Ülkemizde siyasi iktidar ve silahlı kuvvetler arasındaki ilişki sürekli gündemde olan bir konu olmuştur. Özellikle toplumlar devlet haline dönüşmeye başladıktan sonra yöneticilikle askerlik görevleri birbirinden ayrılmaya başlamış ve bu ilişkiler daha fazla önem kazanmaya başlamıştır. Türkiye'de siyasi hayat ve demokrasinin işleyişine ilişkin süreçte ordu varlığını her zaman hissettirmiştir. Çalışmada bu süreç kimi zaman doğrudan kimi zaman dolaylı müdahalelerin örnek gösterilmesiyle yerini almıştır. Milli Mücadele Döneminden itibaren değerlendirilen ulus devlet bilinci Türkiye Cumhuriyeti Devleti'nin kuruluşunda temel anlayışlarından biri olarak karşımıza çıkmaktadır Literatür taramasıyla, bu dönemden günümüze değin ordunun ulus devlet süreci konusundaki değerlendirmeleri ışığında Türkiye'nin bu konu ile ilgili durumu ve beraberinde yaşananlar üzerine bilgi verilmiştir. Taramanın temel amacı, ordu siyaset ilişkisini ulus devlet anlayışı ile analiz ederek bu süreçte birbirleriyle olan ilişkilerini ve birbirlerine olan etkilerini daha net ve anlaşılır hale getirmektir. Bu çalışmada ülkemizde ulus devlet anlayışının temelinde ordunun olduğu belirtilerek günümüzde de küreselleşme ile birlikte AB sürecinde yaşanan ordu ve ulus devlet anlayışının çeşitli uygulamaları ele alınarak sistematik bir bütün haline getirilmeye çalışılmıştır. ; The relationship between the political government and armed forces is always a popular topic in our country. Especially administration and soldiering duties were diverged from each other and these relationships gained more importance after socities started to transform into governments. Military is always substantive in the process of political life and democracy mechanism in Turkey. In the study, this process sometimes attends directly and sometimes with giving examples of indirect interventions. The nation government knowledge, analysed starting from the National Struggle Period, is standing as one of the basic mentalities in the foundation of Turkish Republic Government. Information about Turkey?s situation related with this subject and subsequent happenings is given in the literature search by the help of military?s evaluations about nation government process beginning from that period till now. The fundamental purpose of the search is to make the relationships between military politics relationship and nation government discipline and effects to each other be understood more clear and perceptible by analyzing the military politics relationship with nation government discipline. In this study, some applications of military and nation government discipline seen in EU process with globalization are analyzed and are tried to be integrated while indicating that military is fundamental in nation government discipline in our country.
Bu tez çalışmasında Suudi Arabistan`dakı siyaset dışı kurumların siyasetin oluşum sürecindeki katkısını araştılmaktadır. Suudi Arabistan Krallığı günümüzde Ortadoğu ve İslam dünyasının önemli siyasi ve ekonomik aktörlerinden biridir. Kabile lideri ve dini aliminin ulus devlet kurma fikri ve ideolojisi bugünkü modern Suudi Arabistan Krallığının temellerini ve ideolojisini oluşturmuştur. Günümüzde siyaset dışındakı aktörlerin devletin yükünün bir anlamda azaltılmasında önemli rolünü gözönünde bulundurursak bu kurumların (düşünce kuruluşları, üniversiteler ve vakıflar) Suudi Arabistan`da hükümetin yükünün azalmasında önemli rolü var. Suudi Arabistan`dakı düşünce kuruluşları yönetimin siyaset tarzına uygun karar alma sürecine bilimsel ve akademik olarak destek vermektedirler. Diğer bir ifadeyle, siyasi otoritenin siyasetinin meşrulaştırılmasında bu kurumların belli bir düzeyde rolü var. Diğer kurumlar, vakıflar kraliyet ailesi üyeleri ve iş adamları tarafından yönetilen vakıflar hem ülke içinde hem de ülke dışında önemli ölçüde projeler hayata geçirmektedir. Bu kurumlar eğitim, sağlık, sosyal alanlarda orta ve büyük çapta projeler hayata geçirmektedir. Ayrıca yönetim ülkenin meşhur 2030 vizyonuna yönelik reformlar gerçekleştireceği ve bu değişimin ana dinamikleri; insan kaynağının oluşumu, reform ve modern teknoloji transferi olması beklenmektedir. Bu kurumlar bu vizyonun hayata geçirilmesine lokomotif olacaktır --- In this study, the contribution of non-political institutions in the process of formation of politics in Saudi Arabia is investigated. The Kingdom of Saudi Arabia is today one of the important political and economic actors of the Middle East and Islamic world. The idea, stage and ideology of a tribal leader and a religious scholar to establish nation-state, has constituted the foundations and ideology of today's modern Kingdom of Saudi Arabia. If we consider the important role of today's non-political actors in reducing the burden of the state in a sense, these institutions (think-tanks, universities and foundations) have an important role in reducing the burden of the government in Saudi Arabia. Think-tanks in Saudi Arabia give scientific and academic support to the decision-making process in harmony with the politics of the administration. In other words, these institutions play a certain role in the legitimization of authority politics. Other institutions, foundations, royal family members and foundations led by businessmen are doing significant projects both within the country and abroad. These institutions are doing middle and large scale projects in education, health and social areas. In addition, new reforms towards the well-known 2030 vision of the country are expected from the government the main changes are expected to be in the fields of development and modern technology transfer. These institutions will be the driving force of this vision.
Ekonomik krizler iktisadi yaşamı etkilediği kadar sosyal yaşamı da etkileyen olgulardır. Bu yüzden de getirdikleri iktisadi dönüşümler kadar politik dönüşümler de önemlidir. Bu çalışmada en çok benzerlik iddialarına sahip olan 1929 ve 2008 ekonomik krizlerinin getirdikleri politik dönüşümlerden aşırı sağın yükselişi incelenmiştir. 1929 ve 2008 ekonomik krizleri aşırı sağın yükselişinde etkili olup olmadığını ve ne kadar etkili olduğunu araştırmak üzere bu çalışma tasarlanmıştır. 1929 Krizi'nden sonra Almanya'da Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi, İtalya'da ise Ulusal Faşist Parti'sinin yükselişe geçtiği görülmektedir. Bu yükselişin ardında ekonomik krizin etkisi göze çarpmaktadır. Bu partiler merkantilist politikalar uygulamaktadır. 2008 Ekonomik Krizi'nden sonra yükselişe geçen aşırı sağ partiler incelendiğinde ise krizin etkilerinin yanında konjonktürel etkilerin de kendini gösterdiği görülmektedir. Bu dönemde ise neo merkantilist bir korumacılık hâkimdir. İki krizin siyasal sonuçları analiz edildiğinde, sonuçlar birbirine benzese de gerek krizler arasındaki farktan gerek konjonktürel farktan ayrı değerlendirmesi gerekmektedir. --- Economic crises affect social life as well as economic life. Therefore, political transformations are as important as the economic transformations they bring. In this study, the rise of the extreme right from the political transformations brought about by the 1929 and 2008 economic crises, which have the most similarity claims, is examined. This study was designed to investigate whether and how the economic crises of 1929 and 2008 were effective in the rise of the extreme right. After the 1929 Great Depression, the National German Workers' Party in Germany and the National Fascist Party in Italy are seen to be on rise. The impact of the economic crisis behind this rise attracts the attention. These parties implement mercantilist policies. When extreme right parties which are risen after the 2008 economic crisis are analyzed, cyclical effect are observed besides the effect of the crisis. In this period, neo mercantilist protectionism prevails.When the political consequences of the two crisis are analyzed, although the outcomes are similer, they need to be evaluated separately both because of the differences between the crisis and the cyclical difference.
Ekonomik krizler iktisadi yaşamı etkilediği kadar sosyal yaşamı da etkileyen olgulardır. Bu yüzden de getirdikleri iktisadi dönüşümler kadar politik dönüşümler de önemlidir. Bu çalışmada en çok benzerlik iddialarına sahip olan 1929 ve 2008 ekonomik krizlerinin getirdikleri politik dönüşümlerden aşırı sağın yükselişi incelenmiştir. 1929 ve 2008 ekonomik krizleri aşırı sağın yükselişinde etkili olup olmadığını ve ne kadar etkili olduğunu araştırmak üzere bu çalışma tasarlanmıştır. 1929 Krizi'nden sonra Almanya'da Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi, İtalya'da ise Ulusal Faşist Parti'sinin yükselişe geçtiği görülmektedir. Bu yükselişin ardında ekonomik krizin etkisi göze çarpmaktadır. Bu partiler merkantilist politikalar uygulamaktadır. 2008 Ekonomik Krizi'nden sonra yükselişe geçen aşırı sağ partiler incelendiğinde ise krizin etkilerinin yanında konjonktürel etkilerin de kendini gösterdiği görülmektedir. Bu dönemde ise neo merkantilist bir korumacılık hâkimdir. İki krizin siyasal sonuçları analiz edildiğinde, sonuçlar birbirine benzese de gerek krizler arasındaki farktan gerek konjonktürel farktan ayrı değerlendirmesi gerekmektedir. --- Economic crises affect social life as well as economic life. Therefore, political transformations are as important as the economic transformations they bring. In this study, the rise of the extreme right from the political transformations brought about by the 1929 and 2008 economic crises, which have the most similarity claims, is examined. This study was designed to investigate whether and how the economic crises of 1929 and 2008 were effective in the rise of the extreme right.After the 1929 Great Depression, the National German Workers' Party in Germany and the National Fascist Party in Italy are seen to be on rise. The impact of the economic crisis behind this rise attracts the attention. These parties implement mercantilist policies. When extreme right parties which are risen after the 2008 economic crisis are analyzed, cyclical effect are observed besides the effect of the crisis. In this period, neo mercantilist protectionism prevails.When the political consequences of the two crisis are analyzed, although the outcomes are similer, they need to be evaluated separately both because of the differences between the crisis and the cyclical difference.
Bu tezde İsrail'in kuruluş sürecinde etkili olan akımlardan biri olan revizyonist siyonizm düşüncesini ve bu düşüncenin bir ürünü olan İrgun Örgütü'nü araştırma konusu olarak seçtik.Tarihsel perspektifte baz alarak önce İsrail devletinin kuruluşunda etkili olan siyonist düşünceyi tartıştık sonra siyonist akımlar içerisinde yer alan revizyonist siyonizm üzerinde yoğunlaştık.Revizyonist siyonizmin fikir babası olan Vladimir Jabotinsky ve kurulmasında öncülük ettiği Betar gençlik örgütü Yeni Dünya Siyonist Örgütü gibi bu ideolojiyi temel alan örgütleri tanıttık.Sonra İrgun Örgütünden ayrılmış olan Lehi örgütünü tartıştık.Sonuç olarak İsrail devleti'nin kurulmasıyla birlikte oluşturulan savunma gücüne İrgun örgütünün katılmasını açıkladıktan sonra İsrail'in kuruluşu sonrası revizyonist siyonizmin etkisini siyasal olarak ele aldık.Böylece kuruluşundan siyasal partiye evrilmesine kadar olan süreçte revizyonist düşünceyi ve etkilerini ele almış olduk. --- In this thesis,we have chosen revisionist zionism being one of the main streams in the establishment process of Israel and Irgun paramilitary organization and also a product of this thought as a subject.Firstly, we discussed the zionist thought which influenced the establishment of Israel in a historical perspective then we concentrated on revisionist zionism as a right wing movement in the zionist movement.We have presented organizations based on revisionist zionism such as New World Zionist Organization,Betar youth movement and Vladimir Jabotinsky (founding father of revisionist zionism).We also have discussed Lehi movement – it is a fraction separated from Irgun paramilitary organization.- Consequently,we have explained the participation of Irgun to the Israel Defence Forces.On the other hand,we dealt with the impact of revisionist zionism on the establisment of Israel.Thus, we have discussed the process of revisionist zionism from the establishment to the evolution as a political party and its impact.
Avrupa'da XIX. yüzyılda ulus devletlerin ortaya çıkmasıyla sonuçlanan tarihsel akış içinde monarşileri değişime zorlayan ve anayasa hareketlerinin doğmasını sağlayan temel faktör meşruiyet meselesi veya tartışmasıydı. Siyaset felsefesi açısından meşruiyet, siyasî iktidarı makbul kılan, diğer bir ifadeyle gücü iktidara dönüştüren rasyonel etkendir.Şiî ulemanın ondokuzuncu yüzyıldan itibaren siyaset sahnesinde etkin biçimde yer almasıyla İran'da devlet önce meşrutî idareye ve nihayet 1979'daki devrimle de cumhuriyete evrildi. Bu süreçlerde aslî oyuncu din âlimleri olduğundan Şiîliğin teorik tartışmaları aynı zamanda siyasetin de tartışması oldu.1979 devriminin referansı olan ünlü meşrutiyet önderi Mirza Nâînî (1860-1936), Şia'nın siyaset düşüncesinde yenilik bahsinin de önemli aşamasını temsil ediyor. Nâînî'nin Tenbihu'l-Ümme isimli eseri, 1905'te harekete geçen meşrutiyet devriminin manifestosuydu. Ama aynı zamanda Nâînî, ortaya koyduğu teoriyle Şiî siyaset düşüncesinde de devrim yaptı ve Onikinci İmam'ın yokluğunda (gaybet) ulemanın ve halkın siyasete katılımını temellendirdi.İran meşrutiyetinin içinde oluşan tartışmalar, düşünceler ve birikim 1979'daki devrime kadar kesintisiz biçimde gelişerek devam etti. Denebilir ki, 1979 devrimi, 1906 meşrutiyet devriminde hız kazanan siyasal iktidarın meşruiyeti sorusunu "cumhuriyet" ile cevaplamaktan ibarettir. --- In Europe, the main factor that pushed the monarchies to change in the historical course that resulted from the emergence of nation states in the 19th century, and which resulted in the emergence of the constitution movements, was the question of legitimacy. In terms of political philosophy, legitimacy is a rational factor that makes political power acceptable, in other words, transforming power into power.Since the Shi'ite rebellion took an active part in the political scene from the twentieth century, the state in Iran had first evolved to the constitutional administration and finally to the republic with the revolution in 1979. The theoretical debates of Shi'ism were also a discussion of politics, since these were the main players of the religious scholars in these processes.Mirza Nâînî (1860-1936), the famous leader of the constitutional monarchy movement, who is the reference of the 1979 revolution, represents the important stage of the idea of renewal in Shia's political thought. Nâînî's book Tanbih al-Ummah was the manifesto of the constitutionalist revolution that began in 1905. But at the same time, Nâînî revolutionized Shiite political thought with the theory he put forward, and based on the participation of the ulama and the public in politics in the absence of the Twelfth Imam.The debates, thoughts and accumulation in the Iranian constitutionalism continued uninterruptedly until the revolution in 1979. It can be said that the 1979 revolution consisted of answering the question of the legitimacy of the political power that gained speed in the 1906 constitutionalist revolution.
Yüksek Lisans Tezi ; Ulus üstü bir örgütlenmeye sahip olan Avrupa Birliği'nin temelleri 1951 yılında imzalanan Paris Antlaşması ile Almanya, İtalya, Fransa ve Benelüx ülkeleri arasında oluşturulan Avrupa Kömür ve Çelik Topluluğu'na dayanmaktadır. Bu süreçte kurucu antlaşmalar ve devamında katılım antlaşmaları birlik kurma düşüncesinin gelişimine katkıda bulunmuşlardır. Birliğin yapısını ve işlevini daha iyi kavrayabilmek açısından organları da detaylı olarak incelenmiştir.Avrupa Birliği Hukuku'nun dayandığı temel ilkeler ilgili antlaşma maddeleri çerçevesinde ele alınmıştır. Avrupa Birliği Adalet Divanı'nın içtihat ve kararları incelemeler bakımından yol gösterici olmuştur. Yerel yönetimler konusu yerel özerklik, subsidiarite ilkesi ve Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı kapsamında incelenmiştir. Özerklik şartı yerel idarenin güçlendirilmesi ve özerkliklerinin savunulması düşüncesinden hareketle oluşturulmuş ve 1988 yılında yürürlüğe girmiştir. Böylesine büyük ve karmaşık bir yapıda tüm ülkeler için ortak bir yerel yönetim yapısından bahsetmek mümkün olmamaktadır. Bu durumu daha iyi kavrayabilmek açısından Avrupa Birliği üyesi olan bazı ülkelerde yerel yönetim yapıları ele alınmıştır. ; The European Union, which has a supranational organization, is based on the European Coal and Steel Community formed between Germany, Italy, France and the Benelux countries with the Paris Treaty signed in 1951. In this process, the founding treaties and the accession treaties contributed to the development of the idea of unity. In order to better understand the structure and function of the Union, its organs have been examined in detail. The basic principles on which the European Union Law is based have been discussed within the framework of the relevant treaty articles. The case-law and judgments of the Court of Justice of the European Union have been guiding in terms of examination. The issue of local governments has been examined within the scope of local autonomy, principle of subsidiarity and European Charter of Local ...
Bu çalışmada Orta Asya'da meydana gelen Modernleşme süresi kapsamında bölgede ve Özbekistan'da yaşanan Modernleşme süreci, bu sürecin sebep ve sonuçları incelenmektedir. Bu kapsamda Çarlık Rusyası tarafından bölgeye taşınan Batı tarzı Modernleşmenin Orta Asya/Özbekistan'daki gelişimi, Modernleşmeye verilen tepkiler ve cevaplar, bölgenin Modernleşmeye verdiği cevaplardan birisi olan Ceditçilik Hareketi temel alınarak analiz edilmektedir. Bunu yaparken dönemselleştirmeye gidilmiştir. Orta Asya bölgesi ile Özbekistan'ın ve Modernleşme sürecinin izlediği tarihi seyir Çarlık Rusyası İdaresi, Sovyetler Birliği Dönemi, Bağımsızlık Sonrası Yeni Bağımsız Özbekistan olarak dönemlere ayrılmış ve bu dönemleri incelemek için Ruslaşmak, Sovyetleşmek, Özbekleşmek ve İslamlaşmak isimli dört ana başlık kullanılmıştır. Ancak bu konu başlıkları açıklanmaya çalışılan süreçler tarihi seyir içinde bir arada bulunabildiği için Sovyetleşmek-Özbekleşmek, Özbekleşmek-İslamlaşmak gibi kavram çiftleri türetilmiş ve kullanılma yoluna gidilmiştir. Orta Asya ve Özbekistan'a Batı tarzı Modernleşme Çarlık Rusyası tarafından bu bölgedeki mevcudiyetini desteklemek için getirilmiş ve yönetiminin kalıcı olmasına yardımcı bir araç olarak görülmüştür. Bu yönetimin Orta Asya toplumunun bir kesiminde yarattığı etki Ceditçilik Hareketini ortaya çıkarmıştır. Bölgede modernizmin kendisi ve sebep olduğu etkilerle başa çıkabilmek için onun usul ve yöntemlerini kullanmayı ve Modernizmle uyumlu olmayı savunan Ceditçilere tepki gelişmiştir. Bu tepkinin kaynağı olan Muhafazakâr grup-Kadimciler ise çözümün korumacı ve muhafazakâr bir tutum geliştirmekte yattığını savunmuşlardır. Sırasıyla Ceditçilere ve Modernleşmeye ayrıca Çarlık Rusyası ve Sovyet İdaresine tepki olarak Modern olan her şeyin reddini savunmuşlardır. Ancak bu tutumu istikrarlı bir şekilde sürdürmemişler karşı oldukları bu sisteminin sağladığı faydaları kullanma konusunda pragmatik bir tutum takınmışlardır. Buna en güzel örnek II. Dünya Savaşı ve sonrasındaki dönemde parti kadrolarında oluşan boşlukların muhafazakârların yoğun olduğu kırsal kesimden gelen gençlere açılmasıdır.Modernleşme taraftarları Ceditçiler arasındaki önemli isimlerden birisi olan İsmail Gaspıralı ve ilk kuşak Ceditçiler Çarlık Rusya'sının bir gün devrini tamamlayıp dağılacağını, bu yüzden de o güne eğitim faaliyetleri yoluyla hazırlanılması gerektiğini savunurken, onlardan sonraki kuşak Ceditçiler ise bu amaçtan uzaklaşmaya ve Çarlık İdaresi içinde hak sahibi olmaya sıcak bakmaya başlamıştır. Bu durum 1917 Ekim Devriminden sonra daha da aleni bir hal alacak, Ceditçilerin bağımsızlık talepleri yerini yeni sistem içinde bir mevki işgal çabalarına bırakacaktır. Ancak bu kuşak daha sonraki yıllarda Sovyet idaresi tarafından yeteri kadar sadık bulunmadıkları için toptan tasfiye edilecektir. Bu tasfiye hareketine devam edilmesine Avrupa'da patlak veren II. Dünya Savaşı engel olmuş, Sovyetler Birliğini Orta Asya ile ilgili planlarını değiştirmeye mecbur bırakmıştır. Sovyetler Birliği kendini Nazi Almanya'sının saldırısından koruyabilmek için Sovyet sistemi yanlısı kadroları savaş meydanında kullanmıştır. Orta Asya ve Özbekistan'da onlardan boşalan kadrolara ise kırsal kesimden gelen eğitimsiz gençleri istihdam etmeye mecbur kalmıştır. İşte bu sayede kırsal bölgeye çekilen ve daha sonraki dönemlerde radikal hareketlerin de temelini oluşturacak olan Kadimci-radikal düşünce ve onun yansımaları devlet bürokrasisi içinde kendine yer bulabilmiştir. İlk olarak Brejnev dönemindeki kısmı gevşemeden yararlanarak varlığını hissettiren radikal hareketler 1991 yılında Sovyetler Birliğinin dağılmasından sonra yeniden gündelik ve siyasi hayatta söz sahibi olmaya çalışacaktır. Ancak bu girişimleri Sovyet Döneminde yetişen ve bağımsızlık sonrasındaki dönemde iktidarda kalmayı başaran Sovyet dönemi bakiyesi yönetici eliti endişelendirmiştir. Bunun sonucunda Özbekistan yönetimi kendisine muhalif gördüğü her şeyi önce baskı altına almayı denemiş daha sonra da ezmeye çalışmış, bunda da büyük oranda başarılı olmuştur. Özbek Devleti ve yönetiminin bu sert ve müsamahasız tutumu ülkedeki ılımlı ve barışçı kanat da dâhil olmak üzere muhalefetin tüm unsurlarının zamanla marjinalleşmesi ve radikalleşmesini beraberinde getirmiştir. Özellikle muhafazakâr gruplar içindeki radikal unsurlar Modernizmin ürünü ve yansıması olarak kabul ettikleri ülke yönetimi ve otoriter siyasi sisteme karşı sert bir tutum geliştirme yoluna gitmişlerdir. Gördükleri siyasi-psikolojik şiddetin de etkisi ile ülke muhalefeti ve bunun içindeki radikal unsurlar kendilerinin de Özbekistan'da yaşanan Modernleşme sürecinin bir sonucu olduklarını gözden kaçırır hale gelmiştir.Sonuç olarak birbirlerinden çok farklı gözükseler de, 20. Yüzyıl Orta Asya'sının Modernleşme yanlıları olan Ceditçiler ve onların muhalifi Kadimciler ve bağımsızlık sonrası dönemin radikalleri de dâhil olmak üzere, bahsedilen grupların hepsi Modernleşme sürecinin bir sonucudurlar. İşte bu çalışmada siyasi denklemin farklı taraflarında yer alan bu aktörlerin birbirlerini besleyen ve üreten, değiştirip, dönüştüren bir süreç ortaya çıkardıklarına ve bu sürecin sonucu olduklarına vurgu yapılmaktadır. --- In this doctoral dissertation, the modernization process which Central Asian region and Uzbekistan experienced in the late 19th and early 20th centuries will be discussed under the title of Uzbek Modernization. Tsarist Russia was the agent of Modernization and carried out Western style Modernization version to Central Asia. While Central Asia's indigenous population's response to Modernization occurred as a Jadidism (Usul-u Cedit) movement, which is one of the main components of that Modernization effort, will also be included and examined under the title. The unique Central Asian-Uzbek Modernization experience divided into 4 periods. Those periods are named as follows: Tsarist Russia Administration, Soviet Era, Construction of Uzbek ethnicity and Re-Islamization. But in order to explain the periods, dual concepts like Sovietness-Uzbekness, Uzbekness-Islamizaiton created and used together. Because those social and cultural evaluations can be found together in the same period.Western style Modernization perception was brought to Central Asia by Tsarist Russia to strengthen its presence in that region, and it was accepted as a necessity for the permanent rule in Central Asia. But because of that mandatory regulations opposition to Modernization process starts quickly. Inconvenience from the Modernization led disadvantaged ones look for a possible solution. In search for the possible options there has raised questions about how to recover the lost superiority in the Central Asian region. As in other parts of the world, the effects and reflections of the Modernization process have been experienced in Central Asia and Uzbekistan. The best solution to that unwanted situation, which failed to combat this new political and cultural structure that formed a new world order and reshaped the international space according to its own understanding, was the adoption of the ideas, discourses and methods of Modernization. This process worked similarly also in Central Asia, and a Modernization movement emerged among the Muslims of Russia in order to counter the threat from the Western Civilization and Tsarist Russia, regarded itself as the representative of Modernism in Asia. That unique Muslim modernization movement was called Jadidism.Although there has been a reaction to Jadits-Progressives. The Conservative ones-Kadimciler, argued that in order to avoid the possible damages of the Modernization a protectionist and conservative attitudes must be developed. Central Asian community must be sealed itself from the Modern world and lay in a perfect isolation. Within that context Conservative group advocated a rejection of all the notions of Modernization as a response to Jadids, as well as Tsarist Russia and Soviet Union, respectively. However, the did not maintain this attitude constantly, and they choose to took pragmatic attitude while gathering the benefits of the system, which they opposed.While İsmail Gaspıralı and the first generation of Jadits argued that one day the tsarist Russia would complete its life cycle and fall, so that Muslim Population of Tsarist Russia should be prepared to that situation through educational activities. But the following generations of Jadits began to move away from this aim and choose to have a post in Tsarist Administration bureaucracy. This situation will become more common after the October Revolution of 1917, and Jadits demands of self-determination and autonomy will be abandoned. However, this generation will be liquidated by the Soviet administration in the following years because they were not considered sufficiently loyal enough. That liquidation or Purges interrupted because of the II. World War II in Europe. That Purges forced the Soviet Union to change its plans for Central Asia. In order to protect itself from the attack of Nazi Germany and overcome uneasy situations in the battlefields the Soviet Union wasted its pro-Soviet cadres on the battlefield. The vacant positions form that enlisted cadres were filled with uneducated young people from rural areas in Central Asia and Uzbekistan in order to continue to governmental activities. That's the turning point for the radical thought that were retreat to the countryside and forced to go underground in order to survive. Thus, those radical thoughts which would later become the basis of radical movements, could sweep into state bureaucracy. The intransigent radical thoughts first express their presence during the Brezhnev era, because of the loosening state control and after the independence 1991, they did express their presence in daily life and in political stage more fearlessly and aggressively. However, the remaining Soviet-era ruling elite, that experienced Soviet style state bureaucracy and managed to stay in power in the post-independence period, panicked with the opposition actions. As a result, the Uzbek State administration first tried to suppress the opposition normally, and then crushed them bitterly. This harsh and intolerant attitude of the Uzbek State forced and marginalized the opposing parties. Because of the marginalization some of the strict elements of the opposition, those elements became radicalized. Those radicalized elements adopted a Post Modern attitude towards the authoritarian political system, which they regard it as the product and reflection of Modernism. With the effect of the political-psychological violence, Uzbek opposition groups and its radical elements have missed the point that they're also components and results of the Modernization process in Uzbekistan.As a result, although they appear to be very different from each other, Jadits and Conservatives and the radicals of the post-independence period are all the result of the Modernization process in the region. In this dissertation, it is emphasized that those actors on different sides of the political equilibrium generate a process that feeds and produces, changes and transforms each other and that they are the products of the Modernization epoch.
Irak coğrafyası pek çok kişi ve devletin ilgisini çekmektedir. Medeniyetlerin doğum yeri olan Irak (Mezopotamya) bölgesi geçmişte olduğu gibi günümüzde de pek çok topluma ev sahipliği yapmaktadır. Çalışmanın iyi bir şekilde anlaşılabilmesi için öncelikle Ortadoğu, Mezopotamya ve Irak kavramları anlaşılmalıdır ki çalışmada bahsedilen ülke ve ekonomik potansiyeller zihinlerde yer edinebilsin.Irak toplumu homojen bir toplum değildir. İçinde pek çok farklı etnik gruplar barındırır. Irak toplumunu oluşturan etnik gruplara örnek olarak Araplar, Kürtler, Türkmenler, Asurîler vb. verilebilir. Sayılan etnik gruplar başta Osmanlı imparatorluğu olmak üzere geçmişte bölgede hüküm süren devletlerin bakiyesidir. Irak başlı başına bir ülke veya idari bölge değil iken I. Dünya savaşı sonrasında Büyük Britanya tarafından üç Osmanlı vilayeti birleştirilerek oluşturulmuştur. Irak toplumunun bu kadar heterojen olmasının diğer bir sebebi de bu şekilde açıklanabilir.Türkiye, Irak'a yakın bir komşu olmasına rağmen, Türkiye kamuoyu Irak'a çoğunlukla güvenlik ve petrol (enerji) bakış açılarıyla bakmaktadır. Bu bakış açılarının değişebilmesi başta ekonomik olmak üzere gereken diğer adımların atılmasıyla mümkündür. Çalışma kapsamında Türkiye ve Irak Cumhuriyetleri arasındaki ekonomik potansiyellerin, Enerji, Ticari Faaliyetler, Lojistik ve Sınır Kapıları olarak incelenilmesi amaçlanmaktadır. Enerji başlığında başlıca doğal enerji kaynaklarına (petrol, doğalgaz, elektrik), ticari faaliyetler altında inşaat ve inşaat dışı ticari faaliyetlere, lojistik bölümünde karayolu, demiryolu ve limanlara ve son olarak sınır kapılarına yer verilerek çalışmanın sonuçlandırılması arzulanmaktadır.Türkiye ve Irak birbirlerine sanıldığı kadar uzak olmamakla birlikte hareket edebilecekleri alanlar sanıldığından daha fazladır. --- Iraqi geography attracts many people and states. The region of Iraq (Mesopotamia), the birthplace of civilizations, is home to many societies as it has been in the past. In order to understand the study well, firstly, the concepts of Middle East, Mesopotamia and Iraq should be understood so that the countries and economic potentials mentioned in the study can be found in minds.Iraqi society is not a homogeneous society. It contains many different ethnic groups. Examples of ethnic groups that make up Iraqi society are Arabs, Kurds, Turkmens, Assyrians etc. may give.The ethnic groups are mostly the balance of the Ottoman Empire and the states that ruled in region in the past. While Iraq was not a country or administrative region in its own right, it was formed by Great Britain after the First World War by combining three Ottoman provinces. Another reason why Iraqi society is so heterogeneous can be explained in this way.Although Turkey is a close neighbor to Iraq, Turkey public opinion mostly overlook to Iraq, security and oil (energy) perspectives. The change of these perspectives is possible by taking other necessary steps, especially economic. Scope of the study, the economic potentials between Turkey and Iraq Republic are Energy, Commercial Operations, Logistics, and the border gates is aimed to examination.Under the heading of energy, the main natural resources (oil, natural gas and electricity), construction and non-construction commercial activities under the commercial activities, the highways, railways and ports in the logistics section and finally with the border gates, so that the study desires to reach a conclusion.Turkey and Iraq is not far from each other within as expected, the areas that they can move away in common it is more than it seems.
1980 sonrası neo-liberal politikalar, kamu yönetimini, özellikle finansman açıkları gerekçesiyle, hem merkezi yönetimler bakımından hem de yerel yönetimler bakımından reforma etmeyi amaçlamıştır. Bu çalışmada, Almanya, Fransa, İngiltere ve Türkiye'deki yerel yönetim reformları, birlikte değişim yöntemi temelinde karşılaştırmalı olarak incelenmektedir. Karşılaştırma iki açıdan söz konusu ülkelerin benzerlik ve farklılıklarını konu edinmiştir: Birincisi, merkezi yönetim ile yerel yönetimler arasındaki işlevsel değişimdir (dikey bakış açısı). İkincisi ise, yerel yönetimler ile piyasa ve / veya üçüncü sektör arasındaki ilişkilerin yeniden düzenlenmesidir (yatay bakış açısı). Bu yatay bakış açısı, "yerel yönetimden" "yerel yönetişime" doğru evrimi karşılaştırmanın odağına yerleştirmektedir. Çalışmanın amacı, neo-liberal politikaların uygulandığı bu ülkelerdeki desantralizasyon ve piyasalaşma sürecinde ortaya çıkan kurumsal ve işlevsel değişimleri karşılaştırmalı olarak ortaya koymaktır. ; Neoliberal policies after 1980 aimed at reforming public administration, especially owing to financial budget deficit, in terms of both central and local administrations. In this study, local administration reforms in Turkey, Germany and France have been studied comperatively taking method of change together into consideration. The comparison focuses on similarities and distinctness of the above-mentioned countries from two aspects, namely, the first one is functional change between central and local governments (with the help of vertical point of view) and the second one is regulation of the relations between local governments and market or third sector (with the help of horizontal point of view). The second reconsideration surely positions evoluation from "local government" to "local governence" which is in the process of reform into the center of the discussion. The purpose of the study is to reveal comperatively the institutional and functional changes emerging during process of decentralisation and gaining a place in the market in the countries where neoliberal policies are implemented.
Türk kamu yönetimi tarihsel süreçte kurumsal değişim ve dönüşümler geçirmiştir. Ülkemizde kentleşme faktörü toplumsal yaşamı önemli ölçüde etkilemiştir. Küresel ölçekteki yönetsel, ekonomik ve teknolojik gelişmelerde Türk kamu yönetiminin değişiminde belirleyici olmuştur. Türkiye'de Cumhuriyetin ilanından sonra yaşanan en dikkat çekici değişim Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemine (CHS) geçilmesidir. Kamuoyunda mevcut sistem Türk tipi başkanlık sistemi, başkanlık sistemi adları ile anılmaktadır. İsmi ne olursa olsun getirilen sistem tartışmasız biçimde Türk kamu yönetimi teşkilatının tüm kurumlarını etkilemiştir. Cumhurbaşkanının etkin olduğu yeni sistem kamu kurumlarının hafıza ve deneyimlerini yenilemelerini gerektirmiştir. Yeni sistem mevcut merkez-yerel ilişkilerini de önemli ölçüde etkilemiştir. Merkez idare ile yerel yönetimler arasındaki ilişkilerinde yetki İçişleri ile Çevre ve Şehircilik Bakanlığına verilmiştir. Bu Bakanlıkların teşkilatında yeni kurumlar oluşturulmuş, taşra kuruluşlarında yetki ve görev dağılımı yenilenmiştir. Örneğin YİKOB adlı kurumun yerel hizmetlerde sorumluluğu arttırılmıştır. Valilik tarafından yürütülen bazı hizmetler Çevre ve Şehircilik Bakanlığı il teşkilatına devredilmiştir. Çalışmamızda yeni sistem çerçevesinde merkezi idare ile yerel yönetim ilişkilerinde ortaya çıkan yeni kurumlar incelenecektir. Değişime yönelik mevcut durum analizi yapılarak ilgililerin paylaşımına sunulacaktır. ; Turkish public administration has undergone various institutional changes and transformations in the historical process. In Turkey, urbanization factor has affected social life to a great extent. Urbanization has been the determining factor in the change of Turkish public administration in the administrative, economic and technological developments. The most considerable change occurred after the founding of the Republic is switching to the Presidential System. In the public opinion, the current system is referred to as the Turkish-Type Presidential System or the Presidential System. Regardless of the name, the system has undoubtedly affected all institutions of the Turkish public administration. The new system in which the President is active has required public institutions to renew their memory and experiences. The new system has also significantly affected the relations between existing central and local governments. The authority in the relations between the central administration and local administrations is given to the Ministry of Interior and Ministry of Environment and Urbanization. New institutions were established in the organization of these Ministries, and the distribution of authority and duties in provincial organizations were renewed. For example, the responsibility of YİKOB has been increased in local services. Some of the services provided by the governorship were transferred to the provincial organization of the Ministry of Environment and Urbanization. In this study, new institutions emerging in the relations between central government and local government within the framework of the new system will be examined. The current situation analysis for the change will be made available to the interested parties.
Gerontokrasi, birçok siyasal ve toplumsal yapıda kalıntıları görülen bir olgudur. Kavram, Türkçe'ye yaşlılar yönetimi/hükümeti olarak çevrilebilir. Yaşlılık, geleneksel topluluklardan günümüze yönetimde karar verme süreçlerinin önemli unsuru haline gelebilmiştir. Weber, geleneksel egemenliğin bir türü olarak gerontokrasiyi incelemiş, bununla birlikte bu olgunun "ideal" olmaktan ziyade farklı yönetim yapılarında da olabileceğinin altını çizmiştir. Dolayısıyla monarşiden cumhuriyete birçok ülkede, "saf" haliyle bir gerontokrasi görülmese de gerontokratik yönetsel eğilimler dikkat çeker.Gelişen ülkelerde bariz olarak görülen ve Türkiye'nin de yaklaştığı demografik yapının yaşlanması sorunu, kamu yönetimi ve siyaset bilimi alanında gerontokrasinin anlaşılmasını gerektirmektedir. Türkiye'de gerontokrasi, siyaset ve kamu yönetiminde etkilerini göstermektedir. Belirgin özelliği ise yenilik ve değişime karşı olma, buna mukabil mevcut statükoyu koruma eğiliminde olmasıdır. Bu bağlamda makale, gerontokrasinin kavramsal ve tarihsel gelişimi yanında Türkiye'deki gelişimi ve etkilerini de inceleyecektir. ; Gerontocracy is a fact that has traces in almost political and social structure. It can be translated as the government of the elders into Turkish. Being old age has become an important factor in administration from traditional society to the present. Weber examined gerontocracy as a sort of traditional sovereignty, in addition, he highlighted that this fact can also be existed in different administration structures rather than being ideal. Therefore, in many countries, the from monarchy to republic, "pure" as it draws attention to trends in gerontocratic administrative though not seen a gerontocracy.The matter of getting older of the demografic structure which is clearly observed in developing countries and also reaching to Turkey , is required the understaning of gerontocracy in the field of public administration and political science. Gerontocracy in Turkey, shows the effects of politics and public administration. Its distinctive feature of being against change and innovation, whereas the present that it tends to preserve the status quo. In this context, the article is going to examine not only the gerontocracy's conceptual and historical development but also its effects and develepment in Turkey.
Bu çalışma, Türkiye'de 1980'li yıllarda başlayan sistem değişikliği tartışmalarını konu edinmekte ve bunun bir çıktısı olarak ortaya çıkan Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi üzerinde odaklanmaktadır. Özellikle Türkiye'de uzun yıllar uygulanan parlamenter sistemin sebep olduğu hükümet bunalımları; siyasi krizlere, istikrarsız yönetimlere ve de vesayet odaklarının etkisini arttırmasına sebep olmuştur. Bu durumlar ise hükümet sistemi değişikliğini kaçınılmaz hale getirmiştir. Çalışma içerisinde; kuvvetler birliği ile kuvvetler ayrılığına dayanan hükümet sistemleri irdelenerek, tarihsel süreç içerisinde Türkiye'de uygulanan hükümet sistemleri ele alınmıştır. Genel olarak Parlamenter sistem özünde birçok olumlu yönleri içerisinde barındırsa da; parlamenter sistem altında Türkiye'de cereyan eden yönetim aksaklıları mahut sistemin günah keçisi olarak görülmesine sebep olmuştur. Özellikle Türkiye'de vesayet odaklarının, halk iradesi ile seçilen siyasi iktidarı etkisi altına alma çabaları yeni bir sisteme duyulan ihtiyacı arttırmıştır. Bu kapsamda 16 Nisan 2017 Referandumu ile inşa edilen Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi'ne, 24 Haziran 2018'de yapılan Cumhurbaşkanlığı ve 27. Dönem Milletvekilliği Genel Seçimi ile birlikte geçilmiştir. Böylece yeni sistemde yürütme yetkisi Cumhurbaşkanlığında toplanarak Türkiye'nin ekonomik kalkınma, bilimsel atılım, sosyal devlet ve bölgesinde lider ülke olma yolunda emin adımlarla ilerlemesi hedeflenmiştir. Kuşkusuz bütün bu gelişmeler bürokrasinin asgari düzeye indirilerek etkin, etkili ve de hızlı kararların alınması noktasında Türk yönetim sisteminde birçok değişimin ortaya çıkmasına sebep olmuştur. Yeni sistemle Türkiye'de, güçlü yürütme ve güçlü meclis anlayışı ile Türkiye'nin daha da güçlenmesi öngörülmektedir. ; The case of this study will be discussions about system change began in 1980's and it will focus on Presidency Government System, as an output of these discussions. Particularly, the parliamentary system used in Turkey led to the cabinet crisis, political crisis, unstable governments and the increasing power of the centers of tutelage. The system change in government structure became unavoidable following the aforementioned incidents. In our study, the government systems based on the unity of power and separation of powers are analyzed and the governmental systems in Turkey in historical process are discussed in detail. Although the parliamentary system in itself includes many positive aspects; the administrative problems in Turkey under the parliamentary system gave cause for the parliamentary system to be known as scapegoat. The requirement for a new system is increased after the incidents organized by the centers of the tutelage against the political power elected by the public's will. In this context, the Presidency Government System, formed by the 2017 Constitutional Referendum held on 16th April 2017, activated after the Turkey's June 24, 2018 presidential elections and the 27th Term Parliamentary Elections. Thus, in the new system the president will acquire all executive power and this change will lead to Turkey's economic development, scientific progress, and social state. Turkey aims to be a leading country in its region with a strong sense of self-belief. Doubtless, all of these struggles led to many modifications in the system of government in Turkey by reducing the role of the bureaucracy and laid the foundation of the efficient, productive and quick judgments. The Turkish government intended to be a more powerful country within the new system based on the strong legislative and the strong parliament concept.
Bu çalışma, kökleri Türk Devletleri'nin yönetim kültürüne kadar uzanan, Türkiye Cumhuriyeti'nin hükümet sistemi arayışlarını konu edinmekte ve nihayetinde benimsenen Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemine odaklanmaktadır. Dünya örneklerinde de görüldüğü üzere tarihsel süreçte hükümet sistemi değişikliğine başvuranlar mevcuttur. Bu bağlamda hükümet sistemi değişikliğine başvuranların temel hareket noktasını, siyasal istikrarın, etkinliğin sağlanması ve temsil ilişkisinin adaletli bir biçimde düzenlenmesi arayışı olduğu görülmektedir. Bu çalışma, Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sisteminin benimsenmesine kadar yaşanan hükümet sistemi tartışmaları, bu çerçevede kritik kavşaklar olarak görülebilecek dönemler ve vakalar ekseninde kaleme alınmıştır. Yeni hükümet sisteminin hayata geçmesiyle sonuçlanan bu sürecin dünyada yaşanan yürütme erkinin giderek güçlendirilmesi trendine de uygun olarak işlediği düşünülmektedir. Tarihi kökler zemininde demokratik bir temel üzerine inşa edilen yeni hükümet modeline dair, siyasal istikrar, etkinlik ve temsilde adalet ilkelerinden hareketle yapılacak değerlendirmelere yardımcı olması ve destek sağlaması maksadıyla nitel bir çalışmaya yer verilmiştir. Nitel çalışma çerçecesinde; AK Parti, MHP, CHP mensubu olan, hükümet sistemi çerçevesinde değerlendirme yetkinliğine haiz milletvekilleri ve başkanlık sistemini geçmişte savunan Özal, Erbakan ve Türkeş'in siyasette yakın çalışma arkadaşlarından oluşan 10 kişi ile yüz yüze derinlemesine mülakatlar gerçekleştirilmiştir. Görüşmeler aracılığıyla ve siyasal partilerin 24 Haziran 2018 tarihinde gerçekleştirilen seçimlere ilişkin hazırlamış oldukları seçim beyannamelerinden temin edilerek olgubilim deseni temelinde betimsel analiz yöntemi ile değerlendirilen verilerin yol göstericiliğinde; yeni hükümet sistemini kurgulayanların vaat ettikleri düzenlemelerin gerçekleştirilmesi halinde 24 Haziran öncesi dönemde uygulamada olan parlamenter sisteme nazaran siyasal istikrarın, etkinliğin ve temsilde adaletin daha çok sağlanabileceği sonucuna ulaşılmıştır ; This study discusses the seeks of governmental systems of the Republic of Turkey of which roots date back to the governmental culture of the Turkish States in the history and it focuses the Governmental System of Presidency (Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi), which has been ultimately adopted. As seen in the world examples, there are those who resort to the change of the governmental system in the historical process. In this context, it seems that the main motivational point of those who apply to the change of the governmental system is the seeking to regulate political stability, provide efficiency, and ensure representation relation in justice. This study is made in the framework of the discussions on the governmental system until the presidential government system has been adopted, and of the periods and incidents that could be seen as critical junctions in this way. It is thought that this process when has been resulted in the passing of the new governmental system also operates in accordance with the trend of strengthening the executive power that experiences in the world. In this study done within the aim of supporting and helping for the assessments to be made on the basis of the principles of political stability, effectiveness, and justice in representation about the new governmental model built on the historical roots and democracy; it was conducted the in-depth and face-to-face interviews with 10 people and parliamentarians, who are a member of AK PARTI, MHP, and CHP, have evaluation a competence on the government system, and are close political associates of Mr. Ozal, Mr. Erbakan, and Mr. Turkes. In the guidance of the data assessed by the method of descriptive analysis on the basis of the phenomenology design and provided by the interviews and the information obtained from the election statements that political parties have prepared for the elections held on 24 June 2018; it is concluded that the achievement of political stability, efficiency, and justice in representation can be achieved in comparison with the parliamentary system implemented in the pre-24 June period, if the regulations promulgated by the organizers of the new government system.
