Suchergebnisse

Bu çalışmada Kırgız Cumhuriyeti'nin güvenlik alanında uluslararası örgütlerle olan işbirliği ve bu işbirliğinin pespektifleri ele alınmıştır. Kırgız Cumhuriyeti, bağımsızlığını elde etmesiyle beraber acil ve etkili bir çözüm gerektiren bir takım sorunla karşı karşıya kalmıştır. Bağımsızlığını yeni kazanmış olan Kırgız Cumhuriyeti'nin gündemindeki en önemli sorunlardan biri de ülkenin güvenlik sorunu olmuştur. Bunun da nedeni, SSCB'nin dağılmasından önce var olan uluslararası, bölgesel ve iç güvenlik mekanizmalarının ve sistemlerinin, ulusal çıkarlarını koruma konusunda zengin bir tecrübeye sahip olmayan Kırgızistan gibi yeni uluslararası aktörleri tehdit eden çağdaş sorunların çözümünde etkisiz kalmasıdır. Böyle bir durumda Kırgız Cumhuriyeti kendi ulusal güvenliğinin korunmasını sağlayabilmek için yeni mekanizmalar aramak zorunda kalmıştır. Bu bağlamda, Kırgızistan için ulusal güvenliğin korunmasını amaçlayan kendi sisteminin oluşturulmasına yönelik ana mekanizmalardan biri, güvenlik alanında çeşitli uluslararası ve bölgesel örgütle yapılan işbirliği olmuştur. Uluslararası ilişkilerin ve uluslararası hukukun gelişiminin bugünkü aşamasında uluslararası örgütlerin rolünün önemli ölçüde arttığını ve güçlü bir işbirliği merkezi haline geldiğini söylemek mümkündür. Hükümetler arası ve uluslararası birçok sivil toplum kuruluşu, resmi ve gayri resmi kuruluşun Orta Asya bölgesinde ve Kırgızistan'daki güvenlik, barış ve istikrar konularında Kırgız Cumhuriyeti ile işbirliğinin gelişmesine ciddi bir önem gösterdiğini de belirtmek gerekmektedir. Bu da büyük ölçüde, Kırgızistan'ın bölgedeki istikrarsızlık merkezlerinin (örneğin Afganistan) ve bunun yanı sıra Rusya ve Çin gibi büyük uluslararası oyuncuların yakınında yer alan jeopolitik konumundan kaynaklanmaktadır. Kırgızistan da, dünya topluluğunun pek çok ülkesi ile yakınlaşmaya, karşılıklı fayda çerçevesinde işbirliği yapmaya ve kurmuş olduğu kapsamlı ve adil ilişkileri geliştirmeye çalışmaktadır. Böylece, uluslararası işbirliği ve güvenlik konusuyla alakalı olarak uluslararası kuruluşlara olan aktif katılım Kırgızistan'ın yeni jeopolitik stratejisi haline gelmiştir. Bu bağlamda, çalışmanın ana amacı çeşitli uluslararası örgütlerin Kırgız Cumhuriyeti'nin ulusal güvenliğini oluşturma süreci üzerindeki etkisini incelemek, bu işbirliğinin etkinliğini değerlendirmek ve Kırgızistan'ın çeşitli uluslararası örgütlerle güvenlik alanında işbirliğinin geliştirilmesine yönelik beklentileri değerlendirmektir. ; This paper is devoted to the analysis of cooperation and its perspectives established by Kyrgyz Republic with international organizations in the field of security. Since declaring independence, Kyrgyz Republic has been faced with a myriad of problems that require urgent and effective solutions. One of the main issues on the agenda of the new independent state was the problem of security. The reason lied in the fact that the international, regional and internal security mechanisms, which existed before the collapse of the USSR system, became ineffective in dealing with the current problems that threatened new international actors such as Kyrgyzstan, which did not have enough experience in protecting their national interests. Thus, Kyrgyz Republic needed to establish new mechanisms with the purpose of protecting its national security. In this respect, cooperation with various international and regional organizations in the field of security has become one of the main strategies for the formation of a new system in protecting national security for sovereign Kyrgyzstan. Indeed, at the present stage as far as the development of international relations and international law is concerned, the role of international organizations has significantly increased, and they have become centers of cooperation on many global and regional issues. It is also worth noting that many international, governmental and non-governmental organizations have shown significant interest and displayed initiative in the development of cooperation with Kyrgyz Republic on the issues of security, peace and stability in the country and in the Central Asian region. This is largely due to the geopolitical position of Kyrgyzstan, which is located near precarious regions (for example, Afghanistan), as well as major international players as Russian Federation and China. Kyrgyz Republic, in turn, strives for closer and mutually beneficial cooperation with most countries of the world with a view to establish comprehensive and equitable relations with them. Thus, international cooperation, active participation in international security organizations became the new geopolitical strategy of Kyrgyzstan. In this context, the aim of this study is to investigate the influence of various international organizations in the process of forming national security for Kyrgyz Republic at different levels, to evaluate the effectiveness of this cooperation as well as to consider the prospects of further development.

Toplumlar, tarih boyunca siyasal bir rekabetle varlıklarını sürdürmüşlerdir. Ulusal veya uluslararası hangi ölçekte olursa olsun devletler ve siyasi partiler iktidarını sürdürebilmek, yönetime aday ise iktidar mücadelesi verebilmek adına varlıklarını güçlü tutmak durumundadırlar. Bu mücadelenin birçok farklı yöntemleri vardır. Gerek devletler gerekse devletler içerisindeki siyasi partiler kendi mücadelesini kazanmak için politik, stratejik, ekonomik, teknolojik, kültürel ve sosyolojik açıdan kendi çıkarları doğrultusunda savaş vermektedir. Bütün bu mücadelenin temel amacı, toplumları harekete geçirmek ve kamuoyu oluşturarak varlığını korumak ve iktidar sahibi olmaktır. Siyasi aktörler ve partiler, düşünce ve davranış boyutuyla toplumu etkilemek ve yönlendirmek için kendilerini ve ideolojilerini anlatabilmek ihtiyacı duymuşlardır. Bu doğrultuda geniş kitleleri harekete geçirmek kendi düşüncelerini empoze ederek taraftar toplamak için yoğun bir siyasal ikna çalışmaları sürdürmektedirler. Tam anlamıyla siyasal iletişim faaliyetleri olarak tanımlayabileceğimiz bu süreç siyasal içerikli propaganda, reklam ve halkla ilişkiler faaliyetleri bütününden oluşmaktadır. Siyasi partiler ve liderler siyasal iletişim faaliyetlerini daha güçlü sürdürebilmek için etkili bir iletişim yöntemi olan reklamcılık ve grafik tasarım faaliyetlerinden yoğun bir biçimde faydalanmışlardır. İletişim faaliyetlerinde görsel öğelerin kullanımı verilen mesajı olduğundan çok daha etkili kılmaktadır. Günümüzde iletişimin her alanında olduğu gibi siyasal iletişim ve reklamcılık faaliyetlerinde de bu durum göz önünde bulundurularak, siyasal kampanyalarda görsel iletilerin düzenlenmesi eskiye nazaran uzmanlar tarafından daha profesyonel biçimde gerçekleştirmektedir. Özellikle son yıllarda, ülkemizde yapılan yerel ve genel seçimlerde alınan sonuçlar üzerinde, grafik tasarımla desteklenerek yapılan siyasal reklamların seçim sonuçlarına olumlu veya olumsuz etkisi uzmanlar tarafından sıkça dile getirilmiş bir gerçekliktir. Bu çalışmada; 2018 yılında Türkiye'de Cumhurbaşkanlığı Genel Seçiminde adayların ve partilerin siyasal reklam çalışmalarında kullandıkları görsel unsurlar grafik tasarım yönüyle incelenmiştir. Siyasal kampanyalarda kullanılan lider fotoğrafı, fontlar, genel kampanya renkleri, kampanya sloganının Türk toplumu üzerinde olumlu ya da olumsuz etkisi değerlendirilmiştir. Çalışma kapsamında tarama modeli kullanılmıştır. Bu nedenle öncelikli olarak literatür taraması yapılmış sonrasında siyasi partilerce seçim kampanyalarında kullanılan görsel unsurlar (afiş, billboard el ilanı vb.) karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. ; Societies have survived through political competition throughout history. States and political parties, regardless of their national or international scale, must maintain their power in order to maintain their power. There are many different methods of this struggle. Both the states and the political parties within the states fight for their own interests in terms of political, strategic, economic, technological, cultural and sociological aspects in order to win their struggle. The main purpose of this struggle is to mobilize societies and create public opinion and to preserve its existence and to have power. Political actors and parties felt the need to express themselves and their ideologies in order to influence and manipulate society through the dimension of thought and behavior. In this direction, they are intensely engaged in political persuasion in order to mobilize large masses and impose their own ideas. This process, which can be defined as political communication activities, consists of political propaganda, advertising and public relations activities. Political parties and leaders have benefited extensively from advertising and graphic design, which is an effective communication method in order to maintain political communication activities more strongly. The use of visual elements in communication activities makes the given message much more effective than it is. Today, as in all areas of communication, political communication and advertising activities, taking into account this situation, the organization of political messages in the political campaign is more professionally performed by experts than before. Especially in recent years, the positive and negative effects of political advertisements supported by graphic design on the results of the local and general elections held in our country have been frequently mentioned by the experts. In this study; In 2018 visual elements they use in the general election and the presidential candidates of the political parties in Turkey were examined advertising work with graphic design direction. Leader photo, fonts, general campaign colors and campaign slogan used in political campaigns were evaluated as positive or negative effects on Turkish society. Scanning model was used in the study. For this reason, primarily the literature review was conducted and then the visual elements (posters, billboard flyers, etc.) used by political parties in election campaigns were examined comparatively.

Politika kavramı ve onun sınırı, üzerinde uzlaşılmış bir tarihe sahip değildir. Politikanın ne olduğu sorusuna verilen yanıt, politik faaliyet ya da politikanın özünün ne olduğuna ilişkin diğer soruları çağırmaktadır. Politik faaliyet konusu, politik aktör kavramını bir ilinti olarak ortaya çıkarır. Politikanın özünün faaliyetten ayrı kavranamayacağı tespit edilmelidir. İnsanların genel anlamda neye politika dedikleri, politikayı nasıl algıladıkları, politikanın kendi yaşamlarıyla ilişkisi hakkında farklı tutum ve görünümler sergileyebilir. Politika, bir politik topluluğun oluşumu, bir topluluğun kendini inşası, bir devletin içinde farklı bölgeler ve kitlelerin bulunması durumunda kendiliğinden gündeme gelen bir fenomen olabilir. Bir topluluğun içinde yayılan bir algılama ve değerlendirme biçimi, bir eylem tarzının uyardığı karşıtlıklar içinde ortaya çıkabilir. Bu her biçim altında ortaya çıkan faaliyet biçimi politika aktörleri aracılığıyla somut bir görünüm kazanabilir. Bu politika aktörlerinin resmi ve gayri resmi politika faaliyetleri içinde bir önemi ve bir şekli olmayabilir. Bununla birlikte politika, o zamana kadar varolan biçimlerin dışında da meydana gelebilir. Bu nedenle politika amatörleri ve profesyonelleri içinde olmayan politika aktörlerinin olabileceğini kabul etmek gerekir. Bu yönüyle öznelerarasılığın olduğu her yerde bir ahlaki topluluk ya da bir politik topluluk olabilir ve onun içinden politika aktörler olarak ön plana çıkanlar olabilir. Bu açıdan politikayı ve politika aktörlerini belirginleştirip, kavramlaştırılabilir politika bölgelerinde ve onun içindeki eylem potansiyelleri içinde kavramlaştırmak ve araştırılabilir hale getirmek olasıdır. Bu çerçevede makale, politikanın politika aktörleri aracılığıyla kavramlaştırılabileceğini ileri sürer; politika aktörlerinin belirginleşip ortaya çıkmasını ve görünürleşmesini sağlayan çizgiler ve sınırlar boyunca izleyebileceğimiz politik faaliyet ve potansiyeller içinde anlaşılabilir olduğu tezini ileri sürer. Buna dayalı olarak, makale, politika faaliyeti ve onun mahiyeti hakkında bakış açımızı ve materyalleri fenomenden kavrama, kavramdan fenomene hareket ederek incelememizi mümkün kılan fenomenolojik yaklaşımdan yararlanabileceğimizi ortaya koyacaktır ; There has not been a consensus on the notion of politics and its limit historically. The answer to the question of what politics is arises many other questions related to political action or the essence of politics. The notion of political actor is created by the subject of political activity as a byproduct. It must be understood that the essence of politics cannot be comprehended without the activity. What people generally consider as politics and how they perceive politics differ depending on how they relate politics with their lives. Politics may become a phenomenon spontaneously coming to existence in the case of the formation of a political community, the remaking of a community,the existence of different regions and masses within a state. A manner of perception and evaluation spreading within a community can arise within an antagonism to which a manner of action stimulates. This manner of action arisen in any kind of manner may come up a concrete appearancethrough the act of political actors. This actors of politics may not have any importance or any form in the formal and informal political activity. However, politics may also be exercised in different form than before. For this reason, it must be accepted that political actors not being among political amateurs and professionals may exist in the political sphere. From this aspect, everywhere intersubjectivity existed it would be a moral community or a political community and anyone may come into prominence as a political actor. In this regard, it is possible to crystallize politics and political actors, to conceptualize and to make researchable them along the conceptualizable political regions and inside their potentials of action. In this framework, this article asserts that politics can be conceptualized by the mediation of political actors; it asserts the thesis that is understandable by occurring of political actors to crystallize and to bring out along lines and boundaries we can follow inside political work and potentials.Based on this, the article displays that we can benefit from the phenomenological approach enabling us having viewpoint about political work and its essence, and we examine the materials exercising from concept to phenomenon, from phenomenon to concept

Çağdaş dünyanın demokrasi ile yönetilen toplumlarında, alınan siyasal kararların meşruluğu, halkın siyasal işleyişi yakından takip etmesiyle daha da güçlenmektedir. Bu sebeple bütün vatandaşların seçme hakkına ek olarak siyasal katılım ve siyasal toplumsallaşmanın her türlüsünden yararlanarak, bireylerin ve toplumun siyasal işleyişe dengeli bir biçimde katılması oldukça önemlidir. Bu açıdan, dünyada nüfusun ve her bir ülkenin yarısını meydana getiren kadınların, elde ettikleri yetkiler ve karar alma mekanizmalarına katılımları da büyük önem taşımaktadır. Kadının her boyutta yönetime etkili bir şekilde katılımını sağlamadan, karar alma süreçlerinde toplumsal cinsiyet rollerinde siyasal katılım ruhuna uygun bir vasata erişmeden, modernlik ve kalkınma hedeflerine ulaşılamayacağı ortadadır. Bu bağlamda bu çalışmanın amacı, Türkiye'de kadın nüfusun önemli bir bölümünü oluşturan ev kadınlarının içinde bulundukları toplumsal yaşamda siyasal süreçlerle ne kadar içselleştirip içselleştiremediklerini, siyasal katılım ve siyasal toplumsallaşma düzeylerinin hangi düzeyde olduğunu çözümlemektir. Araştırmada ilk olarak siyaset bilimi ve siyaset sosyolojisinde yer alan temel kavramlar tanımlanmış ve geleneksel dönemden başlayarak kadının siyasal katılım mücadelesine yer verilmiştir. Afyonkarahisar kent merkezinde yapılan alan araştırmasında tabakalı amaçlı örneklem tekniği ile belirlenen 24 katılımcı ile derinlemesine görüşme yapılmış, elde edilen bulgular söylem analizi tekniği ile çözümlenmiştir. Sonuç olarak ev kadınlarının önemli bir kısmının siyasal yaşamdan oldukça uzak oldukları görülmüş, bu durumun nedeni olarak ev kadınlığının sosyokültürel şartları ve toplum tarafından ev kadınlarına biçilen rol ve görevler olduğu değerlendirilmiştir. ; In the societies of the contemporary world governed by Democracy, the legitimacy of political decisions is strengthened by the close follow-up of the people's political processes. Therefore, it is very important for individuals and society to participate in the political process in a balanced way benefitting all kinds of political participation and political socialization in addition to the right of all citizens to vote. In this respect, the authorities of women and their participation in decision-making mechanisms, who make up half of the world's and each country's population, is of great importance. It is obvious that the goals of modernity and development cannot be achieved without ensuring the effective participation of women in all aspects of the governance and without reaching a mediocre suitable for the spirit of political participation in social gender roles in the decision-making processes. In this direction, the aim of this study is to analyze to what extent housewives, who make up a significant part of the women population in Turkey are internalized and uninternalized with political processes in the social life they live in, and at what level their political participation and political socialization levels are. In the research, firstly, the basic concepts in political science and political sociology are defined and starting from the conventional period, women's struggle for political participation is included. In the field research conducted in Afyonkarahisar city center, in-depth interviews are conducted with 24 participants determined by the stratified purposeful sampling technique, and the findings are analyzed with the discourse analysis technique. As a result, it is seen that a significant part of housewives are far from political life, and it is evaluated that the reason for this situation is the socio-cultural conditions of housewives and the roles and duties assigned to housewives by the society.

Danışman: DR. ÖĞR. ÜYESİ ALİHAN LİMONCUOĞLU Yer Bilgisi: İstanbul Gelişim Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü / Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Anabilim Dalı / Güvenlik Araştırmaları Bilim Dalı Konu: Uluslararası İlişkiler = International Relations ; PKK terör örgütünün, 1984-2018 yılları arasında Türkiye'de örgütsel yapılar oluşturarak cebir ve şiddet yoluyla terör eylemleri uyguladığı ve halen devam ettirdiği görülmektedir. PKK terör örgütünün ortaya çıkması ile eylemlerine başlaması dış ülkelerle ilişkilerin çok farklı düzeyde olup desteklerini aldığı görülmüştür. Toplumda terörün şiddet ve korku yaymasıyla birlikte tehdit eden bir yapıyla da karşımıza çıktığı görülmüştür. Bu oluşumun karşısında güvenlik güçleri terörizmle mücadelede etkili ve başarılı olup, birçok şehit vermiştir. Ayrıca terörle mücadelenin sadece askeri ve kolluk güçleriyle değil, toplumun her kesimiyle ortak hareket etme bilincine de sahip olması gerektiği görülmüştür. Terör ve terörizmle mücadelenin askeri, siyasi, kültürel, ekonomik, uluslararası diplomasi ve işbirliği ile sosyal olarak ele alınması önem arz etmektedir. Bu tez çalışmasının amacı, ilk bölümde terör, terör örgütü ve terörizmin anlaşılması konusu incelenmiştir. İkinci bölümde, PKK terör örgütü teşkilatının kurulmasının ardından dış bağlantılarla ilişkisi ve örgüt elebaşı kurucu üyesi Abdullah Öcalan'ın getirilmesi incelenmiştir. Son bölümde ise, terörün Türkiye'ye medya ve basın yayın yoluyla ülkemize sosyolojik ve psikolojik yönden etkilerinin yansıması analiz edilmiştir. Yapılan çalışma sonucunda, Terör örgütü eylemlerinin psikolojik savaş olarak topluma yansıması acıları da beraberinde getirmiş, sosyal problemler ve psikolojik problemler toplumu olumsuz yönde etkilediği görülmüştür. ; PKK terrorist organization has set up organizations in Turkey between 1984 and 2018. Violent terror attacks still continue today. PKK has managed gain support from foreign actors depending on its ability to form international bonds. It is obvious that society felt threatened by the actions of the terrorist group which used violence and intimidation as a tool. Security forces have fought a succesful battle against thi organization however has suffered many casualties. Moreover, fight against terror should not only be through the work of security forces but with the conciousness to act in unison with every layer of the society. It is important to take into consideration: military, political, cultural, economics, international diplomacy and social factor when dealing with terrorism. The aim of this work and explainining what terrorism is looked at in the first part of this work. In the second part, PKK's relationship with international actors and how Abdullah Ocalan, the leader of PKK, was brought to Turkey was examined. In the last part, terror's psychological and sociological effect on Turkey through media was looked at. In this study, it has been seen that the acts of terrorist organization as a psychological war have brought the pain to the society and social problems and psychological problems negatively affect the society.

Bu çalışmanın amacı politik belirsizliğin firmaların finansal performanslarına etkisini incelemektir. Bu amaçla çalışma, 2008-2013 dönemine ilişkin olarak; Borsa İstanbul'da (BIST) sanayi sektöründe faaliyet gösteren 147 firmayı kapsamaktadır. Politik belirsizlik ile finansal performans arasında ilişki panel veri analizi kullanılarak ilgili dönemdeki çeyrek verilerle analiz edilmektedir. Analiz sonucunda politik belirsizlik göstergesi olarak 29 Mart 2009 Genel Mahalli İdareler seçimini temsilen kullanılan değişken ve 12 Eylül 2010 Anayasa Değişikliği Referandumunu temsilen kullanılan değişken ile finansal performans göstergesi olarak kullanılan değişkenler arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki tespit edilmezken, 12 Haziran 2011 Milletvekili Genel Seçimini temsilen kullanılan değişken ile finansal performans göstergesi olarak kullanılan değişkenler arasında istatistiksel olarak negatif ve anlamlı bir ilişkinin olduğu tespit edilmiştir. Bu sonuç, "seçimler belirsizlik nedeniyle verimsiz sermaye tahsisi kanalıyla şirket performansını düşürebilir" önermesini doğrulamaktadır. Ayrıca bu sonucun politik belirsizliğin reel ekonomik etkileri üzerinde önemli bir etkiye sahip olduğu yönünde güçlü bir mesaj verdiği söylenebilir. Öte yandan sonuçlar firma yöneticilerinin ve yatırımcıların 29 Mart 2009 Genel mahalli idareler seçimini ve 12 Eylül 2010 Anayasa değişikliği referandumunu bir belirsizlik olarak algılamadıkları ancak, 12 Haziran 2011 Milletvekili genel seçimini bir belirsizlik unsuru olarak algıladıkları şeklinde yorumlanabilir. Türkiye için politik belirsizliklerin firmaların finansal performansına etkisi üzerine firma bazında inceleyen bir çalışmaya rastlanmamıştır. Bu yönüyle çalışmanın literatürdeki bu boşluğu doldurması beklenmektedir ; The purpose of the study is to examine the effects of political uncertainty on financial performance. For this purpose, the study consists of 147 firms operating in the industrial sector in Istanbul Stock Exchange (BIST) for the period of 2008-2013. The relationship between political uncertainty and financial performance has been analyzed for the quarter data period by using panel data analysis. Analysis indicated that there is no statistically significant relationship between the 29th of March 2009 General election of local administrations variable and the 12th of September 2010 constitutional amendment referendum variable as an indicator for the political uncertainty and financial performance indicators, although there is a negative statistically significant relationship between the 12th of June 2011 Parliamentary general election variable as an indicator for the political uncertainty and financial performance indicators. This result confirms the proposition that" election uncertainty may reduce the company's performance due to the inefficient allocation of capital channel". This result also sends a strong message that political uncertainty has a significant impact on real economic outcomes. This founding implying that firm manager and investors not perceive the 29th of March 2009 General election of local administrations and the 12th of September 2010 constitutional amendment referendum as an uncertainty sources, but perceive the 12th of June 2011 Parliamentary general election as an uncertainty sources. The study examining the impact of political uncertainty on firms' financial performance on has not been found. This aspect of the study is expected to fill this gap in the literature

Bu çalışma, Türkiye'deki devlet yönetimi ve siyasete ilişkin temel kabul edilebilecek dört sorun alanını kısaca ortaya koyduktan sonra, siyasal inovasyon (siyasal yenilikçilik) kavramının ne olduğuna ilişkin kavramsal çerçeveyi açıklayacaktır. Çalışmada, Türkiye'nin 16 Nisan 2017 Referandumu ile gerçekleşen Anayasa değişikliğini takip eden süreçte öngörülen düzenlemelerin ne ölçüde ve hangi şartlar altında siyasal yenilikçilik sayılıp sayılamayacağı, ilişkilendirilecek olan sorun alanları çerçevesinde sorgulanacaktır. Siyasal yenilikçilik kavramı, literatürde üç ana başlık altında incelenmektedir ki bunlar sırası ile siyasal süreçlerde yenileşme, politika yapma biçiminin yenileşmesi ve politikaların yenileşmesidir. Her yeniliğin siyasal inovasyon sayılamayacağından hareketle, teorik olarak Anayasal değişiklik ile ortaya konan cumhurbaşkanlığı sisteminin, 24 Haziran 2018 seçimleri ile pratiğe dönüştürülme sürecinde ortaya çıkmaya başlayan olumlu ve olumsuz yönler, makale sınırlarının elverdiği ölçüde incelenecektir. Bunu yaparken, liberal ve konsolide olmuş bir demokrasi için yetersiz sayılabilecek olsa dahi, çoğunluğun temsiline imkân sağlayan demokratik bir yapının ihdas edilmesi, kurumsal sadeleşme, meşru olmayan statüko gruplarının bertarafı ve doğrudan yetkilendirme eksenindeki gelişmeler olumlu değerlendirilmektedir. Öte yandan, hukukun bağımsızlığının tesis edilmesine, kamuda liyakat esasına ilişkin görevlendirmelerin hayata geçirilmesine ve kırılgan grupların temsilini kolaylaştıracak mekanizmaların oluşturulmasına yönelik birtakım geliştirici önlemlerin alınması, cumhurbaşkanlığı sisteminin siyasal yenilikçilik açısından daha fazla değişkene cevap verebilmesi için elzem görülmektedir. ; This study, after a brief review of four issue areas that can be considered the basis for state administration and politics in Turkey, will explain the conceptual framework regarding the notion of "political innovation". In this study, the discussion will focus on the amendments to the Turkish Republic Constitution implemented as the result of referendum held in Turkey on April 16, 2017, examining the extent of the regulations stipulated in the following process and whether the regulations can be considered political innovations, questioning it in the framework of related issue areas. In the research literature, the notion of political innovation is examined under three main subjects, which are the innovation in the political processes, the innovation in process of policymaking and the innovation of the policies. Not every novelty can be considered a political innovation. The presidential system set forth by the constitutional amendment, has its positive and negative aspects emerging as the system's implementation goes forth since the elections of June 24, 2018. These aspects will be examined to the extent permitted by this article's boundaries. While evaluating these aspects, even though it may be considered inadequate for a liberal and consolidated democracy, the establishment of a democratic structure that allows for the representation of the majority, the developments in institutional simplification, elimination of unregulated status quo groups and direct authorizations are favorable developments. On the other hand, it is crucial that certain constructive measures towards establishment of the independence of law, the implementation of employment in the public sector based on competence, and the establishment of mechanisms to facilitate the representation of fragile groups are taken in order to enable the presidential system to respond to more variables with regard to political innovation.

Kitle iletişim araçlarının yaygınlaşması ile hemen her şey medyatik alanlara taşınmıştır. Böylece tüm dünya dev bir televizyon ekranına dönüşmüştür. Bu çalışmada herkesin artık sorgulamadan sadece seyirle meşgul olduğu bir dünyada, işletmelerin bu sistemi etkileyen enstrümanları incelenmiştir. İşletmelerin Yirminci yüzyılın ortalarından itibaren devlet ve uluslararası düzeyde ciddi bir etkileşim içine girmiştir. Kitle iletişim araçları işletmelerin tanıtımlarına çok büyük katkı sağlarken diğer yandan da işletmelerin ürün tanıtımları üzerinden verdikleri mesajlar da ciddi bir kitleye sahip olmuştur. Bu durum kitleleri, işletmeler tarafından belirlenmiş ve farklı ideallere sürüklemiş ve bireyler ve hatta toplumlar arası mesafeler giderek aşırılığa yol açacak olan küresel yozlaşma nedeni olmuştur. Küresel yozlaşmanın ölçülmesi netliğe sahip olmazken, bu çalışmada medyatik olaylar değerlendirilerek bir çözümleme elde edilmeye çalışılmıştır. Bu çözümlemede özellikle kitlelerin hassas olduğu konuların medyada gördüğü tepkileri ve yansımaları ele alınmıştır. Bu bağlamda, küresel yozlaşmanın kitlesel anlamda, tüm toplumların var olan ve yukarıda sözü edilen bazı olumsuzluklara duyarsız kalması sorunudur. Bu çalışmanın sonuçlarına göre, küresel yozlaşma, her yönüyle ilişkileri acımasız kılan bir tür güç oyunu haline gelmiş ve gitgide karmaşıklaşan bir yaşam şekline dönüşmüş durumdadır. Çalışmada; artan rekabetin, teknolojik gelişmeleri artırdığı ve hızlandırdığı, bu durumun da ülkelerin gerek iç gerek dış meselelerinde ülkeleri ve/veya vatandaşlarını ahlaksız, tutarsız, dengesiz bir kitleye dönüştürdüğü ve dahası ileride daha da karmaşıklaşan yeni siyaset ve ekonomi oyunları ile rekabetin kendine yön veren bir niteliğe sahip olduğu görülmüştür. Küresel yozlaşmanın ilişkisel yapısı en fazla işletmelerde ortaya çıkmaktadır. ; With the widespread use of mass media, almost everything has moved to the media. Thus, the whole world has turned into a giant television screen. In this study, the instruments of the enterprises that affect this system are examined in a world where everyone is only busy with watching without questioning anymore. Since the middle of the twentieth century, businesses have entered into serious interaction at the state and international level. While mass media makes a great contribution to the promotions of businesses, on the other hand, the messages given by the businesses through their product promotions have also gained a serious audience. This situation has led the masses to different ideals determined by businesses, and the distances between individuals and even societies have become the cause of global corruption that will lead to extremism. While the measurement of global corruption is not clear, in this study, an analysis has been tried to be obtained by evaluating the mediatic events. In this analysis, the reactions and reflections of the subjects that are especially sensitive to the masses in the media are discussed. In this context, global corruption is the problem of all societies being insensitive to some of the negativities that exist and mentioned above. According to the results of this study, global corruption has become a kind of power game that makes relations brutal in all aspects and has turned into an increasingly complex way of life. As a result of the study, increasing competition has increased and accelerated technological developments. This situation has turned the countries and / or their citizens into an immoral, inconsistent and imbalanced mass in both internal and external issues. And it is seen that this situation will direct itself with new political and economic games that get more complicated in the future. The relational nature of global degeneration occurs most often in businesses.

Bu çalışmanın amacı politik belirsizliğin firmaların finansal performanslarına etkisini incelemektir. Bu amaçla çalışma, 2008-2013 dönemine ilişkin olarak; Borsa İstanbul'da (BIST) sanayi sektöründe faaliyet gösteren 147 firmayı kapsamaktadır. Politik belirsizlik ile finansal performans arasında ilişki panel veri analizi kullanılarak ilgili dönemdeki çeyrek verilerle analiz edilmektedir. Analiz sonucunda politik belirsizlik göstergesi olarak 29 Mart 2009 Genel Mahalli İdareler seçimini temsilen kullanılan değişken ve 12 Eylül 2010 Anayasa Değişikliği Referandumunu temsilen kullanılan değişken ile finansal performans göstergesi olarak kullanılan değişkenler arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki tespit edilmezken, 12 Haziran 2011 Milletvekili Genel Seçimini temsilen kullanılan değişken ile finansal performans göstergesi olarak kullanılan değişkenler arasında istatistiksel olarak negatif ve anlamlı bir ilişkinin olduğu tespit edilmiştir. Bu sonuç, "seçimler belirsizlik nedeniyle verimsiz sermaye tahsisi kanalıyla şirket performansını düşürebilir" önermesini doğrulamaktadır. Ayrıca bu sonucun politik belirsizliğin reel ekonomik etkileri üzerinde önemli bir etkiye sahip olduğu yönünde güçlü bir mesaj verdiği söylenebilir. Öte yandan sonuçlar firma yöneticilerinin ve yatırımcıların 29 Mart 2009 Genel mahalli idareler seçimini ve 12 Eylül 2010 Anayasa değişikliği referandumunu bir belirsizlik olarak algılamadıkları ancak, 12 Haziran 2011 Milletvekili genel seçimini bir belirsizlik unsuru olarak algıladıkları şeklinde yorumlanabilir. Türkiye için politik belirsizliklerin firmaların finansal performansına etkisi üzerine firma bazında inceleyen bir çalışmaya rastlanmamıştır. Bu yönüyle çalışmanın literatürdeki bu boşluğu doldurması beklenmektedir ; The purpose of the study is to examine the effects of political uncertainty on financial performance. For this purpose, the study consists of 147 firms operating in the industrial sector in Istanbul Stock Exchange (BIST) for the period of 2008-2013. The relationship between political uncertainty and financial performance has been analyzed for the quarter data period by using panel data analysis. Analysis indicated that there is no statistically significant relationship between the 29th of March 2009 General election of local administrations variable and the 12th of September 2010 constitutional amendment referendum variable as an indicator for the political uncertainty and financial performance indicators, although there is a negative statistically significant relationship between the 12th of June 2011 Parliamentary general election variable as an indicator for the political uncertainty and financial performance indicators. This result confirms the proposition that" election uncertainty may reduce the company's performance due to the inefficient allocation of capital channel". This result also sends a strong message that political uncertainty has a significant impact on real economic outcomes. This founding implying that firm manager and investors not perceive the 29th of March 2009 General election of local administrations and the 12th of September 2010 constitutional amendment referendum as an uncertainty sources, but perceive the 12th of June 2011 Parliamentary general election as an uncertainty sources. The study examining the impact of political uncertainty on firms' financial performance on has not been found. This aspect of the study is expected to fill this gap in the literature

Modern dünyanın yapı taşları olan örgütler informal topluluklardan oluşan ve her bir çalışanın çeşitli düzeylerde birer politik oyuncu (aktör) olarak güç mücadelesine giriştiği dinamik bir oyun alanıdır (Erol, 2015). Bu sebeple rol veya statü gözetmeksizin her çalışanın politika oyunlarında birer aktör olarak (Vecchio, 1988) birbirleriyle rekabet etmesi durumsal bir gerçeklik (Mintzberg, 1983; Pfeffer, 1992) olmakla birlikte çalışanların güce yönelik bu çabaları alanyazında örgütsel (örgüt içi) politika şeklinde kavramlaştırılmaktadır (Koçel, 2003; İslamoğlu ve Börü, 2007). Örgütsel politikanın uygulama biçimi olan politik davranış da çalışanın rol tanımlamasında yer almamasına karşın kendini örgüt içinde daha avantajlı konuma getirebilecek güç temelli gösterdiği her türlü davranışıdır (Mintzberg, 1985; Pfeffer, 1992; Kacmar ve Ferris, 1993). Politik davranışın stratejik yönü olan politik taktik ise çalışanın diğerlerine rağmen bireysel kazançlarını maksimize etmek için tasarlanmış her türlü etki girişimini kapsamaktadır (Bolman ve Deal, 2017). Örgütlerde kullanılan politik taktikleri tanımlamak amacıyla alanyazında farklı sınıflandırmalar yapılmış olsa da bu çalışmada "(A) Kendini Sevdirmeye Çalışma, (B) Çevre oluşturma, (C) Bilgi yönetimi, (D) İzlenim/Etki yönetimi, (E) Koalisyon oluşturma, (F) Suçlu arama, (G) Mecburiyeti/Bağımlılığı artırma" boyutlarından oluşan Robert P. Vecchio'nun (1988) politik taktik sınıflandırması temel alınmıştır. Bu çalışmada Türkiye'deki devlet üniversitelerinde çalışan 772 öğretim elemanından veri toplanarak üniversitelerde yaygın olarak kullanıldığı düşünülen politik taktiklerin yapısını belirlemeyi sağlayacak "Politik Taktikler Ölçeği – Üniversite / Fakülte Versiyonu (PTÖ-Ü/F)" nun geliştirilmesi, amaçlanmıştır. Bu amaçla çalışma kapsamında öncelikle Vecchio'nun kurguladığı teorik yapı çerçevesinde madde havuzu oluşturulmuştur. Ardından Lawshe analizi ile kapsam geçerliliği, AFA ve DFA ile yapı geçerliliği, CR,  ve AVE değerleri ile DFA'dan elde edilen faktör yükleri kullanılarak yakınsama geçerliliği, MSV ve ASV değerleri ile DFA'dan elde edilen faktörler arası korelasyon katsayıları kullanılarak da ayrışma geçerliliği sınanmış ve ölçme modeli geliştirilmiştir. Son olarak geliştirilen bu ölçme modelinin iç tutarlılığı Cronbach Alfa değerleri ile, yapı güvenilirliği ise CR değerleri ile incelenmiş, daha sonra da modele ilişkin madde analizleri yapılmıştır. Yapılan analizler sonucunda politik taktikler ölçeğinin söz konusu örneklemlerde oldukça geçerli ve güvenilir sonuçlar verdiği görülmüştür. ; Organizations that are the building blocks of the modern world are a dynamic playground consisting of informal communities and each employee engages in a power struggle as a political actor (actor) at various levels (Erol, 2015). Therefore, regardless of role or status, the competitiveness of each employee as an actor in policy games (Vecchio, 1988) is a situational reality (Mintzberg, 1983; Pfeffer, 1992). In addition, these efforts of the employees towards power are conceptualized as organizational (in-organization) policies in the literature (Kocel, 2003; Islamoglu and Boru, 2007). Political behaviour, which is the mode of implementation of organizational policy, is the power-based behaviours that are not included in the employee's role description, but which make it more advantageous in the organization (Mintzberg, 1985; Pfeffer, 1992; Kacmar and Ferris, 1993). Political tactics, which are the strategic aspect of political behaviour, include all kinds of influence initiatives designed to maximize the individual gain of the employee despite the others (Bolman and Deal, 2017). Although different classifications were made in the literature in order to define the political tactics used in organizations, this study was based on the political tactical classification of Robert P. Vecchio (1988). This classification consists of the following dimensions: "(A) Ingratiating, (B) Networking, (C) Information management, (D) Impression management, (E) Coalition building, (F) Scapegoating, (G) Increasing indispensability". In this study, it was aimed to develop the "Political Tactics Scale – University/ Faculty Version". The sample of the study consisted of a total of 772 faculty members working at state universities in Turkey. For this purpose, firstly within the scope of the study, the item pool was created within the context of the theoretical structure of Vecchio. Then the content validity with Lawshe Analysis, structural validity with explanatory and confirmatory factor analysis, convergent validity using CR, Cronbach's Alpha and AVE values, and discriminant validity using MSV and ASV values were tested and then developed the measurement model. Finally, the internal consistency of the measurement model was calculated using Cronbach's Alpha values, and structure reliability with the CR values which is a value based on factor loadings and errors variance obtained from CFA was examined, later item analyses were performed. As a result of the analyses, it was seen that the "Political Tactics Scale – University/ Faculty Version" gave valid and reliable results in the mentioned samples.

Sovyetler Birliği'nin dağılmasıyla birlikte yıkılan iki kutuplu dünya sistemi ile dünyanın hemen hemen her coğrafyasındaki devletler için ulusal güvenlik kavramı önemli bir dönüşüm yaşamaya başlamıştır. Soğuk Savaş döneminin önemli bir parçası olan Türkiye de dünya genelinde yaşanmaya başlayan bu dönüşümden muaf olmamıştır. Türkiye gibi pek çok devlet için ulusal güvenlik - hem Soğuk Savaş sırası hem de öncesinde- genel olarak geleneksel bir anlayış çerçevesinde ve ulusal devlet düzeyinde askeri bir bakış açısıyla tanımlanmaktaydı. Soğuk Savaş'ın bitmesiyle güvenliğin sadece tanımı değil alanı da genişlemiş ve güvenlik çalışmaları gündemine göç, çevre, demokrasi, insan hakları ve ekonomi gibi farklı konuları da almaya başlamıştır. Diğer bir deyişle, güvenlik askeri boyutunun ötesinde, sosyal, siyasi, iktisadi ve çevresel boyutları da kapsayacak şekilde genişlemiştir. Soğuk Savaş'ın bitmesiyle Türkiye'nin ulusal güvenliğinde küçük çapta bir dönüşüm başlamıştı. Ancak gerçek manada bir dönüşüm, Türkiye'nin Kopenhag siyasi kritererleri çerçevesinde AB'ye aday ülkeymiş gibi 'ilerleme raporları' ile değerlendirilmeye başlandığı 1998 Cardiff Zirvesi ile başlamıştır. Bu makalenin amacı da AB'ye üyelik adına yerine getirilmesi gereken Kopenhag siyasi kriterlerinin Türkiye'nin ulusal güvenlikte yaşadığı bu kapsamlı dönüşümdeki rolünü ve etkisini inceleyip analiz etmektir. Yapılan analiz sonucunda AB üyelik sürecinde Kopenhag siyasi kriterlerini karşılama adına siyasi, hukuki, sosyal ve kültürel alanda yapılan yasal ve reformların Türkiye'nin ulusal güvenliğini dolaylı veya doğ- rudan etkilediği görülmüştür. Zira önceleri 'savunmacı reel politik' kapsamında bir güvenlik perspektifi benimseyen ve bu perspektif gereği her ulusal güvenlik 'sorununun' güvenlik konusu veya meselesi olarak görüp 'güvenlikleştiren' Türkiye, Kopenhag siyasi kriteleri kapsamında gerçekleştirilen yasal ve anayasal reformlar ile birlikte bu güvenlik perspektifini yavaş yavaş terketmeye başlamış yerine ise güvenliğin sadece askeri boyutunun olmadığı, siyasal, iktisadi, toplumsal ve kültürel boyutlarının da olduğu, ulusal güvenlik meselelerinde olağandışı yöntem ve araçlardan ziyade olağan yöntem ve araçların kullanıldığı bir güvenlik perspektifi - güvenlik dışı bırakma - benimseye başlamıştır. Bu yeni güvenlik perspektifin ne derece başarılı olup olmadığı konusunda bir sonuca varmanın şu an için erken olduğu düşünülmektedir. İleriki yıllarda yapılacak araştırmalar bu konuda daha somut bulgular ortaya koyacaktır. ; With the end of the bipolar system after the dissolution of the Soviet Union, the national security concept has undergone significant change in many countries across the world. As an important player of the Cold War, Turkey was also not immune from this change. For many states including Turkey - both before and during the Cold War - the national security was defined mostly within the framework of a traditional and military security perspective. With the end of the Cold War, not only the definition of but also the sphere of security has been extended. With the extension of the security sphere, new issues such as immigration, environment, democracy, human rights, and economy have become important parts of the security studies' agenda. In other words, security has become multi-dimensional encompassing not only military but also social, political, economic and environmental aspects. Turkey's national security has also started to undergo a transformation to some extent after the end of the Cold War. However, the genuine transformation of Turkey's national security began after the decision taken at the EU Cardiff Summit in 1998. The purpose of this article is to evaluate and analyze the role of the Copenhagen political criteria, which have to be fulfilled in order to be a member of the EU, in the transformation of Turkey's national security. At the end of the analysis it has been found that the large-scale legal and constitutional reforms realized in political, judicial, social and cultural spheres to fulfill the Copenhagen political criteria have a direct or indirect impact on the transformation of the Turkey's national security. Turkey which embraced a 'defensive real-politik' security perspective with a 'securitization' approach in the past has started to let off itself from this perspective and replace it with a multi-dimensional security perspective with a 'de-securitization' approach after the legal and constitutional reforms aimed at meeting Copenhagen political criteria. It is concluded that 'de-securitization' approach, which attaches great importance to using ordinary (normal) political means, methods and rules to deal with the security issues, has become the linchpin of Turkey's national security instead of 'securitization' approach, which emphasis on using extraordinary means and methods in dealing with security threats. It is also concluded that it is quite early to come to a conclusion whether this new security perspective is successful or not in solving the Turkey's national security matters. The researches that will be done on this question in the coming years will come up with betters answers and more tangible results.

Yürürlüğe girdiği andan itibaren tartışmaların odağında yer alan 1982 Anayasasının her dönemde değiştirilmeye çalışılan otoriter yönü, 2017 Anayasa değişikliğiyle daha da derinleştirilmiştir. Türkiye'de uzun yıllar gündemden düşmeyen başkanlık rejimine geçiş tartışmalarıysa, köklü bir yönetim biçimi değişikliğini öngören 2017 Anayasa değişikliğiyle farklı bir boyuta evirilmiştir. Akademisyenler ve siyasetçilerin yönetim biçimi değişikliği konusundaki tartışmalarına bakıldığında genel hatlarıyla sorunun; federal-üniter devlet yapısı, erklerin anayasal düzlemdeki dizaynı çerçevesinde parlamenter ve başkanlık rejimlerinin avantajları ve dezavantajları yönünden araştırıldığı görülmektedir. Ancak ülkelerin kendilerine özgü siyasi parti yapısı ve parti sistemi, siyasal rejimin işleyişinde önemli bir rol oynadığı için konunun bu yönüyle de ele alınması gerekmektedir. Çalışmanın odak noktası ise, anayasal düzlemde geniş yetkiler verilen cumhurbaşkanının partisi ile ilişiğinin kesilmemesi nedeniyle anayasal pratikte bu yetkisini daha da arttırabilme ihtimalidir. Yeni anayasal sistemin 09.07.2018 tarihinde tamamıyla yürürlüğe girmesiyle de bu konu hakkında somut ipuçları elde edilebilmemiz mümkün olmuştur. Bu bağlamda hukuki ve siyasi boyutta inceleyeceğimiz, cumhurbaşkanının siyasi partisiyle ilişiği çerçevesinde yeni anayasal sistem, mukayeseli hukuktan da faydalanılarak nitelendirilmeye çalışılmıştır. ; The authoritarian aspect of the 1982 Constitution which has been tried to be changed in every period, has been at the center of the discussions since its entry into force, was further deepened with the 2017 Constitutional amendment. Transition to the presidential regime debates that is in the agenda for many years in Turkey, has evolved into a different dimension with the 2017 Constitutional amendment, which foresees a radical change in management style. Considering the discussions of academics and politicians on the change of management style, in general lines the issue seems to be investigated in terms of; federal-unitary state structure, advantages and disadvantages of parliamentary and presidential regimes within the framework of the constitutional design of powers. Nevertheless, since the specific political party structure and party system of countries play an important role in the functioning of the political regime, the issue should also be addressed from this aspect. The focus of study is, the possibility that the president, who is given broad powers at the constitutional level, can further increase this power in constitutional practice for not being cut off his relationship with his party. It has been possible to obtain concrete clues on this issue with the new constitutional system fully coming into force on 09.07.2018. In this context, within the framework of the president's relationship with his political party, the new constitutional system which we will examine in legal and political dimensions, will be tried to be qualified by also making use of comparative law.

Yürürlüğe girdiği andan itibaren tartışmaların odağında yer alan 1982 Anayasasının her dönemde değiştirilmeye çalışılan otoriter yönü, 2017 Anayasa değişikliğiyle daha da derinleştirilmiştir. Türkiye'de uzun yıllar gündemden düşmeyen başkanlık rejimine geçiş tartışmalarıysa, köklü bir yönetim biçimi değişikliğini öngören 2017 Anayasa değişikliğiyle farklı bir boyuta evirilmiştir. Akademisyenler ve siyasetçilerin yönetim biçimi değişikliği konusundaki tartışmalarına bakıldığında genel hatlarıyla sorunun; federal-üniter devlet yapısı, erklerin anayasal düzlemdeki dizaynı çerçevesinde parlamenter ve başkanlık rejimlerinin avantajları ve dezavantajları yönünden araştırıldığı görülmektedir. Ancak ülkelerin kendilerine özgü siyasi parti yapısı ve parti sistemi, siyasal rejimin işleyişinde önemli bir rol oynadığı için konunun bu yönüyle de ele alınması gerekmektedir. Çalışmanın odak noktası ise, anayasal düzlemde geniş yetkiler verilen cumhurbaşkanının partisi ile ilişiğinin kesilmemesi nedeniyle anayasal pratikte bu yetkisini daha da arttırabilme ihtimalidir. Yeni anayasal sistemin 09.07.2018 tarihinde tamamıyla yürürlüğe girmesiyle de bu konu hakkında somut ipuçları elde edilebilmemiz mümkün olmuştur. Bu bağlamda hukuki ve siyasi boyutta inceleyeceğimiz, cumhurbaşkanının siyasi partisiyle ilişiği çerçevesinde yeni anayasal sistem, mukayeseli hukuktan da faydalanılarak nitelendirilmeye çalışılmıştır. ; The authoritarian aspect of the 1982 Constitution which has been tried to be changed in every period, has been at the center of the discussions since its entry into force, was further deepened with the 2017 Constitutional amendment. Transition to the presidential regime debates that is in the agenda for many years in Turkey, has evolved into a different dimension with the 2017 Constitutional amendment, which foresees a radical change in management style. Considering the discussions of academics and politicians on the change of management style, in general lines the issue seems to be investigated in terms of; federal-unitary state structure, advantages and disadvantages of parliamentary and presidential regimes within the framework of the constitutional design of powers. Nevertheless, since the specific political party structure and party system of countries play an important role in the functioning of the political regime, the issue should also be addressed from this aspect. The focus of study is, the possibility that the president, who is given broad powers at the constitutional level, can further increase this power in constitutional practice for not being cut off his relationship with his party. It has been possible to obtain concrete clues on this issue with the new constitutional system fully coming into force on 09.07.2018. In this context, within the framework of the president's relationship with his political party, the new constitutional system which we will examine in legal and political dimensions, will be tried to be qualified by also making use of comparative law.

Bu tezde, bölgesel ve küresel ölçeklerdeki bölgesel birleşmesi ile ASEAN'ın ekonomik ve politik etkinliği tartışılmaktadır. Bu tezin öncelikli amacı ASEAN'ın, bölgesel bir bütünleşme modeli olarak politik ve ekonomik olarak bütünleşme potansiyeli ve etkinliğinin tartışılmasıdır. Bu çerçevede örgütün daha güçlü bir temsilci ve ASEAN üye ülkelerinin barış ve refah umutlarını temsil eden bir bölgesel aktör olma potansiyeli araştırılmakta ve bu amaçlara hangi yollardan ulaşılabileceği anlatılmaktadır. Tezin teorik alt yapısı, bölgeselcilik ve küreselleşme kavramlarının uluslararası hükümetlerarasıcılık ve işlevselcilik teroileri bağlamında değerlendirilmesi oluşturmaktadır. Bu çerçevede ASEAN'ın bölgesel ve küresel senaryolardaki birleşme süreci tartışılmaktadır. Bu çalışma, ASEAN'ın blokta daha güçlü, kapsamlı ve birleşmiş bir temsilci olması ve etkinliğini artırması için önerilerde bulunmak amacıyla, örgütün ekonomik ve politik güvenliğinin güncel gelişiminin analizine dayandırılmıştır. Bu tez için toplanan tüm bilgiler ve eserler, herkesin yararlanabileceği açık kaynaklardan alınmıştır. Güncel gelişimeler, öneriler ve gelecekteki durum analiz edildikten sonra, ulus devletlerin ortak çıkarları sağlanır ve örgütün tüm konularda kapsamlı dayanışmasına karar verilir, uygulanır ve güçlendirilirse, ASEAN'ın başarılı bölgesel bir işbirliği sağlayacağı kanısına varılmıştır. ASEAN'ın AB'nin bütünleşmesini örnek almasına rağmen kendi yolunu ve kimliğini inşa etme potansiyeli olduğu tezin diğer önemli çıkarımlarındandır. ASEAN farklı etnik, kültürel ve ekonomik çeşitliliğe sahip farklı gruplardan oluşmuş bir işbirliği modeli olarak kendi yolunda kendi geleceğini inşa edebilir ve gelecekte kurulacak diğer bölgesel organizasyonlar için de iyi bir örnek teşkil edebilir. ; This thesis deals on economic and political efficiency of ASEAN through its regional integration in at both level of regional and global spheres. The primary objective of this thesis is to find out the potential of ASEAN to be politically and economically integrated and developed as a stronger representative - a regional actor which carrying the hope of ASEAN member-states toward peace and prosperity and to propose recommendations which would make it better in the way. As for the theoretical aspect, regionalism, globalization and international relations related theories and ASEAN's integration progress in regional and global scenarios are discussed. This study is based on an analysis of the current development of both economy and political security of ASEAN to submit the recommendations to improve the status of ASEAN with more efficiency in its performance to integrate the region in a unified and efficient form of stronger, comprehensive and influent bloc. The information and literature needed for the thesis is collected from open source, which is easily accessible to all. After analyzing present development, recommendations and future prospect, ASEAN is expected to turn out to be the successful regional cooperation if the shared interest of nation-states and the work for a cohesive solidarity in all aspects of the organization are determined, implemented and strengthened with a firm commitment. Even though ASEAN took reference from EU in its development, its being the cooperation from different group of differently diversified nations can pave its own way forward and can lay good precedent for other upcoming regional co-operations.

Ortadoğu'nun kadim iki devleti, Türkiye ve İran arasındaki ilişkiler işbirliği ve rekabet perspektiflerine göre değerlendirilebilir. Bu bağlamda ilişkiler uluslararası sistemin, bölgesel durumun seyrine göre şekillenmektedir. İki ülke arasındaki özellikle yakın dönem siyasi ilişkiler, rekabet ve güvensizlik ağırlıklı olmuş, ekonomik ilişkiler ise -uluslararası politik/ekonomik gelişmelerin de zorlamasıyla- işbirliği yönünde gelişmiştir. İlişkilerin bu iki veçhesinden siyasal bağlamda, taraflar arasında, bölgelerinde dış politik etki kurma ve bunu artırma hususunda bir mücadele genel görünüme hâkim olsa da ekonomik ilişkilerin performansı son on yılda yükselen bir grafik izlemiştir. Taraflar arasında gelişecek siyasi-ekonomik-kültürel yakınlaşma ve iki ülkenin rekabet yerine işbirliği üzerinden hareket etmeleri, başta Ortadoğu olmak üzere bölgesel meselelerin çözümündeki anahtar olarak düşünülebilir. Çalışmada yöntem olarak her iki ülke arasındaki siyasi ve ekonomik ilişkilerin yakın dönem tarihi seyri üzerinden bir kurgu gerçekleştirilmiştir. Sonuç kısmında ilişkilerin zayıf ve güçlü yönleri açısından çıkarımlar yapılmıştır. Bu bağlamda ekonomik düzlemin tarafların işbirliğinin kolaylaştırıcı etmeni ve güçlü yönü olduğu; iki ülke rekabetinin ise dış politik alanlarda yaşandığı söylenebilir. ; Turkey and Iran, two ancient states of the Middle East, relations between them can be evaluated form the perspective of cooperation and competition. In this context relationships are shaped according to the status of international and regional system. Particularly in recent political relations between two countries have been weighted with mistrust and competition but economic relations have developed in the direction of cooperation with the enforcement of international political/economic developments. In political context of bilateral relations, despite the obvious image that there is a struggle about creating and enhancing a strong external political impact in their regions, performance of economic relations has followed an upward trend in the last decade. Political-economic and cultural rapprochement between two countries can be thought as a key for moving through cooperation instead of competition especially in the solution of regional issues in the Middle East. As a method of this study we conducted a fiction through the recent political and economic relations between two countries. In the conclusion, some inferences have been made in terms of the strengths and weaknesses of the relations. In this context, economic aspect of the relations can be evaluated as a facilitator of cooperation but it can be said that competition have been experiencing in external political areas.