Suchergebnisse

The positive, unifying ideological resources of liberal and progressive Islamic interpretations deserve more than ever to be exploited in the contemporary socio-political context. Their conceptual tools, principles and theses could solve the conflictual cleavage, politically manipulated, between Islam and Western modernity, without repudiating the references to an Islamic paradigm. Therefore, liberal and progressive Islamic understandings could avoid the recent superficial oscillation between two ideological -artificially constructed- extremes, namely either confining the discussions to the secular, colonialist or postcolonialist perspectives, or promoting the defensive opportunist neotraditionalist Islamic approaches, specific to the nationalist movements of the last century so-called Islamic revival. Liberal Islam does not fully adopt all liberal theses and does not obediently imitate Western philosophy. Liberal Islamic understandings are defined by the opposition against teocracy and by supporting the democracy. Women, minorities and non-Muslims' rights in Muslim-majority countries, freedom of thought and trust in human progress, are other essential tenets that are fundamented on contemporary understandings of the major Islamic sources. Trying to correct some excesses that the liberal Muslims were accused of, but maintaining the reformist tendencies, progressive Muslims' approach is centered on a "multiple critiqueˮ ‒ a simultaneous critique of the diverse discourses and communities in which Muslims are situated. Not only the authoritarian constructions of literalist, puritanist Muslims, the violation of human rights, freedom of expression and of religion, the oppression of women in some Muslim countries are condemned and deconstructed, but also some political, economic, intellectual hegemonic Western aspects of modernity. In Romania these contemporary tendencies of interpreting Islam are not yet represented at a community level.

Johanna Pink, who is mainly interested in modern Qur'anic exegesis and translations, attempts to draw a panorama of the different interpretations of the Qur'ān between 2000 and 2016 in her book Muslim Qur'ānic Interpretation: Media, Genealogies and Interpretive Communities. She seeks to provide an outline of different interpretations from many regions of the Muslim world, extending from Indonesia to Egypt, from the United States to Iran, and from Turkey to Saudi Arabia. At first, Pink discusses the increasingly central position and function of Qur'anic exegesis in the contemporary period. The author underlines that exegesis had a more modest place in the hierarchy of classical religious sciences and manages to examine its positioning in the classical period with much clarity. In the second chapter, Pink emphasizes that the context-oriented approach of classical tafsir has undergone a text-centered transformation in line with that of Ibn Taymiyya's approach. Thereafter, the author discusses the impact of this transformation in the contemporary Arab world, especially through various abridgments and editions of Ibn Kathīr's tafsīr.

Heyet‐i Temsiliye'nin kurulma fikri, Haziran 1919'da yayımlanan Amasya Genelgesi ile ortaya çıkmıştır. Millî Mücadele'nin gerekçesi ve yönteminin belirlendiği bu genelgede yer alan: "milletin içinde bulunduğu durum ve şartların gereğini yerine getirmek ve haklarını gür sesle cihana duyurmak için her türlü baskı ve kontrolden uzak millî bir heyetin varlığı zaruridir" maddesi doğrudan Heyet‐i Temsiliye'nin kurulmasına yönelik bir çağrıdır. Heyet‐i Temsiliye bir siyasi teşekkül olarak Erzurum'da doğmuş daha sonra tüm yurdu kapsayan bir anlayışla varlığını devam ettirmiştir. Bu çalışmada Heyet‐i Temsiliye'nin siyasi kültür içerisindeki yeri, önemi ve faaliyetleri hakkında incelemeler yer alacaktır. Heyet‐i Temsiliye, bugün demokrasi anlayışımızın doğuşunda ve Cumhuriyet fikrinin beyinlerde yer etmesinde büyük bir öneme sahiptir. Zira daha Osmanlı Devleti yıkılmadan önce kurulan Heyet‐i Temsiliye çoğunluk esası içerisinde hareket etmiş ve alınan kararlarda demokrasi kültürüne sadık kalınacağına dair teminat vermiştir. Son tahlilde Heyet‐i Temsiliye, milletin temsilcisi konumunda, devlet teşkilatının özünü oluşturan kuruluşları yapılandırmak ve bu konsensüs içerisinde TBMM'nin açılmasını hazırlamak gibi önemli çalışmalar yapmış, Cumhuriyet kültürünün önemli bir mihenk taşı olarak tarihte yer etmiştir. ; The idea regarding the foundation of the Representative Committee was issued in Amasya Circular in June 1919. This circular coversthe reasons stating the requirements of the Independence War and its methods. The following item of this circular is directly about the foundation of The Repre‐ sentative Committee: "the existence of a national delegation away from all kinds of oppression and control, isessential to fulfill the current state of the nation and the necessity of the conditions and to announce their rights in a strong voice". The Representative Committeeemerged in Erzurum as a political organization and continued its existence with a mentality including the whole homeland. The position and importance of the Representative Committee in the political culture and its activi‐ ties are stated in this study. The Representative Committee is highly important for the emergence of today's democracy perception and penetrating the Republican idea to the minds. The Representati‐ ve Committee, founded beforethe collapse of the Ottoman Empire, kept on its activities based on the majority rule and declared its loyalty to the cultural democracy while making decisions As a result, the Representative Committee, as an agent of a nation, configured the institutionsthat build up the origin of the state organization and carried out therequired studies forthe establish‐ ment of the Great National Parliament of Turkey and placed as an important milestone of the Republican culture in the history.

Bu çalışma; uluslararası ilişkilerde çevre gündemi, çevre bilincinin gelişimi ve çevre rejimlerinin başarısını tartışmakta ve büyük oranda durum tespit edici bir analiz sunmaktadır. Bu bağlamda çalışma üç bölümden oluşmaktadır: Birinci bölümde, uluslararası ilişkilerin çevresel gündemi ele alınmaktadır. "Çevre" sepeti içine atılan güvenlikten biyoçeşitliliğe kadar birçok alt başlığın çevresel gündemin gelişmesine katkıda bulunduğu değerlendirilmektedir. İkinci bölümde, çevresel bilincin gelişimi bağlamında 1972 Stockholm ile başlayan ve 2015 Paris İklim Anlaşması'na kadar olan süreçte çevreyi korumaya yönelik uluslararası girişimler/sözleşmeler tartışılmaktadır. Üçüncü bölümde ise, uluslararası ilişkilerin önemli bir sorunu/konusu haline gelen çevreye ilişkin uluslararası rejimlerin başarısı değerlendirilmektedir. Bu bağlamda, bazı konularda başarılı şekilde kurulan ve işleyen rejimlerin çevre konusunda aynı şekilde kurulamamış olduğu görülmektedir. Bu başarısızlıktaki en büyük etmen ise çevreyi en çok kirleten veya çevreye en fazla zararı veren aktörlerin korumaya dönük düzenlemelere taraf olsa bile aynı zamanda sorumluluk almaktan kaçan temel aktörler olmasıdır. Çevresel/doğal kaynaklara sahip olma ve onları aşırı kullanarak çevreye zarar verme noktasında aktörlerin aynı kapasitede olmaması da rejimlerin başarısını etkilemektedir. Karşılıklı bağımlılığın oranı da bu anlamda önemlidir. Karşılıklı bağımlılığın çok derin olduğu çevre konusunda da kolektif eylemlerde sorumluluktan kaçma davranışının zararları fazlası ile gözlenmektedir. Bu çalışmanın uluslararası ilişkilerde çevresel gündemin inşası, çevre bilincinin gelişimi ve uluslararası çevre rejiminin birlikte değerlendirilerek özellikle Türkçe literatüre katkı sağlaması umulmaktadır ; This study argues the environmental agenda, the development of environmental awareness, and the success of environmental regimes in international relations. In this context, the study consists of three parts. In the first chapter, the environmental agenda of international relations is discussed. It is evaluated that many sub-topics from environmental security to biodiversity contribute to the development of environmental agenda. In the second chapter, international initiatives/conventions for environmental protection are discussed in the context of the development of environmental awareness, in the process from Stockholm in 1972 and up to the Paris Climate Agreement in 2015. In the third chapter, the success of the international regimes related to the environment, which has become an important issue of international relations, is evaluated. In this respect, it appears that in some cases regimes have been successfully established and functioned but in issue of environment have not been established in the same way. The biggest factor in this failure is that the actors who the most polluter the environment, or the ones that cause the most damage to the environment, are the main actors to escape from taking responsibility at the same time, even if they are shareholders to the protective regulations. The fact that actors are also not at the same capacity at the point of having environmental/natural resources and overusing them, is affecting the success of the regimes. It is observed harms of buck-passing behaviors in collective actions in issue of environment in which interdependence is so profound. It is hoped that this study will provide significant contributions to Turkish literature

Sencer Divitçioğlu, Türk iktisadi düşünce tarihine ilk önce iktisatçı, daha sonra tarihçi ve antropolog sıfatlarıyla katkılar sunmuştur. Ancak akademik kariyeri boyunca farklı sıfatlar edinmişse de asıl kalkış noktası iktisattır. Çünkü iktisat teorisinden elde ettiği analitik akıl yürütmeyi, tarihe ve antropolojiye uygulamıştır. İktisat teorisinden elde ettiği analitik akıl yürütmeyi hiçbir vakit terk etmemiş, bilakis onları tarih ve antropolojiye uygulayarak iktisattan tarihe uzanan aynı mantıksal-formel modellemeyi muhafaza etmiştir. Bu da düşüncesine büyük oranda bir kısıt getirmiştir. Söz konusu kısıt nedeniyle iktisat biliminin standart sınırlarını aşan bir kamusal entelektüel olmamıştır. Aynı zamanda Divitçioğlu özelinde görülen bu durum, 1945 sonrası ana akım iktisat biliminin diğer sosyal bilimlere yayılımı olarak nitelendirilen metodolojik emperyalizmin uygulama türüne örnek teşkil etmektir.