Suchergebnisse

Bu çalışma henüz son dönemde yoğunluk ve çeşitlilik kazanan Türkiye ve Latin Amerika ülkeleri arasındaki ilişkilerde sürükleyici temel motivasyonları anlamayı amaçlamaktadır. Öncelikle, tarihsel ve teorik çerçevede Türkiye'nin Latin Amerika yaklaşımı tartışılmaktadır. Sonrasında, son dönem Türkiye ve Latin Amerika bölgesindeki siyasi, ekonomik ve kültürel ilişkilere kurumsal nitelik kazandıran belirli aşamalar derinlemesine incelenmektedir. Bu aşamaları inceledikten sonra liberal tercihlerin bölge ve Türkiye arasındaki ilişkilerin gelişmesi ve adım adım derinleşmesindeki temel faktörler olduğu anlaşılmaktadır. Bu nedenle bölge ile Türkiye arasında kurumsallaşan ilişkilerin temelini liberal yönelimin oluşturduğu savunulmaktadır. Ayrıca, Türkiye'nin son dönem Ortadoğu yaklaşımında realist kaygıların belirleyici etkisini düşündüğümüzde Latin Amerika'daki liberal motivastona dayalı aktivism bir devletin dış politikasında realist ve liberal politikaların aynı zamanda gelişebileceğini kanıtlamaktadır. Son bölümde liberal anlayışın Türkiye ve Latin Amerika arasındaki karşılıklı ilişkilerin kurumsallaşmasındaki hayati rolü yeniden vurgulandıktan sonra, bu yaklaşımın somut sonuçları Adalet ve Kalkınma Partisi (AK Parti) dönemindeki ekonomik veriler ışığında sunulacaktır. ; This study attempts to understand the basic motivations in the relations between Turkey and Latin American countries, which have currently intensified and diversified. Initially, historical and theoretical discussion on Turkey's Latin American approach is proceeded. Afterwards, certain processes that confer institutional-legal status to the current political, economic and cultural relations between Turkey and Latin American region are throughly examined. Having analyzed these stages it is seen that liberal preferences are the leading factors on improving and gradually deepening relations between Turkey and this region. Therefore, it is possible to contend that liberal orientation constitutes the basis of institutionalized relations between the region and Turkey. Liberally-motivated activism in Latin America also proves that realist and liberal policies can be concurrently advanced in any state's foreign when considering determinant impact of realist concerns on Turkey's recent Middle Eastern approach. In the final section, after reemphasizing the essential role of liberal undertstanding on the institutionalization of mutual relations between Turkey and Latin America this approach's concrete results will be displayed through economic data gathered during the period of Justice and Development Party (JDP).

Latin America, as a region, reflects a relevant field of analysis for scholars who aim at working populism. Here, in this region of the world, it is possible to encounter various types of populism(s). Additionally, throughout the history of Latin America, populist leaders have managed to accumulate political power for decades. This study, in its turn, aims at analyzing the relationship between populism and democracy. It suggests analyzing populism as a political style prioritizing the central role of populist leaders. In this perspective, it overviews a historical analysis of different Latin American countries where various types of populism were in power. In this respect, the study of the classical populism of Peron in Argentina, the right-wing populism of Fujimori in Peru and the left-wing populism of Chavez in Venezuela demonstrate that the relationship between democracy and "various" populisms remains almost the same. Populism, in general, enlarges inclusionary capacities of democratic regimes while giving permanent harm to democratic institutions, constitutional mechanisms of control and liberal democracy in general. ; Latin Amerika, popülizm çalışan araştırmacılar açısından önemli bir araştırma alanı olarak ortaya çıkıyor. Dünyanın bu bölgesinde, popülizmin farklı türlerine rasgelmek mümkün. Üstelik Latin Amerika'da, tarih boyunca, popülist liderlerin siyasal gücü ele geçirmeyi başardıkları söylenebilir. Elinizdeki çalışma, popülizm ve demokrasi arasındaki çatışmalı ilişkiyi incelemek niyetindedir. Bunu yaparken popülizm bir siyasal tarz olarak ve liderin merkezi rolüne referansla tanımlanacaktır. Bu doğrultuda, Arjantin'de Peron dönemi klasik popülizmi, Peru'da Fujimori'nin sağ popülizmi ve nihayetinde Venezüella'da Chavez'in sol popülizminin analizinin göstereceği üzere demokrasi ve popülizm ilişkisi farklı popülizmlerin varlığına rağmen büyük ölçüde aynı kalmıştır. Bu doğrultuda denilebilir ki popülizm, demokrasinin içerici kapasitesini artırmış, buna karşın, anayasal denetim mekanizmalarına, demokratik kurumlara ve genel anlamda liberal demokrasiye zarar vermiştir.

Latin Amerika, popu?lizm çalışan araştırmacılar açısından önemli bir araştırma alanı olarak ortaya çıkıyor. Du?nyanın bu bölgesinde, popu?lizmin farklı tu?rlerine rasgelmek mu?mku?n. Üstelik Latin Amerika'da, tarih boyunca, popu?list liderlerin siyasal gu?cu? ele geçirmeyi başardıkları söylenebilir. Elinizdeki çalışma, popu?lizm ve demokrasi arasındaki çatışmalı ilişkiyi incelemek niyetindedir. Bunu yaparken popu?lizm bir siyasal tarz olarak ve liderin merkezi rolu?ne referansla tanımlanacaktır. Bu doğrultuda, Arjantin'de Peron dönemi klasik popu?lizmi, Peru'da Fujimori'nin sağ popu?lizmi ve nihayetinde Venezu?ella'da Chavez'in sol popu?lizminin analizinin göstereceği u?zere demokrasi ve popu?lizm ilişkisi farklı popu?lizmlerin varlığına rağmen bu?yu?k ölçu?de aynı kalmıştır. Bu doğrultuda denilebilir ki popu?lizm, demokrasinin içerici kapasitesini artırmış, buna karşın, anayasal denetim mekanizmalarına, demokratik kurumlara ve genel anlamda liberal demokrasiye zarar vermiştir. ; Latin America, as a region, reflects a relevant field of analysis for scholars who aim at working populism. Here, in this region of the world, it is possible to encounter various types of populism(s). Additionally, throughout the history of Latin America, populist leaders have managed to accumulate political power for decades. This study, in its turn, aims at analyzing the relationship between populism and democracy. It suggests analyzing populism as a political style prioritizing the central role of populist leaders. In this perspective, it overviews a historical analysis of different Latin American countries where various types of populism were in power. In this respect, the study of the classical populism of Peron in Argentina, the right-wing populism of Fujimori in Peru and the left-wing populism of Chavez in Venezuela demonstrate that the relationship between democracy and "various" populisms remains almost the same. Populism, in general, enlarges inclusionary capacities of democratic regimes while giving permanent harm to democratic institutions, constitutional mechanisms of control and liberal democracy in general.

Latin Amerika'da sömürgecilik döneminde uygulanan ihracata dayalı ekonomi modeli, kırsal oligarşinin bir güç odağı olarak ortaya çıkmasına neden olmuştur. Kurulu düzenin sürdürülmesindeki çıkarları ile uyumlu olarak, kırsal oligarşi, muhafazakâr siyasal görüşler ve düzen ve ilerleme söylemine dayanan pozitivist bir ulus inşası gündemi benimsemiştir. Brezilya siyasetinde muhafazakâr görüşün ortaya çıkışı da büyük ölçüde benzer bir yol takip etmiştir. Bununla beraber, muhafazakâr görüşün Brezilya siyaseti üzerindeki etkisi ülke içinde ve dışında yaşanan çeşitli değişimler ekseninde çeşitlilik göstermiştir. İmparatorluk döneminde şekillenen muhafazakâr düşünce, Birinci Cumhuriyet döneminde siyasal yaşamı yönlendirmiştir. 1930 sonrasında muhafazakârlık, ulusal kimliğin inşasındaki belirleyici rolünü korumuş fakat siyasetteki belirleyici konumunu yitirmiştir. 1964-85 döneminde ülkeyi yöneten askeri hükümetin izlediği muhafazakâr politikalar ise bu durumun istisnasıdır. Muhafazakârlığın Brezilya siyasetindeki yolculuğu ile ilişkili olarak fakat her zaman uyumlu biçimde şekillenmeyen Brezilya dış politikasının muhafazakârlık ile ilişkisi, uluslararası sisteme katılım ve ABD ile uyum eksenlerinde ortaya çıkan iki temel parametre etrafında şekillenmiştir. Brezilyalı siyasetçiler ülkenin bağımsızlığın korunması (otonomi), uluslararası alanda saygın bir konum elde etme ve kalkınmacı politikalar izleme gibi geleneksel hedeflerini paylaşmakta fakat bunlara nasıl erişileceği noktasında görüş farklılıkları yaşamaktadırlar. Bu farklılıklar aynı zamanda Brezilya'da muhafazakâr dış politikanın da sınırlarını çizmektedir. ; The export-oriented economic model implemented in Latin America during the colonial period resulted in the emergence of the rural oligarchy as a pressure group. In accordance with their interest in the sustainability of the existing order, the rural oligarchy embraced conservative political views and a positivist nation-building agenda based on the motto of order and progress. The emergence of conservatism in ...

Bu çalışmada Türkiye'nin yumuşak güç politikası tarihsel açıdan ele alınmış ve Latin Amerika'daki uygulamalarının ortaya konması amaçlanmıştır. Çalışmada öncelikle güç kavramından yola çıkılmış, güç unsurları ve çeşitleri ortaya konulmuştur. Kamu Diplomasisi kavramına da değinilen çalışmada Türkiye'nin yumuşak güç ve kamu diplomasisi politikası geçmişten günümüze kadar ele alınmıştır. Bu noktada yumuşak güç unsuru olan kurumlar ve faaliyetlerine değinilmiştir. Çalışmada Latin Amerika - Türkiye ilişkileri tarihsel bağlamda ele alınmış, söz konusu ilişkiler Osmanlı İmparatorluğu döneminden, hatta kıtanın keşfinden itibaren incelenmiştir. Tezde kıta ile ülkemizin ilişkilerinin tarihçesi, Osmanlı ve Cumhuriyet Dönemleri olarak ayrı ayrı değerlendirilmiştir. Ayrıca, 2000'ler sonrasından günümüze kadar kıtadaki ülkeler ile ikili ilişkileri geliştirmek ve güçlendirmek için yürütülen kamu diplomasisi çalışmalarından bahsedilmiştir. Kamu kurum ve kuruluşlarının yanı sıra devlet dışı aktörlerin de çalışmalarından örneklerle Türkiye'nin Latin Amerika'daki yumuşak güç faaliyetleri literatür taraması yöntemiyle masaya yatırılmıştır. ; In this study, Turkey's soft power policy was discussed from a historical perspective and aimed to reveal the practices in Latin America. In the study, first of all, the concept of power is set out and power elements and types are explained. The study was also touched upon the concept of public diplomacy and soft power policy of Turkey which was discussed from the past to the present. At this point, institutions and their activities which were soft power elements has been mentioned. The relations of Turkey and Latin America has been discussed with an historical context since the discovery of the continent. In the thesis, the history of the relations between the continent and our country has been evaluated separately as the Ottoman Empire and Republic Periods. In addition, public diplomacy studies have been mentioned which was carried out to develop and strengthen bilateral relations with countries of the continent since the 2000s. The studies of public institutions and non-state organizations has been held with examples of Turkey's soft power activities in Latin America by the literature method.

Yüksek Lisans Tezi ; 1990'lı yıllarda meydana gelen küreselleşme olgusuyla birlikte sorgulanmaya başlayan uluslararası ilişkiler disiplini, yeni kavramlar üretmeye başlamıştır. Bu yeni kavramlar arasında yer alan, Joseph Nye'ın yumuşak gücü çıkar maksimizasyonu konusunda uluslararası arenadaki aktörlere alternatif yöntemler sunmuştur. Kültür, siyasi değerler ve dış politika gibi manevi kaynaklardan beslenen yumuşak güç, birçok devlerin ilgisini çekmiştir. Bu anlamda yumuşak gücü benimseyen devletlerden birisi olan Rusya Federasyonu, başta Avrasya coğrafyası olmak üzere Latin Amerika, Afrika ve bunun benzer diğer bölgelere yönelik bu güç türünü kullanmaya çalışmaktadır. Bu çalışma ana hatlarıyla ülkenin yumuşak güç anlayışını tespit etmeyi ve bu gücün Latin Amerika'daki etkisini ölçmeyi amaçlamaktadır. Bilindiği üzere, SSCB dağılması sonucunda hem sert güç hem de yumuşak güç açısından kayda değer bir mirası elde etmiştir. Buna bağlı olarak, 2000'lere kadarki dönemde etkili kullanılamayan yumuşak güç, Putin'in iktidara gelmesiyle beraber Latin Amerika dahil birçok bölgede aktif hale gelmiştir. ; The discipline of international relations, which started to be questioned with the phenomenon of globalization that took place in the 1990s, started to produce new concepts. Among these new concepts, Joseph Nye's soft power has offered alternative methods to actors in the international arena for interest maximization. Soft power, fed by spiritual resources such as culture, political values and foreign policy, has attracted the attention of many giants. In this sense, the Russian Federation, which is one of the states that adopt soft power, tries to use this type of power towards the Eurasian geography, Latin America, Africa and other similar regions. This study aims to determine the soft power understanding of the country and measure the effect of this power in Latin America. As it is known, as a result of the dissolution of the USSR, it has obtained a remarkable legacy in terms of both hard power and soft power. ...

Las estrategias productivas y comerciales de la Política Agrícola Común (PAC) de la Unión Europea (UE) se relacionan de forma dialéctica con el progresivo deterioro de la soberanía alimentaria de América Latina. Por medio de la PAC, la UE ha impulsado y apoyado un sistema agroalimentario insostenible que causa graves impactos económicos, sociales y ambientales en los países latinoamericanos. El mantenimiento del modelo de consumo europeo basado en la carne y otras proteínas de origen animal y el alcance de la próxima reforma de la PAC encaminada a producir menos y comprar más a bajo precio en los mercados mundiales supondrá un renovado ciclo de explotación de los recursos naturales latinoamericanos, fenómeno que conllevará la sustitución aún mayor de los cultivos de consumo humano por las materias primas de exportación, el aumento de la deforestación y la destrucción de los ecosistemas, el auge del monocultivo, el desplazamiento de los pequeños campesinos, el incremento de la pobreza rural, la agudización de la desnutrición y el hambre, el crecimiento de la inseguridad alimentaria y la pérdida de la soberanía alimentaria de los pueblos. ; The productive and commercial strategies laid down by the European Union's (EU) Common Agricultural Policy (CAP) are dialectically related to the gradual deterioration of food sovereignty in Latin America. By means of the CAP, the EU has promoted and championed an unsustainable food and agriculture system with serious economic, social and environmental drawbacks in Latin American countries. Maintaining the European consumption pattern based on meat and other animal proteins, alongside the scope of the forthcoming CAP reform –which involves producing less and buying more at lower prices in global markets– will bring about a renovated cycle of exploitation of Latin America's natural resources, which will, in turn, lead to the replacement of even more crops for human consumption with raw materials for export, the increase of deforestation and the destruction of ecosystems, the rise of monoculture, the displacement of small farmers, the increase of rural poverty, the worsening of malnutrition and hunger, the increase of food insecurity, and the loss of food sovereignty for the people.

DergiPark: 371236 ; trakyasobed ; The beginning of the relations between Turkey and Cubacan be traced to Ottoman era, especially to the time being when immigrationoccurred from Arab geography to the region, most particularly to Cuba. Thegrandchildren of those holding Ottoman passport are still referred to as "ElTurco" in the region. Throughout the course of Cuba's independence, theOttomans were very interested in this country yet the United States as beingdominant in the region, did not allow this rapprochement. Since 1960's, as Cubaclosing itself to the capitalist world and the United States imposing anembargo, the relations had prevented from advancement. Cuba stayed as a distanceand mysterious country to Turkey for several years. Starting with 1980's anddeveloping with Turkey's Latin America reforms post- Cold War compromise themain focus of this paper. The study will question the advancement of relationsbetween two countries from political, economic and cultural aspects, meanwhileexpectations and prospects for the future will also be mentioned. ; Türkiye ve Küba arasındaki ilişkilerin başlangıcınıOsmanlı döneminde özellikle Arap coğrafyasından bölgeye dolayısıyla da Küba'yagerçekleşen göçlerin yaşandığı döneme kadar götürebiliriz. Osmanlı pasaportutaşıyan bu kişilerin torunları bugün bile bölgede "El Turco" olarakanılmaktadır. Küba'nın bağımsızlık sürecinde de Osmanlı bu ülkeyle yakındanilgilenmiş ancak bölgede hâkim olan ABD, bu yakınlaşmaya izin vermemiştir.1960'lardan itibaren Küba'nın Kapitalist dünyaya kendini kapatması ve ABD'ninuyguladığı ambargo nedeniyle ilişkilerin gelişmesi engellenmiştir. Küba, Türkiye için uzun yıllar uzakta vegizemli bir ülke olarak kalmıştır. 1980'lerden itibaren başlayan ve soğuk savaşsonrası Türkiye'nin Latin Amerika açılımıyla giderek gelişen ilişkilerinanalizi bu çalışmanın özünü oluşturmaktadır. Bu çalışmada iki ülkeilişkilerinin siyasi, ekonomik ve kültürel anlamda ne yönde geliştiğine cevaparanırken aynı zamanda geleceğe yönelik beklenti ve önerilere de yerverilmiştir.