Suchergebnisse

Müzakereler, farkında olsak da olmasak da hayatımızın önemli bir parçasıdır. Müzakereler günlük yaşantıdan örgüt içi ilişkilere, endüstriyel ilişkilerden uluslararası ilişkilere kadar hemen hemen tüm alanlarda taraflar arasındaki çatışmaların çözümü ve anlaşma şartlarının belirlenmesi için yaygın bir biçimde kullanılmaktadır. Müzakerelerin birçoğu hem tarafların çıkarlarının çatıştığı hem de paralellik gösterdiği konular içermesine rağmen çoğu zaman taraflar işbirliği yaparak ortak çıktılarını artırmak yerine rekabet ederek mevcut kaynaklardan daha fazla pay almaya çalışmaktadırlar. Yazın incelendiğinde, çalışmaların çoğunun müzakerelerin bütünleştiriciliğini (integrativeness) artıran faktörlerin neler olduğunu belirlemeye yönelik olduğu görülmektedir. Gerçek hayattaki müzakerelerin birçoğunda tarafların eşit güce sahip olmadığı ve müzakereleri farklı şekilde algıladıkları gözlenmektedir. Güç faktörünün müzakere sürecini ve sonucunu etkileyen en önemli faktörlerden biri olduğu yazında yaygın bir şekilde kabul görmüştür. Müzakereyi karmaşık bir karar verme süreci olarak tanımladığımızda ise karar verici konumunda olan müzakerecilerin rasyonellikten saparak karar hatalarına (decision bias) maruz kalabileceklerini ve bu kararların müzakerelerin çıktılarını etkilediğini söylemek mümkün olmaktadır. Deney tasarımı ile güç dengesizliği ve çerçevelemenin müzakere sürecine ve çıktılarına etkisine odaklanan bu çalışmanın bulguları güç asimetrisinin olduğu durumlarda müzakereyi kazanç-kayıp üzerinden çerçevelemenin müzakerelerin bütünleştiriciliğini etkilemediğini, kaynakların taraflar arasında paylaşımını ise anlamlı şekilde etkilediğini göstermektedir. ; Even we are aware or not negotiation is an integral part of our lifes. In a wide selections of fields -from our everyday life to interorganizational relations, from industrial relations to international relations- negotiation is one of the most extensively used method for settling the conflicts and determining the terms of the agreements. Even though most of the negotiations include both distributive and integrative issues, parties generally choose to compete in order to get a higher proportion of the outcomes rather than to cooperate and increase their joint outcomes. A review of the literature demonstrates that studies endeavour to determine the factors hindering and enhancing the integrativeness of the agreements. In most of the real-life negotiations it can be observed that negotiators do not have equal power and they perceive the negotiations differently. Power is a widely acknowledged factor that has been shown to affect the process and outcomes of negotiaitons. When we define the negotiation as a complex decision making process, it also becomes reasonabe to suggest that negotiators as decision makers may deviate from rationality and become vulnerable to decision-biases which will subsequently affect the outcomes of the agreements. The results of this experimental study which focuses on the effects of framing and power imbalance on negotiation process and outcomes suggest that while different gain-loss frame adoptions of high and low power parties did not affect the integrativeness of the agreements, distribution of resources were found to be significantly related to frame conditions of the parties.

Devletin ekonomik ve toplumsal yaşamdaki değişen rolünün kamu yönetimine yansıması olarak değerlendirilen ve yaşamın hassas sektörleri olarak kabul edilen rekabet, bankacılık, enerji, finans, insan hakları ve gıda ve ilaç güvenliği gibi sektör ve alanlarda düzenleme ve denetim yapan bağımsız idari otoriteler, ekonomik,toplumsal ve siyasal yaşamı gün geçtikçe daha fazla etkilemektedirler.Politikacılar ve ilgili oldukları sektördeki aktörlerin karşısında konumlarının güçlendirilmeleri ve söz konusu aktörlerden gelebilecek telkin ve baskılardan izole edilmeleri amacıyla bağımsızlık ile donatılan bağımsız idari otoriteler, sahip oldukları özellikleri, görev ve yetkileri, sorumlulukları, örgütlenmeleri, personeli ve bütçeleri ile idari örgütlenme içerisinde yer alan klasik idari birimlerden farklılık arz etmektedir. Anglo-Sakson yönetim geleneğinde uzun bir tarihsel geçmişe sahip olan bağımsız idari otoriteler, sahip oldukları özellikleri nedeniyle üniter devlet yapısının temel ilke ve prensipleriyle çatışmaktadır. Bu bağlamda, söz konusu kurumlar meşruiyet ve hesap verebilirliklerindeki yetersizlikler açısından eleştirilmektedir.Dolayısıyla, bağımsız idari otoritelerin ülkelerin kendi iç ihtiyaçlarından varlık bulması ve kendine has ilke ve özelliklere göre yapılandırılması gerekmektedir.Türkiye'de bağımsız idari otoriteler Avrupa Birliği'ne üyelik süreçleri veya ekonomik krizlerin atlatılması sürecinde uluslar arası örgütlerin telkini gibi konjonktürel ve zorlayıcı gelişmeler sonucu ortaya çıkmıştır. Türkiye'deki bağımsız idari otoritelerden biri olan ve 2001 yılında benzer süreçler sonrasında oluşturulan Enerji Piyasası Düzenleme Kurumu, özellikleri, görev ve yetkileri, sorumlulukları,örgütlenmesi ve idari ve mali özerklikleri açısından üst düzey bir bağımsız idari otoritedir. ; Independent administrative authorities which are assessed as reflection of thechanging role of state in economic and social area to public administration and whichregulate and audit critical sectors and fields such as competition, banking, energy,finance, human rights and food and drug safety affect the economic, social andpolitical area.Independent administrative authorities are granted independence in order tostrengthen their positions against the politicians and actors in related sectors and to beinsulated from mentioned actors' pressures and instilling. These authoritiesdifferentiate from traditional administrative units in terms of their characteristics,functions and competences, responsibilities, organizational structures, personnel andbudgets.These authorities, which have a long history in Anglo-Saxon administrativetradition, as a result of their unique characteristics, are in conflict with the mainprinciples of the unitary state structure. In this regard, they are criticized in respect oflacks of their legalities and accountabilities. In this study, it is suggested that theseauthorities should base on internal needs of countries and be structured in respect ofprinciples and characteristics peculiar to countries.In Turkey, independent administrative authorities have appeared as aconsequence of some historical developments such as the process of membership ofEuropean Union or instilling of international organizations in process of coping witheconomic crisis. Energy Market Regulatory Authority, which is one of theindependent administrative authorities in Turkey and was established in 2001 aftersimilar process, with its characteristics functions and competences, organizationalstructures and organizational and financial autonomy is a supreme authority.

Arap Baharı olayları basit bir halk hareketi olarak başlamasına rağmen yıllar geçtikçe bölgeyi kaosa sürüklemiştir. Suriye'de bir iç savaş çıkıp ülkeyi istikrarsızlaştırmıştır. Böylelikle yıllardır Ortadoğu'nun en önemli sorunu olan Filistin-İsrail çatışması bile gündemden düşmüştür. Artık Ortadoğu'yu karışıklığa sürükleyen devlet İsrail olarak görülmemektedir. Arap Baharı sonrası oluşan karmaşa bölgeyi bir kez daha uluslararası siyasetin gündemine taşımıştır. İsrail Arap Baharı olaylarının başından itibaren bu gelişmeleri tehlikeli olarak görmüştür ve bu ülkelerin demokrasiye dönüşeceğine inanmamıştır. Suriye'de olaylar adım adım iç savaşa doğru sürüklenirken de İsrail ulusal çıkarlarını hesaplamaya devam etmiştir. Bu çalışmada öncelikle İsrail'in genel olarak Arap Baharı olaylarını nasıl yorumladığı ele alınmış, sonrasında ise Suriye'deki olaylara karşı nasıl bir pozisyon aldığı ortaya konulmuştur. Yapılan araştırmada İsrail'in Suriye'de yıllar içerisinde önceleri bekle-gör siyaseti izlediği ve savaş Golan Tepelerine sıçrayınca bu politikadan adım adım vazgeçerek, aktif bir tutum benimsediği sonucuna ulaşılmıştır. İsrail, Golan Tepelerini Suriye'ye kaptırmamak için mücadele vermektedir. Suriye'de denkleme bir de İran ve Hizbullah eklenince İsrail, Suriye'nin İran kontrolüne geçmesine müsaade etmeyeceğini nokta atışı askeri operasyonlar yaparak göstermeye başlamıştır. İsrail'in Suriye İç Savaşı'ndaki hedefi Cumhurbaşkanı Esad'ın görevde kalmasını sağlamak, Golan Tepelerini elde tutmaya devam etmek ve İran'ın Suriye'de askeri üs edinmesini engellemek olarak şekillenmiştir. ; Although the Arab Spring events began as a simple social movement over the years it transformed the region into chaos. Civil war broke out in Syria and destabilized the country. Thus, the PalestinianIsraeli conflict which has been the most important problem of the Middle East for years has disappeared from the agenda. Hence Israel has no longer seen as the state dragging the Middle East into turmoil. The complexity that occurred after the Arab Spring has once again brought the region to the agenda of international politics. Israel has seen these developments dangerous since the beginning of the Arab Spring events and she did not believe that these countries would turn into democracy. While events in Syria gradually drifted towards civil war, Israel continued to calculate its national interests. In this study, first of all how Israel interprets the events of the Arab Spring in general will be discussed, and then, how it is positioned against the events in Syria will be revealed. In this research, it was concluded that Israel followed a wait-and-see policy in Syria over the years and when the war spread to the Golan Heights, it gave up from this policy step by step and adopted an active attitude. Israel is struggling not to lose the Golan Heights to Syria. When Iran and Hezbollah were added to the equation in Syria, Israel started to show that it will not allow Syria to be under Iranian control by making point-by-point military operations. The goal of Israel in the Syrian Civil War was to keep President Assad in office, to keep the Golan Heights and to prevent Iran from acquiring a military base in Syria.

Güç Uluslararası İlişkiler disiplininin önde gelen araştırma konularındandır. Bir devletin kendi çıkarlarını korumak ve taleplerini başka bir ülke ya da toplumda kabul ettirebilmek konusundaki maddi ve manevi potansiyeli olarak tanımlanmaktadır. Güç kavramı bir devletin coğrafyası, tarihi, kültürü, askeri kapasitesi, insan gücü, ekonomisi gibi faktörlerle şekillenmektedir. Ancak 20. yüzyılın başlarında yaşanan iki büyük savaş bu anlamdaki bir gücün taraflara yıkım getirdiğini göstermiştir. Bunun bir sonucu olarak gerek uygulamada ve gerekse alan-yazında farklı arayışlara girişilmiş ve yumuşak güç olarak kavramlaştırılan yaklaşım doğmuştur. Yumuşak güç, bir ülkenin sahip olduğu siyasi değerler, kültür yapısı ve uyguladığı dış politika yoluyla kendini bir cazibe merkezi haline getirme yeteneği olarak tanımlanabilir. Bu tez çalışmasının amacı, Türkiye'nin yumuşak güç uygulamalarını inceleyerek, yumuşak güç potansiyelini ortaya koymak ve gelişime açık alanları belirlemektir. Araştırma, Türkiye'nin yumuşak gücü, kamu diplomasisinin bir aracı olarak kullanma kapasitesinin ve potansiyelinin ne düzeyde olduğu sorusuna cevap aramaktadır. Cumhuriyet Dönemi ile sınırlı tutulmuş olan bu araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden literatür taraması kullanılmıştır. Türkiye'nin kültür, tarih, din, sağlık turizmi ve insani yardım alanlarında başarılı uygulamalara sahip olmakla birlikte, ekonomi, teknoloji, spor, üniversite, akademik araştırma alanlarında potansiyelini yeterince kullanamadığı belirlenmiştir. Anahtar Kelimeler: Türkiye, Güç, Yumuşak Güç, Kamu Diplomasisi ; Power is one of the leading research topics of the International Relations Discipline. It is defined as the material and moral potential of a state to protect its own interests and to make its demands accepted in another country or society. The concept of power is shaped by factors such as geography, history, culture, military capacity, manpower, economy of a state. However, the two great wars that took place at the beginning of the 20th century showed that a power in this sense has caused the parties to experience devastation. As a result of this, different pursuits were embarked on both in practice and in literature, and the approach that was conceptualized as soft power was born. Soft power can be defined as a country's ability to make itself a center of attraction through its political values, cultural structure and foreign policy. The aim of this dissertation is to reveal its soft power potential and to identify areas open to development, by examining Turkey's soft power applications. The research seeks answers to the question is that in which level of Turkey's capacity and potential to use soft power as an instrument of Public Diplomacy. In this research, which was limited to the Republican Period, the literature review was used from qualitative research method. It has been determined that although Turkey has successful practices in the fields of culture, history, religion health tourism and human aid, it has not been able to adequately utilize its potential in the fields of economics, technology, sports, university education and academic researches. Key Words: Turkey, Power, Soft Power, Public Diplomacy

One of the biggest challenges that the states encounter with is to ensure the balance between security and freedom. In democratic states, public institutions are required to be accountable to the public and transparent, however since transparency and accountability are considered to be a threat for national security, it is not applied properly or not applied at all at intelligence services. Within this framework, in the thesis, oversight, audit and accountability of the intelligence public service carried out for the purpose of national security have been determined as the field of study. In the study, it has been attempted to depict how intelligence services are supervised and observed in democratic states through the literature, studies performed by international institutions and country examples. It is seen that the actors such as senior managers, executive, judicial, legislation, ombudsman, supreme audit institutions, media and civil society play a part in the activity of the audit and oversight of intelligence services. In this scope, the duties and functions as well as the supervision and surveillance mechanisms of intelligence services in United States of America, United Kingdom, New Zealand, Norway, Germany and Turkey have been analyzed. By taking into consideration the intelligence budgets of the countries chosen, performance measurements such as efficiency and effectiveness have been tried to be revealed with the method of depictive analysis and multidimensional scaling. Nevertheless, the similarities and differences between the selected countries for 2012-2017 have been identified by statistical data regarding the intelligence expenses are included in the analyses made, and. In addition to these, a model for how accountability, audit and oversight of intelligence public service for our country should be has been suggested. ; Devletlerin karşı karşıya kaldığı en büyük zorluklardan biri güvenlik ve özgürlük arasındaki dengeyi oluşturmaktır. Demokratik devletlerde kamu kurumlarının halka hesap verebilir ve şeffaf olması talep edilir, ancak şeffaflık ve hesap verilebilirlik, ulusal güvenliğe bir tehdit unsuru olarak görüldüğü için istihbarat servislerinde doğru bir şekilde uygulanmamakta veya genellikle uygulanamamaktadır. Bu çerçevede tezde, ulusal güvenlik amacıyla yürütülen istihbarat kamusal hizmetinin denetimi, gözetimi ve hesap verilebilirliği çalışma alanı olarak belirlenmiştir. Çalışmada demokratik devletlerde istihbarat servislerinin nasıl denetlendiği ve gözetlendiği literatür, uluslar arası kuruluşların yaptığı çalışmalar ve ülke örnekleri ile açıklanmaya çalışılmıştır. İstihbarat servislerinin denetimi ve gözetimi faaliyetinde, üst yöneticiler, yürütme, yargı, yasama, kamu denetçisi, yüksek denetim kurumları, medya ve sivil toplum gibi aktörlerin rol oynadığı görülmüştür. Bu kapsamda, Amerika Birleşik Devletleri, Birleşik Krallık, Yeni Zelanda, Norveç, Almanya ve Türkiye'deki istihbarat servislerinin görev ve fonksiyonları ile denetim ve gözetim mekanizmaları incelenmiştir. Seçilmiş ülkelerin istihbarat bütçeleri dikkate alınarak, verimlilik ve etkinlik gibi performans ölçümleri betimsel analiz ve çok boyutlu ölçeklendirme (Multi dimentional scaling) yöntemiyle ortaya konulmaya çalışılmıştır. Bununla birlikte, istihbarat harcamalarına ilişkin istatistiksel veriler yapılan analizlere dahil edilerek 2012-2017 yılları için seçilmiş ülkelerin benzerlikleri ve farklılıkları tespit edilmiştir. Ayrıca ülkemiz için istihbarat kamusal hizmetinin hesap verilebilirliği, denetimi ve gözetiminin nasıl olması gerektiğine ilişkin bir model önerilmiştir.

Başta petrol olmak üzere enerji kaynakları, geçmişten günümüze ülkelerin kaderini tayin eden stratejik bir faktör olagelmiştir. Enerji kaynaklarına sahip olma ya da olmama, enerji üreten ya da tüketen olma durumları her zaman ülkelerin sosyo-ekonomik gelişmişlik düzeyleriyle ilgili temel göstergeler olarak kabul edilmiştir. Enerji kaynağı olarak yerini tutacak başka bir seçenek bulununcaya kadar petrol, dünya ekonomisi üzerinde erişilmesi güç olan etkisini koruyacağa benzemektedir. Sovyetler Birliği'nin dağılmasından sonra, kanıtlanmış 20 milyon ton petrol rezervine sahip Hazar Havzası ise giderek büyüyen enerji talebi karşında dikkat çeken bir bölge haline gelmiştir. Ancak Hazar Havzasında gerek bölge devletlerinin, gerekse bölgeyle enerji alışverişine yönelik politikalar geliştiren devletlerin arasındaki süregelen ilişkiler, söz konusu enerji kaynağının paylaşım mücadelesini de beraberinde getirmiştir. Bölgenin önemli bir aktörü olan Azerbaycan, aynı zamanda Hazar denizinde var olan petrol yataklarının da önemli bir kısmına sahiptir. Tüm bölge ülkeleri gibi sahip olduğu enerji kaynakları vasıtasıyla ekonomisini güçlendirmek isteyen Azerbaycan, uluslararası petrol şirketleri ile ortak üretim anlaşmaları yapan ilk ülke olmuştur. Bu çalışmada, Azerbaycan'ın petrol transferi ve ticareti üzerinden şekillenen enerji politikası ve bu politikanın hem Azerbaycan hem de Türkiye ekonomisine etkisi değerlendirmektedir. Çalışma bağlamında özellikle ana ihraç boru hattı olarak geliştirilen ve Türkiye ve Azerbaycan tarafından desteklenen bir proje olan Bakü-Tiflis- Ceyhan (BTC) boru hattı projesinin ekonomik ve çevresel etkileri değerlendirilmektedir. ; Energy resources, especially oil, have been a strategic factor that determines the destiny of countries from past to present. The state of having energy resources, producing or consuming energy has always been considered as key indicators of the socio- economic development levels of countries. Oil seems to retain its hard-to-reach influence on the world economy until another option is found to hold its place as an energy source. After the breakup of the Soviet Union, the Caspian Basin, with its proven oil reserves of 20 million tons, has become a remarkable region in the face of growing energy demand. However, the ongoing relations between the states of the region and the states developing policies for energy exchange with the region in the Caspian Basin have brought the struggle for sharing the energy resource in question. Azerbaijan, an important actor in the region, also has a significant portion of the oil deposits that exist in the Caspian Sea. Azerbaijan, which, like all countries in the region, want to strengthen its economy through its energy resources, has been the first country to reach joint production agreements with international oil companies. İn this study, the energy policy of Azerbaijan formed through oil transfer and trade and the impact of this policy on both Azerbaijan and Turkey's economy is evaluted. İn the context of the study, the economic and environment impacts of the Baku- Tbilisi- Ceyhan (BTC) pipeline Project, which is developed as the main export and Azerbaijan are evaluted.

İslam dinine ve Müslümanlara karşı bir akım haline gelen ve "İslam korkusu" olarak tanımlanan İslamofobi, bugün küresel düzeyde dünyayı tehdit eden bir hastalık haline gelmiştir. İslamofobi, başta Amerika Birleşik Devletleri olmak üzere Batılı ülkelerin iç ve dış politikalarında kullanılan ayrımcılık, ötekileştirme yöntemi olarak uluslararası alanda kullanılmaktadır. Tek tip bir İslamofobiden bahsetmek mümkün değildir. Hindistan'da, Tayland'da, Çin'de, Kıta Avrupası'nda, Amerika Birleşik Devletleri'nde İslamofobi uygulamaları görülmektedir. Nedenler farklı olsa da ortak nokta İslam korkusu-İslam düşmanlığıdır ve her geçen gün batı demokrasilerinde İslamofobi artmaktadır. İslamofobi 11 Eylül 2001 saldırıları ile artmış ve Batılı devletlerin dış politikalarının merkezine oturmuştur. Bu tarihten sonra Batılı ülkelerde Müslümanlar, o ülkenin kendi vatandaşları dahi olsa ayrımcılığa uğramışlardır. Başta Amerika Birleşik Devletleri olmak üzere, Batı dünyasında Müslüman göçmenler ve mültecileri hedef alınmış, dışlanmış ve ötekileştirilmiştir. İslamofobi odaklı Batı siyasetinin sonucunda Avrupa'da hoşgörüsüz, ırkçı, milliyetçi sağ partiler ortaya çıkmış ve güçlenmişlerdir. Bu durum böyle devam ederse dünya barışı tehlikeye girecek ve Huntington'un "Medeniyetler Çatışması" tezi haklı çıkacaktır. Son yıllarda iyice artan İslamofobinin sebep olduğu aşırı sağ ve ırkçı hareketler dünya genelinde hızla güç kazanmaktadır. Bu çalışma, dünya barışını tehdit eden İslamofobinin tarihsel ve siyasal kökenlerini inceleyerek, İslamofobinin nedenlerini tespit etmek; ayrıca İslamofobiyle mücadelede ne tür yöntemlerin kullanılması gerektiğinin tespitini yapmayı amaçlamaktadır. ; Islamophobia, which has become a movement against Islam and Muslims, defined today as the fear of Islam and has become a threat to the world at the global level. Islamophobia is used in the international arena as means to overcome the discrimination used in the domestic and foreign policies of Western countries, especially the United States. There is no standardized Islamophobia. Islamophobia practices are observed in India, Thailand, China, Europe and the United States. Although the reasons are different, the common point is that fear of Islam and antIslam. Islamophobia increased with the attacks of September 11, 2001 and became the center of foreign policy of Western states. Since then, Muslims in Western countries has been discriminated even if they are citizens of that country. Migrants and Muslim refugees have been targeted, excluded and marginalized in the Western world, particularly in the United States. Due to the Western policy on Islamophobia, intolerant, racist and nationalist far-right parties have emerged and gained wider in Europe. If this situation continues like this, the peace of the world will be in danger and the thesis of the clash of civilizations of Huntington will be justified. Far-right, racist movements that cause Islamophobia, which have proliferated in recent years, are rapidly gaining power around the world. This study aims to identify the historical and political origins and causes of Islamophobia that threaten the peace of the world. It also aims to determine the methods to be used in the fight against Islamophobia. Islamophobia emerged in the Western world and there are historical, cultural, religional, economical, political and social reasons.

2000 sonrası Türkiye ve İsrail'in dış politika formülasyon süreçlerini, rol teorik bir bakış açısıyla ele alan bu tez, rol teorisinin ulusal rol konseptleri araştırma birimi üzerinden bu süreci incelemektedir. Siyasi karar alıcıların politika konularının belirlenme sürecinde kilit bir rol oynadığı yaklaşımından hareketle, her iki ülkede de karar alıcılar tarafından ortaya konulan önemli dış politika konuşmaları Nitel İçerik Analizi metoduyla irdelenmektedir. Bu konuşmalar aracılığıyla, Türk ve İsrailli politika yapıcıların kendi ülkelerinin uluslararası ve bölgesel konularda görev ve sorumluluklarına dair ortaya koydukları ulusal rol konseptleri ortaya çıkarılmaktadır. Çalışmanın temel çıkış noktası, ulusal rol konseptlerinin içerdiği unsurların, ülkenin dış politika kararlarının temel motivasyonu olduğudur. Fakat rol teorisine göre rol konseptlerini oluşturan unsurların dış politika üzerindeki etkisi, karar alıcıların bilişsel arka planlarına bağlı olarak değişkenlik gösterebilmektedir. Bu durum rol konseptleri ve rol davranışları arasındaki ilişkinin örneklem çalışması aracılığıyla test edilmesini gerekli kılmaktadır. Bu sebeple 2011 sonrası Suriye Krizi örnek olay seçilmiştir. Çalışma, Türkiye ve İsrail'in 2000 sonrası dış politika tercihlerinde ortaya koyduğu yaklaşım ve yöntemlerin birbirinden farklılaştığı sonucuna varmaktadır. Bu durumla uyumlu bir şekilde, iki ülke tarafından ortaya konulan Suriye Krizi politikaları da önemli oranda birbirinden farklılaşmaktadır. Krize dönük Türkiye tarafından ortaya konulan yaklaşım biçimi, geniş kapsamlı araç ve yöntemlerle sürece eşlik edilmesinin gerekliliğini ortaya koyarken, İsrailli karar alıcılarının daha dar kapsamlı araç ve yöntemleri tercih ettikleri görülmüştür. ; This thesis focuses on the foreign policies of Turkey and Israel in the post-2000 era. It deals with the foreign policy formulation processes of the two countries within the framework of Role Theory, and examines this process through the research unit of the National Role Conceptions of role theory. Based on the fact that decision-makers play a key role in determining policy issues, key foreign policy speeches of decision-makers in both countries are examined through the Qualitative Content Analysis method. Through these speeches, the national role concepts of Turkish and Israeli policy makers on their country's international and regional issues are revealed. The main starting point of the study is that the elements contained in the National Role Conceptions are the main motivation factors of the country's foreign policy decisions. However, according to role theory, effects of the elements of role conceptions on foreign policy may vary, depending on the cognitive background of the decision makers. This makes it necessary to test the relationship between role conceptions and role behaviors through a sample study. For this reason, the case study of the post-2011 era of the Syrian Crisis selected in this thesis. This study revealed that Turkey and Israel's foreign policy approaches after 2000 differ from each other. Accordingly, both countries' foreign policies towards Syrian Crisis, also differ significantly from each other. While Turkey's policy towards the Crisis reveals the necessity of comprehensive tools and methods with the accompanying process; Israeli decision-makers prefer narrower range of tools and methods.

Afganistan ve Pakistan iki sınır ülkesi olmasının yanı sıra pek çok ortak özelliğe sahip iki ülkedir. Fakat iki ülkenin geçmişten gelen pek çok sorunu bulunmaktadır. Özellikle Pakistan'ın bağımsızlığından sonra Afganistan ile Pakistan arasında Taliban ve istikrarsızlık gibi bölge güvenliğini ve uluslararası güvenliği tehdit edecek önemli meseleler ortaya çıkmıştır. İki ülke ilişkileri esas itibarıyla Peştunistan ve Durand Hattı çevresinde şekillenmiş ve ilk günden beri hiç kopmamıştır. Fakat merak edilen konulardan birisi ise Afganistan'ın genel anlamda istikrarsızlığında Pakistan'ın ne derece etkiye sahip olduğudur. Bu kapsamda araştırmanın amacı Afganistan'ın siyasi istikrarsızlığında Pakistan'ın etkisinin incelenmesidir. Afganistan-Pakistan ilişkilerinin incelemesindeki amaç, Pakistan'ın kuruluşundan itibaren Afganistan ile olan ilişkilerde bu ülkenin iç politikasını şekillendirmek suretiyle üstünlük kurma politikasıdır. Bir başka ifadeyle Pakistan'ın kendi çıkarları doğrultusunda izlediği politika, Afganistan'ın istikrarsızlığa sürüklenmesine neden olmaktadır. İki ülke ilişkileri her ne kadar gerginliklere sahne olsa da diyalog kapıları sürekli açık tutulmuş ve karşılıklı ziyaretler gerçekleştirilmiştir. Aynı kültürü ve ortak değerleri paylaşan iki taraf iyi komşuluk ve dostane ilişkilerin oluşturulmasında ve geliştirilmesinde mutabık kalmalarına rağmen dış güçlerin sürekli müdahalesi nedeniyle karşı karşıya getirilmişlerdir. İlişkilerde normalleşme ve istikrarın iki tarafa sağlayacağı fayda göz önünde bulundurulduğunda bütün sorunlara rağmen Afganistan ile Pakistan'ın işbirliğini geliştirmeleri tek çıkar yol olarak görülmektedir. Anahtar Kelimeler: Afganistan, Pakistan, İstikrarsızlık ; Afghanistan and Pakistan are two countries that share the same border as well as these two countries share many common features. But there have been many problems between the two countries from the past. Especially after the independence of Pakistan, important issues have emerged and threatened the security of the region and international security, such as Taliban and instability between Afghanistan and Pakistan. The relations of the two countries are mainly shaped around Pashtunistan and Durand Line and have not been broken since the first day. However, one of the main concerns is the effect of Pakistan in the general destabilization of Afghanistan. In this context, the aim of the study is to examine Pakistan's influence on the political instability of Afghanistan. The purpose of the investigation of the relations between Afghanistan and Pakistan is the policy of establishing superiority by shaping Pakistan's domestic policy in relations with Afghanistan since its foundation. In other words, Pakistan's policy towards its own interests has led to the instability of Afghanistan. Although the relations between the two countries are the subject of tension, the dialogue doors were kept open and mutual visits were made. The two sides who shared the same culture and common values were confronted with the continuous intervention of the foreign powers, although they agreed on the creation and development of good neighborly and friendly relations. Considering the benefits of normalization and stability in relations, the cooperation between Afghanistan and Pakistan is seen as the only way. Keywords: Afghanistan, Pakistan, Instability

Özellikle, kitle iletişim teknolojisinin gelişmesi ile birlikte küreselleşme süreci hız kazanmıştır. Bu süreçte, devlet yapılarının formu değişmeye başlamıştır. Bu değişim, ulus devletlerin varoluşunu sarsmıştır. Ulus devlet yerini küresel devlete bırakmaya başlamıştır. Bu bağlamda, devletler bu yeni forma uyum sağlamak ve küresel devlet olmak için yeni yollar bulmaya çalışmaktadır. Bu yeni; ekonomik, siyasi ve kültürel yolların, en önemli aracı ise doğru kamu diplomasisi tekniklerini kullanmaktır. Günümüzde, dünyanın, ekonomik ve siyasi gücü olmanın sırrı doğru ve etkili kamu diplomasisi uygulamalarından geçmektedir. Dünyada bu uygulamaların en önemli temsilcisi Amerika Birleşik Devletleri olmuştur. Tezin teori kısmında devlet kavramı ve uluslararası ilişkilerde devletin yeri anlatılmıştır. Ardından diplomasi ve kamu diplomasisinden bahsedilmiştir. ABD ve Türkiye kamu diplomasisi internet sayfaları tanıtılmıştır. Amerika Birleşik Devletleri, bağımsızlığını kazandıktan sonraki süreçte başka devletlerle olan ilişkilerinde 'demokrasi' ve 'özgürlük' siyasal söylemleri üzerinden kendi dış politikalarını yürütmüştür. Bu yüzyılın kamu diplomasisi uygulamalarına yön vermiştir. Araştırmanın sonucunda ABD'nin küresel kamu diplomasisi yaptığı ortaya çıkmıştır. Aynı şekilde Türkiye'nin ise ağırlıklı olarak iç kamu diplomasisi yaptığı sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca, ABD ve Türkiye kamu diplomasisi çalışmaları sosyal medya platformlarından Twitter üzerinden karşılaştırılmıştır. ABD ve Türkiye'nin kamu diplomasisi yönelimlerinde en fazla neyi ön plana çıkardıkları, neyi vurguladıkları grafik ve tablolarla gösterilmiştir. Sonuç olarak Türkiye Cumhuriyeti kamu diplomasisinin artıları ve eksileri gösterilerek önerilerde bulunulmuştur. ; In particular, the development of mass communication technology has accelerated the globalization process. In this process, the form of state structures has begun to change. This change has shaken the existence of nation states. The nation state has begun to relocate its place to the global state. In this context, states are trying to find new ways to adapt to this new form and become a global state. This is new; economic, political and cultural ways, and the most important means is to use the right public diplomacy techniques. Today, the mystery of being the economic and political power of the world is the right and effective public diplomacy practice. The United States has pursued its own foreign policies over the political discourses of 'democracy' and 'freedom' in its relations with other states in the period after gaining its independence. This century has led to the implementation of public diplomacy. For this reason, the prospect of public diplomacy in intergovernmental relations has been researched. In the thesis theory part, the concept of the state and the place of the state in international relations are explained. Then, diplomacy and public diplomacy were mentioned. US and Turkey, public diplomacy has introduced web pages. In this context, public diplomacy efforts in the US and Turkey were compared via Twitter social media platforms. US and Turkey, public diplomacy orientations, most of what they make the foreground, they emphasize what is shown in the graphs and tables. As a result, proposals have been made in the Republic of Turkey showing the pros and cons of public diplomacy.

Bu tezde, bölgesel ve küresel ölçeklerdeki bölgesel birleşmesi ile ASEAN'ın ekonomik ve politik etkinliği tartışılmaktadır. Bu tezin öncelikli amacı ASEAN'ın, bölgesel bir bütünleşme modeli olarak politik ve ekonomik olarak bütünleşme potansiyeli ve etkinliğinin tartışılmasıdır. Bu çerçevede örgütün daha güçlü bir temsilci ve ASEAN üye ülkelerinin barış ve refah umutlarını temsil eden bir bölgesel aktör olma potansiyeli araştırılmakta ve bu amaçlara hangi yollardan ulaşılabileceği anlatılmaktadır. Tezin teorik alt yapısı, bölgeselcilik ve küreselleşme kavramlarının uluslararası hükümetlerarasıcılık ve işlevselcilik teroileri bağlamında değerlendirilmesi oluşturmaktadır. Bu çerçevede ASEAN'ın bölgesel ve küresel senaryolardaki birleşme süreci tartışılmaktadır. Bu çalışma, ASEAN'ın blokta daha güçlü, kapsamlı ve birleşmiş bir temsilci olması ve etkinliğini artırması için önerilerde bulunmak amacıyla, örgütün ekonomik ve politik güvenliğinin güncel gelişiminin analizine dayandırılmıştır. Bu tez için toplanan tüm bilgiler ve eserler, herkesin yararlanabileceği açık kaynaklardan alınmıştır. Güncel gelişimeler, öneriler ve gelecekteki durum analiz edildikten sonra, ulus devletlerin ortak çıkarları sağlanır ve örgütün tüm konularda kapsamlı dayanışmasına karar verilir, uygulanır ve güçlendirilirse, ASEAN'ın başarılı bölgesel bir işbirliği sağlayacağı kanısına varılmıştır. ASEAN'ın AB'nin bütünleşmesini örnek almasına rağmen kendi yolunu ve kimliğini inşa etme potansiyeli olduğu tezin diğer önemli çıkarımlarındandır. ASEAN farklı etnik, kültürel ve ekonomik çeşitliliğe sahip farklı gruplardan oluşmuş bir işbirliği modeli olarak kendi yolunda kendi geleceğini inşa edebilir ve gelecekte kurulacak diğer bölgesel organizasyonlar için de iyi bir örnek teşkil edebilir. ; This thesis deals on economic and political efficiency of ASEAN through its regional integration in at both level of regional and global spheres. The primary objective of this thesis is to find out the potential of ASEAN to be politically and economically integrated and developed as a stronger representative - a regional actor which carrying the hope of ASEAN member-states toward peace and prosperity and to propose recommendations which would make it better in the way. As for the theoretical aspect, regionalism, globalization and international relations related theories and ASEAN's integration progress in regional and global scenarios are discussed. This study is based on an analysis of the current development of both economy and political security of ASEAN to submit the recommendations to improve the status of ASEAN with more efficiency in its performance to integrate the region in a unified and efficient form of stronger, comprehensive and influent bloc. The information and literature needed for the thesis is collected from open source, which is easily accessible to all. After analyzing present development, recommendations and future prospect, ASEAN is expected to turn out to be the successful regional cooperation if the shared interest of nation-states and the work for a cohesive solidarity in all aspects of the organization are determined, implemented and strengthened with a firm commitment. Even though ASEAN took reference from EU in its development, its being the cooperation from different group of differently diversified nations can pave its own way forward and can lay good precedent for other upcoming regional co-operations.

Türk vatandaşları için AB üye ülkelerine girişte zorunlu olan vize, Türkiye-AB ilişkilerinde yeni bir sorun değildir. Türk vatandaşları 1980'li yıllardan bu yana, AB üyesi ülkelerine girişlerinde vizeye tabidirler. Avrupa Konseyi tarafından İkinci Dünya Savaşı sonrasında, Avrupa'da vizesiz seyahat kavramı uygulamaya konuldu. Bu kavram ile üye ülke vatandaşlarının birbirlerini daha iyi tanıyıp anlamalarını hedeflenmiştir. Türkiye, Avrupa Konseyi'ne 1949 yılında üye oldu ve başlangıçtan itibaren iki büyük savaş geçirmiş Avrupa ülkelerinin barışa kavuşmasını istemiştir. Türkiye ile AB topluğu ile yapılan görüşmeler sonucunda Avrupa Konseyi Üyesi Ülkeler Arasında Şahısların Serbest Dolaşımı Anlaşması' 1957 yılında imzalanmıştır. 1 Ocak 1958 yılında yürürlüğe giren anlaşmayı takiben aralarında Türkiye'nin de bulunduğu Avrupa Konseyi ülkelerinin büyük çoğunluğu, karşılıklı olarak vize uygulamasına son vermiştir. Ancak 1970'li yılların ikinci yarısından itibaren Türkiye içinde patlak veren siyasi istikrarsızlık, 1980'li yıllarda Türkiye'nin "Vizesiz Avrupa" rüyasından çıkartılmasına kadar ilerlemiştir. 9 Temmuz 1980 tarihinde, Federal Almanya, 24 Eylül 1980 tarihinde Fransa da Avrupa Konseyi bünyesindeki anlaşmayı Türkiye için askıya alacağını Konsey'e bildirmiştir. 5 Eylül 1980 tarihinde, Türk vatandaşlarına yönelik ilk vize uygulamasını "geçici bir tedbir" olarak, üç yıl sonra yeniden değerlendirilmek üzere Federal Almanya Cumhuriyeti başlatmıştır. Uzun yıllardır, Türk vatandaşlarının tabi olduğu vize hukuki, sosyal, diplomatik, bürokratik, uluslararası ve insani boyutları olan çok geniş bir alanı kapsayan bir konudur. ; Turkish citizens are required for entry to the EU member states for which visa is not a new problem in Turkey-EU relations. Turkish citizens since the 1980s, and are subject to a visa when entering EU member states. After the Second World War by the European Council has introduced a visa-free concept in Europe. This concept is aimed at the citizens of the member states to know and understand each other better. Turkey has asked the Council of Europe became a member in 1949 and the beginning of restoring peace in Europe have undergone two major wars. Turkey and the EU case, for instance as a result of negotiations with the Council of Europe Member States between the Free Movement of Persons Agreement 'was signed in 1957. Following agreement entered into force on January 1, 1958 between Turkey also found that the vast majority of the Council of Europe has put an end to a mutual visa application. However, since the second half of the 1970s, political instability erupted in Turkey and Turkey in the 1980s, "Visa-free Europe" is advanced to be removed from the dream. On July 9, 1980 Federal Republic of Germany, France agreement in the Council of Europe on September 24, 1980 were reported to the Council would suspend for Turkey. On 5 September 1980 the first visa requirements for Turkish citizens "temporary measure", the Federal Republic of Germany has begun to be re-evaluated after three years. For many years, it is subject to legal visas for Turkish citizens, social, diplomatic, bureaucratic, is a topic that covers a wide range of international and humanitarian dimensions

Doktora Tezi ; Kuzey Atlantik Antlaşması Örgütü, realist yaklaşıma uygun bir şekilde, gerektiğinde güç kullanmak suretiyle, Batı Blokunun güvenliğini sağlamak amacıyla kurulmuştur. Ancak Soğuk Savaş sonrası dönemde Doğu Bloku tehdidinin ortadan kalkmasına ve nükleer silahların sınırlandırılması konusundaki girişimlerin olumlu sonuçlanmasına rağmen NATO'nun mevcudiyetini yitirmediği gözlemlenmiş ve örgüt, neo-liberal yaklaşım doğrultusunda, üye devletlerin güvenlik işbirliğini kolaylaştırdığı ve insani müdahalede bulunma kapasitesine sahip olduğu gerekçesiyle varlığını sürdürmeye devam etmiştir. Bu durum birçok görüş çerçevesinde de eleştirilere maruz kalmıştır. Soğuk Savaş sonrası dönemde güvenlik konularının ve buna bağlı olarak ortaya atılan tehditlerin çoğalması sonucunda NATO, 1990 sonrası dönemde sorumluluk sahasını da genişleterek, neo-liberalizme uygun şekilde, güvenlik işbirliğini kolaylaştırdığı ve insani sorumluluk ilkesiyle hareket ettiği gerekçesiyle, "alan dışı" görev ve yetkilerle hegemonyasını arttırmaya çalışmıştır. Bu çaba, NATO zirvelerinden de gözlemlenmiştir. Ayrıca 11 Eylül 2001 terör saldırılarından sonra, neo-liberal düşünce yanında, sosyal inşacı yaklaşımın "şiddetin durduğu ama düşman ve tehdit algılamalarının devam ettiği bir ortamın barış olarak kabul edilemeyeceği" tezini savunarak, son on dört yıldaki NATO zirvelerinde kabul görmesi söz konusu olmuştur. Çalışma, küresel güvenlik sistemi içindeki değişimin unsurlarını tespit etmek, eski ve yeni dönem arasındaki bağlantıyı kurabilmek ve değişen/dönüşen güvenlik anlayışında, realist, neo-liberal ve sosyal inşacı kuramlar ışığında, Soğuk Savaş sonrası dönemdeki zirveleri ve müdahaleleri çerçevesinde NATO'nun dönüşümünü değerlendirmektedir. ; abstract ; In accordance with the international relations theory of realism, The North Atlantic Treaty Organization (NATO) was established in order to provide security for the Western Bloc by using force if necessary. However, despite the success in the attempts to limit nuclear weapons and the cessation of the Eastern Bloc threat, it was seen that NATO did not cease to exist and in fact, due to the neo-liberal policies, continued its existence with the justification that it was capable of making humanitarian interventions and facilitating the security cooperation of the member states. This event received criticism within the framework of various opinions. As a result of the increase in security issues and threats during the Post-Cold War Era, NATO, which expanded its area of responsibility starting from 1990's, tried to augment its hegemony by out-of-area operations and authorizations with the justification that it facilitated security cooperation and moved with the principle of humanitarian responsibility in accordance with neo-liberalism. This effort was also observed in NATO summits. After 9/11 terrorist attacks, neo-liberalism by defending the social constructionist approach which states that "an environment, where violence has stopped but the enemy and threat perceptions still continue, cannot be acknowledged as peaceful", got itself accepted in NATO's summits in the last fourteen years. This study tries to determine the elements of change in the global security system make connections between the old and new eras and evaluate the NATO's transformation within the framework of its post-cold war summits and interventions, while considering the changing understanding of security, realist, neo-liberalist and social constructionist theories.

ÖZET1990'lar boyunca güvenlik sorunları nedeniyle negatif bir seyir izleyen Türkiye-İran ilişkileri 2002 yılında Türkiye'de iktidara gelen Ak Parti döneminde olumlu bir seyir izlemiştir. Ak Parti'nin komşularla karşılıklı ekonomik bağımlılık oluşturma politikası, iki ülke arasındaki ticaret hacmini tarihinin en yüksek seviyelerine çıkarmıştır. Ticaret hacminin artışında en büyük payı ise iki ülke arasındaki enerji ticareti oluşturmaktadır. Bu çalışmanın amacı Türkiye ve İran arasındaki ekonomik ilişkileri bağımlılık ve karşılıklı bağımlılık teorileri açısından ele alarak Türkiye-İran enerji ilişkilerinin geçmişi, bugünü ve iki ülke arasında oluşabilecek enerji iş birliğinin sonuçlarını incelemektedir. Bunun için önce Türkiye ve İran'ın petrol, doğalgaz ve elektrik enerjisindeki durumu veriler yardımıyla gösterilmekte ve sonra iki ülke arasındaki enerji ticareti kapsamlı bir şekilde ele alınmaktır. Bununla birlikte enerji jeopolitiği ve enerji güvenliği açısından iki ülkenin iş birliği yapması durumunda ortaya çıkabilecek sonuçlar incelenmektedir. Çalışmada, Türkiye'nin İran'a yönelik karşılıklı ekonomik bağımlılık kurma hedefinin iki ülke ticaretinin hala düşük miktarlarda olması ve bölgesel rekabetin getirdiği güven sorunu nedeniyle başarısız olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca İran'a yönelik uluslararası yaptırımların iki ülkenin enerji politikalarında iş birliğine gitmelerini engelleyen önemli bir faktör olduğu tespit edilmiştir. Ancak bu bulgulara rağmen, Türkiye'nin son 5 yıldaki petrol ithalatında en çok tercih ettiği ve doğalgaz temininde Rusya'dan sonra ikinci kaynak ülke olması dolayısıyla İran, Türkiye için önemli olmaya devam etmektedirABSTRACTHaving followed a negative course because of the security problems in 1990s, the relations between Turkey and Iran have grown positively during the last decade since the JDP came into power in Turkey in 2002. Due to JDP's policy of forging economic interdependence with its neighbors, trade volume of the two countries reached an all-time high. In increasing the trading volume, it is the energy trade that takes the lion's share. Drawing on dependence and interdependence theories to analyze Turkish-Iranian economic relations this study aims to examine the current situation and the history of the energy trade between Turkey and Iran, and the probable outcomes of energy cooperation of the two countries. To this end, first current situations of Turkey and Iran in terms of electrical energy, oil and natural gas are elaborated using pertinent data, and then the energy trade between the two countries is covered comprehensively. Besides, the probable outcomes of contingent cooperation between the two countries in terms of energy geopolitics and energy security are examined. In conclusion, this study argues that Turkey's desire to forge bilateral economic dependence vis–à–vis Iran has failed because of low bilateral trading volumes and lack of trust caused by regional competition. Furthermore, international sanctions against Iran seem to be some of the most important factors preventing the two countries from cooperation. Notwithstanding these findings, Iran maintains its significance for Turkey, as it has been the most-preferred country for the last five years in Turkey's oil import and the second energy source after Russia in natural gas.

Anahtar Kelimeler: Türkiye, Ortadoğu, Dış TicaretÖZET Doğal kaynakların yeryüzüne dengeli bir şekilde dağılmamış olması, iklim ve ürün çeşitliliği, üretim maliyeti ve tercihlerdeki farklılıklar dış ticaretin nedenleri olarak karşımıza çıkmaktadır. Ortadoğu bölgesi iklim koşullarının, yer altı kaynaklarının, üretim maliyetlerinin ve tercihlerdeki farlılıklarının yanı sıra stratejik önemi ile kendine özgü bir dış ticaret ortamına sahiptir. 2000-2010 yılları arasında Türkiye dış ticaretinde ihracatın yaklaşık olarak 114 milyar dolar, ithalatın ise yaklaşık olarak 185 milyar dolar seviyesinde gerçekleştiği görülmektedir. Bu dönemde, Türkiye dış ticaret değerlerinde büyük artışlar gerçekleşmesine rağmen ihracatın ithalatı belirli oranda karşılaması sonucu dış ticaret açığı ortaya çıkmıştır. Coğrafi konumu ve tarihi bağları sebebiyle sürekli ilişkiler içerisinde bulunduğumuz Ortadoğu bölgesi ile gerçekleştirilen dış ticarette, 2000-2010 yılları arasında (2000 yılı hariç) sürekli olarak Türkiye'nin kazançlı olduğu bir dış ticaret tablosu karşımıza çıkmaktadır. Bu durum dış ticaret açısından önemli sayılabilecek bir gelişmedir. Bu tez çalışmasında, 2000-2010 yılları arası Türkiye'nin Ortadoğu ülkeleri ile dış ticaret ilişkileri ele alınmaktadır. Dış ticaret değerleri ve ihracat-ithalatı yapılan başlıca fasıllar grafikler yardımı ile anlatılmaktadır. Çalışmamızda incelediğimiz Ortadoğu bölgesi; Irak, İran, Suriye, İsrail, Lübnan, Ürdün, Filistin, Yemen, Mısır, Suudi Arabistan, Kuveyt, Bahreyn, Katar, Birleşik Arap Emirlikleri ve Umman ülkelerini kapsamaktadır.Keywords: Turkey, The Middle East, Foreign TradeABSTRACTThe factors that lead to the formation of the foreign trade are distribution of natural resources in an unbalanced way on earth, climatic differences on earth and accordingly different kinds of products produced, international price differences, differentiation of goods and pleasures.The Middle East has a unique environment in the foreign trade not only with its climatic conditions, underground resources, price differences, pleasures of consumption but also with its geographical location and strategic importance.Between the years of 2000-2010 in Turkey export of foreign trade is observed that approximately 114 billion dollars and import of foreign trade is the level of 185 billion dollars. Although between the years of 2000-2010 there is large increases in values of foreign trade in Turkey, the foreign trade deficit has emerged as a result of export satisfies a certain amount of import.Continuously a foreign trade chart in favor of Turkey is appeared between the years of 2000-2010 (except for the year 2000) in the foreign trade with Middle East that we have ongoing relationship because of geographical location and historical ties. This is so important improvement for unfavorable foreign trade of Turkey.In this thesis, foreign trade relations between Turkey and Middle East countries in the years of 2000-2010 are discussed. The foreign trade values and the main chapters in import-export are described visually with the help of graphics. In our study, we have dealt with Iraq, Iran, Syria, Israel, Lebanon, Jordan, Palestine, Yemen, Egypt, Saudi Arabia, Kuwait, Bahrain, Qatar, the United Arab Emirates and Oman countries in the Middle East.