Suchergebnisse

Naast wetgeving maakt de Europese Unie ook gebruik van een hybride beleidsmethode, genaamd ?economic governance?, om o.a. jaarlijks aanbevelingen te geven aan de lidstaten, waarvan de EU de opvolging monitort via het Europees semester. Deze aanbevelingen hebben betrekking op de begroting en de economie, maar ook op het sociaal en werkgelegenheidsbeleid van de lidstaten. Terwijl de EU geen sterke wetgevingsbevoegdheden heeft inzake de sociale dimensie, maakte het ? zeker tijdens de crisis ? uitvoerig gebruik van EU ?economic governance? om ?soft law?-richtsnoeren uit te delen inzake werkgelegenheid, arbeidsrecht en sociale zekerheid. Een groot aantal aanbevelingen hadden betrekking op de loonvorming of rechtstreeks op een hervorming van het collectieve onderhandelingssysteem.00Een aanvaring met het fundamentele recht op collectief onderhandelen (en sociale dialoog) van de sociale partners was dan ook onvermijdelijk. Dit recht, dat een zekere autonomie aan de sociale partners geeft om met elkaar over sociale aangelegenheden te onderhandelen, is niet alleen beschermd door de EU-rechtsorde zelf, maar ook door de Internationale Arbeidsorganisatie en de Raad van Europa (EVRM en ESH). Het onderzoek heeft nagegaan in welke mate EU ?economic governance? problematisch is in het licht van het recht op collectief onderhandelen, wat tot schendingen van dit recht in de verschillende rechtsorden kan leiden. Uit de evaluatie van de aanbevelingen en de maatregelen trekt het onderzoek lessen voor de EU (en de lidstaten) om EU ?economic governance? beter met het recht op collectief onderhandelen te verzoenen, rekening houdend met het postcrisisklimaat en de hernieuwde aandacht voor de sociale dimensie van de EU

Sociologisch onderzoek naar seksueel gedrag werd in het verleden gekaderd in een waarden- en normenperspectief of in een emancipatieperspectief. Met de komst van aids is daar een dimensie aan toegevoegd, namelijk het volksgezondheidsperspectief. Het komt er daarbij op aan doelgroepen voor gerichte preventie af te bakenen. Toch kunnen we niet om de eerste twee benaderingen heen. We bekijken het seksueel gedrag van jongeren vanuit hun relaties en vanuit de normen die daarrond bestaan. Van moderne jongeren wordt verwacht dat ze over deze normen met zichzelf en met elkaar kunnen onderhandelen. Dit impliceert dat ze over een zekere rationaliteit en mondigheid beschikken (cfr. de moderniseringstheorie van Elias). In het artikel beschrijven we enkele cruciale momenten in seksuele relaties, namelijk de eerste geslachtsgemeenschap, de intitiatiefname tot seksueel contact, het ter sprake brengen en het nemen van voorbehoedsmiddelen, het onderhandelen over condoomgebruik. Daaruit blijkt dat vele jongeren niet in staat zijn rationale opties te nemen en dat ze evenmin voldoende onderhandelingsvaardig zijn om hun intenties ten aanzien van hun partners waar te maken. In het kader van de aidspreventie vormt dit een moeilijk te overwinnen barrière. In een breder perspectief kunnen we stellen dat dit element van persoonlijkheids- en relatievorming in de eerste plaats een cultureel gegeven uitmaakt, dat aan elke aidspreventiestrategie of aan elke gezondheidsvoorlichting en -opvoeding een emancipatorische dimensie toevoegt.