Suchergebnisse

TEZ10571 ; Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2015. ; Kaynakça (s. 145-157) var. ; ix, 158 s. : 29 cm. ; Şiddet literatürü üzerine yapılan bir tarama, kolektif siyasal şiddet analizi için bütüncül bir paradigmatik yaklaşımın ve metodolojinin söz konusu olmadığını göstermektedir. Bu durum araştırmacıların, genellikle, siyasal şiddetin farklı türlerinden birine odaklanarak vakaya özgü yaklaşımlar geliştirmesinden kaynaklanmakta ve netice olarak da kolektif siyasal şiddet analizinde kullanılacak bütüncül bir çerçevenin geliştirilmesini engellemektedir. Bu çalışma, mevcut literatürün eksikliklerini ve sınırlılıklarını geride bırakmaya yardımcı olacak yeni bir yaklaşıma ihtiyaç olduğunu savunmaktadır. Kaynak Mobilizasyonu ve Yeni Toplumsal Hareketler yaklaşımlarının siyasal fırsat yapıları, çerçeveleme süreci, kaynak mobilizasyonu, örgütsel hareketlilik stratejileri, harekete katılım ve kimlik inşası süreçleri gibi kavramsal ve metodolojik araçlarıyla, kolektif siyasal şiddet analizi için gerekli olan bütüncül yaklaşıma katkı sunabileceği savunulmaktadır. Bu yaklaşım, farklı zamansal ve mekânsal koşullarda ortaya çıkan kolektif siyasal şiddetin daha iyi anlaşılabilmesi için gereklidir. Ayrıca çalışmanın vaka analizi olarak, varsayılandan daha karmaşık bir örgütlenme sunan ve mevcut literatürün analizde yetersiz kaldığı Hamas örneği seçilmiştir. ; A survey of the existing literature on political violence reveals that there is no single paradigmatic approach and method with which to study collective forms of political violence. Scholars usually focus on one type of political violence, developing a case-specific approach, which is not adequate to the task of providing a comprehensive framework with which to analyze different forms of collective political violence. This study points to the need for a new framework which overcomes the shortcomings and limitations of the existing literature. It argues that social movement theory (including both Resource Mobilization approach and New Social Movements theory) can contribute to the development of such a comprehensive approach by providing the base for another way of understanding and interpreting collective political violence as it offers the necessary conceptual and methodological tools such as political opportunity structures, framing processes, resource mobilization, organizational mobilization strategies, movement participation and processes of identity construction. It is, thus, necessary to combine the theoretical insights of social movement theory and the literature on political violence to better analyze collective political violence in different contexts at different times. In this study, these arguments are presented through a case study of Hamas, a complex organization, which is often inadequately analyzed within the existing literature on collective political violence.

In recent years, the Swedish Armed Forces have produced and distributed highly edited video clips on YouTube that show moving images of military activity. Along- side this development, mobile phone apps have emerged as an important channel through which the user can experience and take an interactive part in the staging of contemporary armed conflict. This article examines the way in which the aes- thetic and affective experience of Swedish defence and security policy is socially and (media-)culturally (co-)constructed and how the official representation of Swedish military intervention (re)produces political and economic effects when these activi- ties are distributed through traditional and social media such as YouTube and digital apps. Based on Isabela and Norman Fairclough's thoughts on political discourse, Michel Foucault's dialectic idea of power/knowledge, and Sara Ahmed's concept of the affective, I discuss how the Swedish digital military aesthetic is part of a broader political and economic practice that has consequences beyond the digital, the semi- otic, and what might at first glance appear to be pure entertainment. ; In recent years, the Swedish Armed Forces have produced and distributed highly edited video clips on YouTube that show moving images of military activity. Alongside this development, mobile phone apps have emerged as an important channel through which the user can experience and take an interactive part in the staging of contemporary armed conflict. This article examines the way in which the aesthetic and affective experience of Swedish defence and security policy is socially and (media-)culturally (co-)constructed and how the official representation of Swedish military intervention (re)produces political and economic effects when these activities are distributed through traditional and social media such as YouTube and digital apps. Based on Isabela and Norman Fairclough's thoughts on political discourse, Michel Foucault's dialectic idea of power/knowledge, and Sara Ahmed's concept of the affective, I discuss how the Swedish digital military aesthetic is part of a broader political and economic practice which has consequences beyond the digital, the semiotic and what might at first glance appear to be pure entertainment.

Turkey; political violence; ethnic conflict; social conditions; 20th century

İnsanlık tarihi boyunca hemen her toplumda yönetenler ve yönetilenler olmuştur. Yöneticilerin otoritesinin baskınlığı zamanla kendi muhaliflerini yaratmıştır. Yönetim biçiminin monarşi, oligarşi ya da demokrasi oluşu bu durumu değiştirmeye yetmemiştir. Tarihsel süreçte, çağdaş hukuk devleti düşüncesinin temelinde yatan insanın onurunun koşulsuz dokunulmazlığı ilkesi, çeşitli direniş biçimlerinin ortaya çıkmasına sebep olmuştur. Sivil itaatsizlik eylemi bu direniş biçimlerinden biridir fakat en belirgin özelliği her türlü şiddeti reddetmesidir. Sivil itaatsizlik; yönetimin, halkın çağrılarına kayıtsız kaldığı ve bireylerin tüm yasal yolları tükettiği noktada başvurulan bir eylem türüdür. Yönetimlerde; ahlak ile yasallık, vicdan ile anayasa arasında kalınan durumlar ortaya çıktığında, sivil itaatsizlik eylemcisi kamuoyuna ahlaki ve vicdani bir çağrı yapmaktadır. Bu çalışmada sivil itaatsizlik kavramının tanımı, yöntemi ve özellikleri ayrıntılı biçimde ele alınmıştır. Sivil itaatsizliğin diğer eylem biçimlerinden farkı belirlenmiş ve hangi eylemlerin sivil itaatsizlik olarak adlandırılabileceği ortaya konmuştur. Farklı siyasal sistemlerde sivil itaatsizliğin politik anlamı, çeşitli siyaset bilimci ve düşünürlerin görüşleri bağlamında değerlendirilmiştir. ; Throughout human history, there have been rulers and large percentage of people ruled by that class in society. Dominance of the ruler"s authority has always created it"s own dissidents. The monarchy, the oligarchy or the democracy is not enough to change this situation. In the historical process, the principle of unconditional inviolability of the dignity of the human being underlying the idea of a contemporary state of law has created dissent and resistance in different ways. Civil disobedience is one of these forms of resistance, but it"s most prominent feature is the rejection of all forms of violence. Civil disobedience is a type of action taken at the point where the administration is indifferent to the calls of the people and the individuals exhaust all legal means. When there are situations between morality and legality, conscience and constitution, the civil disobedience activist makes a moral and conscientious appeal to the public. In this study, the definition, method and characteristics of the concept of civil disobedience are discussed in detail. The difference between civil disobedience and other forms of action has been determined and which actions could be called as civil disobedience is discussed. The political meaning of civil disobedience in different political systems has been evaluated in the context of the views of various political scientists and thinkers.

Birinci Bölüm --Giriş, p.15 --Hedef ve ana soru, p.18 --Paramilitarizm ve Çerkesler, p.29 --Kitabın bölümleri, p.38 --İkinci Bölüm --"İsyan" Ya da "İç Savaş": 1919-1920 Türk-Yunan Savaşı Esnasında Çerkes Paramiliter Faaliyerleri, p.43 --Kurtuluş Savaşı: Tarihyazımı ve kaynaklarla ilgili problemler, p.47 --Yunan işgaline karşı direnişin organize edilmesi, p.52 --Güney Marmara'da Kuva-yı Milliye karşıtı hareketin yükselişi, p.57 --Üçüncü Bölüm --İmparatorluk İç Savaş: Adapazarı-Düzce ve Yozgat Olayları, p.73 --Adapazarı-Düzce olayları, p.76 --Çerkes Ethem Adapazarı-Düzce bölgesinde, p.89 --Yozgat-Çapanoğlu olayı, p.99 --Dördüncü Bölüm --Batı Cephesi'nde Düzenli Ordunun, Çetelerin ve Düzensiz Birliklerin Yerini Alması: Çerkes Ethem, Mustafa Kemal ve İsmet (İnönü) Mücadelesi, p.107 --Çerkes Ethem, Enver-Mustafa Kemal mücadelesi ve Bolşevikler, p.110 --Enver Paşa ve Mustafa Kemal arasında bir ayrılık: Kuzey Kafkasya Cumhuriyeti, p.118 --Yeşil Ordu Cemiyeti, p.123 --Kuva-yı Seyyare ile Ankara Hükümeti arasındaki mücadele, p.128 --Sonun başlangıcı: Simav ve Gediz çarpışmaları, p.131 --Bilecik görüşmeleri, p.139 --Beşinci Bölüm --Çerkes Kongresi, Çeteler ve Gönen-Manyas Sürgünleri, p.153 --"Çerkes Kongresi", p.154 --(Çule) İbrahim Hakkı Bey'in İzmit Mutasarrıflığı, Nisan 1920 -- Haziran 1921, p.154 --Kongre, p.163 --Bildiri, p.166 --Batı Anadolu'da Çerkes muhalefeti, p.174 --Gönen-Manyas sürgünleri, p.183 --Altıncı Bölüm --Yüzellikler, Çerkesler ve "Yeni" Türkiye Devleti (1924-1938), p.189 --"Hainler" listesinin hazırlanışı, p.193 --İsimler, p.202 --Yüzelliliklerin anti-Kemalist faaliyetleri, p.210 --Rovanşı almak: Yüzellilikler tarafından organize edilen suikast girişimleri ve ayaklanmalar, p.214 --Tek parti dönemi: Reform mu, baskı mı?, p.234 --Türkiye'de ve yurtdışındaki anti-Kemalist Çerkesler, p.239 --Çerkes kimliği ve dili üzerine yapılan kısıtlamalar ve Keriman Halis olayı, p.242 --Yüzelliliklerin affı ve genel af, p.249 --Yedinci Bölüm --Sonuç, p.255.

İktisat biliminde belirsizlik, teorik olarak gerçekleşen onca gelişmelere rağmen hala üzerinde tartışılan bir kavram olarak yerini korumaktadır. Belirsizliğin bu kadar çok tartışılmasının arkasında yatan unsur ise belirsizlik kavramının soyut iktisadi düşüncede sahip olduğu anlamsal ölçütlerin kavramsallaştırılamaması değil, belirsizlik kavramı ile ilgili bir fikir birliğinin oluşturulamamasından kaynaklanmaktadır. Belirsizlikle ilgili bir fikir birliğinin olmayışı ise bu kavramla ilgi farklı yaklaşımların ortaya çıkmasına neden olmuştur. Bu çalışmada diğer belirsizlik indeksleri ile karşılaştırıldığında daha güçlü ve politik unsurları da içermesi nedeniyle Baker vd. (2015)'in Amerika Birleşik Devletleri için geliştirmiş oldukları ekonomik politika belirsizliği (EPB) indeksi kullanılmaktadır. ABD'deki EPB'nin yanında gelişmekte olan ülkelerdeki politik istikrarsızlık göstergeleri de dikkate alınmaktadır. Çalışmada Keşfedici Faktör Analizi'yle 17 politik istikrarsızlık göstergesi kullanılarak politik istikrarsızlığın üç farklı boyutu ortaya çıkarılmıştır. Bu boyutlar şiddet ve gerilim, hükümet karşıtlığı ve protesto ve rejim içi istikrarsızlıktır. Çalışmada Dinamik Panel Sistem Genelleştirilmiş Momentler Metodu kullanılarak gelişmekte olan ülkelerdeki politik istikrarsızlığın ve ABD'deki EPB'nin gelişmekte olan ülkelerin büyümeleri üzerindeki etkisi incelenmektedir. Çalışmanın bulguları ABD'deki EPB'nin ve gelişmekte olan ülkelerdeki politik istikrarsızlığın üç farklı boyutunun gelişmekte olan ülkelerdeki büyüme oranı üzerinde güçlü ve negatif bir etkiye sahip olduğunu göstermektedir. ; Uncertainty in the science of economics has been protecting its place as a concept still discussed despite many theoretical developments. The factor lying behind the discussion of uncertainty to this extend is based not on the fact that semantic criteria of the concept of uncertainty in abstract economic thought could not be conceptualized but on the fact that consensus on the concept of uncertainty could not be constituted. Absence of the consensus on uncertainty also caused to the emergence of the different approaches toward this concept. In this study, owing to the fact that it is stronger and also includes political factors, economic policy uncertainty (EPU) index of Baker et.al (2015), developed for the USA, shall be used. Along with EPU, political instability indicators of the developing countries shall be taken into account. In the study, using 17 political instability indicators through exploratory factor analysis, three factors of political instability has been detected. These factors are violence and tension, government opposition and protest, and instability inside the regime. Using dynamic panel system generalized method of moments, the effects of political instability in developing countries and EPU in the USA on growth of developing countries have been examined. Results of the study indicate that EPU in the USA and three factors of political instability have a strong and negative effect on growth rate in the developing countries.

According to the data of the Presidency of Migration Management (2021), the largest group of irregular migrants detected in Türkiye in 2021 were Afghans. The arrival of irregular migrants from Afghanistan to Türkiye alongside the Syrian refugees have caused a negatively charged reaction in Turkish society and from the main parties in the opposition. Based on this apparent reaction against the arrival of Afghan
refugees, the claim can be made that Afghans are now the new "other" category in Türkiye. We identify two hashtags used on Twitter to protest the arrival of Afghans, which are #sınırnamustur (border is honor) and #hudutnamustur (frontier is honor) having the same meaning in Turkish and are Trend Topics on Twitter. The purpose of this study is to examine the reason why there are two hashtags on Twitter to protest the arrival of Afghan immigrants, what the differences and similarities are between
the two in terms of how Afghans are defined and what kinds of hate speech they are subjected to. For this purpose, we applied Craswell's mixed model in this study using both content analysis and social network analysis techniques. The investigation results reveal that the hashtag #sınırnamustur is a manifestation of a political endeavor, asserting that Afghan refugees are associated with a 'security challenge'. In contrast, the hashtag #hudutnamustur represents a response from the general populace, embodying elements of cultural superiority.

Terörizm, toplum üzerinde korku, sindirme ve baskı yaratarak siyasal düzende belli amaçlara ulaşmak için kullanılan siyasi bir şiddet dilidir. Toplumların siyasi tarihlerinde terörizmin izlerine rastlanılsa bile esasında kendisi modern dönemin bir ürünüdür. Terörizm kavramını, tekniklerini ve politikalarını icat eden Batı dünyası, terörizm tarafından tehdit edilmektedir. Buna karşılık modern demokratik devletler, terörizmle mücadele yöntemlerini sistemli, planlı, örgütlü ve uzun erimli bir yönetim tarzı olarak belirlemişlerdir. Modern demokratik devletlerin geliştirdikleri terörizmle mücadele yöntemlerinin, toplumsal yaşamda otoriter yansımalara; siyasal ve hukuksal düzende ise istisnai bir yönetim tarzına neden olduğu hususu araştırmamızın temel konusunu oluşturmaktadır. Bu çerçevede belirlenen bazı modern demokratik devletlerin terörle mücadele süreçleri analiz edilmektedir. Bu bağlamda elde edilen bulgular, farklı kuramsal yaklaşımlar göz önünde bulundurularak değerlendirilmektedir. ; Terrorism is the language of political violence which is used inorder to achieve certain objectives in political order by creating fear, intimidation and pressure on society. Even if we encounter traces of terrorism in the political history of societies, in substance, it is a product in modern era. The Western world invented the notion, techniques and policies of terrorism in threatened by terrorism. In response to this circumstance, the modern democratic states has designed the methods of combating against terrorism with a systematic, planned, organized and long range management style. The question of authoritarian reflections on social life and particular management style in political and legal order of the methods caused by combating terrorism developed by the modern democratic states is main subject of the research. In this context, the process of combating terrorism of some identified modern democratises states identified is analyzed. The findings, in this regard, are utilized by taking into account particular institutional approaches.

Çağdaş barış çalışmaları, uzun yıllar boyunca makro (amaçlı) meseleler üzerinden yürümüştür. Silahsızlan(dır)ma, sivilleşme, paramiliterlerin topluma yeniden entegrasyonu ve hukuksal bazı metinler olarak maddeleştirebileceğimiz bu meseleler; çatışmanın sebepleri, çatışmanın sürdürülebilirliğini mümkün kılan araçların toplanması ve barışmanın teknik ve hukuksal mekanizmalarının oluşturulması temelinde ele alınmaktadır. Şiddetin sona ermesi veya sönümlenmesi için öncelikle bu makro konuların halledilmesi gerekir. Ancak kültürel şiddeti oluşturan ve ikincil konular olarak değerlendirilen sembol ve ritüellerin kullanımı da kesinlikle gözardı edilmemesi gereken bir konudur. Çünkü sembol ve sembolik eylemin siyasal kullanımı şiddetli çatışmayı toplumun en küçük birimine kadar taşır. Potansiyel şiddetin devam ettiği bir toplumsal alanda ise toplumsal barışın sürekli kılınması neredeyse imkansızlaşır. Barış çalışmaları literatüründe özellikle 2000li yıllardan sonra sembol ve sembolizmin politik kullanımına dair önemli çalışmalar yayınlanmıştır. Bu çalışmalarla birlikte konuyla ilgilenen teorisyenler artık, sembollerin pozitif veya negatif anlamda barış süreçleri için kritik değere sahip olduğunun farkına varmıştır. Peki bu güzergahı alternatif bir güzergah olarak kabul edebilir miyiz? Sembol ve sembolizmin politik kullanımına dair temel tartışma eksenleri nelerdir? Bu çalışmada dünyadaki barış süreci örneklerinin yol göstericiliğinde yukarıdaki sorulara yanıt aranmaya çalışılacaktır ; Contemporary peace studies have been laid emphasis on macro affairs for many years. These issues are disarmament, demilitarization, collective reintegration of paramilitaries and some legal texts. Also these technical and legal mechanisms are the main reasons of the conflict. So they need to be solved first for the end of the violence or for the damping of the violence. However, the use of symbols and rituals, which constitute cultural violence and are considered secondary issues, should certainly not be overlooked. Because the political use of symbols and symbolic action pushes violent conflict to the smallest unit of society. In a social context where potential violence continues, it is almost impossible to make social peace permanent. Important studies on the political use of symbols and symbolism have been published in the literature of peace studies especially after 2000 years. Theorists who are interested in the subject together with these studies now realize that symbols have critical value for peace processes in the positive or negative sense. Can we consider this route as an alternative route? What are the main axes of discussion about the symbolic and symbolic use of symbols? In this study, we will try to find answers to the above questions in the guidance of peace process examples in the world.

İnsanlık tarihi kadar eski olan terör çeşitli süreçlerden geçerek günümüze kadar gelmiştir. Avrupalı devletler güvenliklerini sağlamak adına ekonomik ve siyasi olarak bütünleşmeye gitmiştir. Bu amaç doğrultusunda hem ekonomik hem siyasi olarak birçok adım atılmış, atılan adımlardan en önemlisi ise Avrupa Birliği'nin kurulması olmuştur. Avrupa Birliği'nin kurulması ile birlikte terörle mücadele adına birçok çalışma yürütülmüş fakat birlik beklenen başarıyı yakalayamamıştır. 11 Eylül saldırılarının da gerçekleşmesiyle Avrupa'da güvenlik zafiyetinin üst seviyede olduğu gözlemlenmiştir. Terörle mücadele adına çeşitli önlemler alınmış, 2004 Madrid ve 2005 Londra saldırıları ile de bu önlemler daha da arttırılmıştır. Küreselleşme ile birlikte IŞİD'in doğuşu, yabancı savaşçı ve radikalizmle mücadeleyi de beraberinde getirmiştir. Radikalleşme ve terör hukuki, kurumsal önlemlerin yanısıra psikolojik, sosyal ve ekonomik boyutlarıyla da değerlendirilmelidir. Alınan tüm önlemlere rağmen 2015'te Fransa'da Charlie Hebdo dergisine yapılan saldırı ile birlikte İslami radikalizm daha da tırmanmış ve terör ideolojik boyut kazanmıştır. Bunun sonucunda Avrupa'da İslamofobi artarak daha da tartışılır hale gelmiştir. ; Terror, which is as old as the history of humanity, has passed through various processes and has survived until today. European states have gone into economic and political integration in order to provide their security. To this end, many steps have been taken both economically and politically, and the most important one has been the establishment of the European Union. With the establishment of the European Union, many studies have been carried out in the name of combating terrorism, but the European Union has not achieved the expected success. With the September 11 attacks, the security weakness in Europe was observed to be at the highest level. Various precautions have been taken in the name of combating terrorism and these precautions have been increased with the 2004 Madrid and 2005 London attacks. With the globalization, the rise of ISIS brought along the fight against foreign fighters and radicalism. Radicalization and terrorism should be evaluated in terms of psychological, social and economic dimensions as well as legal, institutional measures. Despite all the measures taken in 2015, with the attack on Charlie Hebdo in France, Islamic radicalism escalated, and terror gained an ideological format. As a result, Islamophobia has become increasingly debatable in Europe.

Avrupa'da son yıllarda güçlendiği ifade edilen aşırılıkçı sağ hareketlerin köklü bir geçmişe sahip olduğu bilinmektedir. Bugünün koşullarında ise gerek Avrupa Birliği kurumlarında gerekse üye devletlerin günlük siyasetlerinde yaşanan politik tıkanmışlığın yabancı karşıtı ve aşırılıkçı sağcı hareketlerin söylemlerine süreklilik kazandırdığı gözlemlenmektedir. AB ülkelerindeki aşırılıkçı sağcı hareketlerin birbirinden farklı özellikler taşıdığı görülse de göçmen karşıtlığı ve yabancı düşmanlığında birleşen ortak bir söylem birlikteliğiyle hareket ettikleri anlaşılmaktadır. Söylem düzeyinde gözlemlenen aşırılıkçı tutumun şiddet eylemlerine dönüşüp dönüşmediğinin incelenmesi ihtiyacından hareketle 1990 yılından itibaren Avrupa ülkelerinde aşırılıkçı sağcı şiddet ve terör eylemlerinin istatistiklerinin yer aldığı RTV (Right-Wing Terrorism and Violence) veri seti analiz edilecektir. RTV verileri üzerinden yapılacak bu inceleme ile aşırılıkçı sağcı şiddetin zaman içerisindeki dönüşümünü, aşırılıkçı sağ şiddet eylemlerinin artış gösterdiği yönündeki genel algıyı ve seçilen AB ülkelerinde eylemlerini sürdüren aşırılıkçı sağcı grupların arasındaki farklılıkları anlamak mümkün olacaktır. Çalışmada, son yıllarda aşırılıkçı sağ şiddet eylemlerinin en fazla gerçekleştiği Yunanistan'da Altın Şafak Partisinin ve Almanya'da İmparatorluk Vatandaşı Hareketinin eylemleri üzerine değerlendirmelerde bulunulacak ve doğrudan kitlesel göç hareketliliğiyle ilişkilendirilen bu eylemlerin arka planında yer alan temel sebepler ele alınacaktır.

The current political climate appears to create accentuated divisions among various incompatible world views. In a globalized world, faster dissemination of information is much faster via social media and other sources like has never experienced before. A local incident may rapidly turned into an international crisis. For instance, a civil war in Syria now has deeply impacted the politics and social structures of many counties around the world. In this social environment tacking with various types of violent extremism and radical popularism have become increasingly challenging. These radical worldviews may be manifested in either end of the political spectrum, namely right or left, based on ethnicity or exploitation of religion. Following the terror attacks of 9/11 security services and public have focused on the threat posed by terrorist groups such as DAESH and Al-Qaeda. However, threats of violence also remain significant in the case of violent extreme right as well as left group. Challenges in tackling violent right-wind extremism is a complicated matter as they may not be seen as a significant security threat in the west. For example, despite a number of terror attacks carried by right supremacists in the USA, this group has not been listed as a terror group by the state. Also, the terror suspects are more likely to be described as mentally disturbed and disgruntled people should they be white. In other to counter violent extremism, whether based on ideology, ethnicity, or exploitation of religion, we need to systematically examine the root cause of such violent tendencies. In this regard, rising radical right popularism in the West calls for a comprehensive examination of this social movement.

Terörizm, topluma karşı siyasal amaçlı şiddet kullanımı olarak tanımlanabilir. Terörizmin, yaratılan kaos ortamından maddi çıkar sağlamaya çalışmasının yanında hedeflerinden birinin de devletin siyasal olarak dönüştürülmesi ve yok edilmesi olduğu söylenebilir. Terörizmin analizi yapılırken devlet olgusunun temel tarihsel ve kavramsal özelliklerinin göz önünde bulundurulması gerekmektedir. Devlet olgusunun incelenmesi için, Carl Schmitt'in politik felsefesinden yararlanılabilir. Schmitt'in üzerinde durmu olduğu "siyasal toplum", "siyasal alan" ve "neyin siyasal oldu u" gibi konular, terörizmin anlaşılmasında geniş bir bakış açısı sunmaktadır. Siyasal toplum ve devlet olgusundan hareketle de güvenlik konusu terörizmle bağlantılı bir şekilde ele alınabilir. Çünkü her devletin güvenlik anlayışı ve algısı, o devletin yapısal özellikleri ile ilgilidir. Terörizm ise bu algıları değiştirmeye çalışmaktadır. Bu noktada "güvenlik algılaması" yaşamsal bir konu olmaktadır. Schmitt'in politik felsefesi ile bağlantılı bir şekilde, güvenliğin algılama boyutuna özel önem veren Kopenhag Ekolünün "güvenlikle tirme" kavramının incelenmesi, terörizmin analiz edilmesine ve amaçlarının belirlenebilmesine olanak sağlayabilir. Dolayısıyla, "güvenlikleştirme" ve özellikle "güvenliksizle tirme" kavramlarının, terörizmi anlamlandırmada anahtar role sahip oldukları ileri sürülebilir. Çünkü terörizm kendini, hedeflerini ve taleplerini "güvenliksizle tirerek", "siyasalla tırarak" ve "normalle tirerek" gerçekle tirmeye çalı ır. Bu nedenle terörizmin, öncelikle bir güvenlik konusu olarak ele alınması gerekliliği, terörle mücadelede büyük önem taşımaktadır. ; Terrorism can be defined as the systematic use of violence to target citizens for political purposes. Apart from obtaining material benefit from creating a chaos atmosphere, one of the aims of terrorism can be considered to be the conversion or demolition of the political structure of state. Therefore, when analyzing terrorism, some historical and theoretical premises of the state ...