Suchergebnisse

Bu çalısma, Türkiye'deki düzenleyici sürecin kurumsal donanımını yeni kurumsalcı iktisadın islem maliyetleri perspektifinden analiz etmeyi amaçlamaktadır. Bu dogrultuda, öncelikle yeni kurumsalcı yaklasıma kadar gelisen regülasyon teorileri hakkında genis bir literatür taraması yapılmıstır. Regülasyon, teorik olarak, türleri bakımından ve iktisadi faaliyet üzerindeki etkileri baglamında tartısılmıstır. Kamu hizmetlerinin regülasyonunda uygulanan yöntemler ve regülasyon sürecinde daha rekabetçi bir yapıya geçisi saglayan deregülasyon ve özellestirme gibi uygulamalar da ayrıca tartısılmaktadır. Tezin önemli bir katkısı, yeni kurumsalcı perspektiften regülasyonun kurumsal analizini yapmasıdır. Regülasyon iktisadı literatüründe yeni gelisen bu yaklasımla, regülasyonun arz kısmı modellendirilmektedir. Bu model, regülasyonun daha önceki regülasyon teorilerinde ifade edilen etkinsizlikleri dısında, bir ülkenin düzenleyici kurumsal yapısının nasıl önemli bir etkinsizlik unsuru olabilecegini göstermektedir. Model, bir ülkede yatırımların gerçeklesmesi konusunda belirleyici role sahip islem maliyetleri ve düzenleyici taahhüt kavramlarını analizin merkezine alarak, ülkenin düzenleyici politik kurumları arasındaki etkilesimin hangi durumlarda islem maliyetleri ve düzenleyici taahhüdü nasıl etkiledigini analiz etmektedir. Tez, gelistirilen bu model kapsamında Türkiye'de geçis dönemi yasayan düzenleyici devlet modelinin islem maliyetleri ve düzenleyici taahhüt açısından ne anlam ifade ettigini tartısarak, Türkiye'deki iktisadi faaliyeti düzenleyici süreci tartısmaktadır. Özellikle bagımsız düzenleyici kurumlara geçisin, politik ve yasal süreçlerden kaynaklanan dirençle karsılasması, bu kurumların Türkiye'nin düzenleyici çevresinde yerlesik hale gelmesini ve kurumsallasmasını engelleyerek, düzenleyici sürecin politik islem maliyetlerini artırmakta ve düzenleyici taahhüdün güvenilirligini zedelemektedir. Son olarak tez, kurumlar arasındaki bu çatısmanın kaynaklarını göstererek, etkin bir düzenleyici süreç için bir model olarak, düzenleyici süreçte takip edilmesi gereken bir karar agacı önerisi sunmaktadır. ; This study aims to scrutinize the institutional endowment of regulatory process in Turkey from the viewpoint of transaction costs of new institutional economics. It is previously surveyed the developing literature of regulatory economics till the new institutionalist approach. Regulation is considered theoretically, in point of its kinds, and in context of its effects on the economy. It is also taken into account the methods used to regulate the public utilities, the applications as deregulation and privatization used to obtain the transition to competition. An important contribution of the thesis is to analyze the institutional structure of regulation from the new institutional perspective. With this developing approach in the literature of economics of regulation, it is established a new model for the supply side of regulation. The model displays how the institutional structure of a country can be a prominent component of inefficiency exclusive of the other theories of regulation point out inefficiencies. The model analyzes how and under which situations interaction among the regulatory policy-making institutions of the country affects the regulatory process by focusing on it the terms of the transactions costs and the regulatory commitment. The transaction costs and the regulatory commitment have a crucial role over realization of the investments in a country. In the scope of this model, the dissertation scrutinizes the regulatory process in Turkey by drawing attention what the model of regulatory state in the transition term means in terms of the transaction costs and the regulatory commitment. Especially, the legislative and the legal turmoil in the transition to independent regulatory agencies (IRAs) increase the political transaction costs of the regulatory process and bring about the incredible regulatory commitment by hindering the institutionalization of IRAs. In the end, the thesis presents a decision tree for an efficient regulatory process as a useful model by displaying the sources of the clash among the regulatory institutions

Toplumsallaşma, biyolojik bir varlık olarak dünyaya gelen insanın, içinde bulunduğu toplumun değer ve normlarını içselleştirerek toplumsal bir varlık olan bireye dönüştüğü sürece işaret eden sosyolojik bir kavramdır. Toplumsallaşma süreci ile insanlar farklılıklarına rağmen ortak paydalar ekseninde bir toplumu oluşturan bireylere dönüşürler. Birey için bir öğrenme sürecine işaret eden toplumsallaşma, toplum için de toplumsallaşma ajanları vasıtasıyla değerlerini sonraki kuşaklara aktararak varlığını devam ettirdiği hayati bir sürece tekabül etmektedir. Bir alt toplumsallaşma kategorisi olarak siyasal toplumsallaşma da benzer şekilde insanın içinde yaşadığı toplumun siyasal değerlerini öğrenip içselleştirerek siyasal bir varlığa dönüştüğü süreci tanımlayan bir kavramsallaştırmadır. Söz konusu süreç içerisinde birey çeşitli faktörlerin etkisi ile siyasal kimliğini inşa eder ve kendisine ait politik görüşleri ve tutumları olan bir varlığa dönüşür. Üç bölüm halinde tasarlanan bu tez çalışması Milli Görüş hareketi mensuplarının siyasal toplumsallaşma süreçlerine odaklanmaktadır. Çalışma kapsamında ilk olarak toplumsallaşma ve siyasal toplumsallaşma kavramlarına ilişkin literatür bilgisi kısaca aktarılmıştır. Akabinde Milli Görüş hareketi hakkında bilgi verilmiştir. Çalışmada örneklem olarak Milli Görüş hareketinin tercih edilmesinin nedeni; güçlü bir fikri altyapıya, doktriner eğitime, yaygın sivil toplum yapılanmasına, hareket içinde etkili medya organlarına ve disiplinli teşkilat yapılanmasına sahip olmasının yanı sıra Türkiye'nin son elli yılına etki eden önemli bir siyasi aktör olmasıdır. Bu bağlamda Milli Görüş hareketi, mensuplarının siyasal toplumsallaşma süreçlerine etkisi açısından önemli bir inceleme zemini oluşturmaktadır. Toplumsallaşma ve Milli Görüş hareketine ilişkin temel düzeydeki literatür bilgisinin arkasından, çalışmanın son bölümü Milli Görüş hareketi mensuplarına yönelik olarak gerçekleştirilen saha çalışmasının sonucunda elde edilen bulguları ve değerlendirmeleri içermektedir ; Socialization is a sociological term that indicates the process of transformation of human being, which borns as biological creature, toward individual by internalizing the values and norms of the society he lives in. By socialization process, human beings becomes individuals which forms a society along the axis of common ground despite their diversities. Socialization that points a learning process to individual, corresponds a vital progress for society that continues its existence by transferring the values to next generations via agencies of socialization. Political socialization, as a sub-socializaton category, similarly is a conceptualization defines the process of human being's transformation to a political entity by learning and internalizing the political values of society he lives in. During aforementioned process, human establishes his political existence along with effects of various factors and becomes an individual who has his own politica thoughts and attitudes. This thesis study, designed as three chapters, focusses on political socialization process of Milli Görüş movement members. At first; in scope of the study, literature about the concepts of socialization and political socialization is reviewed. Afterward, information is given about Milli Görüş movement. The reason for preference of Milli Görüş movement as sample for the scope of this study is that, alongside it is an essential political actor having impact of Turkey's last five decades, alsı it has a powerful intellectual background, doctrinal education, widespread civil society organization, media organs which are effective in the movement and well-disciplined organizational structure. Under this context members of Milli Görüş movement presents an important research area in terms of effects of its members to political socialization progress. After, literature review about socialization and Milli Görüş movement, last chapter of the study consists of finding and evaluations which are obtained from resuls of field research on Milli Görüş members

ktidarın, hükümdardan halka dogru akısını ifade eden temsili demokratik rejimlerde, devlet baskanının anayasal ve siyasal sistem içindeki konumu, hükümet modelleri tercihinin esasını olusturmaktadır. Nitekim, farklı hükümet modellerinde devlet baskanları, makama gelis ve yetkileri açısından farklı özellikler göstermektedir. II. Mesrutiyetin ilanından itibaren parlamenter sistemi tecrübe eden Türkiye'de cumhurbaskanının sistem içindeki önemi ve bunun nedenlerini tespit etmek amacıyla farklı hükümet sistemleri ve bu sistemlerde devlet baskanlıgı kurumu karsılastırmalı olarak incelenmis, bu çerçevede devlet baskanlarının siyasal sistem içinde farklı rol üstlendikleri meclis hükümeti, baskanlık, yarıbaskanlık ve parlamenter hükümet sistemleri ayrı ayrı inceleme konusu yapılmıstır. Türkiye'de hükümet sistemleri ve cumhurbaskanlarının siyasal sistem içindeki konumları anayasal dönemler itibarı ile ele alınmıs, her cumhurbaskanlıgı seçim süreci dönemin siyasal ve sosyo-kültürel sartları altında incelenmistir. 1982 Anayasasında hükümet sistemi tercihinin aksine ?sembolik? yetkili cumhurbaskanı yerine yasama, yürütme ve yargı gücüne ortak; aktif, müdahaleci, denetleyici ve yönetici cumhurbaskanlıgı kurumu ve cumhurbaskanlıgı seçimlerinin, siyasal sistem içinde ?devlet krizi? yaratma potansiyelinin arkasındaki anayasal, siyasal ve tarihsel etkenler incelenmistir. ; In representative democratic regimes mentioning flow of power from ruler to people, position of the president into the constitutional and political system constitutes the basis of preference of government models . As a matter of fact, presidents in different government models demostrate different characters in respect of chairing and their authorities. In Turkey that has been experiencing parliamentary system from the declaration of Constitutional Monarchy II, different government systems and presidency insitution in these systems have been examined comparatively, in order to determine importance of president within the system and their reasons, and within this framework, assembly government where the president assumed different roles in political system, presidency, semi-presidency and parliamentary government systems all have been an object for study, respectively. Government systems in Turkey and presidents position within political system have been discussed in consideration of constitutional periods, and all elective processes for president have been studied under the political and sociocultural conditions of time. On contrary to the preference of government system, in 1982 constitution, the political and historical factors have been examined where presidency institution and presidency elections are participant, active, officious, inspector and director in legislative, executive and judicial authorities and behind ?state crisis? creation potential in political system, instead of ?symbolically? authorised president.

Temsili demokrasiler için yapılan seçimler, iktidarların meşruluk kaynaklarıdır. Siyasal seçimler bu demokrasiler için önem arz etmektedir. Siyasal seçimlerin temel aktörü olan seçmenlerin davranışlarını anlamlandırmak da iktidara talip olan partilerin ve liderlerin ilgi alanına girmekte, tüm bu hususlar seçmen davranışlarını siyaset biliminin önemli inceleme konularından biri haline getirmektedir. Seçmen davranışlarına etki eden birçok faktör vardır. Yaş, cinsiyet, aile, çevre, gelir düzeyi ve eğitim bu faktörlerden ilk anda sayabildiklerimizdir. Fakat günümüzün seçmenlerinin güvenlik kaygısı ile güçlü devlet vatandaşı olma isteği, oy verme davranışlarını siyasi lider faktörü çerçevesinde şekillendirmelerine neden olmuştur. Üstelik güçlü lider isteği artık siyasal kültürler üzerinde neredeyse tüm ülkelerin seçmenlerinde genel olarak bir eğilim göstermektedir. Tezin yukarıda da özetlenen iddiası kapsamında; seçmen davranışlarına etki eden en önemli faktörün siyasi lider olduğu fakat bu etkinin sadece siyasal kültürle açıklanamayacağı, günümüzde yaşanan güvenlik kaygısının, seçmenlerin, siyasi lideri gözeterek oy verme davranışlarını şekillendirdikleri yapılan anket çalışmaları ile de kanıtlanmıştır. ; Elections for representative democracies are the legitimacy sources of power. Political elections are important for these kind of democracies. Understanding the behavior of the voters who are the main actors of the political elections, is also of interest to the parties and leaders who want to take power. There are many factors affecting voter behavior. Mainly age, gender, family, environment, income level and education are among these factors. However, today's electorate's security concern and strong state demand have led us to think that the leading factor in voting behavior is more effective. Moreover the demand for a strong leader shows a general tendency in the voters of almost all countries on political cultures. Within the scope of the claim of the thesis summarized above; It has also been proved by the surveys that the most important factor affecting the voter behavior is political leader but this effect cannot be explained only by political culture, the security concern of today, the voters shape the voting behavior by considering the political leader.

Demokrasinin hâkim olduğu yerlerde, seçmenlere lideri, adayları, parti programını en uygun ve en etkili şekilde tanıtmada siyasal reklamlardan yararlanılmaktadır. Teknolojinin gelişmesi de göz önüne alındığı zaman siyasal reklamlar, siyasi partilerin vazgeçilmez bir unsuru haline gelmiştir. Siyasal reklamlar ile ilgili çalışmaların büyük bir çoğunluğu gazete ve afişler üzerine yoğunlaşmaktadır. Bu çalışma ile televizyonlarda yayınlanan siyasal reklamların analiz edilmesiyle hem bu yönde yapılacak çalışmalara katkı sağlaması açısından hem de televizyonda yayınlanan siyasal reklamların partilere katkısını görmemiz açısından önemlidir. 2007 yılında yasaklanan siyasi reklamlar 2011 yılında 6112 sayılı kanun ile tekrar serbest bırakılmasından yola çıkarak bu çalışmada mecliste grubu bulunan AKP, CHP, MHP ve HDP'nin 2011 genel seçimlerinde ve 2014 yerel seçimlerinde televizyonlarda yayınlanan siyasal reklamları göstergebilim yöntemiyle analiz edilmiştir. AKP hazırladığı reklam filmlerinde ağırlıklı olarak pozitif bir dil kullansa da kendi iktidarlarından önceki dönemlerle kıyaslama yapılarak karşılaştırmalı negatif reklamlara da yer vermiştir. CHP, MHP ve HDP ise daha çok negatif reklamlara başvurmuşlardır. Bunların dışında seçimler öncesi yaşanan toplumsal ve siyasal olaylar siyasi reklamlarda kendine yer bulmuştur. CHP, MHP ve HDP yaşanan olaylardan dolayı AKP'yi suçlayarak, bu yönde reklam filmleri hazırlamıştır. AKP ise bunlara karşılık olarak iktidarları döneminde yapılan icraatlar ve milli birliğe yönelik reklam filmleri ile izleyici karşısına çıkmıştır. AKP iktidarı döneminde yapılan icraatlar üzerinde durarak hazırladığı siyasi reklamlar halk tarafından daha inandırıcı bulunmuştur. Seçim kampanyalarını neredeyse hepsini siyasal reklamlar yolu ile yürüten CHP'nin vaatleri ise aynı etkiyi yaratmamıştır. Bu durum bize siyasal reklamların vazgeçilmez bir unsur olmasına rağmen tek başına seçim kazandırmayacağını göstermektedir. ; In places where democracy prevail, leader, candidates, the party program to the voters in identifying the most appropriate and the most effective way political ads are taking advantage of. When the development of technology is also into consideration, political advertising has become an indispensable component of the political parties. The vast majority of studies on political advertising focuses on newspapers and posters. In this study, in terms of the work to be done in this direction to contribute to the analysis of published political advertisements on television and it is important for us to see the contribution of both parties televised political ads. Based on the feat that political ads which were tarnished in 2007 were released in 2011 with Law No 6112 this issue, parliamentary group, AKP,CHP, MHP and HDP's the 2011 general elections and 2014 local elections, political advertisements broadcast on television were analyzed by methods of semiotics. AKP used predominantly positive language in their advertising films but by comparison with the previous period of their power has included in the comparative negative ads. However CHP, MHP and HDP mainly applied negative ads. In conclusion political and social events which were held before election become topic in political ads. CHP, MHP and HDP prepared ads by blaming AKP for this events. In respond to this AKP prepared ads which contain prior their works and national unity and solidarity. Political ads made by focusing on the accomplishments made during the AKP government was found more convincing by people. Almost all the election campaigns of political advertising by way of carrying out the promises of the CHP did not have the same effect. This suggest shows us, although political advertising is an indispensable element but it can't be enough to win the election alone.

Seçim dönemlerinde, siyasi partiler, adaylar ve üçüncü kişiler tarafından yapılan harcamaların seçim sonuçları üzerinde önemli bir etkisi olduğu ve bu durumun siyasi katılmada eşitlik ilkesine aykırı olduğu gibi gerekçelerle pek çok ülkede seçim harcamaları konusunda bazı düzenlemeler yapılmaktadır. Siyasi partilerin seçim harcamalarının düzenlenmesi konusunda en sık kullanılan yöntem ise, harcama miktarlarını sınırlandırarak denetim altına almaktır. Bu çalışmada siyasi partilerin ve adayların seçim harcamalarının sınırlandırılması konusu incelenecektir. ; In many countries, a number of regulations on election expenses spent on during elections by the political parties, their candidates and third parties are introduced on the grounds that not only it is against the equality principle in political participation, but also it has significant effects on the results of the elections. The most frequently used method for the regulation of the expenses of political parties and candidates is to control the expenses by restricting the amount. However, the restrictions on election expenses may have some negative consequences in some fields, such as freedom of speech and theory of democracy. In this study, the restrictions imposed on the election expenses of political parties and candidates have been studied.

I. Meşrutiyetin ilanıyla başlayan demokratikleşme sürecimiz II. Abdülhamid' in meclisi feshetmesi sonucu uzun bir araya girse de II. Meşrutiyetin ilanı tekrar başlamıştır. I. Dünya Savaşı'nın ardından da Mustafa Kemal'in önderliğinde milli mücadeleyi idare etmesi amacıyla 23 Nisan 1920'de Türkiye Büyük Millet Meclisi açılmıştır. Hâkimiyet kayıtsız şartsız milletindir düsturunu benimseyen TBMM demokrasi sürecimiz adına en büyük adım olmuştur. 1923'de Cumhuriyetin ilanıyla gelişimini sürdürmüştür. Sonrasında demokrasinin olmazsa olmazı olan çok partili hayata geçiş denemeleri başlamıştır. Mustafa Kemal hayattayken iki başarısız denemenin ardından süreç askıya alınmıştır. II. Dünya Savaşı'nın başlamasıyla da tüm dünyada olduğu gibi demokrasimiz de ilerici adımlar atılamamıştır. Savaşın sona ermesiyle iç ve dış şartların dayatmaları sonucu yeni birçok partili hayata geçiş süreci Milli Kalkınma Partisi'nin kurulmasıyla başlamıştır. Yükselen toplumsal talep Demokrat Parti'nin kurulmasıyla siyasal karşılığını bulmuştur. Bu dönemde süreç demokratik yasalarla desteklenmiş ve çok partili hayata geçiş süreci tamamlanmıştır. 1950 yılına gelindiğinde ise 27 yıllık CHP iktidarının demokratik yollarla DP'ye geçmesiyle Cumhuriyetimiz beklenin ötesinde bir başarı göstermiştir. ; The process of democratization that started with the declaration of the Constitutional Monarchy II. Abdülhamit Although the Assembly came together as a result of the termination of the II. The declaration of the Constitutional Monarchy has started again. After the First World War under the leadership of Mustafa Kemal, Grand National Assembly of Turkey (TBMM) was opened on 23 April 1920 in order to manage the war of independence. Adopting the principle of ―authority, without any condition and reservation, belongs to the nation‖ the Grand National Assembly of Turkey (TBMM) has been the biggest step in our democracy process. With the declaration of the Republic in 1923 continued its development. Afterwards, attempts to transition to multi-party life, the sine qua non of democracy, began. The process was suspended after two unsuccessful attempts while Mustafa Kemal was alive. With the outbreak of World War II, progressive steps could not be taken in our democracy as in the rest of the world. With the end of the war and the imposition of internal and external conditions, the transition to a new multi-party life began with the establishment of the National Development Party. The rising social demand has found its political counterpart with the establishment of the Democratic Party. In this period, the process was supported by democratic laws and the transition to multiparty life was completed. In the year 1950, the Republic of Turkey has achieved a success beyond the expectations with the 27 year old CHP government's transition to DP through democratic means.