The objective of this paper is to show the geopolitical dimension of the TSI from a French point of view. The author presents the TSI implementation process, characterises Poland's rivalry with Germany and Russia in a historical context, emphasizes the important role of Germany in the entire project, and reviews Russia's attitude towards the region. The article includes numerous maps made by the author.
Już George Waszyngton miał wyrazić często przywoływane później przez Amerykanów życzenie, by na wzór Stanów Zjednoczonych Ameryki powstały również Stany Zjednoczone Europy. W rzeczywistości idea ta narodziła się zapewne wśród europejskich federalistów w XIX w., realne kształty mogła zaś przybrać dopiero u progu zimnej wojny. Dokonana wówczas przez administrację Harry'ego Trumana redefinicja globalnych interesów USA oraz ich roli w świecie prowadziła w konsekwencji nie tylko do wsparcia, ale wręcz zdecydowanego promowania koncepcji ekonomicznej, politycznej i militarnej integracji europejskiej. Kierując się mieszanką pobudek idealistycznych i pragmatycznych waszyngtońska elita oceniała, że zjednoczona w oparciu o amerykańskie wzorce Europa federalna z jednej strony przezwycięży w ten sposób swe odwieczne problemy (rywalizacja narodowa i marnotrawienie potencjału ekonomicznego), z drugiej zaś - odciąży USA od części odpowiedzialności za losy świata zachodniego. W miarę normalizacji sytuacji w Europie Zachodniej po II wojnie światowej jej przywódcy wykazywali jednak coraz mniejszy entuzjazm wobec amerykańskich planów federacji, na co Waszyngton reagował coraz bardziej stanowczymi groźbami pozbawienia Europy swego parasola ochronnego. Dopiero ostateczna klęska projektów EWO i EWP spowodowała zmianę polityki administracji Eisenhowera, oznaczającą pogodzenie się ze zmierzchem idei federalistycznej oraz triumfem funkcjonalizmu. ; It was George Washington who many authors claim first expressed the wish, often reported by Americans, that "one day, on the model of the United States of America a United States of Europe will come into being". In fact, the idea seems to have been launched by 19th century European federalists, yet it could not materialize until the dawn of the Cold War. Not only did the Truman administration's reappraisal of US global security interests and its role in the world lead to their support, but to their relentless promotion of Europe's economic, political and military integration. Out of their mixed idealistic and pragmatic motivation, the Washington establishment argued that, if united along the American model, a federal Europe would overcome its traditional problems (national rivalries and wasting its economic potential) while, on the other hand, it would also reduce US responsibility for the well-being of the Western world. However, as post-war normalization set in, the leaders of Western Europe grew increasingly skeptical of American federalist visions, while Washington responded with ever more resolute threats of withdrawing its forces from Europe. It was not until the ultimate failure of the EDC/EPC project that the Eisenhower administration modified its European policy, coming to terms with the end of federalism and the triumph of functionalism.
Już George Waszyngton miał wyrazić często przywoływane później przez Amerykanów życzenie, by na wzór Stanów Zjednoczonych Ameryki powstały również Stany Zjednoczone Europy. W rzeczywistości idea ta narodziła się zapewne wśród europejskich federalistów w XIX w., realne kształty mogła zaś przybrać dopiero u progu zimnej wojny. Dokonana wówczas przez administrację Harry'ego Trumana redefinicja globalnych interesów USA oraz ich roli w świecie prowadziła w konsekwencji nie tylko do wsparcia, ale wręcz zdecydowanego promowania koncepcji ekonomicznej, politycznej i militarnej integracji europejskiej. Kierując się mieszanką pobudek idealistycznych i pragmatycznych waszyngtońska elita oceniała, że zjednoczona w oparciu o amerykańskie wzorce Europa federalna z jednej strony przezwycięży w ten sposób swe odwieczne problemy (rywalizacja narodowa i marnotrawienie potencjału ekonomicznego), z drugiej zaś – odciąży USA od części odpowiedzialności za losy świata zachodniego. W miarę normalizacji sytuacji w Europie Zachodniej po II wojnie światowej jej przywódcy wykazywali jednak coraz mniejszy entuzjazm wobec amerykańskich planów federacji, na co Waszyngton reagował coraz bardziej stanowczymi groźbami pozbawienia Europy swego parasola ochronnego. Dopiero ostateczna klęska projektów EWO i EWP spowodowała zmianę polityki administracji Eisenhowera, oznaczającą pogodzenie się ze zmierzchem idei federalistycznej oraz triumfem funkcjonalizmu. ; It was George Washington who many authors claim first expressed the wish, often reported by Americans, that "one day, on the model of the United States of America a United States of Europe will come into being". In fact, the idea seems to have been launched by 19th century European federalists, yet it could not materialize until the dawn of the Cold War. Not only did the Truman administration's reappraisal of US global security interests and its role in the world lead to their support, but to their relentless promotion of Europe's economic, political and military integration. Out of their mixed idealistic and pragmatic motivation, the Washington establishment argued that, if united along the American model, a federal Europe would overcome its traditional problems (national rivalries and wasting its economic potential) while, on the other hand, it would also reduce US responsibility for the well-being of the Western world. However, as post-war normalization set in, the leaders of Western Europe grew increasingly skeptical of American federalist visions, while Washington responded with ever more resolute threats of withdrawing its forces from Europe. It was not until the ultimate failure of the EDC/EPC project that the Eisenhower administration modified its European policy, coming to terms with the end of federalism and the triumph of functionalism.
Contemporaneous wars are subjected to some profound changes regarding applied means and sometimes goals of the confronting parties. It is becoming clear with the cases of special operations, launched by Russia against its strategic rivalries and countries, which have been proclaimed by the latter sphere of Russia's geopolitical interests. Kremlin tries to undermine the electoral process and distort their results. They serve very important tools of Russia's actual policy. For instance, they aim at distortion of the election agenda settings, spreading fake news and false perception of main topics for a public discourse into targeted countries. USA, France, Great Britain seem to be only a few examples of those actions. Most of all, the vulnerability towards Russia's interference into democratic elections are attributed with Georgia, Moldova, Ukraine and some other post-soviet counties. The article characterizes some cases of such intrusion and points out at the urgent necessity to set in forth counter-policy against this kind of the interference. ; Współczesne konflikty wojenne zmieniają charakter stosowanych środków i pod wieloma względami cele, do których dążą strony. Widać to na przykładzie operacji specjalnych, które współczesna Rosja podejmuje w celu zdestabilizowania strategicznych rywali i zwiększenia wpływów w krajach, które sama określiła jako sferę swoich interesów. Jednym z ważnych narzędzi realizacji korzystnej dla Kremla polityki są celowe, wywrotowe wysiłki zmierzające do zniekształcenia przebiegu i wyników demokratycznych wyborów. W szczególności poprzez wykorzystanie agentów wpływu, kształtowanie agendy przez poszczególne środki masowego przekazu, wprowadzanie destrukcyjnych tendencji do dyskursu publicznego. Nie będąc pionierem w tej dziedzinie, Rosja wielokrotnie interweniowała podczas wyborów w różnych krajach. Stany Zjednoczone, Wielka Brytania i Francja nie uniknęły tego losu. Ponadto rosyjska ingerencja jest widoczna w przestrzeni poradzieckiej, np. W Gruzji, Mołdawii, a szczególnie intensywnie na Ukrainie. Artykuł analizuje przykłady takich ingerencji w proces wyborczy i zwraca uwagę na konieczność opracowania i wdrożenia środków przeciwdziałających im. ; Современные войны меняют природу используемых средств, а во многом и преследуемых сторонами целей. Это просматривается на примере тех спецопераций, которые предпринимаются современной Россией для дестабилизации своих стратегических соперников и усиления влияния в тех странах, которые она сама провозгласила сферой своих интересов. Одним из важных инструментов осуществления выгодной для Кремля политики выступают ее целенаправленные подрывные усилия, направленные на искажение хода и результатов демократических выборов. В частности, путем использования агентов влияния, формирования повестки дня отдельными средствами массовой информации, внесения деструктивных тенденций в публичный дискурс. Не будучи первопроходцем в данной сфере, Россия неоднократно осуществляет вмешательство в ход выборов в различных странах. Этой судьбы не избежали США, Великобритания, Франция. Тем более российское вмешательство заметно на постсоветском пространстве, как-то в Грузии, Молдове, и особенно интенсивно в Украине. В статье рассматриваются отдельные примеры такого вмешательства в избирательный процесс и обращается внимание на необходимость разработки и осуществления мер по противодействию им.
