Suchergebnisse

Yüksek Lisans Tezi. YÖK Tez No: 439000 ; Bu çalışmada, Suriyeli sığınmacılara yönelik göç politikasının koordinasyonu ve uygulama sorunları belirlemek üzere Hatay, Gaziantep, Kilis ve İstanbul illerinde saha araştırması yapılmıştır. Yükselen bir göç krizi karşısında politika geliştirme ve kurumsal adaptasyonu anlamaya yönelik bir yaklaşım izlenmiştir. 2011'den beri Suriye üzerinden gelen sığınmacı akının devam edeceği bir taraftan vurgulanmaktadır. Suriye'den gelen bu sığınmacıların bir kısmı Suriye sınırına yakın kamplarda bir kısmı ve daha kalabalık bir kitle ise Türkiye genelinde farklı şehirlerde yaşamaktadır. Türkiye, Göç İdaresi Genel Müdürlüğünü kurarak krize yanıt vermeye çalışmıştır. Bu süreç zarfında ise AFAD yetkili kurum olarak görevlendirilmiştir. Çeşitli yerel, ulusal ve uluslararası sivil toplum ve insan hakları örgütleri de farklı yöntemlerle konuyu ele almaya çalışmışlardır. Bu çalışmanın amacı, devlet birimleri ve sivil toplum aktörlerinin politika kararlarının uygulanmasında etkileşimlerini göz önünde tutarak, Türkiye'de göç politikasının yönetim ve uygulama boyutunu analiz edebilmektir. Yerel düzeyde özellikle farklı aktörler arasında işbirliği ve koordinasyon derecesini anlamak önem arz etmektedir. Muhtemel sorunları belirlemek için Suriyeli sığınmacıların yoğun yaşadığı sınır illerinde öncelikle saha çalışmaları yapılmıştır. Bu iller Suriye-Türkiye sınır hattındaki çatışma bölgelerine yakın bulunmaktadır. Ardından bu illere mukayese imkanı verebilmesi açısından İstanbul ili de dahil edilmiştir. Saha çalışmasında, pek çok yerel yönetim birimi ve İl Göç İdaresi gibi devlet kurumlarından temsilcilerin yanı sıra sığınmacılara yönelik faaliyetlerde bulunan yerel, ulusal ve uluslararası sivil toplum kuruluşları temsilcileri ile mülakatlar gerçekleştirilerek aktörler arasındaki işbirliği ve koordinasyonun uygulama sorunları ve başarıları bağlamında farklı aktörler arasındaki farklı anlayışların analizini öncelenmiştir. Çalışma aynı zamanda Birleşmiş Milletler ve Avrupa Birliği gibi aktörler ve ...

Bu çalışma, Avrupa'da göç karşıtı politikalarının güvenlikleştirme sürecinin bir ürünü olduğunu ve bu sürecin en etkin aktörlerinden olan radikal sağ partilerin, göç karşıtı söylem ve yaklaşımlarını ortak bazı güvenlik temalarını kullanarak inşa ettiklerini ortaya koymaktadır. Bu temalar ulusal güvenlik, ekonomik güvenlik, kültürel güvenlik ve iç güvenlik şeklinde sınıflandırılabilmekte, temaların kullanım ağırlıkları da ülkelerin tarihsel, sosyal ve kültürel farklılıklarından yoğun biçimde etkilenmektedir. Çalışma içerisinde bu farklılıkların etkileri ve güvenlikleştirme süreci, eleştirel söylem analizine dayalı kurgulanmış bir yöntem çerçevesinde, popülist ve göç karşıtı politikalarıyla seçim başarısı kazanmış iki radikal sağ parti olan Avusturya'dan Avusturya Özgürlük Partisi (FPÖ) ve İsveç'ten İsveç Demokratları (SD) partilerine yönelik analizlerle incelenmiştir. ; This study reveals that anti-immigrant policies in Europe result from a process of securitization, and that, within this process, radical right parties have been formulating discourses and approaches through a construction process by using some common security themes. These security themes can be classified as national security, economic security, cultural security and internal security. the frequency with which radical right parties use these themes may vary according to the specific historical, social and cultural characteristics of a particular country. the impact of these differences is studied in by a methodology based on securitization theory and critical discourse analysis and by analysing two radical right parties that achieved election success with their anti-immigrant policies: Freedom Party of Austria ( FPö) from Austria, and Sweden Democrat (SD) from Sweden.

TEZ11319 ; Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2018. ; Kaynakça (s. 124-152) var. ; xi, 152 s. : tablo ; 29 cm. ; Göç ve güvenlik, Soğuk Savaş sonrası dönemde uluslararası sistemde yaşanan değişimlerin etkilediği en önemli alanlar arasında yer almaktadır. Özellikle 1990 sonrası dönemde derinleşen-genişleyen boyutlara ulaşan güvenlik ve iç savaşlar sonucu yaşanan yoğun göç akışı bu iki konuyu ön plana çıkarmıştır. Bu tez çalışması da bu iki alanı Avrupa Birliği (AB) kapsamında ele almaktadır. Çalışmanın amacı, temel olarak AB kurumlarının göç yaklaşımlarının güvenlik ile ilişkisini incelemektir. Bu kapsamdaki çalışma, Kopenhag Okulu kuramı ile AB tarafından "mülteci krizi" olarak ele alınan dönem olan 2011 Suriye krizi çerçevesinde AB kurumlarının göç yaklaşım benzerliklerini ve farklılıklarını incelemektedir. Dolayısıyla çalışma, Birliğin ortak göç politikasını tanıtırken Avrupa Komisyonu, Avrupa Konseyi ve Avrupa Parlamentosu'nun göç söylem haritasını çizmektedir. Çalışmada ele alınan Suriye krizi, 2011 yılı öncesi 22 milyona sahip nüfusundan yaklaşık olarak 12 milyon kişinin ülke içinde ve dışında yerinden edilmesine neden olan bir vakadır. Aynı zamanda mülteci krizi dönemi, göçün AB?nin gündemine yoğun bir şekilde yerleşmesi açısından önemlidir. Böylece bu örneklem, AB kurumlarının Avrupa?ya yönelen yoğun göç akışı karşında göçü nasıl ele aldığını araştırma imkanı sağlamaktadır. Bu kapsamdaki çalışma, AB kurumlarının göçü güvenlikleştirdiğini ve bu kurumların söylemlerinde ekonomik, kültürel ve iç güvenlik temaları kapsamında benzeşen ve farklılıklaşan yaklaşımların bulunduğunu savunmaktadır. ; Migration and security are among the most important areas that are affected by the changes in the international system in the post-Cold War period. Especially in the post-1990 period, security that reaches deepening-expanding dimensions and intense migration flow as a result of civil wars brought these two issues to the fore. In this framework, this new period has led to a conceptual and theoretical transformation in terms of deepening and expanding dimensions of these topics. This thesis covers these two issues within the scope of European Union (EU). The aim of study is mainly to examine the nexus between security and migration in the approaches of EU institutions. The study in this context examines the similarities and the differences in migration approaches of the EU institutions within the context of the Copenhagen School theory and the 2011 Syrian crisis, which is considered as the ""refugee crisis"" by the EU. Thus, in addition to introducing the common migration policy of the Union, this research also presents the map of the migration discourses of the European Commission, the European Council and the European Parliament. The Syrian crisis addressed in the study is an important case in terms of the fact that approximately 12 million people have been displaced in and out of the country from the population of 22 million in the pre-2011. At the same time, refugee crisis period is important in terms of the intensive settlement of migration on the EU agenda. So, this example allows to research how the EU institutions securitize migration in the face of the increasing flow of migration to Europe. In this context, the study argues that EU institutions have securitized the migration and there are similar and different approaches in the discourses of these institutions within the scope of economic, cultural and internal security themes.

Bulgaristan'da yaşayan Türk azınlık, Türkiye için hassas ve önemli bir konu olmuştur. Bu bağlamda Bulgaristan'ın azınlıklar konusundaki tutumu ve Türk azınlığın durumuyla alakalı olarak ikili ilişkiler değişken bir süreç izlemiştir. Tarih boyunca, Bulgaristan'dan Türkiye'ye doğru yaşanmış olan göç hareketleri de ikili ilişkiler için önem arz etmektedir. 1989 Zorunlu Göçü de bu kitlesel göçlerin sonuncusu olarak karşımıza çıkmaktadır. Her göç dalgasından sonra olduğu gibi 1989 sonrasında da ikili ilişkiler farklı bir seyir izlemiştir. Bu çalışmanın amacı, 1989 Zorunlu Göçü'nün Türkiye-Bulgaristan ilişkilerine etkilerini analiz etmektir. Çalışmada nitel veri analizinden yararlanılmıştır. Kaynak olarak ise Türkçe ve İngilizce literatürde yer alan konuyla ilgili eserlere başvurulmuştur. Bu bağlamda çalışmanın analitik yapısı üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde Türkiye-Bulgaristan ilişkilerinin tarihsel arka planı üzerinde durulmuştur. İkinci bölümde Soğuk Savaş sürecinde ikili ilişkiler ve göçlerin durumu hakkında bilgi verilmiştir. Son olarak üçüncü bölümde ise 1989 Zorunlu Göçü ve ikili ilişkilere etkisinden bahsedilmiştir. Bu doğrultuda yapılan çıkarımlarla çalışma sonlandırılmıştır. ; Turkish minority living in Bulgaria, it been sensitive and substantial issue for Turkey. In this context, concerning with Bulgaria's attitude towards minorities and situation of Turkish minority, bilateral relations has pursued variable process. Throughout history, movement of migration from Bulgaria to Turkey has also been important for bilateral relations. The 1989 Forced Migration confront as the last one of these mass migration. As well as after every wave of migration, bilateral relations has proceeded to different progress after the 1989 too. The main objective of this study is to analyze the impacts of the 1989 Forced Migration on the relations between Turkey and Bulgaria. Qualitative data analysis was used in the study. As a source, works related to the subject in Turkish and English literature were used. In this context, analytic structure of this study is comprise of three sections. In the first section, historical background of the relations between Turkey and Bulgaria was discussed. In the second section was informed about bilateral relations in the Cold War Era and the case of the migration. Finally, in the third section was mentioned the 1989 Forced Migration and the effects of this migration on the bilateral relations. The study was finalized in line with the inferences.

Avrupa'ya yönelik mülteci ve göçmen sayılarının giderek artması, Avrupa'da aşırı sağ partilerin desteğini arttırmasına neden olmakta ve Avrupa Siyasi Birliği'nin bütünlüğü için tehlike oluşturmaktadır. Bu doğrultuda çalışmamız, Avrupa'da yaşanan aşırı milliyetçiliğin sebeplerini ve yükselen milliyetçiliğin artan mülteci akınları ile ilişkisini göstermeyi amaçlamıştır. Araştırma yapılırken, Türkçe ve İngilizce kaynaklardan yararlanılmıştır, ulaşılan sonuçlar Hannah Arendt, Foucault ve Habermas gibi filozofların düşünceleri ile temellendirilmiştir. Tezin temel kısımlarının anlatıldığı giriş bölümünü takiben çalışmamız üç bölümden oluşmaktadır. İlk bölümde göç olgusu ve göç teorileri incelenmiş, göçün tarihsel süreçleri açıklanarak göç olgusunun temellendirilmesi yapılmıştır. Avrupa Birliğinin mülteci ve göçmen kavramına yaklaşımı, Foucault'nun hem kendi sağlığı ve refahına takıntılı hem de kendi dışındaki herkese duyarsızlaşan bir toplumu anlattığı "Biyopolitika"sı üzerinden değerlendirilmiştir. İkinci kısımda göç ile ilintili kavram açıklamalarına yer verilerek, göç ve mülteci kavramları vatandaşlık, milliyetçilik ve aşırı sağ üzerinden değerlendirilmeye çalışılmıştır. Habermas'ın "öteki" kavramı ile Hannah Arendt'in mültecilik tanımı arasındaki ilişki ele alınmış ve mültecilerin "öteki" olarak nitelendirilmesinin toplum üzerindeki etkileri açıklanmıştır. Üçüncü bölümde, Hannah Arendt'in mülteci konumlandırmasına dayanarak mülteci problemi karşısında Avrupa'da oluşan sosyal tutumlara ve AB politikalarına yer verilmiştir. Sonuç olarak Avrupa Birliği alanında göç olgusunun başarılı yönetilemediği ve tüm çabalara rağmen önemli bir siyasi krizin kaynağı olabileceği desteklenmektedir ; Far right parties have started to gain more support because of an increase on the number of refugees and immigrants to Europe. This situation seems to create great danger for the future of European Political Union. Two main aims of this study are to examine the reasons why ultra-nationalism has occurred and the relationship between rising nationalism and refugee influx. The obtained results are supported by the thoughts of philosophers such as Arendt, Foucault and Habermas. This study consists of three main parts, following the introduction section which explains the basics of the dissertation. In the first part, term of migration is examined and migration theories are defined. In addition to this, historical processes of migration are examined and migration is defined with supports of these theories. European Union's approach to refugee and immigrant problems is evaluated based on Foucault's biopolitics which explains a community which is insensitive to everyone except itself and obsessed with its own health and wealth. In the second part, terms related to migration are mentioned. Migration and refugee notions are also discussed, based on citizenship, nationalism and far right in the second part. Lastly, while the relation between the term "other" defined by Habermas and definition of refugee explained by Arendt are being discussed, impacts of defining refugees as "other" in the society are also examined. In the third part of the study, Social and political attitudes which have been occurring in Europe and EU policies are examined according to Arendt's refugee positioning. Finally, it is explained that immigration in the case of European Union could not be succesfully managed and may be a source of a major political crisis despite European Union's all efforts.

Bu çalışmanın amacı, başta devlet birimleri ve sivil toplum aktörlerininpolitika kararlarının uygulanmasında etkileşimlerini gözönünde tutarak, Türkiye'de göç politikasının yönetim ve uygulamaboyutunu analiz edebilmektir.Bu çalışmada, Türkiye'de Suriyeli sığınmacılarayönelik göç politikalarının uygulama sorunlarını belirlemeküzere Hatay, Gaziantep, Kilis ve İstanbul illerinde yarı-yapılandırılmışmülakat yöntemi ile saha araştırması yapılmıştır. Sahaçalışmaları kapsamında, ilgili kamu kurum ve kuruluşları, belediyeler,yerel, ulusal ve uluslararası sivil toplum kuruluşları temsilcilerive yabancı kuruluşların da olduğu yüz kadar aktörle iletişimegeçilmiştir. Bu bağlamda çalışmanın nihai hedefi çok düzeyli yönetişimyaklaşımı çerçevesinde Türkiye'deki göç yönetimi çabalarınıirdelemektir. ; The aim of this study is to analyze the governance and implementationdimension of immigration policy in Turkey by taking intoaccount the interaction among government organizations and civilsociety actors in the implementation of policy decisions. In thisstudy, semi-structured interviews were conducted in Hatay, Gaziantep,Kilis, and Istanbul to determine the implementation problemsof migration policies for Syrian asylum-seekers in Turkey.Within the scope of the fieldwork, we have interviewed approximatelya hundred actors who are from government institutions andorganizations, municipalities, representatives of local, national andinternational non-governmental organizations and foreign organizations.The main goal of this study is to examine the migrationmanagement efforts in Turkey within the framework of a multi-levelgovernance approach.

Bu tez sosyolojik muhayyilenin sınırları dahilinde STK'lara ve onlar üzerindeki yapısal ve işlevsel olarak göçmen etkilerine dair bir şeyler söyleme çabasının ürünüdür. Sivil toplum kuruluşları gönüllülük esasına dayanan bir, bir araya geliş ve ortak amaçlar doğrultusunda, toplum yararı gözetilerek hareket eden vakıf ve derneklerdir. Bu toplum yararı gerek beslenme, gerek eğitim, gerek güvenlik ve sağlık bağlamında olsun her zaman insani boyutlarda işlerlik gösterir. Bundan ötürü metafor olarak bir devleti, sınırları ve koruyuculuğu ile o milletin babası kabul edersek; sivil toplum kuruluşları da hiç kuşkusuz anne metaforu olacak ve daha detaycı, daha duygusal ve daha somut bir anlayışla savaş, kıtlık, yokluk ve daha bir çok doğal afette ve daima toplumun yakınında insani yardım sağlayan girişimde bulunacaklardır. Tüm bu detaylar doğrultusunda sivil toplum kuruluşlarının topluma kattıkları işleyiş ve farkındalık göz ardı edilemez boyutlara ulaşmaktadır. Bundan ötürü bu tür kuruluşların işleyişleri, değişimleri, sınırlılıkları ve sorunları, sosyal bilimciler tarafından yakinen incelenmeli ve böylece içinde bulunulan topluma bu köprüler vasıtasıyla daha yakın olunmalıdır. Araştırmanın amacı, uluslararası göçlerin bir şehri ve içinde varlık bulmuş STK'ları, işleyişlerini ve göz önünde bulundurdukları temel prensipleri ne yönde ve ne derece değiştirdiğini gözlemlemek ve bu gözlemler sonucu sivil toplum kuruluşlarının geçirdikleri dönemsel farklılaşmaları çeşitli verilerle göz önüne sunmaktır. Bu amaç doğrultusunda tezimizde Konya bağlamında 4 sivil toplum kuruluşu (Dosteli, Ribat, Ravza, Elbir) baz alınacak; değişimler 2000-2019 yılları daha çok değerlendirilerek bir söz söyleme gayretinde olunacaktır. ; This thesis is the product of an attempt to talk about the civil society organizations and the structural and functional effects of migration on them within the boundaries of sociological imagination. Non-governmental organizations are foundations and associations that act on a voluntary basis and act in accordance with the common good for the purpose of meeting and common purposes. The benefit of this society is always humanitarian, whether in the context of nutrition, education, security and health. Therefore, if we accept a government, metaphorically, as the father of that nation with its borders and protection; non-governmental organizations will undoubtedly be the metaphor of the mother, and with a more elaborate, more emotional and more concrete understanding, they will attempt to provide humanitarian assistance to the people in the time of war, famine, poverty and many other natural disasters. In line with all these details, the functioning and awareness of non-governmental organizations in the society cannot be underestimated. Therefore, the functioning, changes, limitations and problems of such organizations should be closely examined by social scientists, so that they could be closer to the society through these bridges. The purpose of the study is to observe in what way and in what degree international immigrations affect a city and its civil society organizations' functioning and the main principles that are taken into consideration, as a result of these observations, to present the periodical differentiations of civil society organizations with various data. For this purpose, 4 non-governmental organizations (Dosteli, Ribat, Ravza, Elbir) will be used in our thesis. The 2000-2019 years will be evaluated more and more.

Every year, tens of thousands of irregular migrants try to cross into European countries via Turkey. The phenomenon of irregular migration has been one of the biggest problems of Turkey and especially of the European Union. Turkey is seen as a gateway to Europe by Asian and African migrants who want to have better living standards due to its geographical location. While Turkey was transit country from the 1960s to the early 2000s, it became also destination country after the 2000s as well as a transit country Each year, the European Union issues progress reports for each candidate country, showing the extent to which the country has complied with the Copenhagen criteria in various areas and making recommendations. Although these progress reports are not legally binding for the candidate country, they are of serious importance for the entry of the candidate country into the Union. These reports for Turkey started in 1998 and have been organized every year until today. In this study, the criticisms brought under the heading of irregular migration in the progress reports prepared by the EU for Turkey by using qualitative research method were analyzed and the effects of these criticisms on Turkey were discussed and the measures to be taken were explained. ; Her yıl on binlerce düzensiz göçmen, Türkiye üzerinden Avrupa ülkelerine geçmeye çalışmaktadır. Düzensiz göç olgusu Türkiye'nin ve özellikle de Avrupa Birliği'nin en büyük sorunlarından biri olmuştur. Türkiye coğrafi konum itibariyle daha iyi yaşam standartlarına sahip olmak isteyen Asya ve Afrikalı göçmenler tarafından Avrupa'ya geçiş kapısı olarak görülmektedir. Türkiye 1960'lı yıllardan 2000'li yılların başlarına kadar transit ülke konumunda iken 2000'lerden sonra transit ülke olmanın yanında hedef ülke konumuna da gelmiştir. Avrupa Birliği, aday her ülke için her yıl ülkenin çeşitli alanlarda Kopenhag Kriterlerine hangi ölçüde uyum sağladığını gösteren ve önerilerde bulunan ilerleme raporları düzenlemektedir. Bu ilerleme raporları aday ülke için hukuki bağlayıcılığı olmamakla birlikte aday ülkenin birliğe girebilmesi için ciddi önem taşımaktadır. Türkiye için ilk kez 1998 yılında başlayarak günümüze kadar her yıl düzenlenmiştir. Bu çalışmada nitel araştırma yöntemi kullanılarak AB tarafından Türkiye için düzenlenmiş olan ilerleme raporlarındaki düzensiz göç başlığı altında getirilen eleştiriler analiz edilerek bu eleştirilerin Türkiye'ye etkileri tartışılarak alınması gereken önlemler anlatılmış, ortaya çıkan sorunlara çözüm önerileri getirilmeye çalışılmıştır.

Orta Doğu'da 2010 yılında başlayan Arap Baharı süreci, Türkiye'nin komşusu olan Suriye'ye 2011 yılında sıçramıştır. Süreç Suriye'de diğer ülkelerde olduğu gibi rejim değişikliğine uğramamış, yönetimi bırakmak istemeyen Esad sert müdahalelerde bulunarak ülkede iç savaş çıkmasına sebep olmuştur. Bu süreçte Suriyelilerin bazıları Türkiye'ye sığınmış bazıları ise Türkiye'yi transit ülke olarak kullanmış ve deniz yoluyla Yunanistan üzerinden Avrupa'ya göç etmeye başlamıştır. Bu tezde Arap Baharı' nın nasıl başladığı, Suriye'ye nasıl sıçradığı ve sonrasında gelişen göç hareketliliğinden de bahsedilmiştir. Akabinde yaşanan Suriye krizi bağlamında da Türkiye-AB ilişkileri üzerinde durulmuştur. Ayrıca çalışmada literatür taraması metodu kullanılmıştır. Göç hareketliliğinden dolayı deyimi yerindeyse Türkiye'ye muhtaç kalmış olan Avrupa Birliği ile duraklayan ilişkiler yeniden canlanmış, taraflar arasında yeni anlaşmalara gidilmiştir. Bu doğrultuda Türkiye ve Avrupa Birliği arasında yapılan anlaşmalar ve varılan sonuçlara da bu çalışmada yer verilecektir. ; Starting in the Middle East in 2010, The Arab Spring period spread to a neighbor of Turkey, Syria, in 2011. Compared to the other countries, this period hasn't resulted in a change in the regime of Syria, and Assad, who is averse to leave the government, interfered in a harsh way so he caused a civil war in the country. In this period, some part of Syrians refuged to Turkey and some parts of them used Turkey as a transit country and, usually by sea, they started to migrate to Europe through Greece. This thesis explains how the Arab Spring started and how it spread to Syria, also the growing immigrational activities afterward. Besides, Turkey – EU relations in the context of the Syrian Crisis is discoursed. In this study, the literature survey method has been used. With the immigrational activities, relations with the European Union which is so to say in need of Turkey, is revived and the parties entered into new agreements. In this respect, this study includes the agreements between Turkey and the European Union and their results.

Soğuk Savaş Sonrası Dönem'de küreselleşen dünyada göç olgusu ve bu olgunun sebep olduğu sorunlar herhangi bir devletin tek başına etki edemediği bir karaktere bürünmüştür. Önemli göç güzergâhları arasında yer alan ve geçmişten günümüze göç olgusunun farklı boyutları ile karşılaşan Avrupa Birliği (AB) göçe yönelik politikalarını ve yaklaşımlarını zamanın koşullarına göre uyarlamak zorunda kalmıştır. AB'nin göç politikasının temellerinden biri olan üçüncü ülkelerle işbirliği kapsamında Türkiye gerek Birlik'e tam üyelik sürecinde olması gerekse de bölgeye geçişlerde sıkça kullanılan göç güzergâhlarından biri olması sebebiyle önemli bir aktör olarak görülmektedir. Bu bağlamda çalışmamızda AB ve Türkiye'nin göç politikalarının gelişimi incelenerek, düzensiz göç sorunun AB ile Türkiye ilişkilerine etkisi analiz edilmiştir. Analizler yapılırken resmi belgeler, anlaşma metinleri ve söylemler kullanılırken aynı zamanda konuyla ilgili eserlere ve görüşlere de yer verilmiştir. Hipotezimize göre AB'nin sorumluluğu üçüncü ülkelere bırakan güvenlik odaklı göç politikası iki aktör arasında halihazırda var olan güvensizliğin derinleşmesine sebep olmuştur. ; In the post-Cold War era, the phenomenon of migration in the globalizing world and the problems caused by this phenomenon have taken on a character that any state can not influence alone. The European Union (EU), which is among the major migration routes and faced with different dimensions of the migration phenomenon from past to present, has had to adapt its policies and approaches according to the circumstances of the time. Within the context of cooperation with third countries, which is one of the pillars of the EU's regular immigration policy, Turkey is in the process of full membership to the Union and is one of the migration routes frequently used in the transition to the region. Turkey is seen an important actor beacuse of this reasons. In this context,the development of Turkey and the EU's migration policies by examining, analyzed the effects of irregular migration issues in relations between Turkey and the EU. In the analysis, official documents, treaty texts and discourses were used, while related works and views were also included. According to our hypothesis, the security-oriented immigration policy, which left the responsibility of the EU to the third countries, led to a deepening of the insecurity already existing between the two actors.

Konjonktürel dönüşüme bağlı olarak göç olgusu, günümüzde zorla yerinden edilme kavramıyla ilişkilendirilmekte ve uluslararası aktörlerin sürece müdahil olduğu çok boyutlu bir dinamizme işaret etmektedir. Bu dinamizmin en güncel örneğini ise Ortadoğu kaynaklı kitlesel akınlar oluşturmaktadır. Bu bakımdan Suriye Arap Cumhuriyeti topraklarında yükselen kaos, öngörülemeyen yeni bir göç trendini tetikleyerek uluslararası toplumu kontrol altına alınması zor bir krizle daha karşı karşıya bırakmıştır. Sonuçları itibarıyla küresel nitelik arz eden göçmen krizi, göç yönetişimi olgusunu gündeme getirerek kolektif işbirliği çabalarına hız kazandırmış ve bu yönüyle kurumsallaşan işbirliği modellerini gündeme getirmiştir. Bu bağlamda çalışmada, Türkiye ile Avrupa Birliği arasında katılım müzakereleri süreciyle temelleri atılan, göçmen kriziyle birlikte ise kurumsallaşma eğilimi gösteren işbirliği süreci ele alınmakta; bu yönüyle taraflar nezdinde tesis edilen ortak iltica rejiminin nitelik ve sürdürülebilirliğine ilişkin değerlendirmeler ortaya konmaktadır. Bu bakımdan Geri Kabul Anlaşması ve Vize Serbestisi Diyaloğu gibi çeşitli mekanizmalar aracılığıyla kurumsallaşan bu işbirliği forumu, uluslararası toplum nezdinde somut çıktılar üreten dinamik bir süreç olarak ön plana çıkmaktadır. Bu angajman ayrıca, AB açısından krizin kontrol altına alınarak tampon bölgelerde çözüme kavuşturulması; Türkiye açısındansa sorumluluk ve külfet paylaşımı beklentisini simgelerken, bu yönüyle, tarafların çıkar konfigürasyonları doğrultusunda şekillenen bir oydaşmaya işaret etmektedir. Günümüzde askıya alınan diyalog süreci, ikili ilişkilerde kısa vadede telafi edilemeyecek bir güvensizliği beraberinde getirmektedir. İlişkilerdeki bu durağanlaşma, kriz yönetimine dair çabalara ket vururken; aynı zamanda, uzun vadede üstesinden gelinemeyecek bir sorumluluk altına giren Türkiye'nin sonu öngörülemeyen bir çıkmaza sürüklenmesine sebebiyet vermektedir. Bu çerçevede Türkiye'yi içinde bulunduğu çıkmazdan kurtarmak ve krize ilişkin insani bir yaklaşım geliştirmek adına uluslararası toplumun desteğine duyulan ihtiyaç, BM ve AB gibi kilit aktörlerin kriz çözümünde çok daha etkin rol üstlenmesi gerekliliğini ortaya çıkarmaktadır. ; Due to the conjunctural transformation, the phenomenon of migration is now associated with the concept of forced displacement and points to a multidimensional dynamism where international actors are involved. The most recent example of this dynamism is the mass influx of the Middle East. In this respect, the rising chaos in the territory of the Syrian Arab Republic triggered a new trend of migration, which was unpredictable, and left the international community facing a crisis that is difficult to take under control. The Migration Crisis, which has a global nature due to its consequences, has accelerated the collective cooperation efforts by introducing the phenomenon of migration governance. In this context, cooperation process between Turkey and European Union, which started at the process of accession negotiations and showed the institutionalization trend with the migrant crisis, is dicussed. In this respect, evaluations on the quality and sustainability of the common asylum regime established by the parties are put forward. This cooperation forum, which is institutionalized through various mechanisms such as the Readmission Agreement and the Visa Freedom Dialogue, stands out as a dynamic process that produces solid outputs in the eyes of the international community. This engagement also allows the EU to take control of the crisis in buffer zones while symbolizing the expectations of Turkey in regards of sharing the responsibility and burden. In this respect, it refers to a consensus formed in accordance with the mutual interests of the parties. Today, the suspended dialogue process brings a distrust that cannot be compensated in the short term. This stagnation hinders efforts in crisis management, at the same time, Turkey has come under a great burden that can not be overcome in the long term causing an unpredictable dead end (ben buraya for Turkey eklemek istiyorum çünkü cümle öyle tamamlanıyor ama o zaman cümlede iki Turkey oluyor. O yüzden böyle bırakıyorum). In this context, the need for the support of the international community to develop a humanitarian approach to break the deadlock for Turkey and in regards of the crisis, reveals the necessity for key actors such as the UN and the EU to play a much more effective role in crisis resolution.

Mülteci sorunu geçmişten günümüze birçok bölgede ve ülkede önemli bir konu olmuştur. Arap Baharı sonrası süreçte, en fazla öne çıkan konunun Suriyeli mülteciler meselesi olması günümüzde ve gelecekte de mülteci tartışmasının devam edeceğini göstermektedir. Suriye'de yerinden edilen/ ülkesini terk eden milyonlarca insan birçok ülkeye dağılmış ve siyasetten ekonomiye toplumsal sorunlardan hukuksal tartışmalara kadar geniş bir alanda etki yaratmıştır. Bu çerçevede, Suriyeli mültecilerin Avrupa'ya gitmek istemesi ve Türkiye'de sayısı 4 milyona yaklaşan Suriyeli sığınmacı sorunu en önemli iki durum olarak öne çıkmıştır. Hiçbir ülkenin karşılaşmadığı bu durum Türkiye için birçok sorunu da beraberinde getirmiştir. Türkiye de bu sorunun çözümü için komşu ülkelerden küresel güçlere kadar birçok aktörle çeşitli işbirlikleri geliştirmiştir. Bu kapsamda çalışma, "Türkiye'deki Suriyeli sığınmacılar sorununun çözümünde BM ve AB'nin rolleri neler olabilir ve hangi örgütün sorunun çözümünde etkin olabileceği" sorusuna cevap aramıştır. Çalışmada literatürden ve ilgili örgütlerin birincil kaynaklarından yararlanılmıştır. Bu çerçevede öncelikle ilk bölümde, mülteci konusuyla ilgili kavramsal çerçeve ve Suriye sorunun kronolojik olarak gelişimi gösterilmiştir. İkinci bölümde BM'nin ve üçüncü bölümde ise AB'nin Türkiye'deki Suriyeli sığınmacı konusunda faaliyetleri ve politikaları iki örgütün mali yardımları, resmi kararları ve temsilcilerinin açıklamaları temelinde ele alınmıştır. Sonuç olarak çalışmada, Türkiye'deki Suriyeli sığınmacılar sorunun çözümünde BM'nin karşılıksız mali yardımları, BM için mülteci meselesinin siyasileşmemesi ve mülteci sorununa dair uzun yıllara dayanan tecrübesi; AB'nin ise eksik ve şartlı mali yardımları, konuyla ilgili Türkiye'deki mevzuatın geliştirilmesi gibi avantajları ön plana çıkarılmıştır. Bu nedenle çalışmada Türkiye'deki sığınmacı sorunun çözümünde iki örgütten birinin tercih edilmesi yerine her örgütün yarattığı avantaj ve fırsatların ayrı ayrı önemli olduğu gösterilmeye çalışılmıştır. ; The refugee problem has been an important issue in many regions and countries from past to present. In the post-Arab Spring period, the most prominent topic is the issue of Syrian refugees which shows that the refugee debate will continue today and in the future. Millions of people displaced/left their country in Syria have spread to many countries and have had an impact on a wide range of areas, from politics to the economy, from social problems to legal debates. In this context, the fact that the Syrian refugees want to go to Europe and the Syrian refugee problem, whose number is approaching 4 million in Turkey, have come to the fore as the two most important situations. This situation, which no country has faced, has brought many problems for Turkey. For the solution to this problem, Turkey has developed various collaborations with many actors from neighboring countries to global powers. Within this framework, the study finds an answer to these questions; "What could be the roles of the UN and EU in solving the problem of Syrian refugees in Turkey? Which organization could be effective in solving the problem?". In the study, the literature and the primary sources of the relevant organizations have been used. In this context, in the first part, the conceptual framework of the refugee issue and the chronological development of the Syrian problem are shown. In the second part, the activities and policies of the UN and in the third part of the EU on Syrian refugees in Turkey are discussed on the basis of the financial aids, official decisions, and statements of their representatives of the two organizations. As a result, in the study, the UN's unrequited financial assistance in solving the problem of Syrian refugees in Turkey, the non-politicization of the refugee issue for the UN, and its long years of experience in the refugee problem; on the other hand, the advantages of the EU such as incomplete and conditional mail aids and the development of the relevant legislation in Turkey were highlighted. For this reason, this study, it has been tried to show that the advantages and opportunities created by each organization are important separately, instead of choosing one of the two organizations in the solution of the refugee problem in Turkey.

Bolivarcı Venezuela Cumhuriyeti (Venezuela) özellikle son on yıl içerisinde giderek derinleşen ekonomik, siyasi ve sosyal krizlere sahne olmuştur. Bunun bir sonucu olarak ülkeden ayrılmaların son dönemlerde katlanarak artması tüm dikkatleri üzerine çekmiştir. Amaç: Buna göre çalışmanın amacını; ülkeden ayrılmaların uluslararası mülteci kriterlerini sağlayıp sağlamadığını ortaya koymak, yaşanan göçün kantitatif ve kalitatif boyutunu temel bileşenleri ile birlikte irdelemek oluşturmaktadır. Yöntem: Yapılan çalışma, nitel ve nicel veri analizlerine dayanmaktadır. Bu kapsamda Bölgesel Mülteci ve Göçmen Müdahale Planı (RMRP) dikkate alınarak göçmen krizine yol açan temel sorun alanları belirlenmiştir. UNHCR ve IOM başta olmak üzere küresel gıda, sağlık, güvenlik ve insan hakları kurum ve kuruluşlarının konu ile ilgili veri ve raporları incelenmiş, ilgili literatür taranmış ve yaşanan göçmen krizi; artan gıda güvensizliği, çökmekte olan sağlık sistemi, artan suç oranları ve yaygınlaşan vatandaş güvencesizliği, siyasi ve medeni hakların ihlali bileşenleri çerçevesinde ele alınmıştır. Bulgular: Sonuç olarak ülkeden ayrılmalar özellikle ikinci dalganın ortalarından itibaren (2016-2017) yaşanan göç dalgaları; 1951 Mülteci Sözleşmesi, 1967 Protokolü ve 1984 Cartagena Deklarasyonu mülteci kriterlerine uygun bir özellik taşımakta ve süreç özellikle Batı Yarım Küre için yeni ve çaplı bir mülteci krizine dönüşmektedir. Özgünlük: Bu çalışma ile Venezuela'da yaşanan ülkeden ayrılmaların bölgesel bir mülteci krizine dönüştüğü ortaya konulmuştur. Bu durum öncelikle bölge ülkeleri için ekonomik ve sosyal açıdan önemli bir tehdit unsuru haline dönüşmüştür. Buna göre UNHCR ve IOM'un görüşü çerçevesinde tartışmasız mülteci statüsünün tüm küresel otoritelerce kabul edilmesi ve gerekli önlemlerin alınması gerekmektedir ; The Bolivarian Republic of Venezuela (Venezuela) has experienced increasingly deepening economic, political and social crises especially in the last decade. As a result of this the great increase in displacements from the country in recent years has attracted all the attention. Purpose: Accordingly, the aim of the study is to reveal whether the departure from the country meets the international refugee criteria and to examine the quantitative and qualitative dimensions of the migration with its basic components. Method: The study is based on qualitative and quantitative data analysis. In addition the main problem areas have been identified according to Regional Refugee and Migrant Response Plan (RMRP). In this context, the data and reports of global food, health, safety and human rights institutions and organizations, especially UNHCR and IOM, and the relevant literatute were analyzed so the displacemets is a migrant crisis experienced in terms of increasing food insecurity, a collapsing healthcare system, citizen insecurity and rising crime rates, and violations of civil and political rights. Findings: As a result, the displacements from the country are happening in the migration waves is a refugee crisis especially since the middle of the second wave (2016-2017). And it is suitable for the 1951 Refugee Convention, the 1967 Protocol and the 1984 Cartagena Declaration refugee criterias. Originality: With this study, it has been revealed that the departure from the country in Venezuela has turned into a regional refugee crisis. This situation is turning into an important economic and social threat for the countries of the region. Accordingly, within the framework of UNHCR and IOM's opinion, the undisputed refugee status should be accepted by all global authorities and necessary measures should be taken.

Göç sorunu, iki kutuplu dünya düzeni ve öncesinde ikincil siyaset (low politics) konularından biri olarak değerlendirilmekteyken, iki kutuplu sistemin sona ermesiyle güvenlik kapsamında ele alınan bir birincil siyaset (high politics) problematiğine dönüşmüştür. 1979-2018 yılları arasında Afganistan'daki SSCB- ABD işgalleri ve süregelen iç savaş dönemleri boyunca İran'ın maruz kaldığı Afgan göç akınları ile Arap Baharı sonrası 2011'den günümüze Suriye'deki iç savaş dolayısıyla Türkiye'ye yönelen göç dalgaları bağlamında İran ve Türkiye'nin sergilediği göç ve güvenlik politikaları, benzeşen ve ayrışan kimi karakteristiklere sahiptir. Nitekim İran'daki Afgan ve Türkiye'deki Suriyeli göçmenler, her iki ülkede de dönem dönem 3,5-4 milyon gibi çok yüksek sayılara ulaşmıştır. Söz konusu kitlesel göçler, hem İran hem de Türkiye'de askeri, siyasi, ekonomik, toplumsal ve çevresel beş temel güvenlik sektörü başta olmak üzere bir dizi iç-dış politik, sosyo-demografik ve etnik-dini/mezhebi problemler ile terör, yabancı terörist savaşçılar, aşırı milliyetçilik ve yabancı düşmanlığı gibi çeşitli güvenlik sorunları yaratmaktadır. Bu tezde, İran İslam Cumhuriyeti Devlet Bakanlığı Yabancılar ve Göçmen İşlemleri Genel Müdürlüğü (BAFIA-YGİGM) ile Türkiye Cumhuriyeti İçişleri Bakanlığı Göç İdaresi Genel Müdürlüğü (GİGM) verileri, göç-güvenlik strateji belgeleri, ulusal eylem planları, göç raporları ve istatistiklerinden de yararlanılarak İran ve Türkiye'nin anılan göç dalgaları karşısındaki göç ve güvenlik politikalarının karşılaştırmalı analizi yapılmakta; her iki ülkenin iki ayrı örnek için geliştirdikleri benzer ve ayrık siyasetler ele alınarak bu deneyimler bağlamında kimi tespit ve önerilerde bulunulmaktadır. --- Whereas migration issue, before and during bipolar world order had been determined as a matter of low politics; at the end of the said bipolar period the migration issue has been transformed into a problematic of high politics which is considered within the framework of security. Islamic Republic of Iran and Republic of Turkey's migration and security policies have some similarities and differences respectively in the face of Afghan migrant flows towards Iran during 1979-2018 (arisen from USSR and USA invasions and protracted civil war in Afghanistan) on one hand and in the presence of Syrian migrant flows towards Republic of Turkey since 2011 so far (arisen from Syrian civil war as a consequence of Arab Uprising) on the other hand. As a matter of fact, numbers of Afghan migrants in Iran and Syrian migrants in Turkey have reached to very high levels of 3,5 – 4 million from time to time. The aforesaid mass migrations have created military, political, economical, societal and ecological security problems in particular and a series of security issues such as internal-foreign politics, social-demographical and ethnical-religious/sectarian problems; terror, foreign terrorist fighters, ultranationalist movements, xenophobia and so on in both countries. Having used datum, migration-security strategy documents, national action plans, migration reports and statistics of Islamic Republic of Iran's Bureau for Aliens and Foreign Immigration Affairs (BAFIA) and Republic of Turkey's Directorate General of Migration Management (DGMM), this thesis aims to make a comparative analysis between migration-security policies of Iran and Turkey, and to make some identification and suggestions related to similar and different politics developed by the said countries for two different case studies.

Göç sorunu, iki kutuplu dünya düzeni ve öncesinde ikincil siyaset (low politics) konularından biri olarak değerlendirilmekteyken, iki kutuplu sistemin sona ermesiyle güvenlik kapsamında ele alınan bir birincil siyaset (high politics) problematiğine dönüşmüştür. 1979-2018 yılları arasında Afganistan'daki SSCB- ABD işgalleri ve süregelen iç savaş dönemleri boyunca İran'ın maruz kaldığı Afgan göç akınları ile Arap Baharı sonrası 2011'den günümüze Suriye'deki iç savaş dolayısıyla Türkiye'ye yönelen göç dalgaları bağlamında İran ve Türkiye'nin sergilediği göç ve güvenlik politikaları, benzeşen ve ayrışan kimi karakteristiklere sahiptir. Nitekim İran'daki Afgan ve Türkiye'deki Suriyeli göçmenler, her iki ülkede de dönem dönem 3,5-4 milyon gibi çok yüksek sayılara ulaşmıştır. Söz konusu kitlesel göçler, hem İran hem de Türkiye'de askeri, siyasi, ekonomik, toplumsal ve çevresel beş temel güvenlik sektörü başta olmak üzere bir dizi iç-dış politik, sosyo-demografik ve etnik-dini/mezhebi problemler ile terör, yabancı terörist savaşçılar, aşırı milliyetçilik ve yabancı düşmanlığı gibi çeşitli güvenlik sorunları yaratmaktadır.Bu tezde, İran İslam Cumhuriyeti Devlet Bakanlığı Yabancılar ve Göçmen İşlemleri Genel Müdürlüğü (BAFIA-YGİGM) ile Türkiye Cumhuriyeti İçişleri Bakanlığı Göç İdaresi Genel Müdürlüğü (GİGM) verileri, göç-güvenlik strateji belgeleri, ulusal eylem planları, göç raporları ve istatistiklerinden de yararlanılarak İran ve Türkiye'nin anılan göç dalgaları karşısındaki göç ve güvenlik politikalarının karşılaştırmalı analizi yapılmakta; her iki ülkenin iki ayrı örnek için geliştirdikleri benzer ve ayrık siyasetler ele alınarak bu deneyimler bağlamında kimi tespit ve önerilerde bulunulmaktadır. --- Whereas migration issue, before and during bipolar world order had been determined as a matter of low politics; at the end of the said bipolar period the migration issue has been transformed into a problematic of high politics which is considered within the framework of security. Islamic Republic of Iran and Republic of Turkey's migration and security policies have some similarities and differences respectively in the face of Afghan migrant flows towards Iran during 1979-2018 (arisen from USSR and USA invasions and protracted civil war in Afghanistan) on one hand and in the presence of Syrian migrant flows towards Republic of Turkey since 2011 so far (arisen from Syrian civil war as a consequence of Arab Uprising) on the other hand. As a matter of fact, numbers of Afghan migrants in Iran and Syrian migrants in Turkey have reached to very high levels of 3,5 – 4 million from time to time. The aforesaid mass migrations have created military, political, economical, societal and ecological security problems in particular and a series of security issues such as internal-foreign politics, social-demographical and ethnical-religious/sectarian problems; terror, foreign terrorist fighters, ultranationalist movements, xenophobia and so on in both countries.Having used datum, migration-security strategy documents, national action plans, migration reports and statistics of Islamic Republic of Iran's Bureau for Aliens and Foreign Immigration Affairs (BAFIA) and Republic of Turkey's Directorate General of Migration Management (DGMM), this thesis aims to make a comparative analysis between migration-security policies of Iran and Turkey, and to make some identification and suggestions related to similar and different politics developed by the said countries for two different case studies.