W niniejszym artykule głównym celem będzie analiza efektów przekształceń modelu funkcjonowania MFW, zapoczątkowanych w 2006 r. w Singapurze, realizowanych w głównej mierze od 2010 roku i określanych jako najbardziej fundamentalna reorganizacja zarządzania w 65-letniej historii MFW i największe dotychczasowe przesunięcie wpływów na korzyść rynków wschodzących i państw rozwijających się. Artykuł ten, usytuowany w ramach instytucjonalnego nurtu badań nad globalnym zarządzaniem i wykorzystujący podejście badawcze, które określa się mianem krytycznej międzynarodowej ekonomii politycznej, będzie stanowił próbę odpowiedzi na pytanie czy reforma, polegająca na modyfikacji wielkości partycypacji poszczególnych państw w kapitale zakładowym Funduszu, czyli udziału w tzw. kwocie i wynikających z jej wielkości liczby głosów przypadających na państwa członkowskie, była nią w istocie, czy raczej stanowiła przykład dysfunkcjonalności global economic governance. ; The main objective of this article is to analyze the effects of transformation of the IMF working model, launched in 2006, accelerated since 2010, and identified as the most fundamental governance overhaul in the Fund's 65-year history and the biggest ever shift of influence in favor of emerging market and developing countries to recognize their growing role in the global economy. This article, set within the institutional framework of global governance and critical international political economy, attempts to clarify whether the IMF reform focused on modifying the size of member countries' participation in the share capital of the Fund, resulted in significant increase of voting power of emerging markets and developing states or rather was example of global economic governance dysfunctionality.
Globalisation is a phenomenon which is of great importance in the process of formation of a new international environment. One of the most important features of globalisation is an increase of interdependence between the entities on the international stage. It is undeniable that one of such entities is the European Union, which is playing more and more important role also on the political plane. As a homogeneous body, it undoubtedly appears to be a partner which may actively and efficiently engage in the maintenance of international order. In this case, there is one condition – creation of common military capabilities. Owing to them, the European Union may gain an effective tool for reacting to the threats to security which occur in Europe and its immediate surroundings.The aim of the article is to present the contribution that the European Union brings to the fight against threats to international security. The article begins with a description of the international security environment after the collapse of the two-block system and the introduction of the motives that prompted the emerging European Union to undertake efforts to build joint military capabilities independent of NATO. Next, the author describes the military capabilities in the field of emergency response that the European Union has within the framework of the Common Security and Defense Policy. In this part of the article, the author, when analyzing the cases of the actual involvement of the European Union in solving crises, attempted to assess the readiness of forces available to the Union and the actual will to use them to overcome crises that threaten the security of Europe in its close environment. In the conclusions, the author pointed out mainly deficiencies in the decision-making sphere concerning security and defense policy, the elimination of which would allow the European Union to respond more effectively to threats and thus fulfill the role of the creator of the international security environment.Key words: security policy; European security; European Union; military cooperation in Europe; European integration. ; Globalisation is a phenomenon which is of great importance in the process of formation of a new international environment. One of the most important features of globalisation is an increase of interdependence between the entities on the international stage. It is undeniable that one of such entities is the European Union, which is playing more and more important role also on the political plane. As a homogeneous body, it undoubtedly appears to be a partner which may actively and efficiently engage in the maintenance of international order. In this case, there is one condition - creation of common military capabilities. Owing to them, the European Union may gain an effective tool for reacting to the threats to security which occur in Europe and its immediate surroundings.The aim of the article is to present the contribution that the European Union brings to the fight against threats to international security. The article begins with a description of the international security environment after the collapse of the two-block system and the introduction of the motives that prompted the emerging European Union to undertake efforts to build joint military capabilities independent of NATO. Next, the author describes the military capabilities in the field of emergency response that the European Union has within the framework of the Common Security and Defense Policy. In this part of the article, the author, when analyzing the cases of the actual involvement of the European Union in solving crises, attempted to assess the readiness of forces available to the Union and the actual will to use them to overcome crises that threaten the security of Europe in its close environment. In the conclusions, the author pointed out mainly deficiencies in the decision-making sphere concerning security and defense policy, the elimination of which would allow the European Union to respond more effectively to threats and thus fulfill the role of the creator of the international security environment.Key words: security policy, European security, European Union, military cooperation in Europe, European integration. ; Явищем, яке безсумнівно має значення у процесі формування нового міжнародного середовища є глобалізація. Однією з найважливіших особливостей глобалізації є зростання взаємозв'язків між суб'єктами на міжнародній арені. Безперечно, організацією, яка відіграє все важливішу роль на політичному рівні є Європейський Союз. Як одностайний організм, вона неодмінно є партнером, здатним активно та ефективно займатися підтримкою міжнародного порядку. У цьому випадку необхідно створити спільні військові сили. Завдяки ним Європейський Союз може отримати дієвий інструмент, спрямований на реагування на виникаючі загрози безпеці в Європі та її найближчого оточення.Мета статті – представити внесок, який Європейський Союз присвячує боротьбі з загрозами міжнародної безпеки. Стаття починається з опису міжнародного безпекового середовища після розпаду двоблокової системи та мотивів, які спонукали держави-члени Європейського Союзу до здійснення спроб щодо створення спільних збройних сил, незалежних від військового потенціалу НАТО. Потім автор робить опис військового потенціалу в області кризового реагування, яким володіє Європейський Союз в рамках Спільної політики безпеки та оборони. У цій частині статті автор, аналізуючи реальні випадки участі ЄС у вирішенні кризових ситуацій, робить спробу оцінити стан готовності сил, що ЄС має в своєму розпорядженні, і бажання їх фактичного використання у врегулюванні криз, які загрожують безпеці Європи в безпосередній близькості. У висновках автор вказує на основні недоліки у сфері прийняття рішень з питань безпеки та оборонної політики, усунення яких дозволило б Європейському Союзу ефективніше реагувати на загрози і, таким чином, виступати в ролі творця середовища міжнародної безпеки.Ключові слова: політика безпеки; європейська безпека; Європейський Союз; військове співробітництво в Європі; європейська інтеграція.
Wydarzenia przełomu lat 1989-1990, które wpłynęły na przemiany w Polsce oraz w innych państwach Europy Środkowej i Wschodniej spowodowały, że kwestie bezpieczeństwa i gwarancji jego zapewnienia stały się podstawowym elementem polskiej racji stanu i głównym celem realizowanej polityki zagranicznej. Rozpoczął się proces budowy nowych powiązań traktatowych. W niniejszym artykule dokonano analizy traktatów o przyjaźni i współpracy zawartych przez Polskę, które odgrywają szczególną rolę w stosunkach traktatowych państw. Zakres podmiotowy został ograniczony do umów podpisanych z państwami sąsiednimi, biorąc pod uwagę fakt zmian, które zaszły w bezpośrednim otoczeniu Polski, która zyskała na swoich granicach nowych sąsiadów. Celem opracowania jest udzielenie odpowiedzi na pytanie badawcze, czy w traktatach o przyjaźni i współpracy zawartych przez Polskę po 1989 r. z państwami sąsiednimi znalazły się postanowienia odnoszące się do bezpieczeństwa międzynarodowego, stanowiące przejaw wspólnego zainteresowania i współpracy państw w tym zakresie oraz czy regulacjom tym nadano odpowiednią rangę, a tym samym, czy znalazły się odpowiednie gwarancje dla zapewnienia bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej. ; The events at the turn of 1989/1990 that influenced the transformations in Poland and other countries of the Eastern and Central Europe caused the security issues and security assurance guarantees to become the fundamental elements of the Polish national interest and the main objective of the implemented foreign policy. A process of building new treaties and connections has begun. This paper analyses the Treaties of Friendship and Cooperation made by Poland that have a special role in the states' treaties policy. The subject of the paper is limited to the treaties with the neighbouring states since, after the changes in the closest surroundings, Poland obtained new neighbours. The purpose of this article is to answer questions if, in the Treaties of Friendship and Cooperation made by Poland after 1989, there were any security issues that reflected the common states' interest and whether those provisions were given the proper rank, and, at the same time, if there were any guarantees for Poland's security.
The events at the turn of 1989/1990 that influenced the transformations in Poland and other countries of the Eastern and Central Europe caused the security issues and security assurance guarantees to become the fundamental elements of the Polish national interest and the main objective of the implemented foreign policy. A process of building new treaties and connections has begun. This paper analyses the Treaties of Friendship and Cooperation made by Poland that have a special role in the states' treaties policy. The subject of the paper is limited to the treaties with the neighbouring states since, after the changes in the closest surroundings, Poland obtained new neighbours. The purpose of this article is to answer questions if, in the Treaties of Friendship and Cooperation made by Poland after 1989, there were any security issues that reflected the common states' interest and whether those provisions were given the proper rank, and, at the same time, if there were any guarantees for Poland's security. ; Wydarzenia przełomu lat 1989-1990, które wpłynęły na przemiany w Polsce oraz w innych państwach Europy Środkowej i Wschodniej spowodowały, że kwestie bezpieczeństwa i gwarancji jego zapewnienia stały się podstawowym elementem polskiej racji stanu i głównym celem realizowanej polityki zagranicznej. Rozpoczął się proces budowy nowych powiązań traktatowych. W niniejszym artykule dokonano analizy traktatów o przyjaźni i współpracy zawartych przez Polskę, które odgrywają szczególną rolę w stosunkach traktatowych państw. Zakres podmiotowy został ograniczony do umów podpisanych z państwami sąsiednimi, biorąc pod uwagę fakt zmian, które zaszły w bezpośrednim otoczeniu Polski, która zyskała na swoich granicach nowych sąsiadów. Celem opracowania jest udzielenie odpowiedzi na pytanie badawcze, czy w traktatach o przyjaźni i współpracy zawartych przez Polskę po 1989 r. z państwami sąsiednimi znalazły się postanowienia odnoszące się do bezpieczeństwa międzynarodowego, stanowiące przejaw wspólnego zainteresowania i współpracy państw w tym zakresie oraz czy regulacjom tym nadano odpowiednią rangę, a tym samym, czy znalazły się odpowiednie gwarancje dla zapewnienia bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej.
Wydarzenia przełomu lat 1989-1990, które wpłynęły na przemiany w Polsce oraz w innych państwach Europy Środkowej i Wschodniej spowodowały, że kwestie bezpieczeństwa i gwarancji jego zapewnienia stały się podstawowym elementem polskiej racji stanu i głównym celem realizowanej polityki zagranicznej. Rozpoczął się proces budowy nowych powiązań traktatowych. W niniejszym artykule dokonano analizy traktatów o przyjaźni i współpracy zawartych przez Polskę, które odgrywają szczególną rolę w stosunkach traktatowych państw. Zakres podmiotowy został ograniczony do umów podpisanych z państwami sąsiednimi, biorąc pod uwagę fakt zmian, które zaszły w bezpośrednim otoczeniu Polski, która zyskała na swoich granicach nowych sąsiadów. Celem opracowania jest udzielenie odpowiedzi na pytanie badawcze, czy w traktatach o przyjaźni i współpracy zawartych przez Polskę po 1989 r. z państwami sąsiednimi znalazły się postanowienia odnoszące się do bezpieczeństwa międzynarodowego, stanowiące przejaw wspólnego zainteresowania i współpracy państw w tym zakresie oraz czy regulacjom tym nadano odpowiednią rangę, a tym samym, czy znalazły się odpowiednie gwarancje dla zapewnienia bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej. ; The events at the turn of 1989/1990 that influenced the transformations in Poland and other countries of the Eastern and Central Europe caused the security issues and security assurance guarantees to become the fundamental elements of the Polish national interest and the main objective of the implemented foreign policy. A process of building new treaties and connections has begun. This paper analyses the Treaties of Friendship and Cooperation made by Poland that have a special role in the states' treaties policy. The subject of the paper is limited to the treaties with the neighbouring states since, after the changes in the closest surroundings, Poland obtained new neighbours. The purpose of this article is to answer questions if, in the Treaties of Friendship and Cooperation made by Poland after 1989, there were any security issues that reflected the common states' interest and whether those provisions were given the proper rank, and, at the same time, if there were any guarantees for Poland's security.
W artykule podjęto próbę analizy tego, w jaki sposób Unia Europejska odgrywa charakterystyczną dla siebie międzynarodową rolę tzw. "łagodnej potęgi" (soft power). W rozważaniachwzięto pod uwagę fakt, że UE oddziałuje na swoje otoczenie zewnętrzne za pomocą przede wszystkim środków o charakterze politycznym, dyplomatycznym, ekonomicznym, kulturowymitp., a nie poprzez zastosowanie "twardych" (hard) instrumentów przymusu (w tym siły zbrojnej). Koncepcja Unii Europejskiej jakosoft power posłużyła jako punkt wyjścia do prezentacjiinnych teorii bezpośrednio z nią związanych, w pierwszym rzędzie koncepcji UE jako civilian power, a następnie normative poweri innych teorii pochodnych. Uwzględniają one rozmaite aspekty specyfiki Unii Europejskiej jako unikatowego uczestnika współczesnych stosunków międzynarodowych, powstrzymującego się od wykorzystywania siły militarnej i promującegowartości demokratyczne. ; The article attempts to analyze how the European Union plays its distinctive international role as a so-called soft power. The paper takes into account the fact that the EU acts on its external environment using primarily of a political, diplomatic, economic and cultural means, and not through the use of 'hard' instruments of coercion (including the armed forces). The concept of the European Union as a 'soft power' serves as a starting point for the presentation of other theories directly related to it – in the first place the concept of the EU as a 'civilian power' and 'normative power' and other theories derivatives. They take into account various aspects of the specificity of the European Union as a unique participant in contemporary international relations, restraining from using military force and promoting democratic values.
W artykule podjęto próbę analizy tego, w jaki sposób Unia Europejska odgrywa charakterystyczną dla siebie międzynarodową rolę tzw. "łagodnej potęgi" (soft power). W rozważaniach wzięto pod uwagę fakt, że UE oddziałuje na swoje otoczenie zewnętrzne za pomocą przede wszystkim środków o charakterze politycznym, dyplomatycznym, ekonomicznym, kulturowym itp., a nie poprzez zastosowanie "twardych" (hard) instrumentów przymusu (w tym siły zbrojnej). Koncepcja Unii Europejskiej jako soft power posłużyła jako punkt wyjścia do prezentacji innych teorii bezpośrednio z nią związanych, w pierwszym rzędzie koncepcji UE jako civilian power, a następnie normative power i innych teorii pochodnych. Uwzględniają one rozmaite aspekty specyfiki Unii Europejskiej jako unikatowego uczestnika współczesnych stosunków międzynarodowych, powstrzymującego się od wykorzystywania siły militarnej i promującego wartości demokratyczne. ; The article attempts to analyze how the European Union plays its distinctive international role as a so-called soft power. The paper takes into account the fact that the EU acts on its external environment using primarily of a political, diplomatic, economic and cultural means, and not through the use of 'hard' instruments of coercion (including the armed forces). The concept of the European Union as a 'soft power' serves as a starting point for the presentation of other theories directly related to it – in the first place the concept of the EU as a 'civilian power' and 'normative power' and other theories derivatives. They take into account various aspects of the specificity of the European Union as a unique participant in contemporary international relations, restraining from using military force and promoting democratic values.
Celem artykułu jest ukazanie wpływu i logicznych konsekwencji efektów dyskursu na temat związków między uniwersalizmem, modernizacją i westernizacją na promowane przez różne międzynarodowe organizacje i agencje ratingowe standardy pożądanych wzorców ładu instytucjonalnego sprzyjającego wzrostowi międzynarodowej instytucjonalnej konkurencyjności gospodarek. Problematyka ta mieści się również w obszarze badań współczesnej teorii modernizacji. Bez względu na fakt ogromnego dorobku badawczego w tym zakresie, ciągle trudno ocenić konkurencyjność ładu instytucjonalnego ex ante. Dominują zdecydowanie oceny ex post. ; The relationship between institutional structure and economic development is an extremely important from international competitiveness of economies point of view. The paper analyses this relationship and issues related to it from European concept of universalism as a base for international ratings of European concept of universalism as a base for international ratings of institutional competitiveness. Modernisation and westernisation is usually a desirable model of institutional change in contemporary world economy. Taking in to the consider path dependency of China, Japan, South Korea and other countries is necessary to ask a question: do economics offer today an universal model of institutional changes from the rate of economic growth point of view? There is a strong link between idea of universalism and promoting by international organisations and economists institutional order desirable model but it does not mean that it is really desirable.
The relationship between institutional structure and economic development is an extremely important from international competitiveness of economies point of view. The paper analyses this relationship and issues related to it from European concept of universalism as a base for international ratings of European concept of universalism as a base for international ratings of institutional competitiveness. Modernisation and westernisation is usually a desirable model of institutional change in contemporary world economy. Taking in to the consider path dependency of China, Japan, South Korea and other countries is necessary to ask a question: do economics offer today an universal model of institutional changes from the rate of economic growth point of view? There is a strong link between idea of universalism and promoting by international organisations and economists institutional order desirable model but it does not mean that it is really desirable. ; Celem artykułu jest ukazanie wpływu i logicznych konsekwencji efektów dyskursu na temat związków między uniwersalizmem, modernizacją i westernizacją na promowane przez różne międzynarodowe organizacje i agencje ratingowe standardy pożądanych wzorców ładu instytucjonalnego sprzyjającego wzrostowi międzynarodowej instytucjonalnej konkurencyjności gospodarek. Problematyka ta mieści się również w obszarze badań współczesnej teorii modernizacji. Bez względu na fakt ogromnego dorobku badawczego w tym zakresie, ciągle trudno ocenić konkurencyjność ładu instytucjonalnego ex ante. Dominują zdecydowanie oceny ex post.
Społeczność międzynarodowa stoi w obliczu rozproszonego i ponadnarodowego zagrożenia epidemiologicznego, którego powaga i rozmiar wymagają obecnie niespotykanego poziomu interwencji. Na przestrzeni wieków ludzkość zmagała się z różnymi epidemia, co zawsze wiązało się z koniecznością kompleksowego działania na płaszczyźnie międzynarodowej. Zdaniem Rady Bezpieczeństwa ONZ epidemia spowodowana wirusem ebola, która wybuchła pod koniec 2013 r., stanowi szczególne zagrożenie dla pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego, ponieważ zdobycze w obszarze budowania pokoju i rozwoju krajów najbardziej dotkniętych epidemią mogą zostać zaprzepaszczone. To z kolei podważa stabilność krajów najbardziej nią dotkniętych. Jeśli nie zostanie opanowana, to sytuacja taka może doprowadzić do wybuchu nowych niepokojów i napięć społecznych, pogorszenia klimatu politycznego, stygmatyzacji i wzmocnienia poczucia niepewności. Podjęta w tej sprawie przez Radę Bezpieczeństwa ONZ rezolucja ma wymiar historyczny, gdyż po raz pierwszy problem zdrowia publicznego został zaklasyfikowany jako zagrożenie dla pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego. Stało się tak, mimo że mobilizacja międzynarodowa była spóźniona o kilka miesięcy, chociaż konieczność podjęcia działań była wówczas oczywista. ; The international community faces a fragmented and transnational epidemiological threat, the severity and extent of which currently require an unprecedented level of intervention. Over the centuries, mankind has been confronted with a variety of epidemics that have always required a comprehensive action at the international level. According to the UN Security Council, the outbreak of the Ebola virus at the end of 2013 poses a particular threat to international peace and security, as the peace-building and development achievements of the countries most affected by the epidemic are jeopardised and may end in vain or be lost altogether. This in turn undermines the stability of the countries most affected. If the disease is not brought under control, this situation might lead to a new unrest and social tensions, and worsening of the political climate, or stigmatisation and a higher sense of uncertainty in the region. The resolution adopted by the UN Security Council on this matter has a historic dimension, as it has for the first time classified a public health problem as a threat to international peace and security. This happened despite the fact that international mobilisation had been delayed by several months, despite the obvious urgent need for action.
Artykuł podejmuje ważny oraz złożony problem, związany z analizą wpływu kształtowania nowego porządku międzynarodowego dla polityki Niemiec wobec Rosji. Składa się on z trzech części: 1) ogólne tendencje niemieckich badań nad przemianami porządku międzynarodowego; 2) istota nowej strategii polityki Niemiec wobec Rosji; 3) wyzwania realizacji polityki Niemiec wobec Rosji. Jako czołowe państwo UE o rozbudowanych interesach globalnych Niemcy będące czwartą gospodarką światową korzystały w XXI w. w dużym stopniu ze zdobyczy globalizacji oraz dominującego w skali całego świata – międzynarodowego porządku neoliberalnego. W tym kontekście pierwszoplanowe znaczenie dla Niemiec miała współpraca z Rosją jako partnerem strategicznym. Uległa ona ograniczeniu po przejściu Rosji do polityki jawnej agresji przeciw Ukrainie w 2014 r. (aneksja Krymu oraz wsparcia dla Separatystów w Donbasie), podważając tym samym istniejący porządek międzynarodowy. W konsekwencji nałożenia na Rosję sankcji – przez USA, kraje NATO i UE – ekipa rządząca na Kremlu na czele z W. Putinem dokonała zwrotu w kierunku pogłębienia współpracy z Chinami, zmierzając zarazem do osłabienia wpływów USA i budowy konkurencyjnego porządku multilateralnego. Napięcia i trudności w relacjach transatlantyckich na tle polityki "America first" nowego prezydenta USA D. Trumpa od początku 2017 skłoniła Niemcy do podtrzymania relacji z Rosją oraz Chinami w wymiarze bilateralnym i wielostronnym. ; The article addresses an important and complex problem concerning the analysis of the implications of shaping a new international order for Germany's policy towards Russia. It consists of three parts: 1. General tendencies of German research on changes in the international order, 2. The essence of the new German policy strategy vis-à-vis Russia, 3. Challenges for the implementation of Germany's policy towards Russia. As the leading EU country with extensive global interests, Germany – being the fourth global economy – in the 21st century benefited largely from the achievements of globalization and the international neoliberal order with the dominant role of the United States. In this context, cooperation with Russia as a strategic partner was of key importance to Germany. It was curtailed after Russia's transition to a policy of explicit aggression against Ukraine in 2014 (annexation of Crimea and support for separatists in Donbas), thus undermining the existing international order. As a consequence of imposing sanctions on Russia – by the USA, NATO countries and the EU – the Kremlin's leadership team headed by W. Putin made a shift towards deepening cooperation with China, aiming at weakening US influence and building a competitive multilateral order. Tensions and difficulties in transatlantic relations against the background of "America first" policy of the new US president D. Trump from the beginning of 2017 prompted Germany to maintain relations with Russia and China in a bilateral and multilateral dimension.
The article addresses an important and complex problem concerning the analysis of the implications of shaping a new international order for Germany's policy towards Russia. It consists of three parts: General tendencies of German research on changes in the international order, The essence of the new German policy strategy vis-à-vis Russia, Challenges for the implementation of Germany's policy towards Russia. As the leading EU country with extensive global interests, Germany – being the fourth global economy – in the 21st century benefited largely from the achievements of globalization and the international neoliberal order with the dominant role of the United States. In this context, cooperation with Russia as a strategic partner was of key importance to Germany. It was curtailed after Russia's transition to a policy of explicit aggression against Ukraine in 2014 (annexation of Crimea and support for separatists in Donbas), thus undermining the existing international order. As a consequence of imposing sanctions on Russia – by the USA, NATO countries and the EU – the Kremlin's leadership team headed by W. Putin made a shift towards deepening cooperation with China, aiming at weakening US influence and building a competitive multilateral order. Tensions and difficulties in transatlantic relations against the background of "America first" policy of the new US president D. Trump from the beginning of 2017 prompted Germany to maintain relations with Russia and China in a bilateral and multilateral dimension. ; Artykuł podejmuje ważny oraz złożony problem, związany z analizą wpływu kształtowania nowego porządku międzynarodowego dla polityki Niemiec wobec Rosji. Składa się on z trzech części: 1) ogólne tendencje niemieckich badań nad przemianami porządku międzynarodowego; 2) istota nowej strategii polityki Niemiec wobec Rosji; 3) wyzwania realizacji polityki Niemiec wobec Rosji. Jako czołowe państwo UE o rozbudowanych interesach globalnych Niemcy będące czwartą gospodarką światową korzystały w XXI w. w dużym stopniu ze zdobyczy globalizacji oraz dominującego w skali całego świata – międzynarodowego porządku neoliberalnego. W tym kontekście pierwszoplanowe znaczenie dla Niemiec miała współpraca z Rosją jako partnerem strategicznym. Uległa ona ograniczeniu po przejściu Rosji do polityki jawnej agresji przeciw Ukrainie w 2014 r. (aneksja Krymu oraz wsparcia dla Separatystów w Donbasie), podważając tym samym istniejący porządek międzynarodowy. W konsekwencji nałożenia na Rosję sankcji – przez USA, kraje NATO i UE – ekipa rządząca na Kremlu na czele z W. Putinem dokonała zwrotu w kierunku pogłębienia współpracy z Chinami, zmierzając zarazem do osłabienia wpływów USA i budowy konkurencyjnego porządku multilateralnego. Napięcia i trudności w relacjach transatlantyckich na tle polityki "America first" nowego prezydenta USA D. Trumpa od początku 2017 skłoniła Niemcy do podtrzymania relacji z Rosją oraz Chinami w wymiarze bilateralnym i wielostronnym.
The paper presents the basic assumptions about countries being regarded by the public in the context of environmental awareness. In addition to reviewing theoretical achievements the results of previous studies of public opinion in this dimension were presen- ted. For the purpose of this paper it was adopted to analyze the interrelationships between the state of the environment and the actions of the European Union countries in the area of its protection and their perception in the public opinion in the international arena. The study used the Spearman rank correlation. ; W artykule przedstawiono podstawowe założenia dotyczące postrzegania państw na arenie międzynarodowej w kontekście świadomości ekologicznej. Oprócz przeglądu dokonań teoretycznych przedstawione zostały wyniki dotychczasowych badań opinii publicznej w tym wymiarze. Za cel artykułu przyjęto przeanalizowanie zależności zachodzących pomiędzy stanem środowiska naturalnego i działaniami państw Unii Europejskiej w obszarze jego ochrony a ich postrzeganiem przez opinię publiczną na arenie międzynarodowej. W badaniach wykorzystano analizę korelacji rang Spearmana.
Niniejszy artykuł dotyczy rozdźwięku pomiędzy liberalną retoryką a społeczno- polityczną rzeczywistością współczesnych stosunków międzynarodowych. Autor twierdzi, że jakkolwiek liberalizm nadal zapewnia wiodącą perspektywę eksplanacyjną współczesne stosunki międzynarodowe są zbyt dynamiczne i skomplikowane aby można było zanalizować je wyłącznie w ramach liberalizmu, który zresztą popada w dogmatyzm. Z tego powodu, adekwatna analiza współczesnej demokracji oraz politycznych i gospodarczych aspektów współczesnych stosunków międzynarodowych jest niepełna, jeśli nie uwzględnia pewnych wniosków ze sfery realizmu, konstruktywizmu, a nawet postmodernizmu. Przykład transformacji demokratycznej w Europie Środkowo-Wschodniej doskonale obrazuje tę tezę. Liberalne reformy w regionie wciąż zderzają się z rygorystycznymi poglądami wywodzącymi się z socjalistycznej przeszłości. Liberalne wartości sąpoza tym zniekształcane i błędnie pojmowane. Wyjaśnianie tych procesów wykracza daleko poza liberalizm i analiza nawet samego wschodniego poszerzenia Unii Europejskiej byłaby bardziej wyczerpująca gdyby uwzględniła pewne odniesienia do realizmu, krytyki teoretycznej czy postmodernizmu. ; This paper refers to the gap between the liberal rhetoric and the reality of contemporary international relations. It maintains that liberalism remains a leading explanatory perspective, yet contemporary international affairs are too dynamic and too complicated to analyse them within liberal perspectives alone. In addition, liberalism tends to fall into dogmatism. Thus, the adequate analysis of today's democracy, as well as the political and economic aspects of contemporary international relations becomes incomplete without a reference to some realist, constructivist and even postmodernist conclusions. The example of the East-Central European democratic transformation clearly illustrates this thesis. The liberal reforms in the region still clash with the illiberal attitudes inherited from the communist past. Additionally, liberal values are misconceived and misunderstood. The explanation of those processes reaches far beyond liberal confines, and even the analysis of the Eastern enlargement of the European Union would be more complete with some realist, critical theoretical or postmodernist remarks added to it.
Celem artykułu jest analiza federalno-regionalnego modelu stosunków w odniesieniu do międzynarodowej aktywności poszczególnych regionów. Uporczywy trend centralizacji modelu federalno-regionalnego, zapoczątkowany za prezydentury Władimira Putina, spowodował powstanie nietypowej koncepcji centralnej koordynacji międzynarodowymi działaniami regionów. Pomimo dominacji Federacji Rosyjskiej nad regionami, nie jest to koncepcja utrwalona, ponieważ Kreml nie dysponuje wystarczającymi zasobami, głównie personalnymi, aby w pełni kontrolować sytuację polityczną w regionach. Wyłaniająca się koncepcja centralizmu wydaje się nie tylko szkodzić interesom poszczególnych regionów, ale podważać także siłę putinowskiego reżimu autorytarnego w dalszej perspektywie. ; The paper's aim is to explore the federal-regional model of relations as far as international activities of regions is concerned. A persistent centralization tendency, applied to the federal-regional model of relations and started under Vladimir Putin's presidency, has created an unusual concept of centralist coordination concerning the international activity of regions. Despite the federal dominance over regions, the concept is far from being consolidated, since the Kremlin lacks the resources, mainly human, to fully control the political situation in the regions. Yet, this evolving centralist concept seems to be detrimental not only to regions' interest, but also questions the strength of Putin's model of an authoritarian regime in the long term.
