Suchergebnisse

Türkiye siyasi tarihinde, 1950-1960 yılları arası Demokrat Parti Dönemi olarak adlandırılmaktadır. Demokrat Parti'nin uyguladığı iç politikalar ve dış politikalar, elbette ki Türkiye genelinde olduğu gibi yerel yönetimlerde de etkilerini belirgin bir şekilde göstermiştir. Bu etkilerin neler olduğu ve ne şekilde yansıdığını değerlendirebilmek amacıyla Edirne Siyasi Tarihinde Demokrat Parti Dönemi incelenmiştir. Tezin birinci bölümü olan giriş kısmında çalışmanın yöntemi, amacı ve önemi belirtilmiştir. Çalışmanın ana hattını oluşturan sorulara yer verilmiştir. İkinci bölümde, Demokrat Parti'nin iktidara gelişi, 1950 ve 1960 yılları arasında uyguladığı genel iç ve dış politikalara değinilmiştir. O dönemki Türkiye'nin iç politika uygulamaları ekonomi, siyasi, eğitim, sağlık alanlarındaki gelişmeler başlıkları altında incelenmiştir. Demokrat Parti'nin genel dış politikasını değerlendirebilmek amacıyla, dönemin Türkiye'sinin diğer uluslarla ilişkileri, yapılan ittifaklar, imzalanan paktlar, konferanslar ve meseleler başlıkları altında incelenmiş olup, 1950-1960 Demokrat Parti Dönemi'nin Türkiye siyasi tarihindeki genel etkileri ortaya konulmuştur. Bunlara bağlı kalarak çalışmanın üçüncü bölümünde ise, 1950-1960 yılları arası, Edirne öznelinden Demokrat Parti Dönemi şeklinde değerlendirilmiştir. Demokrat Parti döneminde uygulanan genel politikaların, yerel yönetime etkileri Edirne ili ele alınarak incelenmiştir. Bu dönemdeki Edirne siyasi tarihi, dönemin Demokrat Parti Edirne milletvekilleri, Edirne'de genel seçimlerin o dönemdeki oy oranları, yerel seçimler, ekonomi, tarım ve hayvancılık, sanayi, petrol arayışları, alt yapı çalışmaları, eğitim ve sağlık alanında yapılan yerel uygulamaların neler olduğu ve 1960 darbesinin Edirne'ye yansımaları başlıkları altında incelenerek ortaya konulmuştur. Çalışmanın dördüncü bölümü tezin sonuç kısmı olup, Edirne siyasi tarihinde Demokrat Parti Dönemi ile ilgili bulgular ve değerlendirmeler ortaya konulmuştur. Konuyla ilişkin gerekli incelemelerde kitap, makale, gazete, örnek tez çalışmaları, tablolar, resimler ve elektronik kaynaklardan yararlanılmıştır. ; In Turkish political history, it is called the Democratic Party Period between 1950 and 1960. The domestic and foreign policies implemented by the Democratic Party have, of course, shown their impact prominently in local governments as well as throughout Turkey. In order to evaluate what these effects are and how they are reflected, the Period of the Democratic Party in the Political History of Edirne has been examined. The first part of the study is the introduction part of the thesis, the purpose, importance, method of the subject, what are the deficiencies in this subject in the literature and the questions that form the outline of the study are included. The second part discusses the general domestic and foreign policies implemented by the Democratic Party between 1950 and 1960. Turkey's domestic policy practices at the time were examined under the headings of developments in the fields of economy, politics, education and health. In order to evaluate the general foreign policy of the Democratic Party, turkey's relations with other nations, alliances, pact signed, conferences and issues were examined and the general effects of the 1950-1960 Democratic Party Period on The Political History of Turkey were revealed. In the third part of the study, the Democratic Party was evaluated from Edirne subject between 1950 and 1960. The effects of the general policies implemented during the Democratic Party period on local government were examined by considering the city of Edirne. The political history of Edirne during this period; local elections, then-Democratic Party Edirne deputies, general elections in Edirne at that time, local economy, agriculture and livestock, industry, oil searches, infrastructure studies, education and health local practices and reflections of the 1960 coup on Edirne were examined. The fourth part of the study is the conclusion of the thesis, and findings and evaluations related to the Democratic Party Period have been presented in the political history of Edirne. In the necessary reviews on the subject; books, articles, newspapers, sample thesis studies, paintings, paintings and electronic sources were used.

Irak'ta yaklaşık bin yıllık Türk iktidarından sonra Türkmenler, modern Irak'ın kurulmasıyla birlikte kendilerini yönetimin tamamen dışında bulmuştur. 1926 Yılından günümüze değin iktidara gelen Irak yönetimleri, Türkmenleri bir tehdit olarak algılamış ve Türkmenlerin yaşadığı bölgelerdeki zengin petrol yatakları sebebiyle Türkmen bölgelerinin Türkiye'ye tekrar bağlanacağı endişesini taşımıştır. Bu sebeple Türkmenleri sindirmek, eritmek ve yok etmek adına insan haklarına aykırı yönde politikalar izlemiştir. Türkmenler, Irak yönetimlerinin uyguladığı insanlık dışı politikalar karşısında kendilerini uzunca bir müddet korumak adına kabuklarına çekilmiştir. 1991 Körfez Savaşı ile birlikte gasp edilen haklarını almak, insanca ve adil bir şekilde yaşamak adına hızlıca siyasal örgütlenme yoluna gitmişlerdir. 1926 Yılından günümüze farklı evrelerden geçen ve pek çok badire atlatan Türkmen siyaseti çok önemli yollar kat etmiştir. Türkmen siyaseti hala daha birçok engel ve sorunla mücadele etmeye devam etmektedir. Henüz önemli başarılar kazandıklarını söyleyemesek de 1991'den bu yana 28 yıllık bir süreçte siyasi örgütlenme adına çok büyük bir yolu aşmışlardır. --- Iraqi Turkmens that after nearly a thousand years of Turkish rule in Iraq find themselves completely out government with establishment of modern Iraq. From 1926 to the present, Iraq governments perceive Turkmens as a threat and be worried about that Turkmen regions are reconnected to Turkey due to rich oil resources in these regions. Therefore, these governments follow politics against human rights that assimilate, exterminate and destroy the Turkmens. Turkmens are isolated themselves for a long time against inhuman politics applied by Iraq go-vernments. With 1991 Gulf War, they have entered the path of political organization to take their seized rights and to live in a humanly and fairly. Turkmen politics that passing through different stages from 1926 to present and overcome difficulties progress quite. Turkmen poli-tics still continue to struggle with many obstacles and problems. Although we cannot say that they have achieved significant achievements yet, they have gone a long way of political organ-ization in the 28 years since 1991.

Osmanlı Devleti'nin son dönemi olan II. Meşrutiyet Dönemi'ni anlamakbugünün Türkiye'sinin siyasal hayatını anlamak için önemli bir adımdır. II.Meşrutiyet Dönemi yaklaşık on iki yıllık bir süreyi kapsamasına rağmenözellikle 1923 yılından itibaren Türkiye'nin yaşadığı siyasi ve demokrasitarihinin sıkıştırılmış bir şeklidir. Bu dönemdeki siyasal gelişmelerCumhuriyet tarihindeki gelişmelerin birer örneği ve benzeri konumundadır.Cinayetler ki hem gazeteciler hem de siyasilerin öldürülmesi, çok sayıdasiyasi partinin siyasal hayatta yer alması, seçimler, erken seçimler, darbeler,sürekli iktidar değişikliği ve tek parti iktidarları, muhalefetinetkisizleştirilmeye çalışılması veya yok edilmesi bu dönemin siyasalgelişimlerinin örneklerindendir. Ancak cumhuriyet dönemlerinden farklıolarak bu dönemde devlet Trablusgarp savaşı, I. ve II. Balkan Savaşları ve I.Dünya savaşları gibi olağanüstü dönemleri de içinde barındırmaktadır.Bu çalışmada II. Meşrutiyet Dönemi'nin siyasal gelişmelerine bakılarak bugelişmelerin Türkiye'nin demokrasi tarihine olumlu ve olumsuz etkilerivurgulanmaya çalışılacaktır. Bu dönemin siyasal gelişmelerinin olumluetkileri olarak; hem seçimlerin hem de parlamentonun kurumsallaşmayabaşlaması, meşruiyet algısının gelenekselden yasal- ussallığa dönüşmesi,demokrasilerin işlemesinde önemli bir araç olan siyasal partilerin ortayaçıkması ve çok partili seçimlerin yapılması, gazetelerin kısmen daha özgürbir ortamda çoğalmaları, millet egemenliği ilkesinin önemli hale gelmesi,meşruti rejimin yapılan anayasa değişiklikleri ile kuvetlenmesi ve çoğulcubir yapının varlığı söylenebilir. Bu dönemin siyasal gelişmelerininTürkiye'nin demokrasi tarihine olumsuz etkileri olarak; asker-siyasetilişkisinde askerin siyaset içinde fazlasıyla görünmesi, iktidar- muhalefetilişkisinin sert oluşumu, devletin sahibi olarak kendilerini gören İttihat veTerakki Örgütü'nün seçkinci bir kitle meydana getirmesi, gazetelerin süreklikapatılması, basına uygulanan sansür, siyasi cinayetler, tehdit politikaları ilemuhalefetin etkisizleştirilmeye çalışılması ve darbe geleneğinin yerleşmesiifade edilebilir. ; Second Constitutional Era, which is the last period of the Ottoman Empire is a crucial time frame to understand the political landscape of current Turkey. II. Constitutional Period is a compressed form of Turkey's politic and democracy history, especially since 1923, despite the fact that it covers only about 12 years process. The political developments of this term are examples and counterparts of the improvements in the history of the Republic. Political murders, the involvement of many political parties in political life, elections, early elections, coups, continuous power change and single-party governments, trying to neutralize or destroy the opposition are examples of the political developments of this period. However, unlike the republican periods, during this period, the state was involved in the Tripoli war, I. and II. It also includes extraordinary periods such as the Balkan Wars and the First World Wars. In this study, by examining the political events during the II. Constitutional Period the negative and positive effects of these occurrences to Turkey's democracy history will be emphasized. As positive effects of this term, the institutionalization of elections and parliament, the transformation of legitimacy perception from traditional to legal-rationalism, the emergence of political parties and multi-party elections which are essential tools in the functioning of democracies, the proliferation of newspapers in a freer environment and the existence of a pluralistic structure can be said. The negative impacts of this period on Turkey's democracy history can be expressed as the presence of the military in politics, the rigid structure of the power-opposition relationship, the formation of an elitist mass by the Committee of Union and Progress which sees itself as the owner of the state, and the continuous closure of newspapers, that is, the censorship and threat policies applied to the press, and the establishment of the coup tradition.

Inquiry-based teaching is an approach that carries the same steps as the process of producing scientific knowledge, where the student is at the center of learning, and where teachers must develop the inquiry skills of both themselves and their students. It can be said that in the first years of childhood, the person students spend the most time with, after their families, is their classroom teacher. The basic knowledge taught in primary school forms the basis of the following levels. An innovative strategy method is essential in the development and implementation of educational activities with a research-based teaching approach. However, teachers need time, resources, training and support to effectively implement inquiry-based teaching in their classrooms and develop inquiry skills. TÜBİTAK 4004 "MAT-SOR Inquiry-Based Activity Development Camp" project was carried out to support classroom teachers within the scope of the Science and Community Support Programs Mathematics Year Special Call. The project aims to increase the competencies of classroom teachers in developing activity plans and to ensure that they acquire the skills required by the 21st century. Within the scope of this project, "mystery boxes" training was organized to help classroom teachers recognize and improve their skills in understanding science and inquiry-based teaching practices. For this purpose, teachers' opinions were taken with open-ended questions before and after the training. The data of the research was obtained from 25 teachers who participated in the project. The data obtained was analyzed using the content analysis method, which is one of the qualitative analysis methods. Three researchers conducted analyzes independently, and then themes and categories were determined. As a result of the study, it was determined that teachers' ideas about science improved, and their ideas about the steps of inquiry-based teaching in general emerged. It can be stated that providing new methods and approaches and applied training contributes to developing educational activities for individuals.

This handbook suggests a global, transnational perspective on the history of education as a field. Apart from an introductory chapter written by the editors, the text includes 36 articles divided into six parts. Each article describes a subject in the field and ends with a bibliography for further reading. As repeatedly stressed in the book, this field has developed since the early nineteenth century with the emergence of the modern nation-state. Its scope and content expanded and underwent some transformations since the 1960s with the introduction of new perspectives, issues, and methods through interaction with the discipline of history and the broader social sciences.

Siyasi karar tahakküm-yönetim- strateji ilişkilerini içerir ve kendine has bağımsızlaşma yeteneği vardır. Siyasi kararın egemenlikle rabıtası norm ihdasıyla konumlandığından norm ve istisna eksenleri ayrıntılandırılmış, istisnayı dışlamanın asliliği vurgulanmıştır. Aydınlanmacı tezde normların hakikati temsili, özneler arasındalığılığı üzerinde durulmuş Rawls'un düzeltme girişimine değinilmiştir. Müzakereci ve kararcı tezlerin rasyonal addedilmeyen unsurların siyasi kararlara sızışı bakımından farklılaşmaları irdelenmiştir. Schmitt'in reddettiği norma yakınlık ve meylettiği istisna kuramının ulus muhtevasından gelen tarihi sabiteleri dışlayıcı yapısına buna mukabil liberal tezlerin siyasi karar mimarisi bakımından tam yapısızlaştırmayı hedeflediğine ve Rawls'un nötrleştirici tutumuna değinilmiştir. Düzenlemeci teknik baskınlaştıkça siyasi kararların normla tek biçimli cevap üretimine dönüştüğü, istisna kuramının deneyim ağırlıklı teknikte dirençle karşılandığına değinilmiştir. Siyasi kararın üst limitte egemenlikle olan rabıtasına nazaran neyin norm olduğu ya da istisnai olanla, iç limitte neyin rasyonal olmadığına dair dışlamalarla belirlendiği vurgulanmıştır. ; Political decisions which have an independent nature of their own involve the inter-relationships among domination, administration and strategy. Taking into consideration the approach that establishes the relationship between political decision and sovereignty through instutionalization of norms, exceptions and norms are delineated and exclusion of exceptions is emphasized with regards to Schmitt and Agamben-Benjamin. The representation of reality through norms in the Enlightenment thought and the inter-subjectivity ofthe norms with regards to Habermas is elaborated while the additional revisions brought upon by Rawls are discussed. The differentiation of negotiator and decision maker (as in Schmitt) theories are thoroughly scrutinized with respect to their relevant analysis of infiltration of political decisions by factors which are regarded as irrational. The theories of Schmitt which disregard norm-centric approaches and lean towards theexception-centric theories (which exclude historical constants arising from national content) are mentioned. Rawl's neutralization approach is examined in view of theliberal theories aiming to destructuralize political decision architecture along the abovementioned lines. It is mentioned that, as the regulatory technique becomes more dominant, political decisions take the shape of jurisprudencial uniform answers. It is also discussed that the exceptions approach meets more resistance in experiential processes. What is relevant as norm in view of the relationship between political decision and its upper limits, sovereignty, is also considered. Additionally, it is mentioned that the exceptional factors are determined through the exclusion of what is regarded as "off-limits", namely irrational.

Modernitenin dinî metinleri anlama konusunda en önemli etkisi; akıl, doğa kanunları, pozitif bilimlerin bulgularıyla nasların çatışması ya da çatışır gibi görünmesi durumunda söz konusu işkâlin nasıl çözüleceğinde kendisini göstermiştir. Modern dönem öncesinde de akıl ve müşahede ile nakil arasındaki çatışma mevzu edilmişse de bugün asıl gerilim din ve bilim çatışması şeklinde tezahür etmektedir. Sübut açısından kat'î olduğu için âyetlerle çatışma halinde genellikle çeşitli tevil ya da telif yolları tercih edilse de hadislerin tevilinden ziyade tasfiyesine öncelik verildiği rahatlıkla söylenebilir. Diğer bir ifade ile XIX. yüzyıldan itibaren gittikçe geniş kitleye yayılan hadise yönelik eleştirel yaklaşımlar genelde tasfiyeci bir tutum benimsemiştir. Bununla birlikte eleştirel yaklaşımlar aynı zamanda her aşırı tavır gibi savunmacı bir reflekse de neden olmuştur. Savunmacı refleks de bazı hadisler hakkında modern dönem öncesinde hadis âlimlerinin dile getirdiği tenkitleri dahi görmezden gelebilmekte ya da önemsizleştirmeye çalışmaktadır. Çeşitli tariklerinde Hz. Âdem'in 60 zirâ (yaklaşık 28 m.) boyunda yaratıldığı ve insanoğlunun boyunun tedrîcen kısaldığını bildiren hadis1 aktarılan farklı eğilimlerin izini sürmek için birçok açıdan uygun bir örnektir. Zira, Kur'an'da yer almayan bu bilgi Sahîhayn gibi İslam âlimlerince otoritesi kabul edilmiş iki kaynakta geçmekte ve ihtiva ettiği bilgi de fizik, biyoloji, genetik bilimlerine aykırı olmasının yanı sıra arkeolojik delillerle de desteklenmemektedir. Kısacası söz konusu hadis; din-bilim çatışması, Sahîhayn'ın otoritesi, İsrâiliyat gibi modern dönemin önemli tartışma konularıyla irtibatlıdır. Hadis sahasında titiz çalışmalarıyla tanınan araştırmacı Muntasir Zaman, Hz. Âdem'in boyu ile ilgili söz konusu hadisi The Height of Prophet Adam: At the Crossroads of Science & Scripture adlı kitabında yukarıda işaret edilen bütün boyutlarıyla ele alarak rivayetle ilgili akla gelebilecek hemen her soruya cevap vermeye çalışmaktadır. Hz. Âdem'in boyunun gökyüzüne ulaştığına dair bir ifadenin Talmud'da geçtiğine işaret eden (s. 17) ve çeşitli vesilelerle meselenin İsrâiliyat ile alakasına da dikkat çeken Zaman'ın kitabının sonunda çağdaş hadis araştırmacıları arasında haklı bir üne sahip Jonathan A.C. Brown tarafından kaleme alınmış "The Problem of Isrā'īliyyāt" (İsrâiliyat Meselesi) başlıklı bir son söz de yer almaktadır.

Siyasal kampanyalar, iktidara aday olan siyasal parti ve liderler tarafındanseçmenlere ulaşmak ve onları ikna etmek amacıyla yürütülen karmaşık ve yoğuniletişim uygulamalarını içermektedir. Günümüzde profesyonel bir iş alanı halinegelmiş olan siyasal kampanya planlaması ve uygulaması daha çok sık görülmektedir.Siyasal seçimlerde bütün kampanya yöneticileri seçmenleri kendi partileriveya adayları hakkında bilgilendirmeye, onarlı ikna etmeye ve desteklerinikazanmaya çalışmaktadır. Seçmenler siyasal partiler arasında tercihte bulunurkenkendilerine sunulan alternatifler arasındaki benzerlikleri değil, farklılıkları göz önünealarak bir değerlendirme yapmakta ve kara vermektedir. Bu nedenle siyasalkampanya yöneticileri mesajlarını seçmenlerin niçin başka adayları değil de kendiadaylarını tercih etmeleri gerektiğini vurgulayacak şekilde tasarlamalıdır.Siyasal kampanyalarda bütün seçmenler hedef kitle olarak seçimlerinsonuçları açısından son derece önem ve önceliğe sahip değildir. Çünkü bütünseçmenleri tatmin edecek mesajlar üretmek, farklı noktalarda ve değişik çıkarlarıolan, hatta toplumda birbirine zıt olan kutupları mutlu edecek, onların desteğininalınmasını sağlayacak mesajlar bulmak kolay değildir. Bu nedenle kampanyayönetimi, iktidara gelmek için desteğinin kazanılması gereken seçmen kitlelerininkimlerden oluştuğunu belirleyerek mesajlarını, stratejilerini ve taktiklerini saptamalı;hangi kitle iletişim yönetimini, hangi kitle iletişim araçlarını, ne tür bir zamanlamastratejisiyle kullanması gerektiğini çok iyi planlamalıdır.Siyasal kampanya çalışmaları, klasik kampanya dönemimdekilerin aksineçok pahalı, düzenli ve ölçülü olarak yapılması gereken çalışmalardır.Teknoloji ve küresel gelişmeyle birlikte gelişmiş ülkelerle paylaşım , oralardakigelişmeleri takip etme imkanıyla birlikte ve kendi ülkemizde yeni yöntem ve tekniklerkullanılmaya başlanmıştır.Kitle iletişim araçlarını etkin ve verimli olarak kullanılması siyasalkampanya stratejisinde yeni bir dönem açmıştır. Yazılı basının yanında siyasalreklam filmleri, televizyon, internet vb. araçlar siyasal reklamcılıkta daha genişhedef kitlesine ulaşma imkanı sağlamıştır. ; Political campaigns entail complex and concentrated communicationapplications executed by the political parties and leaders, who are candidates forcoming to povver, in order to reach and convince the voters. Today, politicalcampaign planning and implementation, which has become a professional branchof business, is seen more frequently.Ali campaign managers aim at informing the voters regarding their partiesör their candidates, and convincing and gaining the support of the voters. Whenmaking a preference among political parties, the voters evaluate and reach adecision on the basis of the differences rather than the similarities of the parties. Thus,the political campaign managers must devise their messages to emphasize why thevoters should prefer their candidate över the other candidates.Ali voters are of great importance and priority as the target mass in terms ofoutcome of the elections. Because it is not that easy to create messages that shallsatisfy ali voters and make everyone at different points and with different interests,including those with conflicting interests, happy and to win their support. For thisreason, campaign management should identify the individuals forming constituentmass, of vvhich the support is required to come to povver, and determine thestrategies and tactics accordingly; and should plan thoroughly the masscommunication methods and mass communication means to be used along with thetiming strategy to be applied.On the contrary to the classical campaign period, political campaign vvorksare very expensive processes, vvhich need to be realized in a planned and measuredmanner.New methods and techniques are being implemented in our country with thepossibility of sharing with developed countries and follovving the developments insaid countries in line with the technological and global developments.Effective and productive use of mass communication means has opened anew era in political campaign strategy. Political advertisement films, television,internet ete. means have provided access to a broader target mass in politicaladvertising in addition to the printed media.

The aim of this research is to reveal the bibliometric analysis of the published articles on collective memory. For this purpose, journal articles published in the Web of Science database were examined. In the Web of Science database, the keywords; collective memory" was searched in the categories of history, geography, and educational research. The study material is limited to 1986-2021 as the year, English as the publication language and SSCI, ESCI and A&HCI as indexes. The data obtained from the Web of Science database were analyzed with the bibliometrix package included in the RStudio program. Related to the subject of collective memory, annual production, the most relevant authors, the most relevant journals, the number of article productions in countries, the most frequently used sources, the most used keywords in the researches and the current trends in the articles on the subject of collective memory were determined in the journal articles. As a result of the research, it was identified that in recent years, when the articles written on the subject of social memory in history, geography and education researches have been increasing and diversifying, issues such as commemorative culture, space, violence, power and politics have created a trend towards this field. It was determined that the most relevant countries for the subject area were the USA, England, Israel, Germany and Canada. In the articles written on collective memory, it was determined that the most frequently used keywords of the researchers were history, politics, identity, memory, war, place, holocaust, and commemoration culture. It is thought that these results will give perspective to researchers who plan to conduct research in this field.

This study was carried out to examine the thoughts and perspectives of Kadirli Faculty of Applied Sciences students about distance education and to reveal the thoughts and suggestions of these students in this direction. For this purpose, a survey was conducted with a total of 153 students by communicating with the students in the faculty via the digital platform.
This study was approved by Osmaniye Korkut Ata University Science Scientific Research and Publication Ethics Committee (2021/2/3).
62.1% of the students participating in the study are female and 37.9% are male. In the age range evaluation, it was observed that 94.8% of them consisted of young students between the ages of 18-30. In the study, it is seen that 45.8% of the students who participated in the survey were in the 1st grade, 21.6% were in the 2nd grade, 19% were in the 4th grade and 11.1% were in the 3rd grade. The students were asked about the departments they studied, and 42.5% of them stated that they were in gastronomy and culinary arts, 24.2% of them were in food technology, 22.9% of them were in organic agriculture management, 10.5% of them were recreation management and 2% were postgraduate students. When students were asked about their technology ownership, it was seen that 56.2% of the participants had sufficient technological equipment to participate in online courses; To the question of what would be your education preference if the conditions were suitable for the students, 72.5% of the answers were formal education, 15.7% distance education, 11.8% coeducation.
It has been seen that the biggest reason for the preference of distance education is due to the necessity due to the pandemic; it has been concluded that the health factor is more important than the education factor. The rate of those who think this way is 69.9%. The students were asked whether the online processing of the courses was sufficient for learning, and 54.9% of them stated that it was partially sufficient; 35.3% of them gave a negative opinion saying that it is not enough. When asked how the duration of the lessons should be, 43.8% of the participants stated that it is more appropriate that the duration of the lecture should vary according to the subject of the lesson. When the students were asked what is the biggest problem they encounter in the online course, it was emphasized that the biggest problem with 48.4% was the inaccessibility of the course due to the disconnection of electricity or the internet.