Suchergebnisse

Nilgün Marmara'nın hayatı ve şiirleri hakkında yapılan edebiyat çalışmalarında genellikle şair özneden çok gerçek öznenin üzerinde durulur ya da bu ikisi iç içe ele alınır. Nilgün Marmara'nın intiharı bir yandan trajik bir sonu imlerken diğer yandan şiirlerinin bu trajik sondan ayrılamazlığı sonucunu beraberinde getirmiştir. Şüphesiz, pek çok şairde olduğu gibi Nilgün Marmara'da da şairin hayatı şiire dâhildir ve estetik üretimle gerçek hayat pek çok noktada kesişir. Hatta acının, benlik arayışının ve sorgulanışının mahsulü olan bu şiirler, şairin gerçek öznesinin acısının, arayışının ve sorgulayışlarının izdüşümleri olarak da ele alınabilir. Bununla beraber, bu şiirlere şairin intiharının aydınlatıcı metinleri olarak bakmak, estetik üretimi göz ardı etmek anlamına gelir. Dolayısıyla bu şiirleri, onun ölümüne/intiharına gerekçe üreten metinler olarak edebi eleştirinin maksadını aşan yorumlarla değil, acının, arayışın, yalnızlığın ve ölüm tasarımının izdüşümleriyle kısıtlayıp tematik ve imgesel bir çözümlemenin malzemesi haline getirmek daha doğru olacaktır. Bu noktada, genellikle dağınık halde üzerinde durulmuş ya da sadece değinilmiş olan acının hem izlek/tema hem de imgelemin besleyici unsuru olarak çözümlenmesi, acı çeken özneye ve acının izlekleştiği metinlere dair farklı sözler söyleme ve sorgulamalar yapma olanağı barındırır. İntiharın çoğunlukla örtük de olsa başarısızlık ya da yazıklanma içeren bir tonla yorumlanması bu acıyı görünmez kılar ya da depresif bir ben ile kısıtlayarak önemsizleştirir bu durumda acı, başarısız bir hayatın öznesinin başarısızlığının nedenine dönüşür. Bu çalışmada hem öznede hem de onun estetik yaratımlarında içkin olan acı, şiirlerin inşa süreciyle koşutluk içinde ele alınarak kronolojik olarak incelenmiş, psikobiyografik ve yakın okuma tekniklerinin olanaklarından yararlanılmıştır.

Turkish poetry and Kurds poets; Turkey; history and criticism

Cumhuriyet Dönemi Türk şiirinin önde gelen isimlerinden Nazım Hikmet, 1940'lı yıllardan sonra dünyadaki siyasi gelişmelere paralel olarak İran'da da dikkat çeken Türk şair ve yazarlardan biridir. İran Komünist Partisi'nin kurulduğu dönem sonrasında, Şah Muhammed Rıza Pehlevi'nin küçük ve orta sınıf esnafı sistem dışı bırakma girişimleri, karşıt görüşleri harekete geçirmiştir. İran'daki bu toplumsal ve siyasi gelişim Türkiye'de Komünist söylemin tek savunucusu olan Nazım Hikmet'e olan ilgiyi anlaşılır kılmaktadır. Zira şairin eserlerinin 1967 yılından itibaren mensur eserleriyle başlayan çeviri faaliyetleri şiirleriyle devam etmiştir. Günümüzde de eserleriyle ilgili çalışmalar yapılan Nazım Hikmet hâlâ İran'da kabul gören bir şahsiyettir. Nazım Hikmet'in İran'da ne zamandan beri ilgi uyandırdığı, eserlerine olan ilginin düzeyinin bilinmesi, bu alanda çalışan araştırmacılara kaynaklık edecektir. Siyasi, içtimai ve edebî alanda aynı gelişmelerin büyük ölçüde paralel yaşandığı İran ve Türkiye, tarihî platformda incelenmeye değer iki ülkedir. Bu bağlamda, İran'da dikkat çeken Nazım Hikmet'le ilgili çalışmalar önemlidir. Zira şairin 1967 yılında Samin Bağçeban tarafından Farsçaya çevrilen Ferhat ve Şirin adlı tiyatro eserinin ilgi görmesi onun manzum ve mensur eserlerinin çevirisine ortam hazırlamıştır. Ona olan ilgi bazen de şiirlerinin farklı mütercimler tarafından birkaç kez çevrilmesine sebep olmuştur. İran'da akademik araştırmalara konu olan Nazım Hikmet, İran modern şairlerinin dikkatini de çekmiştir. İran modern şairi Ahmed-i Şamlu yabancı şairlerin şiirlerinden yaptığı çevirileri içeren "Büyük Dünya Şairlerinden Seçmeler" adlı şiir kitabında Nazım Hikmet'in şiirlerine de yer vermiştir. ; Nazım Hikmet, is one of the prominent name of Turkish poetry in the republican period, after 1940s, in parallel with the political developments in the World, he was one of the Turkish poet and writer that got attention of the people in Iran. After the establishment of Communist Party in Iran, Shah Mohammad Reza Pahlavi, wanted to stop the interuption of small and middle-class traders in the political system, due to that the opponet started movment aginst him.It is understandable that why iranian have the attention to Nazim Hikmet because he was defending social and political development of communism in Turkey.Since 1967, his work was translated to persian and after that contiouned the translation of his poetry. Today, the studies and research on the work of Nazım Hikmet is still a recognized figure in Iran. Since Nazım Hikmet, aroused interest in Iran, to know what is the way, and level of interest in that work and by whom, it will a source for researchers, who are working in this field. Political, social and literary development of massively parallel occurred in the same area in the Iran and Turkey, it is worth to examine the historical palatform in these two countries. In this respect, works on Nazım Hikmet whose got attention in Iran have the importance. Likewise, in consequence of the notable attention towards the play "Ferhat ile Şirin" which was translated into Persian by Samin Baghtcheban at 1967, after that the translations of Nazım Hikmet's poetry and prose works had continued into Persian. The attention given to him resulted of the repeatedly translations of his poetries by several translators. At the same time, Nazım Hikmet who was subject to academic researchers in Iran get the attention of Iranian modern poets. Iranian modern poet Ahmad Shamloo gave place to Nazım Hikmet's poetries in his poetry book named "Selection of Great Poets in the World" which contains on several translated peoms of foreign poets.

The circle of Petrashevsky, getting into the act in 1840s in Petersburg, makes a notable contribution to Russian literature and philosophy. The members of the circle, composed of different professional fields like student, officer, poet, writer, philosopher, merchant and soldier, vociferously condemn the system of tsardom and serfdom. The members of Petrashevsky develop their utopian-socialist views majorly on the theories of the French philosopher François Marie Charles Fourier and the Russian philosopher Vissarion Grigorevich Belinsky. Meeting up every Friday night at the home of the circle leader Mihail Vasilevich Butashevich-Petrashevsky in Petersburg, the members discuss current, social, political, literary, religious and philosophical issues. The members of Petrashevsky circle plan to overthrow the existing regime. One of the most important propaganda organs of the circle of Petrashevsky is poetry. The poets of Petrashevsky aim to infuse their modern and liberal thoughts into the public. However, Tsar Nicholas I's authoritarian government restricts poets' actions and discourse. The Petrashevsky poets Aleksei Nikolaevich Pleshcheyev' and Dmitry Dmitrievich Achsharumov dream a free, independent, fair, equal and happy future in their poems. In Sergei Fedorovich Durov's poems come into prominence dissatisfaction towards his period, disappointment, pessimism, desperation and hopelessness.

This paper is concerned with the Turkish view of the First World War as reflected through Mehmet Akif Ersoy's 'Çanakkale Şehitleri' (To the Martyrs of Dardanelles) in comparison to the English war poets and argues that the Turkish attitude to the First World War is very different from that of the English war poets in terms of patriotism and sacrifice for one's country. The most important feature of the English war poets who wrote during the First World War is that all of them, except Rupert Brooke, who died of malaria, participated in the war personally and reflected their personal war experiences and perspectives in their poems. The Ottoman Empire, which participated in the First World War as an ally of Germany, fought with the British in Çanakkale. There are many poems written by professional poets about the Dardanelles wars, in which the Turks won a decisive victory, but there is no known soldier-poet in Turkish poetry who participated in this war. Considering the poems written on the battles of Çanakkale, the first ones that come to mind are ""To the Martyrs of Dardanelles", and Mehmet Akif Ersoy. The epic poem "To the Martyrs of Dardanelles", written by Mehmet Akif for the heroic martyrs who sacrificed themselves for the salvation of their country, is the poem that best reflects the Turks' perspective on this war. This article focuses on the difference between the Turkish side's view of the war, which is reflected in Mehmet Akif Ersoy's poem "To the Martyrs of Dardanelles", from the British war poets in terms of patriotism and self-sacrifice ideas for the homeland. The perspective reflected by the English war poets was initially treated as a romantic ideal adorned with the propaganda of democracy, freedom and protection of Western civilization. However, after it was understood that the war had nothing to do with national security for England, it was just an environment of hell where millions of young politicians died in vain for the power struggle, it gave way to protest and disappointment. For the Turks, since this war meant the occupation of their lands in case of defeat, they defended their lands at the cost of their lives and did not allow Gallipoli passed by.