ilişkisi, Türk sağının felsefi manada muhafazakarlık kavramının neresinde olduğu ve muhafazakar demokrasi ve İslamcılık arasındaki farklar üzerinde durulmuştur.Çalışmamızın ikinci bölümü olan Türk Siyasi Hayatı'nda Muhafazakarlık Yaklaşımı bölümünde ise; Osmanlı'nın son döneminden başlayarak tarihsel süreç dahilinde muhafazakarlık kavramının siyasi hayatımızdaki yeri konu edilmiştir. İncelememizin diğer bölümünde ise; Türk Basını'ndaki muhafazakar kimlik olgusu başlığı altında basınımızdaki teknolojik yenileşme ve holdingleşme sürecinin başlangıcına değinilmiştir. Buna bağlı olarak holdingleşme süreci ve bu süreçte flulaşan medya-siyaset-ticaret üçgenindeki ilişkiler ağına vurgu yapılmıştır. Dönemin muhafazakarlıkla ilgili haber başlıkları seçilmiş örnekler yardımıyla, Hürriyet ve Yeni Şafak Gazeteleri'nin bakış farklılığı belirtilerek aktarılmıştır.1980'li yıllardan itibaren Türkiye Kapitalizmi'nin yeni stratejik tercihleriyle paralel biçimde basın endüstrisinin basın dışı sektörle bütünleşerek, yapısal bir dönüşüm sürecine girdiği gözlenmiştir. Bu dönüşümün sonucunda basın büyük sermaye gruplarının eline geçmiş ve geleneksel işlevlerini neredeyse tamamen yitirmiştir. Araştırmamızın son bölümü olan analiz bölümünde ise; Hürriyet ve Yeni Şafak Gazeteleri'nin 2001-2011 döneminde Ocak-Nisan-Ağustos-Aralık aylarının ilk haftalarındaki sayılarının incelemesi sonucu elde edilen bulgular içerik analizi yöntemi ile değerlendirilmiştir.Analiz sürecinde yapılan detaylı çalışmada döneme ait haberler; haber sayısı, haberlerin yer alış biçimleri, konuları ve haber değer kuramı açısından incelenmiştir.ABSTRACTIn the first chapter of our thesis study, the concept conservation has been considered in the general sense. Within this context, the historical development of the concept conservation has been studied in terms of political philosophy. By taking account of the change of conservative philosophy in the 20th century, the Anglo Saxon and American Conservatism has been considered, and the relationship of the concept conversation with the concepts democracy and economy has been studied in-depth. And in the last section of the first chapter, the relationship of conservatism and modernity which presently sets the agenda in the Turkish Policy, and the matter of that the Turkish rightist wing take place in which part of the concept conservatism in philosophical sense as well as the differences between conservative democracy and Islamism have been considered. And in our study's second chapter which is titled the Approach of Conservatism of the Turkish Political Life, the place of the concept conservatism in our political life within the framework of historical process starting as from the last period of the Ottomans has been considered. And in the other chapters of our study, under the title of the conservative identity phenomenon in the Turkish Press, the beginning period of the technological innovation and conglomerating (becoming a holding) process has been reconsidered. In line with this, the conglomerating process as well as the network of the relationships within the triangle of media-policy-trade have been emphasized. The news headlines relating to the conservationism of the mentioned period have been transmitted with the help of the selected examples by particularly emphasizing the diversity of views of Turkish Hurriyet Daily and Yeni Safak Daily. It has been observed as of 1980's that Turkey has entered a structural process of transformation in such a way that the press industry has integrated the out-of-the press sectors in line with the new strategically preferences of the Capitalism. At the end of such transformation, the press has fallen into the hands of the big capital groups, and almost fully lost its traditional functions. And in the our study's last section titled the analysis, the findings obtained at the end of the studying the figures of the first weeks of the months of January-April-August-December of the 2001-2011 periods of the Turkish Daily Hurriyet and Yeni Safak have been evaluated through the analytical method of contents. In the study so made in details during the period of analysis, the news relating to relevant period as stated herein have been studied in-depth in terms of the number of news, and the replacing the distributing of such news, and the subjects serving and distributing to any third parties.
Din olgusunun kişisel ve toplumsal etkilerinin büyük olması, tarihsel süreç içerisinde değişen koşullara da eklemlenmesini beraberinde getirmiştir. Bu eklemlenmeyi Orta Doğu'da özellikle İslam dininde görmek mümkün olmuştur. Küreselleşen ve modernlik kazanan dünya düzeninde meydana gelen siyasi-politik düzlemde, entegrasyon ve liderlik düsturuyla bölgedeki içsel dinamikler, yarı değişken yapılarla harekete geçirilmiştir. Bu yarı değişkenliğin değişmeyen tarafı dogmatik ve tarihi kültürel bağlar olurken, değişken tarafı ise entegrasyon yolunda oluşturulan doktrin ve yapılanmalar olarak vuku bulmuştur. Özellikle Sünni ve Şii mezheplerinin siyasi tasavvurunda, bu manada bölgede etkinlik içerisinde olduğu görülmüştür. Türkiye ve İran'ın bölge politikaları, bu iki mezhep dahilinde, din olgusuna uygun şekillendiği iki örnek olarak öne çıkmıştır. Dolayısıyla 2000'li yıllarda İslam dini, mezheplerin yarı değişken yapısıyla Türkiye ve İran tarafından politik bir hüviyet olarak kullanılmıştır. Bu sayede hem bölgedeki içkin kültürden doğan bazı gruplara -Hizbullah, Hamas, Müslüman Kardeşler, Özgür Suriye Ordusu vb.- hitap etme işlevinin hem de siyasi ihtirasın ifa edilmesi amaçları gerçekleştirilmeye çalışılmıştır. Türkiye ve İran, bölgesel vizyonda Filistin Sorunu ile dini-kültürel yaklaşımını sürdürmede ısrarcı davranırken, Orta Doğu'da başlayan Arap Baharı sürecinde bu ısrarcı davranışlarını politik eksende arttırmaya koyulmuşlardır. Özellikle İran, Arap Baharı sürecinin hemen başında net bir tavır ortaya koyarken; Türkiye, Avrupalı devletlerle beraber hareket etme kararı doğrultusunda, "tedbirli hareket etme" tarzında bir politik yaklaşım içerisinde olmuştur. Türkiye'nin bu yaklaşımı, bölgeye yönelik politikasında bazı "git-gel"lere neden olduğu gibi, birtakım olguların da beklenerek görülmesini sağlamıştır. Suriye İç Olayları, Soğuk Savaş Dönemi'ni andırır tarzda uluslararası sistemde güç mücadelesinin doruğa çıkmasına ve ülkesel bazda her aktörün pragmatik bir bakış açısıyla kendi güç unsurlarını tekrardan gözden geçirmesine neden olmuştur. Suriye'deki bu olayların başlaması; Türkiye'yi Arap Baharı'yla yakından ilgilenen baş aktörlerden biri haline getirirken, İran'ın Batı'ya ve bölge sınırlarında kendisine karşı savaşanlara yönelik mücadele ritmini arttırmıştır. Bu iki ülke kendi güç unsurlarını, mezhepsel anlayışları da kapsayacak şekilde "ortak din, ortak kültür, ortak tarih" üzerinden belirlemeye devam etmiştir. Ilımlı-radikal, modernist-anti modernist gibi birbirinden farklı format ve anlayışları barındıran bu unsurlarla politik eksenini oluşturan Türkiye ve İran, "avantaj" kıstası çerçevesinde, Batılı devletler nazarında ilişkilerin seyri konusunda önemli yer tutmuşlardır. ; The fact that the personal and social effects of the phenomenon of religion have been great have brought about the articulation of the changing conditions in the historical process. It was possible to see this articulation in the Middle East, especially in the Islamic religion. The internal dynamics in the region have been mobilized with semi-variable structures in the political-political plane that took place in a globalizing and modernized world order with the principle of integration and leadership. While the unchanging side of this semi-variability is dogmatic and historical cultural links, the variable side has emerged as the doctrine and structures formed in the integration path. Especially in the political imagination of Sunni and Shiite sects, it was observed that this activity was in the region. Policies of Turkey and Iran,within these two sects, has emerged as the two examples is shaped according to the phenomenon of religion. Thus, in the 2000s, Islam was used by the sect of semi-variable structure with Turkey and Iran as a political identity. In this way, the aim is to realize the function of addressing some groups born from the inner culture in the region - Hezbollah, Hamas , Muslim Brotherhood, Free Syrian Army etc. - as well as political ambition. Turkey and Iran, regional vision on the Palestinian question with persistent religious-acting maintain the cultural approach in the process of starting the Arab Spring in the Middle East have set out to improve this persistent behavior of the political axis. Iran, in particular, showed a clear attitude at the beginning of the Arab Spring process; Turkey, in line with the European countries decided to act together, "cautious movement" has been in a political approach to style. Turkey's approach, on the basis of policy towards the region "go to work for it" s as to cause, by waiting in enabling seen a number of cases. Syrian Internal Events have led to the climax of the power struggle in the international system in the style of the Cold War, and every actor on a national basis has revisited its own elements of power through a pragmatic perspective. The beginning of these events in Syria; Turkey closely when making the Arab Spring is one of the main actors concerned, in Iran's western border and increased the rhythm ofthe fight against those who fight against him. These two countries continued to identify their own elements of power on the basis of acak common religion, common culture, common history, including sectarian approaches. Moderate-radical modernist antennae of different formats and understanding of each other as modernist forms the political axis with hosting these elements Turkey and Iran, "advantage" in the framework of criteria, the Western powers have occupied an important place in the course of the relationship in the eyes.
Kuraklık, küresel iklim değişikliği, biyoçeşitliliğin bozulması gibi nedenlerle artan gıda yetersizliği, günümüz dünyasında 821 milyondan fazla insanın yetersiz beslenme sorunu, 90 milyondan fazla çocuğun tehlikeli derecede zayıflık yaşamasına ve her yıl binlerce kişinin yoksulluğa bağlı nedenlerle ölmesine neden olmaktadır. Beslenme ihtiyacının insanoğlunun en önemli ve hayati ihtiyacı olması her ülkenin tarımsal üretime özel bir önem vermesine yol açmaktadır. Bu önemin farkında olan Avrupa ülkeleri günümüzde Avrupa Birliği (AB) olarak adlandırılan ekonomik ve siyasi entegrasyon hareketini başlatırken tarım sektörüne yönelik politikaları Ortak Tarım Politikaları (OTP) adı altında diğer tüm ekonomik faaliyetlerden ayrı bir politika alanı olarak ele almışlardır. Bu önemine istinaden AB'nin başlangıcından itibaren yaptığı bütçe harcamalarının ortalama olarak yarısından fazlası daima bu politikalara ayrılmıştır. AB'nin tarıma sağladığı bu korumacı ayrıcalık zaman içerisinde AB üyesi İspanya gibi birçok ülkeyi tarımsal üretim alanında dünyanın sayılı ülkeleri haline getirirken Polonya gibi yapısal sorunları çok fazla olan yeni üye ülkelerin de yapısal dönüşüm geçirerek tarımsal üretim ve verimliliklerini artırmasını sağlamıştır.Geçmişten bu yana dünyanın sayılı tarım ülkelerinden birisi olan Türkiye'de 1930'lardan itibaren tarım sektörünü destekleyen politikalar uygulamasına karşın değişen dünya koşulları ve 2000'lerde kronikleşen yapısal sorunlarına bağlı olarak ihracatçı kimliğini kaybetme noktasına gelmiştir. Yapılan araştırmalar, Türk tarımının destekleme politikalarına rağmen gerilediğini buna karşın İspanya, Polonya, Litvanya, Letonya, Bulgaristan gibi ülkelerin ise OTP kaynakları ve reformları sayesinde tarımsal alanda önemli ilerlemeler kaydettiğini ortaya koymaktadır.Türk tarımının gerileme yaşadığı günümüzde AB üyeliğinin Türk tarımına önemli kazanımlar sağlayacağı düşünülmektedir. Ancak öte yandan AB tarafı ise Türk tarımının OTP için ağır yüklere yol açacağını düşünerek bu noktada çekinceli hareket etmektedir. Bu araştırmada AB'nin en önemli ortak politikalarından birisi olan OTP ve Türkiye'deki mevcut tarımsal destekleme politikaları ile AB'nin OTP kapsamında İspanya ve Polonya'ya sağladığı tarımsal desteklerin etkileri incelenmiştir. Araştırma hipotezlerinde Türkiye'nin tarımda korumacı olup olmadığı, Türkiye'nin uyguladığı tarımsal desteklerin İspanya ve Polonya'ya sağlanan OTP destekleriyle kıyaslaması, Türkiye'nin üyeliğinin AB'ye bir ek yük getirip getirmeyeceği ve Türkiye'nin AB gıda güvenliğine ekstra bir katkı sağlayıp sağlamayacağı yönünde sorgulamalar yapılmıştır. Araştırmada Türkiye için veriler ilgili bakanlıklar ve resmi kurumların yayın ve raporlarından derlenirken Polonya ve İspanya ile ilgili veriler ise AB'nin ilgili kurumlarının yayın ve raporlarından derlenmiştir. Elde edilen verilerin tablo ve grafiklere dayalı olarak karşılaştırması yapılarak sonuçlara ulaşılmıştır. Bu araştırmada elde edilen bulgular, Türk tarımının ileri sürüldüğü ölçüde desteklenmediğini, sektöre sağlanan tarımsal desteklerin OTP kapsamında İspanya ve Polonya tarımına sağlanan desteklerin çok altında olduğunu ortaya koymaktadır. Bunun yanında AB'nin üyelere sağladığı OTP desteklerinin Türkiye'nin bütçeden tarıma ayırdığı desteklere göre çok yüksek olduğu ve AB üyeliği durumunda Türkiye'nin OTP'ye ek bir yük getirmeyeceği görülmektedir. Son olarak ise AB standartlarına göre çok daha düşük desteklemelerle hala dünyanın en önemli tarım ülkelerinden birisi olma özelliğini koruyan Türkiye'nin İspanya, Polonya gibi ülkelerin tarımına sağlanan kaynaklara kavuşması durumunda AB tarım arz güvenliği için en önemli ülkelerden birisi olabileceğini söylemek mümkündür. --- Drought, global climate change, the increase in inadequacy of nutrition because of such reasons like degradation of bio diversity, the problem of malnutrition of more than 821 million people in today's World have caused children, more than 90 million, to experience dangerous weakness and the death of thousands of people due to the reasons of poverty every year .As the most and essential need for humanbeing, Nutrition has caused the countries to attach particular importance to agricultural production. The European Countries,aware of this importance, deal with the policy toward agricultural sector under the name of Common Agricultural Policy , a policy area apart from all the other economic activities ,when initiating the economic and political integration movement called Europion Union (EU) today. Referring to this importance the EU has always allocated fund from the half of the bugdget,for these policies from the beginning. This protective policy of EU for agriculture, has provided the new member countries, which have too much structural problems like Poland, to increase agricultural output and productivity by having structural transformation, while it has made many EU member countries like Spain one of the few countries in the World,in the area of agricultural production.As one of the few agriculture countries of World from the history, Turkey has came to a losing point for exporting country identity, depending on the change of World conditions and the structural problems which have became chronic in 2000s, despite the practices of policies supporting the agriculture sector from 1930s. Reserches have revealed the Turkish Agriculture stands back despite the supportive policies, however, the countries like Spain,Lithuania, Latvia, Bulgaria have made majör progress in the area of agriculture thanks to the source of CAP(Common Agricultural Policy) and their reforms.It has been thought that EU membership will make important achievements to Turkish Agriculture. However, on the other side EU acts hesitatingly thinking the Turkish agriculture will give heavy-duty to CAP. In this research, it has been studied on the most important policies of EU called CAP and the effects of the agriculture supports the EU has provided to Spain and Poland as part of CAP with the existing agricultural supports in Turkey. On the hypothesis of research, It has been examined if Turkey is protectionist in agriculture or not the membership of Turkey will bring heavy duty to EU or not, Turkey will contribute to EU food safety or not, and the agricultural supports ,which Turkey performs, are enough campared to the CAP supports for Spain and Poland. İn the research, the data related to Poland and Spain has been compiled from the publishings and reports of relevant institutions of EU while it has been compiled from the publishings and reports of relevant ministry and government agencies for Turkey. It has been concluded by making comparisons of the obtained datas based on charts and graphics. Findings, obtained from this study have revealed that the Turkish Agriculture isn't supported as it is claimed, the Agricultural supports provided for the sector are for below the funds which the CAP intends for Spain and Poland. Besides, it has been seen that, the CAP supports, EU provides to the members are a lot more than the supports Turkey provides for the Agriculture and the membership of Turkey brings no special heavy duty to CAP. Consequently, It is possible to say that Turkey, which is one of the most important agriculture country in the World although there is far less support compared to EU standarts. Will be one of the most significant countries for the EU agriculture security of supply if it reaches the funds of the countries like Spain and Poland which are supported for agriculture.
Kuraklık, küresel iklim değişikliği, biyoçeşitliliğin bozulması gibi nedenlerle artan gıda yetersizliği, günümüz dünyasında 821 milyondan fazla insanın yetersiz beslenme sorunu, 90 milyondan fazla çocuğun tehlikeli derecede zayıflık yaşamasına ve her yıl binlerce kişinin yoksulluğa bağlı nedenlerle ölmesine neden olmaktadır. Beslenme ihtiyacının insanoğlunun en önemli ve hayati ihtiyacı olması her ülkenin tarımsal üretime özel bir önem vermesine yol açmaktadır. Bu önemin farkında olan Avrupa ülkeleri günümüzde Avrupa Birliği (AB) olarak adlandırılan ekonomik ve siyasi entegrasyon hareketini başlatırken tarım sektörüne yönelik politikaları Ortak Tarım Politikaları (OTP) adı altında diğer tüm ekonomik faaliyetlerden ayrı bir politika alanı olarak ele almışlardır. Bu önemine istinaden AB'nin başlangıcından itibaren yaptığı bütçe harcamalarının ortalama olarak yarısından fazlası daima bu politikalara ayrılmıştır. AB'nin tarıma sağladığı bu korumacı ayrıcalık zaman içerisinde AB üyesi İspanya gibi birçok ülkeyi tarımsal üretim alanında dünyanın sayılı ülkeleri haline getirirken Polonya gibi yapısal sorunları çok fazla olan yeni üye ülkelerin de yapısal dönüşüm geçirerek tarımsal üretim ve verimliliklerini artırmasını sağlamıştır. Geçmişten bu yana dünyanın sayılı tarım ülkelerinden birisi olan Türkiye'de 1930'lardan itibaren tarım sektörünü destekleyen politikalar uygulamasına karşın değişen dünya koşulları ve 2000'lerde kronikleşen yapısal sorunlarına bağlı olarak ihracatçı kimliğini kaybetme noktasına gelmiştir. Yapılan araştırmalar, Türk tarımının destekleme politikalarına rağmen gerilediğini buna karşın İspanya, Polonya, Litvanya, Letonya, Bulgaristan gibi ülkelerin ise OTP kaynakları ve reformları sayesinde tarımsal alanda önemli ilerlemeler kaydettiğini ortaya koymaktadır. Türk tarımının gerileme yaşadığı günümüzde AB üyeliğinin Türk tarımına önemli kazanımlar sağlayacağı düşünülmektedir. Ancak öte yandan AB tarafı ise Türk tarımının OTP için ağır yüklere yol açacağını düşünerek bu noktada çekinceli hareket etmektedir. Bu araştırmada AB'nin en önemli ortak politikalarından birisi olan OTP ve Türkiye'deki mevcut tarımsal destekleme politikaları ile AB'nin OTP kapsamında İspanya ve Polonya'ya sağladığı tarımsal desteklerin etkileri incelenmiştir. Araştırma hipotezlerinde Türkiye'nin tarımda korumacı olup olmadığı, Türkiye'nin uyguladığı tarımsal desteklerin İspanya ve Polonya'ya sağlanan OTP destekleriyle kıyaslaması, Türkiye'nin üyeliğinin AB'ye bir ek yük getirip getirmeyeceği ve Türkiye'nin AB gıda güvenliğine ekstra bir katkı sağlayıp sağlamayacağı yönünde sorgulamalar yapılmıştır. Araştırmada Türkiye için veriler ilgili bakanlıklar ve resmi kurumların yayın ve raporlarından derlenirken Polonya ve İspanya ile ilgili veriler ise AB'nin ilgili kurumlarının yayın ve raporlarından derlenmiştir. Elde edilen verilerin tablo ve grafiklere dayalı olarak karşılaştırması yapılarak sonuçlara ulaşılmıştır. Bu araştırmada elde edilen bulgular, Türk tarımının ileri sürüldüğü ölçüde desteklenmediğini, sektöre sağlanan tarımsal desteklerin OTP kapsamında İspanya ve Polonya tarımına sağlanan desteklerin çok altında olduğunu ortaya koymaktadır. Bunun yanında AB'nin üyelere sağladığı OTP desteklerinin Türkiye'nin bütçeden tarıma ayırdığı desteklere göre çok yüksek olduğu ve AB üyeliği durumunda Türkiye'nin OTP'ye ek bir yük getirmeyeceği görülmektedir. Son olarak ise AB standartlarına göre çok daha düşük desteklemelerle hala dünyanın en önemli tarım ülkelerinden birisi olma özelliğini koruyan Türkiye'nin İspanya, Polonya gibi ülkelerin tarımına sağlanan kaynaklara kavuşması durumunda AB tarım arz güvenliği için en önemli ülkelerden birisi olabileceğini söylemek mümkündür. --- Drought, global climate change, the increase in inadequacy of nutrition because of such reasons like degradation of bio diversity, the problem of malnutrition of more than 821 million people in today's World have caused children, more than 90 million, to experience dangerous weakness and the death of thousands of people due to the reasons of poverty every year . As the most and essential need for humanbeing, Nutrition has caused the countries to attach particular importance to agricultural production. The European Countries,aware of this importance, deal with the policy toward agricultural sector under the name of Common Agricultural Policy , a policy area apart from all the other economic activities ,when initiating the economic and political integration movement called Europion Union (EU) today. Referring to this importance the EU has always allocated fund from the half of the bugdget,for these policies from the beginning. This protective policy of EU for agriculture, has provided the new member countries, which have too much structural problems like Poland, to increase agricultural output and productivity by having structural transformation, while it has made many EU member countries like Spain one of the few countries in the World,in the area of agricultural production. As one of the few agriculture countries of World from the history, Turkey has came to a losing point for exporting country identity, depending on the change of World conditions and the structural problems which have became chronic in 2000s, despite the practices of policies supporting the agriculture sector from 1930s. Reserches have revealed the Turkish Agriculture stands back despite the supportive policies, however, the countries like Spain,Lithuania, Latvia, Bulgaria have made majör progress in the area of agriculture thanks to the source of CAP(Common Agricultural Policy) and their reforms. It has been thought that EU membership will make important achievements to Turkish Agriculture. However, on the other side EU acts hesitatingly thinking the Turkish agriculture will give heavy-duty to CAP. In this research, it has been studied on the most important policies of EU called CAP and the effects of the agriculture supports the EU has provided to Spain and Poland as part of CAP with the existing agricultural supports in Turkey. On the hypothesis of research, It has been examined if Turkey is protectionist in agriculture or not the membership of Turkey will bring heavy duty to EU or not, Turkey will contribute to EU food safety or not, and the agricultural supports ,which Turkey performs, are enough campared to the CAP supports for Spain and Poland. İn the research, the data related to Poland and Spain has been compiled from the publishings and reports of relevant institutions of EU while it has been compiled from the publishings and reports of relevant ministry and government agencies for Turkey. It has been concluded by making comparisons of the obtained datas based on charts and graphics. Findings, obtained from this study have revealed that the Turkish Agriculture isn't supported as it is claimed, the Agricultural supports provided for the sector are for below the funds which the CAP intends for Spain and Poland. Besides, it has been seen that, the CAP supports, EU provides to the members are a lot more than the supports Turkey provides for the Agriculture and the membership of Turkey brings no special heavy duty to CAP. Consequently, It is possible to say that Turkey, which is one of the most important agriculture country in the World although there is far less support compared to EU standarts. Will be one of the most significant countries for the EU agriculture security of supply if it reaches the funds of the countries like Spain and Poland which are supported for agriculture.
AVRUPA BİRLİĞİ'NDE VE TÜRKİYE'DE SERBEST TİCARET ANLAŞMALARIÖzetSon dönemde iletişim, ulaşım ve taşımacılık alanlarındaki teknolojik yenilikler; ülkeler, bölgeler ve kıtalar arasındaki ticareti hem yoğunlaştırmış hem de hızlandırmıştır. Bu sayede günümüzde siyasi açıdan olmasa bile iktisadi ve ticari yönden bütünsel bir dünyadan bahsedilebilir bir noktaya gelinmiştir. Diğer bir ifadeyle ekonomik vizyon bağlamında, artık mali olarak daha az görünür sınırlara sahip bir yerküre ifade edilebilmektedir. Güncel olarak pek kullanılan ''küreselleşme'' kavramı da, şekillendirilen bu tablonun bir anlamda çerçevesini oluşturmaktadır. Globalleşme olarak da ifade edilen bu yeni akım, eski düzene karşı olan, ya da geçmişe rağmen ortaya konan bir model değildir. Aksine tarihsel sürecin ortaya çıkardığı ve geniş bir arka planı olan öğretidir. Ancak denk geldiği dönemin özelliği gereği organizasyonundan kurallarına ve terimlerine kadar batı elbisesi giymiştir. Ancak 80'li yıllardan itibaren etkisi artan biçimde hissedilen küreselleşmenin bileşenleri, doktrinin menşei olan kıta üzerindeki halklar tarafından bile tam olarak özümsenememiştir. Aslında tüm dünya uluslarının, tarihsel varlık süreci bağlamında karşılaşmadıkları uygulamaları da içermemektedir. Ancak ticaret boyutuyla ele alındığı zaman, üretim sürecinden pazara sunulmasına kadarki olan tüm iktisadi faaliyetlerin farklı coğrafi alanları kapsaması, meseleye her biri değişik özelliklere sahip pek çok faktörün katılmasına sebep olmaktadır. Bu anlamda en basit işlemin dahi uluslararası bir hüviyeti olmaktadır. Sonuç olarak da hesaplanması gereken değişken sayısı artmaktadır. Fakat sistem tarafından geliştirilen çeşitli araçlar, söz konusu sorunlara çözümler üretebilmiştir. Ancak bu mekanizmaların karmaşık bir yapısının olmasının yanında, çok taraflılığa dayanan bir yönü de bulunmaktadır. Bu enstrümanlara verilebilecek en iyi örneklerden bir tanesi ise serbest ticaret anlaşmalarıdır (STA). Bu etkin kavram, gerek uluslararası, gerek uluslarüstü, gerekse de bölgesel yapılar tarafından en ideal yöntem olarak benimsenmektedir. Özellikle AB ve ABD tarafından çok sık başvurulan etkin bir araç konumundadır. Hatta kendi aralarında yapmayı düşündükleri bir STA da uzun zamandır gündemde önemli bir yer işgal etmektedir. Bu da STA konusunun gelecekte daha da geniş kapsamlı ve etki gücü yüksek bir kavram ve önemli bir ekonomik ve mali unsur olacağının işareti olarak yorumlanabilir. Aynı şekilde tercihli ya da imtiyazlı ticaret ortamı olarak tanımlanan STA düzenine odaklanılmasının gerekliliğini de buradan anlayabiliriz. Ancak çalışmanın amacı doğrultusunda AB perspektifinden ele aldığımız STA'lara dair meseleler, konunun içeriği gereği, diğer ülke ve kurumlardan tamamen arındırılarak analiz edilmesi çok net ve gerçekçi sonuçlar veremeyeceği kanısındayız. Zira AB'nin kendisi bile 28 üye devletten oluşmaktadır ve öte yandan dünyanın hemen her bölgesinde Birliğin ticari ilişkiler geliştirdiği başka aktörler de bulunmaktadır. Tüm bunlar birlikte düşünüldüğünde AB'nin STA düzeninin oluşumunda etkin olan diğer faktörlerden bağımsız olarak ele alınması güçleşmekte, hatta imkansızlaşmaktadır. Aynı şekilde AB ile Gümrük Birliği tesis eden Türkiye'nin, STA süreçlerinin de, Birlik ile kurulan bağların yok sayılarak incelenmesi mümkün değildir. Dolayısıyla AB'de ve Türkiye'de STA'lara ilişkin durum, belirtilen hususlar göz önünde tutularak ve konunun taraflarının yayımladığı resmi metinler temel alınarak ancak belirli kurallar bağlamında ele alınmış ve düzenlenebilmiştir. Makro yönden kurumlar ve kurullar tarafından denetim, güvenlik ve hesap verilebilirlik öne çıkan başlıklar olurken mikro açıdan bireyler nezdinde düşük maliyet, az ve basit prosedür işlemleri ile sürecin hızlandırılması konuları üzerinde durulan hususlardır. Dolayısıyla çalışmanın faydalı olabilmesi için gündelik yaşamla ilişkilendirilme ihtiyacı doğmuştur. Bu da tutarlı, özgün ve güncel kaynaklardan yararlanmayı gerekli kılmıştır. Bunun neticesinde de görülmüştür ki, şahıslara çok ilgisiz gibi duran başta STA sistemi olmak üzere, yeni uluslararası ve hatta uluslarüstü düzen, aslında kişilerin sosyo-ekonomik durumlarını çok derinden etkilemektedir.Anahtar Kelimeler: Serbest ticaret anlaşmaları (STA), çok taraflı ticaret düzeni, menşe kuralları ve kümülasyonu, müzakere turları.FREE TRADE AGREEMENTS IN THE EUROPEAN UNION AND IN TURKEYAbstractRecently, technological innovations in the fields of communication, transportation, and transportation have accelerated and also intensified trade between regions and continents and countries. In this way, today, we have reached a point where the world can be reported as a holistic world, even if not politically, from the economic and commercial aspects. In other words, in the context of an economic vision, the earth can be expressed as it has financially less visible boundaries now. 'Globalization' which is a frequently used up to date concept, in a sense, constitutes the framework of this embodied table. This new wave, which is expressed as globalization, is not a model against the old order or a model which is put forth despite the past. On the contrary, it is a doctrine brought out with a historical process and has a broad background. However, because of the nature of the period it occurred, it has worn a Western suit to the terms and rules of the organisation. However, the components of globalization, whose impact has been increasingly felt since the 80s, have not been fully internalized by people even on the continent, where is the origin of the doctrine. In fact, it includes applications that all the nations of the world have already encountered in the context of their historical process. However, when taken together with trade dimension, all economic activities cover different geographical areas from the production process to market introduction, and that adds many factors each have different features to this issue. In this sense, even the simplest process has an international identity. As a result, the number of variables to be calculated increase. But a variety of tools developed by the system have been able to produce solutions to the case in point. However, these mechanisms have a complex structure, in addition to this; there is one aspect that is based on multilateralism. Free trade agreements (FTA) are one of the best examples that can be given to these instruments. This effective concept is being adopted as the most ideal method by international, transnational, as well as by regional structures. It is an effective tool that is referenced by especially the EU and the USA very often. As a matter of fact, an FTA which they are thinking to do among themselves has occupied an important place on the agenda for a long time. And this can be interpreted as a sign that the issue of FTA will be an even more comprehensive and effective concept and an important economic and financial factor in the future. Similarly, we can also deduce from this the necessity of a focus on layout of FTA, which is defined as the preferential or privileged trading environment. However, the FTA issues at hand, from the perspective of the EU for the purposes of the study, we believe that analysis cleansed completely from other countries and institutions cannot give very clear and realistic results due to the content of the topic. Because the EU even itself consists of 28 Member States and on the other hand there are other actors that has developed commercial relations of the Union in almost every region of the world. When all of these are considered together, addressing EU independent of other factors that are effective in the formation of the FTA scheme is difficult, even impossible. In the same way it is also impossible to examine the FTA process of Turkey which is a country establishing a Customs Union with the EU, by ignoring the ties with the Union. Therefore, the situation with regard to the FTA in Turkey and in the EU has been taken up and edited in the context of specific rules, in consideration of the matters specified and based on texts published in the official parties of the subject. In macro level, audit, security, and accountability are featured titles by institutions and bodies while in micro level, low-cost, accelerating the process with less and simple procedure are the matters focused by individuals. Therefore, to enable the study to be useful there has been a need to associate it with everyday life. And this has made it necessary to benefit from consistent, original and contemporary sources. As a result it is seen that particularly FTA system, new international and even supranational system that seem to be unrelated, in fact, have a profound influence on the socio-economic conditions of the individuals.Key Words: Free trade agreements, (FTA), the multilateral trading scheme, rules and cumulation of origin, tours in negotiation.
Demokrasinin vazgeçilmez unsuru olan seçimler, seçmenlerin ülkenin yönetilmesinde söz sahibi olmasını istedikleri kişi ya da siyasi partiye yetki vermesi anlamına gelmektedir. Ancak seçmenlerin oy verme davranışını yönlendiren birbirinden farklı nedenler bulunabilmektedir. Sosyo-ekonomik, psikolojik birçok unsurun etkisiyle hareket eden bu seçmenlerin eğilimleri ülkelere, toplumlara hatta aynı bölge ve şehirlere göre farklılık göstermektedir. Türkiye'de seçmen tercihleri ile seçmen tercihlerini etkileyen sosyo-kültürel, ekonomik vb. etkenler hususunda çok sayıda ve geniş kapsamlı birçok araştırma yapılmıştır. Ancak seçmenlerin seçim zamanlarında gerçekleştirilen siyasal seçim kampanyalarında ortaya konulan vaatleri ne kadar dikkate aldığı ya da vaatlerin kaynağı hususunda ne kadar bilgili oldukları hakkında çok fazla bilgi bulunmamaktadır. Dolayısıyla Türkiye'de seçim kampanyalarında kullanılan seçim vaatlerinin seçmenler tarafından hangi siyasi partiye ait olduğunun bilinirliği bir problem olarak ortada durmaktadır. Bu çalışmanın amacı da bu çerçevede Türkiye'de seçim kampanyalarında kullanılan seçim vaatlerinin seçmenler tarafından bilinirliği ve kampanyalarda kullanılan seçim vaatlerinin hangi siyasi partiye ait olduğunun bilinirliğinin tespitini sağlamaktır. ; As an indispensable constituent of democracy, elections can be defined as the authorization of the individuals or political parties that voters favor most to rule the state. Nonetheless it is likely that a wide range of motives direct polling behavior of voters. Driven from a multitude of factors such as socio-economic and psychological the voters, in their polling behavior, may differ with respect to countries, social communities, regions, provinces and expectations. As an outcome of the differentiation of expectations, it became inevitable that parties with different inclinations would introduce polyphony into political life. A good number of comprehensive studies have been conducted on voter preferences in Turkey as well as socio-cultural, economic and similar factors playing role in voter preferences. Nevertheless it has been detected that there are limited number of researches focusing on to what extent voters pay heeds to the promises outspoken during political campaigns or their knowledge on the party origins of such promises. Hence it appears that the awareness of voters regarding the origin of election promises used by each party in Turkey during political campaigns stands as a problem. Within that scope the purpose of current study is to detect whether the promises given during political campaigns in Turkey are paid attention by voters and the level of awareness on the political party origins of these promises. Current research unveiling the general attitudes and inclinations of Konya voters shall meanwhile offer a general evaluation whether voters take declarations of election into consideration and how attentively they follow the party they vote for. Data essential for this research have been collected from a questionnaire which is listed amongst the resources of secondary data. In this questionnaire, there are close-ended questions in addition to Likert scale questions. Field study has been conducted through face-to-face survey method. Field study has covered collectively 1907 subjects from total 22 districts in Konya; 3 central districts and 19 sub districts. Population includes all the voters in Turkey who bear the ability of electing and being elected. After tabulating basic information and inclination of voters in districts, by taking certain criteria into account such as age, profession and income level, the evaluation shall be based on detecting certain issues voters need urgent solutions and also partial analyses shall be aimed to detect how attentively some populations follow campaign promises while voting for their parties and how attentively they analyze declarations of elections. In this questionnaire, aside from questions directed to gather information on the general evaluation of voters, there are some questions as stated below in order to uncover how attentively relevant populations follow campaign promises of the parties. "All living places shall be disabled-friendly", "A high-quality life standard shall be provided to senior citizens", "A new Constitution underscoring personal freedom and judicial independence", "Per capita income shall rise to 25 thousand dollars", "Low-income families shall be granted houses with no advance payments", "Poor newly-wed farmers shall be aided with zerointerest loan", "The dormitories in KYK (Credit and Dormitories Agency) shall reach to 600-thousand capacity", "All citizens shall be covered with health insurance", "Fight against terrorism and state aid for the victims of terrorism", "Personnel cadre ambiguity shall be stopped", "Small size farmers shall receive support", "Chauffeurs shall pay no VAT (Value added tax), SCT(Special consumption tax)", "SMEs shall pay no VAT", "Poor families shall be assisted with Hilalkart", "Wages for the disabled shall be boosted to 450 TL", "Net minimum wage shall be increased to 825 TL", "The aids for the poor shall be increased", "Poor and middle income citizens shall be provided with full mortgage", "Poor Women shall be granted assistance", "Adaptation Law shall pass and better conditions shall be provided to the retired", "University fees shall be nullified", "Istanbul shall be proclaimed as the new prestige finance center". Accordingly the answers of the voter populations to determine the origin -AKP, CHP or MHP- of the most leading promises in declarations of election and fields have been sought. Declaration of election -which is a partnership treaty signed between political parties to be elected and the voters whose polls they need- has been annexed to the relevant questionnaire because of being an issue ignored in our country. In the analysis part of research, a couple of tables that reflect the thoughts of voters regarding the political party origins of the promises that we deem to have been in relation to certain populations are illustrated. Research sampling consists of subjects bearing the ability to elect and be elected selected via simple random sampling method from voters in Konya. The questionnaire which constitutes in the introduction part general questions such as the age, gender, educational background, marital status, profession and monthly income level of participants has been divided into various groups of questions. Thus it has been aimed to detect the issues voters demand urgent solution and also how attentively voters follow election campaigns and whether they are aware of the political party origins of campaign promises. In the end it has been feasible to reach a conclusion regarding the voter population in Konya, political parties that are popular on the basis of districts. Elections are acknowledged as an indication of democratization for countries since it is verified that national will shall eventually rise as the winner from ballot box. However it is indeed hard to detect how many of the voters demonstrate a conscious attitude. Some voters bear an ideological attitude and partisan identity whereas some voters vote for the party whom they believe to be most beneficial for their own sake. The causes that lead a person to different inclinations are not only psychological but can be attributed to a wide range of variables like economic factors, family, educational level, income level, profession, religious tenets (even ethic origins during the latest ages). As regards the outcome with respect to Turkey it seems challenging to arrive at a certain conclusion for the voter population since other than entrenched votes there are also amphibian votes for the parties and no equal stability can be ensured for each party. Therefore it can be argued that the majority of Turkish voters act pragmatically rather than ideologically. In this questionnaire that constitutes the scope of current research data gathered from 22 districts of the sampling city Konya are supportive of this finding. To illustrate, the collected responses manifest that voters select with no awareness of the programs of parties and actually pay no heeds to such issues. Furthermore on the basis of such data it can reasonably be argued that the majority of voters in Konya province unite around the very same parties.
