Suchergebnisse

Frame building has been the main topic in researches and academic papers within the field of political communication during these last years. Through the methodologic technique "content analysis", this paper will present a frame analysis showed by the russian TV channel, RT. We will study two conflicts that standout for their relevance and the interest that Russia has shown in them: The yemeni civil war (2015 - now) and the Ukrainian conflict (2014-now). Through the cuantitative analysis that we explained, we will identify the journalistic frames in RT to show the set of communicative diagrams followed by the russian state tv during the year 2018. ; La construcción de encuadres ha ocupado las investigaciones sobre comunicación política de los últimos años. A través del análisis de contenido se examinarán los encuadres mostrados por parte del canal ruso RT. Estudiaremos dos conflictos de máxima relevancia y vital interés para la Federación Rusa: la guerra civil yemení (2015-actualidad) y el conflicto de Ucrania (2014-actualidad). Identificaremos los encuadres periodísticos en RT utilizando el análisis cuantitativo planteado, para mostrar el conjunto de esquemas comunicativos seguidos por el canal ruso durante el año 2018. ; A construção de enfoques determinados tem ocupado as investigações sobre a comunicação política, nos últimos anos. A partir da análise do seu conteúdo realizar-se – à uma análise dos enquadramentos apresentados pelo canal russo RT. Estudaremosdois conflitos com a máxima relevância e interesse vital paraa Federação Russa: a guerra civil do Iémen (de 2015 até àactualidade) e o conflito na Ucrânia (desde 2014 até à actualidade). Através da análise quantitativa apresentada identificaremos os enfoques jornalísticos no RT para mostrar qual conjunto de esquemas comunicativos utilizados pelo canal russo. Este estudo reforçará algumas investigações que afirmam que a construção de marcos conceptuais em sistemas mediáticos polarizados nãoutiliza o enquadramento humanitário na cobertura de conflitos ...

Ik heb er lang over gedaan, ik ben er nog steeds niet achter. Ik houd het er maar op dat Harrie
Jansen stelt dat kwalitatief onderzoek en kwantitatief onderzoek niet wezenlijk van elkaar
verschillen. Het zijn beide vormen van wetenschappelijk onderzoek en dus moeten ze zich aan de
regels van wetenschappelijk onderzoek houden. Maar wat hij daarbij aandraagt, dat lijkt mij niet
zo sterk.Ten eerste het uitgangspunt dat er een objectieve werkelijkheid bestaat. Volgens mij is dat een handige afspraak tussen volwassenen om de kinderen op te kunnen voeden. We kunnen dingen aanwijzen, en die noemen we koe, stoplicht of vies, en daarmee kun je leren hoe met de dingen om te gaan. De wetenschap van het alledaagse leven met zijn levenslessen, wie genoeg televisiekijkt wordt vanzelf een wijsneus.Maar als het gaat om wetenschap, dan wordt het toch wel wat ingewikkelder. Wat doet dat objectieve bij de werkelijkheid? Blijkbaar is de werkelijkheid te gewoon, te verwarrend of niet de echte werkelijkheid? Ceci is inderdaad geen pijp, maar een woord! Tenminste volgens de afspraak in de alledaagse werkelijkheid.Maar belangrijker volgens mij is de vraag die veel dichter bij het verschil tussen soorten onderzoek staat: is de werkelijkheid van de chemie gelijk aan die van de fysica, het recht of de economie? Zijn dat aparte werkelijkheden, deelwerkelijkheden, overlappende werkelijkheden of toch een en dezelfde werkelijkheid, zodat de kennis van het recht niet strijdig mag zijn met die van de chemie? Een werkelijkheid van objecten (dingen, processen) of vele werkelijkheden, met eigensoortige dingen en processen, waarvan hun eigenaardigheden alleen via eigensoortige methoden kunnen worden ontworsteld? Hoe kijken we eigenlijk tegen het onderwerp van onderzoek aan, is de werkelijkheid eigenlijk niet een denkbeeld, of beter een geheel waar in bepaalde kringen gedeelde ideeën over bestaan?'Wij zijn ons brein' geeft een context om onderzoek te doen naar depressies, en die verschilt nogal van 'U bent wat u eet'.Ten tweede het uitgangspunt dat wij mensen zintuigen hebben, of beter dat de werkelijkheid waarneembaar is. Het eerste wat het wetenschappelijk onderzoek kenmerkt, is dat het iets gedaan heeft aan waarneming. De alledaagse ervaring is immers dat de mens wel zintuigen heeft, maar die van de buurman staan wat vreemd afgesteld! De kennis moet dus worden ontdaan van alledaagse waarneming, dat geeft alleen maar ruzie en onenigheid. Waarneming is ook veel te passief, je moet wel een beetje gericht bezig zijn: je moet observeren, zodat je een eigenschap kunt vaststellen of een kenmerk meten. De werkelijkheid, zou ik zeggen, is juist niet goed waarneembaar, daarom wordt er in allerlei beroepen zoveel werk van gemaakt om vast te stellen hoe het ermee zit (het is weliswaar geen pipe, maar wel zeer droog, althans voor plantjes en bejaarden, we raden luchtbevochtiging aan). In deze professionalisering van de waarneming zit een vorm van standaardisering, de Engelse duim, de Rijnlandse duim en die van de buurman zijn vervangen door een uitwisselbaar instrument. Afspraken dus, en die afspraken koppelen twee wezenlijke eigenschappen van observeren: concepties en dimensies.Bij concepties gaat het om eigenschappen van de onderzochte of beoogde werkelijkheid (kenmerk zoals bedoeld volgens de theorie) en bij dimensies gaat het om eigenschappen van de empirie (kenmerk zoals bepaald door het instrument).Wetenschap is dus inderdaad een spel zonder grenzen, want we hebben er een (blik op de) werkelijkheid bij verzonnen: de empirie. Wat Harrie zintuigen noemt, is dus inderdaad geen pipe, maar een professionele theorie over wat je kunt meten of bepalen met een archief van observaties, die van de eigenschappen zoals bepaald. Daarmee hebben we in het wetenschappelijk onderzoek te maken met twee versies van de werkelijkheid die we onderzoeken: de werkelijkheid zoals die in onze ideeën bestaat (en die we zouden willen begrijpen, meten en verklaren) en de werkelijkheid zoals die via onze instrumenten kan worden geobserveerd. Je kunt niet zonder de een of de ander: meten met instrumenten wordt een zinloos ritueel als er niet een probleem over de werkelijkheid achter zit; denken over de wereld wordt erg vrijblijvend als er niet waarnemingen bij worden betrokken.

Los debates metodológicos en la ciencia política estadounidense se han profundizado a lo largo de las últimas décadas, marcadas por el Movimiento Perestroika de contestación de preferencias teóricas y metodológicas en la disciplina en Estados Unidos y, recientemente, por el esfuerzo de aprobación de una política de transparencia y acceso a datos, la Data Access and Research Transparency (DA-RT). La iniciativa ha dado lugar a que investigadores cualitativos y cuantitativos adopten distintas posturas con respecto a los significados de ciencia, transparencia y la propia profesión del politólogo. En este contexto, nuestro objetivo es ofrecer un panorama de los discursos sobre la DA-RT ante el debate metodológico subyacente a su implementación y sus potenciales desdoblamientos en la ciencia política en América Latina.

Janice D. Aurini, Melanie Heath & Stephanie Howells, The how to of qualitative research, Los Angeles: Sage Publications, 2016, 238 pp., ISBN 978-1-4462-6709-7, £ 28.99 (pbk).