Suchergebnisse

Intro -- Titel -- Impressum -- In Memoriam -- Inhalt | Indice -- Giorgio Mezzalira/Günther Pallaver: Eine Tagung zum Rechtsextremismus in Südtirol Un convegno sull'estrema destra in Alto Adige A conference on the far right extremism in Alto Adige/Südtirol -- Giorgio Mezzalira/Günther Pallaver: Rechtsextremismus. Eine Annäherung L'estrema destra. Uno sguardo d'insieme -- Guido Margheri: L'estrema destra in Italia. Lo spazio di senso in comune della destra plurale -- Kathrin Glösel/Hanna Lichtenberger: Rechtsextremismus in Österreich. Akteure, Straftaten und Gegenstrategien -- Bernhard Weidinger: "… daß deutscher Boden deutsch bleibt". Österreichische Burschenschaften und der Südtirol-Konflikt nach 1945 -- Giorgio Mezzalira: A passo di tartaruga. La nuova estrema destra italiana in Alto Adige -- Johannes Kramer/Alexander Fontó/Lukas Tröger/Max Volgger: Die "Südfront" im Kontext. Neonazistische Szene in Südtirol 1990-2015: Ein Dokumentationsprojekt, ein Ereignisabriss und erste Erkenntnisse -- Leopold Steurer: Südtirol und der Rechtsextremismus. Über "Urangst"-Politik, Geschichtsrevisionismus und rechte Seilschaften -- Wir danken | ringraziamo | our thanks to -- Autorinnen und Autoren | Autori.

Populizam kao suvremeni izazov liberalnoj demokraciji može predstavljati prijetnju, ali i potencijalan korektiv demokraciji. Ovaj rad bavi se tipovima desnog populizma u Europi. Pretpostavlja se postojanje razlika unutar kategorije desno populističkih stranka u starim i novim demokracijama u Europi. Počinje se od određenja desnog populizma te njegovih ključnih elemenata: populizam, autoritarizam i nativizam. Program desno populističkih stranaka uključuje negativan stav prema manjinama, antiimigrantsku politiku i euroskepticizam. Cilj rada je uočiti ključne elemente koje su jednake u tim strankama, ali i uočiti potencijalne razlike među njima. Shodno tome kompariraju se četiri desno populističke stranke: poljska stranka Pravo i pravednost (PiS), francuska stranka Nacionalno okupljanje (RN), češka stranka Sloboda i izravna demokracija (SPD) i norveška Napredna stranka (FrP). U prikaz stranaka ulazi pregled postojeće znanstvene literature o navedenim strankama te usporedba stranačkih programa koja uključuje bazu podataka Manifesto Project Database (MPD). MPD sadržava kvalitativne podatke o tome kojoj temi, javnoj politici i političkoj poziciji političke stranke posvećuju pažnju u svojim izbornim i stranačkim programima. Desno populističke stranke pokazuju razlike prema svojim socioekonomskim pozicijama, poziciji prema Europskoj uniji, Rusiji i drugim međunarodnim organizacijama te koga uključuju u "opasne druge, to jest u njihovom odnosu prema etničkim i seksualnim manjima. Uočene su razlike na ekonomskoj dimenziji pa su tako neke stranke za tržišnu ekonomiju i privatizaciju, dok su druge za državni intervencionizam i povećanje socijalnih naknada. Na kulturnoj dimenziji zauzimaju sličnu radikalno desnu poziciju, no razlikuju se prema tome koju skupinu uključuju u svoje poimanje "opasnih drugih". Desni populisti pokazuju pozitivno lice populizma kada kritiziraju tehnokraciju, to jest demokratski elitizam i u svoj koncept naroda uključuju seksualne manjine. S druge strane, negativno lice pokazuju kada u "opasne ...

Autor u radu obrađuje desne političke stranke. Riječ je o najbrže rastućoj stranačkoj obitelji u Europi. U tom smislu analizira i prikazuje ideologiju, pojmove i vrste desnih političkih stranaka. Posebna pozornost posvećena je ideologiji stranaka radikalne desnice kroz teorijski okvir nizozemskoga politologa Casa Muddea. ; The author deals with right-wing political parties. It is the fastest growing party family in Europe. In this sense, he analyses and displays the ideology, concepts, and types of right-wing political parties. Special attention is paid to the ideology of the parties of the radical right through the theoretical framework of the Dutch political scientist Cas Mudde.

The recent book La meritocrazia by Salvatore Cingari is the most in-depth attempt so far, not only in Italy, to reconstruct the debate between supporters and critics – intellectuals and politicians – of the meritocracy. The countries most closely studied are Great Britain, United States, Italy and France. The book narrates that the word «meritocracy» was coined in England in the second half of the fifties with a meaning which is just the opposite of that implied by the common sense: pejorative, distopyc, satiric, antiegualitarian, sexist. Then the book narrates that the original meaning of the word has been completely reversed, first of all in the States of the sixties and seventies, and has become synonimous, at the same time, of efficiency, equality, justice. This reversed meaning of the common sense is paradoxical, because quite often those who invoke more meritocracy do not realise that they are not invoking more legality or honesty, but more inequality, maybe at one's own expense ; Il recente libro La meritocrazia di Salvatore Cingari è il tentativo finora più ampio, non solo in Italia, di ricostruire il dibattito fra sostenitori e critici – intellettuali e politici - della meritocrazia. I Paesi studiati più da vicino sono Gran Bretagna, Stati Uniti, Italia e Francia. Il libro racconta che la parola «meritocrazia» è stata coniata in Inghilterra nella seconda metà degli anni Cinquanta con un significato che è esattamente l'opposto di quello del senso comune: spregiativo, distopico, satirico, antiegualitario, sessista. Quindi il libro narra che il significato originario della parola è stato completamente ribaltato, prima di tutto negli Stati uniti degli anni Sessanta e Settanta, ed è divenuto sinonimo, allo stesso tempo, di efficienza, eguaglianza, giustizia. Questo significato rovesciato del senso comune è paradossale perché molto spesso coloro che invocano più meritocrazia non si rendono conto di invocare non più legalità o onestà, ma più diseguaglianza, magari a proprie spese.

Tema rada je desni populizam, vrlo jak i raširen na cijeloj sjevernoj polutki; ovdje nas zanima naša zemlja i njoj najbliže. Najprije općenito karakteriziramo populizam, a onda razmatramo njegov odnos s najbližim mu pojavama, nacionalizmom i patriotizmom. Zanimljiv je fenomen u Hrvatskoj odsutnost snažnih jasno populističkih stranki usprkos snažnoj nacionalističkoj orijentaciji u izbornoj bazi; najjednostavnije je objašnjenje da je HDZ uspio preuzeti važne teme desnog populizma, a ipak sačuvati formu i ideologiju parlamentarne demokracije. Koliko je to rješenje stabilno vidjet će se u budućnosti. Uspon populizma promijenio je okvir političkih dilema kod nas i u svijetu; zastupnici suprotnih stajališta sada moraju ponovno promisliti pretpostavke na kojima djeluju i ponuditi nova rješenja. ; The topic of the paper is right-wing populism, strong and widespread throughout the Northern Hemisphere; although the focus is on Croatia and its closest neighborhood. First, the author defines populism and then considers its relationship with its closest phenomena, nationalism, and patriotism. An interesting puzzle about Croatia is the absence of strong, clearly populist parties, despite a strong nationalist orientation in the electoral base; the simplest explanation is that the strongest party, HDZ (Croatian Democratic Union) has managed to take on important topics of right-wing populism while still preserving the form and ideology of parliamentary democracy. How stable this solution is will be seen in the future. The rise of populism has changed the frame of political contestation in our country and in the world; proponents of opposing political standpoints must now rethink the assumptions of their political action and offer new solutions.

Gospodarske i društvene krize prilika su za protestne stranke da dignu svoj glas i da se izbore za nove pozicije na političkoj sceni. Mnogi analitičari smatraju da su stranke radikalne desnice dobile zamah upravo na protestima građana protiv globalizacije, ekonomske deprivacije i utjecaja gospodarske krize. Pomnijim proučavanjem radikalizacije politike vidi se da pojednostavljivanje te teze nema naročito čvrsto uporište. U nedostatku jasnih metodologija politolozi i drugi društveni znanstvenici pokušavaju uobličiti teorije zasnovane na empirijskim istraživanjima. Jedan je od čestih teorijskih okvira odnos populističkih stranaka prema socioekonomskom stanju u zemlji. Prema toj tezi, u vremenu globalne krize postotak glasača za radikalne političke opcije raste, većinom iz protesta, a ne antisustavnosti. Ovo izlaganje prati i stanje u Srednjoj Europi, odnosno rezultate ovogodišnjih izbora u Mađarskoj, Latviji i Slovačkoj kao zemljama sa snažnom radikalnom desnicom. Na primjerima tih zemalja nastoji se utvrditi može li se socioekonomska teorija aplicirati ili se radi o većim izazovima liberalnoj demokraciji s krajnjeg desnog pola. ; Economic and social crises provide an opportunity for protest parties to raise their voices and to win new positions in the political arena. Many analysts deem that the parties of the radical Right gained momentum exactly with the protests by citizens against globalisation, economic deprivation and the impact of the economic crisis. A more detailed study of the radicalisation of politics reveals that the simplification of this thesis does not have a particularly strong justification. In the absence of clear methodologies, political scientists and other social scientists seek to formulate theories based on empirical research. One of the frequent theoretical frameworks is the attitude of populist parties toward the socio-economic situation in the country. According to this thesis, in the period of a global crisis, the percentage of voters of radical political options increases, mostly out of protest, and not as an anti-systemic phenomenon. This paper also examines the situation in Central Europe, as well as the outcomes of this year's elections in Hungary, Latvia and Slovakia as countries with a strong radical Right. By analysing the cases of these countries, the author seeks to establish whether the socio-economic theory can be applied, or whether these countries are facing greater challenges to liberal democracy posed by the far-right pole.

The topic of this chapter is the political and cultural evolution of the Association de la Presse Latine (APL). Between 1923 and 1935 the APL organised 13 conferences both in Europe and in Central America, becoming a point of reference and a place to share ideas for right wings intellectuals across the Atlantic. Analysing the meetings' proceedings and the Association's monthly magazine, this chapter intends to shed a new light both on the study of the political project of pan-Latinism in a broader transnational perspective and on the reactionary intellectuals networks during the interwar period ; info:eu-repo/semantics/publishedVersion