Suchergebnisse

ÖZET37.Hükümet (26 Ocak –17 Kasım 1974) Türkiye'de birçok iç ve dış sorunun arka arkaya gediği bir dönemde kurulmuştur. Bu dönemin Türk dış politikasında son derece önemli, uzun yıllar etkisini gösterecek birçok gelişme yaşanmıştır. En önemlileri Yunanistan'la yaşanan Ege Denizi'ne ilişkin sorunlar ve Kıbrıs meselesidir. 15 Temmuz 1974 tarihinde Kıbrıs'ta yaşanan Sampson darbesi Ada'daki Türk varlığını tehdit etmiştir. 37.Hükümet'in karar verdiği 20 Temmuz 1974'te düzenlen Kıbrıs Harekâtı'ndan sonra Ada'nın bir kısmının Türk hâkimiyetine geçmesi ve Ada'nın fiilen bölünmesi durumunu yaratmıştır. 37.Hükümet'in Kıbrıs'ta başlattığı Barış Harekâtı, BM Güvenlik Konseyi ve NATO'da dikkatle izlenmiş ve konuyla ilgili birçok karar alınmıştır.37.Hükümet alınan bu kararları ciddiyetle takip etmiş ancak bu kararları kendisine yönelik bir baskı aracı olarak düşünmeden kendi dış politikasını yürütmeye devam etmiştir.37.Hükümet dönemi Türk-Amerikan ilişkileri, Haşhaş sorunuyla yeni bir boyut kazanmaya başlamıştır. ABD Yönetimi ve kamuoyunda, Türkiye'nin haşhaş ekimine izin vermesi oldukça büyük bir tepkiyle karşılanmıştır. ABD Yönetimi Türkiye'nin Birinci Barış Harekâtı'nda tarafsız, Türk-Yunan savaşını önlemeye yönelik yapıcı bir politika izlerken özellikle ABD Temsilciler Meclisi, İkinci Barış Harekâtı'na tepki göstermiştir. Ayrıca, bu dönemde ABD Temsilciler Meclisi ve Senatosu'nun, Kıbrıs'ta Amerikan silahları kullanıldığı gerekçesiyle hazırladıkları silah ambargosu yasa tasarıları Türk ABD ilişkilerinde son derece gergin ve kötü bir dönemin başlangıcı olmuştur. 37.Hükümet dönemi Türk-İngiliz ilişkileri ise pek olumlu olmayan bir süreç yaşamıştır. Kıbrıs sorunu karşısında Türkiye'nin ortak müdahale önerisini reddeden İngiltere gelişmelere yeterli tepkiyi göstermemiştir. Sorunla ilgili tüm müzakerelerde çoğunlukla Yunanistan lehine olacak çözüm yollarını destekleyerek, arabuluculuk rolü üstlenmiştir.37.Hükümet dönemi Türk-Sovyet ilişkileri Kıbrıs'ta yaşanan kriz hakkındaki düşüncelerin benzer olması nedeniyle başlangıçta uyumlu olmuştur. Türkiye'nin Ada'ya müdahalesinden sonra sorunun kesin çözümüne ilişkin Türkiye ve Sovyetlerin görüşlerinin belirgin bir farklılık göstermesi karşısında başlangıçtaki uyum bozulsa da sorun denebilecek düzeye ulaşmamıştır.Anahtar sözcükler:1. 37.Cumhuriyet Hükümeti2. I.Ecevit Hükümeti3. Türk Dış Politikası4. Kıbrıs sorunu 5. Karasuları Sorunu 6. Haşhaş Sorunu ABSTRACT37th Turkish Government was established (January the 26th - November the 17th in 1974) in a period when lots of national and international problems were rising one after another. In this period lots of process which had great important and profound effects for years were took place in the foreign affairs of Turkey. The most important of them were the problems with Greece about the Aegean Region and the Cyprus problem. The Coup d'état on 15 July in 1974 in Cyprus, threatened the Turkish presence in the Cyprus Island. After the Peace Operation on which the 37th Government decided on 20th July in 1974, a part of the island was dominated by the Turks and Cyprus was virtually separated. The peace operations started by 37th Government in Cyprus were monitored by UN Security Council and NATO (North Atlantic Treaty Organization) and many decrees were taken by them. 37th government took those decrees into consideration but never thought them as compulsion. It went on following its own foreign policies.The relationship between the Turks and the Americans in the 37th Government period started to gain a new dimension with the problem of opium poppy. The allowance of Turkey to grow opium poppy was protested both by the USA government and in the American common opinion. While the American Government was following an impartial policy to prevent Turkish – Greek war in the first peace operation, especially USA Chamber of Deputy reacted against Turkey in the Second Peace Operation. Moreover in this period, the embargo draft bills which was prepared by USA Chamber of deputies and Senate Committee on the ground those American guns were used in Cyprus was the beginning of a tense and undesirable period. In the 37th Government Period, Turkish- English relationship was not that good. For the Cyprus problem, England refused the nomination to intervene for common reaction. And it didn't give enough reaction for the developments. In all the negotiations England took the role of conciliator supporting for the solutions to the advantage of Greece.In the period of 37th Government, the relationship between Turkey and the Soviet Union was compatible at the beginning as the thoughts were similar about the Cyprus crisis. However, after the military intervention of Turkey, for the exact solution Turkey's and Soviet Union's thoughts were not as compatible as it was before. Fortunately it didn't turn into a problem.Keywords1.37th Turkish Government2.First Government Of Ecevit3.Turkish Foreign Policy4.The Cyprus Problem5.The Problem Of Territorial Waters6.The Problem Of Opium Poppy

香港大学では、機関リポジトリである「香港大学スカラーズ・ハブ(研究者網の中核)」推進に向けた強固な手法を構築するために、様々な取組みがおこなわれてきました。香港の主要な研究資金提供機関である、大学補助金委員会(University Grants Committee)からの要請により、香港大学は現在、全ての学部に対して「知識交換(Knowledge Exchange)」への参加を義務付けています。この取組みには、香港大学が知識と技術を生み出し、それらを企業、政府および地域社会と共有するという活動が含まれています。スカラーズ・ハブを香港大学における「知識交換」の牽引役とするために、現在香港大学に属している各研究者のウェブページ「ResearcherPages」が開設されました。このページでは、現在のビブリオメトリクスおよびスコーパスとウェブオブサイエンスからの共同研究者の目録をインポートすることができます。共同研究者、文献引用者、そしてダウンロード数を表した図が、各著者毎に構築されており、データベースのフィールドには、各著者の契約研究分野およびメディア対応分野・言語が表示されます。スカラーズ・ハブでは、一貫性のある形で、香港大学の全ての研究者の指標を閲覧することができます。香港大学の「知識交換」に従事する必要性、同分野の研究者の中で突出したいと願う自然な気持ちが、指標そして読者数を増加させようという、香港大学の著者の強固な意欲を生み出しているのです。この結果として、スカラーズ・ハブへの論文登録数は増加しています。 ; At the University of Hong Kong, several endeavours have converged to create a robust method of populating its institutional repository, "The HKU Scholars Hub". At the request of the main funder of research in Hong Kong, the University Grants Committee, HKU now requires all its faculties to show "Knowledge Exchange (KE)", which includes the act of making HKU generated knowledge and skill sets accessible to business, government and the community. In order for the Hub to become a vehicle of HKU KE, ResearcherPages for each current HKU researcher have been added, which import current bibliometrics and lists of collaborators from Scopus and Web of Science. Maps of collaborators, citers, and downloads are created for each author. Fields are displayed for each author, for contract research, and subjects on which media spokesmanship are available. The Hub shows these metrics in a consistent manner for every HKU researcher across the university. The need to comply with HKU KE, and the natural desire to stand out among one's peers has created strong incentive among HKU authors to increase these metrics, and their readership. The population rate of the Hub has increased accordingly. ; published_or_final_version ; Digital Repository Federation International Conference 2009, Tokyo, 3-4 Dec 2009, p. 90-95

ÖZETFinansal küreselleşme, günümüzde, dünya çapında bir entegrasyon eksenine oturmuştur. Hızla artan yabancı sermaye akımları doğrudan yabancı yatırımlar veya portföy yatırımları şeklinde tüm dünyaya yayılmakta; sınırların önemi ortadan kalkmaktadır. Bu süreci tetikleyen unsurların başında; Bretton Woods sisteminin çöküşü, 1980-1990 döneminde faiz oranlarının serbest bırakılması, çokuluslu şirketlerin dünya çapında önemlerinin artması, enformasyon alanında kaydedilen gelişmeler gelmektedir.Finansal küreselleşmenin altyapısını oluşturmada en büyük pay sahibi olan uluslararası ekonomik kuruluşlar, finansal serbestleşmeyi sağlamış ve bu sayede uluslararası emek, sermaye,mal ve fon alışverişinin önü açılmıştır. Uluslararası ticareti mümkün olduğunca serbest ve düzenli kılan evrensel organizasyonların yanında bölgeselleşme kapsamında değerlendirilen ekonomik entegrasyonların ticaretin serbestleştirici amaçlar doğrultusunda uygulamaları da küreselleşmeyi hızlandırmaktadır. Bir ülkenin küreselleşme sürecindeki başarısı, çoğu kez bölgeselleşme sınavındaki başarısıyla paraleldir. Türkiye, OECD ile her daim yakın ilişkilerde olmaya çalışmıştır, OECD üyesi ülkelerle ticaretimizde en büyük payı ise AB ülkeleri almaktadır. AB'ye üyelik sürecinde AB ülkeleriyle uyum çerçevesinde atılması gereken adımları atma yolunda olan Türkiye'nin mali, siyasi ve sosyal alanlarda ciddi reformlara ihtiyacı vardır. Bölgesel entegrasyonlardan Ekonomik İşbirliği Teşkilatı ve Karadeniz Ekonomik İşbirliği'nin kurucu üyesi olarak yer alan Türkiye açısından bu entegrasyonlar, dünyada süregelen liberal değişimler ve globalleşme eğilimlerine paralel olarak, Türkiye'nin dünyayla entegrasyonuna katkı sağlayacak türden entegrasyonlardır. Finansal küreselleşmenin ikinci bileşeni olarak nitelendirilebilecek finans alanında kullanılan teknolojik ürünler de finansal küreselleşmenin hızını artırmada destekleyici konumdadır. Bugün yeryüzünde, her beş kişiden biri, aynı adı taşıyan kartlarla, hem ulusal hem global piyasalarda aynı alışveriş kültürünü yaşarken, ATM'ler mekan ve zamandan bağımsız bir şekilde fon transferini gerçekleştirmektedir. Kuşkusuz; elektronik fon transferleri ve e-ticaretin finansal küreselleşmedeki rolleri tartışılmaz bir etkinliktedir. Türkiye'de finansal küreselleşme ise en çok bankacılık sektöründe etkili olmuş, bankacılık artık günümüzde telebankacılık ve self-servis bankacılığına dönmüştür. Türkiye'de finans sektöründeki bilgi ve iletişimin gelişmişliği, finansal sektörün entegrasyonunda zaman ve mekan problemlerini çok büyük ölçüde çözebilmektedir. Finansal küreselleşmede gelişmiş ülkelerle rekabet edebilecek konuma gelebilmek için başarılı ekonomik entegrasyonlarda yer almalı ve Türkiye'de finans sektöründe kaydedilen bilgi ve iletişim bazlı gelişme diğer sektörlerde de hız ve etkinlik kazanmalıdır. ABSTRACTNowadays, financial globalization has a great impact on the integration of all the world. Direct foreign invesments and capital flows increase worldwide so fast that the frontiers of the countries become unimportant. The collapsation of the Bretton Woods, liberalization of interest rates in 1980's and 1990's, increase of the importance of the multinational companies and the development in the information area have an important effect on this situation.International economic foundations, which have a big share in the creation of the base of the financial globalization, have let the capital flows free, so that the trade of the international capital, fund, labour and goods become more liberal. Besides, the politics of the regional economical integrations helps to the financial liberalization, too. The success of a country by the globalization is the mirror of the success of that country in the exam of regional integration. Turkey has always an effort to become in close relationship with OECD. The countries of the European Union have the largest share of the trade of Turkey and OECD. Türkiye needs great reforms in economical, social and political areas in the period of the membership to the European Union. Türkiye took place by the establishment of the Economic Cooperation Organization and Blacksea Economic Cooperation. This foundations is very important by the economical integration of Turkey and the whole world. Technological instruments, which are used in financial area, can be described as the second component of the financial globalization. This instruments support to increase speed of the financial globalization. Today in the world, one of the five people shops in the same style with same credit cards in global also local markets. Automatic Teller Machines transfer the fund out of the pressure of the time and place. Absolutely, electronical fund transfer systems and e-commerce play great role in financial globalization. In Turkey, the sector of the banking is the most affected sector by the financial globalization. Nowadays, banking seems to be electronical banking and self-service banking. In Turkey the development in the banking and in the sector of finance, solve the problems, which occures because of the time and place, by the integration of the sector of finance. In order to compete with the developed countries,Turkey must take place in successfull economical integrations and also must develop in the information and communication area by the sectors out of the sector of the finance, too.

Marmara Denizi, İstanbul Boğazı ve Çanakkale Boğazı'nı kapsayan bölgeyi ifade eden Türk Boğazları, 1774 Küçük Kaynarca Antlaşması'ndan günümüze kadar, zaman zaman Türkiye'ye yöneltilen tehditlerin başlıca kaynağını oluştururken, genellikle Türkiye'nin jeopolitik ve jeostratejik önemini artırıcı bir koz olmuştur. Türklerin, 1774 Küçük Kaynarca Antlaşması ile Türk boğazları üzerinde azalmaya başlayan hakimiyeti, 24 Temmuz 1923 tarihli Lozan Barış Antlaşması ve antlaşma ile aynı tarihte yürürlüğe giren ve antlaşmanın bir parçası sayılan "Boğazların Tabi Olacağı Usule Dair Mukavelename" ile Türk boğazlarından barışta ve savaşta, denizden ve havadan geçiş ve ulaşım serbestliği ilkesi kabul edilmesi ile tamamen yok olma noktasına gelmiştir. Lozan'da kabul edilen boğazlar ile ilgili Sözleşmede boğazlardan geçiş serbestliği, ticaret ve savaş gemileri için barış zamanı, Türkiye'nin muharip ve tarafsız olduğu savaş zamanları için ayrı ayrı düzenlenmiştir. Sözleşme, kıyıdan itibaren 15-20 km.lik bir alanı kapsayacak şekilde boğazlar bölgesi ile İmralı hariç; Marmara Denizi'ndeki tüm adaları ve Boğazönü Adaları'nı (Semadirek, Limni, Gökçeada, Bozcaada ve Tavşan Adaları) gayri askeri statü kapsamına almıştır. Serbest geçiş ilkesi ve uluslararası denetim sisteminin etkisi altında hazırlanan sözleşme, boğazlara ilişkin bir kısım yetkileri akit devletlerin temsilcilerinden oluşan Boğazlar Komisyonu'na devretmiştir. Türkiye, egemenlik haklarını açıkça sınırlandırmış olan sözleşme ile savunma ve güvenliği için tedbir alma hakkından mahrum bırakılmıştır. Bu durumda Türkiye Lozan'da içine sindiremeden imzaladığı Lozan boğazlar sözleşmesinin iptali ve tekrar boğazlarda ki hakimiyetini kurmanın yollarını aramıştır. Türkiye'nin Bu arayışları sonuçsuz kalmamış ve 20 Temmuz1936 tarihli Montreux Boğazlar Sözleşmesi'nin imzalanması ile sonuçlanmıştır. Bu tarihe kadar değişik evrelerden geçerek azalmaya devam eden, ancak bu sözleşmenin imzalanmasıyla Türk boğazları ve geçiş rejimi üzerinde Türk hakimiyeti yeniden sağlanmıştır. Montreux Sözleşmesinin amacı; "boğazlardan geçişi ve gemilerin ulaşımını, Lozan Barış Antlaşması'nın 23. maddesiyle tespit edilen prensibi, Türkiye'nin güvenliği ve Karadeniz'e kıyıdaş devletlerin güvenliği çerçevesinde koruyacak biçimde düzenlemek" olarak belirlenmiştir. Akit devletlerin, 24 Temmuz 1923'te Lozan'da imzalanmış olan sözleşmenin yerine koymayı kararlaştırdıkları sözleşme, 29 madde ile dört lahika ve bir protokolden oluşmaktadır. Montreux Boğazlar Sözleşmesi, Lozan Barış Antlaşması ve eki olan Boğazların Tabi Olacağı Usule Dair Mukavelenamenin, Türkiye'nin boğazlar bölgesi üzerindeki egemenliğini kısıtlayan hükümlerini ortadan kaldırmıştır. Sözleşmenin imza tarihi olan 20 Temmuz 1936'dan itibaren geçerli olmak üzere, Türkiye'nin boğazlar bölgesini askerileştirmesi, Boğazlar Komisyonu'nun kaldırılarak yetkilerinin Türkiye'ye aktarılması öngörülmüştür. Montreux Sözleşmesi ile Boğazlardan geçiş rejimi ve gemilerin ulaşımı konuları, Türkiye'nin ve Karadeniz'e kıyıdaş devletlerin güvenliklerini koruyacak çerçevede düzenlenmiştir. Lozan Boğazlar Sözleşmesi ile Montreux sözleşmesinin arasında ki en önemli fark Türkiye'nin kendisini pek yakın bir savaş tehlikesi tehdidi karşısında sayması durumudur. Bu husus Lozan'da öngörülmeyen ve Türkiye'ye önleyici meşru müdafaa hakkına dayanarak tedbir alma imkanı veren yeni bir düzenleme olarak sözleşmede yer almıştır. Lozan'ın aksine Montreux sözleşmesi, havadan geçiş serbestliği ilkesini kabul etmemiştir. Sadece sivil uçakların boğazlar üzerinden geçişi düzenlenmiş, askeri uçakların boğazlar üzerinden geçmesine izin verip vermeme yetkisi Türk hükümetine bırakılmıştır.Barış ve Türkiye'nin tarafsız olduğu savaş zamanlarında, boğazlardan geçecek savaş gemilerinin sınıfı ve tonajı sınırlandırılmış olup, bu gemilerin geçişi ön bildirime tabi tutulmuştur. Ayrıca, Karadeniz'de bulunacak kıyıdaş olmayan devlet gemileri için süre sınırlaması da getirilmiştir. Türkiye'nin muharip olduğu savaş zamanı ile kendisini pek yakın bir savaş tehlikesi tehdidi ile karşı karşıya sayması durumlarında (21. maddede öngörülen istisna dışında) savaş gemilerinin boğazlardan geçişi konusunda Türkiye dilediği gibi davranabilecektir. Boğazları tüm savaş gemilerine kapatma veya dilediği devlet savaş gemilerini geçirme hakkı vardır.Montreux Boğazlar Sözleşmesi, geçiş nedeniyle ortaya çıkabilecek tüm hukuki durumları düzenlememektedir. Sözleşmede öngörülen açık sınırlayıcı hükümlere (örnek olarak 2. maddenin lafzına) ters düşmemek, genel uluslararası hukuk ilkelerine bağlı kalmak ve boğazlardan geçiş hakkının özüne dokunmamak koşuluyla; Türkiye'nin zabıta ve yargı yetkisi ile geçişin zararsız olmasını isteme ve geçişi düzenleme yetkileri vardır. Montreux'de saklı tutulan ve uluslararası hukukun teyit ettiği bu yetkisini kullanarak Türkiye, ulusal bir düzenleme (tüzük ) yaparak 1994 ve 1998 tarihli Tüzükleri uygulamaya koymuştur. Böylece, kıyıdaş devlet olarak, ulaştırma güvenliğini sağlama ve deniz trafiğini düzenleme yetkisini kullanmıştır.SSCB ve Yugoslavya'nın 1991 tarihinde dağılmasından sonra Montreux Boğazlar Sözleşmesi'nin akit devletleri; Gürcistan, Rusya Federasyonu, Ukrayna, Romanya, Bulgaristan, Türkiye, Yunanistan, Yugoslavya (Sırbistan-Karadağ), İtalya, Fransa ve İngiltere olmuştur. Değişen dünya konjonktürünün sonucu olarak özellikle ABD ve AB gibi küresel güç aktörlerinin girişimleri ile Türk boğazlarından geçiş rejiminin tartışmaya açılma ihtimali mevcuttur. Gerek mevcut hukuki ve siyasi düzen, gerekse Türk boğazlarından geçişle ilgili uygulamalar ışığında incelendiğinde, bazı teknik detaylara mahsus aksaklıklar dışında Montreux Boğazlar Sözleşmesi'nin feshini veya değiştirilmesini gerektirecek bir durum mevcut değildir. Sözleşmenin yenilenmesi durumunda Türkiye halen sahip olduğu avantajlara sahip olamayacak ve yeni sözleşme, halen uygulanan rejime kıyasla Türkiye'nin lehine olmayacaktır. Bu nedenle Türkiye Montreux Boğazlar Sözleşmesinin devam etmesi için çaba harcamalıdır. Turkish Straits which expresses the region covering Maramara Sea , İstanbul and Çanakkale Straits has usualy been a trump increasing geopolitic and geostrategic importance of Turkey while also being the main source of many threats against the country , time to time since Küçük Kaynarca Agreement was signed in 1774. Turkish sovereighty which began to decrease after Küçük Kaynarca Agreement signed in 1774 reached at a point to completely disappear folowing the issue of Lausanne Peace Agreement dated 24 July 1923 and 'Regulations The Straits Will Be Subject To' which was put in effect as a complemantary part of it at the same date.intoroducing the free passage and transportation principle through sea and air, in peace and war. In the agreement signed in Lausanne, free passage principle through the straits was arranged separately for commercial or war ships during peace, war time when Turkey stands neutral or is a belligerent The agreement,described all islands in Marmara Sea and Boğazönü islands covering a 15-20m area from the coastal site as non-military zones , with the exemption of the straits region and İmralı. The agreement arranged under the influence of free passage principle and international control system transfrered some authorities regarding the straits to the Straits Commission composed of representors of contracting countries. Turkey was deprived of its right of taking precautions for its safety and defence with this contract restricting its sovereignty. Under these conditions, Turkey looked for a way to dissolve of the Lausanne Straits Agreement which was signed by Turkey unwillingly and to restructure its sovereignty on the straits. These attempts of Turkey was not left answerless and finaly resulted with the arrangement of Montreux Straits Agreement. In this way, Turkish sovereighty on Turkish Straits and passage principle was re-arranged which continued to decrease, passing through different stages.The objective of Montreux Agreement was to arrange' the principles of passing through the straits , passage of ships , the principle outlined on the 23rd article of Lausanne Peace Agreement, Security of Turkey and other neighbouring countries situated coastwise of Black Sea .'The contract which was thought to be put in effect by the contracting countries to replace the agreement signed in Lausanne on 24 July 1923, consisted of 125 articles, four attachments and one protocol.Montreux Straits Agreement, Lausanne Peace Agreement and its attachment 'Regulations The Straits Will Be Subject To' cancelled the provisions restricting Turkish sovereighty on the straits region . It is stated that Turkey should militarize the straits region, The Straits Commission should be dissolved and its authorities should be transferred to Turkey starting fom the issue date of the agreement, 20 July 1936. In Montreux Agreement, subjects such as the passage prcinciple through straits and ships are arranged in a way to protect the security of Turkey and countries on Black Sea coastline. The main difference between Lausanne Straits Agreement and Montreux is the situation that Turkey considered itself quite close to a war threat .This situation was not assumed in Lausanne Agreement . A new arrangement was made enabling Turkey to take precautions for its defence. In contrary to Lausanne, Montreux Agreement does not allow airway passage principle. Only the passage of civil aircrafts are covered and the decision whether to let the passage of war ships is left to the Turkish Goverment.During peace and war time when Tukey stands neutral, the class of war ships to pass through the straits will be restricted and will require a preliminary notification. Furthermore, a time restriction is intorduced for ships of countries not located along the coastline and which was going towards Black sea.During war time when Turkey takes part as a belligerent , in case it considers itself close to a war threat ( with the exceptions outlined on the 21st article) , Turkey can act in the way it likes regarding the passage of war ships through the straits. Montreux Straits Agreement arranges all judical cases sourcing from right of passage. Provided that restricting provisions of this agreement are not violated and international law principles are fullfilled and the basic of passage right through the straits are reserved; Turley can claim the security of passage and to arrange the passage conditions.Using these authorities, Turkey put the Regulations dated 1994 and 1998 in effect as a nationl arrangement. Thus, it used its authority to arrange marine traffic and to provide the security in transportation.After Soviet Socialist Countries Union and Yugoslavia was dissolved in 1991, contracting parties of Montreux Agreement became , Georgia, Russian Federation, Ukraine, Romania, Bulgaria, Turkey, Greece , Yugoslavia ( Serbia -Karadağ) , Italy, France and England As e result of changing world conditions, especially with the attempts made by actors of the global power such as America and European Union, there exists the possibility of bringing the passage regime through straits into discussion. Examining the situation both within the frames of existing judical and political structures and applications in Turkey regarding the passage through straits, we can find no reason which requires the dissolve or an alteration on Montreux Agreement with the exemption of defects in technical details. In case the agreement is renewed, Turkey will not reserve its existing advantages and the new agreement will not be in the favor of Turkey when compared with the regime still in effect. Therefore, Turkey should struggle for the continuance of present Montreux Agreement.

Introduction. The current international geopolitical situation and modern technical level of weapons, military and special equipment of the Armed Forces of the Russian Federation place high demands on gr aduates of higher military educational institutions (vvuz), on which the defense capability of our Motherland, the strength and power of its army directly depends. Therefore, the training of officers is one of the most important priority areas of military construction of the Russian army. An important role in this matter belongs to the military professional training of young officers, the readiness of graduates of higher education institutions for future service in the military, military administration bodies, educational and research organizations, the formation of their responsible and interested attitude to their work. The successful solution of the problem of military vocational training of graduates of higher education institutions is possible with the help of a competent approach set out in the Federal State Educational Standards of Higher Professional Education of the third generation (FGOS)Problem statement. The main objective of this work is to substantiate the military-professional competencies received by cadets during their studies at higher education institutions.Methodology of the study. In the course of this study, methods of analysis and synthesis were used, a set of measures was carried out, including collection, comparison, generalization, ranking, formulation, targeting.Results. Based on the results of the work carried out, the most important military professional competencies of future officers were substantiated. Graduates of higher military education institutions should be able to conduct combat training classes with subordinates; organize the daily service activities of subordinates; ensure the safety of military service of subordinates; ensure the strengthening of military discipline in a subordinate military unit.Conclusions. The article considers and substantiates the definitions of "competence" and "competency", "professional competence of military personnel", which most accurately correspond to the modern educational paradigm that is based on personality-oriented learning and competence-based approach, currently implemented in the Russian education system. The conclusions are formulated based on the results of consideration and analysis of these terms. In addition, based on the analysis and synthesis of the content of the current FGOS for higher professional education and the requirements for the training of specialists of the Military Training and Scientific Center of the Air Force "Professor N. E. Zhukovsky and Yu. A. Gagarin Air Force Academy", as well as relying on the results of an expert survey of corresponding relevant categories of the permanent staff of the Air Force and representatives military units, a number of relevant military-professional competencies were substantiated, which it is advisable to form among officers-graduates of the higher military educational institution. The results obtained in the work can be applied not only in higher military education institutions, but also in edu cational institutions of other departments. ; Введение. Сложившаяся международная геополитическая обстановка, современный технический уровень вооружения, военной и специальной техники Вооруженных Сил Российской Федерации предъявляет высокие требования к выпускникам высших военно-учебных заведений (ввузов), от которых зависит обороноспособность нашей Родины, сила и мощь ее армии. Поэтому подготовка офицерских кадров является одним из приоритетных направлений военного строительства российской армии. Важная роль в этом деле отводится военно-профессиональной подготовке молодых офицеров, формированию у них ответственного и заинтересованного отношения к своему делу, готовности выпускников ввузов к будущей службе в войсках, органах военного управления, образовательных и научно-исследовательских организациях. Успешное решение задачи военно-профессиональной подготовки выпускников ввузов представляется возможным с помощью компетентного подхода.Постановка задачи. Основной задачей исследования является обоснование военно-профессиональных компетенций, получаемых курсантами во время обучения в ввузах.Методика и методология исследования. В ходе исследования использованы методы анализа и синтеза, проведен комплекс мероприятий, включающий сбор, сравнение, обобщение, ранжирование, формулирование, таргетинг.Результаты. По итогам проведенной работы обоснованы наиболее важные военно-профессиональные компетенции будущих офицеров. Выпускники ввузов должны быть способны проводить с подчиненными занятия по боевой подготовке; организовать повседневную служебную деятельность подчиненных; обеспечить безопасность военной службы подчиненных; обеспечить укрепление воинской дисциплины в подчиненном воинском подразделении.Выводы. В статье рассмотрены и обоснованы определения «компетенция» и «компетентность», «профессиональная компетентность военнослужащих», наиболее соответствующие современной образовательной парадигме, в основе которой лежат личностно-ориентированное обучение и компетентностный подход, в настоящее время реализуемые в российской системе образования. Сформулированы выводы по результатам рассмотрения и анализа указанных терминов. Кроме того, на основании анализа и синтеза содержания действующих ФГОС ВПО и требований к подготовке специалистов Военного учебно-научного центра Военно-воздушных сил «Военно-воздушная академия имени профессора Н. Е. Жуковского и Ю. А. Гагарина», а также проведенного экспертного опроса соответствующих релевантных категорий постоянного состава ввуза и представителей войсковых частей обоснован ряд актуальных военно-профессиональных компетенций, которые целесообразно формировать у офицеров-выпускников ввуза. Полученные в работе результаты могут быть применены не только в ввузах, но и учебных заведениях других ведомств.

The subject. This article discusses the taxation of copper and nickel extraction in Australia, Canada, Chile, Kazakhstan and USAThe purpose of the article is to confirm or disprove the hypothesis that the experience of taxation of copper and nickel extraction in Australia, Canada, Chile, Kazakhstan and USA may be used for modifying the mineral extraction tax (MET) in Russia in order to increase the share of resource rent collected by the government.The methodology of research includes legal interpretation and economic analysis of the tax legislation in United States, Canada, Australia, Chile and Kazakhstan as countries with a well-developed tax system and a significant size of the mining sector in overall GDP.The authors select the legislative acts of these countries and regions that determine the procedure for collecting taxes in the extraction of metal ores, including those containing copper and nickel, as well as in the production of copper and nickel. The selected legislative acts are analyzed to determine the essential parameters of taxation. Particular attention is paid to the method of calculating the tax base, taking into account the approach to assessing the value of the taxable object, permissible tax deductions and exceptions, which allows authors to test the hypothesis put forward by determining which part of the value of a mineral resource is withdrawn during taxation.The main results, scope of application. Mineral extraction tax is the main tool for collecting natural resource rent in Russia. However, the level of taxation of solid minerals and coal is disproportionately low compared to their share in the production and export of raw materials. Thus, in 2018, the amount of MET on all minerals totaled 100.5 billion rubles, while the MET collected from oil and natural gas amounted to 5,979.6 billion rubles, i.e. 60 times as much. At the same time, the role of solid minerals in the Russian economy is comparable to the role of oil and gas. The share of the main types of minerals in the exports of the Russian Federation in 2018 was 20.4% compared to 56% for oil and gas, i.e. the difference of less than three times. The contribution of the industries related to the extraction of minerals and production of metals (mining of coal, ores, diamonds, metallurgy, fertilizer production) to the Russian GDP is about half as much as that of industries involved in the extraction and processing of oil and natural gas (7% and 14% of GDP respectively).In view of the above, it is important to develop a new approach to the taxation of solid minerals in Russia based on the world's best practices. In order to identify the general principles of their taxation, we have conducted a detailed analysis of the tax legislation in a number of countries with a well-developed tax system and a significant size of the mining sector (the United States, Canada, Australia, Chile and Kazakhstan). We focused on the taxation of copper and nickel ores mining.Conclusions. The analysis of the international experience of taxation of copper and nickel mining sector reveals the following trend: the tax is calculated based on the market value of the extracted minerals, which is linked to the price quotes for the relevant product on an organized metal exchange (for example, the price of pure metal on the London Metal Exchange). This approach can be used in the Russian tax practice in several ways. First, Russia can adopt the Australian model where royalty on a mineral resource can be levied at the time of sale of the useful component irrespective of the processing stage (ore, concentrate or metal). The second potential model is based on the actual sale price of the product (provided it is sold in an arm's length transaction) after deducting the costs of processing (i.e., smelting, enrichment etc., depending on the stage of processing) to arrive at the market value of the ore at the "mine mouth". The third is the Canadian model which is similar to the second one, but with the extraction costs also deducted from the sale price. ; Налог на доход от добычи полезных ископаемых (НДПИ) является главным способом изъятия природной ренты в России. Однако этот налог в основном ложится на нефтегазовую отрасль, в то время как уровень налогообложения руд цветных металлов (в частности, многокомпонентных комплексных руд, содержащих медь и никель) очень низок и не соответствует их доли в производстве и экспорте сырья. Ввиду этого становится актуальной задача поиска новых подходов к налогообложению медеи никельсодержащих руд исходя из принципов, принятых в мировой практике. В работе детально исследовано налоговое законодательство в отношении добычи и производства меди и никеля в странах с развитой налоговой системой на примере Австралии, Канады, США, Чили и Казахстана. На основе проведенного анализа сформулированы подходы к совершенствованию НДПИ в отношении руд цветных металлов и многокомпонентных комплексных руд, предполагающие связать размер налога с рыночной стоимостью добытых полезных ископаемых.

Abstract. This article touches upon an urgent problem of our time - gadgetalization and its consequences, which greatly affect the development of children and youth. For example, children in the 21-st century use gadgets such as personal computers and smartphones on a daily basis. Unfortunately, in most cases, the constant usage of these devices negatively affects their psychophysical state. Taking into account that in modern living conditions in all developed countries there is a need to actively use the results of scientific and technological progress, both in everyday life and in professional activity, restricting access to modern gadgets will significantly distort the acception of the conditions of reality of the younger generation. Taking into consideration the impossibility and illogicality of refusing to use the results of scientific and technological progress, it becomes necessary to minimize the negative impact of gadgetalization on the psychophysical state of children and adolescents, in particular, through physical training in schools and colleges. Of particular interest for this study is physical education in educational institutions in China — a country whose representatives regularly occupy leading positions in international sports competitions. The state regulation of sports rehabilitation in China is aimed at creating the necessary conditions for the development of physical education in the country, improving the physical condition of its citizens, raising the level of sports events, ensuring ideological development of society, creating organizational and managerial conditions to strengthen national health. As a result of the study, the features of physical education of young students in China were identified and researched: its goals at the legislative level, strategies for achieving the goals set at the ideological level, the prerequisites and factors of its physical development were tracked. Key words: physical training, physical culture, gadgetalization, studying youth, educational establishment of China. ; Аннотация. В этой статье поднята актуальная проблема современности — гаджетализация и ее последствия, которые в значительной степени влияют на развитие детей и юношества. Подрастающее поколение в ХХІ веке ежедневно используют такие гаджеты, как персональный компьютер и смартфон. К сожалению, в большинстве случаев злоупотребление этими устройствами негативно сказывается на их психофизическом состоянии. Учитывая, что в современных условиях жизни во всех развитых странах существует необходимость активного использования результатов научно-технического прогресса, как в быту, так и в профессиональной деятельности, ограничение доступа к современным гаджетам в значительной степени исказит реальную картину мира подрастающего поколения. Учитывая невозможность и нелогичность отказа от использования плодами НТП, возникает необходимость максимального снижения негативного влияния гаджетализации на психофизическое состояние детей и юношества, в частности посредствам физического воспитания в учебных заведениях. Особый интерес для этого исследования представляет физическое воспитание в учебных заведениях Китая – экономически развитой страны, представители которой регулярно занимают лидирующие места в международных спортивных соревнованиях. Государственное регулирование спортивного оздоровления в Китае нацелено на создание необходимых условий для развития физического воспитания на территории страны, улучшение физического состояния граждан своей страны, повышение уровня спортивно-массовых мероприятий, обеспечение идеологического развития общества, создание организационно-управленческих условий для укрепления здоровья нации. В результате проведенного исследования выявлены и изучены особенности физического воспитания учащейся молодежи в Китае: его цели на законодательном уровне, стратегии достижения поставленных целей – на идеологическом уровне, отслежены предпосылки и факторы его развития. Ключевые слова: физическое воспитание, физическая культура, гаджетализация, учащаяся молодежь, учебные заведения Китая. ; Анотація. У цій статті порушено актуальну проблему сучасності — гаджеталізація та її наслідки, які значною мірою впливають на розвиток дітей та юнацтва. Так, діти у ХХІ столітті щодня використовують такі гаджети, як персональний комп'ютер та смартфон. На жаль, у більшості випадків зловживання застосуванням цих пристроїв негативно позначається на їхньому психофізичному стані. Зважаючи на те, що в сучасних умовах життя в усіх розвинених країнах існує необхідність активного використання результатів науково-технічного прогресу, як у побуті, так і в професійній діяльності, обмеження доступу до сучасних гаджетів значною мірою спотворить реальну картину світу підростаючого покоління. Враховуючи неможливість та нелогічність відмови від користування плодами НТП, виникає необхідність максимального зниження негативного впливу гаджеталізації на психофізичний стан дітей та юнацтва, зокрема, засобами фізичного виховання у навчальних закладах. Особливий інтерес для цього дослідження становить фізичне виховання у навчальних закладах Китаю — економічно розвиненої країни, представники якої регулярно займають лідируючі місця у міжнародних спортивних змаганнях. Державне регулювання спортивного оздоровлення у Китаї націлене на створення необхідних умов для розвитку фізичного виховання на території країни, поліпшення фізичного стану громадян своєї країни, підвищення рівня спортивно-масових заходів, забезпечення ідеологічного розвитку суспільства, створенню організаційно-управлінських умов для зміцнення здоров'я нації. В результаті проведеного дослідження виявлено та вивчено особливості фізичного виховання учнівської молоді в Китаї: його цілі на законодавчому рівні, стратегії досягнення поставлених цілей – на ідеологічному рівні, відстежено передумови та фактори його розвитку. Ключові слова: фізичне виховання, фізична культура, гаджеталізація, учнівська молодь, заклади освіти Китаю.

Küreselleşme sürecinin, hemen her alanda yarattığı dönüşümler şüphesiz sivil toplumun ve sivil toplum kuruluşlarının da kapsamını değiştirmektedir. Sivil toplum kuruluşları, yönetişim modelinin ortaya atıldığı günden beri karar alma aşamalarında daha aktif rol oynayarak etkin çalışmalar hayata geçirebilmektedir. Uluslararası kuruluşlarca yönetişim modelinin önerilmesinin arka planında yatan başlıca sebeplerden birini, doğal dengenin bozulması ve etkilerini tüm dünyada hissettirmesi oluşturmaktadır. Bu noktada ise her bir aktörün çevresel sürdürülebilirliğe yapacağı katkı çok değerli olmaktadır. Günümüzde kurumlar çeşitli sorunların altından tek başına kalkmaya çalışmaktadır. Bu da çevre gibi çözümünde her geçen dakikanın önem arz ettiği sorunların, çok yönlü bakış açısıyla değerlendirilemediği, etkin olmayan ve gecikmiş çözümlerin hayata geçirilmesine neden olmaktadır.Türkiye'de doğanın korunması hususunda sivil toplum kuruluşları zamanla daha fazla çalışma yürütmeye başlamıştır. Sivil toplum kuruluşlarının yürüttüğü bu çalışmaların etki alanını arttırabilmesi, gerçek anlamıyla "sürdürülebilir" çevresel gelişmelerin ortaya koyulabilmesinde kamu kurumlarıyla iş birliği büyük bir önem taşımaktadır. Bu çalışmada yönetişim modelinin Türkiye'deki yansımaları, çevre alanında çalışan sivil toplum kuruluşları üzerinden ele alınmıştır. Bu çalışmada sivil toplum kuruluşlarının, çevresel sürdürülebilirlik için varlığının gerekliliği ve önemini ortaya koyabilmek amaçlanmıştır. Bu kapsamda Türkiye'de faaliyet gösteren çeşitli sivil toplum kuruluşları ile yarı yapılandırılmış mülakatlar gerçekleştirilerek bu sivil toplum kuruluşlarının çevresel sürdürülebilirlik adına üstlendikleri roller ele alınmıştır. Aynı zamanda sivil toplum kuruluşları ve belediye iş birliğinin, doğanın korunmasına ve sürdürülebilirliğe katkısı değerlendirilmiştir. Bu doğrultuda belediye ve sivil toplum kuruluşu ortaklığında yürütülmüş olan bir proje örneklendirerek ortaya atılan amaç pekiştirilmeye çalışılmıştır. Bu projeyle birlikte hem belediyenin hem de sivil toplum kuruluşunun bu iş birliğine neden ihtiyaç duyduğunu ve bu iş birliğiyle hangi iş kolunun ya da hangi durumların daha etkin hale geldiğini gösterebilmek amaçlanmıştır. Çalışmanın veri toplama yönetimini, literatür araştırması, görüşülen kurumların incelenen faaliyet raporları, web siteleri, bültenleri ve kuruluşlarla yapılan yarı yapılandırılmış mülakatlar oluşturmaktadır. Tez çalışmasında ulaşılan sonuçlar açısından Türkiye'de çevre sivil toplum kuruluşları, alanlarında önemli çalışmalar yürütmekte; yönetişim modelinin gelişmesiyle birlikte sivil toplum kuruluşları daha fazla söz sahibi olabilmektedir. Bu süreçte birçok belediyenin tutumu farklılılık gösterse de sivil toplum kuruluşlarıyla iş birliğine açıktırlar. Bu da doğrudan karar alıcı organların ve sivil toplum kuruluşlarının dahil olduğu etkin bir çevresel yönetişimi beraberinde getirmektedir. Çevrenin korunması hususunda etkili çözümler sunan belediye ve sivil toplum kuruluşları iş birliği, aynı zamanda her kuruma kendi kapasitesini geliştirebilme imkanı da sağlamaktadır. --- The transformations created by the globalization process in almost every field undoubtedly change the scope of civil society and non-governmental organizations. Since the day the governance model was introduced, non-governmental organizations have been able to play a more active role in the decision-making stages and implement effective activities. One of the main reasons underlying the proposal of the governance model by international organizations is the deterioration of the natural balance and its impact all over the world. At this point, the contribution of each actor to environmental sustainability is very valuable. Today, institutions are trying to deal with various problems alone. This leads to the implementation of ineffective and delayed solutions that cannot be evaluated from a multi-faceted perspective, such as the environment, where the problems of which every passing minute is important.Non-governmental organizations for the protection of nature in Turkey has started to work more execution time. Cooperation with public institutions is of great importance in order to increase the impact area of these activities carried out by non- governmental organizations and to reveal "sustainable" environmental developments in the real sense. Reflections in Turkey is handled through civil society organizations working in the environmental field. It was aimed to put forward the necessity and importance of the existence of non-governmental organizations for environmental sustainability. Semi-structured interviews with various non-governmental organizations operating in Turkey was carried out in this context. The roles of these non- governmental organizations in the name of environmental sustainability were examined. At the same time, the contribution of non-governmental organizations and municipal cooperation to the protection of nature and sustainability was evaluated. In this direction, the aim was tried to be reinforced by exemplifying a project carried out in partnership with the municipality and non-governmental organizations. With this project, it is aimed to show why both the municipality and the non-governmental organization need this cooperation and which business line or situations have become more effective with this cooperation. The data collection management of the study consists of the literature research, the analyzed activity reports of the interviewed institutions, websites, bulletins and semi-structured interviews with organizations. Non- governmental organizations is carrying out important work in the field of environmental in Turkey. With the development of the governance model, non- governmental organizations can have more say. Although the attitudes of many municipalities differ in this process, they are open to cooperation with non- governmental organizations. This brings about an effective environmental governance involving direct decision-making bodies and non-governmental organizations. The cooperation of municipalities and non-governmental organizations, which offer effective solutions in the protection of the environment, also enables each institution to develop their own capacities.

The oil industry occupies an important place in Russian economy and in the global energy supply system. The industry has recently been facing a number of internal and external problems, for example, the deteriorating quality and structure of the product base and an increase in the share of tight oil reserves. Confronting these challenges will inevitably incur costs, which will directly affect oil companies' financial performance. The Russian government uses taxation to incentivize oil companies to improve their efficiency, which renders the question of tax burden particularly salient. This study aims to analyze the tax burden on the Russian oil industry in the period from 2010 to 2017 and to identify the key factors that shape the structure and dynamics of oil companies' tax payments. The article provides an overview of Russian and international research literature on the problem of tax burden. The role of oil and gas revenues in the structure of the Russian federal budget is shown. The analysis demonstrates that there has been a steady decline in the tax burden on oil companies in recent years due to the changes in the method of calculating the mineral extraction tax and export duties as well as the expanding range of preferential categories of subsurface use objects. The factor analysis combined with quantitative analysis reveals the factors that determine the dynamics and structure of oil companies' tax payments. The method of cluster analysis is applied in this study to compare the performance of Russian oil companies according to a set of tax burden parameters. The companies are divided into three clusters and specific recommendations are provided for each cluster. For example, Gazprom Neft and LUKOIL have a low tax burden and can be seen, therefore, as potential donors of tax revenues; Rosneft, Bashneft and Tatneft need to increase their efficiency through non-tax optimization; a suitable strategy for Surgutneftegaz, RussNeft, and Slavneft, in our view, would be to adjust the structure of their production activities to increase the share of the domestic crude oil market. Based on the results of the cluster analysis, the authors propose guidelines for reforming taxation of the oil industry and describe the main stages of this process.For citationFilimonova I. V., Provornaya I. V., Shumilova S. I., Zemnukhova E. A. Cluster analysis of Russian oil companies based on tax burden parameters. Journal of Tax Reform. 2019;5(1):42–56. DOI:10.15826/jtr.2019.5.1.059Article infoReceived September 24, 2018; accepted March 20, 2019 ; Нефтяная отрасль занимает важное место в экономике России и мировой системе энергоснабжения. В настоящий момент отрасль столкнулась с рядом внутренних и внешних проблем, например, ухудшение качества и структуры товарной базы, увеличение доли трудно извлекаемых запасов нефти. Затраты, направленные на решение этих и многих других проблем, оказывают воздействие на финансовые показатели нефтяных компаний. Налогообложение является инструментом государственного стимулирования и повышения эффективности работы нефтяных компаний России. Целью исследования является определение налогового бремени российской нефтяной промышленности и выявление ключевых факторов, влияющих на структуру и динамику налоговых платежей нефтяных компаний и деление на кластеры по параметрам налогового бремени. В статье проведен анализ налоговой нагрузки компаний нефтяной отрасли за период с 2010 по 2017 г. и с дифференциацией по видам налогов и крупнейшим компаниям отрасли. Выделены основные этапы совершенствования налогообложения нефтяной отрасли России, цели и главные ориентиры реформирования. Показана роль нефтегазовых доходов в структуре доходов федерального бюджета. Исследованы методические подходы отечественных и зарубежных авторов к определению налоговой нагрузки. Авторами предложена методика определения налоговой нагрузки компаний, учитывающая специфику налогообложения нефтяной отрасли. В результате апробирования методики наблюдается устойчивая тенденция снижения налоговой нагрузки нефтяных компаний в последние годы в следствии изменения метода расчета налога на добычу полезных ископаемых и экспортной пошлины, а также расширения спектра льготных категорий объектов недропользования. В рамках исследования был проведен факторный анализ налоговых платежей компаний и выявлены ключевые факторы, влияющие на их структуру и динамику. Дана количественная оценка влияния этих факторов на изменение налоговых платежей компаний. В заключении на основе выполненных расчетов, нефтяные компании разделены на три кластера по показателям налоговой нагрузки и даны рекомендации. Таким образом, Газпром нефть и ЛУКОЙЛ с низким налоговым бременем являются потенциальными донорами налоговых поступлений. Стратегия роста Роснефти, Башнефти и Татнефти заключается в повышении эффективности за счет неналоговой оптимизации. «Сургутнефтегаз», «РуссНефть», «Славнефть», могут скорректировать структуру производственной деятельности в направлении увеличения доли на внутреннем рынке сырой нефти.Для цитированияФилимонова И. В., Проворная И. В., Шумилова С. И., Земнухова Е. А. Кластерный анализ компаний нефтяной промышленности по параметрам налоговой нагрузки // Journal of Tax Reform. 2019. Т. 5, № 1. С. 42–56. DOI:10.15826/jtr.2019.5.1.059Информация о статьеДата поступления 24 сентября 2018 г.; дата принятия к печати 20 марта 2019 г.

In conditions of establishing market relations and development of integration processes, efficient functioning of agrarian complex of the Republic of Belarus requires searching for new mechanisms and methods to improve competitiveness. As experience of economically developed countries of the world shows, states and producers actively use diverse logistic solutions, models, strategies and methods for planning and arranging activities. Organization of resource support for agricultural producers and promotion of their products in market according to logistics principles results in a significant economic, social and environmental effect. The paper, in the context of the modern period, presents social and economic indicators of the transport and logistics sector, system of state regulation, structural characteristics of logistics centers, agricultural foreign trade and logistics infrastructure. The main factors were identified hindering development of agrologistics in Belarus. Organizational and economic mechanism has been developed for improving logistical activities at the interstate (EAEU) and national levels have been developed. In case of proposal to create a single agrologistics market of Eurasian Economic Union at the interstate level, it is planned to increase efficiency of the national agrologistics market on the national level based on expansion of logistics infrastructure. Via integration of several prediction methods (expert assessments (pessimistic, optimistic and probabilistic opinions), economic and mathematical (extrapolation, time series analysis), non-standard (verbal information)), a reasonable forecast of development of logistics centers of the Republic of Belarus until 2025 was made. The issues in the paper are of interest for preparation of draft state programs and strategies in the field of agrologistics and development of exchange activities, development of country position in implementation of the agreed agro-industrial policy of the EAEU Member States.Acknowledgments. The study was performed within the framework of the following research programs and assignments: State program of scientific research "Quality and efficiency of agro-industrial production" for 2016–2020, subprogram 1 "Economics of agro-industrial complex", task 1.3 "Study of theoretical and methodological basis for efficient functioning of the national food system, improvement of foreign economic activity of agro-industrial complex, methods and mechanisms of management for agricultural products quality in the context of deepening regional and international integration " for 2016–2018; State Research and Technical Program "Agropromkompleks-2020" for 2016–2020, subprogram "Agropromkompleks – efficiency and quality", task 1.1 "Develop a system of scientifically substantiated recommendations ensuring sustainable and efficient functioning of the national food market, foreign trade policy of the agro-industrial complex of Belarus, forming of mechanism of state regulation of agricultural products quality in the context of development of the world trade and economic space" for 2016–2018. ; В условиях становления рыночных отношений и развития интеграционных процессов эффективное функционирование аграрного комплекса Республики Беларусь требует поиска новых механизмов и методов повышения конкурентоспособности. Как показывает опыт экономически развитых стран мира, государства и их товаропроизводители активно используют разнообразные логистические приемы, модели, стратегии и методы при планировании и организации деятельности. Организация ресурсного обеспечения сельхозпроизводителей и продвижения их продукции на рынок на принципах логистики дает значительный экономический, социальный и экологический эффект. В статье в разрезе современного периода представлены социально-экономические показатели развития транспортно-логистического сектора, система государственного регулирования, структурная характеристика логистических центров, аграрной внешнеторговой и логистической инфраструктуры. Выделены основные факторы, сдерживающие развитие агрологистики в Беларуси, для решения которых разработан организационно-экономический механизм совершенствования логистической деятельности на межгосударственном (ЕАЭС) и национальном уровнях. Если на межгосударственном уровне предлагается создание единого агрологистического рынка Евразийского экономического союза, то на национальном предусматривается повышение эффективности функционирования национального агрологистического рынка на основе расширения логистической инфраструктуры. С помощью интеграции нескольких методов прогнозирования (экспертных оценок (метод пессимистических, оптимистических и вероятностных мнений), экономико-математических (экстраполяция, анализ временных рядов), нестандартных (вербальная информация)) выполнен обоснованный прогноз развития логистических центров Республики Беларусь до 2025 г. Раскрытые в статье вопросы представляют интерес при подготовке проектов государственных программ и стратегий в области агрологистики и развития биржевой деятельности, выработке страновой позиции при реализации согласованной агропромышленной политики государств – членов ЕАЭС. Благодарности. Исследование выполнено в контексте следующих научных программ и заданий: государственная программа научных исследований «Качество и эффективность агропромышленного производства» на 2016–2020 гг., подпрограмма 1 «Экономика АПК», задание 1.3 «Исследование теоретико-методологических основ эффективного функционирования национальной продовольственной системы, совершенствования внешнеэкономической деятельности агропромышленного комплекса, методов и механизмов управления качеством сельскохозяйственной продукции в условиях углубления региональной и международной интеграции» на 2016–2018 гг., государственная научно-техническая программа «Агропромкомплекс–2020» на 2016–2020 гг., подпрограмма «Агропромкомплекс – эффективность и качество», задание 1.1 «Разработать систему научно обоснованных рекомендаций, обеспечивающих устойчивое и эффективное функционирование национального продовольственного рынка, внешнеторговой политики АПК Беларуси, формирование механизма государственного регулирования качества сельскохозяйственной продукции в условиях развития мирового торгово-экономического пространства» на 2016–2018 гг.

Sivil toplum kavramı uzun yıllardır tartışılan bir kavram olarak karşımıza çıkmaktadır. Bakıldığında sivil toplum insanların kendi kendine bir araya gelerek toplumsal fayda üretebilmek adına yapılan çalışmaların bütünüdür. Söz konusu toplumsal fayda devletten bağımsız bir şekilde üretilir. Türkiye'deki sivil toplum tartışmaları her ne kadar çok partili dönem sonrasında başladıysa da sivil toplumun somut örgütlenme biçimlerinin son otuz yılda arttığını görmek mümkündür. Bu tez, sivil toplum kavramını, bu kavramın Batı'da ve Türkiye'deki tartışma biçimleri içerisinde ele almaktadır. Bu tarihsel kabın içerisinde Türkiye'nin tarihsel gelişimini "din" ve "inanç" yönünde toplumsal fayda üreten sivil toplum kuruluşlarının seyri, dönemlerin politik, siyasi, ekonomik ve toplumsal yönüyle tartışılmaya çalışılmıştır. Türk modernleşmesinde inanç tabanlı sivil toplum kuruluşlarının seyri ve hareket alanlarının sınırları, özellikle 1980 sonrasındaki Türkiye'deki hızlı değişim ve dönüşüm ile birlikte inanç tabanlı sivil toplum kuruluşlarının bu değişime nasıl entegre oldukları incelenmeye çalışılmıştır. Türkiye'de 1980 sonrası dönemde odaklanılan nokta ekonomik anlamda liberalleşme ile birlikte kamusal alandaki sivil toplum kuruluşlarının hareket alanlarının çoğalması dikkat çekicidir. Özellikle 2002 sonrası siyasi aktörlerinde sunmuş olduğu imkânlarla birlikte inanç tabanlı sivil toplum kuruluşlarının sayılarında ve faaliyet alanlarındaki artış kurumların faaliyet raporları üzerinden görülmektedir. Topluma dönük çalışmaların yoğunlaştığı bir dönem olan 1980 sonrası ve 2002 sonrası İslami kesimin her alanda oldukça etkili olduğu tartışılmaz bir gerçektir. Bu sebeple İslami ve dindar çevrenin sivil toplum kuruluşları bazında topluma yönelik yapmış oldukları çalışmaları incelemek bir zorunluluk halini almıştır. Fakat araştırmanın başında da görüldüğü üzere inanç tabanlı sivil toplum kuruluşları da kendi içerisinde belirli ayrımlara sahiptir. Dinî eğitim odaklı ilerleyen inanç tabanlı sivil toplum kuruluşları mevcut iken bundan farklı olarak cemaat eksenli ilerleyen inanç tabanlı sivil toplum kuruluşları da ülkemizde mevcuttur. Bu anlamda çalışmada, inanç tabanlı sivil toplum kuruluşları kapsamında cemaat ve cemiyet temelli iki ayrı sivil toplum kuruluşu İslam- sivil toplum ekseninde araştırılmaya çalışılmıştır. Bu kapsamda cemiyet temelli bir bakış açısına sahip olan İlim Yayma Cemiyeti ile cemaat temelli ve eksenli Hakyol Vakfı adlı iki sivil toplum kuruluşu incelenmiştir. Bu kuruluşların faaliyet alanları, topluma katkıları ve modern dönemdeki dinamizmlerinin analizi yapılmaya çalışılmıştır. Her iki kurumun çalışma ve projeleri incelendiğinde, ulusal ve uluslararası mercekte topluma fayda üretilmesi anlamında olumlu katkılarda bulundukları kanaatine varılmıştır. --- The civil society is a concept that has been discussed for many years. When examined, civil society is the whole of the work done for people to come together and produce social benefits. The social benefit here is produced independently of the state. It is possible to see that the concrete form of organization of civil society in Turkey has increased over the last thirty years although it began after the multiparty era. This thesis deals the concept of civil society as it is addressed in the discussion of this concept forms in the West and Turkey. The course of the non-governmental organizations that produce social benefits in the direction of "religion" and "faith", has been tried to be discussed with the political, economic and social aspects of the periods among the development of Turkey in this historical process. The progress and movement areas' limits of the faith-based NGOs in Turkish modernization; especially with therapid change after 1980 and the integration of faith-based NGOS to the transformation have been tried to analyzed. The focus point is the increase in the fields of action of NGOs among the public area with the economic libelarization after 1980 in Turkey. In particular, the increase in the number of non-governmental organizations based on beliefs and their fields of activity, together with the opportunities offered by political actors after 2002, can be seen in the annual reports of the institutions. It is an indisputable fact that Islamic groups, post-1980 and post-2002 when social studies were increased, were highly effective in every field.For this reason, it is a necessity to examine the activities of the Islamic and religious circles towards the society on the basis of non-governmental organizations. However, as can be seen at the beginning of the research, faith-based non-governmental organizations also have certain distinctions within themselves. While there are advancing faith-based non-governmental organizations focused on religious education, there are also community-based advancing faith-based non-governmental organizations in our country. In this sense, within the scope of faith-based non-governmental organizations, two separate non-governmental organizations based on the community and society were tried to be searched on the axis of Islam-civil society. In this context, two non-governmental organizations, İlim Yayma Society which has a society-based perspective and Hakyol Foundation which has a community-based perspective, have been examined.The activity fields of these organizations, their contributions to society and their dynamism in the modern period have been tried to be analyzed. When the studies and projects of both institutions were examined, it was concluded that they contributed positively in terms of producing benefit to society in national and international lenses.

For the English abstract and full text of the article please see the attached PDF-File (English version follows Russian version).ABSTRACT The article is devoted to the problems of development of intermodal transport system of large cities and agglomerations. The results of surveys regarding evaluation and identification of the prospects of transport service are presented. The model of the developed system allows to visually show the state of the urban transport network. Approbation of the proposed model in Moscow agglomeration makes it possible to assess the existing and develop a promising program for development of passenger intermodal transport, which corresponds to the modern quality of transport services for the population of the metropolis. Keywords: intermodal transport system, metropolis, passenger transport, individual transport, transport and transfer hub, «intercepting» parking. REFERENCES 1.Larin, O. N. Organization of passenger transportation: educational guide [Organizacija passazhirskih perevozok: Ucheb. posobie].Chelyabinsk, Izd-vo JuUrGU, 2005, 104 p. 2.Vlasov, D. N. Scientific and methodological foundations for development of agglomeration systems of transport-interchange hubs (the example of the Moscow agglomeration) / Abstract of D.Sc.(Eng.) thesis [Nauchno-metodologicheskie osnovy razvitija aglomeracionnyh sistem transportno-peresadochnyh uzlov (na primere Moskovskoj aglomeracii). Avtoref. dis… dok. tehn.].Moscow, 2013, 35 p. 3.Access and roadside management standards.South Carolina department of transportation, 2008, 130 p. 4.Vukan R. Vuchic Urban Transit Systems and Technology.Wiley, USA, 2007, 624 p. 5.Pekina E., Macharisa C., et al.Location Analysis Model for Belgian Intermodal Terminals: Importance of the value of time in the intermodal transport chain.[Electronic resource] DOI:10.1016/j.compind.2012.06.001.Last accessed 31.07.2016. 6.Vlasov, D. N. Interchange Japanese-style [Peresadka po-japonski].Arhitektura i stroitel'stvo Moskvy, 2010, Iss.2, pp.22-28. 7.Indicators to Assess Sustainability of Transport Activities, European Commission, Joint Research Centre, Institute for Environment and Sustainability, Report 2007 [Electronic resource] DOI:10.2788/54736.Last accessed 31.07.2016. 8.Litman T. Introduction to Multi-Modal Transportation Planning: Principles and Practices.Victoria Transport Policy Institute, 2012 [Electronic resource] URL: www.vtpi.org.Last accessed 31.07.2016. 9.Transit design standards manual.City Planning Department, Lousville, USA, 2013, 80 р. 10.Shherbina E. V., Danilina N. V., Vlasov D. N. City planning issues for sustainable development.International Journal of Applied Engineering Research, Vol.10, Iss.22, 2015, pp.43131-43138. 11.Danilina, N., Vlasov, D., System of transport-interchange hubs and «intercepting» parking: Monograph.Saarbrucken, Lap Lambert AcademicPublishing, 2013, 88 p. 12.Transport-interchange hubs: road and transport infrastructure development maps [Transportno-peresadochnie uzly: karty razvitiya dorozhno-transportnoi infrastruktury].Official site of the complex of town-planning policy and construction of the city of Moscow [Electronic resource] http://old.stroi.mos.ru/TPU-aip.Last accessed 31.07.2016. 13.Shitova, Yu.Yu., Shitov, Yu.A. Individual characteristics of the pendulum labor migration in the Moscow region: GIS analysis of micro data [Individual'nye harakteristiki majatnikovoj trudovoj migracii v Podmoskov'e: GIS-analiz mikro-dannyh].International University of Nature, Society and Man «Dubna», the work was carried out within the framework of the RFBR grant 11-06- 00323-a.2011, 9 p. 14.Danilina N. V. Intermodal system for mobility demand in the realities of the Russian Federation: reality and forecast.E3S Web of Conferences, ICSC (2016) [Electronic resource] DOI:10.1051/e sconf /2016.Last accessed 31.07.2016. 15.Vlasov D., Danilina N. Scientific and Methodological Basis of Development of the Park-and- Ride Facilities in the Intermodal Transport Hubs of Moscow Agglomeration.Advanced Materials Research Vol.869-870 (2014), pp.201-204 (2014).Trans Tech Publications, Switzerland [Electronic resource] DOI:10.4028/www.scientific.net/AMR.869-870.201.Last accessed 31.07.2016. 16.Durán Bernal L., Basic Parameters for the Design of Intermodal Public Transport Infrastructures.Transportation Research Procedia, Vol.14, 2016, pp.499-508. 17.Decree of Moscow Government dated December 23, 2015 № 945-PP «On approval of regional standards of urban design of the city of Moscow in the field of transport, highways of regional or municipal significance [Postanovlenie Pravitel'stva Moskvy ot 23.12.2015 № 945- PP «Ob utverzhdenii regional'nyh normativov gradostroitel'nogo proektirovanija goroda Moskvy v oblasti transporta, avtomobil'nyh dorog regional'nogo ili municipal'nogo znachenija].[Electronic resource]: http://www.consultant.ru/cons/CGI/online.cgi?req=doc &base=MLAW&n=167806#0.Last accessed 21.03.2017. 18.Spillar R. Park-and-Ride Planning and Design Guidelines.New York, Parsons Brinckerhoff Inc., 1997, 220 p. 19.Guide for park and ride facilities.American Association of State Highway and Transportation Officials, Washington, USA, 2004, 154 p. ; Текст аннотации на англ. языке и полный текст статьи на англ. языке находится в прилагаемом файле ПДФ (англ. версия следует после русской версии).Статья посвящена проблемам развития интермодальной транспортной системы крупных городов и агломераций. Представлены результаты изысканий в вопросах оценки и определения перспектив транспортного обслуживания. Модель разработанной системы позволяет наглядно показать состояние транспортной сети городского поселения. Апробация предложенной модели в Московской агломерации дает возможность оценить существующую и сформировать перспективную программу развития пассажирских интермодальных перевозок, соответствующую современным требованиям к качеству транспортных услуг для населения мегаполиса.

Din olgusunun kişisel ve toplumsal etkilerinin büyük olması, tarihsel süreç içerisinde değişen koşullara da eklemlenmesini beraberinde getirmiştir. Bu eklemlenmeyi Orta Doğu'da özellikle İslam dininde görmek mümkün olmuştur. Küreselleşen ve modernlik kazanan dünya düzeninde meydana gelen siyasi-politik düzlemde, entegrasyon ve liderlik düsturuyla bölgedeki içsel dinamikler, yarı değişken yapılarla harekete geçirilmiştir. Bu yarı değişkenliğin değişmeyen tarafı dogmatik ve tarihi kültürel bağlar olurken, değişken tarafı ise entegrasyon yolunda oluşturulan doktrin ve yapılanmalar olarak vuku bulmuştur. Özellikle Sünni ve Şii mezheplerinin siyasi tasavvurunda, bu manada bölgede etkinlik içerisinde olduğu görülmüştür. Türkiye ve İran'ın bölge politikaları, bu iki mezhep dahilinde, din olgusuna uygun şekillendiği iki örnek olarak öne çıkmıştır. Dolayısıyla 2000'li yıllarda İslam dini, mezheplerin yarı değişken yapısıyla Türkiye ve İran tarafından politik bir hüviyet olarak kullanılmıştır. Bu sayede hem bölgedeki içkin kültürden doğan bazı gruplara -Hizbullah, Hamas, Müslüman Kardeşler, Özgür Suriye Ordusu vb.- hitap etme işlevinin hem de siyasi ihtirasın ifa edilmesi amaçları gerçekleştirilmeye çalışılmıştır. Türkiye ve İran, bölgesel vizyonda Filistin Sorunu ile dini-kültürel yaklaşımını sürdürmede ısrarcı davranırken, Orta Doğu'da başlayan Arap Baharı sürecinde bu ısrarcı davranışlarını politik eksende arttırmaya koyulmuşlardır. Özellikle İran, Arap Baharı sürecinin hemen başında net bir tavır ortaya koyarken; Türkiye, Avrupalı devletlerle beraber hareket etme kararı doğrultusunda, "tedbirli hareket etme" tarzında bir politik yaklaşım içerisinde olmuştur. Türkiye'nin bu yaklaşımı, bölgeye yönelik politikasında bazı "git-gel"lere neden olduğu gibi, birtakım olguların da beklenerek görülmesini sağlamıştır. Suriye İç Olayları, Soğuk Savaş Dönemi'ni andırır tarzda uluslararası sistemde güç mücadelesinin doruğa çıkmasına ve ülkesel bazda her aktörün pragmatik bir bakış açısıyla kendi güç unsurlarını tekrardan gözden geçirmesine neden olmuştur. Suriye'deki bu olayların başlaması; Türkiye'yi Arap Baharı'yla yakından ilgilenen baş aktörlerden biri haline getirirken, İran'ın Batı'ya ve bölge sınırlarında kendisine karşı savaşanlara yönelik mücadele ritmini arttırmıştır. Bu iki ülke kendi güç unsurlarını, mezhepsel anlayışları da kapsayacak şekilde "ortak din, ortak kültür, ortak tarih" üzerinden belirlemeye devam etmiştir. Ilımlı-radikal, modernist-anti modernist gibi birbirinden farklı format ve anlayışları barındıran bu unsurlarla politik eksenini oluşturan Türkiye ve İran, "avantaj" kıstası çerçevesinde, Batılı devletler nazarında ilişkilerin seyri konusunda önemli yer tutmuşlardır. ; The fact that the personal and social effects of the phenomenon of religion have been great have brought about the articulation of the changing conditions in the historical process. It was possible to see this articulation in the Middle East, especially in the Islamic religion. The internal dynamics in the region have been mobilized with semi-variable structures in the political-political plane that took place in a globalizing and modernized world order with the principle of integration and leadership. While the unchanging side of this semi-variability is dogmatic and historical cultural links, the variable side has emerged as the doctrine and structures formed in the integration path. Especially in the political imagination of Sunni and Shiite sects, it was observed that this activity was in the region. Policies of Turkey and Iran,within these two sects, has emerged as the two examples is shaped according to the phenomenon of religion. Thus, in the 2000s, Islam was used by the sect of semi-variable structure with Turkey and Iran as a political identity. In this way, the aim is to realize the function of addressing some groups born from the inner culture in the region - Hezbollah, Hamas , Muslim Brotherhood, Free Syrian Army etc. - as well as political ambition. Turkey and Iran, regional vision on the Palestinian question with persistent religious-acting maintain the cultural approach in the process of starting the Arab Spring in the Middle East have set out to improve this persistent behavior of the political axis. Iran, in particular, showed a clear attitude at the beginning of the Arab Spring process; Turkey, in line with the European countries decided to act together, "cautious movement" has been in a political approach to style. Turkey's approach, on the basis of policy towards the region "go to work for it" s as to cause, by waiting in enabling seen a number of cases. Syrian Internal Events have led to the climax of the power struggle in the international system in the style of the Cold War, and every actor on a national basis has revisited its own elements of power through a pragmatic perspective. The beginning of these events in Syria; Turkey closely when making the Arab Spring is one of the main actors concerned, in Iran's western border and increased the rhythm ofthe fight against those who fight against him. These two countries continued to identify their own elements of power on the basis of acak common religion, common culture, common history, including sectarian approaches. Moderate-radical modernist antennae of different formats and understanding of each other as modernist forms the political axis with hosting these elements Turkey and Iran, "advantage" in the framework of criteria, the Western powers have occupied an important place in the course of the relationship in the eyes.

Sivil toplum kavramı uzun yıllardır tartışılan bir kavram olarak karşımıza çıkmaktadır. Bakıldığında sivil toplum insanların kendi kendine bir araya gelerek toplumsal fayda üretebilmek adına yapılan çalışmaların bütünüdür. Söz konusu toplumsal fayda devletten bağımsız bir şekilde üretilir. Türkiye'deki sivil toplum tartışmaları her ne kadar çok partili dönem sonrasında başladıysa da sivil toplumun somut örgütlenme biçimlerinin son otuz yılda arttığını görmek mümkündür.Bu tez, sivil toplum kavramını, bu kavramın Batı'da ve Türkiye'deki tartışma biçimleri içerisinde ele almaktadır. Bu tarihsel kabın içerisinde Türkiye'nin tarihsel gelişimini "din" ve "inanç" yönünde toplumsal fayda üreten sivil toplum kuruluşlarının seyri, dönemlerin politik, siyasi, ekonomik ve toplumsal yönüyle tartışılmaya çalışılmıştır. Türk modernleşmesinde inanç tabanlı sivil toplum kuruluşlarının seyri ve hareket alanlarının sınırları, özellikle 1980 sonrasındaki Türkiye'deki hızlı değişim ve dönüşüm ile birlikte inanç tabanlı sivil toplum kuruluşlarının bu değişime nasıl entegre oldukları incelenmeye çalışılmıştır. Türkiye'de 1980 sonrası dönemde odaklanılan nokta ekonomik anlamda liberalleşme ile birlikte kamusal alandaki sivil toplum kuruluşlarının hareket alanlarının çoğalması dikkat çekicidir. Özellikle 2002 sonrası siyasi aktörlerinde sunmuş olduğu imkânlarla birlikte inanç tabanlı sivil toplum kuruluşlarının sayılarında ve faaliyet alanlarındaki artış kurumların faaliyet raporları üzerinden görülmektedir. Topluma dönük çalışmaların yoğunlaştığı bir dönem olan 1980 sonrası ve 2002 sonrası İslami kesimin her alanda oldukça etkili olduğu tartışılmaz bir gerçektir. Bu sebeple İslami ve dindar çevrenin sivil toplum kuruluşları bazında topluma yönelik yapmış oldukları çalışmaları incelemek bir zorunluluk halini almıştır. Fakat araştırmanın başında da görüldüğü üzere inanç tabanlı sivil toplum kuruluşları da kendi içerisinde belirli ayrımlara sahiptir. Dinî eğitim odaklı ilerleyen inanç tabanlı sivil toplum kuruluşları mevcut iken bundan farklı olarak cemaat eksenli ilerleyen inanç tabanlı sivil toplum kuruluşları da ülkemizde mevcuttur. Bu anlamda çalışmada, inanç tabanlı sivil toplum kuruluşları kapsamında cemaat ve cemiyet temelli iki ayrı sivil toplum kuruluşu İslam- sivil toplum ekseninde araştırılmaya çalışılmıştır. Bu kapsamda cemiyet temelli bir bakış açısına sahip olan İlim Yayma Cemiyeti ile cemaat temelli ve eksenli Hakyol Vakfı adlı iki sivil toplum kuruluşu incelenmiştir. Bu kuruluşların faaliyet alanları, topluma katkıları ve modern dönemdeki dinamizmlerinin analizi yapılmaya çalışılmıştır. Her iki kurumun çalışma ve projeleri incelendiğinde, ulusal ve uluslararası mercekte topluma fayda üretilmesi anlamında olumlu katkılarda bulundukları kanaatine varılmıştır. --- The civil society is a concept that has been discussed for many years. When examined, civil society is the whole of the work done for people to come together and produce social benefits. The social benefit here is produced independently of the state. It is possible to see that the concrete form of organization of civil society in Turkey has increased over the last thirty years although it began after the multiparty era. This thesis deals the concept of civil society as it is addressed in the discussion of this concept forms in the West and Turkey. The course of the non-governmental organizations that produce social benefits in the direction of "religion" and "faith", has been tried to be discussed with the political, economic and social aspects of the periods among the development of Turkey in this historical process. The progress and movement areas' limits of the faith-based NGOs in Turkish modernization; especially with therapid change after 1980 and the integration of faith-based NGOS to the transformation have been tried to analyzed. The focus point is the increase in the fields of action of NGOs among the public area with the economic libelarization after 1980 in Turkey. In particular, the increase in the number of non-governmental organizations based on beliefs and their fields of activity, together with the opportunities offered by political actors after 2002, can be seen in the annual reports of the institutions. It is an indisputable fact that Islamic groups, post-1980 and post-2002 when social studies were increased, were highly effective in every field.For this reason, it is a necessity to examine the activities of the Islamic and religious circles towards the society on the basis of non-governmental organizations. However, as can be seen at the beginning of the research, faith-based non-governmental organizations also have certain distinctions within themselves. While there are advancing faith-based non-governmental organizations focused on religious education, there are also community-based advancing faith-based non-governmental organizations in our country. In this sense, within the scope of faith-based non-governmental organizations, two separate non-governmental organizations based on the community and society were tried to be searched on the axis of Islam-civil society. In this context, two non-governmental organizations, İlim Yayma Society which has a society-based perspective and Hakyol Foundation which has a community-based perspective, have been examined.The activity fields of these organizations, their contributions to society and their dynamism in the modern period have been tried to be analyzed. When the studies and projects of both institutions were examined, it was concluded that they contributed positively in terms of producing benefit to society in national and international lenses.

В данной статье определены новые законодательные и нормативно-правовые акты Европейского Союза о введении в обращение и/или эксплуатацию сельскохозяйственных и лесохозяйственных транспортных средств. Цель роботи заключается в исследовании требований по технической безопасности, применяемых при оценке и подтверждению соответствия тракторов, прицепов и прицепных машин, согласно действующим нормативно-правовыми актами Украины и соответствующего современного технического законодательства ЕС, определены их основные особенности и отличия. Методы исследований заключались в сравнении требований действующего Технического регламента утверждения типа и соответствующих современных регламентов ЕС относительно требований технической безопасности сельскохозяйственных и лесохозяйственных транспортных средств. Основными особенностями обновленного технического законодательства ЕС относительно сельскохозяйственных и лесохозяйственных транспортных средств является его приближение к Директив «Нового подхода», систематизация и дополнение к совершенствованию методов испытаний, применение международных правил и стандартов. Вывод. Для повышения уровня безопасности транспортных средств и приведения в соответствие с европейскими нормами необходимо актуализировать действующий в Украине Технический регламент утверждения типа. Разработка и введение в действие обновленного Технического регламента позволит: ввести в Украине обязательные требования к конструкции сельскохозяйственных и лесохозяйственных транспортных средств по их технической безопасности и методы испытаний идентичные современным европейским нормам; защитить рынок Украины от ввоза опасных и некачественных сельскохозяйственных и лесохозяйственных транспортных средств; создать условия для изготовления отечественными сельхозмашиностроителями конкурентоспособной продукции и расширение объема их сбыта на европейских и мировых рынках. Результаты проведенных исследований будут использованы в дальнейшем для адаптации национального законодательства к новым европейским требованиям с целью повышения безопасности указанных транспортных средств и устранения технических барьеров в торговле. ; This article defines new legislative and regulatory acts of the European Union concerning the placing on the market and/or entry into service of agricultural and forestry vehicles. The purpose of the work is to research of technical safety requirements, that are used in the conformity assessment and confirmation of the conformity of tractors, trailers and interchangeable towed equipment, in accordance with the current normative legal acts of Ukraine and the relevant modern technical legislation of the EU, determined their main features and differences. Research methods were compared between the requirements of the current Type Approval Technical Regulation and the relevant EU Regulations on technical safety requirements for agricultural and forestry vehicles. The main features of the modernized EU technical legislation on agricultural and forestry vehicles, its approximation to the «New Approach» Directives are systematization and additions to requirements, improvement of test methods, application of international rules and standards. Conclusion. In order to increase the level of vehicle safety and bring it in line with European norms, it is necessary to update the type-approval technical regulations in force in Ukraine. The development and implementation of the updated Technical Regulation will allow: to introduce obligatory requirements for the construction of agricultural and forestry vehicles in Ukraine in relation to their technical safety and test methods are identical to modern European norms; to protect the Ukrainian market from the import of dangerous and poor-quality agricultural and forestry vehicles; create conditions for domestic producers to produce competitive products and expand their sales in European and world markets. The results of the research will be used in the future to adapt the national legislation to the new European requirements in order to increase the safety of these vehicles and eliminate technical barriers to trade. ; У статті визначено нові законодавчі та нормативно-правові акти Європейського Союзу щодо введення в обіг та/або експлуатації сільськогосподарських та лісогосподарських транспортних засобів. Мета роботи полягає в дослідженні вимог щодо технічної безпеки, які застосовуються під час оцінки і підтвердження відповідності тракторів, причепів та причіпних машин, згідно з чинними нормативно-правовими актами України та відповідного сучасного технічного законодавства Європейського Союзу, визначено їхні основні особливості та відмінності. Методи дослідження полягали в проведенні порівняння вимог чинного Технічного регламенту затвердження типу та відповідних сучасних Регламентів ЄС щодо вимог технічної безпеки сільськогосподарських і лісогосподарських транспортних засобів.Основними особливостями оновленого технічного законодавства Європейського Союзу щодо сільськогосподарських та лісогосподарських транспортних засобів є наближення його до Директив «Нового підходу», систематизація та доповнення вимог, удосконалення методів випробувань, застосування міжнародних правил і стандартів. Висновок. Для підвищення рівня безпеки транспортних засобів та приведення у відповідність до європейських норм необхідно актуалізувати чинний в Україні Технічний регламент затвердження типу. Розроблення та введення в дію оновленого Технічного регламенту дозволить: запровадити в Україні обов'язкові вимоги до конструкції сільськогосподарських і лісогосподарських транспортних засобів щодо їхньої технічної безпечності та методи випробувань ідентичні сучасним європейським нормам; захистити ринок України від ввезення небезпечних і неякісних сільськогосподарських та лісогосподарських транспортних засобів; створити умови для виготовлення вітчизняними сільгоспмашинобудівниками конкурентоспроможної продукції та розширення обсягу їх збуту на європейських і світових ринках. Результати проведених досліджень будуть використані в подальшому для адаптації національного законодавства до нових європейських вимог з метою підвищення безпечності зазначених транспортних засобів та усунення технічних бар'єрів у торгівлі.