Suchergebnisse

Aydınlanma Dönemi'nin özellikle de Rönesans ve Reform hareketlerinin bir ürünü olarak ortaya çıkan modern üniversiteler, Ortaçağ Dönemi eğitim kurumlarının hüküm sürdüğü ulus-devlet öncesi yapılanmayı büyük bir değişime uğratmıştır. Eğitimin yanında araştırma niteliği ile ön plana çıkan modern üniversiteler, "bilim için bilim" anlayışı üzerine temellerini atmıştır. Neo-liberal dönemin piyasa mantığı ile vücut bulan bu yapılar artık "girişimci üniversite", "şirket üniversiteleri" olarak adlandırılacaktır. Tam da bu noktada tüm Avrupa ve Avrupa dışından sürece dâhil olan kurumlar gibi Türkiye de Bologna Süreci'ne kendini adapte etmek zorunda kalmıştır. Zorunda kalmıştır, çünkü Bologna Süreci temelde "gönüllülük" esasına dayanmaktadır. Sürece dâhil olan ülkelerin bakanları 2010 yılına kadar bir araya geldikleri her toplantıda farklı bir eylem başlığı belirlemiş ve çeşitli kriterlerin sağlanması konusunda bir dizi maddeyi yükseköğretim kurumlarına sunmuştur. Bu bağlamda belirlenen başlıklardan biri ise, kalite güvencesi sistemidir. Sistemin düzenli ve eksiksiz ilerleyebilmesi adına kurumlar hem iç değerlendirme hem de dış değerlendirme süreci kapsamına alınmaktadır. Türkiye'de dış değerlendirme sürecini yöneten kurum olarak Yükseköğretim Kalite Kurulu, süreci tamamlayan kurumlara geri bildirimlerde bulunarak bir nevi yön göstermektedir. Trakya bölge üniversiteleri kapsamında Trakya Üniversitesi, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi ve Kırklareli Üniversitesi verileri karşılaştırılmaktadır. Kurumların tüm hizmet alanları incelendiğinde ise, tanımlı süreçlerini oluşturdukları, fakat izleme ve iyileştirmeye ilişkin çabalarının yetersiz kaldığı tespit edilmiştir. ; Modern universities, which emerged as a product of the Enlightenment Period, especially of the Renaissance and Reform movements, caused a major change in the pre-nation-state structure dominated by medieval educational institutions. Coming to the fore as institutions not only of education but also of research, modern universities have been built on the idea of "science for science's sake". These structures, embodied by the market logic of the neo-liberal era, will now be called "entrepreneurial universities" and "corporate universities". At exactly this point, Turkey also had to adapt itself to the Bologna Process together with other institutions in and out of Europe, which were involved in this process. It has had to, because the Bologna Process is in principle based on "voluntariness". The ministers of the countries involved in the process identified a different title of action evey time they met until 2010 and presented a series of articles to the higher education institutions to meet various criteria. One of the topics identified in this context is the quality assurance system. In order for the system to proceed regularly and without interruption, institutions are included in both internal and external evaluation processes. The Higher Education Quality Board, the institution in charge of the external evaluation of the universities in Turkey, plays a guiding role by providing feedback to the institutions which have completed the process. In this study, the data concerning Trakya University, Çanakkale Onsekiz Mart University, Tekirdağ Namık Kemal University and Kırklareli University within the frame of Thrace Region Universities are compared. When all the service areas of the institutions were examined, it was found that they had defined the processes but their efforts for monitoring and improvement were inadequate.

Türkiye ve İran, aralarındaki ortak tarihi ilişkiler, yaşanmışlıklar ve deneyimler do-layısıyla Selçuklu ve Avrupa Birliği örneklerinde görüldüğü gibi, bölgede yeni bir işbirliği çabasına öncülük yapabilirler. Dünya ve bölge barışı ve istikrarına katkı sağlayacağı öne sürülen bir işbirliği fikrinin ve iki ülkenin Orta Doğu bölgesinde işbirliği imkânlarının, tarihsel, teorik ve pratik arka planlarıyla irdelendiği bu çalışma, Türkiye ve İran'ın işbirliğinde Orta Doğu'da yeni bir modelle uluslararası dengelerin kurulması ve bölge halklarının adalet içinde yaşa(tıl)ması idealini savunmaktadır. Bu çalışmanın temel savı, Türkiyesiz bir İran'ın ve İransız bir Türkiye'nin baki kalamayacağı; dünyanın merkezi olduğu düşünülen bu topraklarda iki ülkenin atacakları adımların, bölge barışına önemli katkılar sunabileceğidir. Bölgenin barışı ve istikrarı için işbirliği adımları atmış bir Türkiye ve İran, hem kendi halkları hem de bölge insanları için istikrar ve güven kaynağı olacaktır. ; Turkey and Iran, due to the common historical relations and experiences between them, can reach a new cooperation such models as the Seljuk Empire or European Union as they are in the examples of unity. This Study treats the necessity of keeping the people in the region alive in justice and in establishing international balance with a new model in the Middle East under the cooperation of Turkey and Iran which was originated from the Great Seljuks' experience historically. The basic proposition of this Study is that an Iran without Turkey and a Turkey without Iran will never exist and that the steps taken by the two countries in future in these land which is thought to be as the center of the world's greatest civilization. In addition, it can make important contributions in the peacekeeping in the region. If Turkey and Iran take necessary other diplomatic, political, cultural, and economic steps for unity and cooperation, it can be a source of stability and reliability for both their own communities and people in this region.

Soğuk Savaş Sonrası Dönem'den 11 Eylül Saldırıları'na kadar Amerika Birleşik Devletleri (ABD), Avrasya'da demokrasi ve liberalizmin gelişmesi için faaliyetler yürütmüştür. 11 Eylül Saldırıları'nın ardından ABD için en önemli mesele güvenlik meselesi olmuştur. Ancak Başkan Obama'ya kadar olan süreçte ortaya çıkan aksaklıklar, ABD'nin dış meselelerde daha toleranslı olması gerektiği sonucunu doğurmuştur. Böylece bölgenin güçlü devletlerinden olan Rusya Federasyonu (RF) ile ABD arasındaki ilişkileri de yeniden gözden geçirmek gerektiğine dair bir görüş oluşmuştur. Başkan Obama, Birinci Başkanlık Dönemi'nde Avrasya'ya yönelik yumuşak dış politika adımları atmaya çalışmıştır. Ancak ABD'nin yumuşak politikaları RF'nin daha da cesaretlenmesine yol açmış ve ABD-RF ilişkileri tekrar gerginleşmeye başlamıştır. Obama'nın İkinci Başkanlık Dönemi'nde ABD'ye karşı adımlar atmaya başlayan RF ve Çin Halk Cumhuriyeti (ÇHC), Avrasya'da bölgesel entegrasyon faaliyetlerinin hız kazanmasını sağlamışlardır. Bu bağlamda çalışmamızda Obama Dönemi'nde ABD'nin Avrasya Bölgesi'ne yönelik politikaları incelenerek, Avrasya Devletleri'nin gelişiminde Obama politikalarının etkileri analiz edilmiştir. Analizler yapılırken antlaşma metinleri, ABD Kongresi'ne ait resmi belgeler ve söylemler kullanılmış ve aynı zamanda konuyla ilgili eser ve görüşlere de yer verilmiştir. Hipotezimize göre ABD'nin Avrasya Bölgesi'ne yönelik politikaları, ÇHC ve RF'nin bölge devletleriyle ilişkilerinin gelişmesine yol açmıştır. Böylece hem ABD ile hem de RF ve ÇHC ile ikili ilişkiler kurabilen Avrasya Devletleri, denge politikası güderek Obama Dönemi'nde daha da güçlenmişlerdir. ; From the post-Cold War period to the September 11 attacks, the United States of America (USA) carried out activities for the development of democracy and liberalism in Eurasia. After the September 11 attacks, the most important issue for the US was the security issue. However, the disruptions in the process up to President Obama have led to the conclusion that the US should be more tolerant in foreign affairs. Thus, an opinion was formed that it is necessary to reconsider the relations between the Russian Federation (RF), which is one of the strongest states in the region, and the USA. President Obama tried to take soft foreign policy steps towards Eurasia during the First Presidency. However, US soft policies have encouraged the RF to become even more encouraging, and US-RF relations have started to tighten again. Obama and the People's Republic of China (PRC), which started to take steps against the US during the Second Presidential term, accelerated the regional integration activities in Eurasia. In this context, the policies of the US in the Eurasian Region during the Obama Period were analyzed and the effects of Obama policies on the development of Eurasian States were analyzed. During the analysis, treaty texts, official documents and discourses of the US Congress were used, and the works and opinions on the subject were also included. According to our hypothesis, US policies towards the Eurasian Region have led to the development of relations between PRC and RF with the states of the region. Thus, the Eurasian states, which were able to establish bilateral relations with both the US and the RF and PRC, became even stronger during the Obama Period by pursuing a balance policy.

YÖK Tez No: 576646 ; Örgütler; mal veya hizmet sunumunda insan kaynakları, fiziki kaynaklar, bilgi ve teknolojik kaynaklar, entelektüel sermaye, örgüt kültürü gibi pek çok kaynağı kullanmaktadır. Rekabetin yoğunlaştığı ve risklerin sürekli arttığı çağımızda bu kaynakların etkin kullanımı, örgütlerin sağlıklı işleyişi ve örgütsel hedeflere ulaşılması için zorunludur. İç denetim, örgüt yönetimini geliştirmek üzere tasarlanmıştır. İç denetimin örgüt kaynaklarının etkin kullanımı üzerindeki etkisinin belirlenmesi, iç denetçiler ve yöneticiler için dikkate değer bir husustur. Bu bağlamda iç denetim faaliyetleri örgütler açısından oldukça önemlidir. Araştırmanın amacı; iç denetimin örgütlerin insan kaynakları, fiziki kaynakları, bilgi ve teknolojik kaynakları gibi maddi ve maddi olmayan kaynakları üzerindeki etkisine ilişkin algıyı ortaya koymaktır. Bu amaçla 89 adet katılımcıya 36 ifadeden oluşan anket uygulanmış, elde edilen veriler analiz edilerek sonuçlar yorumlanmıştır. Araştırma sonucuna göre, iç denetim faaliyetlerinin örgüt kaynaklarının etkinliğinin artmasında olumlu katkısının olduğu görülmüştür. ; Organizations utilize human resources, physical resources, information and technological resources, intellectual capital, organizational culture etc. in delivering goods and services. In our age when the competition is intensified and risks are increased, the usage of these resources are obligatory for good functioning of organizations and for achieving organizational goals. Internal audit is designed for improving organizational management. Determining the effects of internal audit on effective usage of organizational resources is a significant matter. In this context, internal audit activities are considerable/important for organizations. The aim of this study is to reveal the perception regarding the effects of internal audit on physical and non-physical (intellectual capital) resources of organizations such as human resources, and information and technological resources. For this purpose, the questionnaire, consisting of 36 questions, are conducted to 89 participants. The data are analyzed and the results are interpreted. According to the result of the study, internal audit activities has positive contribution to the improvement of efficiency of organizational resources.

Örgütler; mal veya hizmet sunumunda insan kaynakları, fiziki kaynaklar, bilgi ve teknolojik kaynaklar, entelektüel sermaye, örgüt kültürü gibi pek çok kaynağı kullanmaktadır. Rekabetin yoğunlaştığı ve risklerin sürekli arttığı çağımızda bu kaynakların etkin kullanımı, örgütlerin sağlıklı işleyişi ve örgütsel hedeflere ulaşılması için zorunludur. İç denetim, örgüt yönetimini geliştirmek üzere tasarlanmıştır. İç denetimin örgüt kaynaklarının etkin kullanımı üzerindeki etkisinin belirlenmesi, iç denetçiler ve yöneticiler için dikkate değer bir husustur. Bu bağlamda iç denetim faaliyetleri örgütler açısından oldukça önemlidir. Araştırmanın amacı; iç denetimin örgütlerin insan kaynakları, fiziki kaynakları, bilgi ve teknolojik kaynakları gibi maddi ve maddi olmayan kaynakları üzerindeki etkisine ilişkin algıyı ortaya koymaktır. Bu amaçla 89 adet katılımcıya 36 ifadeden oluşan anket uygulanmış, elde edilen veriler analiz edilerek sonuçlar yorumlanmıştır. Araştırma sonucuna göre, iç denetim faaliyetlerinin örgüt kaynaklarının etkinliğinin artmasında olumlu katkısının olduğu görülmüştür. ; Organizations utilize human resources, physical resources, information and technological resources, intellectual capital, organizational culture etc. in delivering goods and services. In our age when the competition is intensified and risks are increased, the use of these resources are obligatory for the good functioning of organizations and for achieving organizational goals. Internal audit is designed for improving organizational management. Determining the effects of internal audit on the effective use of organizational resources is a significant matter. In this context, internal audit activities are considerable/important for organizations. This study aims to reveal the perception regarding the effects of internal audit on physical and non-physical (intellectual capital) resources of organizations such as human resources, and information and technological resources. For this purpose, the questionnaire, consisting of 36 questions, are conducted to 89 participants. The data are analyzed and the results are interpreted. According to the result of the study, internal audit activities has a positive contribution to the improvement of the efficiency of organizational resources.

Safevi Devleti ile başlayan Osmanlı-İran ilişkileri, her iki devleti de memnun etmeyecek durumda gelişmiştir. İki devlet karşılıklı geliştirdiği politikalarla Irak bölgesine hakim olmak istemiştir. Bölgenin hakimi Osmanlı Devleti'dir. Bu süreç XIX. yüzyıla değin devam etmiştir. İran'ın bölgedeki ticaretten pay almak isteği bu dönemde daha da belirginleşecektir. İki devlet arasındaki hudud oldukça uzundur. Bölgede yaşayan aşiret ve tebanın muğlak durumu ve daha önceden yapılan antlaşmaların sorunlara kalıcı çözümler üretmeyişi, iki devlet arasındaki ilişkileri daha da zorlaştırmıştır. Bu dönemde iki devlet ilişkilerine İngiltere ve Rusya da müdahil olmuştur. Muhammed Şah'ın Herat'ı işgaliyle gerginleşen İran-Osmanlı ilişkileri, İngiltere ve Rusya'nın arabulucuğuyla bir savaş vuku bulmadan neticelenecektir. 1847 Erzurum Antlaşması öncesi, İran Devleti Murahhası Mirza Taki Han ile Osmanlı Devleti Murahhası Enverî Efendi, iki devlet arasındaki sorunları çözmek amacıyla Erzurum'da bir araya gelmişlerdir. İngiltere ve Rusya da bu müzakerelere gözlemci olarak katılmıştır. İki devlet arasında yapılan bu görüşmeler yaklaşık dört yıl ( 1843- 1847) sürmüştür. Enverî Efendi, Erzurum'da İran Sefiri ile yaptığı mükâleme mazbatalarını ve Hariciye Nezareti ile yaptığı yazışmaları İran Sefaretnamesi adıyla kaleme almıştır. Eserimiz müellif yazmasıdır. Başka nüshası bulunmamaktadır. Sefâretnâme metni, Osmanlı İran ilişkilerini anlamak açısından önem taşımaktadır. Ayrıca İngiltere ve Rusya'nın bölgeye yönelik tutumunu bu eserle görmekteyiz. Eserimiz diplomasi tarihi açısından da son derece önemlidir. Tezimiz İran Sefâretnâmesi isimli eserin transkripsiyonu ve değerlendirilmesini ihtiva etmektedir. Sefâretnâme metninin Latin Alfabesi ile Türkçe'ye kazandırılması amaçlanmıştır. İran Sefâretnâmesi isimli eser, Osmanlı Türkçesi'nin en güzel nesir örneklerinden birisidir. ABSTRACTOttoman-Iranian relations began with the Safevi State, but developed unsatisfactorily for both parties. Both states tried to impose their policies on the Iraq region. The ruler of the region was the Ottoman Empire. This process continued until the 19th century. In this period, Persia's demand to receive a portion of the regional trade became more significant. The frontier between the two states is very long. The relationship between the two states became more difficult because of the unclear situation of the subjects and tribes in the region, and the failure of previously signed agreements to provide a permanent solution to the problems in the region. It was during this period that England and Russia began to interfere in relations between the two states. Tensions in Ottoman-Persian relations increased with the occupation of Herat by Muhammed Şah, but war was avoided through the intervention of England and Russia. Before the Erzurum Pact in 1847, Persian state representative, Mirza Taki Khan, and Ottoman Empire representative, Sir Enverî, conducted a series of negotiations to attempt to solve the problems between the two states. England and Russia joined these negotiations as observers. These negotiations between the two governments continued for approximately four years (1843-1847) Enverî Efendi recorded the official reports of meetings with the Persian ambassador in Erzurum and correspondence with the Iranian Foreign Ministry in a book entitled "Iran Sefaretnamesi". This work exists only in manuscript form. The text of "Sefaretname" is important in understanding relations between the Ottoman Empire and Persia. We can also discern the attitudes of Russia toward the region in this book. At the same time, this book is hugely important in the history of diplomacy. This thesis contains the transcription and analysis of "Iran Sefaretnamesi" and its aim is the creation of a Turkish translation of this invaluable document. The Iran Sefaretname is an exquisite of Ottoman Turkish prose.

Bu çalışmanın Arktika ile ilgili kısmı ''From Conflict to Cooperation: Analyzing the Arctic Council as an Institution Constructing Stability'' adlı yayımlanmamış doktora tezinden üretilmiştir. ; Soğuk Savaş yıllarında daha çok askeri araçlarla gündeme gelen devletlerarası güç ilişkileri söz konusu dönem sonrası ciddi bir dönüşüme uğramıştır. Özellikle enerji kaynaklarının keşfedilmesi ve bu kaynakların belirlenen rotalarla optimum düzeyde taşınması, günümüzde devletlerin etki kapasitesini belirleyen faktörlerin başında gelmektedir. Dolayısıyla devletler ile ilgili analizlerde klasik anlamda başvurulan jeopolitik yaklaşımların aksine son yıllarda ekonomik faktörlerin öncelikli olarak değerlendirildiği, bu bağlamda bir güç unsuru olarak ekonomik araçların kullanıldığı jeoekonominin hâkim olduğu bir dönemden bahsetmek mümkündür. Doküman analizi yönteminin kullanıldığı bu çalışmada, Arktik ve Doğu Akdeniz bölgelerinde enerji kaynaklarının keşfedilmesiyle birlikte jeopolitikten jeoekonomiye doğru bir dönüşümün yaşandığına değinilmektedir. Bu bağlamda söz konusu bölgeler ile ilgili klasik anlamda rekabet yüklü jeopolitik içerikli değerlendirmeler yerine, devletlerarası işbirliği olanağının yer aldığı jeoekonomik yaklaşımın etkili olduğu iddia edilmektedir. ; Inter-state power relations were shaped by different dynamics witnessed a considerable change after the Cold War process of which military instruments were on the agenda. Notably, exploration of energy resources and transportation of the resources in question via significant routes on optimum level has been one of the underlying factors determining the impulse capacity of states. Thus, besides making reference to geopolitics so as to analyze state behaviors, it probably could be referred to a prevailing geoeconomic process affecting international relations that prioritizes economic factors and utilize them as power instruments, recently. In this paper, it is indicated that just after the exploration of hydrocarbons, geoeconomic perspective has been efficient along with geopolitics in the Arctic and Eastern Mediterranean. Within the paper, document analysis as a method scrutinizing national strategy documents of the Arctic states and assessment on energy potential pertaining to the region besides documents on energy potential of the Eastern Mediterranean and bilateral agreements has been utilized. In the light of geoeconomic perspective it is asserted that owing to economic opportunities existing in both regions a cooperative process which mutual gains/interests are prioritized among actors could be referred besides hard competition caused by power politics. In this context, right along with confrontation and conflict among states, it is argued that there may be cooperation as well. Consequently, although the impact of geopolitical competition among the actors is undeniable, the geoeconomic approach which includes the possibility of interstate cooperation, is also claimed to be effective.

Bu makale, Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) iktidarlarının Batı Balkanlara yönelik dış politikasını irdelemektedir. Uzman mülakatı ile toplanan veriler, Türkiye'nin güçlü ve zayıf yönleri ile bölgede sahip olduğu fırsatları ve karşılaştığı tehditleri sıralamak için kullanılmıştır. 'Türk dış politikası ve Batı Balkanlar' konusunda uzman 15 akademisyen/araştırmacı ile gerçekleştirilen yapılandırılmış mülakatlar için – Güçlü yönler (Strength), Zayıf yönler (Weakness), Fırsatlar (Opportunities) ve Tehditler (Threat) kelimelerinin baş harflerinden oluşan SWOT analizi yapılmıştır. Türkiye'nin bölge ile olan tarihsel-sosyolojik bağları, yumuşak güç ve kamu diplomasisi, ekonomik ve ticari gündemi de dâhil dış politika aktivizmi 'güçlü' yönleri; bölgedeki olumsuz algısı, siyasi ve ekonomik istikrarsızlığı, uluslararası rekabet ve Batı ile yaşanan sorunlar ve son olarak bürokratik problemler, 'zayıf' yönleri olarak karşımıza çıkmaktadır. İktisadi-ticari potansiyel ve kimlik temelli fırsatlar, alternatif güçlerin kapasite ve etkinlikleri ile Türkiye'nin Euro-Atlantik ağı, bölgede sahip olduğu 'fırsatlar'; alternatif güçler ve artan rekabet, iktidarın mevcut dış politikasından kaynaklanan sorunlar ve bölgenin kendi dinamiklerinin yarattığı belirsizlikler, bölgede karşılaştığı 'tehditler' olarak sıralanmaktadır. Türkiye'nin bölgede sürdürülebilir bir dış politika izleyebilmesi için kurumsallaşma kapasitesini ve inisiyatiflerini güçlendirmesi, daha da önemlisi bölgeye ilişkin kapsayıcı yeni bir yaklaşım benimsemesiönerilmektedir.

Although they are institutions affected by the rapid change and transformation process in the world, universities are among the sources that bring this change and transformation. Since the change and transformation process is continuous, universities should always aim novelties that creates institutional and social value –in other words, innovation-. The objectives and future foresights of institutions are announced through mission and vision statements. The mission and vision determined by the top management of the institution, fulfil the function of guiding the employees and adopting the institutional objectives. Therefore, effective mission and vision statements are necessary for institutions to use all their sources towards institutional objectives. Therefore, mission and vision statements of the universities should include terms about innovation. In respect to this, the aim of this study is to analyse the mission and vision statements of the faculties of economic & administrative sciences, political sciences, social sciences, administrative sciences, economics, business, business & management; business, administrative & social sciences of the state and foundation universities located in Marmara Region comparatively. ; Üniversiteler; dünyada yaşanan hızlı değişim ve dönüşüm sürecinden etkilenen kurumlar olmakla birlikte, bu değişim ve dönüşümü ortaya çıkaran kaynaklar arasında yer almaktadır. Ayrıca üniversiteler, bu değişimin sürekliliği gereği, daima kurumsal ve toplumsal değer yaratacak yenilikleri, bir başka ifadeyle inovasyonu hedeflemesi gereken kurumlardır. Örgütlerin hedefleri ile geleceğe yönelik öngörüleri ise, misyon ve vizyon bildirimleri aracılığıyla açıklanır. Örgütün tepe yönetimi tarafından belirlenen misyon ve vizyon, örgüt çalışanlarına yol gösterme ve örgütsel hedefleri benimsetme fonksiyonunu yerine getirir. Dolayısıyla örgütlerin tüm kaynaklarını örgütsel hedefler doğrultusunda kullanabilmesi için, etkili misyon ve vizyon bildirimleri bir gerekliliktir. Bu açıdan değerlendirildiğinde, üniversitelerin misyon ve vizyon bildirimlerinin, inovasyona ilişkin ifadeler içermesi beklenir. Bu noktadan hareketle çalışmanın amacı, Marmara Bölgesinde faaliyet gösteren devlet ve vakıf üniversitelerinin İktisadi ve İdari Bilimler, Siyasal Bilgiler, Sosyal Bilimler, Yönetim Bilimleri, İktisat, İşletme, İşletme ve Yönetim Bilimleri Fakülteleri ile İktisadi, İdari ve Sosyal Bilimler Fakültelerinin misyon ve vizyon bildirimlerinin inovasyon kavramı çerçevesinde karşılaştırmalı olarak analizidir.

This research conducted in order to determine the recognition of development agencies by the organizations in their activity areas and the contributions of development agencies to regional development, is limited to the organizations within the Organized Industrial Zone in TR42 and TR52 regions, and includes 2015 data. The data within the context of the study have been collected online with 29-question survey consisting of open-ended and closed-ended questions about demographic variables, organizations, and opinions and suggestions of the organizations about the development agencies. This study is a heuristic research and includes 215 participants, and the data collected has been analyzed by means of crosstabs in SPSS 18 software. The primary findings of the study reveal that the organizations consider development agencies significant for regional development, however they are concerned about the objectivity of development agencies, and the recognition of the agencies is not sufficient. ; Kalkınma ajanslarının, faaliyet yürüttükleri bölgelerdeki işletmeler tarafından bilinirliği ve bölge kalkınmasına katkılarını tespit edebilmek için yapılan bu araştırma, TR42 ve TR52 Bölgelerindeki Organize Sanayi Bölgesi işletmeleri ile sınırlandırılmış olup, 2015 yılı verilerini içermiştir. Araştırma kapsamındaki veriler, demografik değişkenler, işletmelere ilişkin bilgiler ve işletmelerin kalkınma ajanslarına yönelik bilgi, görüş ve önerilerinden oluşan, açık ve kapalı uçlu soruların yer aldığı 29 soruluk bir anket ile online olarak toplanmıştır. Keşifsel nitelikte gerçekleştirilen bu araştırmaya 215 katılımcı katkı sağlamış ve elde edilen veriler SPSS 18 programında, çapraz tablolar oluşturularak analiz edilmiştir. İşletmelerin, kalkınma ajanslarını bölge kalkınması için önemli bulmaları ancak bu kuruluşların tarafsızlıklarına ilişkin kaygı duymaları ve ajansların bilinirliğinin yeterli düzeyde olmaması araştırma sonucunda ortaya çıkan en önemli bulgulardan olmuştur.

Günümüzde çevre bilinci dünyada, Avrupa da ve Türkiye de hızla gelişmektedir. Bu bilinç artık Avrupa Birliğine üyelik yolunda Türkiye için bir gereklilik olduğu kadar, küreselleşen dünya piyasasında var olmanın bir standardı olma yolundadır. Bu çalışma ile İskenderun bölge sanayisisinin gelişen Türk ve Avrupa Birliği Çevre Mevzuatlarına uyumu araştırılmıştır. Yapılan çalışmanın teorik bölümünde; Avrupa ve Dünyada çevre bilincinin gelişimi ve bu paralellikle Türkiye'deki çevre bilincinin gelişimi özetlenmiş, Endüstriyel Çevre Konusundaki Avrupa Birliği ve Türk mevzuatı incelenmiştir. Pratik bölümde ise; teorik çalışma ile elde edilen temel bilgilerin, Yerel Yetkililer, Sivil Toplum Kuruluşları ve fabrikaların yetkililerine yapılan anket çalışması ile İskenderun Bölgesinde uygulama ve yaklaşımı araştırılmıştır. Anket çalışmalarının sonunda; Türk Kanunları ile yapılan düzenlemelerin uygulamada bir formalite gibi kağıt üzerinde olduğu, ancak gerçekte uygulanmadığı görülmüştür. Avrupa Birliği yönerge ve tüzüklerine ise herhangi bir uyum zorunluluğu olmadığından; bu konuda bir çalışma yapılmadığı gözlenmiştir. ; Nowadays, environmental consciousness is spreading out in the world, Europe as well as Turkey. This consciousness is not only one of the requirement for Turkey on the way of membership to European Union, and also being a standard to be a member of the Global Market. By this study, the adaptation of Iskenderun Industrial region to developing Turkish and European Union laws of environmental regulations are searched. In the theoretical part of the study; the development of environment consciousness in the World, Europe as well as Turkey is summarized. European and Turkish Industrial Pollution regulations are investigated In the practical part; the developing of the applications to the information at the theoretical part is searched at the Iskenderun Industrial region by applied questionnaires to the local authorities , to Non Government Organizations and also to environment responsibilities of the factories. From this survey results; The application of the Turkish regulations are considered as formalities on the papers, but has no real application. Since it is not obligatory to full fill and apply the Environmental European Union regulations and laws yet; no application on that field has been found.

YILLARI ARASINDA KÖRFEZ ÜLKELERİNİNTÜRKİYEDEKİ YATIRIMLARITEZ ÖZETİBu çalışma, Türkiye'ye yatırım yapan Körfez ülkeleri (Suudi Arabistan, Irak, Kuveyt, Bahreyn, Katar ve Birleşik Arap Emirlikleri) yatırımlarını 2000-2008 yılları arasında incelemektedir. Türkiye'ye yatırım yapan Körfez sermayesini ve tüm yabancı sermaye içindeki payını diğer gelişmekte olan ülkelerle karşılaştırdığımızda, 2003 yılına kadar önemli bir orana sahip olmadığını görmekteyiz. 2003 yılına kadar Türkiye'ye gelen yabancı sermaye miktarı ve oranı Türk ekonomisi içinde çok az ve önemsizdir.2000 yılından sonra Türk hükümetlerinin Türk ekonomisini AB'ne entegre etmek için yaptıkları reformlar neticesinde 2003-2008 yılları arasında yabancı sermaye yatırımları artmıştır. Bu bağlamda son yıllarda yaklaşık 30 milyar dolar Körfez sermayesi doğrudan ve dolaylı olarak Türkiye'ye gelmiştir.Bu tezin temel amacı Körfez ülkelerinden Türkiye'ye gelen yabancı sermaye yatırımlarını ve sektörel aktivitelerini incelemektir. Üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde yabancı sermaye yatırımlarına ilişkin teoriler incelenmektedir. Böylelikle, yabancı sermayeli firmalar niçin ülke dışına yatırım yaparlar sorusuna cevap aranmaktadır.II.Bölümde; Türkiye'ye gelen yabancı sermayenin tarihi gelişimi ve yabancı sermayenin ülkemizdeki hareketleri üzerinde durulmuştur. Bu yabancı yatırımların uzun ve kısa vadeli hareketlerinde ayrı- ayrı incelenmiştir. Ayrıca bu bölümde Türkiye'nin yabancı kaynaklı sermayeye olan ihtiyacı ve bu sermayenin ülkemize geliş ve gelmeyiş nedenleri araştırma konusu yapılmıştır. Türkiye'deki yabancı sermayeye ilişkin kanuni düzenlemeler de bu bölümde açıklanmıştır.III. Bölümde; Ortadoğu ve Arap ülkelerinin ülkemize yaptığı yatırımlar arasında körfez ülkelerinden gelen yabancı sermayenin önemi ve hacimleri ele alınmıştır. Türkiye yirmi birinci yüzyılın ilk on yılında yüksek ekonomik büyümeyi hedeflemiştir. Bu yüzden son Türk hükümetleri rekabetçi sanayileşme planlarını uygulamaya koymuşlardır. Yüksek hızlı büyüme de ancak yabancı sermaye yatırımlarının hızlı yükselmesi ile olacaktır.2003-2008 yılları arasındaki ekonomik reformlar sonucu Türkiye'ye yatırım yapan yabancı sermaye miktarında önemli artışlar olmuştur. Bu yeni ulaşılan miktarlarda Körfez sermayesinin de payı vardır. Ancak, Körfez sermayesi henüz beklenen oranlarda Türkiye'ye yatırım yapmamıştır. Körfez sermayesine ait Türkiye'de yatırım yapan firmaları Britanya ve Hollanda ile karşılaştırdığımızda çok önemli miktarlara ulaşamadığını görmekteyiz. Sonuç olarak ülkemize gelen yabancı yatırımların son dönemde artış gösterdiği bu artışa oranı henüz alt seviyede olsa bile körfez sermayesinin de katıldığı belirtilmiştir. Ayrıca körfez ülkelerinden daha fazla yatırımın ülkemize nasıl gelebileceği hususunda görüşler ortaya koyulmuştur. Foreing Direct Investments of the Gulf Countries in Turkey: 2000-2008AbstractThis thesis studies the foreign investments of the Gulf Countries (Saudi Arabia, Iraq, Kuwait, Bahrain, Qatar and UAE) in Turkey between the years 2000 and 2008. When we compare the amount of foreign direct investments of the Gulf countries coming to Turkey with the corresponding amounts in some other developing countries we clearly see that our findings strengthens that the share of foreign direct investment in Turkey is insignificant until 2003. Until this year a very small amount of foreign direct investment entered into Turkey and its share was very small and unimportant amount in the Turkish economy.After 2000, the Turkish governments introduced some crucial economic policies in order to integrate the Turkish economy into the EU. As a result of this, Turkey is getting more foreign capitals from the Gulf region as well as other countries. Turkey received about 30 billion dollars in this period directly and indirectly from the foreign investors of the Gulf countries.This thesis is written with a purpose to evaluate the investments and the sector activities of the Gulf countries firms in Turkey. It has three chapters. The first chapter offers a survey of foreign direct investment theories. The concept of foreign investment and the economic theories of foreign direct investment are examined. In this way, the question of why firms invest abroad is examined.The second chapter deals with the economic growth dilemma of developing countries and examines the necessity of foreign direct investment to realize economic growth in these countries. In addition, give priority to foreign direct investment to realize economic growth in developing countries will be examined. This chapter also, describes the foreign direct investment activities in Turkey with respect to the historical context. The Turkish foreign investment encouragement laws are explained in this chapter. The third chapter examines the foreign direct investments of the Gulf countries in Turkey. In other words, in this last chapter, it is discussed the importance of the Gulf capital in the Turkish economy. Turkey in the first decades of the twenty first century, aimed to sustain higher economic growth rates. The last Turkish governments adopted competitive industrialization plans as the main target. Turkey tries to realize higher growth rates encouraged the inflow of foreign direct capital as an external source into the country. As a result of the economic reforms, Turkey got more foreign direct capital between 2003-2008. The contribution of the Gulf capital is very important as a new source to get higher rates of foreign direct capital in Turkey. However, the inflow of foreign direct capital coming from Gulf countries did not reach to the level that was expected. The number of firms of the Gulf countries containing foreign capital was insignificant when compared with Britain and Netherland. In conclusion, it is discussed some certain facts in explaining the reasons of inadequate flow of foreign direct investment into Turkey. It is suggested some important points to increase the inflow of foreign direct capital coming from the Gulf countries.

Bu çalışmada son yıllara kadar uluslararası ilişkiler gündeminde marjinal konumda olan Arktik bölgesinin değişen jeopolitik konumu jeopolitik kayma çerçevesinde ele alındıktan sonra Amerika Birleşik Devletleri ve Rusya Federasyonu'nun bölgeye yönelik politikaları incelenmiştir. Jeopolitik kayma; coğrafi bölgelerin jeopolitik ve jeostratejik değişimler sonucunda uluslararası politikadaki konumunun değişmesi olarak edilmektedir. Arktik bölgesi; yer altı maden kaynakları, balıkçılık ve dünyada keşfedilmemiş hidrokarbon kaynakları bakımından oldukça zengindir. Arktik bölgesi küresel ısınmadan en fazla etkilenen bölgelerden biridir. Arktik bölgesindeki buzulların erimesi ile birlikte var olduğu tahmin edilen yüksek miktarlardaki hidrokarbon kaynaklara ulaşımın kolaylaşması, geleneksel deniz rotalarına kıyasla zaman ve ekonomik maliyet yönünden daha cazip yeni ulaşım yollarının ortaya çıkması gibi faktörler nedeniyle bölgenin yakın gelecekte jeopolitik önemi artacaktır. Arktik bölgesinin yaşadığı bu jeopolitik kayma sürecinde bölge içi ve dışından birçok uluslararası aktör bölgeye yönelik politikaları güncellemektedir. Çalışma, giriş bölümüyle beraber üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde teorik çerçeveyi, ikinci bölümde Arktik bölgesinin tarihi, coğrafi sınırları ve aktörlerini, üçüncü bölümde ise ABD ve Rusya'nın bölge politikaları incelenmiştir. Sonuç bölümünde de elde edilen veriler neticesinde genel değerlendirmeler yapılmıştır. ; In this study, after discussing the changing geopolitical position of the Arctic region which has been in a marginal position on the international relations agenda until recent years within the framework of the geopolitical shift, the policies of the United States of America and the Russian Federation towards the region are examined. Geopolitical shifts symbolize the changes in the position of geographical regions in international politics as a result of geopolitical and geostrategic changes. Arctic region is rich in terms of underground mineral resources, fisheries and unexplored hydrocarbon resources in the world. The Arctic is warming faster than any other region on Earth. The geopolitical importance of the region will increase in the near future due to factors such as estimated high amounts of hydrocarbon resources and the emergence of new transportation routes which are more beneficial in terms of time and economic cost compared to traditional sea routes. Many international actors from within and outside the region update their policies towards the region during the geopolitical shift in the Arctic region. The study consists of three parts including the introduction. In the first chapter, the theoretical framework, in the second chapter, the history, geographical borders and actors of the Arctic region, and in the third chapter, the regional policies of the USA and Russia are examined. In the conclusion part, general evaluations have been made based on the data obtained.

Anahtar Kelimeler : Türkiye, Irak, Körfez Savaşı, Terörizm, Politika, Birleşmiş Milletler, Amerika Birleşik Devletleri, Kürtler, Petrol ÖZETIrak, 1990'da Kuveyt'i kendi toprakları olduğu, Kuveyt'in Irak petrolünü kuyular açmak suretiyle çaldığı ve uluslararası piyasalarda petrolün fiyatını düşürdüğü gerekçeleri ile işgal etmiştir. Birinci Körfez Savaşı ile Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi'nin aldığı kararlara dayanarak Irak'a müdahale edilmiş ve Irak, Kuveyt'ten çıkarılmıştır. İkinci Körfez Savaşı, Güvenlik Konseyi'nin askeri müdahaleyi açıkça içeren kararı olmamasına rağmen yapılmıştır. Savaş, Irak'ın Kitle İmha Silahlarına sahip olduğu, teröre destek verdiği, totaliter Irak rejiminin değiştirilmesi gerektiği gerekçeleri ile yapılmıştır. Birinci Körfez Savaşı sonrasında Kuzey Irak'ta de facto bir Kürt devleti kurulmuştur. İkinci Körfez Savaşı sonrası Irak, federal yapıya dönüşmüştür. Kuzey Irak'ta kurulan Kuzey Irak Yönetimi, başta özerklik olmak üzere önemli anayasal haklar elde etmiştir. Her iki savaş boyunca da Birleşmiş Milletler Örgütü'nün de içinde bulunduğu bölgesel ve bölge dışı aktörlerin izlediği politikalar olmuştur. Her iki savaş çok önemli sonuçlar doğurmuştur. ABD ve Koalisyon Güçleri, İkinci Körfez Savaşı'nı uluslararası toplumun muhalefetine rağmen yapmıştır. AB ülkelerinin bir kısmı ile Rusya, Çin gibi ülkeler, ABD müdahalesine karşı çıkmışlarsa da başarılı olamamışlardır. İkinci Körfez Savaşı sonrası BM'nin uluslararası barış ve güvenliği sağlama rolü tartışılır hale gelmiştir. Bu savaş sonrasın da ABD ile Türkiye'nin de dahil olduğu bazı bölgesel ve bölge dışı aktörlerle ilişkilerinde önemli kırılmalar meydana gelmiştir. Türkiye, her iki savaşa diplomatik yollarla engel olmaya çalışmıştır. Savaşlar Türkiye'nin iç ve dış politikalarında derin izler bırakmıştır. Irak ile tarihsel, kültürel ve ekonomik önemli ilişkileri bulunan Türkiye, her iki savaştan da siyasal ve ekonomik bakımlardan olumsuz etkilenmiştir. Kuzey Savaşlar sonrası ortaya çıkan olumsuz etkilerin, Irak'ta ilerde meydana gelecek siyasi yapılanmaya bağlı olarak derinleşmesi de söz konusu olabilecektir. ABSTRACTIraq occupied Kuwait in 1990 by claming that it was own land, that Kuwait stole the oil belonging to Iraq through opening wells and that caused the price of oil to decrease in the international market. The decisions which were made by the United Nations Security Council were taken as basis and this occupation was prevented by the First Gulf War.The Second Gulf War broke out although the Security Council did not have a decision including a military attract. That Iraq had Weapons of Mass Destruction, that it supported the terrorism and that the totalitarian government in Iraq should be changed were shown as the reasons of the war. After the Second Gulf War, Iraq turned to a federal state. The North Iraq Government, which was established in the North Iraq, obtained important constitutional rights such as autonomy. During the Gulf Wars, there were policies followed by the actors in the region and out of the region including the United Nations.Both wars gave birth to very important consequences. The United States and the Powers in Coalition went to war in spite of the international opposition. After this war, the U.S.A had important breaks in its relations with the actors from or out of the region including Turkey.They tried to prevent both wars through political methods. These wars left deep tracks in Turkey's politics both inside and outside. Turkey, which has historical, cultural and economic relations with Iraq, was affected negatively by these wars. The negative effects of the wars may deepen depending on the political structure in Iraq in the future.

Türk dış politikası ekseninde kamu diplomasisi uygulamaları 11 Eylül 2001 terör saldırıları sonrası dönemde Türkiye ve Sahraaltı Afrika (SAA) ilişkileri örneğinde incelenmektedir. Sert ve yumuşak güç unsurlarının birlikte değerlendirildiği bütünleşik güç yaklaşımının kamu diplomasisine etkisi temel alınmaktadır. Bu doğrultuda, sosyal inşacı yaklaşım perspektifinde Türkiye ve SAA ilişkilerinde kamu diplomasisi sürecinin yorumlanması amaçlanmaktadır. Özellikle 11 Eylül sonrası uluslararası ilişkiler düzenindeki değişim, kamu diplomasisi sürecini ve uygulamalarını önemli hale getirmiştir. Kamu diplomasisi kavramı etrafında yapılan tartışmalar 11 Eylül sonrası Türk dış politikasını etkilemiştir. Tez çalışmasında nitel araştırma tekniklerinden belge incelemesi ve görüşmeler yoluyla araştırma verileri toplanmıştır. Ayrıca Kasım 2014-2019 yılları arasında Türkiye ve SAA ülkeleri arasında gerçekleştirilen üst düzey ziyaretlerde yapılan resmi açıklamalar kamu diplomasisinin temaları doğrultusunda söylem ve içerik analizine tabi tutulmuştur. Sonuç olarak Türkiye ve SAA ilişkilerinde kamu diplomasisi uygulamalarının bir dış politika stratejisi olarak kullanıldığını ileri sürmek mümkündür. Ülkeler arası iletişimi merkezine alan kamu diplomasisi sürecinde sosyal ve kültürel unsurlar esas iken resmi açıklamalarda ekonomik ilişki temasının ön planda olduğu sosyal ve kültürel ilişki ve siyasi ilişki temalarının daha sonra geldiği saptanmıştır. ; Public diplomacy practises in the axis of Turkish foreign policy is analyzed in the example of Turkey and Sub-Saharan Africa (SSA) relations after the 11 September 2001 terror attacks. The impact of integrated power approach, in which hard and soft power elements are evaluated together, on public diplomacy is based. Accordingly, commenting on public diplomacy process in the Turkey and SSA relations within the perspective of social constructivist approach is aimed. Especially, the change in international relations order after September 11 has rendered the public diplomacy process and practices important. Arguments around public diplomacy concept have affected Turkish foreign policy after September 11. In the thesis study, research datas are collected with qualitative technics which are document review and interview. Moreover, official statements, which are made during the high level visits between Turkey and SSA countries between November 2014-2019, is subjected to discourse and content analysis within the direction of public diplomacy themes. As a result, it is possible to argue that the public diplomacy practices in Turkey and SSA relations are used as a foreign policy strategy. While social and cultural factors are main in the public diplomacy process centered on international communication among the countries, it is detected that economic relation theme is at the forefront in the official statements, social and cultural relation and political relation themes come after.