Suchergebnisse

Johannes Nicolaisen ? af alle kendt som Nic ? var dansk antropologis første og i mange år eneste professor. Han ændrede det romantiske museumsfag med rod i Nationalmuseets faglige behov til et moderne analytisk universitetsfag. 0Nic var den store feltarbejder. Han drog først til Lapland og senere til Sahara ? og stort set uden penge. På rejserne var tobak, notesbog og fotoudstyr langt vigtigere end mad, og transport klarede han selv til fods, på ski eller æsel. Målet med feltarbejdet var ud over at forstå menneskers kultur og historie altid at svare på de store spørgsmål: nomadismens oprindelse eller menneskets oprindelige kultur som jægere og samlere. Altid skulle han derfor længst ud, hvor han mente, at den traditionelle kultur havde overlevet i størst udstrækning. 0For Nic var kulturrelativismen kombineret med en insisteren på, at friheden til selv at bestemme også skulle gælde minoriteter rundt om i verden. Mere og mere blev han klar over, at det liv, civilisationen tilbød os, manglede mange af de fundamentale menneskelige værdier, som han fandt under sine ophold hos såkaldt primitive folk

Erklärende Anmerkungen zum Homer… - część pierwsza, wydanie drugie (Hannover, 1792), opublikowanego w pięciu tomach opracowania, zawierającego objaśnienia do Iliady Homera. Autorem dokumentu jest niemiecki filolog i pedagog Johann Heinrich Justus Köppen (1755-1791). Köppen studiował filologię na uniwersytecie w Getyndze, gdzie był uczniem niemieckiego badacza starożytności, filologa, historyka i archeologa Christiana Gottloba Heyne (1729-1812). Od 1779 roku pracował jako adiunkt w Pädagogium w Ilfeld, a w 1783 r. został dyrektorem gimnazjum w Hildesheim. We wrześniu 1791 roku rozpoczął nauczanie w liceum w Hanowerze, ale wkrótce zapadł na chorobę i zmarł na początku listopada w wieku 35 lat. Jego działalność literacka skoncentrowana była w szczególności na ułatwieniu zrozumienie najwybitniejszych klasyków antycznych (Homer, Horacy, Owidiusz, Sofokles,Platon), poprzez objaśnienia w języku niemieckim, dla których za wzór posłużyły mu komentarze Heyne'a. Część pierwsza publikacji zawiera komentarze i notatki do pierwszych czterech ksiąg Iliady (gr.Ἰλιάς Iliás) - obok Odysei drugi z eposów, których autorstwo tradycja przypisuje Homerowi (stgr. Ὅμηρος, Hómēros, gr. Όμηρος). Epos uchodzi za najstarszy i zarazem bardzo obszerny grecki dokument pisany. Jest jednym z najważniejszych źródeł dla historii okresu przedarchaicznego i wczesnego okresu archaicznego w dziejach starożytnej Grecji, a także okresów wcześniejszych. Stanowi wzorzec późniejszej wielkiej epiki rycerskiej. W Iliadzie Homer opowiada niewielki fragment dziejów wojny trojańskiej w dziesiątym roku oblężenia Troi (od zatargu Achillesa z Agamemnonem aż po pogrzeb Hektora). Opowieść zdobycia Iljonu (Troi) ujęta została w 24 księgach. W utworze przedstawione zostały epizody z końcowej fazy tego militarnego starcia Greków i Trojan (Homer przedstawia jedynie ostatnie 51 dni walki), a zwłaszcza uwypuklony został spór Agamemnona i Achillesa. W Iliadzie obok świata ziemskiego (profanum) występuje także świat bogów (sacrum), który ma istotny wpływ na losy bohaterów. Razem z wojną ludzi toczą się zatem walki bogów, którzy sekundują swoim bohaterom. Materiał uzupełnia, opatrzona komentarzem chorografia Troi.