Suchergebnisse

Batı Trakya Yunanistan'ın Kuzey Doğusunda bulunmaktadır. Evros (Meriç) ile Nestos (Karasu) nehirleri arasında kalan 8578 kilometre karelik bir alanı kapsamaktadır. Lozan Barış Konferansında Türkiye ile Yunanistan arasında varılan bir antlaşma gereği iki ülke arasında zorunlu ahali mübadelesi yapılmıştır.Ancak İstanbul'un Rum nüfusu ile Batı Trakya'nın Türk nüfusu zorunlu mübadelenin dışında tutulmuş ve bulundukları ülkedeki devletin güvencesi altında dinsel azınlık konumunda bırakılmıştır. Söz konusu azınlıkların azınlık ve yurttaşlık hakları tanınmıştır.Bununla beraber Yunanistan kendi vatandaşı olan bu insanları hiçbir gerekçeye dayanmaksızın ulusal bütünlüğü tehdit olarak görmekte ve bu insanlara karşı uluslararası ve ikili antlaşmalarla belirlenen sorumluluğu yerine getirmediği gibi azınlık üzerinde baskı ve asimilasyon politikasını devlet denetiminde planlı,kararlı ve sürekli bir şekilde uygulamaktadır. Avrupa Birliği'nin temel dayanağına baktığımızda;hukukun üstünlüğü,insan hakları,demokrasi kavramını görmekteyiz.Yunanistan 1981 yılında Avrupa Birliği'ne tam üye olmuştur. 1990'ların ikinci yarısına kadar Batı Trakya Türk azınlığının durumunda herhangi bir değişiklik görülmemekte,1990'ların sonunda azınlık haklarında kısmen iyileştirmeler yapılmıştır. Ancak hassas ve hayati konularda herhangi bir değişikliğe rastlamak mümkün değildir. Avrupa Birliği azınlık hakları konusunda Yunanistan'ı bir çok defa uyarmış ve kınama kararları vermiştir.Ancak sorunların giderilebilmesi için Avrupa Birliği'nin daha etkİli yaptırımlar uygulaması gerekmektedir.Yunanistan kendi vatandaşı olan Batı Trakya Türkleri'nin ikili antlaşmalardan doğan haklarını iade etmeli ve kendi taraf olduğu uluslararası antlaşmaların gereklerini yerine getirmelidir. Ancak bu sayede Batı Trakya Türkleri'nin sorunlarının çözümü mümkün görünmektedir. ; West Thrace is located in the northeast of Greece,moreover,it comprises 8578 square kilometre open space between the rivers Evros (Meriç) and Nestos (Karasu).As a result of Lozan Peace Pact an obligatory exchange agreement had done betweenthe two countries,Turkey and Greece.However, Istanbul's Greek population and WestThrace's Turk population had been kept out of this obligatory exchange,furthermore,Turk's and Greek's in the country where they existed they left in the position of religion minorityunder the name of government assurance.Also,to the minorities above mentioned had givencitizenship and minority rights.Neverthless,Greece sees Turks,who they are his own citizens,as a threat to thenational integrity without based on at any justification,what is more,not only doesGreececarry out the responsibility which was mentioned by the bilateral agreements,but alsocarries out a permanent,determinend,designed policy plan under the governments control overto the minorities,for to assimilate and press them.When we look for the basic mainstay of European Community we are confrontedwith the concepts the superiority of laws and the democracy of human rights. Greecebecame an entire member to European Community in 1981.We hadn't seen any changes at thesituation of West Thrace Turk's minority until 1990's second half but in the and of 90's Greece had partially done improvements.In spite of this,it is not possible to come across toany changes in vital and sensible matters.European Community has warned Greece manytimes for the minority rights,moreover,Greece has been given many disapproval resolutions.However European Community have to apply more effective sanctions to remove theproblems.Greece should return the rights of the people who are his own citizens West ThraceTurks had arisened from the bilateral agreements,moreover,Greece should carry out thenecessities of the international agreements that are from his own side.As a result of this, WestThrace Turks problems solution is seen possible.

Bugün Türkiye'nin sahip olduğu imaj oldukça kötü ve olumsuzdur. Bu savdan yola çıkarak gerçekleştirdiğim araştırmamda bu olumsuz imajın nasıl oluştuğu ve bunun nedenleri ortaya koyulmaya çalışılmıştır. Türkiye'nin bu olumsuz imajı öncelikle bazı tarihi kökenlere dayanmaktadır. Batı ile Türklerin ilk temasları Haçlı Seferleri yani savaşlar yoluyla olmuştur. O dönemde Türkler sürekli fetihler yapan yayılmacı bir millet olduğu için Batı'da korku kaynağı olmuşlardır ve böylece Türklerle ilgili "barbar, medeniyetsiz millet" imajı oluşmuştur.Bu imaj uzun yıllar boyu silinememiştir. Daha yakın tarihe doğru gelindiğinde ise Türkiye'de demokrasi ve insan hakları ihlalleri alanında yaşanan olaylar imajımızı son derece olumsuz etkilemiştir. Bugün ülkemizin bu olumsuz imajını düzeltebilmek ve çok daha iyi bir imaj yerleştirebilmek için yoğun çalışmalar yapılmaktadır. Bu çalışmaların toplandığı ortak nokta ise Türkiye'nin Avrupa Birliği'ne girebilme çabasıdır. Bu amaç doğrultusunda Türkiye'nin çağdaşlık ve medeniyet anlamındaki eksikliklerinin giderilmesi için daha fazla gayret gösterilmektedir. Nitekim son dönemde Türkiye'nin imajını düzelten ve iyileştiren siyasi, sosyal ve ekonomik reformların çoğu Avrupa Birliği'ne girebilmek amacıyla yapılmıştır. Diğer taraftan Türkiye, son yıllarda siyasi başarılarının yanında sanat ve spor alanlarında da ciddi başarılar elde etmiştir. NATO Zirvesi gibi çok önemli uluslar arası toplantılar ve kongreler ülkemizde gerçekleştirilmeye başlanmıştır. Bunlar tüm dünyanın dikkatini Türkiye'ye çeken organizasyonlardır. Bunun gibi son dönemde imajımızı olumsuzdan olumluya doğru değiştiren pek çok olay yaşanmıştır. Tez çalışmamda bu olaylar tek tek ele alınarak incelenmekte ve böylece Avrupa Birliği'ne doğru giderken Türkiye'nin imajı ortaya koyulmaktadır.GENERAL KNOWLEDGEName and Surname:Özlem Burcu OLGUNField:Communication SciencesProgramme:Public RelationsSupervisor:Prof. Dr. Melda Cinman ŞimşekDegree Awarded and Date:Master - 2004Keywords:Image, Pulicity, the Image of TurkeyABSTRACTIMAGE FACTOR AND THE IMAGE OF TURKEY WHILE GOING TOWARD EUROPEAN UNIONToday, the image of Turkey is rather bad and negative. By setting of thesis, I tried to bring up how consisted of that bad image and the reasons of it. That bad image of Turkey firstly supported by some historical sources.The first contacts of Turkey with West became by the way of the Crusades. On that term, Turks became the origin of fear for Europeans because they were a spreading nation that made continual conquests; in this way "the barbarian and uncivilized nation" image consisted of about Turks. That bad image couldn't been cleaned for long years. In nearer history, the events about democracy and human rights violations in Turkey affect our image badly.Today, more intensive studies are made to be able to repair our that negative image and to place a better image instead of it. The common point that studies are gathered is the effort of Turkey to enter European Union. With this aim more energy is spent to get rid of the defects of Turkey about contemporariness ana civilization. Likewise, in last term most of political, social and economic reforms that repair the image of Turkey has been made with the aim of entering European Union. Neverthless; besides Its political successes, Turkey won other serious successes at sport and art in last years. Like NATO Summit, many important international meeting and congres begin to be arranged in our country. These are organizations which call all the world's attention to Turkey. In last term events that like that are carried out which change our image from negative to positive. All these events were considered in my thesis study, so the image of Turkey while going toward European Union are brought out here.

Devletlerin desteklediği terörizmle (dış terörizmle) mücadelenin hükûmetler tarafından bir iç güvenlik meselesi olarak kurumsallaştırılması millî sınırlar içerisinde önemli sosyal maliyetlere sebep olabilir. Sosyal maliyetler yıpratıcı sonuçlar ortaya çıkardığında devletler terörizmi daha fazla destekleyebilirler. Uluslararası sistemin anarşik niteliği ise bu desteği kolaylaştırabilir. Sebep-sonuç ilişkisinin biçimlendirdiği bu döngüdeki "sosyal maliyet" gerçeğinin iç güvenlik yönetimlerinde dikkat çekmesi terörizmle etkili mücadelenin gereğidir. Zira terörizmle mücadeleye aslında katkı sunmayan, mevcut sorunları çeşitlendiren ya da derinleştiren yaklaşımlar bu sayede sorgulanabilecektir. Terörizmle manipülasyon etkisindeki yapay yöntemlerle mücadele edilirken bazı devletlerin sosyal maliyetler oluşmasını destekleyen girişimler içinde olabileceklerine dair farkındalık da bu sayede daha fazla gelişebilecektir. Bu olası kazanımlar nedeniyle "sosyal maliyet" terörizmle mücadelenin önemli bir meselesi olarak kabul görmelidir. Bu minvalde, devlet destekli dış terörizme karşı işe koşulan iç güvenlik yönetimlerinin bu terörizm türüyle mücadelenin yaratabileceği sosyal maliyetleri dikkate alan yaklaşımlar çerçevesinde yapılandırılması konusunda hükûmetleri teşvik edebilecek sonuçlar üretmek bu çalışmanın amacıdır. Alan yazın araştırmasına dayanacak olan çalışmada terörizmle mücadelenin sosyal maliyetleri "terörizm korkusu", "hak ve özgürlük ihlâlleri", "iç düşman üretimi", "meşruiyet kaybı" ve "demokratik gerileme" olmak üzere beş kavram üzerinden incelenecektir. Kuramsal temelde yapılacak incelemeler sonucunda ise hükûmetlere öneriler sunulacaktır. Çalışmanın kültürel çeşitliliğe sahip olan ulus-devletlerin özellikle dış terörizmle mücadelesi için değer içerebileceği düşünülmektedir. Çalışmanın ayrıca hem devletler tarafından kullanılan meşru şiddetin toplumun aleyhinde haksız sonuçlar üretmemesi için kontrol altında tutulabilmesine hem de sona erebileceği öngörülemeyen terörizmin gelecekte alabileceği yeni biçimleriyle mücadele edilmesine ışık tutabileceği değerlendirilmektedir. ; Institutionalizing the fight against state-sponsored terrorism (foreign terrorism) by governments as a matter of internal security can result in significant social costs within national borders. States may be more likely to support terrorism when the social costs have dire consequences. Furthermore, the anarchic nature of the international system can facilitate this support. The fact that the "social cost" in this cycle shaped by the cause-effect relationship draws attention in the internal security administrations is a requirement of the effective counterterrorism. The approaches that do not actually contribute to the counterterrorism and that diversify or deepen existing problems can be questioned in this way. While counterterrorism continues with artificial methods under the influence of manipulation, awareness that some states may be involved in initiatives that support the creation of social costs can also be able to develop more in this way. Because of these possible gains, the "social cost" should be recognized as an important issue in the counterterrorism. In this respect, the aim of this study is to produce results that can encourage governments to structure the internal security administrations employed against state-sponsored foreign terrorism within the framework of approaches that take into account the social costs of combating this type of terrorism. In the study, which will be based on the literature research, the social costs of the counterterrorism will be examined through five concepts: "fear of terrorism", "violations of rights and freedoms", "production of internal enemies", "loss of legitimacy" and "democratic backsliding". It will be present suggestions to the governments on the result of the examinations on the theoretical basis. It is thought that the study may contain value for the nation-states with cultural diversity, especially for the countering foreign terrorism. It is also considered that the study can shed light on both keeping the legitimate violence used by states under control so that it does not produce unjust results against the society, and countering new forms of terrorism, which cannot be predicted to come to an end.

Tarih boyunca önemli bir coğrafyada bulunan ve önemli bir güç olan Rusya, devlet geleneğinde bulunan yayılmacı politikasıyla başka devletlere çoğu kez müdahalelerde bulunmuştur. Sovyetler Birliği'nin halefi olarak ortaya çıkan Rusya Federasyonu da Vladimir Putin ile beraber büyük güç statüsüne sıklıkla vurgu yapmış, dış ve güvenlik politikalarında çok kutupluluğu vurgulayan pragmatik politikalar izlemiştir. Rus ulusal çıkarların korunması bağlamında yakın çevreye özel bir önem veren Rusya, uluslararası arenada saygın bir aktör olarak görülme ve etkin politikalar izlemesinin yolunun yakın çevre üzerinde nüfuz kurmaktan geçtiğini düşünmüştür. Bu bağlamda Rusya için yakın çevrede öne çıkan aktör Ukrayna olmuştur. Ukrayna jeopolitik konumunun yanı sıra, boru hatları transit geçiş noktası konumunda olması ve Rusya'nın askeri üssünün bulunduğu Kırım'daki Sivastopol askeri üssüne ev sahipliği yapmasıyla önemli bir devlet konumundadır. Ukrayna bu söz konusu konumu dolayısıyla sadece Rusya için değil ABD ve AB için de dikkate alınması gereken bir aktör olmuştur. Bir yanda Batı diğer yanda Rusya gibi iki aktör arasında kalan Ukrayna çok yönlü politikalar izlemeye özen göstermiştir. Batı'nın bu ülkeyi, NATO'ya üye yapma ve AB'ye entegre etme kararlılığı, Rusya'nın Avrasya Ekonomik Birliği'ne çekme çabaları ile çatışınca Rusya Kırım'a müdahale bulunmuş ve bu bölgeyi ilhak etmiştir. Bu çalışmada da Rusya'nın Kırım'a müdahalesi saldırgan realizm yaklaşımı perspektifinde incelenmiş ve Rusya'yı Kırım'a müdahaleye iten saikler değerlendirilmiştir. Çalışmada Rusya'nın Kırım'a müdahale etmesinde Ukrayna ile olan tarihsel, kültürel ve duygusal motivasyonların yanında Kırım'ın Rus jeopolitiğinde arz ettiği konumun da çok önemli olduğu sonucuna varılmıştır. Bununla beraber Rusya'yı müdahaleye iten esas saikin, konjonktürel gelişmeler neticesinde önüne çıkan fırsatlar olduğu görülmüş ve Rusya taktiksel bir eylemle bu fırsatları avantaja çevirmiştir. ; Russia, which has stretched over a strategic region and has been a major power throughout the history, has intervened in other states with respect to the expansionist policy existing in its state tradition. Starting with Vladimir Putin's power, Russia Federation, which emerged as the successor of the Soviet Union, has also emphasized the concept of great power frequently and pursued a pragmatic policy laying weight on multipolarity in foreign and security policies. As part of paying special attention to the immediate vicinity to protect Russian national interests, Russia has concluded that the only way to be regarded a respected actor in the international arena and pursue effective policies is to dominate the neighbouring regions. In this regard, Ukraine was the prominent actor in the immediate vicinity for Russia. In addition to its geopolitical location, Ukraine is regarded an important state as it harbours the transit pipelines and the Russian Sevastopol military base in Crimea. Due to this location, Ukraine has been an actor to be paid special attention not only by Russia, but also by the USA and the EU. Remaining in between the West and Russia, Ukraine has elaborated to devise multidirectional policies. When the western determination to make this state a NATO member and integrate it with the EU clashed with Russian efforts to make it a part of Eurasia Economic Union, Russia intervened in Crimea and annexed this region. This study analyzes the Russian intervention in Crimea in the framework of offensive realism and reviews the motives leading Russia to the intervention in Crimea. The study concludes that the Russian intervention in Crimea results from Crimean position in Russian geopolitics in addition to Russian historical, cultural and emotional motivations with Ukraine. Yet, it is obvious that the basic motive for Russian intervention were opportunities which emerged as a result of cyclical developments, and Russia has exploited these opportunities with a tactical action and turned it into an advantage.

Neo-realist perspektiften analizlere yer verilen bu tez çalışmasında, Avrupa Birliği'nin Ukrayna Krizi öncesi ve kriz sonrasında Ukrayna'ya karşı izlediği politikaları şekillendiren olgulara verilmiştir. Bu süreç içerisinde Avrupa Birliği üye ülkelerinin, farklı ulusal çıkarlara sahip olmaları nedeniyle ortak bir dış politika çerçevesinde hareket edemediği ve bu nedenle Ukrayna Krizi özelinde başarı sağlayamadığı görülmüştür. Özellikle Ukrayna Krizi'nin ana aktörlerinden olan Rusya'ya karşı Avrupa Birliği tarafından alınan yaptırım kararlarının, Rusya ile güçlü ilişkilere sahip olan Almanya gibi ülkeler tarafından esnetildiği ve beklenen etkiyi sağlayamadığı da görülmüştür. AB'nin, geçmiş dönemlerdeki birçok bölgesel ve küresel gelişmede görülen ortak bir dış politika vizyonu çerçevesinde hareket edememe olgusu, Ukrayna Krizi'yle birlikte yeniden gün yüzüne çıkmış ve üye ülkelerdeki "ulusal çıkar" kavramının birlik politikalarından önce geldiği gerçeği bir kez daha doğrulanmıştır. Bunun yanı sıra, Krize giden süreçte AB'nin doğu Avrupa ülkelerine karşı geliştirdiği politikalar, NATO faaliyetleriyle paralel ilerlemesi nedeniyle, neo-realizmin öngörülerine uygun olarak Rusya'da güvenlik endişelerine neden olmuştur. Bu endişelerin sonucunda gerçekleşen Rusya'nın karşı hamlelerinden hem AB hem de Ukrayna olumsuz olarak etkilenmiştir. Tüm bu gelişmeler, AB tarafından atılan dış politika hamlelerinin etkisinin daha çok üye ülkelerin çıkarlarına, komşu ülkelerin hem sistemsel hem de bölgesel ilişkilerine ve bu bağlamda daha etkili bölgesel/küresel aktörlerin varlığına bağlı olduğunu göstermiştir. Bu çalışma, AB tarafından Ukrayna özelinde atılan ve atılmak istenilen adımları, karşılıklı bağımlılıkların, uluslararası sistemdeki güç mücadelelerinin ve ikili ilişkilerin belirlediğini izah etmektedir. Buradan hareketle çalışmanın ana argümanı; Ukrayna Krizi'nde, üye ülkelerin Rusya ile ilgili ekonomik ve enerji odaklı ulusal çıkarları doğrultusunda hareket etmeleri ve yekpare bir duruş sergileyememeleri nedeniyle, AB'nin net bir etki ve başarı sağlayamadığıdır. --- This thesis analyzes the policies of the European Union towards Ukraine before and after the crisis with Russia, with a neo-realist perspective. The thesis argues that the member states of the European Union could not act within the framework of a common foreign policy due to their different national interests and therefore could not achieve success in the Ukrainian crisis. In particular, the decisions on sanctions to be imposed on Russia by the European Union were stretched by member states such as Germany, which has strong relations with Russia, and, did not achieve the expected effect. The EU has failed to act within the framework of a common foreign policy in many regional and global developments and this has also been the case with the Ukrainian Crisis and the "national interests" of member states have preceded common policies. This surely testifies to the neo-realist claims that the EU cannot pursue an effective common foreign and security policy. In addition, the EU's policies towards Eastern European countries during the crisis which went in parallel with NATO activities led to security concerns in Russia, in line with the predictions of neo-realism. These concerns have made Russia pursue policies designed to counter both the EU and Ukraine. All these developments have shown that the impact of foreign policy moves by the EU depend mainly on the national interests of the member states; systemic factors as well as the regional context; and the presence of more effective regional/global actors in this context. This study explains the steps taken (or intended to be taken) by the EU in Ukraine, and the impact of the facts on the ground, power struggles and bilateral relations, and the international system on the EU's policies. Therefore, the main argument of the study is that in the Ukrainian crisis, the EU has been unable to create a clear impact and act successfully, because the member states have acted in line with their economic and energy-oriented national interests and failed to take a unified position.

06.03.2018 tarihli ve 30352 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan "Yükseköğretim Kanunu İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun" ile 18.06.2018 tarihli "Lisansüstü Tezlerin Elektronik Ortamda Toplanması, Düzenlenmesi ve Erişime Açılmasına İlişkin Yönerge" gereğince tam metin erişime açılmıştır. ; İran ve Rusya arasında ideolojik farklılıklara, gerek ilişkilerin tarihi gerekse İran İslam Cumhuriyeti'nin kuruluşundan bugüne kadar iki ülke arasında ortaya çıkan engellere rağmen son dönemlerde ilişkilerinde dikkat çekici bir yakınlaşma kaydedilmiştir. Vladimir Putin 2000 yılında iktidara geldiğinde, Tahran ile Moskova arasındaki askeri ilişkileri kısıtlayan "Gore-Çernomırdin" anlaşmasını tek taraflı feshederek iki ülke arasındaki askeri ilişkiler yeniden gelişme sürecine girmiştir. Böylece sonraki dönemler için askeri işbirliği bu iki ülke arasındaki ilişkilerin en önemli alanlarından biri haline gelmiştir. Nitekim 2000'li yılların sonrasındaki dönemlerde askeri işbirliği konusunda Tahran'ın en büyük silah kaynağı olan Moskova ile aralarında çeşitli silahların tedariki söz konusu olmuştur. İran-Rusya askeri ilişkileri İsrail, ABD gibi devletlerin tedirginliğinin artmasına sebep olan başlıca konulardan olmuştur. Öyle ki Tahran ile Moskova arasındaki askeri ilişkiler 21. yüzyıl uluslararası sisteminin en tartışmalı meseleleri arasında yer almaktadır. Bu bağlamda çalışmanın amacı, 2000 yılından sonraki dönemde İran İslam Cumhuriyeti ile Rusya Federasyonu arasındaki askeri ilişkilerini incelemek, tanımlamak ve Moskova ile Tahran arasındaki askeri ilişkilerine etkileyen faktörleri belirtmektir. Bu çerçevede dört bölümden oluşan bu çalışmada ilk bölümde Rusya ve İran'ın dış politikalarını ve ikili arasındaki diplomatik ilişkilerinin seyri incelenmiştir. İkinci bölümde Rusya ve İran'ın askeri yapısı, savunma politikaları, ulusal savunma güçleri ele alınmıştır. Çalışmanın üçüncü bölümü ise Moskova ile Tahran arasındaki askeri ilişkilerin tarihsel arka planının bakıldıktan sonra Putin döneminde nasıl olduğu ve bu ilişkilerin hangi alanları kapsadığına değinilmiştir. Moskova ve Tahran askeri ilişkilerini etkileyen ABD, İsrail, İran Nükleer Çalışmaları ve bazı iç dinamikler gibi faktörlerden ise dördüncü bölümde bahsedilmiştir. ; Despite ideological and political differences, Iran and Russia have continued to keep good track of relationship throughout their history. The relations became even better since the establishment of the Islamic Republic of Iran in 1979. Following Vladimir Putin's rise to power in 2000, Russia unilaterally withdrew from the "Gore-Chernomyrdin" agreement, which has restricted military relations between Tehran and Moscow for many years. Thus, military cooperation for later periods has become one of the most important fields of cooperation between Moscow and Tehran. After the 2000s, Moscow provided significant amount of military equipment to Iranian regime in order to advance its regional influence. Iranian-Russian military relations have been among the main issues that have led to an increase in the anxiety of countries such as Israel and the USA. Thus, the military relations between Tehran and Moscow are among the most controversial issues of the 21st century's international system. In this context, the aim of this study is to examine and define the military relations between the Islamic Republic of Iran and the Russian Federation in the period after 2000 and to explain the factors that have affected such relations. In this context, the foreign policy of Russia and Iran and the course of diplomatic relations between the two countries are examined in the first chapter. The second chapter discusses the military structure of Russia and Iran, their defense policies and national defense forces. In the third chapter, after examining the historical background of the military relations between Moscow and Tehran, the nature of these relations and the areas that they cover in the Putin era are investigated. Factors such as USA, Israel, Iranian Nuclear Studies and some internal dynamics affecting the military relations between Moscow and Tehran are looked at in the fourth chapter.

Avrupa Birliği, kuruluşundan itibaren göç alan ve politikalarını insan hakları çerçevesinde düzenleyen bir ulusüstü örgüttür. Avrupa Birliği tarafından düzensiz göçün azami seviyede tutulması amaçlanmıştır. Bu sebeple de Birlik bütünlüğünü sağlamak amacıyla sözleşmeler ile belirlenen politikalar doğrultusunda iç ve dış göçü kontrol altına alacak bir takım düzenlemeler yapmıştır. Dolayısıyla bu çalışma; insanların dini, iktisadi, siyasi, sosyal ve diğer durumlar sebebiyle yer değiştirme hareketlerinin Avrupa Birliği politikalarını nasıl etkilediğiyle ilişkilidir. Çalışma kapsamında söz konusu bu politikalar incelenerek, bugüne kadar katedilen mesafe ifade edilmeye çalışılacaktır. Çalışmada Avrupa Birliği göç politikaları; tarihsel verilere, yapılan antlaşmalara, kararlara ve uygulamalara göre değerlendirilerek; uluslararası hukuk, Avrupa Birliği komisyon kararları, Frontex verileri, Birleşmiş Milletler raporları, göç politikası çerçevesinde yapılan antlaşmalar, insan hakları tarihsel gelişimi ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi ve Avrupa İnsan Hakları Komisyonu'na ilişkin kararlar çerçevesinde ele alınacaktır. v Çalışma dört bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde; araştırmanın konusuna, amacına, önemine, çalışma ile hangi sorulara yanıt arandığına ve konuya ilişkin tanımlara yer verilecektir. İkinci bölümde; göç kavramı, göç türleri ve Avrupa Birliği'nde göç konusu ve göç politikalarının tarihsel gelişimi ele alınacaktır. Üçüncü bölümde; insan hakları açısından sığınma hakkı ve mültecilik, insan haklarının tarihsel gelişimi, sığınma hakkının ortaya çıkışı, Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği'nin kurulması, 1951 Cenevre Sözleşmesi ve mültecilerle ilgili diğer çalışmalar incelenecektir. Dördüncü bölümde ise göç politikaları, Avrupa Birliği öncesi Avrupa ülkelerinin göç politikaları, Avrupa Birliği'nin ortak göç politikaları, ortak sığınma politikası üretme çabaları kapsamında yapılan antlaşmalar ve Avrupa Birliği'nde göçmenlere ve sığınmacılara yönelik bazı kurumlar incelenecektir. ; The European Union is a supranational organization that has received immigrants since its establishment and regulates its policies within the framework of human rights. The European Union aims to keep irregular migration at the minimum level. For this reason, in order to ensure the integrity of the Union, it has made a number of arrangements to control the internal and external migration in accordance with the policies determined by the agreements. Therefore, this study is related to how the policies of the European Union is affected according to people's movements due to religion, economics, politics, social issues, and other situations. Within the scope of the study, these policies will be examined and the distance covered up to the present will be expressed. In this study, European Union migration policies will be handled while being evaluated according to the historical data, the agreements, decisions, and practices; in the framework of international law, the European Union commission decisions, Frontex data, the United Nations reports, treaties on migration policy, historical development of human rights and decisions of the European Court of Human Rights and the European Commission of Human Rights. vii The study consists of four parts. In the first chapter; the subject, the purpose, the importance of the study, which questions are aimed to be answered with this study, and the definitions about the subject will be included. In the second part; the concept of migration, the types of migration, and the historical development of the subject of migration and migration policies in the European Union will be discussed. In the third chapter; the right to asylum and migration in terms of human rights, the historical development of human rights, the emergence of the right to asylum, the establishment of the United Nations High Commissioner for Refugees, the 1951 Geneva Convention and more studies on refugees will be examined. In the fourth chapter, migration policies, migration policies of European countries before the European Union, common migration policies of the European Union, treaties made within the scope of efforts to produce common asylum policy, and some institutions about migrants and asylum seekers in the European Union will be examined.

Neo-realist perspektiften analizlere yer verilen bu tez çalışmasında, Avrupa Birliği'nin Ukrayna Krizi öncesi ve kriz sonrasında Ukrayna'ya karşı izlediği politikaları şekillendiren olgulara verilmiştir. Bu süreç içerisinde Avrupa Birliği üye ülkelerinin, farklı ulusal çıkarlara sahip olmaları nedeniyle ortak bir dış politika çerçevesinde hareket edemediği ve bu nedenle Ukrayna Krizi özelinde başarı sağlayamadığı görülmüştür. Özellikle Ukrayna Krizi'nin ana aktörlerinden olan Rusya'ya karşı Avrupa Birliği tarafından alınan yaptırım kararlarının, Rusya ile güçlü ilişkilere sahip olan Almanya gibi ülkeler tarafından esnetildiği ve beklenen etkiyi sağlayamadığı da görülmüştür. AB'nin, geçmiş dönemlerdeki birçok bölgesel ve küresel gelişmede görülen ortak bir dış politika vizyonu çerçevesinde hareket edememe olgusu, Ukrayna Krizi'yle birlikte yeniden gün yüzüne çıkmış ve üye ülkelerdeki "ulusal çıkar" kavramının birlik politikalarından önce geldiği gerçeği bir kez daha doğrulanmıştır. Bunun yanı sıra, Krize giden süreçte AB'nin doğu Avrupa ülkelerine karşı geliştirdiği politikalar, NATO faaliyetleriyle paralel ilerlemesi nedeniyle, neo-realizmin öngörülerine uygun olarak Rusya'da güvenlik endişelerine neden olmuştur. Bu endişelerin sonucunda gerçekleşen Rusya'nın karşı hamlelerinden hem AB hem de Ukrayna olumsuz olarak etkilenmiştir. Tüm bu gelişmeler, AB tarafından atılan dış politika hamlelerinin etkisinin daha çok üye ülkelerin çıkarlarına, komşu ülkelerin hem sistemsel hem de bölgesel ilişkilerine ve bu bağlamda daha etkili bölgesel/küresel aktörlerin varlığına bağlı olduğunu göstermiştir. Bu çalışma, AB tarafından Ukrayna özelinde atılan ve atılmak istenilen adımları, karşılıklı bağımlılıkların, uluslararası sistemdeki güç mücadelelerinin ve ikili ilişkilerin belirlediğini izah etmektedir. Buradan hareketle çalışmanın ana argümanı; Ukrayna Krizi'nde, üye ülkelerin Rusya ile ilgili ekonomik ve enerji odaklı ulusal çıkarları doğrultusunda hareket etmeleri ve yekpare bir duruş sergileyememeleri nedeniyle, AB'nin net bir etki ve başarı sağlayamadığıdır. --- This thesis analyzes the policies of the European Union towards Ukraine before and after the crisis with Russia, with a neo-realist perspective. The thesis argues that the member states of the European Union could not act within the framework of a common foreign policy due to their different national interests and therefore could not achieve success in the Ukrainian crisis. In particular, the decisions on sanctions to be imposed on Russia by the European Union were stretched by member states such as Germany, which has strong relations with Russia, and, did not achieve the expected effect. The EU has failed to act within the framework of a common foreign policy in many regional and global developments and this has also been the case with the Ukrainian Crisis and the "national interests" of member states have preceded common policies. This surely testifies to the neo-realist claims that the EU cannot pursue an effective common foreign and security policy. In addition, the EU's policies towards Eastern European countries during the crisis which went in parallel with NATO activities led to security concerns in Russia, in line with the predictions of neo-realism. These concerns have made Russia pursue policies designed to counter both the EU and Ukraine. All these developments have shown that the impact of foreign policy moves by the EU depend mainly on the national interests of the member states; systemic factors as well as the regional context; and the presence of more effective regional/global actors in this context. This study explains the steps taken (or intended to be taken) by the EU in Ukraine, and the impact of the facts on the ground, power struggles and bilateral relations, and the international system on the EU's policies. Therefore, the main argument of the study is that in the Ukrainian crisis, the EU has been unable to create a clear impact and act successfully, because the member states have acted in line with their economic and energy-oriented national interests and failed to take a unified position.

YÖK Tez No: 570366 ; Akhmedova N.A. (2019). Türkiye ve Özbekistan Cumhuriyetlerinin spor teşkilat yapısı ve kurumsallık yapılarının karşılaştırmalı analizi. İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Spor Yönetim Bilimleri programı. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul. Araştırmada Türkiye hemde Özbekistan spor sistemindeki spor teşkilatlarının tarıhtan günümüze kadar bulunan durumları, belirli görevleri, devletle olan alakaları denetimleri, yapılanma şekillerini ve her iki ülkenin benzerlikleri ve farklılıklarını ortaya konulması üzerinedir. Araştırmanın kapsamında dokumanları analiz etmek, gözlem yapmak gibi nitel verileri toplama yöntemlerinden faydalanıldığı, algı ve olayların kendi ortamında gerçek olarak hemde bütünüyle her iki ülkenin arasında bulunan farklılık ve benzerliklerin meydana cıkması sağlanmıştır. Çalışmanın amaçı olarak hem Türkiye hem Özbekistan ülkelerinin mevcut spor sistemi, spor teşkilatlerinin biçimleri, denetimleri, iki devletin de Spor Bakanlıkları, Milli Olimpiyat Komiteleri, spor federasyonları, onların arasında büyük farklılık göstermedikleri fakat niteliksel taraftan karşılaştırılmasına yönelik bir tarama modeli yöntemiyle ele alınması gözlenmiştir. Toplanan veriler tetkik edildiğinde her iki ülkenin spor teşkilatları bağlı olduklaru mevzuatlar acısından benzerlıkleri görülmektedir, diğer tarafdan iki devletin de milli Olimpiyat Komiteleri ve spor federasyonları dışında, spor sistemi yönetimindeki devletin yer aldığı kısmında Türkiye Cumhuriyeti Gençlik ve Spor Bakalığı ve Özbekistan Beden Eğitimi ve Spor Bakanlığı adları ile bulunmaktadır. Ayrıca Türkiye spor yapısının yönetiminde gerekli hallerde Spor Genel Müdürlüğü spor federasyonlarının taahhütlerini yerine getirip getirmediklerini takip edebilir. Özbekistanda ise bu prosedür sadece Adalet Bakanlığına ait olup her yılın sonunda spor federasyonları Adalet Bakalnığına raporlama formunda yıllık bilgi vermeleri gerekmektedır. ; Akhmedova N.A. (2019). Sport organizations structure of Turkey and Uzbekistan Republics and comparative analysis of institutional structures. İstanbul University-Cerrahpasa, Institute of Graduate Studies, Sports management program. Master degree thesis. İstanbul. This research is about of current system of sport organizations in Turkey and Uzbekistan and their specific duties, audits on state relations, structuring ways and revealing the similarities and differences of both countries. To analyze documents within the scope of the research, it has been ensured that qualitative data collection methods such as observations are used and the differences and similarities that occur between the two countries as well as the realities and perceptions of events and events occur. As the aim of the study both Turkey and Uzbekistan are existing sports system, the sports organization forms, controls, two states in Sports Ministry, National Olympic Committees, sports federations, they show great differences between them, but dealt with a scan model method for comparing qualitative side were observed. The collected data are examined when there are expressions of legislation related, sports organizations of the two countries, which have similarities to pain, on the other hand as the two states at the national Olympic Committee and sports federations, except the Ministry of Youth and Sport of Republic Turkey and Physical Education and Sports Ministry of Uzbekistan names with the part where the state of sports management system. In the structure of the sports federations in the two countries, the relations with the state have been regulated by the legal regulations of the country taking into consideration the international sports rules and showed similarities in this way. However, there are differences in the supervision of sports federations in the sports system of both countries. They can also follow they fulfill their commitments and, where necessary, Sports General Directorate of sports federations sports management structure of Turkey. In Uzbekistan, this procedure belongs only to the Ministry of Justice, and sports federations are required to provide annual information to the Ministry of Justice in the reporting form at the end of each year. Key words: Sports organizational structure, the structure of institutionalization, sport federations, Uzbekistan and Turkey, sport school.

Uluslararası Para Fonu (IMF veya Fon), küresel ekonominin ihtiyaçlarına cevap verebilmek adına büyük umutlarla kurulduğu 1944'ten günümüze kadar neredeyse yerkürenin her bölgesinde etkinlikte bulunmuştur. IMF programlarının uygulandığı ülkelerde sosyal politikaları da içine alan çeşitli alanları –ekonomik temelli bir kurum olmasına rağmen– etkileyebilecek biçimde hizmet veren IMF'nin etkinlikleri, yerkürenin barındırdığı hammadde ve insan kaynağının kullanım kapsamını doğrudan etkilemektedir. Bu bağlamda IMF'nin kısa ve uzun vadede gerçekleştirdiği ve gerçekleştirmesi gerektiği halde gerçekleştirmediği her girişim önemli sonuçlar doğurmaktadır. Etkinlikleriyle, yeryüzünde bulunan tüm toplumları, kurumları ve bireyleri bu boyutta etkileyebilen IMF'nin tarafsız ve yönetiminde ve karar alma aşamalarında her üye ülkenin gözetildiği adaletli bir söz hakkı dağılımının olması gerekmektedir. Sonuç olarak bunların başarılabilmesi ve küresel ekonominin daha sürdürülebilir ve istikrarlı olabilmesi için de IMF'de önemli reformların acil olarak hayata geçirilmesinin gerekliliği öne çıkmaktadır. Çalışma kapsamında yönetimsel reformların IMF tarafından öngörülmesine rağmen hayata geçirilememelerinin temel nedenleri ve önlerindeki engeller ile az gelişmiş ülkeler (AGÜ) ile gelişmekte olan ülkeler (GOÜ) başta olmak üzere, bu konuda dünya genelindeki hoşnutsuzluğun boyutu irdelenmiştir. IMF'de ağırlıklı oy sisteminin uygulanması nedeniyle reformların gerçekleştirilebilmesini de kapsayan önemli kararların alınmasının ve uygulanmasının önündeki en önemli engelin başta Amerika Birleşik Devletleri (ABD) olmak üzere politik bağlar ve çeşitli alanlardaki çıkarlarıyla birbirlerine bağlı olan gelişmiş ülkeler olduğu sonucuna varılmıştır. GOÜ ve AGÜ'nün daha etkin ve daha çok söz hakkının olduğu bir IMF'nin daha kapsayıcı bir role bürünebileceği ve sadece gelişmiş ülkeler yerine küresel ekonominin çıkarlarına daha etkin olarak hizmet verebileceği anlaşılmaktadır. ; Following its establishment on 1944, with great expectations in order to accomplish the requirements of the global economy, the International Monetary Fund (IMF, or Fund) had operated practically on every corner of the earth to date. In consequence of the Fund's programs applications, IMF affecting various areas including social policy –in spite of being an economic based institution– of the recipient country. Thus, operations of the Fund directly influence the scope of usage of human and raw material resources of the earth. In this connection, any initiative whether undertaken by the IMF or not –despite it should undertake– occurs significant consequences. An institution with this authority on societies, institutions and individuals on the earth, ought to have neutrality and every member country should have equitable power in the management of the IMF and its decision making process. Subsequently, in order to achieve these requirements and to bring out a more stable and sustainable global economy, the urgency of carrying out significant reforms in the IMF stands out vital. In the scope of this paper, IMF transformations and the reforms need to be carried out in the IMF particularly following global crises are examined. In pursuit, the chief obstructions confronting projected policy reforms in the Fund, and consequently the extent of general discontentment mainly of low income and developing countries are studied. The final section comprises several suggestions for solution on elimination the obstructions facing projected reforms in the IMF and emphasizes understandings on the potential appearance of a global collaboration and its possible benefits for humanity. In conclusion it come out that the chief obstruction confronts the policy reforms and significant decisions of the IMF are the United States and the other advanced countries connected with political correlations and common interests to each other in result of a weighted vote based system which is legitimized. With more vote right and involvement of the low income and developing countries, the IMF could have a more embracing role and could serve more effectively for the benefits of the global interest rather only to the advanced countries.

Danışman: Yavuz Çilliler ; Osmanlı İmparatorluğu son dönemlerinden, günümüz Türkiye Cumhuriyetine kadar uzanan süreçte, Türk Siyasal Hayatını meşgul eden en önemli konulardan birisi, şüphesiz Kıbrıs Sorunu olmuştur. Adada yerleşik Türk ve Rum topluluklarının barış içinde bir arada yaşayabilmesi için garantör devletlerin teminatı ile 1960 yılında kurulan Kıbrıs Cumhuriyeti, Ortaklıkçı demokratik model mekanizmaları ile donatılmış ve bu mekanizmaların çatışmasız bir ortamı sağlayacağı düşünülmüştür. Ancak, farklı kültürler ve ülkelerde sorunsuz bir siyasal yönetimin sürmesine zemin hazırlayan Ortaklıkçı demokratik model, Kıbrıs'ta kalıcı barışa katkıda bulunamamış, kısa süre içerisinde gelişen anlaşmazlıklar yerini yeni çatışmalara bırakmışlardır. Bu çalışmada "Kıbrıs'ta Türk ve Rum topluluklarının tek bir siyasal çatı altında, Ortaklıkçı demokratik bir model ile barış içinde yaşamaları mümkün müdür?" sorusuna cevap aranmıştır. Bu kapsamda; öncelikle demokrasi kavramı, demokratik yönetim modelleri, Ortaklıkçı demokrasi olgusu ve mekanizmaları teorik olarak incelenerek, örnek uygulamalar gözden geçirilmiştir. Daha sonra Kıbrıs sorunu ve bu soruna yönelik geliştirilen çözüm önerileri tarihsel perspektiften ele alınmıştır. Çözüm önerilerinin başarısızlıkları ve nedenlerinin incelendiği son bölümde, Kıbrıs'a yönelik sürdürülebilir bir Ortaklıkçı demokrasi modeli önerilmiş ve ayrıca, bu çalışmanın tamamlandığı sıralarda yürütülmeye başlanan 2016-2017 müzakerelerine de yer verilmiştir. Çalışma neticesinde; 1960 yılında uygulanmaya başlanan Ortaklıkçı demokratik modelin, etnik gruplar arası izolasyonu, güç dengesini ve işbirliğini sağlayamadığı, Uluslar arası aktörlerin de adadaki barış ortamına olumsuz etkilerinin olduğu değerlendirilmiştir. Bu doğrultuda; anılan yetersizliklerin giderilebildiği, federal yapıya sahip ve gevşek bir birliktelikten, gelecekte istendiği takdirde daha sıkı siyasi birliğe yönelen bir ortak siyasal çatı önerilmiştir. ; From the last period of the Ottoman Empire to the present day Republic of Turkey, one of the most important issues that occupied the Turkish political life has undoubtedly been the Cyprus problem. The Republic of Cyprus, which was established in 1960 with the assurance of guarantor states for the peaceful coexistence of the Turkish and Greek communities in the island, was equipped with the consociational democratic model mechanisms, and these mechanisms were thought to provide a non-conflict environment. However, the consociational democratic model, which sets the stage for a smooth political governance in different cultures and countries, has not contributed to permanent peace in Cyprus and the disputes that have developed in a short time have been replaced by new conflicts. In this study, it was searched for the question "Is it possible for Turkish and Greek Cypriot communities in Cyprus to live in peace under a single political roof through a consociational democratic model?" Within this scope; initially, the concept of democracy, the democratic governance models, the phenomenon of consociational democracy and its mechanisms have been examined theoretically and its example-applications have been reviewed. Then the Cyprus problem and the solution proposed for this problem were discussed from a historical point of view. In the last chapter examining the failures of the solution proposals and its causes, a sustainable consociational democratic model for Cyprus was proposed and the 2016-2017 negotiation started to be carried out prior to the completion of this study was also included. As a result of the study; its concluded that the consociational democratic model, which started to be implemented in 1960, was not able to provide isolation, power balance and co-operation among ethnic groups and that the international actors had negative effects on the peace environment. In this context; a common political system being able to eliminate the mentioned deficiencies, having federal structure and heading from a loose union to a tighter one if desired in the future has been proposed.

ÖZET2011'de başlayıp bir dalga halinde Kuzey Afrika'dan Orta Doğu'ya yayılan Arap ayaklanmaları bölgede emsalsiz dönüşümlere neden oldu. Bu çalışmada ayaklanmaların bir sonucu olarak ortaya çıkan Suriyeli mülteci krizine Avrupa Birliği'nin ulusal ve toplumsal güvenlik çerçevelerinden getirdiği yorumlamalar karşılaştırılmıştır. İki güvenlik anlayışının getirdiği farklı algılayışların kaynağına inmek amaçlanmıştır. Avrupa Birliği içinde hâlihazırda bilinen, demokrasi açığı gibi fay hatlarını Suriyeli mülteci krizi üzerinden incelemesi açısından çalışma, kurumun varoluşuna, devletler ve toplumlar ile olan ilişkilerine dair soru işaretleri uyandırması açısından önem arz etmektedir. Araştırmada niceliksel ve niteliksel analiz yöntemlerinden yararlanılmıştır. "Suriyeli mülteciler" olarak alınan örneklem 2011'de Suriye İç Savaşı ile başlayan dönemden, günümüze kadar geçen sürede Avrupa Birliği bölgesine giriş yapan Suriye vatandaşlarını kapsamaktadır. Bu gruba dair veriler göç üzerine çalışmalar yapmakta olan uluslararası örgütlerin, sivil toplum kuruluşlarının ve devlet kurumlarının veri bankalarından elde edilmiştir. Ulusal güvenlik ve toplumsal güvenlik kavramlarına dünden bugüne bir bakış ile kavramlara atfedilen farklı anlamlar incelenmiştir. Suriyeli mülteci krizi, üye ülkelerin böyle hayati bir olaya dair dahi fikir birliğine varamaması nedeniyle Avrupa Birliği'nin varoluşsal bir kriz yaşayıp yaşamadığı sorusunu tekrar gündeme getirmiştir. Çalışma ile Avrupa Birliği gibi uluslar üstü nitelik taşıyan bir kurumun üye ülkelerin güvenliklerine dair karar alma mekanizmalarına getirdiği kısıtlamalar bir kez daha gözler önüne serilmektedir. Ulusal ve toplumsal güvenlik kavramlarının tarih boyunca geçirdiği dönüşümler ve demokrasinin kalitesine dair mühim bir gösterge olan devletlerin toplumları temsil etme derecesi gibi sorunlara Avrupa Birliği geneli ve farklılıklara dikkat çekmek amacıyla, üye ülkeler özelinde yanıt aranmıştır.ABSTRACTThe wave of Arab uprisings, which started in 2011 in North Africa and spread to the Middle East, entailed unprecedented transformations for the region. In this study, interpretations from the national and societal security perspectives of the European Union for the Syrian refugee crisis which occurred as a result of these unrests, are compared with one another. It is expected to retrace the different understandings of the two security approaches. The study which examines the already existing fault lines of the European Union, such as the democratic deficit, over the issue of the Syrian refugees, has importance in terms of raising questions regarding the existence of the institution, and its relations with the states and societies. Quantitative and qualitative analysis methods are employed for the research. The sample which is taken as "Syrian refugees" contains the Syrian citizens whom entered into the European Union zone in the process starting from the outbreak of the Syrian Civil War in 2011, until today. Data concerning this group is gathered from the databases of international organizations, non-governmental organizations, and the institutions of the states working on immigration. With an overview of the national security and societal security definitions from past to today, different approaches to the concepts are evaluated. Syrian refugee crisis revived the question on whether the European Union has been experiencing an existential crisis, due to the fact that the member countries could not reach a consensus on such a vital issue. The constraints put by an institution like the European Union with its supra-national characteristic, on the member states decision-making mechanisms operating for security, are unfolded with this study. Answers are explored for the significant questions on the transformations of national and societal security concepts throughout history and on the extent of states representation of societies which is an important indicator for the quality of democracy, by looking generally at the European Union, and specifically at the member states to remark the differences.

1st International Conference on New Trends in Communication ; Bir siyasal iletişim aracı olarak kamuoyu araştırmaları her seçim döneminde yeniden ortaya çıkmakta ve farklı amaçlara hizmet etmesi için siyasetçiler ve medya tarafından kullanılmaktadır. Seçimlere yönelik kamuoyu araştırmalarının güvenilirliği ve tutarlığı her ülkede ve her dönemde olduğu gibi günümüzde Türkiye'de de büyük bir tartışma konusudur. Türkiye'de çok önemli gelişmeleri beraberinde getirecek 2017 Anayasa Değişikliği Referandumu sürecinde gündemin önemli konularından biri farklı şirketlerin açıklayacağı seçimlere yönelik kamuoyu araştırma sonuçları olacaktır. Bu çalışmanın amacı, seçimlere yönelik kamuoyu araştırmalarının tutarlılığını 16 Nisan 2017 tarihinde yapılması planlanan Anayasa Değişikliği Referandumu üzerinden tespit etmektir. Araştırmada seçimden önce kamuoyu araştırması yaparak çıkan sonuçları kamuoyuyla paylaşan 14 araştırma şirketinin son araştırma sonuçları ile seçim sonuçları karşılaştırılacaktır. Bu sonuçlar siyasal iletişim perspektifinden okunarak araştırmaların toplumun eğilimlerini ortaya koymak, siyasal gelişmelere ışık tutmak için mi, yoksa manipülasyon ve dezenformasyon için mi yapıldığı literatür eşliğinde tartışılacaktır. Türkiye'de yapılan ve bilimsel yöntemlerle gerçekleştirildiği iddia edilen kamuoyu araştırmalarında ESOMAR ve WAPOR ilkelerine ne düzeyde sadık kalındığı da irdelenecektir. Çalışma kapsamında belli bir ideolojik görüşe bağlı kalmamak ve taraf olmamak adına daha önce seçim sonuçlarına yönelik araştırmalar yapmış, kamuoyu tarafından bilinen, web sitelerinde araştırmalarına yer veren ve sonuçlarını medya aracılığıyla toplumla paylaşan KONDA, GENAR, ANAR, Konsensus, İVEM, SONAR, A&G, ORC, THEMİS, Gezici, MAK, Optimar, Andy-Ar ve AKAM araştırma şirketlerine yer verilecektir. Araştırma 2017 Anayasa Değişikliği Referandumu ile sınırlandırılmıştır. Yapılan araştırmaların tamamı Türkiye çapında gerçekleştirildiği için karşılaştırma yapılırken YSK'nın açıklayacağı yurt içi seçim sonuçları kriter olarak alınacaktır. ; Public opinion research as a means of political communication reappears every election period and for serving different purposes that by politicians and media. The credibility and consistency of public opinion polls for elections is in every country and every period as well as in Turkey today. During the Constitutional Amendment Referendum of 2017, which will bring significant developments in Turkey, one of the important issues of the day will be the results of the public opinion survey about the elections that different companies will explain. The aim of this study is to determine the consistency of public opinion polls over the Constitutional Amendment Referendum, which is scheduled to be held on 16th April 2017. The results of the latest survey of 14 research companies that publicly surveyed the results of the public opinion survey before the election will be compared with the election results. These results will be discussed from the perspective of political communication and it will be discussed with literature whether the researchers are aimed at revealing the tendencies of the society, to shed light on political developments, or to manipulation and disinformation. The level of loyalty to the principles of ESOMAR and WAPOR will be examined in public opinion polls conducted in Turkey and allegedly carried out by scientific methods. The study will include research companies KONDA, GENAR, ANAR, SONAR, Konsensus, MAK, Gezici, THEMIS, AKAM, ORC, A&G, Optimar, Andy-Ar and IVEM. In the scope of the study, in order not to adhere to a certain ideological view and to be a party. Previously conducted research on election results, known to the public, involved in research on their website, and sharing their results with the public through the media. The survey is limited to the Constitutional Amendment Referendum of 2017. As all the researches carried out are realized in Turkey, the results of YSK's domestic elections will be taken as criteria when making a comparison.

Bu tezin amacı; 1990 yılında SSCB'nin parçalanması sonucu, bağımsızlığını kazanan 15 Cumhuriyetten biri, Azerbaycan'ın zor şartlar altında hayata geçirdiği enerji temelli dış politikası ile Güney Kafkasya'da oluşturduğu etkiyi anlatmaktır. Soğuk Savaşın önemli aktörü, Sovyetlerin düşüşü sonrası yönetimden kopan tüm ülkelerde, birbirine zincir gibi bağlı olan ekonominin çöküşü hakim oldu. Azerbaycan'da ise manzara tamamen farklıydı. Ekonomik çöküşle beraber, Ermenistan'ın Rusya'dan aldığı destekle topraklarında yürüttüğü işgal politikası zor olan durumu daha da çıkmaz hale getirmişti. Bölgede istikrarı tehdit eden olumsuz siyasi ortamın hakim olmasına rağmen Azerbaycan enerji faktörünü kullanarak dış politikasında "akıllı güç" (smart power) stratejisi ile ekonomisini iyileştirmeyi hedeflerken bir tarafdan da, kendi bağımsızlığını korumak, güvenliğini garanti altına almak ve Dağlık Karabağ sorununu çözmek niyetinde idi. Asrın Anlaşması ile Batı'nın ve ABD'nin dikkatini bölgeye çeken Azerbaycan kısa zamanda işbirliği çerçevesinde gerçekleştirdiği enerji ağırlıklı projelerle bölgenin gözdesi olmakla beraber uluslararası sistemin önemli aktörüne çevrildi. Bu doğrultuda tez çalışmasında Azerice, Türkçe, Rusça ve İngilizce kaynaklardan faydalanılmış, tarihsel gelişmeler kronolojik çerçeve dahilinde işlenmiştir. Kafkasya ve Azerbaycan'ın coğrafi konumu, kısa tarihi, enerji sektörünün tarihsel gelişimi, Soğuk Savaş sonrası bağımsızlığına kavuşan Azerbaycan'ın enerji politikası, üretilen petrolün taşınması için hayata geçirdiği boru hatları stratejisi ayrıntılı bir şekilde ele alınmıştır. Neticede önemli bir bölgede bulunan Azerbaycan'ın günümüzde dış politikada izlediği denge politikası analiz edilerek bölgede oluşturduğu etki belirtilmiştir. Sonda ise izlenen dış politika gereği ülkenin bölgedeki rolü ve gelecek vizyonu ile bağlı öngörüde bulunulmuştur. ; The purpose of this thesis is to explain the energy-based foreign policy of Azerbaijan which is one of the 15 republics that gained independence as a result of the disintegration of the USSR in 1990 under difficult circumstances; and to explain the impact of this foreign policy on the South Caucasus. After the fall of the important actor of the Cold War, the Soviet Union, there was a decline of the chain of connected economies in all administrated countries under it. However, the situation was completely different in Azerbaijan. Along with the economic collapse, the Armenia's occupation policy in its territory with the Russian support has made the difficult situation even worse. Despite the negative political environment that threatens the stability in the region, Azerbaijan was aiming to improve its economy with "smart power" strategy in its foreign policy by using energy factor. On the one hand, Azerbaijan was intending to protect its independence, and on the other hand it was trying to guarantee its security and solve the problem of Nagorno-Karabakh. With the Agreement of the Century, Azerbaijan drew the attention of the west and the USA; and became a part of collaborative energy-intensive projects which has transformed Azerbaijan into an important actor in the international system. In this thesis, Azerbaijani, Turkish, Russian and English sources are used; and historical developments were written in chronological order. Within this context, the geographical position of the Caucasus and Azerbaijan; brief history; the historical development of the energy sector; the energy policy of Azerbaijan which was resumed during its independence in the post-Cold War period; and the pipeline strategy that Azerbaijan has been dealing with for the transportation of produced oil have been discussed in this study. All in all, Azerbaijan, located importantly in the region, is analyzed within the balance policy and the impact of its current regional foreign policy have been discussed. As a final projection, it is possible to claim that the potential of Azerbaijan energy politics is mainly lying on its upcoming foreign policy vision that it might develop in the future.

YÖK Tez No: 344586 ; Küreselleşme, son yıllarda dünyada yaşanan değişim ve dönüşümlerin temel hatlarını belirleyen kavram olarak etkisini birçok alanda hissettirmektedir. Küreselleşmenin tanımı ve kavramsal çerçevesinde bir fikir birliği olmasa da, farklı disiplinlerce farklı şekilde tanımlanan bir süreç olduğu kabul edilmektedir. Ekonomik, teknolojik, siyasi, ekolojik, sosyo-kültürel alanlarda çeşitli değişim ve dönüşümlerin yaşanmasına sebep olan küreselleşme olgusu, yerel yönetimleri de etkilemektedir. Küreselleşme süreci ile birlikte yerel yönetimlerin örgütlenme yapısında, hizmet sunum yöntemlerinde, katılımcı mekanizmalarda, mali yapısında, sorumluluk ve hesap verebilirlik anlayışında değişimler ortaya çıkmıştır. Küreselleşmenin demokratikleşme eğilimlerinin güç kazanması ve yerel demokrasinin vurgulanması yönünde yerel yönetimleri etkilemesi neticesinde, Yerel Gündem 21 Programı ile gündeme taşınan kent konseyleri de çalışmada yer almaktadır. Bu çalışmada, küreselleşmenin yerelde ve yerel yönetimlerde sebep olduğu değişim ve dönüşüm anlatılmaktadır. Bu kapsamda çalışma beş bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde ?küreselleşme?, ?yerelleşme? ve ?yerel yönetim? kavramlarına ilişkin olarak teorik ve kavramsal bir çerçeve ortaya konulmuştur. Küreselleşmenin ekonomik, teknolojik, siyasal ve sosyo-kültürel boyutları ele alınmış ve küreselleşme ile yerelleşme kavramına yönelik farklı yaklaşımlar ele alınmıştır. Tezin ikinci bölümünde küreselleşme sürecinde yerel yönetimlerin yapısal ve işlevsel dönüşümünü etkileyen yeni eğilimler incelenmiştir. Bu bölümde; küreselleşmenin ulus devlet üzerindeki etkilerine ve bununla birlikte, yerel yönetimlere olan yansımalarına değinilmiştir. Tezin üçüncü bölümünde, küreselleşme sürecindeki uluslararası yapılanmalar ve bu yapılanmaların Türkiye?deki yerel yönetimlere yansımaları incelenmiştir. Tezin dördüncü bölümünde; küreselleşme sürecinde yerel yönetimlerde oluşan yeni eğilimler çalışılmakta, Yerel Gündem 21, sürdürülebilir kalkınma ve kent konseylerinden bahsedilmektedir. Tezin beşinci ve son bölümünde, küreselleşme sürecinde yerel demokrasi ve kent konseyleri bağlantısı incelenmiştir. ; Globalization, as the concept of basic outlining of changes and transformations in the world in recent years, has a noticeable impact in many areas. Though there isn?t a consensus about the definition and conceptual framework of globalization, it is assumed that is a defined process in different ways by different disciplines. The phenomenon of globalization is a cause of various changes and transformations in economic, technological, political, ecological, and socio-cultural areas and affects to the local governments. The changes about local governments have emerged as well as the organization structure of its and the methods of service delivery, participatory mechanisms, financial structure, the understanding of responsibility and accountability. Globalization affected to the local governments by the way of local democracy. As a result of carrying the agenda of the Local Agenda 21 Program, city councils are located in the study. The changes and transformations which caused by the globalization are explained in this study. In this context, the study consists of five sections. The theoretical and conceptual framework of ?globalization?, ?localization? and ?local government? put forward in the first section. The economic, technological, political, and socio-cultural dimensions of globalization are discussed and put forward different approaches to the concept of globalization and decentralization. In the second part of thesis, the new trends are examined which affected the structural and functional transformation of local governments during globalization process. The effects of globalization on the nation state, and with it, the reflections of local governments are mentioned in this section. The international structures during the process of globalization and the reflections of these structures to the local governments in Turkey are examined in third part of thesis. The new trends in local governments during the process of globalization have studied and the Local Agenda 21, sustainable development and city councils have mentioned in fourt section of the study. The relation between city councils and local democracy during the process of globalization is focused on the fifth and final part of the thesis.