The overthrow of Libyan dictator, Muammar Al-Gaddafi, was a significant event in the Arab Spring. He was brought down by young Libyans assisted by an international coalition, mandated by the United Nations. The attitudes of different countries to the intervention in Libya were highly diversified. This paper orders, describes and partially explains the reasons behind the behavior of political elites in several countries, trying to present their motivation. The first country to be presented is Mali, which supported the dictator to the very end. Next come the countries with an ambivalent attitude to the Arab Spring in Libya, namely China, Russia and Germany. The third group of countries encompasses France, the United Kingdom and the United States. The paper is concluded with an analysis of the activities of the UN and NATO. ; Istotną częścią Arabskiej Wiosny było obalenie libijskiego dyktatora Muammara Al-Kaddafiego. Dokonała tego, oprócz młodych Libijczyków, międzynarodowa koalicja, posiadająca mandat Organizacji Narodów Zjednoczonych. Stanowiska państw dotyczące interwencji w Libii na areniemiędzynarodowej były silnie zróżnicowane. Poniższa praca porządkuje, opisuje i częściowo wyjaśnia przyczyny postępowania elit politycznych niektórych państw, starając się odzwierciedlić motywy, które nimi kierowały. Jako pierwsze zostało opisane państwo będące sprzymierzeńcem dyktatora do samego końca - Mali. Następnie państwa, których stosunek do Arabskiej Wiosny w Libii był niejednoznaczny - Chiny, Rosja i Niemcy. Trzecia grupa państw, która doprowadziła do zbrojnej interwencji to Francja, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone. Na koniec zostały przeanalizowane działania Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz Organizacji Paktu Północnoatlantyckiego.
Istotną częścią Arabskiej Wiosny było obalenie libijskiego dyktatora Muammara Al-Kaddafiego. Dokonała tego, oprócz młodych Libijczyków, międzynarodowa koalicja, posiadająca mandat Organizacji Narodów Zjednoczonych. Stanowiska państw dotyczące interwencji w Libii na arenie międzynarodowej były silnie zróżnicowane. Poniższa praca porządkuje, opisuje i częściowo wyjaśnia przyczyny postępowania elit politycznych niektórych państw, starając się odzwierciedlić motywy, które nimi kierowały. Jako pierwsze zostało opisane państwo będące sprzymierzeńcem dyktatora do samego końca – Mali. Następnie państwa, których stosunek do Arabskiej Wiosny w Libii był niejednoznaczny – Chiny, Rosja i Niemcy. Trzecia grupa państw, która doprowadziła do zbrojnej interwencji to Francja, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone. Na koniec zostały przeanalizowane działania Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz Organizacji Paktu Północnoatlantyckiego. ; The overthrow of Libyan dictator, Muammar Al-Gaddafi, was a significant event in the Arab Spring. He was brought down by young Libyans assisted by an international coalition, mandated by the United Nations. The attitudes of different countries to the intervention in Libya were highly diversified. This paper orders, describes and partially explains the reasons behind the behavior of political elites in several countries, trying to present their motivation. The first country to be presented is Mali, which supported the dictator to the very end. Next come the countries with an ambivalent attitude to the Arab Spring in Libya, namely China, Russia and Germany. The third group of countries encompasses France, the United Kingdom and the United States. The paper is concluded with an analysis of the activities of the UN and NATO.
The chief purpose of BBC World Service, Radio France Internationale, and Voice of America in the Context of International Communication: From Propaganda to Public Diplomacy is to analyse the role radio stations fulfil for international communication nowadays in the light of the roles they served in the past (that is, the times when radio dominated). During the interwar period and right before World War II, new radio stations came to being that aimed at broadcasting content targeted at the listeners abroad. Initially, these radio stations were transmitting mostly official messages or functioning as private point-to-point communication; in both cases, they functioned similarly to telegraphs (assuming one addresser and one addressee). Along with not only the development of the transmitting and receiving devices but also the widening of our knowledge on radio waves, radio turned into a mass medium, thanks to various "freaks," including investors and other radio lovers. Having access to the network of correspondents and a powerful radio signal, radio stations back then were able to provide live coverage of the events that interested listeners all around the globe. The capacities of radio were significant during World War II as well; precisely, it ceased to serve communication purposes exclusively, and was included into military arsenal (used not only in operations and diversion actions, but also for jamming and scouting). This military conflict showed that the possibility of reaching listeners abroad – that is, the citizens of adversary, allied, and neutral states – had been of enormous importance, whereas the ability of shaping the opinions of foreign citizens had become a crucial part of contemporary warfare. The relevance of radio for international communication was indisputable also during the Cold War. Radio Free Europe, Radio Liberty, Voice of America, BBC World Service, Radio France Internationale, Deutsche Welle, Radio Madrid, Radio Moskwa, and Radio China International were fundamentally engaged in both ideological war and public diplomacy. Simultaneously, various international processes changed the position radio occupied among other media; the "Golden Age of Radio" reached a significant decline in the 1950s, when the dominance of radio gave way to the advent of television, whereas from late 1990s on the situation of all media was revolutionised by the birth of the Internet. As a result, digitalisation, convergence, shifts in reception and use of media – not to mention other broader phenomena, including the dominance of audiovisual culture – affected not only listeners and their preferences (inclining to fragmented radio programmes), but also ratings and marketability of radio stations. Finally, since political communication has privileged the audiovisual paradigm, and domestic policy has gradually become a media issue, radio has withdrawn in this area as well, giving primacy to television and new media. Because of the aforementioned factors and shifts, it becomes vital to carefully reconsider the contemporary and international status of radio. After all, one might be tempted to think that radio is no longer in its heyday, whereas both governments and individual listeners do not deem it as a genuine informative medium or a means capable of reaching the foreign public opinion. This book, therefore, explores how Radio France Internationale, Voice of America, and BBC World Service changed diachronically in reference to other radio stations alike, points to rules they follow and formats their programmes take, and analyses their recent activity in international communication between 2014 and 2018. Chapter 1 introduces theoretical vocabulary international communication relies on, and juxtaposes its various definitions with related cultural phenomena, including transcultural communication, political communication, propaganda, public diplomacy, cultural diplomacy, media diplomacy, and soft power. Aside from analysing these concepts, this chapter also proposes an innovative definition of international communication and its graphic model. Chapter 2 is diachronic, and it focuses on the discovery of radio waves and the invention of radio read from the technical perspective, which determines the position of radio for international communication. Moreover, the early forms of radio are recalled with regard to their significance for foreign communication. Finally, the development of radio and broadcasting in France, United Kingdom, and the USA is presented with an emphasis put on the differences between their broadcasting models. Chapter 3 is devoted to the development of international broadcasting, dividing it into three stages: 1) the early 20th century (until the 1930s), when radio waves were being tested, the first experimental stations came to being, and first international radio stations were founded, including those in Nauen and Zessen (Germany), Sainte-Assise and Le Post Colonial (France), Eindhoven and Heuzen (Netherlands), Chelmsford (United Kingdom); 2) the World War II period, in which the uses of radio for international military communication are analysed in reference to propaganda radio stations (Radio Berlin, Radio Hamburg, Radio Stuttgart, Radio Tokio) and its prominent figures (William Joyce ("Lord Haw-Haw"), Paul Ferdonnet ("the Stuttgart Traitor"), Mildred Gillars ("Axis Sally"), Ive Togure ("Tokyo Rose")), British pirate radio stations functioning in response to the Axis propaganda (for instance, Gustav Siegfried Eins), the radio stations of French Resistance with a special emphasis put on Radio Brazzaville, that is, Charles de Gaulle's chief means of international communication, and, finally, Voice of America serving for public diplomacy purposes; 3) the Cold War period, in which the objectives, assumptions, and strategies of international broadcasting posed by France, United Kingdom, the United States of America between 1945 and late 1980s are examined. The last chapter is entirely dedicated to BBC World Service, Radio France Internationale and Voice of America nowadays, paying attention to their regulations, structures, and broadcasting services. These radio stations are understood as means used for public diplomacy of their countries, and their institutional and formal connections to government institutions are discussed. Consequently, this comparative chapter refers to the legal contexts, supported by acts and regulations of a given country, presents the principles and levels of funding, reconstructs the institutional positions of radio among other media, and characterises broadcasting in terms of services, directions, and programmes. The analysis of contemporary strategies and activities of the discussed radio stations makes it possible to claim that the use of radio for international communication has not lost its relevance, and currently is supported with television and the Internet, that is, the media that were invented later in the course of historical progress. Radio stations, therefore, are not held in media bubbles; rather, they are still significant means of foreign communication because of their specificities. Furthermore, radio communication complies with strategic foreign policies, which affects various parts of the world where levels of technological development diverge whilst the access to television or the Internet connection is not available. In the countries stricken with military conflicts or poverty, radio is still the predominant means of communication that serves numerous purposes; not only is it a source of information on military operations, epidemiological situations, climate and natural disasters, but also it educates its listeners on civil and human rights, especially women's rights. Finally, Voice of America, BBC World Service, and Radio France Internationale support policies against extremism and propaganda (for instance, fake news). The services of the discussed radio stations are related to the policies the United States of America, United Kingdom, and France put forward against ISIL and international terrorism, but also to those actions that support democratic changes in the countries affected by war and political unrest.
The goal of the study is to analyze the non‑Western interpretations of sustainable development concept and the role of international organizations and international public goods in their potential realization. Numerous political and economic contradictions generated by the experiences of colonization and decolonization of the region make Western and regional understanding of the concept substantially different. While from the global perspective it is perceived as an imperative, locally it may be interpreted as a veiled form of neocolonialism. The differences result in wide range of problems, from minor misunderstandings to open resentment. The goal of the article is to prove that regional international organizations and international public goods have the potential to become a key to develop mutually acceptable form of sustainable development concept and practice.
The subject under discussion is the problem of publications on the relationship between the e-government implementation process and the ability to compete. Today, it is estimated that the key objective of the informatisation of public administration at both central and local levels, is the preparation and implementation of electronic public services for citizens and businesses productively and efficiently. The e-government vision presented by the European Commission, and gradually implemented through EU Member States shows, that the process of developing e-government should serve as a tool to support the processes of governance. Projects related to the informatisation may influence the improvement of the education system and health services, create jobs, change how resources are managed, reduce transaction costs and the overall transformation of institutional nature. The currently used measuring tools of benefits from the implementation of public e-services and general development of e-government do not always show directly whether they are generated. The purpose of the publication is to identify and evaluate currently used indicators of electronic administration development in the context of measuring the benefits of this process, which are significant for improving the country's competitiveness in the international arena. ; Przedmiotem rozważań zawartych w publikacji jest problematyka zależności między procesem wdrażania administracji elektronicznej a zdolnością konkurencyjną kraju. Współcześnie ocenia się, że kluczowym celem informatyzacji administracji publicznej, zarówno na szczeblu centralnym, jak i lokalnym, jest produktywne i efektywne przygotowanie oraz wdrożenie elektronicznych usług publicznych dla obywateli i przedsiębiorstw. Wizja e-administracji przedstawiona przez Komisję Europejską oraz stopniowo realizowana przez państwa członkowskie UE ukazuje, że proces rozwoju e-administracji powinien służyć jako narzędzie wspomagające procesy rządzenia. Projekty związane z informatyzacją mogą wpływać m.in. na poprawę systemu edukacji i służby zdrowia, tworzenie nowych miejsc pracy, zmianę sposobów zarządzania zasobami, zmniejszenie kosztów transakcyjnych i ogólne przemiany instytucjonalne. Stosowane obecnie narzędzia pomiaru korzyści wynikających z wdrażania e-usług publicznych i ogólnie rozwoju e-administracji nie zawsze ukazują je wprost. Celem publikacji jest zidentyfikowanie i ocenienie stosowanych obecnie mierników stopnia rozwoju administracji elektronicznej w kontekście pomiaru korzyści wynikających z tego procesu, mających znaczenie dla poprawy konkurencyjności państwa na arenie międzynarodowej.
Mimo ścisłych związków między technologią i stosunkami międzynarodowymi istnieje niewiele prac w nauce o stosunkach międzynarodowych, które podejmują próbę teoretycznego połączenia obu tych sfer rzeczywistości społecznej. Podstawowym celem artykułu jest historyzacja technologii militarnej w społecznej historii stosunków międzynarodowych. Autor przedstawia proces historycznego wzrostu znaczenia technologii militarnej w funkcjonowaniu społeczeństw i jej destruktywny wpływ na życie społeczne. Przekonuje, że nowe technologie rozwinaje są przez istoty ludzkie, a nie "odkrywane". Dokonane wynalazki odzwierciedlają określone interesy, posiadanie adekwatnych zasobów do ich dokonania i istnienie określonego instytucjonalnego wsparcia. W takim rozumieniu nauka, technologia i innowacje są funkcją ludzkich wyborów, interesów, idei, instytucji i zasobów. ; Despite close connections between technology and international relations, there are few works in international relations studies that would make an attempt to theoretically connect both of these two spheres of social reality.The main aim of the article is a historization of military technology in a social history of international relations. The author presents the process of historical growth of importance of military technology in functioning of societies and its destructive influence on social life. He convinces one that new technologies are developed, not "discovered" by human beings. Inventions reflect specific interests, owning proper resources to develop them and the existence of determined institutional support. In this understanding, science, technology and innovations are functions of human choices, interests, ideas, institutions and resources.In the first part of the article, the author presents relations between science, technology and innovations, as well as main attitudes in international relations studies in the context of comprehending these relations. Problems caused by technological development are also discussed. In the second part of the article, the author presents the meaning of military technology in international relations through its historization. By showing different contexts of "war machines" (horse, chariot, cavalry, cannons, conventional and nuclear weapon, information technology),one can observe the influence of military technology on international relations in the process of uneven and related development of different societies in different times from antiquity to the present day. In particular, the results of transformation of relations between armed forces and scientific institutions after World War II into permanent structures of society and government are shown. On the example of United States of America, the author points negative consequences of forming bureaucratic national security services for many aspects of social life. Finally, referring to James Der Derian's analysis, the author presents transformative influence of information technology on international relations.
W artykule przedstawiono jakościową metodę śledzenia procesu (process tracing) i jej przykładowe wykorzystanie w badaniu stosunków międzynarodowych. Po pierwsze, dokonano ogólnej charakterystyki metody. Po drugie, przedstawiono debatę toczoną w naukach społecznych na temat rozumienia mechanizmów przyczynowych i przyczynowego wnioskowania oraz użyteczności metody śledzenia procesu do testowania hipotez. Po trzecie, omówiono różnego rodzaju dyrektywy kierujące postępowaniem badawczym w ramach metody śledzenia procesu. Po czwarte, w końcowej części artykułu zademonstrowano implementację metody w nauce o stosunkach międzynarodowych na przykładzie analizy zakończenia zimnej wojny. W końcu sformułowano pewne wątpliwości związane z metodą. Celem artykułu jest wprowadzenie do polskiej nauki o stosunkach międzynarodowych jakościowej metody badawczej, która nie jest wykorzystywana przez polskich badaczy, chociaż większość z nich określa swoje stanowisko metodologiczne jako jakościowe. Autor w szczególności uzasadnia i ilustruje przekonanie, że metoda śledzenia procesu może stanowić mocną propozycję w rozwiązywaniu problemów związanych z rozpoznawaniem stosunków przyczynowych w nauce o stosunkach międzynarodowych. Autor posługuje się w artykule metodą analizy treści. Metoda śledzenia procesu została przedstawiona w oparciu o analizę tekstów uznanych zwolenników metody w filozofii nauki i nauce o stosunkach międzynarodowych oraz prac poświęconych problemom stosunków międzynarodowych badanych przy zastosowaniu tej metody. Wyniki przeprowadzonej analizy pozwalają na sformułowanie rekomendacji do stosowania metody do badania stosunków międzynarodowych. Autor przedstawia również słabe strony metody, których istnienia powinien być świadomy każdy z niej korzystający. ; The article presents a qualitative method known as process tracing and exemplifies its use in the study of international relations. Firstly, the general characteristics of process tracing are shown. Secondly, the debate in social sciences on the understanding of causal mechanisms and causal inference is discussed, and whether process tracing is useful in testing hypotheses. Thirdly, different types of directives that guide the research procedure within the framework of process tracing are presented. Fourthly, the final part of the article demonstrates the implementation of process tracing in International Relations on the example of the analysis of the end of the Cold War. The article is concluded with a few doubts the method raises. The aim of the article is to introduce a qualitative research method to the Polish studies of International Relations. This method has not been used by Polish researchers, although most of them declare their methodological standpoint as a qualitative approach. The author justifies and illustrates the belief that the method of process tracing can be strongly recommended in solving problems related to the identification of causal relations in International Relations. The author uses the content analysis method in the article. The method of process tracing is presented based on the analysis of the texts of renowned supporters of the method in the Philosophy of Science and International Relations and of works dedicated to the problems of international relations studied using this method. The results of the analysis make it possible to formulate recommendations for the application of the method to study international relations. The author also presents the weaknesses of this method, which every scholar employing it should be aware of.
The article presents a qualitative method known as process tracing and exemplifies its use in the study of international relations. Firstly, the general characteristics of process tracing are shown. Secondly, the debate in social sciences on the understanding of causal mechanisms and causal inference is discussed, and whether process tracing is useful in testing hypotheses. Thirdly, different types of directives that guide the research procedure within the framework of process tracing are presented. Fourthly, the final part of the article demonstrates the implementation of process tracing in International Relations on the example of the analysis of the end of the Cold War. The article is concluded with a few doubts the method raises. The aim of the article is to introduce a qualitative research method to the Polish studies of International Relations. This method has not been used by Polish researchers, although most of them declare their methodological standpoint as a qualitative approach. The author justifies and illustrates the belief that the method of process tracing can be strongly recommended in solving problems related to the identification of causal relations in International Relations. The author uses the content analysis method in the article. The method of process tracing is presented based on the analysis of the texts of renowned supporters of the method in the Philosophy of Science and International Relations and of works dedicated to the problems of international relations studied using this method. The results of the analysis make it possible to formulate recommendations for the application of the method to study international relations. The author also presents the weaknesses of this method, which every scholar employing it should be aware of. ; W artykule przedstawiono jakościową metodę śledzenia procesu (process tracing) i jej przykładowe wykorzystanie w badaniu stosunków międzynarodowych. Po pierwsze, dokonano ogólnej charakterystyki metody. Po drugie, przedstawiono debatę toczoną w naukach społecznych na temat rozumienia mechanizmów przyczynowych i przyczynowego wnioskowania oraz użyteczności metody śledzenia procesu do testowania hipotez. Po trzecie, omówiono różnego rodzaju dyrektywy kierujące postępowaniem badawczym w ramach metody śledzenia procesu. Po czwarte, w końcowej części artykułu zademonstrowano implementację metody w nauce o stosunkach międzynarodowych na przykładzie analizy zakończenia zimnej wojny. W końcu sformułowano pewne wątpliwości związane z metodą. Celem artykułu jest wprowadzenie do polskiej nauki o stosunkach międzynarodowych jakościowej metody badawczej, która nie jest wykorzystywana przez polskich badaczy, chociaż większość z nich określa swoje stanowisko metodologiczne jako jakościowe. Autor w szczególności uzasadnia i ilustruje przekonanie, że metoda śledzenia procesu może stanowić mocną propozycję w rozwiązywaniu problemów związanych z rozpoznawaniem stosunków przyczynowych w nauce o stosunkach międzynarodowych. Autor posługuje się w artykule metodą analizy treści. Metoda śledzenia procesu została przedstawiona w oparciu o analizę tekstów uznanych zwolenników metody w filozofii nauki i nauce o stosunkach międzynarodowych oraz prac poświęconych problemom stosunków międzynarodowych badanych przy zastosowaniu tej metody. Wyniki przeprowadzonej analizy pozwalają na sformułowanie rekomendacji do stosowania metody do badania stosunków międzynarodowych. Autor przedstawia również słabe strony metody, których istnienia powinien być świadomy każdy z niej korzystający.
