Suchergebnisse

Bu çalışma, Türkiye'de 1980'li yıllarda başlayan sistem değişikliği tartışmalarını konu edinmekte ve bunun bir çıktısı olarak ortaya çıkan Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi üzerinde odaklanmaktadır. Özellikle Türkiye'de uzun yıllar uygulanan parlamenter sistemin sebep olduğu hükümet bunalımları; siyasi krizlere, istikrarsız yönetimlere ve de vesayet odaklarının etkisini arttırmasına sebep olmuştur. Bu durumlar ise hükümet sistemi değişikliğini kaçınılmaz hale getirmiştir. Çalışma içerisinde; kuvvetler birliği ile kuvvetler ayrılığına dayanan hükümet sistemleri irdelenerek, tarihsel süreç içerisinde Türkiye'de uygulanan hükümet sistemleri ele alınmıştır. Genel olarak Parlamenter sistem özünde birçok olumlu yönleri içerisinde barındırsa da; parlamenter sistem altında Türkiye'de cereyan eden yönetim aksaklıları mahut sistemin günah keçisi olarak görülmesine sebep olmuştur. Özellikle Türkiye'de vesayet odaklarının, halk iradesi ile seçilen siyasi iktidarı etkisi altına alma çabaları yeni bir sisteme duyulan ihtiyacı arttırmıştır. Bu kapsamda 16 Nisan 2017 Referandumu ile inşa edilen Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi'ne, 24 Haziran 2018'de yapılan Cumhurbaşkanlığı ve 27. Dönem Milletvekilliği Genel Seçimi ile birlikte geçilmiştir. Böylece yeni sistemde yürütme yetkisi Cumhurbaşkanlığında toplanarak Türkiye'nin ekonomik kalkınma, bilimsel atılım, sosyal devlet ve bölgesinde lider ülke olma yolunda emin adımlarla ilerlemesi hedeflenmiştir. Kuşkusuz bütün bu gelişmeler bürokrasinin asgari düzeye indirilerek etkin, etkili ve de hızlı kararların alınması noktasında Türk yönetim sisteminde birçok değişimin ortaya çıkmasına sebep olmuştur. Yeni sistemle Türkiye'de, güçlü yürütme ve güçlü meclis anlayışı ile Türkiye'nin daha da güçlenmesi öngörülmektedir. ; The case of this study will be discussions about system change began in 1980's and it will focus on Presidency Government System, as an output of these discussions. Particularly, the parliamentary system used in Turkey led to the cabinet crisis, political crisis, unstable governments and the increasing power of the centers of tutelage. The system change in government structure became unavoidable following the aforementioned incidents. In our study, the government systems based on the unity of power and separation of powers are analyzed and the governmental systems in Turkey in historical process are discussed in detail. Although the parliamentary system in itself includes many positive aspects; the administrative problems in Turkey under the parliamentary system gave cause for the parliamentary system to be known as scapegoat. The requirement for a new system is increased after the incidents organized by the centers of the tutelage against the political power elected by the public's will. In this context, the Presidency Government System, formed by the 2017 Constitutional Referendum held on 16th April 2017, activated after the Turkey's June 24, 2018 presidential elections and the 27th Term Parliamentary Elections. Thus, in the new system the president will acquire all executive power and this change will lead to Turkey's economic development, scientific progress, and social state. Turkey aims to be a leading country in its region with a strong sense of self-belief. Doubtless, all of these struggles led to many modifications in the system of government in Turkey by reducing the role of the bureaucracy and laid the foundation of the efficient, productive and quick judgments. The Turkish government intended to be a more powerful country within the new system based on the strong legislative and the strong parliament concept.

Bu çalışmada Kırgız Cumhuriyeti'nin güvenlik alanında uluslararası örgütlerle olan işbirliği ve bu işbirliğinin pespektifleri ele alınmıştır. Kırgız Cumhuriyeti, bağımsızlığını elde etmesiyle beraber acil ve etkili bir çözüm gerektiren bir takım sorunla karşı karşıya kalmıştır. Bağımsızlığını yeni kazanmış olan Kırgız Cumhuriyeti'nin gündemindeki en önemli sorunlardan biri de ülkenin güvenlik sorunu olmuştur. Bunun da nedeni, SSCB'nin dağılmasından önce var olan uluslararası, bölgesel ve iç güvenlik mekanizmalarının ve sistemlerinin, ulusal çıkarlarını koruma konusunda zengin bir tecrübeye sahip olmayan Kırgızistan gibi yeni uluslararası aktörleri tehdit eden çağdaş sorunların çözümünde etkisiz kalmasıdır. Böyle bir durumda Kırgız Cumhuriyeti kendi ulusal güvenliğinin korunmasını sağlayabilmek için yeni mekanizmalar aramak zorunda kalmıştır. Bu bağlamda, Kırgızistan için ulusal güvenliğin korunmasını amaçlayan kendi sisteminin oluşturulmasına yönelik ana mekanizmalardan biri, güvenlik alanında çeşitli uluslararası ve bölgesel örgütle yapılan işbirliği olmuştur. Uluslararası ilişkilerin ve uluslararası hukukun gelişiminin bugünkü aşamasında uluslararası örgütlerin rolünün önemli ölçüde arttığını ve güçlü bir işbirliği merkezi haline geldiğini söylemek mümkündür. Hükümetler arası ve uluslararası birçok sivil toplum kuruluşu, resmi ve gayri resmi kuruluşun Orta Asya bölgesinde ve Kırgızistan'daki güvenlik, barış ve istikrar konularında Kırgız Cumhuriyeti ile işbirliğinin gelişmesine ciddi bir önem gösterdiğini de belirtmek gerekmektedir. Bu da büyük ölçüde, Kırgızistan'ın bölgedeki istikrarsızlık merkezlerinin (örneğin Afganistan) ve bunun yanı sıra Rusya ve Çin gibi büyük uluslararası oyuncuların yakınında yer alan jeopolitik konumundan kaynaklanmaktadır. Kırgızistan da, dünya topluluğunun pek çok ülkesi ile yakınlaşmaya, karşılıklı fayda çerçevesinde işbirliği yapmaya ve kurmuş olduğu kapsamlı ve adil ilişkileri geliştirmeye çalışmaktadır. Böylece, uluslararası işbirliği ve güvenlik konusuyla alakalı olarak uluslararası kuruluşlara olan aktif katılım Kırgızistan'ın yeni jeopolitik stratejisi haline gelmiştir. Bu bağlamda, çalışmanın ana amacı çeşitli uluslararası örgütlerin Kırgız Cumhuriyeti'nin ulusal güvenliğini oluşturma süreci üzerindeki etkisini incelemek, bu işbirliğinin etkinliğini değerlendirmek ve Kırgızistan'ın çeşitli uluslararası örgütlerle güvenlik alanında işbirliğinin geliştirilmesine yönelik beklentileri değerlendirmektir. ; This paper is devoted to the analysis of cooperation and its perspectives established by Kyrgyz Republic with international organizations in the field of security. Since declaring independence, Kyrgyz Republic has been faced with a myriad of problems that require urgent and effective solutions. One of the main issues on the agenda of the new independent state was the problem of security. The reason lied in the fact that the international, regional and internal security mechanisms, which existed before the collapse of the USSR system, became ineffective in dealing with the current problems that threatened new international actors such as Kyrgyzstan, which did not have enough experience in protecting their national interests. Thus, Kyrgyz Republic needed to establish new mechanisms with the purpose of protecting its national security. In this respect, cooperation with various international and regional organizations in the field of security has become one of the main strategies for the formation of a new system in protecting national security for sovereign Kyrgyzstan. Indeed, at the present stage as far as the development of international relations and international law is concerned, the role of international organizations has significantly increased, and they have become centers of cooperation on many global and regional issues. It is also worth noting that many international, governmental and non-governmental organizations have shown significant interest and displayed initiative in the development of cooperation with Kyrgyz Republic on the issues of security, peace and stability in the country and in the Central Asian region. This is largely due to the geopolitical position of Kyrgyzstan, which is located near precarious regions (for example, Afghanistan), as well as major international players as Russian Federation and China. Kyrgyz Republic, in turn, strives for closer and mutually beneficial cooperation with most countries of the world with a view to establish comprehensive and equitable relations with them. Thus, international cooperation, active participation in international security organizations became the new geopolitical strategy of Kyrgyzstan. In this context, the aim of this study is to investigate the influence of various international organizations in the process of forming national security for Kyrgyz Republic at different levels, to evaluate the effectiveness of this cooperation as well as to consider the prospects of further development.

Amerika Birleşik Devletleri'nin dış politikasını etkileyen birçok neden mevcuttur. Bu etkenler iç kaynaklı da olabilir veya bir dış etki nedeniyle de ABD'nin dış politikası hareketlenmeler yaşayabilir. Ülkelerin politikasında iç etken olarak coğrafya, nüfus, nüfusun niteliği/yapısı, askeri ve ekonomik gücü, siyasi istikrar, baskı grupları vs. etkenler sayılabilir. Devletler bunların niteliği ve niceliği nispetinde politika yürütmektedir. Bunlar aynı zamanda bir ülkenin güç öğeleridir. Dış etken olarak dünyanın herhangi bir yerinde meydana gelen bir olay, eğer ABD'yi doğrudan veya dolaylı yoldan ilgilendiriyorsa, dış politikasını etkileyebilmektedir. ABD'nin iç unsurlarından doğan farklılıklar da doğrudan ABD dış politikasını etkilemektedir. Bunların başında da din gelmektedir. Çünkü Amerikan Başkanları ABD'de etkinliğini gün geçtikçe arttıran dinsel grupların oylarına ihtiyaç duymaktadır ve bu grupları memnun edecek söylemler üretmektedirler. Eylemlerini de ona göre dizayn etmektedirler. Bu çalışmada Amerika'nın içerden kaynaklı dini hassasiyeti dış politikasında nasıl kullandığı "Başkanların Birliğin Durumu Konuşmaları" ışığında analiz edilecektir. Bunun yanında Amerikan politikasında var olan ikilemlerin de yine bu söylemler ışığında analizi gerçekleştirilecektir. --- There are many reasons that affect the foreign policy of the United States. These effects may also be internally caused, or an external influence may also lead to the mobilization of the US foreign policy. As an internal factor in the policy of countries; geography, population, a quality/structure of the population, military and economic power, political stability, pressure groups etc. factors affect. States also carry out policies according to their quality and quantity. They are also elements of a country's concrete power. Also external events, as an external event, may affect its foreign policy if it concerns the US directly or indirectly. The internal differences of America also directly affect American foreign policy. Religion is the beginning of these. Because American Presidents need the votes of religious groups that increase their effectiveness in the United States and produce discourses that will please these groups. They design their actions accordingly. In this study, US foreign policy-driven religious sensitivity will be analyzed in the in consideration of the State of the Union speeches of US Presidents. In addition, the existing dilemmas in American politics will be analyzed in consideration of these discourses.

Amerika Birleşik Devletleri'nin dış politikasını etkileyen birçok neden mevcuttur. Bu etkenler iç kaynaklı da olabilir veya bir dış etki nedeniyle de ABD'nin dış politikası hareketlenmeler yaşayabilir. Ülkelerin politikasında iç etken olarak coğrafya, nüfus, nüfusun niteliği/yapısı, askeri ve ekonomik gücü, siyasi istikrar, baskı grupları vs. etkenler sayılabilir. Devletler bunların niteliği ve niceliği nispetinde politika yürütmektedir. Bunlar aynı zamanda bir ülkenin güç öğeleridir. Dış etken olarak dünyanın herhangi bir yerinde meydana gelen bir olay, eğer ABD'yi doğrudan veya dolaylı yoldan ilgilendiriyorsa, dış politikasını etkileyebilmektedir. ABD'nin iç unsurlarından doğan farklılıklar da doğrudan ABD dış politikasını etkilemektedir. Bunların başında da din gelmektedir. Çünkü Amerikan Başkanları ABD'de etkinliğini gün geçtikçe arttıran dinsel grupların oylarına ihtiyaç duymaktadır ve bu grupları memnun edecek söylemler üretmektedirler. Eylemlerini de ona göre dizayn etmektedirler. Bu çalışmada Amerika'nın içerden kaynaklı dini hassasiyeti dış politikasında nasıl kullandığı "Başkanların Birliğin Durumu Konuşmaları" ışığında analiz edilecektir. Bunun yanında Amerikan politikasında var olan ikilemlerin de yine bu söylemler ışığında analizi gerçekleştirilecektir. --- There are many reasons that affect the foreign policy of the United States. These effects may also be internally caused, or an external influence may also lead to the mobilization of the US foreign policy. As an internal factor in the policy of countries; geography, population, a quality/structure of the population, military and economic power, political stability, pressure groups etc. factors affect. States also carry out policies according to their quality and quantity. They are also elements of a country's concrete power. Also external events, as an external event, may affect its foreign policy if it concerns the US directly or indirectly. The internal differences of America also directly affect American foreign policy. Religion is the beginning of these. Because American Presidents need the votes of religious groups that increase their effectiveness in the United States and produce discourses that will please these groups. They design their actions accordingly. In this study, US foreign policy-driven religious sensitivity will be analyzed in the in consideration of the State of the Union speeches of US Presidents. In addition, the existing dilemmas in American politics will be analyzed in consideration of these discourses.

Savunma harcamaları ile ilgili bugüne kadar birçok çalışma yapılmıştır. Bu çalışmanın temel amacı özgürlüklerin ve kurumsal faktörlerin savunma harcamaları üzerindeki etkisini incelemektir. Özgürlük göstergeleri; güçlendirme hakları endeksi, toplanma ve örgütlenme özgürlüğü, konuşma özgürlüğü, seçimde öz tayin, din özgürlüğü, işçi hakları, kadının ekonomik hakları, kadının siyasi hakları, kadının sosyal hakları, yargının bağımsızlığı on farklı değişken çalışmaya dahil edilmiştir. Kurumsal faktör göstergesi olarak dokuz farklı değişken kullanılmıştır. Bu değişkenler; ifade özgürlüğü ve hesap verebilirlik, siyasi istikrar ve şiddetin yokluğu, devlet etkinliği, idari kalite, hukukun üstünlüğü, yolsuzluğun kontrolü, hukuk ve politikaya askeri müdahale, toplumsal cinsiyet eşitsizliği, hukuk sistemi ve mülkiyet hakları şeklinde çalışmaya dahil edilmiştir. Bu çalışmada özgürlüklerin ve kurumsal faktörlerin savunma harcamaları üzerindeki etkisi 1990-2017 yılları arasında 151 ülke için çalışma yapılmış olup ampirik olarak dengesiz panel veri setinden yararlanılmıştır.Kurumsal faktörler ile savunma harcamaları arasında negatif ve istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olduğu sonucuna varılmıştır.Ancak kurumsal faktör değişkeni olan yolsuzluğun kontrolü ve savunma harcamaları arasında pozitif ve istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olduğu sonucu tespit edilmiştir.Özgürlükler ile savunma harcamaları arasındaki ilişki tüm değişkenler için negatif ve istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olduğu ve tüm sonuçların beklenti ile paralel olduğu sonucuna ulaşılmıştır. ; There have been many studies on defense expenditures until today. The fundamental objective of this study is to analyze the impact of freedom and institutional factorson defense expenditures. Freedom indicators; the empowerment rights index, freedom of assembly and association, freedom of speech, self-determination in elections, freedom of religion, workers' rights, women's economic rights, women's political rights, women's social rights and independence of the judiciary have been included in the study. Nine different variables have been used as indicator of institutional factor. These variables which are voice and accountability, political stability and absence of violence/terrorism, government effectiveness, regulatory quality, rule of law, control of corruption, military intervention in law and politics, gender ınequality, legal system and property rights. In this study, the effects of freedoms and institutional factors on defense expenditures were studied for 151 countries between 1990 and 2017, and empirically unbalanced panel data set has been used. It was concluded that there is a negative and statistically significant relationshipbetween institutional factors and defense expenditures. Nevertheless, it was determined that there is a positive and statistically significant relationshipbetween the control of corruption and defense expenditures, which is a variable of institutional factor. It has been attained that there is a negative and statistically significant relationship for all variables and that all results are in line with expectations.

Türk dış politikası cumhuriyetin kurulmasından itibaren genel olarak üç temel politika üzerine kurulmuştur. Bunlar `Statükocu', `Batıcı' ve `Güvenlikçi' yaklaşımlar olmuştur. Cumhuriyetin kuruluş aşamasında hem Türkiye'nin içinde bulunduğu koşullar hem de dünya konjonktürü bu politikaların yürütülmesinde belirleyici olmuştur. Atatürk dönemi, 2. Dünya Savaşı ve Soğuk Savaş boyunca bu politikalar Türk dış politikası yapımında temel taşlar olmuştur. Soğuk Savaş'ın sona ermesiyle birlikte dünya konjonktürü değişirken, özellikle Türkiye'nin de içinde bulunduğu coğrafya yeni etnik, dini ve bölgesel çatışmalara sahne olmuştur. Türkiye bu yeni konjonktürde, Sovyet tehdidini de hissetmeyecek olmanın verdiği bir rahatlıkla, alternatif politikalar yürütmeye çalışmıştır. Ancak 1990'lar boyunca devam eden zayıf koalisyon hükümetleri ve Türkiye'nin, başta ekonomik olmak üzere, kendi imkânlarının buna elverişli olmaması `çok yönlü dış politika' yapımına izin vermemiştir. 2002 ile birlikte AK Partinin tek başına iktidar olması, uzun süre devam eden siyasi istikrarsızlığı geride bırakarak siyasi olarak bir istikrar getirmiştir. Özellikle Türkiye'nin AB üyeliği çerçevesinde iç politikada yaptığı reformlar yeniliği ve değişimi de beraberinde getirmiştir. Bu bağlamda 2002 sonrası Türk dış politikasında yürütülen `Çok Yönlü Dış Politika' ve `Komşularla Sıfır Sorun' politikaları tartışma konusu olmuştur. Özellikle son dönemde `Arap Baharı' olarak ortaya çıkan gelişmeler Türkiye'nin yürüttüğü politikaları Suriye örneği üzerinden yeniden tartışılır hale getirmiştir. Bu çalışma, geleneksel Türk dış politikasından son dönem Türk dış politikasındaki değişikliğe ve `Komşularla Sıfır Sorun' politikasına; Yunanistan, Suriye ve Ermenistan örneklerinden hareketle bir değerlendirme çalışmasıdır. ; Turkish foreign policy, since the foundation of the Republic, has been established on the three basic policies in general. These have been Statusquoist, Western-Oriented and Security-Oriented approaches. Both the conditions in which Turkey was and the conjuncture of the world at the period of the foundation of the Republic have been determinative for the execution of these policies. These policies, during the period of Ataturk, the World War II and the Cold War, have been the basic foundations in the making of Turkish foreign policy. While the conjuncture of the world was changing by the end of the Cold War, the geography in which especially Turkey is too has witnessed new ethnic, religious and regional clashes. Turkey, in this new conjuncture, with a comfort coming by it would not feel a Soviet threat, has tried to manage alternative policies. Nevertheless, the weak coalition governments in the administration during 1990?s and that Turkey?s own capabilities, economical conditions at the top most, were not suitable to this have not let the making of a ?multi-directional foreign policy?. That the AKP is in power alone by 2002 has brought a political stability, leaving the political instability that continues for a long time back. This has also brought an economical stability by itself. Particularly, the reforms that Turkey makes in the domestics policy in the framework of the membership of EU has carried improvement and change with it, besides. In this context, the politics of ?Multi-Directional Foreign Policy? and ?Zero-Problem with Neighbors?, which are carried on Turkish foreign policy after 2002, have been in discussion. Especially, some issues emerging as Arab Spring in the recent times have made the politics, which Turkey follows, a highly controversial topic on the example of Syria. This Study is an evaluation study about the change from the traditional Turkish foreign policy to the recently Turkish foreign policy and about the policy of Zero-Problem with Neighbors; with a motive from the examples of Greece, Syria and Armenia.

Bu çalışma, Türkiye'nin uzun yıllardır gündemini meşgul eden hükümet sistemi değişikliği ve başkanlık sistemine geçiş önerilerini incelemektedir. Böylece, başkanlık sisteminin Türkiye'ye uygun olup olmadığı ya da ülkede uygulanmış parlamenter sistemle ilgili yaşanan krizleri çözebilirliği sonucuna varılmaya çalışılmaktadır. Türkiye'de başkanlık sistemi tartışmalarının arkasında yatan en önemli sebep olarak hükümet istikrarsızlıkları gösterilmiştir. Türk siyasal hayatındaki anayasal süreçler göz önünde bulundurularak yapılan incelemeler sonucunda, Türkiye'de siyasi tıkanıklıkların çözümüne yönelik parlamenter sistemin öngördüğü fesih mekanizmasının bir seçim aracı olarak kullanılması sonucu yaşanan siyasi istikrar sorununun parlamenter sistemden kaynaklandığı kanaatine varılmıştır, Ayrıca hızlı ve etkin karar almayı zorlaştıran iki başlı yürütmenin bulunması, Türkiye'de saf parlamenter sistemin öngördüğünün aksine seçilmiş cumhurbaşkanının mevcut olması ve bunun çift meşruluk sorununu da beraberinde getirdiğinden güçlü ve zayıf yönleriyle birlikte değerlendirilen parlamenter sistemin sürdürülebilirliğinin mümkün olmadığı sonucuna varılmıştır. Hükümet sistemleri çeşitlerine göre incelenerek başkanlık sistemi doğuşu, tanımı, temel özellik ve unsurlarıyla ayrıntılı olarak incelenmiş ve bu sistemin model ülkesi olarak kabul gören ABD'nin federatif yapısı ve yetkili organları ile başkanlık sisteminin bu ülkede uygulanışı ele alınmıştır. Türkiye'deki parlamenter sistem anayasal süreçleriyle incelenerek geçmişteki Türk siyasi liderlerden Özal ve Demirel dönemlerindeki başkanlık sistemi tartışmaları, 2012 yılındaki AK Parti hükümetinin önerdiği başkanlık önerisi ve son olarak 2017 yılında halk oylaması sonucu kabul gören anayasa değişiklikleri ile önerilen cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi akademik görüşler ışığında değerlendirilerek bu sistemin Türkiye'de uygulanabilirliği açısından çeşitli önerilerde bulunulmuştur. ; This study investigates changing the Government system and proposals for transition to presidential system which are busy the Turkey's agenda for many years. Thus, it is attempted to reach the conclusion that the presidential system will be adapted to Turkey or the living crises related to the current system in the country will be solved/not be resolved. Government instability has been shown as the most important reason behind the debate on presidential system in Turkey. As a result of the examinations made considering the constitutional processes in Turkish political life; the using of the termination mechanism proposed by the parliamentary system for resolving political congestion in Turkey as an election tool has led to the conclusion that the problem of political stability originates from the parliamentary system. Moreover because of the presence of two leading executive which makes it difficult to make quick and effective decisions and in contrast to the Pure Parliamentary System Prediction Presence of the elected President in Turkey that it brings with it the problem of double legitimacy, it has arrived that the Sustainability of the Parliamentary System, which is evaluated together with its strengths and weaknesses, is not possible. According to the types of government systems the presidential system is examined in detail with its birth, its definition, its basic features and elements. The federal structure and competent bodies, the implementation of the presidential system of the United States which is considered the model country of this system are discussed. The parliamentary system in Turkey is examined through constitutional processes and the discussions of presidential system during the periods of Özal and Demirel, one of the Turkish political leaders in the past, are investigated. The presidential proposal proposed by the AK Party government in 2012, and the Presidential Government System which is suggested the constitutional amendments that were finally adopted as the result of popular vote in 2017 are evaluated in the light of academic views and Various proposals have been made in terms of applicability in Turkey.

ÖZETORTADOĞU VE KUZEY AFRİKA'DA DOĞRUDAN YABANCI SERMAYE YATIRIMLARI ÜZERİNDE KURUMLARIN ROLÜ: 1990-2014Benzer coğrafi, sosyal, ekonomik, kültürel parametrelere sahip ülkelerin ekonomik performansları arasında ciddi farklılıklar bulunabilmektedir. Bu gerçeğe geçmiş dönemlerde çok çeşitli teorik açıklamalar getirilmekte ise de, son dönemde söz konusu ekonomik performans farklılıklarını, kurumları ön plana çıkarmak suretiyle açıklayan kurumsal iktisat ekolü dikkat çekmektedir. Kurumsal iktisat ekolüne göre her bir ülkede/ekonomide, günlük yaşamı düzenleyen anayasa, kanun ve benzeri yazılı hukuki kurallar gibi formel; gelenekler, alışkanlıklar gibi enformel kurumlar mevcuttur. Bu kurumlar toplumsal yaşamın her boyutundaki belirsizlik ve riskleri azalttıkları ölçüde kapsayıcı olmakta, tersi durumda ise dışlayıcı nitelik taşımaktadırlar.Bu bağlamda, doğal kaynaklar ve aktif işgücü miktarı bakımından oldukça zengin olmasına rağmen, özellikle 90'lı yıllardan sonra, kalkınmanın finansmanında en önemli dış kaynak olarak ortaya çıkan küresel doğrudan yabancı sermaye yatırımı akımlarından yeteri kadar pay alamayan Ortadoğu ve Kuzey Afrika'da, kurumların doğrudan yabancı sermaye yatırımları üzerindeki etkisi panel veri analizi yöntemi ile incelemiştir.Sonuç olarak, doğrudan yabancı sermaye yatırımları üzerinde ifade özgürlüğü ve hesap verilebilirliğin %1 düzeyinde anlamlı ve ters yönlü, düzenlemelerin kalitesinin %1 düzeyinde anlamlı ve aynı yönlü, yönetimin etkinliğinin %5 düzeyinde ve aynı yönlü, hukukun üstünlüğünün düzeyinde anlamlı ve aynı yönlü etkisinin bulunduğu, siyasal istikrar ve şiddetsizlik ile yolsuzluğun kontrolü göstergelerinin ise anlamlı bir etkisinin bulunmadığı tespit edilmiştir.Anahtar Kelimeler: Doğrudan Yabancı Sermaye Yatırımları,Yönetişim Kurumları, Panel Veri,Ortadoğu ve Kuzey Afrika.ABSTRACTROLE OF INSTITUTIONS ON FOREIGN DIRECT INVESTMENTIN THE MIDDLE EAST AND NORTH AFRICA: 1990-2014There are serious differences between economic performances of countries which have similar geographic, social, economic and cultural parameters. Although this reality was explaining with various theoretical forms previously, institutionalism what use institutions for analyzing the subject, take over at the last terms. According to institutionalism, there are some formal institutions like constitution, codes etc. and informal institutions like traditions, practices etc. to organize/regulate the daily life. These institutions may be inclusive or exclusive to their characteristic that rise/fall ambiguity, in social life.In this context, we researched the effects of institutions on foreign direct investments with panel data analysis, in the Middle East and North Africa which a rich region about natural resources and labor force, couldn't take advantage from global foreign direct investment inflows that come up the most important external source for development especially raised after nineties.We found that voice and accountability (%1-positive), regulatory quality (%1-negative), government effectiveness (%5-positive) and rule of law (- positive) have significant; on the other hand political stability-nonviolence and control of corruption have no significant effect on foreign direct investments.Keywords:Foreign Direct Investments,Governance Institutions, Panel Data,The Middle East and North Africa.

8 Ağustos 2008 tarihinde başlayan beş günlük Rus-Gürcü çatışması, Kafkasya politikası için bir dönüm noktası olmuştur. Kafkasya'da dengelerin değişerek yeni bir jeopolitik durumun ortaya çıkardığı yeni konjonktür, bölge ülkelerinin ve bölgeye yönelik çıkarları olan aktörlerin politikalarını yeniden gözden geçirmelerine neden olmuştur. Bu çerçevede Türkiye, Kafkasya politikasını yeniden yapılandırma içerisine girmiştir. Bu anlamda Kafkasya İstikrar ve İşbirliği Platformu önerisini beklenmedik bir hızla ortaya atan ve Ermenistan ile Ağustos 2007 tarihinde başlatılan normalleşme sürecine çatışma sonrası ivme kazandıran Türkiye, Kafkasya politikasında proaktif ve ön alıcı açılımlarda bulunmuştur. Ancak, Türkiye'nin bu yeni açılımlarından özellikle normalleşme açılımı, Türkiye-Azerbaycan ilişkilerinde tansiyonun yükselmesini de beraberinde getirmiştir. Bu araştırmada Türkiye-Azerbaycan ilişkilerinin daha çok söylem düzeyinde kaldığı ve beklenen stratejik düzeye çıkarılamadığı ileri sürülmektedir. Ayrıca, ilişkilerde sadece enerji alanında somut işbirliği gerçekleştirilmiş, ancak bu siyasal alana yansıtılamamıştır. Buna karşın Davutoğlu döneminde Türkiye, Kafkasya politikasını yeniden dizayn etmeye başlamış ve bununla Azerbaycan ilişkilerinin de stratejik ortaklık boyuta geçilmesi hedeflenmiştir. ; Started on August 8, 2008, the five-day Russian-Georgian conflict has become a turning point for Caucasian politics. A new emerging geopolitical balance in the Caucasus changed the situation, provided for a new conjuncture and caused the regional actors to change their policies. Under these circumstances, Turkey has started to re-structure her Caucasian policy as well. In this framework, Turkey, one of the most important actors of the region, swiftly initiated the Caucasus Cooperation and Stability Platform and normalization process in terms of relations with Armenia in the Caucasus. Turkey's new proactive Caucasian policy and particularly normalization process with Armenia have caused tension over TurkishAzerbaijani relations." In this study, it is proposed that Turkey-Azerbaijan relations have remained at the level of discourse dimension instead of expected strategic level. Furthermore, in the bilateral relations, concrete cooperation materialized only in energy field, but it could not widen into the political sphere. However, Turkey has begun to redesign its Caucasus policy in the era of Davutoglu and in this context; it has been aimed to raise relations between Azerbaijan and Turkey to the strategic dimension.

Dünya ekonomik sisteminde ülkeler, karşılıklı uluslararası bağımlılığı arttırmak ve kendi ülke çıkarlarını koruyarak daha yüksek refaha sahip olmak için liberalleşme olgusuna daha sıcak bakmaktadırlar. Rekabet koşullarıyla mücadele etmek, üretim hacmini ve verimliliklerini arttırmak gibi amaçlarla ticaretin serbest olduğu ekonomik birlikler oluştururlar. Bu entegrasyonlar üye ülkelerin birbirleri arasındaki ticaretinde olumlu sonuçlar yaratsa da üye olmayan ülkeler ile yapılan ticarette dışlama etkisi yaratabilmektedir. Türkiye'nin ekonomik entegrasyonlar çerçevesinde Avrupa Birliği (AB) üyelik sürecinin sancılı geçmesi Gümrük Birliği (GB) Anlaşması'nı tartışılır hale getirmiştir. Bu durumda Türkiye'nin GB'ye farklı bir seçenek olarak değerlendirilebilecek olası Şanghay İşbirliği Örgütü (ŞİÖ) üyeliğinin dış ticaretimiz üzerinde yaratacağı etki ülkenin uluslararası iktisat politikasına ışık tutması açısından önemlidir. ŞİÖ Orta Asya'da kapsadığı alan bakımından zengin doğal kaynaklara sahiptir ve örgüt sınırlarının çevresinde güçlü devletlerin varlığı söz konusudur. Bu bakımdan önemli bir jeopolitik ve stratejik bölge statüsündedir. Bu açıdan bakıldığında Türkiye'nin örgüte üyeliğinin önemi açığa çıkmaktadır. Nitekim hem siyasal hem de ekonomik anlamda küresel bir aktör olma hedeflerine katkı sağlayabilecektir. Türkiye tarihsel ve kültürel bağları bulunan bu örgüte üyelik konusunda çekimserdir. ŞİÖ de Türkiye'nin şimdiye kadarki üyelik taleplerine sıcak bakmamıştır. Ancak hem örgütün hem de Türkiye'nin reddedemeyeceği bir durum vardır. ŞİÖ sınırlarına komşu olduğu ve Avrupa ile arasında bir köprü görevi gören Türkiye ile ilişkilerini daha sıkı tutmak ve ilerletmek zorunda kalacaktır. ŞİÖ ile gerçekleşecek olası bir üyelik hem siyasi istikrar, hem genişleyen dış ticaret hacmi hem de artan DYY seviyesi ile Türkiye'deki yatırımları tetikleyecek, ülkenin siyasi ve ekonomik durumundaki iyileşmeye paralel olarak gelişen yurtdışı finansman olanakları sayesinde yurtiçi faiz oranları düşük seviyelerde izleyecek ve sonuç olarak yatırımlar üzerindeki dışlama etkisi azalacaktır. ; The countries in the world economic system, enhancing international mutual dependence and their country's interests to have the higher prosperity maintaining liberalization phenomenon warmer. Withstand the competitive conditions, production capacities and raise their productivity is free trade for purposes such as economic units. This integration of member countries ' trade between each other and create positive outcomes in non-member countries made trade with the exclusion of the impact it may cause. Turkey's economic integration within the framework of the European Union (EU) membership process is painful to go through the Customs Union (GB) agreement will be discussed. In this case, Turkey could be viewed as a potential alternative to the GB the Shanghai Cooperation Organization (SCO) will have impact on our membership of the foreign trade of the country in terms of international economic policy, it is important to hold the light. The SCO in Central Asia, the area that is rich in natural resources and with the presence of powerful States surrounding a major geopolitical and strategic region. From this perspective the importance of Turkey's membership in the organization. Indeed, both political and economic sense to be a global actor contribute to their destination. Located in the historical and cultural ties to Turkey's membership to the Organization even though abstaining and about Turkey's membership in the SCO prompts hot looked at the two sides and has a real hold. SCO borders the neighborhood and serves as a bridge between Europe and Turkey and will have to enter into a closer relationship. SCO will take place with a possible membership and political stability, as well as increasing expanding external trade and foreign direct investment levels to trigger investments in Turkey, with the country's political and economic situation improvement thanks to overseas funding opportunities developed in parallel with domestic interest rates at low levels to watch and, as a result, the effect of the exclusion would be reduced investments.

Afganistan ve Pakistan iki sınır ülkesi olmasının yanı sıra pek çok ortak özelliğe sahip iki ülkedir. Fakat iki ülkenin geçmişten gelen pek çok sorunu bulunmaktadır. Özellikle Pakistan'ın bağımsızlığından sonra Afganistan ile Pakistan arasında Taliban ve istikrarsızlık gibi bölge güvenliğini ve uluslararası güvenliği tehdit edecek önemli meseleler ortaya çıkmıştır. İki ülke ilişkileri esas itibarıyla Peştunistan ve Durand Hattı çevresinde şekillenmiş ve ilk günden beri hiç kopmamıştır. Fakat merak edilen konulardan birisi ise Afganistan'ın genel anlamda istikrarsızlığında Pakistan'ın ne derece etkiye sahip olduğudur. Bu kapsamda araştırmanın amacı Afganistan'ın siyasi istikrarsızlığında Pakistan'ın etkisinin incelenmesidir. Afganistan-Pakistan ilişkilerinin incelemesindeki amaç, Pakistan'ın kuruluşundan itibaren Afganistan ile olan ilişkilerde bu ülkenin iç politikasını şekillendirmek suretiyle üstünlük kurma politikasıdır. Bir başka ifadeyle Pakistan'ın kendi çıkarları doğrultusunda izlediği politika, Afganistan'ın istikrarsızlığa sürüklenmesine neden olmaktadır. İki ülke ilişkileri her ne kadar gerginliklere sahne olsa da diyalog kapıları sürekli açık tutulmuş ve karşılıklı ziyaretler gerçekleştirilmiştir. Aynı kültürü ve ortak değerleri paylaşan iki taraf iyi komşuluk ve dostane ilişkilerin oluşturulmasında ve geliştirilmesinde mutabık kalmalarına rağmen dış güçlerin sürekli müdahalesi nedeniyle karşı karşıya getirilmişlerdir. İlişkilerde normalleşme ve istikrarın iki tarafa sağlayacağı fayda göz önünde bulundurulduğunda bütün sorunlara rağmen Afganistan ile Pakistan'ın işbirliğini geliştirmeleri tek çıkar yol olarak görülmektedir. Anahtar Kelimeler: Afganistan, Pakistan, İstikrarsızlık ; Afghanistan and Pakistan are two countries that share the same border as well as these two countries share many common features. But there have been many problems between the two countries from the past. Especially after the independence of Pakistan, important issues have emerged and threatened the security of the region and international security, such as Taliban and instability between Afghanistan and Pakistan. The relations of the two countries are mainly shaped around Pashtunistan and Durand Line and have not been broken since the first day. However, one of the main concerns is the effect of Pakistan in the general destabilization of Afghanistan. In this context, the aim of the study is to examine Pakistan's influence on the political instability of Afghanistan. The purpose of the investigation of the relations between Afghanistan and Pakistan is the policy of establishing superiority by shaping Pakistan's domestic policy in relations with Afghanistan since its foundation. In other words, Pakistan's policy towards its own interests has led to the instability of Afghanistan. Although the relations between the two countries are the subject of tension, the dialogue doors were kept open and mutual visits were made. The two sides who shared the same culture and common values were confronted with the continuous intervention of the foreign powers, although they agreed on the creation and development of good neighborly and friendly relations. Considering the benefits of normalization and stability in relations, the cooperation between Afghanistan and Pakistan is seen as the only way. Keywords: Afghanistan, Pakistan, Instability

ÖZTÜRKİYE'DE POLİTİK AKTÖR VE KURUMLARIN KAMU HARCAMALARINA ETKİSİ (1950-2010)Politik aktör ve kurumların siyasal karar alma sürecindeki işlevlerinin, davranış biçimlerinin bilinmesi, ekonomik istikrar ve adil gelir dağılımı koşullarını oluşturacak bütçe programlarının hazırlanması açısından önem arz etmektedir. Bu çalışmada Türkiye'de, bütçe sürecinde rol alan politik aktör ve kurumsal faktörlerin kamu harcamalarına etkileri çeşitli yöntemler ile ele alınmıştır. Türkiye'de siyasal sistemi oluşturan, siyasal partilerin ideolojilerinin ve stratejilerinin, seçmenlerin sosyo-ekonomik farklılıklarının, yasama organının yapısının ve alt kurumlarının, seçim sistemlerinin, bürokrasinin, Türk Silahlı Kuvvetleri'nin, yurtiçi ve uluslararası ekonomik gelişmelerin bütçe sürecini nasıl etkilediği ve kamu harcamalarına yansımaları incelenmiştir. Çalışmada 1950-2010 yılları arasındaki kamu harcamaları verileri kullanılarak çeşitli istatistiksel ve ekonometrik yöntemler ile analizler yapılmıştır. Politik değişkenlerin ve kurumsal düzenlemelerin kamu harcamalarının toplamı ve bileşenleri üzerinde kısa ve uzun vadede etkili olduğu sonucuna ulaşılmıştır. ABSTRACTTHE EFFECTS OF POLITICAL ACTOR AND INSTITUTIONS ON GOVERNMENT EXPENDITURE IN TURKEY (1950-2010)To prepare budget programs that ensure the conditions of economic stability and fair income distribution, having knowledge about the functions and the behavior patterns of political actors and institutions in political decision-making process is important. In this study, the effects of political actors and institutional factors playing a role in the budget process on government expenditure in Turkey are examined by various methods. It is investigated how ideologies and strategies of political parties forming the political system, socio-economic differences of voters, the structure and sub-institutions of legislative organ, electoral systems, bureaucracy, Turkish Armed Forces, domestic and international economic developments affect the budget process. Also their reflections on government expenditure are included. In this study, using government expenditure data between 1950 and 2010, analyses are carried out through various statistical and econometric methods. The results show that political variables and institutional arrangements affect government expenditure and its components in both short and long term.

Günümüzde, kişi ile devlet ve devletin kendi organları arasındaki ilişkilerin giderek daha farklı boyutlar kazandığına ve bunun da, siyasal iktidarın toplum üzerindeki etkinliğini artırdığına tanık olunmaktadır. Bu etkinlik, devletin olaylara müdahale ile yön veren bir rol üstlenmesini, ancak müdahalenin bireyi daha da özgürleştirmekten alıkoymayacak biçimde olmasını gerektirmektedir. Bu ise, siyasal rejimler açısından "iyi" hükümet anlayışının bir yansımasını oluşturur. Ancak, "iyi" bir hükümetin de her şeyden önce "etkili" bir hükümet olma zorunluluğu vardır. Özgürlükler rejimi için "en az hükümet edenin en iyi hükümet olduğu" anlayışı, günümüzde giderek yerini, en iyi hükümetin etkili, istikrarlı ve güçlü bir hükümet olduğu düşüncesine bırakmakta ve bu çerçevede güçlü yürütme yaklaşımı da özgür kitlelerce daha çok vurgulanır olmaktadır.Bu tez çalışmasında, erkler ayrılığına dayalı hükümet sistemleri açısından yürütmenin görünümü, bu rejimlerin saf olan ve olmayan modelleri için ayrı ayrı incelenerek ele alınmıştır. Çağdaş siyasal rejimlerde hükümet kurumunun özü olması itibariyle yürütmenin, yeni kurumlar dengesi içindeki üstün konumunun belirlenmesinde rol oynayan güç ve istikrar olgularının daha etraflıca incelenmesine de ayrı bir önem verilmiştir. Ve son olarak da, yürütmenin Türk siyasal rejimi açısından görünümü ile, güçlü yürütme arayışlarının genel durumuna yer verilerek, karşılaşılan sorunların da neler olduğuna ayrı bir bölüm içerisinde değinilmiştir. GENERAL KNOWLEDGEName and Surname :Cengiz GülField :LawProgramme :Public LawSupervisor : Professor Mehmet Emin ArtukDegree Awarded and Date :Ph d - Aprıl 2004Keywords :Executive, Government Systems, Power and StabilityABSTRACTEXECUTİVE İN RESPECT OF GOVERNMENT SYSTEMS DEPENDİNG ON SEPERATION OF POWERS AND TURKEY CASEIt is watched for today that the relations between individual and state and state organs have been acquire more difference dimensions and therefore political power has been increase effectiveness on society. This effectiveness necessitates that the state should take responsibility of the role in which the state itself interferes in and directs everything. However, this intervention mustn't be prevent the individuals from being more free. This fact establishes a display of a good ruling system in view of political regimes. However, it's expressed that a good government must be an effective too in this subject. The thought that "the least government is the best government" for freedoms regime, its place leave the best government is an effective, stability and powerful government in our time. In this point of view, powerful executive approach too, is emphasized more by free masses.In this thesis, view of the executive power in respect of government systems depending on seperation of powers, for pure and unpure models of this regimes were analyzed one by one. Because executive is an essence for government institution in modern political regimes, the concepts "power" and "stability" which played role determine of superior position in new institutions balance were attached importance to dealt in more detail. In conclusion, a view of executive power from the point of Turkish political regime, and with powerful executive fact and tendencies its general situation were stated, and the problems that faced were dealt in a seperate section.

Bu çalışma, Türkiye'nin Batı Balkanlara yönelik yumuşak güç politikası ve bu amaçla oluşturduğu yumuşak güç araçlarını politik, ekonomik ve sosyal etkilerini irdeleyerek incelemektedir. Türkiye'nin yumuşak güç politikası özelikle 2000'lerin ikinci yarısından itibaren Balkanlarda büyüyen ekonomisi ve bölgede aldığı aktif rolü ile kurulan dini ve kültürel kurumlarıyla vücut bulmuştur. Her ne kadar Türkiye'nin Balkanlardaki yeni kamu ve kültür politikası devlet destekli medya organları aracılığıyla Müslüman olmayan toplumlarda yeni-Osmanlıcılık adıyla eleştirilse de; ekonomik, siyasi ve sosyal yönden Balkanlardaki Türk imajını olumlu yönde etkilediği varsayılmaktadır. Türkiye Balkan politikasını çeşitli hedefler ve konjonktürel kısıtlamalardan ötürü barış odaklı, güvenlik ve ekonomik işbirliği amaçlayan arabuluculuk temelinde oluşturmuştur. Buna bağlı olarak, Müslüman olan toplumlarda Türkiye'nin yeni dış politikasının benimsendiği görülmektedir. Bu bağlamda, bu çalışma Türkiye'nin Balkan politikasını kamu politikası temelinde bölgede hedeflenen ekonomik, sosyal ve politik boyutlar ile incelemeyi amaçlamaktadır. ; This paper examines Turkey`s soft power policy and its soft power instruments based on this policy towards the West Balkans from the political, economic and sociological point of views. It appears that Turkey`s growing influence and its active role in the region's politics come into existence with religious and cultural institutions since second half of 2000s significantly. Despite the new cultural and public policy of Turkey has been contested in Non-Muslim communities with state-run media support, it assumed that it has changed the Turkish image in economic, sociological, and political perspectives positively. It is focused on bringing peace, security, and stability to countries as a mediator country due to varied goals and conjunctural restrictions. Accordingly, soft power institutions especially found fertile ground in the predominantly Muslim areas. In this sense, the research examines the recent notions of Turkey's Balkan politics as well as its political, sociological, and economic responses on the countries in the region.

From a conceptual-theoretical as well as political perspective, this essay examines the interrelationships between the identity and foreign policy dimensions of Turkey's Kurdish question and makes policy recommendations. Recent domestic and regional developments present both opportunities and great risks for Turkey's social, political and territorial cohesion, peace and stability. In order to utilize the opportunities, Turkey needs to simultaneously achieve two goals. Domestically, it needs to successfully continue its present peace process and achieve genuine democratization. This process should culminate in a state of affairs whereby the complex social and political questions underlying the Kurdish question can be processed through the mechanisms of normal democratic politics and with the participation of legitimate Kurdish political actors. One crucial and insufficiently understood challenge the Turkish state and society have to manage during the peace process is the challenge of how to addressing the identity question, which is the formative basis of Turkey's Kurdish question. This question consists of two separate but interrelated needs. The first is to address the Kurdish need and demands for 'cultural-national' recognition. The second is to address the need for a common national identity encompassing all ethnic-cultural groups, and to acknowledge that many Turks identify with Turkishness as such a common identity, which, they feel, should shape the state's identity. These two challenges can only be met by introducing new and flexible categorizations to which people can feel belonging under different names. In foreign policy, Turkey should consolidate its improved relations with regional Kurds based on interdependence and its redline should be the emergence of a hostile Kurdish statehood in the region, not Kurdish self-rule per se. This, however, should be done without alienating Arabs by defending any particular status for Iraqi or Syrian Kurds. If Turkey fails in these endeavors, however, major destabilizing developments can occur whereby the identity and belonging perceptions of many Kurds as well as Turks can experience significant shifts.