Suchergebnisse

Kadınların silahlı çatışmalardaki deneyimleri ve barış süreçlerine dahil edilmeleri, yirminci yüzyılın başından beri çeşitli kadın hareketleri tarafından dile getirilmektedir. Feminist yaklaşımlar, uluslararası güvenlik politikalarında toplumsal cinsiyete dayalı güç ilişkilerine ve militarist politikalara karşı duruş sergilemektedirler. Kadınların çatışma ve çatışma sonrası deneyimlerinin uluslararası politikada ele alınması ise Birleşmiş Milletler (BM) Güvenlik Konseyi'nin 2000 yılında Kadın, Barış ve Güvenlik (KBG) konulu 1325 sayılı kararı kabul etmesiyle başlamıştır. Bu makale, KBG Gündeminin oluşumuna giden süreçteki feminist hareketleri ve yaklaşımları incelemektedir. KBG kararları analiz edilerek, feminist yaklaşımların ve ideallerin BM'nin güvenlik söylemi içinde ne ölçüde ele alındığı da incelenmektedir. Bu makale, KBG Gündeminin önemini ve katkılarını vurgularken, kararları etkileyen siyasi dinamikleri ve feminist müdahalelerinin sınırlarını da irdeleyecektir. Metodolojik olarak, KBG Gündemi kararları ve ilgili akademik literatür incelenecektir. Bu çalışmayla KBG Gündemindeki en son gelişmeler de ele alınarak literatüre tamamlayıcı bir katkıda bulunulacaktır.

Türkiye ve Rusya, tarihsel tecrübeleri ve konumlandıkları coğrafya itibariyle dünya üzerinde stratejik öneme sahip iki devlettir. Her iki devletin birbiriyle kurduğu ilişki hem bölge ülkeleri açısından hem de küre açısından dikkate değer bir boyuttadır. Zira Kafkasya, Orta Doğu ve Doğu Akdeniz'de yaşanacak gelişmelerde Türkiye'nin takındığı tavır tüm dünya açısından ne kadar önemliyse Rusya'nın Suriye ve Libya başta olmak üzere sahada yürüttüğü siyaset de o kadar önemli hale gelmiştir. Hem Rusya'nın
hem de Türkiye'nin birbiri ile olan ilişkisini ve ilgili bölgelerde izlemiş oldukları siyaseti anlamak için Rusya ve Türkiye üzerine yaptığı çalışmalarla ön plana çıkan Aleksandr Dugin'in görüşüne başvurulmuştur. Zira Dugin, Türkiye ve Rusya ile ilgili çalışmalarıyla ön plana çıkan önemli bir düşünürdür. Bu sebeple 2000 yılından sonra Türkiye ve Rusya ilişkilerine dair yapılan bu çalışma ile amaçlanan Türkiye'nin ve Rusya'nın
yaklaşık son yirmi sene içerisinde nasıl bir ilişki içerisinde olduğu ve hayata geçirdikleri bölgesel hamlelerde nelerle karşılaştıklarını Dugin'in analizleriyle ele almaktır.

Önder, Hatice Burcu (Arel Author) ; For centuries, countries have always communicated with each other, such as wars, political and economic power struggles, outbreaks, migrations, border changes, technical developments. This communication is sometimes caused by reasons such as political or economic power struggles. Today, countries have to deal with the developments, trade, social, cultural exchanges that are happening within the borders of each other. It is necessary for one country to have a good place in the international arena. Counties need to gain a positive place in international communication. Providing a positive perception in the international arena will feed countries in commercial, economic and political sense. Positive perception will lead to greater investment in the country, increased cooperation and ultimately achieving country interests at the final point.

Fırat, Dicle ve Asi nehirleri, sınıraşan sular olarak, Türkiye'nin güvenliğini ve çıkarlarını etkilemektedir. Sorunun tarafları olan kıyıdaş ülkeler, zaman zaman savaşın eşiğine gelmiştir. Suriye ve Irak'ın soruna yaklaşımları; çözümden uzak, çatışma ihtimalini artırmaktadır. Sorunun değişen niteliği, Türkiye için ekonomik, politik ve askeri risk olasılığı taşımaktadır. Çalışmanın amacı, Türkiye'nin Fırat ve Dicle nehirleri nedeniyle, bir güvenlik sorunu ve çatışma riski ile karşı karşıya olduğunu ortaya koymaktır. Bu amacın gerçekleştirilmesi için, sorunun önemi, niteliği, nedenleri ve ortaya çıkış süreci üzerine odaklanılmıştır. Geçmişten günümüze sorunun gelişimi ve niteliği ile aktörlerin temel yaklaşımları neorealist bir yaklaşımla ele alınmıştır. Çalışmada su kaynaklarının stratejik değerinin arttığı saptanmıştır. Ayrıca yaşamsal bir kaynak olan suyun devletlerin dış politik tutumlarını, geçmişe nazaran, daha çok etkileyen bir unsur haline dönüştüğü sonucuna ulaşılmıştır. ; Euphrates, Tigris and Asi rivers, being transboundary waters, affect Turkey's national security and interests. Riparian states, which are the parties to the problem, have been on the brink of war from time to time. Syria and Iraq's approaches to the issue involve policies which are away from the solution and increase the likelihood of conflict in the region. The changing nature of the problem is likely to generate an economic, polit-ical and military risk for Turkey. The aim of this study is to state that due to Euphrates and Ti-gris Rivers, Turkey is faced with the risk of security problems and conflicts. For the realization of this aim, this study focuses on the importance of the problem, its nature, its causes and the process of its emergence. The study adopts a neorealist approach to explore the past and present development of the problem, its nature and the basic approaches of the actors in-volved. In the study it has been found that the strategic value of water resources has increased. It is, therefore, concluded that when compared to the past, water, being a vital source, has turned into a factor affecting the political attitudes of the countries more than ever.

In the globalizing world, quality in communication and internationalization are important. Higher education institutions are taking the necessary steps for the standardization. Quality commissions are formed to maintain the education given at universities to a certain standard, and private organizations and associations are widely engaged in communication. The European Association for Communication Studies and Education operates internationally works on various themes in communication. In Turkey, Communication Research Association established to accredit programs related to communication education; evaluates training programs upon the application of institutions, carries out the training activities of those who will take part as evaluators in accreditation studies, assists programs in meeting the necessary criteria, and carries out joint projects with educational institutions. The aim of this study is to reveal the relationship of the keywords determined as quality, internationalization and communication through the example of ECREA and to compare these themes with ILEDAK themes. Information about the similarities and differences between the quality standards of communication education in Turkey and Europe is obtained. The method is thematic content analysis. The data presented within the program outputs determined for the communication basic areas on the official websites of ECREA and ILAD.

Url: http://sutad.selcuk.edu.tr/sutad/article/view/695 ; Bu makalede, barışın bir savaş stratejisi, savaşın da bir barış stratejisi olduğu kabulünden hareketle, I. Dünya Savaşı sırasında Almanya ve müttefiklerinin literatürde ihmal edilen barış stratejileri üç başlıkta ele alınmıştır. Öncelikle savaşın başından 1916 yılı sonuna dek geçen dönemde münferit bir sulh stratejisinin izlendiği öne sürülmüştür. İtilaf devletleri arasındaki anlaşmazlıklar dolayısıyla ve savaşın gidişatına göre itilaf devletlerinin her biri müttefiklerin-den kopabilecek ve münferit sulh yapılabilecek birer düşman olarak değerlendirilmiştir. 1916 yılı önce kamuoyu sonra diplomatik kanallar üzerinden müttefiklerin sonuçsuz kalan müzake-re ve sulh tekliflerine sahne olmuştur. Nihayet savaşın iki blok arasında cereyan etmesi ve iki blok arasında diplomatik ilişkilerin yokluğu üçüncü tarafların aracılığı stratejisini gerekli kıl-mıştır. Başta ABD olmak üzere bitaraf devletler, ruhani otorite olarak papa ve muharip ülke-lerden sosyalistler savaşan taraflarca farklı biçimlerde yorumlanan ve karşılanan sulha aracılık girişimlerinde bulunmuşlardır. ; In this article, starting from the assumption that peace is the strategy of war and also war is the strategy of peace; peace strategies of Germany and its allies during the World War I ne-glected in the literature are discussed in three categories. From the beginning of the war until the end of 1916, it is suggested that the strategy of separate peace was followed. Because of the disputes between the Entente states and according to the course of the war, each of the allies was considered as an enemy which can be detached from the Entente and make separate peace. The year of 1916 has been the scene of the inconclusive negotiation and peace proposals of the Allies in the public discussions first and then through diplomatic channels. Finally, the occur-rence of the war between the two blocks and the absence of diplomatic relations between them necessitated the strategy of third parties' mediation. Neutral states including USA, the pope as a spiritual authority and socialist representatives from combatant countries have attempted to mediate for peace which was interpreted in different ways by the belligerent parties.

Avrupa'nın güneydoğusunda, doğu ile batı arasındaki doğal ulaştırma koridorunun tam üzerinde yer alan Balkanlar Bölgesi, sahip olduğu stratejik konum ekseninde ortaya çıkan sistemsel paylaşım mücadelesinin yanı sıra, bünyesinde barındırdığı farklı etno-kültürel ve dinsel grupların birbirleriyle girdiği mücadele ekseninde de çatışma gerçekliğini özümsemiştir. Bu nedenle günümüzde Balkanlar Bölgesi'nde ortaya çıkan en ufak bir çıkar çatışması dahi derhal güvenlikleştirilmekte ve uluslararası sistemi etkileyen büyük bir sorun haline gelmektedir. Soğuk Savaş sonrası Avro-Atlantik İttifakı'nın sistemik kontrolü altına girmiş olan Balkanlar Bölgesi, AB ve NATO'nun doğuya doğru genişleme stratejisinde önemli bir terminal noktası haline geldiği için, her iki aktör de bölgedeki çatışma gerçekliğini geri plana iterek bölgesel işbirliğini Batılı siyasal ve ekonomik değerler üzerinden yapılandırmaya çalışmaktadır. Ancak tarihsel sorunlar ve geniş çaplı bir bölgesel çatışma ortamı yaratan rakip ulusal kimlikler, Rusya'nın Avro- Atlantik İttifakı'nın benimsediği sistemsel değerlere yönelttiği muhalefet ile birleşince Balkanlar Bölgesi'nde çatışma faktörü işbirliğine üstün gelmektedir. Bu çalışmada geleneksel kuramların günümüze uyarlanmış birer devamı olan neorealizm ve neoliberalizm ile sosyal inşacılık bağlamında Balkanlar'ın konjonktürel görünümü ve muhtemel geleceği irdelenmeye çalışılacaktır. ; Balkan Region, which is positioned on the transportation corridor that goes from east to west, has internalized the reality of conflict by the effect of a system based power struggle that comes from its strategic location and the combatting nature of the varied ethno-cultural and religious groups. Therefore a slightest conflict which emerges in the region of Balkans immediately becomes a problem of security that articulated into the international system. Balkan Region which drifted within the international system based tide of the Euro-Atlantic Alliance becomes an important station at the strategy of eastern enlargement of EU and NATO. Because of this, both of these systemic actors are trying to push the reality of conflict into background and also striving to structure the regional collaboration by using their own (Western) values. Nevertheless, when historical problems and the rivalry based national identities which create conflicts unite with the Russian opposition that gravitate towards the systemic values of the Euro-Atlantic Alliance, conflict prevails at the Balkans. This study will examine the cyclical scene and the probable future of the Balkans within the context of neorealism, neoliberalism and social constructivism.

Bu makalede, barışın bir savaş stratejisi, savaşın da bir barış stratejisi olduğu kabulünden hareketle, I. Dünya Savaşı sırasında Almanya ve müttefiklerinin literatürde ihmal edilen barış stratejileri üç başlıkta ele alınmıştır. Öncelikle savaşın başından 1916 yılı sonuna dek geçen dönemde münferit bir sulh stratejisinin izlendiği öne sürülmüştür. İtilaf devletleri arasındaki anlaşmazlıklar dolayısıyla ve savaşın gidişatına göre itilaf devletlerinin her biri müttefiklerin-den kopabilecek ve münferit sulh yapılabilecek birer düşman olarak değerlendirilmiştir. 1916 yılı önce kamuoyu sonra diplomatik kanallar üzerinden müttefiklerin sonuçsuz kalan müzake-re ve sulh tekliflerine sahne olmuştur. Nihayet savaşın iki blok arasında cereyan etmesi ve iki blok arasında diplomatik ilişkilerin yokluğu üçüncü tarafların aracılığı stratejisini gerekli kıl-mıştır. Başta ABD olmak üzere bitaraf devletler, ruhani otorite olarak papa ve muharip ülke-lerden sosyalistler savaşan taraflarca farklı biçimlerde yorumlanan ve karşılanan sulha aracılık girişimlerinde bulunmuşlardır. ; In this article, starting from the assumption that peace is the strategy of war and also war is the strategy of peace; peace strategies of Germany and its allies during the World War I ne-glected in the literature are discussed in three categories. From the beginning of the war until the end of 1916, it is suggested that the strategy of separate peace was followed. Because of the disputes between the Entente states and according to the course of the war, each of the allies was considered as an enemy which can be detached from the Entente and make separate peace. The year of 1916 has been the scene of the inconclusive negotiation and peace proposals of the Allies in the public discussions first and then through diplomatic channels. Finally, the occur-rence of the war between the two blocks and the absence of diplomatic relations between them necessitated the strategy of third parties' mediation. Neutral states including USA, the pope as a spiritual authority and socialist representatives from combatant countries have attempted to mediate for peace which was interpreted in different ways by the belligerent parties.

Yönetimin dünya üzerinde birçok tanımı vardır ve geçmişten bugüne değin en iyi yönetim metodunun ne olduğu konusunda araştırmalar yapılmaktadır. Bu araştırmaların merkezinde yönetilenlerin rolü büyüktür. Yaşamın her alanına nüfuz eden yönetim, günümüzde ayrı bir öneme sahip olmuştur. Yönetime verilen önemin artmasıyla yerel yönetimlerde bundan nasiplenmiştir. Yönetilenlerin yönetim sürecinde etkin olarak yer alması demokrasilerin güçlenmesini sağlayacaktır, yerel yönetimler demokrasinin gelişiminde önemli bir role sahiptirler, hatta günümüzde yerel yönetimler demokrasinin ana merkezlerinden biri olarak görülmektedir. Bu doğrultuda yerel yönetimlerin gelişim süreci çalışmanın birinci bölümünde irdelenmektedir. Çalışmanın amacına yönelik kent konseylerinin daha iyi anlaşılabilmesi için yerel demokrasinin tanımı, ilkeleri ve katılım modelleri çalışmamızın ikinci bölümünde ele alınmıştır. Birleşmiş Milletler bünyesindeki uluslararası kuruluşlar, dünyayı olumsuz etkileyen birçok problemin yerel yönetimlerin güçlenmesiyle aşılacağını düşünmekte ve bu doğrultuda çalışmalar yapmaktadır. Yerel yönetimlerde halk katılımının artırılmasına yönelik Birleşmiş Milletler bünyesinde uluslararası konferanslar yapılmaktadır. Ülkemiz de son yıllarda bu doğrultuda çalışmalar yapmaya başlamış ve 1997 yılında UNDP'nin desteği ile "Yerel Gündem 21" projesine dahil olmuştur. Bu proje kapsamında yerel yönetimlerin güçlendirilmesi için ülkemizde birçok kanun çıkarılmıştır. Bunlardan biri de 2005 yılında yürürlüğe giren 5393 sayılı Belediye Kanunu'nun "Kent Konseyi" başlıklı 76. maddesidir. Daha sonraki yıllarda bununla ilgili yönetmelikler de çıkarılmıştır. Kent konseylerinin kurulması ile ülkemizde yerel yönetimlerin daha demokratik olması hedeflenmiştir. Söz konusu konseyin kuruluşuyla, kentle ilgili kararlarda etkili halk katılımının ve halkın ihtiyaçlarının belirlenerek sorunlarının çözümünde doğru kararlar alınmasının hedeflendiği görülmektedir. Bu doğrultuda çalışmanın temelini oluşturan kent konseylerinin doğuşu ve gelişimi incelenmiş ve Muş kent konseyinin amaçlanan hedeflere ne düzeyde ulaştığı irdelenmiştir. ; Management has many definitions in the world and what is the best management method has been investigated from past to present. In the center of these investigations the role of the rulers is great. The management, which has penetrated every aspect of our life, now has a special importance. With the increase of priority given to the managements, local governments also benefit from it. The effective involvement of the directors in the management process will ensure that democracies become stronger. Local governments play an important role in the development of democracy; even today local governments are seen as the main center of democracy. In this respect, the development process of local governments is examined in the first part of the study. In order to better understand the city councils for the purpose of the study, the definition, principles and participation models of local democracy are discussed in the second part of our study. International organizations think that many problems that negatively affect the world are being overcome by the strengthening of local administrations and they are working on this direction. International conferences are being held within the United Nations to increase public participation in local governments. Our country has started to work in this direction in recent years and was included in the "Local Agenda 21" project in 1997 with the support of UNDP. Many laws have been enacted in our country for the strengthening of local governments within this project. One of these is the City Council in Article 76 of Municipal Law No. 5393, which was issued in the relevant regulations in the following years. With the establishment of City Councils, local governments in our country are aimed to be more democratic governments. It is seen that in the decisions about the city, aiming at effective public participation and aiming to make correct decisions in the solution of the needs of the people determined. In this direction, the birth and development of the city councils, which form the basis of the study, were examined and the level of the city council of Muş reached the intended targets. ; 525737

Ülkelerde barış koşullarını oluşturmak güvenlik ile ilgili sorunlara karşı belirli bir zaman aralığında girişilen siyasi bir uğraş iken, kalkınma stratejileri ise istikrar koşulları altında yürütülen uzun vadeli bir stratejidir. Barış ve kalkınma ikilisi hem bir ülkede, hem de bir bölge veya küresel ölçekte birbirini destekleyen süreçleri kapsamaktadır. Bu çalışmada, barış ve kalkınma ilişkisi ampirik olarak test edilmiştir. Çalışmada, ekonomik kalkınma ve barış ilişkisi, 93 ülkenin 2007-2013 yılları arasındaki yıllık verileri esas alınarak, panel veri analiziyle en küçük kareler yöntemi kullanılarak incelenmiştir. Yapılan analiz sonucunda sosyo-politik istikrar, yani barış koşullarının varlığı ile ekonomik kalkınma arasında doğrusal ve istatistiksel olarak da anlamlı ilişkiler bulunmuştur ; While forming the conditions of peace in countries is a political occupation which is undertaken in a specified time period against the problems concerning security, development strategies are long term strategies which are conducted under stabilization conditions. Peace and development involve the processes which prop up themselves both in a country and in the scale of regional or global. In this study, the relationship between peace and development are tried to test as empirical. The relationship between economic development and peace are examined with panel data analysis by using the least square method on the basis of the data between the years of 2007-2013 related to 93 countries in the study. As a result of the analysis which is applied it is found that there are statistical and linear relationships between socio-politic stabilization - namely the availability of peace conditions- and economic development

The purpose of the book is to provide an understanding of how trade conflicts and the inequalities that come with them are created in the global economy. The authors' arguments are that trade wars are class wars between elites and workers within countries, which create increasing inequalities between classes in countries, disrupting the global economy and threatening international peace.

TEZ9916 ; Tez (Doktora) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2015. ; Kaynakça (s. 112-130) var. ; xiv, 141 s. ; 29 cm. ; Bu çalışma, Türkiye'de 2001 sonrası kamu bankalarının yönetiminde yaşanan dönüşümü kurumsal mantık perspektifiyle inceleyerek kurumsal karmaşıklık ve örgütsel kimlikler arasındaki ilişkiye açıklık getirmeyi amaçlamaktadır. Çalışmada, bu ilişki, çoklu kurumsal mantıkların örgütsel kimliklere, örgütsel kimlik türünün de stratejik yanıtlara etkisini dikkate alarak iki yönlü araştırılmıştır. Bu çerçevede öncelikle kamu bankalarının çoklu kurumsal mantıkların etkisiyle hibrid mi yoksa çoklumu örgütsel kimliklere sahip oldukları incelenmiştir. Sonrasında, gözden geçirilen örgütsel kimliklerin, kurumsal karmaşıklığa yönelik geliştirilen stratejik yanıtlara nasıl tesir ettiği araştırılmıştır. Yapılan doküman incelemeleri ve görüşmeler ile gerçekleştirilen kodlamalar, kamu bankalarının hem kalkınma hem de ticari bankacılık kurumsal mantıklarının etkisiyle hibrid bir örgütsel kimliğe sahip olduklarını ortaya koymaktadır. Hibrid örgütsel kimliği uyarlayan kamu bankalarının niteliklerinde her iki kurumsal mantığa ait unsurların paradoksal şekilde birlikte bulunması, kurumsal karmaşıklığa, Oliver'ın (1991) tanımladığı şekliyle, kabullenme ve uzlaşı stratejileriyle yanıt verildiğini göstermektedir. ; This study aims to clarify the relationship between institutional complexity and organizational identities by examining the transformation in management of public banks after 2001 in Turkey through institutional logics perspective. In the study, this relationship was investigated in two ways by considering the effect of multiple institutional logics on organizational identities and the effect of organizational identity type on strategic responses, as well. Accordingly, the study examined whether public banks display hybrid or multiple organizational identities under the effect of multiple institutional logics. How revised organizational identities affect strategic responses developed towards institutional complexity was also an issue investigated. The results of the document examinations and interviews as well as the coding based on them demonstrated that public banks own a hybrid organizational identity under the the influence of both developmental and commercial banking institutional logics. The elements paradoxically belonging to both institutional logics together in the characteristics of public banks adapting hybrid organizational identity indicates that responses towards institutional complexity occur through acquiescence and compromise strategies as described by Oliver (1991). ; Bu çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi tarafından desteklenmiştir. Proje No: İİBF2013D7.