Suchergebnisse

Anahtar Kelimeler : Türkiye, Irak, Körfez Savaşı, Terörizm, Politika, Birleşmiş Milletler, Amerika Birleşik Devletleri, Kürtler, Petrol ÖZETIrak, 1990'da Kuveyt'i kendi toprakları olduğu, Kuveyt'in Irak petrolünü kuyular açmak suretiyle çaldığı ve uluslararası piyasalarda petrolün fiyatını düşürdüğü gerekçeleri ile işgal etmiştir. Birinci Körfez Savaşı ile Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi'nin aldığı kararlara dayanarak Irak'a müdahale edilmiş ve Irak, Kuveyt'ten çıkarılmıştır. İkinci Körfez Savaşı, Güvenlik Konseyi'nin askeri müdahaleyi açıkça içeren kararı olmamasına rağmen yapılmıştır. Savaş, Irak'ın Kitle İmha Silahlarına sahip olduğu, teröre destek verdiği, totaliter Irak rejiminin değiştirilmesi gerektiği gerekçeleri ile yapılmıştır. Birinci Körfez Savaşı sonrasında Kuzey Irak'ta de facto bir Kürt devleti kurulmuştur. İkinci Körfez Savaşı sonrası Irak, federal yapıya dönüşmüştür. Kuzey Irak'ta kurulan Kuzey Irak Yönetimi, başta özerklik olmak üzere önemli anayasal haklar elde etmiştir. Her iki savaş boyunca da Birleşmiş Milletler Örgütü'nün de içinde bulunduğu bölgesel ve bölge dışı aktörlerin izlediği politikalar olmuştur. Her iki savaş çok önemli sonuçlar doğurmuştur. ABD ve Koalisyon Güçleri, İkinci Körfez Savaşı'nı uluslararası toplumun muhalefetine rağmen yapmıştır. AB ülkelerinin bir kısmı ile Rusya, Çin gibi ülkeler, ABD müdahalesine karşı çıkmışlarsa da başarılı olamamışlardır. İkinci Körfez Savaşı sonrası BM'nin uluslararası barış ve güvenliği sağlama rolü tartışılır hale gelmiştir. Bu savaş sonrasın da ABD ile Türkiye'nin de dahil olduğu bazı bölgesel ve bölge dışı aktörlerle ilişkilerinde önemli kırılmalar meydana gelmiştir. Türkiye, her iki savaşa diplomatik yollarla engel olmaya çalışmıştır. Savaşlar Türkiye'nin iç ve dış politikalarında derin izler bırakmıştır. Irak ile tarihsel, kültürel ve ekonomik önemli ilişkileri bulunan Türkiye, her iki savaştan da siyasal ve ekonomik bakımlardan olumsuz etkilenmiştir. Kuzey Savaşlar sonrası ortaya çıkan olumsuz etkilerin, Irak'ta ilerde meydana gelecek siyasi yapılanmaya bağlı olarak derinleşmesi de söz konusu olabilecektir. ABSTRACTIraq occupied Kuwait in 1990 by claming that it was own land, that Kuwait stole the oil belonging to Iraq through opening wells and that caused the price of oil to decrease in the international market. The decisions which were made by the United Nations Security Council were taken as basis and this occupation was prevented by the First Gulf War.The Second Gulf War broke out although the Security Council did not have a decision including a military attract. That Iraq had Weapons of Mass Destruction, that it supported the terrorism and that the totalitarian government in Iraq should be changed were shown as the reasons of the war. After the Second Gulf War, Iraq turned to a federal state. The North Iraq Government, which was established in the North Iraq, obtained important constitutional rights such as autonomy. During the Gulf Wars, there were policies followed by the actors in the region and out of the region including the United Nations.Both wars gave birth to very important consequences. The United States and the Powers in Coalition went to war in spite of the international opposition. After this war, the U.S.A had important breaks in its relations with the actors from or out of the region including Turkey.They tried to prevent both wars through political methods. These wars left deep tracks in Turkey's politics both inside and outside. Turkey, which has historical, cultural and economic relations with Iraq, was affected negatively by these wars. The negative effects of the wars may deepen depending on the political structure in Iraq in the future.

Dünya tarihinde en ilgi çekici dönemlerden birisi Soğuk Savaş yıllarıdır. II. Dünya Savaşı'nın son bulmasıyla başlayan ve SSCB'nin dağılması ile sona eren dönem dünyayı küresel ve yerel sorunlara gebe bırakmıştır. Yaşanan yerel doğum sancılarının en acı şekilde hissedildiği bölgelerden birisi de Balkanlar olmuştur. Bu bölge sahip olduğu kaotik yapısı ve konumu itibariyle bilhassa Soğuk Savaş sonrası yıllarda uluslararası güçlerin hesaplaşma alanı olmuştur. Soğuk Savaş sonrası Balkanlar üzerinde yaşanan karmaşık gelişmeler sonucunda, Sırpların Kosava'ya saldırması kaçınılmaz olarak Kosava'nın bağımsızlığına giden süreci başlatmıştır. Bu çalışmada ise Soğuk Savaş sonrasında Kosava'nın bağımsızlığına giden süreç ve Kosava'nın bağımsızlığını kazanmasında NATO'nun Soğuk Savaş sonrası dönüşümü ve KFOR'un bu sürece etkisi kronolojik olarak anlatılmıştır. ; The period of The Cold War is one of the most interesting periods in the world history. The period, wich starting with the end of World War II finished with disintegration of the USSR caused global and local problems. From this point of view, the Balkans is one of The regions strongly effected by these problems . International actors, especially after the Cold war used this zone as a competition area because of its importance. In this study (after the Cold War) complicated developments, chronological cries in this region are clarified. Moreover, the process going towards the independence of Kosovo after the Cold War, NATO?s transformation on the path of gaining Kosovo?s independence, and KFOR?s effects on the process are explored. Regarding the developments encountered the independence of Kosova, KFOR and these effects on the period are denoted.

Eğitim, gerek bireyin gerekse toplumun ekonomik ve sosyal yönden gelişmesini sağladığı için devletin yüklenmiş olduğu önemli bir kamu hizmetidir. Ekonomik kalkınmanın sağlanmasında ihmal edilmemesi gereken en önemli üretim unsurudur. Küreselleşen dünyada ve bilgi çağında uluslar arası rekabette ülkelerin sosyal ve ekonomik yönden yerini belirleyen temel belirleyici eğitimdir. Türkiye eğitime önem vermenin gereğine inanmış bir ülkedir. Eğitim sisteminde son yıllardaki olumlu gelişmelere rağmen birçok sorunun hala devam ettiği bilinmektedir. Türkiye'nin AB giriş süreci ve gelişmiş ülkeler arasında yerini alarak dünyaya yön veren bir ülke konumuna yükselebilmesi ülke kaynaklarının etkin kullanımı ile mümkündür. Etkinlik eğitimin kalitesinin yükselmesi ve maliyetlerin minimize edilmesiyle sağlanabilir. Bu çalışmada eğitim sisteminde yapısal sorunlar ele alınarak bu sorunların çözümüne yönelik kalitenin artırılması ve giderlerin minimize edilmesi temelinde daha sosyal, çağdaş ve demokratik yeni bir yapılandırma modeli ortaya konulmaya çalışılmıştır. ; Education is an important public service burdened by state, as it provides economic and social development of either individual or society. It is the most important production component that is required not to be ignored for providing economic development. In international competition, the basic determinant thing is education that determines the social and economic places of country in globalization world and in the information age. Turkey is a country which believes in importance of education. In recent years, in spite of positive developments in education, it?s known that many problems still continue. EU process of Turkey and its advancement up to position of a country that can direct the world by getting its place among developed countries is possible with the efficient use of country resources. Efficiency can be provided increase of education quality and minimization of costs. In this study, structural problems in education system are discussed and it?s attempted to increase quality to solve these problems and to reveal more social, modern and democratic new restructuring model on the basis of minimization of expenses.

Tez ÖzetiBu tez çalışmasında ilaç sektörü özelinde fikri mülkiyet haklarının küresel ölçekte yükselişi ve bu yükselişe paralel olarak farklılaşan devlet stratejileri analiz edilmiştir. Çalışmanın temel amacı temel "ilaçta fikri mülkiyet haklarının global ölçekte sıkılaştırılmasına bazı gelişmekte olan ülkeler direnç gösterirken diğerleri neden göstermemiştir?" sorusuna cevap bulmaktır. Bu soruya cevap bulabilmek için, John M. Hobson'un İkinci Dalga Neo-Weberyan Devlet Yaklaşımı'ndan yararlanılmış ve uyarlanan bu yaklaşım karşılaştırmalı ülke örneklerine dayanılarak incelenmiştir. Bu amaçla Hindistan, Brezilya, Güney Afrika Cumhuriyeti ve Türkiye örnek ülkeler olarak seçilmiştir. Elde edilen bulgulara göre, devletlerin kendi politik önceliklerinde ortaya çıkan farklılıklar, altyapısal gücünde ve yoğunlaşma derecesindeki farklılıklar ve ulusal/uluslararası devlet dışı aktörlerle kurulan ilişkilerde farklılıklar –Bu çalışmada ulusal/uluslar arası devlet dışı aktörler olarak yerli ilaç firmaları, yabancı ilaç firmaları, yabancı devletler, iktisadi entegrasyonlar ve Sivil toplum örgütleri ile tüketiciler seçilmiştir.- farklılaşan devlet stratejilerinin kaynakları olarak görülmüştür. Bahsedilen teorik kurgu çerçevesinde Hindistan ile Brezilya yüksek direnç gösteren, Güney Afrika Cumhuriyeti orta seviyede direnç gösteren ve Türkiye direnç göstermeyen (uyum gösteren) ülkeler kategorisinde değerlendirilmiştir. Thesis Summary In this thesis study, the global increase of intellectual property rights in particular pharma sector, and state strategies varying according to this increase are analyzed. The aim of this study is to find an answer to the question of "Why did some of the developing countries resist to the tightening up of global intellectual property rights while some other ones didn't?" John M. Hobson's second wave Neo-Weberian State Approach is followed and analyzed according to the comperative country examples in the study. India, Brazil, South African Republic and Turkey is chosen as example countries. According to the findings of the research, differences in the political priorities, substructural power and concentration level are the sources of differeces in countries' strategies. Local and foreign pharmaceutial companies, economic integrations, non-governmental organizations, and consumers are chosen for this study as national and international non-state actors. In the frame of above mentioned theory, India and Brazil are classified as highly resistant, South Africa is classified as medium resistant and Turkey is classified as a non-resistant (compatible) country.

Yakın gelecekte, ülke gündemini fazlasıyla meşgul edeceği değerlendirilen Doğu Akdeniz bölgesinin incelendiği bu çalışmanın amacı, Doğu Akdeniz'in öneminin ve Türkiye için stratejik değerinin ortaya konarak, gelecek için bölgeye ilişkin öneriler üretilmesine yardımcı olmaktır.Doğu Akdeniz, Avrasya coğrafyası üzerinde Avrupa Birliği (AB)'den başlayıp, Çin'de sona eren ekonomik güçler arasındaki karşılıklı ticari hatların yoğunlaştığı coğrafyada, önemli bir yer işgal etmektedir.Uygarlık tarihinin beşiği ve tarih boyunca stratejik öneminin ise hiç azalmadığı bir bölge olan Doğu Akdeniz bölgesindeki gelişmelerin belirleyici unsurlarını ise Orta Doğu ve Hazar-Kafkasya bölgesi enerji kaynaklarının dağıtımı ve kullanıcılara ulaşımı, Avrasya içinde yer alan ikinci ipek ticaret yolu ile Orta Doğu ve Kuzey Afrika ülkeleri arasında kurulması hedeflenen serbest ticaret alanı, ekonomik işbirliği ve bölge ülkelerinin su talebi ile bunun karşılanması oluşturmaktadır.Türkiye; AB, Rusya, Kafkasya ve Orta Doğu ülkeleri ile komşuluğu, bu ülkelerle tarihten gelen bir kültür etkileşimi, Doğu Akdeniz'de en uzun sahil şeridine sahip olan ülke sıfatı, bölgede çıkarları bulunan ABD ile olan ittifak ilişkileri, Basra Körfezi ve Hazar Havzası gibi enerji hammaddelerinin Avrupa'ya naklinde oynadığı roller nedeniyle en önemli belirleyici ülkelerden biridir. ; The aim of this project, which studies in the Eastern Mediterranean Region being appreciated as it will keep busy the national agenda in the near future, is to help create strategies in the region, by putting forward the legal status of the Eastern Mediterranean, her importance and significance for the Republic of Turkey.Eastern Mediterranean, being in a critic geography, plays an important role in the Euroasia region that places from European Union (EU) to China, where economic powers trade relations get intense.The characteristic elements of the happenings in the Eastern Mediterranean region, which has been the cradle of the civilisations and has never lost its strategic importance so far, is made up of the distribution of the Middle East and Caspian- Caucasian region?s energy sources, the second silk road which takes place in Eurasia, and free trade zone and economic cooperation to be established between Middle Eastern and North African countries and meeting the water demands of the region.Turkey is one of the most significant and effective countries due to its good neighbour policy and historical culture interaction with Russia, the Caucasia and the Middle East countries, its aspect of having the longest coastline in the Eastern Mediterranean, allied relations with USA having interests in the region and the role it has been playing in transportation of energy raw materials of the Persian Gulf and the Caspian District to Europe.

Müzakereler, farkında olsak da olmasak da hayatımızın önemli bir parçasıdır. Müzakereler günlük yaşantıdan örgüt içi ilişkilere, endüstriyel ilişkilerden uluslararası ilişkilere kadar hemen hemen tüm alanlarda taraflar arasındaki çatışmaların çözümü ve anlaşma şartlarının belirlenmesi için yaygın bir biçimde kullanılmaktadır. Müzakerelerin birçoğu hem tarafların çıkarlarının çatıştığı hem de paralellik gösterdiği konular içermesine rağmen çoğu zaman taraflar işbirliği yaparak ortak çıktılarını artırmak yerine rekabet ederek mevcut kaynaklardan daha fazla pay almaya çalışmaktadırlar. Yazın incelendiğinde, çalışmaların çoğunun müzakerelerin bütünleştiriciliğini (integrativeness) artıran faktörlerin neler olduğunu belirlemeye yönelik olduğu görülmektedir. Gerçek hayattaki müzakerelerin birçoğunda tarafların eşit güce sahip olmadığı ve müzakereleri farklı şekilde algıladıkları gözlenmektedir. Güç faktörünün müzakere sürecini ve sonucunu etkileyen en önemli faktörlerden biri olduğu yazında yaygın bir şekilde kabul görmüştür. Müzakereyi karmaşık bir karar verme süreci olarak tanımladığımızda ise karar verici konumunda olan müzakerecilerin rasyonellikten saparak karar hatalarına (decision bias) maruz kalabileceklerini ve bu kararların müzakerelerin çıktılarını etkilediğini söylemek mümkün olmaktadır. Deney tasarımı ile güç dengesizliği ve çerçevelemenin müzakere sürecine ve çıktılarına etkisine odaklanan bu çalışmanın bulguları güç asimetrisinin olduğu durumlarda müzakereyi kazanç-kayıp üzerinden çerçevelemenin müzakerelerin bütünleştiriciliğini etkilemediğini, kaynakların taraflar arasında paylaşımını ise anlamlı şekilde etkilediğini göstermektedir. ; Even we are aware or not negotiation is an integral part of our lifes. In a wide selections of fields -from our everyday life to interorganizational relations, from industrial relations to international relations- negotiation is one of the most extensively used method for settling the conflicts and determining the terms of the agreements. Even though most of the negotiations include both distributive and integrative issues, parties generally choose to compete in order to get a higher proportion of the outcomes rather than to cooperate and increase their joint outcomes. A review of the literature demonstrates that studies endeavour to determine the factors hindering and enhancing the integrativeness of the agreements. In most of the real-life negotiations it can be observed that negotiators do not have equal power and they perceive the negotiations differently. Power is a widely acknowledged factor that has been shown to affect the process and outcomes of negotiaitons. When we define the negotiation as a complex decision making process, it also becomes reasonabe to suggest that negotiators as decision makers may deviate from rationality and become vulnerable to decision-biases which will subsequently affect the outcomes of the agreements. The results of this experimental study which focuses on the effects of framing and power imbalance on negotiation process and outcomes suggest that while different gain-loss frame adoptions of high and low power parties did not affect the integrativeness of the agreements, distribution of resources were found to be significantly related to frame conditions of the parties.

ÖZETDünya 1980'lerde ABD ve SSCB'nin başını çektiği Soğuk Savaşın biteceğine, takip eden yıllarda tüm dünyada neoliberal serbest pazar ekonomisinin yükselişe geçeceğine işaret eden önemli dönüşümler yaşadı. Bu gelişmelerin sonunda 1990'lara yepyeni ekonomik modeller ve işbirlikleri ile girildi. II. Dünya Savaşı'nı çok büyük sosyal ve ekonomik tramvalarla atlatan kıta Avrupası ise, daha 1950'lerden başlayarak 21.Yüzyıla potansiyel bir "süper güç" olarak kendini hazırlayabilmek için bir takım ekonomik ve siyasal işbirliği platformları oluşturmaya başlamıştı. Önce Avrupa Kömür ve Çelik Birliği, devamında Avrupa Ekonomik Topluluğu olarak şekillenen Avrupa Birliği, genişleme süreçlerine paralel olarak ekonomik ve siyasal uyumu pekiştirmek adına kültürel politikalara ağırlık verdi.Bugün Avrupa Birliği, özellikle 20.Yüzyılda gözle görülür bir biçimde 'endüstrileşen' kültürel üretimin yapı, araç ve ürünlerinden de faydalanarak, bunları geliştirerek ve hatta yenilerini ekleyerek hedeflediği Ortak Avrupalı Kimliğini yaratma çabalarını sürdürmektedir.Bu tez çalışmasında, söz konusu gelişmelerden hareketle, 1.bölümde "Kültür" kavramının değişik tanımlamlaraına yer verilmiş ve kültürün siyasallaşması üzerinde durulmuştur. "Avrupa Birliği adlı 2.bölümde Birliğin kuruluşundan günümüze geçirdiği süreç ve gelişmelere bakılmış, tezin son ve en önemli bölümünü oluşturan "AB Kültür Politikaları" adlı 3. Bölümde ise politikaları ortaya çıkışı, bu politikaların uygulanışınde kültür endüstrisinin yeri bu konudaki örnekler ve AB Kültür politikalarının Toplumsal Saonuçları irdelenmeye çalışılmıştır.Birlik fikrinin gelişmeye başladığı 50'li yıllardan önce, Eleştirel Okul düşünürlerinden Theodor Adorno ve Max Horkeimer tarafından geliştirilen 'Kültür Endüstrisi' kuramından da faydalanarak tezin 3. Bölümünde vurgu yapılan en önemli savı olan Avrupa Birliği'nin "Ortak Kimlik" yaratma çabaları çerçevesinde ürettiği Kültür Politikaları ve bunların toplumsal sonuçları ve desteklediği bazı kültür projeleri üzerinde durulmaktadır.Anahtar Kelimeler: Kültür, Avrupa Birliği, AB, Kültür Endüstrisi, Kültür Politikaları, Ortak KimlikABSTRACTAfter the physical and economic demages of II. World War, Europe started immediately to develop a cooperation platform where the economic solidarity on the contitnet insured the politic and economic stability. Then the world faced some major changes in 1980's, this time with the end of Cold War between U.S. and U.S.S.R. which was followed by a neoliberal movement to settle a global trade market. In 1990's these changes forced some regions and countries to find new cooperation models in terms of economics and international policies. Starting by 1950's, first the European Coal and Steel Community has been found, which was the base of the European Economic Community of 1970's. Aiming to become one of the next "super powers" of 21st century, Europe has been united under European Union umbrella in 1990's. But these economic groupments were not fast and efficient enough to reach that "super power" level in a global market. In late 70's, the EU focused on Cultural Policies, which was an indispensable tool to create a "common identity" feeling upon the Union citizens.Espacially in the first half of the 20th Century, "culture" has obvioulsy been "industrialized". Today, EU still continues to use cultural industries and policies, even support and create new tools in this field, to create a "common European identity" in the Union.First part of this work aims to describe different meanings of the "culture" and reminds the historical process of the foundation of the European Union on the second part. Following the Critical Theory, developped by Frankfurt School lead by german philosphers such as Theodor Adorno and Max Horkheimer and their work around "Cultural Industries" on the third part, and we try to explain and study the diffucilties to create a common European identity.Key Words: Culture, European Union, EU, Cultural Industries, Common Identity

Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kamu Yönetimi Ana Bilim Dalı ; Avrupalılaşma, modernleşme ile özdeş tutulmaktadır. Modernleşmek, ayrıca din ve devlet işlerinin birbirinden ayrılması ve laik yönetim anlayışının uygulanmasını gerektirir. Avrupalılaşma, "aydınlanma" anlamına gelmemektedir. Avrupalılaşma, bu çalışma kapsamında, Avrupa yaşam standartlarını, Avrupa hukukunu, Avrupa'nın demokratikleşme düzeyini, Avrupa alt yapısını, rasyonel dış politika düşüncelerini, istihdam politikalarını ve insan haklarını kendi iç politikalarımız haline getirmemiz anlamına gelmektedir. Türkiye, bölgesel bütünleşme hareketleri içinde en başarılı olan Avrupa topluluğu doğrultusunda, tercihini 1963 yılında imzalanan Ankara Antlaşması ile AB'den yana yapmıştır. AB'ye olan coğrafi yakınlık, dış ticaretin büyük bir kısmının AB ile yapılması bu tercihin nedenleri arasında sayılabilir; ancak en önemli neden AB'nin batılı anlamda modernleşmenin merkezi oluşudur. Nihai hedefi tam üyelik olarak belirleyen, Türkiye, 1963'de yürürlüğe giren Ortaklık Anlaşması daha sonra 1994'de Gümrük Birliği anlaşmasının imzalanması ile tam üyeliğe doğru yol almaktadır. Yapılan anlaşma 3 dönemden oluşmaktadır. AB açısından, Gümrük Birliği, kurumsal temelinin bir parçasını oluştururken, Türkiye için ise uluslararası alanda rekabet gücünü artıran ve dünya ticaretini teşvik eden, ülke mevzuatının önemli bir bölümünü AB mevzuatı ile uyumlaştıran bir çerçeve olarak hizmet vermektedir. Ortaklık ilişkisi, bu süreçte gelişirken Türkiye 1987 yılında Tam üyelik başvurusu yapmış ve 1999 Helsinki zirvesinde aday ülke olarak tanınmıştır. 3 Ekim 2005 tarihinde ise üyelik için en önemli adım olan Katılım Müzakereleri başlamıştır. Bu çalışmada, Gümrük Birliği ve Tam üyelik görüşmelerinin Türkiye'nin Avrupa Birliği uyum sürecine katkısı incelenecektir. Bu incelemeyi yapabilmek için, Birinci bölümde; Türkiye Avrupa Birliği ilişkilerinin tarihçesi ve Avrupalılaşmanın ne olduğu ve neden hedeflenildiği anlatılacaktır. İkinci bölümde ise; Gümrük Birliğinin Türkiye'nin Avrupalılaşmasına katkısı, Üçüncü bölümde ;Avrupalılaşma süresince Türkiye'nin AB müktesabatına uyumu ve Dördüncü bölümde; Türkiye'nin Avrupalılaşmasında siyasal, sosyal ve kültürel boyutu ele alınıp incelenecek ve irdelenecektir. ; Europeanization is emphasized with modernization. Separation of the religion and the government comes with modernization and it also brings the secular management system. Europeanized means: `to become luminous'. In this study, Europeanization mean to have the life standards of Europe, to have the law system of Europe, to have the level of Democracy in Europe, to have the infrastructure of Europe, to have the rational foreign policy ideas of Europe, to have the fortification politics of Europe, and to have the human rights policy of Europe and turn them all into our own political system. Within the most successful regional totalitarian movements, being part of European Union has been the choice of Turkey with the 1963 Agreement of Ankara. There are several reasons for the choice of Turkey to want to be part of European Union. Some of which are; the geographical advantages of the closeness of Turkey to Europe, most of the export businesses are done within Turkey and Europe and if you compare the European Union with other Unions in different part of the world, EU is the most well known Union. Moreover, the most important reason for Turkey to want to be part of European Union is because Europe is the center of western modernization. The Partnership Agreement that came into effect in 1973 determines as the final target of Customs Union Agreement between Turkey and European Economic Community. The purpose of the agreement forms in 3 different terms. For the European Union, Customs Union is the foundation of corporate. For Turkey, in the international arena, Customs Union triggers the competition power, it encourages the world trade and it also serves as the body of current law of Turkey that brings a harmonize frame with the body of current law of European Union. During development of the partnership, in 1987, Turkey applied for the full membership for the European Union. In 1999, Helsinki Summit Turkey was well-known as a candidate. In October 3rd 2005, the most important step for the membership, consultation of participation has started. In this study, Customs Union and full membership negotiations and how this can be for the benefit of Turkey's harmonization process will be examined. In this study: the first part examines and inspects the history of Turkey and European Union relations and what is to be Europeanized and why this is a target for Turkey; The second part examines and inspects the impact of the Customs Union over Turkey's target towards Europeanization; The third part examines and inspects the Turkey's adjustment during the Europeanization process.; finally the fourth part of the study examines and inspects Turkey's diplomatic, social, and cultural dimensions.

ÖZET37.Hükümet (26 Ocak –17 Kasım 1974) Türkiye'de birçok iç ve dış sorunun arka arkaya gediği bir dönemde kurulmuştur. Bu dönemin Türk dış politikasında son derece önemli, uzun yıllar etkisini gösterecek birçok gelişme yaşanmıştır. En önemlileri Yunanistan'la yaşanan Ege Denizi'ne ilişkin sorunlar ve Kıbrıs meselesidir. 15 Temmuz 1974 tarihinde Kıbrıs'ta yaşanan Sampson darbesi Ada'daki Türk varlığını tehdit etmiştir. 37.Hükümet'in karar verdiği 20 Temmuz 1974'te düzenlen Kıbrıs Harekâtı'ndan sonra Ada'nın bir kısmının Türk hâkimiyetine geçmesi ve Ada'nın fiilen bölünmesi durumunu yaratmıştır. 37.Hükümet'in Kıbrıs'ta başlattığı Barış Harekâtı, BM Güvenlik Konseyi ve NATO'da dikkatle izlenmiş ve konuyla ilgili birçok karar alınmıştır.37.Hükümet alınan bu kararları ciddiyetle takip etmiş ancak bu kararları kendisine yönelik bir baskı aracı olarak düşünmeden kendi dış politikasını yürütmeye devam etmiştir.37.Hükümet dönemi Türk-Amerikan ilişkileri, Haşhaş sorunuyla yeni bir boyut kazanmaya başlamıştır. ABD Yönetimi ve kamuoyunda, Türkiye'nin haşhaş ekimine izin vermesi oldukça büyük bir tepkiyle karşılanmıştır. ABD Yönetimi Türkiye'nin Birinci Barış Harekâtı'nda tarafsız, Türk-Yunan savaşını önlemeye yönelik yapıcı bir politika izlerken özellikle ABD Temsilciler Meclisi, İkinci Barış Harekâtı'na tepki göstermiştir. Ayrıca, bu dönemde ABD Temsilciler Meclisi ve Senatosu'nun, Kıbrıs'ta Amerikan silahları kullanıldığı gerekçesiyle hazırladıkları silah ambargosu yasa tasarıları Türk ABD ilişkilerinde son derece gergin ve kötü bir dönemin başlangıcı olmuştur. 37.Hükümet dönemi Türk-İngiliz ilişkileri ise pek olumlu olmayan bir süreç yaşamıştır. Kıbrıs sorunu karşısında Türkiye'nin ortak müdahale önerisini reddeden İngiltere gelişmelere yeterli tepkiyi göstermemiştir. Sorunla ilgili tüm müzakerelerde çoğunlukla Yunanistan lehine olacak çözüm yollarını destekleyerek, arabuluculuk rolü üstlenmiştir.37.Hükümet dönemi Türk-Sovyet ilişkileri Kıbrıs'ta yaşanan kriz hakkındaki düşüncelerin benzer olması nedeniyle başlangıçta uyumlu olmuştur. Türkiye'nin Ada'ya müdahalesinden sonra sorunun kesin çözümüne ilişkin Türkiye ve Sovyetlerin görüşlerinin belirgin bir farklılık göstermesi karşısında başlangıçtaki uyum bozulsa da sorun denebilecek düzeye ulaşmamıştır.Anahtar sözcükler:1. 37.Cumhuriyet Hükümeti2. I.Ecevit Hükümeti3. Türk Dış Politikası4. Kıbrıs sorunu 5. Karasuları Sorunu 6. Haşhaş Sorunu ABSTRACT37th Turkish Government was established (January the 26th - November the 17th in 1974) in a period when lots of national and international problems were rising one after another. In this period lots of process which had great important and profound effects for years were took place in the foreign affairs of Turkey. The most important of them were the problems with Greece about the Aegean Region and the Cyprus problem. The Coup d'état on 15 July in 1974 in Cyprus, threatened the Turkish presence in the Cyprus Island. After the Peace Operation on which the 37th Government decided on 20th July in 1974, a part of the island was dominated by the Turks and Cyprus was virtually separated. The peace operations started by 37th Government in Cyprus were monitored by UN Security Council and NATO (North Atlantic Treaty Organization) and many decrees were taken by them. 37th government took those decrees into consideration but never thought them as compulsion. It went on following its own foreign policies.The relationship between the Turks and the Americans in the 37th Government period started to gain a new dimension with the problem of opium poppy. The allowance of Turkey to grow opium poppy was protested both by the USA government and in the American common opinion. While the American Government was following an impartial policy to prevent Turkish – Greek war in the first peace operation, especially USA Chamber of Deputy reacted against Turkey in the Second Peace Operation. Moreover in this period, the embargo draft bills which was prepared by USA Chamber of deputies and Senate Committee on the ground those American guns were used in Cyprus was the beginning of a tense and undesirable period. In the 37th Government Period, Turkish- English relationship was not that good. For the Cyprus problem, England refused the nomination to intervene for common reaction. And it didn't give enough reaction for the developments. In all the negotiations England took the role of conciliator supporting for the solutions to the advantage of Greece.In the period of 37th Government, the relationship between Turkey and the Soviet Union was compatible at the beginning as the thoughts were similar about the Cyprus crisis. However, after the military intervention of Turkey, for the exact solution Turkey's and Soviet Union's thoughts were not as compatible as it was before. Fortunately it didn't turn into a problem.Keywords1.37th Turkish Government2.First Government Of Ecevit3.Turkish Foreign Policy4.The Cyprus Problem5.The Problem Of Territorial Waters6.The Problem Of Opium Poppy

ÖZETII. Dünya Savaşı'ndan sonra çok sayıda işbirliği hareketinin meydana geldiği görülmektedir. Bu hareketlerin gelişmesinde, Avrupa Topluluğu'nun başarısı ve 1980'li yıllardaki büyük değişimler etkili olmuştur. Sovyet Birliği ve Doğu Avrupa ülkelerinde ekonomik, politik, sosyal ve kültürel alanlardaki köklü değişmeler, gelişmiş ülkelerin sanayi ve teknoloji toplumundan bilgi toplumuna yönelmeleri, savaştan sonraki dengeleri değiştirmiş ve dünyada yeniden yapılanma süreci başlamıştır. Değişen dünya düzenindeki yeni oluşumların dışında kalmamak için Türkiye, kendi girişimi ile 1990 yılı Ocak ayında Karadeniz Ekonomik İşbirliği Bölgesi Projesi'ni ortaya atmıştır. 3 Şubat 1992 tarihinde Türkiye, Romanya, Bulgaristan, Azerbaycan, Gürcistan, Ermenistan, Moldova, Ukrayna ve Rusya Federasyonu olmak üzere dokuz ülkenin katılımı ile parafe edilen KEİB Anlaşması, 25 Haziran 1992'de Yunanistan ve Arnavutluk'unda kurucu üye olarak katılımlarıyla on bir ülkenin devlet ve hükümet başkanları düzeyinde imzalanarak yürürlüğe girmiştir. Uluslararası bir ekonomik bütünleşme girişimi olan KEİB, Türkiye'yi bölgede önemli bir konuma getirmiş ve özel bir sorumluluk yüklemiştir. KEİB Projesi ile üye ülkelerin coğrafi yakınlıklarından ve ekonomilerinin birbirlerini tamamlayıcı özelliğinden yararlanarak, aralarındaki ticari, ekonomik, bilimsel ve teknolojik işbirliğini geliştirmeleri ve bölgenin barış ve refah bölgesi haline gelmesi öngörülmektedir. Bu temel ilke doğrultusunda KEİB'nin amacı; kısa dönemde bölge ülkelerinin işbirliğine gidebilmeleri için uygun ortamın yaratılması ve taraflar arasında mal ve hizmet ticaretinin arttırılması, uzun dönemde ise, üye ülkeler arasında ekonomik ilişkileri daha fazla geliştirebilmek maksadıyla kişilerin, malların, sermayenin ve hizmetlerin serbestçe dolaşımını sağlayarak, aşamalı olarak bir serbest ticaret bölgesi kurulmasıdır. KEİB Projesi'nin, üye ülkelerin üretim, tüketim, istihdam ve yatırım düzeylerinin olumlu yönde değişmesine ve kalkınma çabalarına büyük katkısı olacaktır. Bölgedeki ekonomik potansiyelin harekete geçirilmesiyle, ülkeler arasındaki ticari ve ekonomik işbirliği artabileceği gibi, Batı açısından da önemli bir pazar ortaya çıkacaktır. Ayrıca, bölgede ekonomik ve sosyal patlamaları önleyerek barış ve güvenliğin oluşturulmasına katkı sağlayabilir. Ancak, üye ülkelerin içinde bulundukları koşullar itibarı ile kısa zamanda giderilmesi gereken birçok sorunlarla karşı karşıya bulunulduğu unutulmamalıdır. KEİB'nin gelişmesi ve başarılı bir bütünleşme modeli oluşturulması her şeyden önce üye ülkelerin girişime inanmaları, geçici olarak bakmamaları ve mevcut sorunların çözümlenmesine bağlıdır. Sonuç olarak, KEİB'nin sadece Türkiye için değil tüm üye ülkeler için yeni bir ufuk açarak dünya ülkeleriyle entegrasyonu kolaylaştırıcı nitelikte bölgesel bir işbirliği hareketi olduğu söylenebilir. ABSTRACTIt can be observed that numerous cooperation movements occured after the World War II. In the development of such movements the success of the European Community and the big changes in the 1980's played an important role. Radical changes in economical, political, social and cultural areas in the Soviet Union and Eastern Europe, and the trend of developed countries from an industrial and technological community towards an information community changed the post-war balances; thus a re¬structuring process launched on the World. Turkey introduced the Black Sea Economical Cooperation Project, in January 1990 with its own efforts, in order to catch the new changes in the changing world order. The BSEC Agreement was initialed by nine participant countries including Turkey, Romania, Bulgaria, Azerbaijan, Georgia, Armenia, Moldavia, Ukraine and Russian Federation in 3 February 1992, and was signed by Presidents and Prime-ministers of eleven member countries, with the participation of Greece and Albania as founding members, and came into force in 25 June 1992. BSEC, as an international integration enterprise, brought Turkey to an important situation in the Area, and gave it a special responsibility. It is planned by the BSEC Project, to develop the commercial, economical, scientific and technological cooperation between member states and to create a region of wealth in the Area, by making use of their geographical relationship and the integrational feature of their economies. The main objective of BSEC, considering this essential principle is; in short term to create an appropriate climate for cooperation among member states and to increase the volume of goods and service trade among them, and in long term to build a free trade region, by providing free circulation of people, goods, capital and services, in order to develop the economical relation among these countries. The BSEC Project will play an important role in development efforts and provide a positive change in the production, consumption, employment and investment levels of the member states. By stimulating the economical potential of the region, an important market will come into existence for the West, as well as an increase in the commercial and economical cooperation among countries. The BSEC can also contribute the peace and security in the region, by preventing economical and social explosions. However, it has to be taken into consideration that the member states are faced with many problems, which have to be solved in the shortest time, because of the conditions. The development of BSEC and the creation of an integration model depends first on the belief of the states in this subject, on consideration of the project as a long term project and solving the present problems. As a result, the BSEC can be observed as a regional cooperation movement, facilitating the integration with other countries, by creating a new horizon for all members, including Turkey.

ÖZET"1991-2003 arası Türkiye'nin Kuzey Irak Politikası" başlıklı tez, belirtilen tarih aralığında Kuzey Irak'ta yaşanan siyasal değişimler ile Türkiye'nin siyasal ve askeri kurumlarının etkileşimini analiz etmeyi amaçlamaktadır.Tez de ilk olarak 1991 öncesi Kuzey Irak Kürtleri'nin tarihi anlatılmıştır. Bu bölümde Kuzey Irak'ta Irak merkezi otoritesi ile Kuzey Irak Kürtleri'nin siyasal kurumlarının çatışması analiz edilmiştir. Bu çatışma içerisinde 1991-2003 arasında Kuzey Irak'ta etkin olan Kürdistan Demokrat Partisi (KDP) ve Kürdistan Yurtseverler Birliği(KYB)'nin oluşum ve gelişim süreci açıklanmıştır. Kuzey Irak'ı bugün resmi olarak temsil eden siyasal yapının anlaşılması hedeflenmiştir.Ardından Körfez Savaşı ve Kuzey Irak'a yansımaları ele alınmıştır. Körfez Krizi olarak bilinen ve Çöl Fırtınası operasyonu ile sonlanan tarihsel süreç anlatılmıştır. Körfez Savaşı'nın siyasal sonuçlarının analiz edilmesi hedeflenmiş, tezin ana bölümünün zeminini oluşturan siyasal olaylar gösterilmiştir.Tezde esas olarak ise 1991-2003 arası Türkiye'nin Kuzey Irak Politikası analiz edilmiştir. İlk olarak belirtilen periyotta Kuzey Irak Politikası'nda önemli etkileri olan Turgut Özal Dönemi incelenmiştir. Turgut Özal'ın Kuzey Iraklı gruplar ile görüşmeleri başlatması süreci incelenmiş, bu süreçte Turgut Özal'ın Kuzey Irak'a ilişkin perspektifi tartışılmıştır. Türk Ordusu ile KDP İttifakının kurulması ve bu yolla Kuzey Irak'a askeri operasyon düzenlenmesi süreci anlatılmıştır.Buna ek olarak Özal sonrası süreç anlatılmıştır. Kuzey Irak'ta büyük dönüşümü haber veren Washington Anlaşması'na kadar süreç incelenmiş, Türkiye'nin Kuzey Irak Politikası'nda yaşanan dönüşüm anlatılmıştır. Kuzey Irak'ta bu dönem devletleşme politikalarının Türkiye'nin dış politikasında yol açtığı tepki gösterilmiştir. Ayrıca Türkiye'nin Kuzey Iraklı Türkmenler ile kurmuş olduğu ilişkiler anlatılmış, bu ilişkinin oluşumuna yol açan siyasal durum tasvir edilmiştir.Tarihsel öneme sahip Washington Anlaşması ile beraber Kuzey Irak'ta ABD'nin Kürt merkezli bir siyasal oluşuma dair hazırlığı anlatılmıştır. Bu kısımda Kuzey Irak'ta ekonomik ve siyasal aktörlerde bağımsız bir yapılanmaya doğru giden süreç incelenmiştir. ABD'nin Irak müdahalesinin oluştuğu süreçte Kuzey Iraklı aktörler ile Türkiye'nin ilişkisi değerlendirilmiştir.Nihayetinde ele alınan periyodun ana fikri incelendikten sonra Kuzey Irak'a ilişkin Türk dış politikasının eleştirisi yapılmıştır. Kendi ulusal çıkarlarına aykırı olduğu halde ele alınan periyotta siyasal eylemlerinin Türkiye'nin Kuzey Irak'ta bir devlet oluşumunu hızlandıran eylemleri gerçekleştirdiği savunulmuştur. Buna neden olarak ise, Türkiye'nin Kuzey Irak Politikası'nı belirleme sürecinde uluslararası ittifakları ile ulusal çıkarları arasında çelişki gösterilmiş, bu çelişkinin Kuzey Irak'ta Türkiye'nin ulusal çıkarlarına aykırı bir politikanın oluşmasına neden olduğu ifade edilmiştir.ABSTRACTThe thesis titled as "The Northern Iraq Policy of Turkey between 1991-2003" aims to analyze the interaction between the political changes in Northern Iraq and the political and military institutions of Turkey between these stated dates.The thesis begins with the explanation of the history of the Northern Iraq Kurds in the pre-1991 period. This section analyzes the conflict between Iraq's central authority and the political institutions of the Northern Iraqi Kurds. In this context, the emergence and the development of two influential institutions in the 1991-2003 era, namely Kurdistan Democratic Party (KDP) and Patriotic Union of Kurdistan (PUK) are explained. The objective is to provide an understanding of the current political structure that officially represents Northern Iraq. Next, The Gulf War and its reflections on Northern Iraq are analyzed. The historical process which came to an end with the Operation Desert Storm, and is known as the Gulf War is summarized. In this section, the political events that constitute the base for the core of the thesis are presented with the aim of analyzing the political consequences of The Gulf War. The thesis primarily analyzes Turkey's Northern Iraq policy between 1991-2003. Firstly, Turgut Ozal's period which has been greatly influential on the Northern Iraq policy during these years is investigated. In this respect, the process of Turgut Ozal's initiation of meetings is explored and Turgut Ozal's perspective on Northern Iraq is discussed. The establishment of the alliance between the KDP and the Turkish Army and the process of military operations in Northern Iraq as a consequence of this alliance are explained. Subsequently the thesis focuses on the post-Ozal era. This section analyzes the developments until The Washington Agreement which announces the big transformation in Northern Iraq and the transformation of Turkey's Northern Iraq policy. The policies towards the establishment of a state in Northern Iraq and the reactions to this in Turkish foreign policy are analyzed. This section also explains the relationship between Turkey and the Turcomans in Northern Iraq as well as the political setting which led to this relationship.The study also evaluates the U.S. policy after Washington Agreement in Northern Iraq which focused on a new political establishment based on the Kurds. This section provides a presentation of the course of developments towards an economically and politically independent structure in Northern Iraq. In this context the study also explores the relationship between Turkey and Northern Iraqi actors during U.S.'s intervention in Iraq. The thesis concludes by explaining the main arguments with regards to the studied period and provides a critique of the Turkish Foreign Policy in Northern Iraq. It is argued that Turkey's political actions have been in conflict with Turkey's national interests and Turkey's actions have also contributed to the process of the establishment of the state in the Northern Iraq. The reason for this is argued to be the conflict between Turkey's international alliances and national interests.