Suchergebnisse

Danışman: Yavuz Çilliler ; Osmanlı İmparatorluğu son dönemlerinden, günümüz Türkiye Cumhuriyetine kadar uzanan süreçte, Türk Siyasal Hayatını meşgul eden en önemli konulardan birisi, şüphesiz Kıbrıs Sorunu olmuştur. Adada yerleşik Türk ve Rum topluluklarının barış içinde bir arada yaşayabilmesi için garantör devletlerin teminatı ile 1960 yılında kurulan Kıbrıs Cumhuriyeti, Ortaklıkçı demokratik model mekanizmaları ile donatılmış ve bu mekanizmaların çatışmasız bir ortamı sağlayacağı düşünülmüştür. Ancak, farklı kültürler ve ülkelerde sorunsuz bir siyasal yönetimin sürmesine zemin hazırlayan Ortaklıkçı demokratik model, Kıbrıs'ta kalıcı barışa katkıda bulunamamış, kısa süre içerisinde gelişen anlaşmazlıklar yerini yeni çatışmalara bırakmışlardır. Bu çalışmada "Kıbrıs'ta Türk ve Rum topluluklarının tek bir siyasal çatı altında, Ortaklıkçı demokratik bir model ile barış içinde yaşamaları mümkün müdür?" sorusuna cevap aranmıştır. Bu kapsamda; öncelikle demokrasi kavramı, demokratik yönetim modelleri, Ortaklıkçı demokrasi olgusu ve mekanizmaları teorik olarak incelenerek, örnek uygulamalar gözden geçirilmiştir. Daha sonra Kıbrıs sorunu ve bu soruna yönelik geliştirilen çözüm önerileri tarihsel perspektiften ele alınmıştır. Çözüm önerilerinin başarısızlıkları ve nedenlerinin incelendiği son bölümde, Kıbrıs'a yönelik sürdürülebilir bir Ortaklıkçı demokrasi modeli önerilmiş ve ayrıca, bu çalışmanın tamamlandığı sıralarda yürütülmeye başlanan 2016-2017 müzakerelerine de yer verilmiştir. Çalışma neticesinde; 1960 yılında uygulanmaya başlanan Ortaklıkçı demokratik modelin, etnik gruplar arası izolasyonu, güç dengesini ve işbirliğini sağlayamadığı, Uluslar arası aktörlerin de adadaki barış ortamına olumsuz etkilerinin olduğu değerlendirilmiştir. Bu doğrultuda; anılan yetersizliklerin giderilebildiği, federal yapıya sahip ve gevşek bir birliktelikten, gelecekte istendiği takdirde daha sıkı siyasi birliğe yönelen bir ortak siyasal çatı önerilmiştir. ; From the last period of the Ottoman Empire to the present day Republic of Turkey, one of the most important issues that occupied the Turkish political life has undoubtedly been the Cyprus problem. The Republic of Cyprus, which was established in 1960 with the assurance of guarantor states for the peaceful coexistence of the Turkish and Greek communities in the island, was equipped with the consociational democratic model mechanisms, and these mechanisms were thought to provide a non-conflict environment. However, the consociational democratic model, which sets the stage for a smooth political governance in different cultures and countries, has not contributed to permanent peace in Cyprus and the disputes that have developed in a short time have been replaced by new conflicts. In this study, it was searched for the question "Is it possible for Turkish and Greek Cypriot communities in Cyprus to live in peace under a single political roof through a consociational democratic model?" Within this scope; initially, the concept of democracy, the democratic governance models, the phenomenon of consociational democracy and its mechanisms have been examined theoretically and its example-applications have been reviewed. Then the Cyprus problem and the solution proposed for this problem were discussed from a historical point of view. In the last chapter examining the failures of the solution proposals and its causes, a sustainable consociational democratic model for Cyprus was proposed and the 2016-2017 negotiation started to be carried out prior to the completion of this study was also included. As a result of the study; its concluded that the consociational democratic model, which started to be implemented in 1960, was not able to provide isolation, power balance and co-operation among ethnic groups and that the international actors had negative effects on the peace environment. In this context; a common political system being able to eliminate the mentioned deficiencies, having federal structure and heading from a loose union to a tighter one if desired in the future has been proposed.

Araştırma, kurumsal mantıkların bireylerin günlük faaliyetlerinde nasıl tezahür ettiğini incelemek amacıyla Türk sağlık alanında SGK anlaşmalı özel hastanede çalışan hekimler üzerinden tasarlanmıştır. Bu kapsamda bazı varsayımlar yapılmıştır. Araştırma; (a) Türk sağlık alanında çoklu kurumsal mantıkların mevcut olduğu (Meydan ve Yasit, 2015; Gürses ve Danışman, 2017; Özseven, 2020); (b) bu mantıkların hekimin davranış repertuarını (Friedland ve Alford, 1991; Thronton vd., 2012; Reay vd., 2017) genişlettiği; (c) hekimin profesyonel mantığın yanı sıra alanda mevcut olan diğer kurumsal mantıkları da içeren bir müdahale kitine (Swidler, 1986; McPherson ve Sauder, 2013) sahip olduğu; (d) bazı koşullar altında beklendiği üzere profesyonel mantığın değil, diğer kurumsal mantıkların reçete ettiği zihni şablonlardan birini seçerek günlük faaliyetlerini yürütmeye muktedir olduğu (McPherson ve Sauder, 2013; Currie ve Spyridonidis, 2016) ön kabulleri üzerine inşa edilmiştir. Böylelikle her bir kurumsal mantığın hekime tanı-tedavi planlama karar sürecinde bir davranışı reçete edeceği; hekimin bu reçetelerden hangisini seçeceğinin ise durumsal olduğu varsayılmaktadır. Meydan vd. (2020) bildirisinde, hekimin bu seçiminin; (a) hekimin örgüte afiliye olma biçimi (b) ücret rejimi ve (c) hastanın sağlık harcamalarını karşılama açısından statüsü olmak üzere üç durumsal faktör ile açıklanabileceği ifade edilmektedir. Böylece bu çalışmada hekimin mevcut 'müdahale kiti' içerisinden bir kurumsal mantığı durumsal faktörlere bağlı olarak hangi koşullar altında seçerek karar verebileceğine dair kavramsal bir model önerisi geliştirilmiştir. Hekimin davranış repertuarındaki kurumsal mantıklar, Türk sağlık alanında literatür incelemesi yapılarak; durumsal değişkenler ise her biri için ayrı ayrı aşamalar halinde olmak üzere doküman incelemesi ve mülakatlar gerçekleştirilmek suretiyle belirlenmiştir. Buna göre, durumsal değişkenlerin çeşitli varyasyonları gruplandırılarak hekim davranışına yön veren kurumsal mantıkların bir kurumsal mantık takımyıldızındaki görece konumlarının ne olduğu/olabileceği konusunda önermeler geliştirilmiştir. ; The research was designed on the physicians working in private hospitals contracted by SGK in Turkish healthcare field in order to investigate how institutional logics enacted in the daily activities of individuals. In this context, some assumptions have been made. (a) There are multiple institutional logics in the Turkish healthcare field (Meydan and Yasit, 2015; Gürses and Danışman, 2017; Özseven, 2020); (b) these instutional logics expand the physician's behavioral repertoire (Friedland & Alford, 1991; Thronton et al., 2012; Reay et al., 2017); (c) the physician has a "toolkit" (Swidler, 1986; McPherson & Sauder, 2013) that includes professional logic as well as other institutional logics available in the field; (d) physician is able to carry out its daily activities by choosing one of the cognitive frames prescribed by non-home institutional logics, not always professional logic as home logic (Godrick and Reay, 2011; McPherson and Sauder, 2013; Currie and Spyridonidis (2016)). Thus, it is assumed that each institutional logic will prescribe a behavior to the physician in the diagnosis-treatment planning decision process. It is assumed that which of these prescriptions the physician chooses is situational. It is stated that it in the research of Meydan et al. (2020); this choice of the physician can be explained by three situational factors: (a) the way the physician is affiliated with the organization, (b) the wage regime and (c) the status of the patient in terms of meeting health expenses. Thus, in this sudy, a conceptual model proposal has been developed regarding the conditions under which the physician can pick an istutional logic from the existing "toolkit" depending on situational factors. The institutional logics in the behavioral repertoire of the physician are determined by a literature review in the Turkish healthcare area; situational factors are determined by conducting a documentation analysis and interviews in separate stages for each. Accordingly, by grouping various variations of situational factors, suggestions have been developed about the relative positions of institutional logics in an institutional logic constellation that guide physician behavior.

In this article, I will address the topic of the Turkish minority in Bulgaria in the interwar period through the interpretive lens of the "linguistic" or better " alphabetic" fights,(1) placed in the context of the "Latinization" processes taking place in the wide Eurasian space, as well of the post-imperial sociopolitical dynamics.(2)To this aim, I describe the interesting and little known case of the writing practices of the Turkish community in Bulgaria in the period between the two world wars. In particular, I take into account the repercussions of Atatiirk's alphabetical reform in Bulgaria, demonstrating how the adoption of the Latin alphabet in Turkey represented a significant challenge for the country, triggering the fears of both the Bulgarian authorities and of the more conservative factions of the local Turkish community. In this context, I analyze the attitudes towards the Arabic and the Latin alphabet employed to write the Turkish language in the Balkan country, illustrating the reasons for the prohibition of the Turkish Latin alphabet, in an unprecedented combination of interests between Bulgarian authorities and Islamic religious leaders. I will try to show how in that specific historical moment, writing systems, far from being "neutral" communication elements, lent themselves to various manipulations of an ideological and political nature.My paper does not intend to represent a comprehensive contribution to the analysis of the complex subject of this community's religious or political identity, but it rather aims to shed light on the limitations faced by the Turks of Bulgaria in terms of their linguistic rights in a period when other communities in Southeast Europe were encountering similar difficulties.(3)

Ulusal ve küresel siyasette daima önemli bir yer teşkil etmiş olan Kıbrıs; tarihi dinamikleri ile ilgi uyandıran ve jeopolitik konumunun sağladığı avantajlar ile önemi her geçen gün artan bir konumda bulunmaktadır. Bölgeye yönelik ilgi canlılığının ardındaki en önemli faktörlerden biri ise adada yaşayan Kıbrıs Türk ve Kıbrıs Rum toplumlarının, uzun yıllardır devam eden ayrılığı ve bu ayrılığın yarattığı politik istikrarsızlıktır. Etkileri bugüne dek sirayet eden çözümsüz sorunların yeni sorunlar üretmeye devam ettiği, geçen süreçte adanın kültürel, sosyal, idari ve politik yapılanmalarında meydana gelen ayrılığın her iki toplumca kanıksandığı Kıbrıs'ta, kalıcı çözüme temel oluşturacak bir formül arayışı on yıllardır sürse de taraflar, "çözümün gerekliliği" dışında herhangi bir ortak payda geliştirememiştir. Dolayısıyla bölgedeki çıkarları nedeniyle pek çok aktörün ilgi ve dikkatini kazanmış olan Kıbrıs sorunu, bugün uluslararası barış ve istikrarın önünde engel teşkil eden önemli bir sorun başlığı olarak varlığını sürdürmektedir. Bu tez, Kıbrıs'ta devam eden çözümsüzlüğün anlaşılmasına multidisipliner bir yaklaşımla katkı sunma hedefiyle Kıbrıs sorununu, oyun teorisi bağlamında ele almakta ve bu çerçeve dâhilinde 1968'den günümüze dek Birleşmiş Milletler Genel Sekreterlerinin inisiyatifleriyle geliştirilen kapsamlı çözüm planlarının, oyun kuramsal analizini gerçekleştirerek taraflar için bu planların meydana getireceği yapının ve stratejik karar etkileşiminin sonuçlarının analizini yapmaktadır. ; Cyprus, which has always occupied an important position in our country and world politics is in an increasingly important and attractive position due to its unique characteristics and historical dynamics. One of the most important factors behind the vitality of interest in the region is the long-standing separation of the Turkish Cypriot and Greek Cypriot communities living on the island and the political instability created by this separation. Although the search for a formula that will form the basis of a permanent ...

Bu çalışmanın amacı Avrupa Birliği'ne uyum sürecinde Bulgaristan bankacılık sektörünü incelemektir. Avrupa Birliğine aday olan ve 2007 yılında tam üyeliği hedefleyen Bulgaristan bankacılık sektörünü incelemek, Türkiye açısından da aday olması durumunda bankacılık sektöründe yapması gereken düzenlemeler açısından faydalı olacağını düşünüyorum.Çalışmamın birinci bölümde Avrupa Toplulukları'ndan Avrupa Birliği'ne giden yol ve Avrupa Birliği'nin genişlemesi incelenmiş, Avrupa bankacılık sistemi genel yapısı, mevzuatlar ve Avrupa Merkez Bankası değerlendirilmiştir.İkinci bölümde kısaca Bulgaristan'ın genel ekonomik durumdan bahsedilmiştir. Ayrıntılı olarak ise geçmişten bu güne kadar Bulgaristan bankacılık sektörü incelenmiştir.Üçüncü bölümde kısaca Bulgaristan Avrupa Birliği ilişkilerinden bahsedilmiştir ve ayrıntılı olarak Avrupa Birliği'ne tam üyelik sürecinde bankacılık sektöründe yapılan ve yapılması gereken düzenlemeler ele alınmıştır. Sonuç bölümünde ise 1990 yılından sonra Bulgaristan'da yapılan reformlar gözden geçirilmiştir.The goal of this study is researching the banking sector of Bulgaria through its entegration process to the European Union. Bulgaria is candidate member and she is aiming a full membership on 2007. This study would be helpfull in order to clarify the changes needed in the banking sector in case of Turkey's membership candidation. The first chapter of this study is examining the way of transformation from European Communities to the European Union, its expanding process, the general structure of the European banking sector, the regulations and the European Central Bank.The second chapter is including the brief research of Bulgarian economic situation and detailed review of Bulgarian banking sector since past to now.The third chapter is a brief examine of Bulgarian-European Union relations and detailed research of the compulsory regulations made and these of process of making in the Bulgarian banking sector during the entegration period.The final chapter includes the reforms in Bulgaria since 1990.

Bu çalışma, Türkiye'nin Batı Balkanlara yönelik yumuşak güç politikası ve bu amaçla oluşturduğu yumuşak güç araçlarını politik, ekonomik ve sosyal etkilerini irdeleyerek incelemektedir. Türkiye'nin yumuşak güç politikası özelikle 2000'lerin ikinci yarısından itibaren Balkanlarda büyüyen ekonomisi ve bölgede aldığı aktif rolü ile kurulan dini ve kültürel kurumlarıyla vücut bulmuştur. Her ne kadar Türkiye'nin Balkanlardaki yeni kamu ve kültür politikası devlet destekli medya organları aracılığıyla Müslüman olmayan toplumlarda yeni-Osmanlıcılık adıyla eleştirilse de; ekonomik, siyasi ve sosyal yönden Balkanlardaki Türk imajını olumlu yönde etkilediği varsayılmaktadır. Türkiye Balkan politikasını çeşitli hedefler ve konjonktürel kısıtlamalardan ötürü barış odaklı, güvenlik ve ekonomik işbirliği amaçlayan arabuluculuk temelinde oluşturmuştur. Buna bağlı olarak, Müslüman olan toplumlarda Türkiye'nin yeni dış politikasının benimsendiği görülmektedir. Bu bağlamda, bu çalışma Türkiye'nin Balkan politikasını kamu politikası temelinde bölgede hedeflenen ekonomik, sosyal ve politik boyutlar ile incelemeyi amaçlamaktadır. ; This paper examines Turkey`s soft power policy and its soft power instruments based on this policy towards the West Balkans from the political, economic and sociological point of views. It appears that Turkey`s growing influence and its active role in the region's politics come into existence with religious and cultural institutions since second half of 2000s significantly. Despite the new cultural and public policy of Turkey has been contested in Non-Muslim communities with state-run media support, it assumed that it has changed the Turkish image in economic, sociological, and political perspectives positively. It is focused on bringing peace, security, and stability to countries as a mediator country due to varied goals and conjunctural restrictions. Accordingly, soft power institutions especially found fertile ground in the predominantly Muslim areas. In this sense, the research examines the recent notions of Turkey's Balkan politics as well as its political, sociological, and economic responses on the countries in the region.

Küreselleşme ile birlikte tüm dünyada artan etkileşim her alanda olduğu gibi yerel yönetimler alanında da değişime ve dönüşüme yol açmıştır. Yerel sorunların sınır ötesi boyutları ve etkin hizmet üretme çabası yerel yönetimleri özellikle de belediyeleri gerek kendi çabaları gerekse de yerel yönetim birlikleri aracılığı ile işbirliği yapmaya yöneltmiştir. Bu işbirliği çeşitlerinden bir tanesi de kardeş şehir ilişkileridir. Sürdürülebilir ve verimli kardeş şehir partneri bulmak ise salt belediyelerin başarabileceği bir şey değildir. Dolayısı ile yerel idareler arasında kurulmuş en kapsamlı işbirliği biçimi olan yerel yönetim birlikleri kardeş şehir alanında üyelerine rehberlik ederek doğru kardeş şehrini bulmaya aracılık etmektedir. Bu tezde de konu ile ilgili temel bilgiler açıklanacak ve kardeş şehir ilişkileri detaylı bir şekilde incelenerek yerel yönetim birliklerinin bu alanda ne gibi katkılar sunduğu Türk Dünyası Belediyeler Birliği (TDBB) örneği ile ortaya koyulmaya çalışılacaktır. ; With the globalization, the increasing interaction around the world has caused change and transformation in every platform, like in local governments. Local problems' international effects and effective service providing efforts led local governments specifically municipalities to cooperate by their own efforts or via unions of local governments. Sister city relation is one of the ways of this cooperation. However, for a municipality, to find a sustainable and effective sister city is not always possible with only their efforts. Therefore, local communities associations, which are the most comprehensive form of cooperation established between local authorities, mediate to find the right sister city by guiding their members in the area of sister cities. In this thesis, basic principles about the subject will be explained and the sister city relations will be examined in detail and the contribution of the local government associations to this field will be examined by using the example of the Union of Turkish World Municipalities (TDBB).

Geri Kabul Anlaşmaları son dönemde, özellikle 2015 yılında Avrupa'ya doğru yaşanan düzensiz göç akını nedeniyle gündeme gelmiş olmasına rağmen Avrupa Birliği uygulamasında elli yıldan uzun bir geçmişe sahiptir. Avrupa Topluluklarının kurulduğu ilk yıllardan bu yana önceleri Üye Devletler arasında daha sonra Üye Devletlerle üçüncü ülkeler arasında ve nihayet Avrupa Birliği ile üçüncü ülkeler arasında geri kabul anlaşmaları imzalanmıştır. Avrupa Birliği'nin Amsterdam Antlaşması ile göç konusunda yetki kazanması ile birlikte AB'nin bu alandaki çabaları yoğunlaşmıştır. Bu çalışmada önce geri kabul kavramının çıkış noktası ve uluslararası hukuktaki yeri değerlendirilecek, daha sonra tarihsel süreç içinde geri kabul anlaşmaları dönemler halinde ele alınacaktır. Bu bağlamda son dönem geri kabul anlaşmaları detaylı bir şekilde ele alınacaktır. Son bölümde ise Türkiye ile Avrupa Birliği arasında imzalanan geri kabul anlaşması ve bu anlaşmanın Türk vatandaşları ve üçüncü ülke vatandaşlarının geri kabulüne ilişkin hükümleri incelenecek, anlaşmanın yürürlüğe girdiği tarihten itibaren yaşanan gelişmeler irdelenecektir. ; Although Readmission Agreements became main topic of conversation during the irregular migration flow towards Europe especially in 2015, they have a history of more than fifty years in EU practice. Since the foundation of the European Communities, readmission agreements have been concluded first between the Member States, then between the Member States and third countries and later between the European Union and third countries. The EU' effort in this field intensified after the Amsterdam Treaty where the EU was empowered with competences in migration issues. This study will focus on first the starting point of the readmission concept and its place in international law, later examine readmission agreements in the historical process. Within this context latest term readmission agreements will be analysed in detail. Last part will be focus on the readmission agreement between Turkey and the EU. The provisions regarding to the readmission of Turkish nationals and third country nationals will be analysed in detail together with the developments during the implementation of the agreement.

Türkiye ve İran, aralarındaki ortak tarihi ilişkiler, yaşanmışlıklar ve deneyimler do-layısıyla Selçuklu ve Avrupa Birliği örneklerinde görüldüğü gibi, bölgede yeni bir işbirliği çabasına öncülük yapabilirler. Dünya ve bölge barışı ve istikrarına katkı sağlayacağı öne sürülen bir işbirliği fikrinin ve iki ülkenin Orta Doğu bölgesinde işbirliği imkânlarının, tarihsel, teorik ve pratik arka planlarıyla irdelendiği bu çalışma, Türkiye ve İran'ın işbirliğinde Orta Doğu'da yeni bir modelle uluslararası dengelerin kurulması ve bölge halklarının adalet içinde yaşa(tıl)ması idealini savunmaktadır. Bu çalışmanın temel savı, Türkiyesiz bir İran'ın ve İransız bir Türkiye'nin baki kalamayacağı; dünyanın merkezi olduğu düşünülen bu topraklarda iki ülkenin atacakları adımların, bölge barışına önemli katkılar sunabileceğidir. Bölgenin barışı ve istikrarı için işbirliği adımları atmış bir Türkiye ve İran, hem kendi halkları hem de bölge insanları için istikrar ve güven kaynağı olacaktır. ; Turkey and Iran, due to the common historical relations and experiences between them, can reach a new cooperation such models as the Seljuk Empire or European Union as they are in the examples of unity. This Study treats the necessity of keeping the people in the region alive in justice and in establishing international balance with a new model in the Middle East under the cooperation of Turkey and Iran which was originated from the Great Seljuks' experience historically. The basic proposition of this Study is that an Iran without Turkey and a Turkey without Iran will never exist and that the steps taken by the two countries in future in these land which is thought to be as the center of the world's greatest civilization. In addition, it can make important contributions in the peacekeeping in the region. If Turkey and Iran take necessary other diplomatic, political, cultural, and economic steps for unity and cooperation, it can be a source of stability and reliability for both their own communities and people in this region.

DOI:10.17336/igusbd.431020 ; Kurumsal kuram, örgütlerin, kurumsal çevre baskıları nedeniyle birbirlerine zaman içerisinde benzeştiğini iddia etmektedir. Kurumsal kurama göre, örgütler, meşruiyet sağlamak ve belirsizliği gidermek adına kurumsal çevreden gelen baskılara uyum sağlayıp eş biçimli hale gelirler. Örgütsel alan içerisinde kurumlardan oluşan çevreyi; yasalar, meslekî kalıplar, belirsizliği gidermeye yönelik meşruiyet davranışları ve model olarak görülen büyük örgütler oluşturmaktadır. Kurumsal baskıya verilen yanıtlar bazen benzeşmeden farklı olabilir. Örgütler, kurumsal çevreden gelen baskılara farklı tepkiler göstererek; baskı sahipleriyle uzlaşabilir, onlardan kaçınabilir, onları reddedebilir veya dönüştürebilir. Bu çalışmada, Türkiye'deki kamu yönetimi lisans bölümlerinin kurumsal çevrelerinden gelen baskılara verdikleri tepkiler incelenmiştir. Çalışma sonuçları göstermiştir ki, Türkiye'deki kamu yönetimi lisans bölümleri, model örgütler aracılığıyla, devlet eliyle ve yasal zorunluluklar nedeniyle eş biçimli hale gelirken, Batılı öğretim modellerinden oluşan kurumsal mantıkları aracılığıyla melez ve çoğulcu bir görüntü sergilemektedir. ; The institutional theory claims that organizations are getting similar to each other over time due to the pressures of the institutional environment. According to institutional theory, organizations become uniform to adapt to the pressures coming from the institutional environment in order to provide legitimacy and eliminate uncertainty. Legislations, professional patterns, legitimacy behaviors to eliminate uncertainty and model large organizations constitutes the environment formed by the institutions within the organizational field. Responses to institutional pressure can sometimes be different from affinity. The organizations can show different reactions to the pressures coming from the institutional environment; it can be compromise, avoid, refuse or transform them. In this study, the responses to pressures coming from institutional environment of the public administration degree programs in Turkey were examined. The study results showed that the public administration undergraduate programs in Turkey are becoming uniform by model organizations and government and due to legal obligations, also they are differentiated through their institutional logic of Western teaching models and demonstrating hybrid and pluralistic image.

Yoğun bakım hastalarında katetere bağlı santral ven trombozu santral venöz kateterizasyonun sık görülen bir komplikasyonudur ve nadiren superiyor vena kava sendromu ile birliktedir. Bu olgu sunumunda, aynı bölgeden birden fazla kateter yerleştirilen yoğun bakım hastasında santral venöz kateterizasyona bağlı gelişen tromboz ve superiyor vena kava sendromu tartışıldı. Sezaryen ile doğum sonrası kardiyak arrest gelişen 35 yaşındaki olguda, yoğun bakımda yattığı 4 aylık süre boyunca sağ ve sol internal juguler venlerden birden fazla başarısız santral venöz kateterizasyon girişimi ve sağ internal juguler venden birden fazla kateter yerleştirilme öyküsü vardı. Son girişimden sonra yüz, boyun ve göğsün sağ kısmında ödem ve eritem gözlendi. Manyetik rezonans incelemesinde sağ internal ve eksternal juguler venler ile sağ subklavyan vende trombozis gözlendi. Sonuç olarak, santral venöz kateterizasyon, önemli komplikasyonlarına karşın modern tıp uygulamasında önemli yere sahiptir. Ancak bu girişimi gerçekleştirecek olanlar, santral venöz kateterizasyon uygulamasında komplikasyonla karşılaşılabileceği konusunda duyarlı olmalıdır. ; Catheter-related central vein thrombosis is a frequent complication of central venous catheterization in critical care patients and is rarely associated with superior vena cava syndrome. In this report, thrombosis and superior vena cava syndrome due to central venous catheterization were discussed in critical care patient with previous multiple catheter placement on same region. The patient was 35 years old; women and she had cardiac arrest after sectio operation. She had multiple unsuccessful attempts for central venous catheterization into the left and right internal jugular vein and had a history of several central catheter placements into the right internal jugular vein for four months. In last catheterization, edema, erythema was observed on her right face, chest wall and neck. In the magnetic resonance imaging, thrombosis in right internal jugular vein, right subclavian vein and right external jugular vein were demonstrated. In conclusion, central venous catheterization plays an important role in the delivery of modern medical care but is not without its drawbacks. The healthcare professionals need to be aware of complications during the central venous catheterization.

Immigrants who came to Türkiye in masses after the internal conflicts in Syria in 2011 were put under temporary protection, a status in international law, and started to live with the Turkish people. This temporary status has transformed into de facto permanent co-living after the past ten years. This situation necessitated the implementation of policies that require social cohesion between Syrians and Turks. Education is the most important tool in ensuring social cohesion. In this study, it is aimed to reveal the policies implemented for the inclusion of Syrians under temporary protection in to the Turkish education system and what the results of these policies are. In the study, the statistical data of state institutions, legal regulations, academic research and news in the media were handled and the document analysis method was used. In this context, all dimensions of the subject from primary education to higher education were categorized and the findings were shared with the reader in a systematic way. The findings show that the Syrians, who were thought to be temporary at first, were planned to continue their education in the camps without obtaining a diploma or document, but with the prolongation of the war, necessary legal arrangements were made for their inclusion in the Turkish National Education System and Higher Education. In the field studies made, it was observed that Despite the arrangements technical and social problems continued in practice and the desired level of participation in post-primary education could not be achieved. In addition, it has been revealed that the results of education policies for Syrians under temporary protection are related to the cultural structure of the cities where Syrians live in Türkiye, their geographical proximity to Syria, the population of Arab origin in the city, the status of schools, and the qualifications and experiences of teachers. In this context, it has been evaluated that effective language learning in all age groups, ensuring school attendance and increasing the number of academicians and students in the academy should be priority policy issues to ensure social cohesion.

Kafkaslar üzerinden Akdeniz'e inme planında Rusya karşısında Osman ve İran devletlerini bulmuş ancak karışık bir etnik yapıya sahip bu iki güçlü devletin içerisinde ilerlemek için etnik topluluklarla ilişki içerisine girmeyi uygun görmüştür. Bu sebeple Rusya hedef yolu üzerinde bulunan Kürtleri tanıma ve inceleme sürecini başlatmıştır. Kürtlerin dilini öğrenmekle başlayan bu tanıma süreci zamanla Rusları, Kürt edebiyatı oluşturmaya kadar götürmüştür. Rusya bu çalışmaları diğer Avrupa ülkelerinin kürdoloji çalışmalarının aksine tek elden bilimler akademisi ile yürütmüştür. Bu konuyla ilgili kendi araştırmalarını yapan sivil araştırmacılar olduğu gibi Rusya bölgedeki konsolosluk görevlileri ve askeri personelden Kürtlerle ilgili çalışmalar yapılması istenmiştir. Rusya kürdoloji alanındaki çalışmaları günümüze kadar devam ettirmiş ve kendisini bu alanda sürekli geliştirmiştir. Bu çalışmada Rusya'nın kürdoloji konusundaki faaliyetleri ve Rus bilim adamları, askeri görevliler, diplomatların yayımladıkları belli başlı çalışmalar ve raporlar hakkında bilgi verilmesi amaçlanmaktadır. ; This Ottoman Empire and Iran were in the region against to Russia which aimed to reach the Mediterranean area over Caucasus. Russia tried to progress by building close relationships with the existing ethnic nations so as to go into the borders of the both states which had a mixed ethnic structure. Therefore, Russia wanted to know Kurd nation which exists on the targeted way. This identification period which started with learning Kurdish language enables Russians to make considerable contributions to the Kurdish literature. In this relation, the institutions were established and some efforts were initiated with the name of Kurdology. Russia, in contrast to the Kurdology works of the other European countries, carried out the relevant studies under the umbrella of Academy of Sciences. The consulate and the military personals along with the civic researchers were asked for making investigations related to Kurds with the commands of Russia. The efforts started in the Russia about the Kurdology field have got continued until now, firstly by Soviet Russia, then by Russian Federation; in this way, Russia have made a lot of progress on this area. The current study examines specifically the activities of Russia regarding the Kurdology subject.

Kurumsal yönetişim, kurumsal iletişim ve iç paydaş kavramlarının, her geçen gün gelişerek ilerleyen kavramlar olduğu görülmektedir. Kurumların uzun ömürlü iş yaşamına sahip olmalarında ve iç paydaşlarıyla olan iletişimlerinde yalnızca özgün ve başarılı faaliyetlerde bulunmaları yeterli değildir. Kurumsal yönetişim ilkelerinin kurum kültürüne yerleştirilmesi ve iş tanımlarının bu perspektifte oluşturulmasıyla her kurum, kendisini tanımlayabilir ve inovatif perspektifle büyüyen öğrenen organizasyon ismini alabilir. Dünyanın küresel bir köy olarak tanımlandığı günümüzde kurumların da küreselleşmeden etkilendikleri önemli bir gerçekliktir ve bu etkileşimden en az zararla ve en yüksek karla çıkabilmeleri gerekmektedir. Bu gereklilik her kurum açısından kurumsal yönetişim ilkeleri eşliğinde planlanan dinamik ve stratejik kurumsal iletişim faaliyetleri, interaktif iç paydaş etkileşimi ile mümkün olmaktadır. Çünkü iç paydaşlar, temel yönetişim prensipleri göz önünde bulundurulduğunda bir kurum için en temel değerdir. Bu sebeple iç paydaş memnuniyeti ve sadakati sağlanamamış bir kurumun kurumsal yönetişim ve kurumsal iletişim prensiplerini yerine getirmekte güçlük çektiği söylenebilmektedir. "Kurumsal Yönetişim Sürecinde İç Paydaşların Katılımında Kurumsal İletişimin Rolü" konu başlıklı tez çalışmasında yer verilen araştırma kapsamında İstanbul"da yer alan X kurumuna gidilmiş ve altı kişi ile birebir derinlemesine görüşme gerçekleştirilmiştir. Bu görüşme için 4 konu başlığı ve her konu başlığı için ayrı ayrı, toplam 21 adet derinlemesine görüşme soru formu oluşturulmuştur. Araştırma kapsamında incelenen X kurumun kurumsal yönetişim, kurumsal iletişim ve iç paydaş kavramlarına yönelik yaklaşımını incelemek amaçlanmıştır. Bu kapsamda tez çalışmasının en önemli sorunsalını yine tez çalışmasının konu başlığı oluşturmaktadır. Çünkü kurumsal yönetişim kavramı sürekli öğrenen, gelişen, kendini yenileyen, değişime açık, risk alabilen ve riskleri yönetebilen bir kurum olmayı ifade eden iletişimsel bir yönetim sürecidir. Bu yönetim sürecini de kurumsal iletişim faaliyetleri ve iç paydaşlarla birlikte yürüterek ileriye götürmeyi amaç edinmiştir. İstanbul"da yer alan X kurumunda tez konu başlığının varlığı araştırılmış ve bu doğrultuda yarı yapılandırılmış soru formları oluşturulmuştur. Hazırlanan yarı yapılandırılmış soru formları görüşme yapılan kişilere dağıtılarak araştırma gerçekleştirilmiştir. Bu kapsamda X kurumunun kurumsal faaliyetleri, kurum-çalışan etkileşimi incelenmiş ve gözlenmiştir. Vaka analizi ile elde edilen veriler içerik analizi kullanılarak çözümlenmiş ve bulgular yorumlanmıştır. Bulgular kapsamında araştırmanın gerçekleştirildiği X kurumunda, kurumsal yönetişim kavramının sistem içerisinde tam uygulanmadığı bu sebeple kurumsal iletişim sürecinin yönetişim noktasında fazla aktif kullanılmadığı, yönetişim anlayışıyla ilerlemediği, iç paydaşların kurumsal yönetişim sürecinde çok fazla katılımlarının gerçekleşmediği kanaatine varılmıştır. Elde edilen ve çözümlenen bulgular sonuç ve öneriler bölümüne aktarılarak detaylı bir biçimde tartışılmıştır. ; The concepts of institutional governance, institutional communication and internal stakeholders have been gaining popularity day by day. Operating in an efficient and unique manner may not be deemed adequate for the institutions to maintain a long life cycle and a proper interaction with the internal stakeholders. Any institution may define its function and structure in a proper way and may be entitled as "a continuously learning organization equipped with innovative perspective" upon adopting institutional governance principles in institutional culture and reframing definitions of positions accordingly. Institutions are clearly affected by globalization today when world may be defined as a global village, thus, they have to survive attaining minimal loss and maximum profit principle which can be maintained through dynamic and strategic institutional communication activities along with interactive interaction with internal stakeholders as internal stakeholders may be defined as basic assets from elementary governance principles. An institution which could not maintain internal stakeholder satisfaction and loyalty may be deemed to fail to adopt institutional governance and communication principles. This dissertation entitled "Role of Institutional Communication in Participation of Internal Stakeholders in Institutional Governance" covers fieldwork of in-depth interviews with six employees recruited by X in İstanbul. A total of 21 in-depth interview forms structured on 4 topics for each has been formed for interviewing purposes. The aim of the research is to analyze attitude of X towards concepts of institutional governance, institutional communication and internal stakeholder, thus, the title of the dissertation may be deemed to represent the main research question. Institutional governance may be defined as a communicational management process to attain an institutional structure of constinuous learning which is apt to develop, to take and manage the risks. The abovementioned management process may be developed through institutional communication activities and participation of internal stakeholders. This dissertation aims to trace institutional communication in X in İstanbul, thus, a number of semi-structure interview forms has been formed for this purpose and these forms has been distributed to the interviewees. Institutional activities and institution-employee interaction in X has been observed and inspected. Data gathered has been analyzed and interpreted through content analysis method. The findings of the research imply that institutional communication is not adopted in a complete manner within the system, thus, it can not be operated efficiently in governance and internal stakeholders can not participate in institutional communication in a proper way. Findings has been discussed in conclusion and further recommendations chapter in detail.

URL: http://dergipark.gov.tr/susead/issue/28423/302677 ; Avrupa Birliği, bugünkü durumuna ulaşana kadar geçirdiği bütünleşme sürecinde çok önemli uygulama ve yenilikleri başarı ile ortaya koyabilmiştir. Avrupa bütünleşmesi içerisinde en önemli hususlardan bir tanesi de işçilerin serbest dolaşımıdır. Birlik içerisinde işçilerin serbest dolaşımı kavramından; üye ülke vatandaşlarının diğer üye devletlere serbestçe girebilmesi, oturabilmesi, işlere başvurabilmesi, mesleğini icra edebilmesi ve kaldıkları ülkelerin vatandaşlarıyla sosyal haklardan eşit bir biçimde yararlanması gibi durumlar anlaşılmaktadır. Son dönemlerde AB ile olan ilişkileri farklı boyutlara taşınan Türkiye'nin işgücünün serbest dolaşımı konusunda Birlik ile arasında olan münasebetleri Ankara Antlaşmasının yapılması ve Katma Protokolün uygulanması ile başlamış, bunlara dayanılarak alınan Ortaklık Konseyi Kararları ve Avrupa Topluluğu Adalet Divanı kararları ile şekillenmiştir. Gelinen noktada Avrupa Birliği ve Türkiye Arasında en önemli müktesebat konularından birisi olan İşgücünün Serbest Dolaşımını hukuki belgeleri esas alarak inceleyen bu çalışmada önce konuya AB müktesebatı açısından yaklaşılmış, ardından konunun Türkiye-AB ilişkileri açısından önemli görülen kısımlarına değinilmiştir. ; The European Union successfully put forward significant applications and innovations during its integration process until it reached its current state. One of the important subjects in the European Integration is freedom of movement of workers. Insıde the Union, from the notion of free movement of workers such condition as freedom of movements, freedom of establishment of member states in other member states, freely applying for jobs, freely practicing their jobs and benefitting equally from the social rights along the citizens of the resident states is understood. The relations with the Union about free movement of Turkey's workforce, whose relations with the EU recently moved to other levels, began with the Ankara Agreements and the application of the Additional Protocol and were shaped with the decision of Association Council and Court of Justice of The European Communities. In this study which examines the free movement of workforce, which is the most important acquis between the European Union and Turkey at this point, on the basis of legal documents, firstly the subject was approached from the acquis of the EU, and later the parts which were regarded important in terms of Turkey were mentioned.