Suchergebnisse

Ağustos 1945'te ABD'nin Japonya'ya atom bombası atmasıyla biten İkinci Dünya Savaşı, ABD'nin tüm dünyaya süper güç olduğunu göstermesiyle ABD lehine sonuçlanmıştır. Sovyet tehdidiyle karşılaşan Türkiye, Sovyetler'in Karadeniz ve Boğazlardan Akdeniz'e inme politikasını engelleyebilmek için ABD ile ittifak yapmıştır. Kızıl tehditten ve Sovyetler Birliği'nin yayılmacı politikasından çekinen ABD, okyanusun ötesinde bu yayılmacı politikaya engel olabilmek için 1945'ten itibaren Türkiye'ye askeri ve ekonomik açıdan destek olmuştur. 1945'te başlayan bu ittifak günümüze kadar inişli çıkışlı devam etmektedir. Bu tez çalışmasında Soğuk Savaş döneminin bir kısmını kapsayan 1945-1960 yılları arasında Türk ABD ilişkilerine yer verilecektir. Çalışmanın birinci bölümünde Türk-ABD ilişkilerinin başlangıcından 1945 yılına kadarki sürecine kısaca değinilecek, İkinci Dünya Savaşı sırasında dünyadaki ekonomik ve siyasi gelişmelerin genel çerçevesi çizilecek, Türkiye'nin ve ABD'nin o dönemki iç siyasetin dış politikayla karşılıklı etkileşimi aktarılacaktır. Aynı zamanda 1945 öncesi Türkiye'nin ve ABD'nin genel ekonomik ve siyasi çerçevesi çizilecek, iç ve dış dinamiklerine yer verilecektir. Bu çerçevede her iki devletin SSCB'yle olan ilişkilerine değinilecektir. Araştırmanın ikinci bölümünde 1945-1960 yılları arası Türkiye-ABD ilişkilerinde ekonomik, siyasi ve askerî açıdan karşılıklı etkileşimlerine yer verilecektir. Türkiye'nin ve ABD'nin iç siyasetindeki gelişmelerle Türkiye-ABD ilişkilerinin karşılıklı nasıl bir etkileşim kurduğu tartışılacak, Amerikan hegemonyasının kültürel ve siyasi açıdan yayılmasına değinilecektir. Üçüncü bölümde, Türkiye'deki 1960 askeri darbesine yer verilecek ve Türkiye -ABD arasındaki müttefiklik ilişkisi sorgulanacaktır.Bu çalışmada 1945-1960 yılları arasında uluslararası ilişkiler literatüründen idealizm ve realizm teorilerine dayanılarak kronolojik sıralamayla Türkiye-ABD ittifakı askeri, siyasi ve ekonomik açıdan değerlendirilecektir. Değerlendirmede Türkiye-ABD ittifakında çıkar çatışmalarına özel önem verilecek, dönemin meclis tutanaklarından, gazete haberlerinden, istihbarat belgelerinden, mektuplardan, dış politika raporlarından yararlanılacaktır. Türkiye-ABD ilişkileri, her ne kadar ikili ilişkiler gibi gözükse de gerek geçmişte gerekse günümüzde Türkiye-Rusya (eski SSCB) ve ABD-Rusya ilişkileriyle bağlantılı olarak şekil kazanmıştır. ; The Second World War ended in favour of the USA and by dropping the atomic bomb the USA showed the whole world that it was the sole superpower. Faced with the Soviet threat, Turkey made an alliance with the United States to prevent Soviet policy expanding from the Black Sea and the Straits to the Mediterranean. Refraining from the red threat and the expansionist policy of the Soviet Union, in 1945 ,the USA started supporting Turkey militarily and economically to prevent the Soviet's expansionist efforts across the ocean. This alliance, which started in 1945, continues with ups and downs until today. This thesis will include the Turkey-USA relations between the years 1945-1960, which covers a part of the Cold War period. The first part of this study will consist of getting a general understanding of the process from the beginning of the Turkish-US relations until 1945. Also, the general framework of the economic and political developments in the world during the Second World War will be drawn, and the mutual interaction of the domestic and foreign policy of Turkey and the USA at that time will be conveyed. In addition to that, the general economic and political framework of Turkey and the USA before 1945 will be drawn and their internal and external dynamics will be included. In this context, the relations of both states with the USSR will also be mentioned. The second part of the research will discuss the economic, political, and military interactions of Turkey-USA relations between the years 1945-1960. It will be discussed how Turkey-US relations interact with the developments in the domestic politics of them both, and there will be a part dedicated to the cultural and political spread of American hegemony. The third part will discuss the 1960 military coup in Turkey and the alliance relationship between Turkey and the USA will be questioned. This study will evaluate the Turkey-US alliance in its military, political and economic terms in chronological order, based on the idealism and realism theories from the international relations literature. In the evaluation, special attention will be paid to the conflict of interest in the Turkey-US alliance throughout the prism of parliamentary reports/minutes, newspaper reports, confidential documents, letters, and foreign policy reports of the above-mentioned period. While the relations between Turkey and the US seem like simple bilateral relations, both in the past and today, Turkish-Russian (former USSR) and USA-Russia relations have had a significant effect on their shaping.

Ekonomik yaptırımlar yaptırıma maruz kalan devletin askeri kapasitesini arttırır mı? Ekonomik yaptırımları uygulayan devletler, ekonomik sopalar ile hedef devletin kaynaklarını daraltmayı ve onu zorlayarak belirli politikalarını değiştirmeyi amaçlarlar. Ekonomik yaptırımlar sonucunda kaynakları daralan devlet ilgili alandaki politika değişikliğini kabul eder ve yaptırımların etkisinden kurtulmuş olur. Ancak ekonomik yaptırımların dış politikada etkin araçlar olup olmadığı konusu ise tartışmalıdır. Beklenen çıktıların aksine ekonomik yaptırımların birçok alanda hedef ülkede beklenmeyen sonuçlar doğurduğu gözlemlenmiştir. Ekonomik yaptırımların hedef devlete yönelik zarar verici etkilerine odaklanan bu tez, dış ve iç politika modeli oluşturarak ekonomik yaptırımlarla askeri kapasite arasında ilişki kurmayı amaçlamaktadır. 1960-2000 yılları arasında panel veri kullanılarak yapılan analiz, ekonomik yaptırımların hedef ülkenin savunma harcamalarında artışa neden olduğunu göstermektedir. Ekonomik yaptırımlar insan hakları ihlallerini önlemek, askeri çatışmaları engellemek ya da savaş aşamasına gelmeden sorunları çözmek amacıyla uygulansa da hedef devletin silahlanarak baskı seviyesini arttırması ülke içerisinde hem kaynakların verimsiz kullanımına hem de olası askeri çatışmaların şiddetinin artmasına neden olmaktadır. --- Do economic sanctions increase the military capacity of the target state? States applying economic sanctions by using economic sticks aim to restrict the resources and to change certain policies of the target state by forcing it. The state, whose resources are limited as a result of economic sanctions, accepts the policy change in the related area, and gets rid of the effects of sanctions. However, the issue of whether economic sanctions are successful instruments in foreign policy is controversial. Contrary to the expected outcomes, it has been observed that economic sanctions have unexpected results in many areas in the target country. This thesis, which focuses on the counterproductive effects of economic sanctions on the target state, aims to establish a relationship between economic sanctions and military capacity in the target state by creating a foreign and domestic policy model. Operating with time series-cross sectional (panel) data between 1960-2000, the analysis shows that economic sanctions have led to an increase in the target country's defense spending. Although economic sanctions are applied in order to prevent human rights violations, to prevent military conflicts or to solve problems before they come to the war stage, increasing the level of pressure by armament of the target state causes both inefficient use of resources and the increase of the severity of military conflicts.

Önder, Hatice Burcu (Arel Author) ; For centuries, countries have always communicated with each other, such as wars, political and economic power struggles, outbreaks, migrations, border changes, technical developments. This communication is sometimes caused by reasons such as political or economic power struggles. Today, countries have to deal with the developments, trade, social, cultural exchanges that are happening within the borders of each other. It is necessary for one country to have a good place in the international arena. Counties need to gain a positive place in international communication. Providing a positive perception in the international arena will feed countries in commercial, economic and political sense. Positive perception will lead to greater investment in the country, increased cooperation and ultimately achieving country interests at the final point.

Bu tez çalışmasında Uluslararası İlişkiler disiplininin temel teorik yaklaşımlarının devlete dair görüşleri tartışılmış ve küreselleşme süreci ile birlikte başlayan devlet tartışmalarının bir sınıflandırması yapılmaya çalışılmıştır. Bu bakımdan Uluslararası İlişkiler çalışmalarında iki temel devlet tartışmasının olduğu kabul edilmekte ve bu tartışmalar birinci ve ikinci devlet tartışması şeklinde sınıflandırılmaktadır. Birinci tartışma devlet merkezci ve toplum merkezci yaklaşımlar arasında birim-yapı veya aktör tartışması çerçevesinde yoğunlaşmıştır. İkinci tartışma ise küreselleşme tartışmasını da bu kategoriye alırsak devletin otonomisi ve etkin (agential) gücü üzerinden yürütülen bir tartışmadır. Genel olarak bu tartışmada bir taraf devleti uluslararası/küresel toplumun veya yapının etkisi altında pasif ve edilgen bir aktör olarak görürken diğer taraf ise devletin bizzat bu küresel/uluslararası yapıyı veya toplumu şekillendirdiği/belirlediği noktasından hareket etmektedir. Bu bakımdan her iki tartışma da aslında bir kamplaşma ve kutuplaşmayı ifade etmektedir. Birinci tartışmanın artık ikinci tartışmanın gölgesinde kaldığını söylemek mümkündür. Hem küreselleşme tartışmasında hem de ikinci devlet tartışmasındaki bu kamplaşma ve kutuplaşmanın, başını Hobson'un çektiği İkinci Kuşak neo-Weberyan Tarihsel Sosyolojinin devlet teorisi olan, Yapılanmacılık ile üstesinden gelebiliriz. Yapılanmacı yaklaşım ya/ya da mantığını reddeden ve devleti küresel, bölgesel ve yerel olmak üzere üç düzlemde hareket eden otonomi sahibi ve her düzlem üzerinde etkin gücü olan ve yine bu düzlemlerden etkilenen hem uluslararası/küresel hem de yerel topluma içkin sosyal ve tarihsel bir aktör olarak görür. Kısaca Yapılanmacı anlayışa göre devlet, değişken yerel ve uluslararası etkin gücü olan belirleyici/oluşturucu bir devlettir. Yapılanmacılık bu bakımdan bahsedilen kutuplaşmayı aşmak için hiç kuşkusuz bir üçüncü yol önermektedir. ; This thesis analyzes the arguments of the main theoretical approaches on the state taken by scholars in the discipline of International Relations and classifies these debates on the state that have unfolded with globalization. In this respect, there are two state debates and these are, generally, classified as first- and second-state debates. The first state debate focuses on discussions of agency, structure or actors between state-centered and society-centered approaches. The second debate, if we include globalization debates in this category, is conducted through agential state power and autonomy of state. On the whole in this debate, one side regards states as passive victims/actors under international/global society or structures, while the other side argues that states determine and shape global/international society or structures. In this regard, both debates in fact refer to polarization and to forming cliques. It is possible to say that the first state debate is perpetually in the shadow of the second state debate. We can overcome this polarization and these cliques in which both the second state debate and globalization debates find themselves with Structurationism, which is the state theory of second wave neo-Weberian Historical Sociology under Hobson?s leadership. The Structurationist approach rejects the either / or logic; according to this approach, states act on three levels --global, regional, and local/national-- and states have an autonomy from these levels; states have agential power over these three levels and states are influenced by these levels; states are embedded as social and historical actors in the both international / global and local society. Briefly, according to the structurationist approach, the state is a constitutive? state with varying domestic and international agential power. In this respect, Structurationism certainly suggests a third way to overcome the polarization mentioned above.

Bu araştırma, uluslararası ticaret bakımından Türkiye ve Avrupa'nın ilişkilerini ve bir değişken olarak gümrük birliği antlaşmasının sonuçlarını değerlendirmeyi amaçlamıştır. Avrupa Birliği'nin kurulmasından itibaren internasyonel ticaret birliklerinin kurulumları hız kazanmıştır fakat dünyada internasyonel olarak kurulan ve bütçesi en fazla olan bu birlik ile komşuluk ilişkisine sahip Türkiye'nin nasıl bir ilişki geliştirdiği ve geliştireceğinden de bahsedilmiştir. Ticaret olanakları ve antlaşmalarının iki taraf için de nasıl bir etki yarattığı analiz edilerek sunulmuştur. Avrupa Birliği ve Türkiye özelinde oluşturulan tablolardan yararlanılarak iki ülkenin ticaretleri incelenerek değerlendirmelerde bulunulmuştur. Bu araştırmada nitel araştırma yöntemleri kullanılmıştır. Araştırmamızın konusu olan değişkenleri içine alan araştırmaların verileri ve tabloları kullanılarak bakış açısı geliştirilmeye çalışılmıştır. ; This research, in terms of international trade relations between Turkey and Europe as a variable and aimed to evaluate the results of the customs union treaty. The European Union has won the speed of installation, but after the establishment was founded as International International trade union in the world and most of which have been mentioned budget will be developed and how to develop a relationship with the union neighborly relations with Turkey. It is presented by analyzing how trade opportunities and treaties have an impact on both sides. The European Union and Turkey benefiting from the ones created in the table have been made in special assessment examining the two countries' trade. Qualitative research methods were used in this study. It has been tried to improve the viewpoints by using the data and tables of the researches including the variables of our research.

Yugoslavya'nın dağılması, Soğuk Savaş'ın sona ermesi, uluslararası sistemin yapısı ve işleyişinde köklü değişiklikler sistemde yer alan aktörleri etkilemiştir. Sovyetler Birliği'nin çöküşünden sonra Avrupa Birliği (AB)'nin Doğu Avrupa politikasında köklü bir değişim yaşandı. Aslında bu ülkeler ne demokrasi ne de ekonomi yönünden tam üyeliğe uygun değildir. AB, Doğu ve Batı olarak ikiye ayırmaktadır. "Avrupa coğrafyasının bütününü kapsayan siyasi birlik oluşturulabilmesi için Batı Balkanların süratle AB standartlarına ulaştırılması ve tam üyeliğe alınmaları gerekmektedir. AB'nin bölgeye yönelik temel hedefleri arasında, etnik çatışmaların tekrar başlamaması için tedbir alınması, demokrasinin geliştirilmesi, insan hakları ve demokrasinin korunması, bölge ülkeleri ile Batı Avrupa arasındaki refah farkının kapatılması için pazar ekonomisinin kurulması ve istikrarlı ekonomik politikaların geliştirilmesi gibi hedefler yer almaktadır". Avrupa Birliği Batı Balkan ülkelerinde yaşanan gelişmeler karşısında Orta ve Doğu Avrupa ülkelerine uyguladığı etkin politikaların benzerini ilgili ülkeler için geliştirme konusunda yeterince tutarlı davranmamıştır. Avrupa Birliği gerek mali gerek teknik yardımlarla bölgesel işbirliği, demokratikleşme, sivil toplumun gelişimi ve devlet kurumlarının oluşmasında destek vermiştir. Batı Balkan ülkeleri ile 1999 yılında başlatılan İstikrar ve Ortaklık Süreci AB'nin Batı Balkan ülkelerine ilişkin politikalarının temelini oluşturmaktadır. Bu çalışma kapsamında Yugoslavya sonrasında ortaya çıkan Balkan ülkelerinin AB ile ilişkileri ve AB'nin Batı Balkan politikaları incelenmeye çalışılmıştır. ; The Breakup of Yugoslavia, end of the Cold War and deep changes which happened in the structure and functions of the International Relations influenced the main actors of the system. After the collapse of the USSR, fundamental changes took place in the policy of the European Union's Eastern European policy. In reality, these states are not eligible to the membership in the terms of not only democracy but also economy. European Union divides Balkans in two parts as East and West. In order to formulate political unity which would include whole European Geography, Western Balkans should meet the key EU membership criteria for accession and get full membership. The crucial objectives of European Union for the Region are to prevent breaking out of ethnic conflicts, development of democracy, protection of human rights and democracy, the establishment of Market Economy for eliminating diversity in welfare among western and regional countries. EU, response to the developments in the Western Balkans countries did not act consistently enough in order to implement such effective policies toward related countries which implemented in Central and Eastern countries. EU supports by the means of financial and technical assistance the regional cooperation, democracy, development of civil society and the formation of government institutions. Actualization of Stability and Association process in 1999 was the basis of the EU's policy for the Western Balkan Countries. In the scope of this work, it is tried to analyze the relationships among the EU and Balkan states which emerged after Yugoslavia and the EU's policies in the Western Balkans.

İktisadın ve Kamu maliyesinin önemli konularından biri olan enerji, geçmişten bugüne insan hayatı için elzem bir ihtiyaçtır. İnsan hayatının hemen hemen çoğu alanında kullanım alanı bulan enerji, mevcut rolünü ve alan çeşitliliğini, her geçen gün arttırarak sürdürmektedir. Söz konusu kaynağa sahip olan ülkeler, hammadde zenginliği sebebiyle önemli avantajlar elde etmektedir. Uluslararası politika çerçevesinde, enerji kaynağına sahip olan ülkeler, uluslararası düzeyde önemli kazanımlar elde etmektedir. Türkiye ise henüz enerji alanında istenilen rezervlere ulaşamamış olmasına rağmen rezerv kaynakların arz güvenliği temelinde ekonomik yollarla taşınmasına aracılık ederek rezerv dezavantajını bu yolla avantaja çevirme gayretindedir. Ülke toprakları içerisinde yoğun enerji tüketiminin karşısında ihtiyaç duyulan arz miktarını düşük maliyetle ve sürdürülebilir yollarla temin edebilmek için komşu coğrafyalarla çeşitli projeler geliştirmiştir. Ve bu projeler boru hatları vasıtasıyla meyvesini vermiştir. Türkiye sahip olduğu topraklar ile jeopolitik açıdan avantaj sahibidir. Bu avantajını değerlendirmek adına yürüttüğü stratejiler neticesinde enerji alanında koridor pozisyonu üstlenmektedir. Türkiye bölgesindeki istikrarın sürekliliği adına komşularına nispeten uluslararası sahada daha fazla güven veren bir ülke konumunda olduğu için enerji arz güvenliği hususunda ihracatçı ve ithalatçı ülkeler arasında güvenli koridor olma rolüne uygundur. Son yıllarda TANAP ve Trans Adriyatik hattının faaliyete geçirilmesiyle bu alanda önemli bir ivme yakalanmıştır. Türkiye ve Azerbaycan arasındaki iki devlet tek millet düsturunun ortak menfaatler çerçevesinde gerçekleştirilmesi ile Türkiye'nin enerji alanında Rusya'ya olan bağımlılığı da önemli oranda azalmıştır. Özellikle son iki yılda Doğu Akdeniz'de gerçekleştirilen arama ve tarama faaliyetleri netice vermeye başlamış ve doğalgaz rezervleri anlamında umut verici gelişmeler sağlanmıştır. Bu çalışmanın amacı Türkiye ve Azerbaycan ülkeleri arasındaki enerji ilişkilerini hem iktisadi hem de mali açıdan irdelemektir. ; Energy, which is one of the important issues of economy and public finance, is an essential need for human life from past to present. Energy, which finds use in almost most areas of human life, continues its current role and field diversity by increasing day by day. Countries that have this resource gain significant advantages due to the richness of raw materials. Within the framework of international policy, countries that have energy resources achieve significant gains at the international level. Although Turkey is not yet reached the required reserves in the field of energy supply security on the basis of the reserve resources to carry through with economic disadvantages reserves by road is turning effort to benefit in this way. It has developed various projects with neighboring geographies in order to supply the amount of supply needed in the face of intense energy consumption within the country's territory at low cost and in sustainable ways. And these projects have paid off through pipelines. Turkey is the owner of the land owned by geopolitical advantage. As a result of the strategies it carries out to make use of this advantage, it assumes a corridor position in the field of Energy. security of energy supply in the international arena is relatively behalf of the continuity of their neighbors in Turkey for stability in a country that is more suited to the role of trust to be safe corridor between exporting and importing countries on the issue. In recent years, with the activation of the Tanap and Trans Adriatic lines, a significant momentum has been achieved in this area. Turkey's dependence on Russia in the energy field within the framework of the realization of common interests between the two states, one nation watchword Turkey and Azerbaijan have decreased significantly. Especially in the last two years, exploration and scanning activities in the Eastern Mediterranean have started to yield results and promising developments have been achieved in terms of natural gas reserves.

Despite the increasing interest in the studies inquiring the limits autonomous character of and the interactions between the International Relations (IR) discipline and other academic fields the scope and scale of empirical research on these issues are relatively small. In order to contribute to the discussion on the limits and peculiarities of the IR discipline and to shed light on the development current status and major characteristics of the IR studies in Turkey its place in the global IR discipline and the views of LR. scholars on major issues on the global regional and national agenda two surveys were conducted by the International Relations Council of Turkey (IRCT) in 2007 and 2009. Later on the IRTC collaborated with the Institute for the Theory and Practice of International Relations at the College of William and Mary to conduct further surveys in 2011 and 2014. This paper presents findings of the last survey on Turkey based on the worldwide research simultaneously conducted in 31 different countries in September 2014.

Ortadoğu'nun kadim iki devleti, Türkiye ve İran arasındaki ilişkiler işbirliği ve rekabet perspektiflerine göre değerlendirilebilir. Bu bağlamda ilişkiler uluslararası sistemin, bölgesel durumun seyrine göre şekillenmektedir. İki ülke arasındaki özellikle yakın dönem siyasi ilişkiler, rekabet ve güvensizlik ağırlıklı olmuş, ekonomik ilişkiler ise -uluslararası politik/ekonomik gelişmelerin de zorlamasıyla- işbirliği yönünde gelişmiştir. İlişkilerin bu iki veçhesinden siyasal bağlamda, taraflar arasında, bölgelerinde dış politik etki kurma ve bunu artırma hususunda bir mücadele genel görünüme hâkim olsa da ekonomik ilişkilerin performansı son on yılda yükselen bir grafik izlemiştir. Taraflar arasında gelişecek siyasi-ekonomik-kültürel yakınlaşma ve iki ülkenin rekabet yerine işbirliği üzerinden hareket etmeleri, başta Ortadoğu olmak üzere bölgesel meselelerin çözümündeki anahtar olarak düşünülebilir. Çalışmada yöntem olarak her iki ülke arasındaki siyasi ve ekonomik ilişkilerin yakın dönem tarihi seyri üzerinden bir kurgu gerçekleştirilmiştir. Sonuç kısmında ilişkilerin zayıf ve güçlü yönleri açısından çıkarımlar yapılmıştır. Bu bağlamda ekonomik düzlemin tarafların işbirliğinin kolaylaştırıcı etmeni ve güçlü yönü olduğu; iki ülke rekabetinin ise dış politik alanlarda yaşandığı söylenebilir. ; Turkey and Iran, two ancient states of the Middle East, relations between them can be evaluated form the perspective of cooperation and competition. In this context relationships are shaped according to the status of international and regional system. Particularly in recent political relations between two countries have been weighted with mistrust and competition but economic relations have developed in the direction of cooperation with the enforcement of international political/economic developments. In political context of bilateral relations, despite the obvious image that there is a struggle about creating and enhancing a strong external political impact in their regions, performance of economic relations has followed an upward trend in the last decade. Political-economic and cultural rapprochement between two countries can be thought as a key for moving through cooperation instead of competition especially in the solution of regional issues in the Middle East. As a method of this study we conducted a fiction through the recent political and economic relations between two countries. In the conclusion, some inferences have been made in terms of the strengths and weaknesses of the relations. In this context, economic aspect of the relations can be evaluated as a facilitator of cooperation but it can be said that competition have been experiencing in external political areas.