Suchergebnisse

The Luxembourg international financial centre developed considerably during the 1960s, propelled by several factors including concerted government policy, flexible regulation and a willingness to harness opportunities at international level (such as the 1963 US interest equalisation tax and the Bundesbank provisions introduced in 1968 and 1974). The decision to establish various Community institutions (the ECSC High Authority in 1952) and European funding institutions (the European Investment Bank in 1968) in the country also had a decisive impact. The currency union with Belgium (BLEU, 1921) and the absence of a Luxembourg Central Bank made these developments all the more significant. Drawing on archives and oral history sources, this paper aims to illustrate the complexity and originality that characterised the development of the conceptual, political and regulatory context in Luxembourg in the 1960s-1990s, in what can be seen as a sui generis experiment and preparation for EMU. It will explore the changing financial ecosystem in Luxembourg and the collaborative efforts by its main stakeholders (banks, regulatory authorities, individuals, networks) - with a focus on KBL, LuxSE and EIB - to encourage financial and monetary innovation (via the EUA, ECU, and Eurco) before the introduction of the European single currency and to pave the way for the establishment and consolidation of the euro

Bankenfusies leiden tot betere toegang tot krediet voor bedrijven Diana Bonfim onderzocht verschillende dimensies van risico in de bankensector, en de gevolgen van risico voor de toegang van bedrijven tot krediet. Golven van bankfusies kunnen structurele veranderingen in het evenwicht van de kredietmarkten veroorzaken, met belangrijke gevolgen voor de concurrentie. Bonfim ontdekte dat bakenfusies leiden tot een betere toegang tot krediet voor bedrijven, maar dat ze een tegenovergesteld effect hebben op de toegang voor krediet van huishoudens. Daarnaast leiden fusies tot een algehele daling van de rente. Bonfim onderzocht eveneens wat er gebeurt met bedrijven nadat ze hun verplichtingen op bankleningen niet zijn nagekomen. Met behulp van een unieke dataset van Portugese bedrijven constateert Bonfim dat in de helft van de gevallen het faillissement wordt afgewikkeld binnen vijf kwartalen. De meeste bedrijven behouden toegang tot krediet onmiddellijk na het oplossen van de niet nagekomen verplichtingen. Daarnaast heeft slechts een minderheid van de bedrijven daarna toegang tot nieuwe leningen. Kleine bedrijven hebben meer problemen met het herstellen van de toegang tot krediet. Vooral wanneer het faillissement lang en zwaar is; indien zij lenen van slechts één bank; of als verplichtingen met de belangrijkste geldschieter niet worden nakomen. Bovendien is het waarschijnlijk dat de helft van de bedrijven met huidige betalingsproblemen in de toekomst opnieuw in gebreke zal blijven. Bonfim constateert dat bedrijven met herhaald verzuim van betaling gemiddeld genomen kleiner zijn en langer en heviger in gebreke blijven bij het betalen van crediteuren.

Drawing on archives and oral history sources, this paper aims to illustrate the political and regulatory context surrounding the EIB's relocation to Luxembourg, exploring how the EIB became an integral part of the Luxembourg financial ecosystem and how its main stakeholders (banks, LuxSE, other institutions, regulatory authorities, people, networks, etc.) worked together to encourage financial and monetary innovation before the introduction of the European single currency (EUA, EURCO, ECU) and to pave the way for the establishment and consolidation of the euro. Particular attention will be paid to the benefits (and potential pitfalls) of this synergy over the long term for the EIB's partners and how it equipped them to deal with the financial crisis.

Gedurende de eerste tien jaar na afloop van de oorlog stond de rijstmarkt in Vietnam onder sterke controle van de overheid en werd de handel gedomineerd door overheidsbedrijven. Ongeveer 20 jaar geleden is een proces van liberalisering in gang gezet. De rijstproductie is sterk gestegen. In de 80er jaren kende het land nog rijsttekorten, maar inmiddels is Vietnam uitgegroeid tot de tweede rijstexporteur ter wereld. Deze ontwikkelingen in de rijstmarkt zijn mede mogelijk gemaakt door het overheidsbeleid. Op macro niveau heeft de transitie van een centraal geplande economie naar een markteconomie geleid tot een verandering van instituties, die vervolgens grote invloed hebben gehad op het gedrag van verschillende actoren in de markt. De economische hervormingen hebben het gedrag van handelaren beïnvloed (bijvoorbeeld hun strategie ten aanzien van de aankoop, de verkoop, het transport, de opslag, etc.). Deze studie analyseert het huidige marktsysteem en de organisatie van de binnenlandse handelskanalen voor rijst in Vietnam. In het bijzonder zijn de marktstructuur en de relaties tussen verschillende actoren bestudeerd. Ook is getracht de effectiviteit en de efficiency van de commerciële dienstverlening te beoordelen. Tevens worden enkele aanbevelingen gedaan voor het ontwikkelen van marketing strategieën, handelspolitiek, regulering, instituties en diensten teneinde de private en coöperatieve rijstproductie verder te bevorderen. Beoogd wordt een bijdrage te leveren aan de beleidsdiscussie tussen overheid en private sector en, in het bijzonder, aan het proces van transitie van publieke interventies naar meer markt georiënteerde regels. Voor dit onderzoek is gebruikt gemaakt van de 'Structure, Conduct, Performance (SCP)' en de 'marketing channel' benadering. Ook zijn de inzichten van de economische institutionele theorie toegepast. Deze benaderingen en theorieën zijn als richtsnoer gebruikt om de verschillende aspecten van het probleem te identificeren. Het dynamische SCP model, dat laat zien dat de drie onderscheiden niveaus op elkaar inwerken als de competitie imperfect is, is toegepast. Dit model is een handig instrument om de kluwen van marktkarakteristieken te ontwarren. De studie analyseert de marketing kosten en de marges. Ook is getest op lange en korte termijn marktintegratie tussen verschillende marktplaatsen, teneinde een uitspraak te kunnen doen over de efficiency van de markt. Tenslotte is geprobeerd zicht te krijgen op de aanpassingsprocessen die zich voordoen in de markt om na te gaan in hoeverre er prikkels bestaan om het huidige marktsysteem verder te verbeteren. De data voor deze studie zijn verkregen via primaire en secundaire bronnen. Het secundaire materiaal betreft historische data over de rijstproductie, verhandelde hoeveelheden op de markt, gemiddelde wekelijkse en maandelijkse prijzen op de belangrijkste rijstmarkten in de Mekong River Delta. Primaire data zijn verzameld middels gestructureerde interviews met boeren, handelaren (opkopers, groothandelaren en detaillisten), rijstmolenaars, overheidsbedrijven en enkele experts betrokken bij de rijstmarkt. Het resultaat van de marktstructuur analyse geeft aan dat de binnenlandse rijstmarkt in Vietnam gekarakteriseerd wordt door competitie. Over het algemeen zijn er geen belangrijke toetredingsbarrières tot de rijstmarkt waargenomen; is de mate van concentratie van de handel gering; zijn de verschillende rijstsoorten in sterke mate homogeen; en is informatie over de markt eenvoudig te verkrijgen. Het handelskanaal waarlangs paddy/rijst zijn weg vindt van boer tot finale consument is complex. In totaal acht belangrijke handelskanalen zijn in kaart gebracht. In het binnenlandse handelscircuit spelen private rijsthandelaren, waaronder opkopers, groothandelaren, 'brokers' en kleine molenaars, een belangrijke rol in de rijstdistributie op lokaal en interregionaal niveau. De vrijemarktpolitiek in Vietnam heeft een aantrekkelijk klimaat geschapen voor de private rijsthandel. In tegenstelling tot de internationale transacties zijn de nationale handelsstromen volledig geliberaliseerd. Echter, als gevolg van de regelgeving, controleren een selecte groep grote molenaars ('millers/polishers') en in het bijzonder de staatsbedrijven, de export transacties. Met betrekking tot het marktgedrag laat de studie zien dat de handelaren verschillende functies vervullen: transport, opslag, onderhandelen, verwerking (malen), marktinformatie en financiering. De boot is het meest gebruikte transportmiddel in de Mekong River Delta. Kosten voor transport, laden en lossen, verschillen niet veel tussen de handelaren. Opslag is meer van belang voor de molenaars ('millers/polishers') teneinde aanvoer voor de rijstmolen te garanderen. Opslag voor speculatie is van ondergeschikt belang voor de rijsthandelaren. Handelskrediet speelt een relatief belangrijke rol voor transacties tussen groothandelaren en detaillisten en transacties tussen molenaars en staatsbedrijven. De groothandelaren kunnen handelskrediet geven aan detaillisten middels het toestaan van uitgestelde betalingen. Daarentegen kunnen molenaars vooraf geld ontvangen van staatsbedrijven teneinde de gewenste hoeveelheden op te kopen. In het binnenlandse vrije marktsysteem zijn de handelaren flexibel en maken zij een weloverwogen keuze uit potentiële aanbieders en afnemers. De meeste transacties zijn niet gebaseerd op vaste handelsrelaties. Echter, sommige actoren ontwikkelen meer permanente handelsrelaties, gebaseerd op reputatie en vertrouwen. Deze contacten zijn aangegaan op basis van vrijwilligheid. De analyse van het marktresultaat ('performance') laat zien dat de rijstproducenten en handelaren de juiste rijstkwaliteiten in de markt aanbieden om in de preferenties van de consumenten te voorzien. De handelskanalen voor de binnenlandse markt zijn operationeel en bieden de gewenste commerciële diensten aan. Afhankelijk van het gebruikte criterium zouden opkopers en detaillisten als de meest efficiënte handelaren gezien kunnen worden omdat zij de hoogste winst, uitgedrukt in procenten van de kostprijs, realiseren. Daarentegen lijken molenaars inefficiënt omdat zij een lager winstpercentage op de kostprijs behalen. Echter, als de netto winstmarges over het geïnvesteerde kapitaal worden vergeleken dan is het resultaat geheel anders: molenaars realiseren de hoogste netto winstmarge op het geïnvesteerde kapitaal en detaillisten de laagste winstvoet. De resultaten laten zien dat de laatstgenoemde winstvoeten redelijk zijn en sporen met de door de bank geheven interest op krediet. Dit wordt gezien als een indicatie dat concurrerende krachten in de markt operationeel zijn. Met betrekking tot marktintegratie laten de resultaten van het onderzoek zien dat alle marktplaatsen in de Mekong River Delta in sterke mate geïntegreerd zijn. Rijstprijzen op de binnenlandse markt volgen de prijzen in Ho Chi Minh City en de export prijzen zoals vastgesteld door de overheid. Vanwege de lange afstand zijn de markten in het noorden nauwelijks geïntegreerd met de markten in de Mekong River Delta. Voor wat betreft de internationale transacties wordt geconcludeerd dat de export prijzen, die vastgesteld zijn door de overheid, in sterke mate samenhangen met de wereldmarktprijs voor rijst uit Thailand (de grootste exporteur op de rijstmarkt). Hieruit volgt dat het proces van prijsvorming op de binnenlandse markt samenhangt met de prijsontwikkelingen op de wereldmarkt. Dit betekent ook dat de 'floor-price policy' van de Vietnamese overheid de prijsontwikkelingen op de wereldmarkt volgt. In het algemeen wordt geconcludeerd dat het proces van competitie en de ontwikkeling van instituties in de markt een aantrekkelijke omgeving hebben gecreëerd om barrières voor de verdere verbetering van de efficiëntie van de markt weg te nemen. Dit verklaart waarom de markt in Vietnam, en in het bijzonder in de Mekong River Delta, concurrerend op de wereldmarkt is geworden. De private sector heeft sterk gereageerd op de prikkels die de liberale marktpolitiek hen heeft gegeven. Het huidige marktsysteem wordt gekarakteriseerd door een groot aantal op kleine schaal opererende agenten. Daarnaast zijn het vooral de molenaars en groothandelaren die op grotere schaal opereren en de binnenlandse en internationale markten bevoorraden. Zowel bij de private als bij de door de staatsbedrijven gecontroleerde handelskanalen vindt een proces van verbetering plaats als gevolg van de liberale handelspolitiek. Echter, er zijn nog steeds mogelijkheden om verdere verbeteringen te realiseren in het private marktsysteem. Enkele problemen met betrekking tot toetredingsbarrières; toegang tot krediet; en toegang tot marktinformatie, zijn in de tekst besproken. Van belang is te constateren dat de boerderijen en de voedselbedrijven van de staat nog steeds de exportsector domineren. Tot op de dag van vandaag vindt het grootste deel van de op de markt verhandelde productie zijn weg naar de finale consument via een van deze organisaties (in het bijzonder via de door de staat beheerde molens, de bevoorrading van detaillisten en de controle op export transacties). Dit laat zien dat de privatisering nog een lange weg heeft te gaan. De cruciale vraag voor de toekomst is te weten hoe dit gerealiseerd kan worden zonder een stabiel binnenlands aanbod in gevaar te brengen.