Suchergebnisse

Guter Rath an die Völker Europens bei der Nothwendigkeit, die Regierungsgrundsätze überall zu verändern (Londyn, 1792) - niemieckojezyczny przekład pierwszej części eseju politycznego Advice to the Privileged Orders in the Several States of Europe Resulting from the Necessity and Propriety of a General Revolution in the Principle of Government, którego autorem jest amerykański pisarz, poeta, publicysta, prawnik, dyplomata i myśliciel Joel Barlow (1754-1812). Autor zaliczany jest do grona wybitnych postaci związanych z początkami dyplomacji Stanów Zjednoczonych Ameryki oraz do kręgu czołowych intelektualistów dwóch kontynentów: Ameryki i Europy. Jego bogate życie i liczne zasługi nadały mu rangę wielkiego męża stanu, ale też wszechstronnego, typowego dla Ameryki, przedstawiciela pionierów na tym kontynencie, był bowiem w jednej osobie: żołnierzem amerykańskiej wojny wyzwoleńczej, kapelanem Armii Kontynentalnej, businessmanem, bankowcem, adwokatem, wydawcą, myślicielem, bojownikiem wolności, podróżnikiem, odkrywcą i wychowawcą. Nauki pobierał w Dartmouth College, a w 1778 ukończył studia na słynnym uniwersytecie Yale. Joel Barlow to jeden z twórców amerykańskiej poezji. Już w roku ukończenia Yale opublikował swój pierwszy poemat "The Prospect of Peace", w którym piętnował niewolnictwo. Z kolei w wydanym w 1787 roku dziewięciotomowym poemacie alegorycznym "The Vision of Columbus" wieszczył wizję przyszłej wielkiej Ameryki i ogólnoludzkiego braterstwa. W 1788 roku wybrał się do Francji, gdzie żywo zainteresował się ideami republikańskimi, by w rezultacie wziąć udział w Rewolucji Francuskiej. W 1791, za pośrednictwem Louisa Littepage'a, skierował list do Stanisława Augusta Poniatowskiego. W korespondencji tej chwalił dzieło Konstytucji 3 maja i wspominał udział Tadeusza Kościuszki w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych. W 1792 roku, z inspiracji swojego przyjaciela Thomasa Paine'a, napisał i opublikował w Anglii niniejszy, radykalny traktat polityczny Advice to the Privileged Orders in the Several States of Europe…( Przestroga ku rozwadze stanom uprzywilejowanym w różnych krajach europejskich…), w którym rozwija tezę, że zadaniem państwa jest strzeżenie dobra wspólnego wszystkich klas społecznych, a nie jedynie klas uprzywilejowanych. Konserwatywna Anglia nie była zadowolona z takich publikacji. Esej został uznany przez rząd brytyjski za dzieło wywrotowe i objęto go zakazem publikacji. W 1793 roku ukazał się w New York Magazine utwór The Hasty-Pudding. A poem in three cantos, do dzisiaj jeden z najbardziej znanych utworów wczesnej poezji amerykańskiej. Jako mąż stanu był, m.in. konsulem amerykańskim w Algierze, w latach 1795-1797. W roku 1805 wrócił do Ameryki i przez następne lata mieszkał pod Waszyngtonem. W grudniu 1812 Barlow znalazł się w Warszawie. Podczas podróży do Krakowa nabawił się ciężkiego przeziębienia i zapalenia płuc. W krytycznym stanie dotarł do Żarnowca, gdzie mimo udzielenia pomocy lekarskiej zmarł i został pochowany na przykościelnym cmentarzu. Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. 92654/1-92655.

Guter Rath an die Völker Europens bei der Nothwendigkeit, die Regierungsgrundsätze überall zu verändern (Londyn, 1795) - niemieckojezyczny przekład drugiej części eseju politycznego Advice to the Privileged Orders in the Several States of Europe Resulting from the Necessity and Propriety of a General Revolution in the Principle of Government, którego autorem jest amerykański pisarz, poeta, publicysta, prawnik, dyplomata i myśliciel Joel Barlow (1754-1812). Uzupełnienie stanowi list Barlowa, datowany 26 września 1792 roku w Londynie - Schreiben an die französischen Nationalconvent über die Mängel der Constitution von 1791, und den Umfang der Verbesserungen derselben (List do Konwentu Narodowego Francji w sprawie niedociągnięć konstytucji z 1791 r. i zakresu jej ulepszeń). Autor zaliczany jest do grona wybitnych postaci związanych z początkami dyplomacji Stanów Zjednoczonych Ameryki oraz do kręgu czołowych intelektualistów dwóch kontynentów: Ameryki i Europy. Jego bogate życie i liczne zasługi nadały mu rangę wielkiego męża stanu, ale też wszechstronnego, typowego dla Ameryki, przedstawiciela pionierów na tym kontynencie, był bowiem w jednej osobie: żołnierzem amerykańskiej wojny wyzwoleńczej, kapelanem Armii Kontynentalnej, businessmanem, bankowcem, adwokatem, wydawcą, myślicielem, bojownikiem wolności, podróżnikiem, odkrywcą i wychowawcą. Nauki pobierał w Dartmouth College, a w 1778 ukończył studia na słynnym uniwersytecie Yale. Joel Barlow to jeden z twórców amerykańskiej poezji. Już w roku ukończenia Yale opublikował swój pierwszy poemat "The Prospect of Peace", w którym piętnował niewolnictwo. Z kolei w wydanym w 1787 roku dziewięciotomowym poemacie alegorycznym "The Vision of Columbus" wieszczył wizję przyszłej wielkiej Ameryki i ogólnoludzkiego braterstwa. W 1788 roku wybrał się do Francji, gdzie żywo zainteresował się ideami republikańskimi, by w rezultacie wziąć udział w Rewolucji Francuskiej. W 1791, za pośrednictwem Louisa Littepage'a, skierował list do Stanisława Augusta Poniatowskiego. W korespondencji tej chwalił dzieło Konstytucji 3 maja i wspominał udział Tadeusza Kościuszki w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych. W 1792 roku, z inspiracji swojego przyjaciela Thomasa Paine'a, napisał i opublikował w Anglii niniejszy, radykalny traktat polityczny Advice to the Privileged Orders in the Several States of Europe…( Przestroga ku rozwadze stanom uprzywilejowanym w różnych krajach europejskich…), w którym rozwija tezę, że zadaniem państwa jest strzeżenie dobra wspólnego wszystkich klas społecznych, a nie jedynie klas uprzywilejowanych. Konserwatywna Anglia nie była zadowolona z takich publikacji. Esej został uznany przez rząd brytyjski za dzieło wywrotowe i objęto go zakazem publikacji. W 1793 roku ukazał się w New York Magazine utwór The Hasty-Pudding. A poem in three cantos, do dzisiaj jeden z najbardziej znanych utworów wczesnej poezji amerykańskiej. Jako mąż stanu był, m.in. konsulem amerykańskim w Algierze, w latach 1795-1797. W roku 1805 wrócił do Ameryki i przez następne lata mieszkał pod Waszyngtonem. W grudniu 1812 Barlow znalazł się w Warszawie. Podczas podróży do Krakowa nabawił się ciężkiego przeziębienia i zapalenia płuc. W krytycznym stanie dotarł do Żarnowca, gdzie mimo udzielenia pomocy lekarskiej zmarł i został pochowany na przykościelnym cmentarzu. Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. 92654/1-92655.

Erdbeben können bis heute nicht exakt vorhergesagt werden und treffen moderne Gesellschaften genauso unerwartet wie historische Zivilisationen. Sie stellen deshalb eine besondere Herausforderung für jede betroffene Gesellschaft dar. Zur Wiederherstellung der Normalität müssen die Erdstöße und ihre sozialen, wirtschaflichen und politischen Folgen mental und praktisch bewältigt werden. Die dazu ergriffenen Strategien unterschieden sich in verschiedenen Kulturkreisen und verschiedenen Epochen jedoch zum Teil erheblich voneinander. Die Dissertation untersucht mittels einer historischen Diskursanalyse die in griechischen, lateinischen und frühchinesischen Quellen aufgezeichneten Wahrnehmungen, Interpretationen und praktischen Maßnahmen zur Bewältigung von Erdbeben im antiken Mittelmeerraum und im frühen China. Die für die beiden Regionen gewonnenen Erkenntnisse werden anschließend vergleichend gegenübergestellt, um dadurch zum einen ein besseres Verständnis der frühen Kulturen im Mittelmeerraum und in Ostasien zu ermöglichen sowie zum anderen Anregungen für mögliche Strategien und Konzepte im Umgang mit gegenwärtigen und zukünftigen Naturkatastrophen bereitzustellen.:1 Einleitung: Relevanz des Themas und Aufbau der Arbeit 1.1 Aktualität des Themas: Erdbeben und ihr Einfluss auf die Gesellschaft 1.2 Problemstellung 1.3 Gestaltung des Vergleiches 1.4 Stand der Forschung 1.4.1 Für die historischen Erdbeben in Europa und im Mittelmeerraum 1.4.2 Für die historischen Erdbeben in China 1.4.3 Vergleichende Forschung zu historischen Erdbeben 2 Thematische und methodische Vorüberlegungen 2.1 Theoretischer Ansatz 2.2 Die physische Dimension der Erdbeben 2.2.1 Ursachen und Arten von Erdbeben 2.2.2 Erschütterungen des Bodens durch P- und S-Wellen 2.2.3 Klassifizierung von Erdbeben nach ihrer Stärke: die Skalen von Mercalli und Richter 2.2.4 Tsunamis 2.2.5 Seismische Zonen: Mittelmeerraum und chinesisches Festland 2.3 Die soziale Dimension der Erdbeben 2.3.1 Diskurs und historische Diskursanalyse 2.3.2 Erdbeben als Bestandteile des modernen Katastrophendiskurses 2.4 Methodisches Vorgehen 3 Der Erdbebendiskurs im antiken Mittelmeerraum 3.1 Quantitative Analyse des antiken europäischen Erdbebendiskurses 3.1.1 Griechische und lateinische Bezeichnungen für Erdbeben 3.1.2 Nennungen von Erdbeben 3.1.3 Welche (Arten von) Erdbeben wurden aufgezeichnet? 3.2 Qualitative Analyse des antiken Erdbebendiskurses im Mittelmeerraum 3.2.1 Die frühesten Beschreibungen von Erdbeben: Hesiod und Homer 3.2.2 Erdbeben als Folgen menschlichen Handelns 3.2.3 Erdbeben als Resultate natürlicher Prozesse 3.3 Schlussfolgerungen zum Erdbebendiskurs in den antiken europäischen Quellen 4 Der Erdbebendiskurs im frühen China 4.1 Quantitative Analyse des frühchinesischen Erdbebendiskurses 4.1.1 Frühchinesische Bezeichnungen für Erdbeben 4.1.2 Nennungen von Erdbeben 4.1.3 Welche (Arten von) Erdbeben wurden aufgezeichnet? 4.2 Qualitative Analyse des frühchinesischen Erdbebendiskurses 4.2.1 Die Anfänge des chinesischen Erdbebendiskurses: Erdbeben während der Sandai 4.2.2 Die Chunqiu-Tradition: 5 Erdbeben im Staate Lu 4.2.3 Fürst Jing von Qi und der große Wahrsager: Erdbeben als vorhersagbare Naturphänomene 4.3 Schlussfolgerungen zum Erdbebendiskurs in den frühchinesischen Quellen 5 Vergleich der Erdbebendiskurse im antiken Europa und im frühen China 5.1 Vergleichende quantitative Analyse der Erdbebendiskurse im antiken Europa und im Frühen China 5.1.1 Bezeichnungen für Erdbeben im antiken Mittelmeerraum und im frühen China 5.1.2 Nennungen von Erdbeben im antiken Mittelmeerraum und im frühen China 5.1.3 Welche (Arten von) Erdbeben wurden aufgezeichnet? 5.2 Vergleichende qualitative Analyse der Erdbebendiskurse im antiken Europa und im frühen China 5.2.1 Vergleich der Wahrnehmungen von Erdbeben im antiken Mittelmeerraum und im frühen China 5.2.2 Vergleich der Interpretationen von Erdbeben im antiken Mittelmeerraum und im frühen China 5.2.3 Vergleich der praktischen Bewältigung von Erdbeben im antiken Mittelmeerraum und im frühen China 6 Fazit ; Even today, it is impossible to precisely predict earthquakes. That is why, just like in the distant past, earthquakes present a special challenge for any society that is struck by them. In order to return to normality, it is necessary to develop mental and practical ways of coping with the events and their effects. It can be observed that these strategies differ substantially between different cultures and different historical periods. This dissertation investigates the perceptions and interpretations of, as well as the practical measures of coping with earthquakes that are recorded in Greek, Latin and early Chinese sources by using the method of historical discourse analysis. Subsequently, the results obtained for both regions are compared in order to achieve both a better understanding of the early cultures in the Mediterranean and East Asia, and the formulation of strategies for coping with present and future natural extremes.:1 Einleitung: Relevanz des Themas und Aufbau der Arbeit 1.1 Aktualität des Themas: Erdbeben und ihr Einfluss auf die Gesellschaft 1.2 Problemstellung 1.3 Gestaltung des Vergleiches 1.4 Stand der Forschung 1.4.1 Für die historischen Erdbeben in Europa und im Mittelmeerraum 1.4.2 Für die historischen Erdbeben in China 1.4.3 Vergleichende Forschung zu historischen Erdbeben 2 Thematische und methodische Vorüberlegungen 2.1 Theoretischer Ansatz 2.2 Die physische Dimension der Erdbeben 2.2.1 Ursachen und Arten von Erdbeben 2.2.2 Erschütterungen des Bodens durch P- und S-Wellen 2.2.3 Klassifizierung von Erdbeben nach ihrer Stärke: die Skalen von Mercalli und Richter 2.2.4 Tsunamis 2.2.5 Seismische Zonen: Mittelmeerraum und chinesisches Festland 2.3 Die soziale Dimension der Erdbeben 2.3.1 Diskurs und historische Diskursanalyse 2.3.2 Erdbeben als Bestandteile des modernen Katastrophendiskurses 2.4 Methodisches Vorgehen 3 Der Erdbebendiskurs im antiken Mittelmeerraum 3.1 Quantitative Analyse des antiken europäischen Erdbebendiskurses 3.1.1 Griechische und lateinische Bezeichnungen für Erdbeben 3.1.2 Nennungen von Erdbeben 3.1.3 Welche (Arten von) Erdbeben wurden aufgezeichnet? 3.2 Qualitative Analyse des antiken Erdbebendiskurses im Mittelmeerraum 3.2.1 Die frühesten Beschreibungen von Erdbeben: Hesiod und Homer 3.2.2 Erdbeben als Folgen menschlichen Handelns 3.2.3 Erdbeben als Resultate natürlicher Prozesse 3.3 Schlussfolgerungen zum Erdbebendiskurs in den antiken europäischen Quellen 4 Der Erdbebendiskurs im frühen China 4.1 Quantitative Analyse des frühchinesischen Erdbebendiskurses 4.1.1 Frühchinesische Bezeichnungen für Erdbeben 4.1.2 Nennungen von Erdbeben 4.1.3 Welche (Arten von) Erdbeben wurden aufgezeichnet? 4.2 Qualitative Analyse des frühchinesischen Erdbebendiskurses 4.2.1 Die Anfänge des chinesischen Erdbebendiskurses: Erdbeben während der Sandai 4.2.2 Die Chunqiu-Tradition: 5 Erdbeben im Staate Lu 4.2.3 Fürst Jing von Qi und der große Wahrsager: Erdbeben als vorhersagbare Naturphänomene 4.3 Schlussfolgerungen zum Erdbebendiskurs in den frühchinesischen Quellen 5 Vergleich der Erdbebendiskurse im antiken Europa und im frühen China 5.1 Vergleichende quantitative Analyse der Erdbebendiskurse im antiken Europa und im Frühen China 5.1.1 Bezeichnungen für Erdbeben im antiken Mittelmeerraum und im frühen China 5.1.2 Nennungen von Erdbeben im antiken Mittelmeerraum und im frühen China 5.1.3 Welche (Arten von) Erdbeben wurden aufgezeichnet? 5.2 Vergleichende qualitative Analyse der Erdbebendiskurse im antiken Europa und im frühen China 5.2.1 Vergleich der Wahrnehmungen von Erdbeben im antiken Mittelmeerraum und im frühen China 5.2.2 Vergleich der Interpretationen von Erdbeben im antiken Mittelmeerraum und im frühen China 5.2.3 Vergleich der praktischen Bewältigung von Erdbeben im antiken Mittelmeerraum und im frühen China 6 Fazit

Es handelt sich um die erste zusammenhängende Ausgabe mit Kommentar des Kalenderhandbuches, das mit seinen Texten eine wichtige Quelle zur Geschichte, Verwaltung und zu den religiösen Mentalitäten in der Stadt Rom im 4. Jahrhundert n.Chr. darstellt. ; The first coherent and handy edition with commentaries of one oft he most important sources for history, administration and religious mentalities of the city of Rome in the 4th century A.D. ; The collection of pictures, lists and short notes, known as the "Chronography of 354" or the "Calendar of Filocalus" is a calendar handbook for the year 354 C.E. Of the thirteen texts, four are Christian documents; the remaining are witnesses of Roman administration and provide no clue for Christianity, or at times even attestations to the Roman religiosity of the Republic and the Imperial Time. The handbook contents can be distinguished by whether it has pictures or just text. Given the complexity of the present form of its constituents, the calendar handbook is an important source for the politic administrative history of the late-Constantine time, for the history of the transformation of religious mentalities, and for the success of the story of Christianity in the city of Rome. The following texts are especially noteworthy: (1) The consular fasti from the beginning of the consulate up to the year 354 CE, for the Roman History and the families that dominated it; (2) the yearly calendar for those festivals celebrated in late-Constantine time with their political and religio-historical dimension, which influenced the history of everyday life of the city; (3) the Catalogus Liberianus, the oldest Roman book of the popes, which together with the lists of the Deposito episcoporum and the Deposito martyrum, the oldest feriale of any Christian Church, is important for the Church of Rome and its conception of history. Notwithstanding a century-long history of editions and commentaries of the calendar handbook, there is up to the present no connected edition and commentary of the pertinent texts, only critical editions of individual parts. This is related to the complex tradition process and the preserved late manuscripts of the 16th and the 17th Century. This poses a range of problems, which this edition and its commentaries tackle: (a) what all was part of the original calendar (b) when did the different texts and their redactions, which lead to the expansions, come into being (c) the perennial research problem of the relationship between the traditional Roman religion and Christianity, for which the texts of the chronographs provide crucial evidence (d) the position of the calendar handbook in the history of book illustration in Late Antiquity. Furthermore, since Mommsen's classical edition, a host of individual problems have been identified, which affect very different scientific endeavours, ranging from the studies of classical antiquities to theology and from cultural sciences to astronomy. Vol. I.: lntroduction with the history of research and the manuscript tradition, Frontispice, Dedicatio, Imagines imperatorum, Natales Caesarum, the week of the planets, the months.

Es handelt sich um die erste zusammenhängende Ausgabe mit Kommentar des Kalenderhandbuches, das mit seinen Texten eine wichtige Quelle zur Geschichte, Verwaltung und zu den religiösen Mentalitäten in der Stadt Rom im 4. Jahrhundert n.Chr. darstellt. ; The first coherent and handy edition with commentaries of one oft he most important sources for history, administration and religious mentalities of the city of Rome in the 4th century A.D. ; The collection of pictures, lists and short notes, known as the "Chronography of 354" or the "Calendar of Filocalus" is a calendar handbook for the year 354 C.E. Of the thirteen texts, four are Christian documents; the remaining are witnesses of Roman administration and provide no clue for Christianity, or at times even attestations to the Roman religiosity of the Republic and the Imperial Time. The handbook contents can be distinguished by whether it has pictures or just text. Given the complexity of the present form of its constituents, the calendar handbook is an important source for the politic administrative history of the late-Constantine time, for the history of the transformation of religious mentalities, and for the success of the story of Christianity in the city of Rome. The following texts are especially noteworthy: (1) The consular fasti from the beginning of the consulate up to the year 354 CE, for the Roman History and the families that dominated it; (2) the yearly calendar for those festivals celebrated in late-Constantine time with their political and religio-historical dimension, which influenced the history of everyday life of the city; (3) the Catalogus Liberianus, the oldest Roman book of the popes, which together with the lists of the Deposito episcoporum and the Deposito martyrum, the oldest feriale of any Christian Church, is important for the Church of Rome and its conception of history. Notwithstanding a century-long history of editions and commentaries of the calendar handbook, there is up to the present no connected edition and commentary of the pertinent texts, only critical editions of individual parts. This is related to the complex tradition process and the preserved late manuscripts of the 16th and the 17th century. This poses a range of problems, which this edition and its commentaries tackle: (a) what all was part of the original calendar (b) when did the different texts and their redactions, which lead to the expansions, come into being (c) the perennial research problem of the relationship between the traditional Roman religion and Christianity, for which the texts of the chronographs provide crucial evidence (d) the position of the calendar handbook in the history of book illustration in LateAntiquity. Furthermore, since Mommsen's classical edition, a host of individual problems have been identified, which affect very different scientific endeavours, ranging from the studies of classical antiquities to theology and from cultural sciences to astronomy. Vol. 2: Fasti Consulares, Praefecti urbis Romae 254 - 354 A.D., Cpomputus Paschalis, Depositio martyrum, Depositio Episcoporum, Catalogus Liberianus