Suchergebnisse

KARAÇOBAN, Arda 11 Eylül Sonrası ABD'nin Değişen Ortadoğu Politikası, Yüksek Lisans Tezi , Ankara, 2019. 11 Eylül 2001 terör saldırısı öncesinde ABD daha çok savunmada kalmayı tercih etmiştir. Bu ülkenin stratejisi savaşlarda genel olarak caydırıcılık üzerinedir. ABD'nin 11 Eylül 2001 terör saldırısından sonra Dünyaya ve Ortadoğu bölgesine bakış açısı değişmiştir. Artık savunma değil saldırı anlayışı ön plana çıkacaktır. O dönem yeni başkan seçilen George W. Bush ve yönetimi yeni stratejiler geliştirmiştir. Bush yönetimi ilk olarak güvenliğe önem verdi ve kendisine karşı terör eylemlerinde bulunacak olan ülkeleri rahatça işgal edip bu ülkelerin kaynaklarına sahip olmaya çalışacaktır. Bush'un bir diğer stratejisi ise daha çok demokrasi adı altında insan hakları kavramını kullanarak özellikle Ortadoğu ve Kuzey Afrika'da etkin rol oynayarak bu ülkelerin sahip oldukları yeraltı zenginliklerini kontrol altına almak istemektedir. Afganistan ve Irak işgallerinden sonra ABD'ye tepki giderek artacaktır ve Bush'un uyguladığı bu stratejiler yavaş yavaş önemini kaybedip Dünyada ve İslam Ülkelerinde tepkilere neden olacaktır. Obama ise 2008 yılında başkanlığa gelmiş 11 Eylül sonrası değişen ABD politikasını demokrasi ve güvenlik politikası yerine daha çok unutulan yumuşak güç stratejisi üzerine kurmaktadır. Ülkelere daha telkinle yaklaşarak sizin düşmanınız değiliz söyleminde bulunmaktadır. ABD hegemonyasını tekrar harekete geçirmek istemiştir. Artık tek kutuplu bir dünya olmadığı çok kutuplu bir sistemi kabul ettiklerini belirtip bir adım geri planda durarak Ortadoğu ve Kuzey Afrika'daki faaliyetlerine uluslararası örgütleri kullanarak devam etmiştir. Bu çalışmam da ise yukarıda anlattığım politikaların başkanlar arasındaki strateji farklarına değinilerek bu konu incelenecektir. ; KARAÇOBAN, Arda , The Changing US Policy in the Middle East after 9/11, Master Thesis, Ankara, 2019. Prior to the September 11, 2001 terrorist attack, the United States preferred to remain on the defensive. The strategy of this country was generally about deterrence during wars. After the terrorist attack of September 11, 2001, the US changed its perspective of the world and the Middle East. The concept of attack, not defence, will come to the fore. George W. Bush, who was elected president at the time, and his administration developed new strategies. The Bush administration paid attention to security at first, and would easily occupy the countries that would take terrorist actions against it and have the resources of those countries. Another strategy of Bush would be to control the underground wealth of these countries by using the concept of human rights under the name of democracy and playing an active role especially in the Middle East and North Africa. After the invasions in Afghanistan and Iraq, the reactions to the US will gradually increase and Bush's strategies gradually lost importance and caused reactions in the World and Islamic Countries. Obama, who came to the presidency in 2008, built the changing US policy after 9/11 on the more forgotten soft power strategy instead of democracy and security policy. He stated the discourse of "We are not your enemies" by approaching the countries with further suggestion. Obama wanted to mobilize US hegemony again. He stated that they accepted a multi-polar system where there was no longer a unipolar world and continued his activities in the Middle East and North Africa by using international organizations. In this study, we will examine this issue by addressing the differences in strategy between the presidents of the policies described above.

Bu çalışma Bağımsız Kazakistan'ın ilk 10 yılındaki çok yönlü dış politikasını irdelemektedir. Çalışmada başlıca bölgesel Dinamikler Ekseninde, güvenlik ve nükleer boyut, ulusal askeri planlanma, SSCB dağıldıktan sonra Orta Asya'da ki güvenlik sorunları, tehdit ve güvensizliğin sebepleri, güvensizlik tuzağından çıkış ve aynı zamanda Kazakistan dış politikasında dış etkiler olarak da Rusya, ABD ve Çin üzerinde durulmuştur. ; This research has focused on the multi-vector foreign policy of Kazakhstan during its first decade of independence. The research has concentrated upon teh following issues wıthın the context of regional dynamics: security and nuclear disarmamament, national military planning, Central Asia's pressing security challenges in teh post-soviet era, teh causes of insecurity and threat perception, teh search for solutions to insecurity as well as investigating the external effects of Russia, China and the United States had on Kazakh foreign policy.

Turgut Özal, hem Başbakanlığı hem de Cumhurbaşkanlığı görevi süresince iç siyaset ve dış politikasında koyduğu hedefler ve bu hedefleri yerine getirmede Türkiye'nin bu dönemine damgasını vurmuştur. Özal, icraatları ile günümüzde de hala etkisi devam etmektedir. Görevde olduğu dönemde olduğu gibi günümüzde de izlediği politikalar sonucunda ısrarla referans olarak gösterilmiş ve takdir edilen ya da eleştirilere maruz kalan nadir devlet adamlarından biridir. Devlet adamı olduğu yılları Türkiye için olduğu kadar uluslararası düzen açısından da kökten değişen ve oldukça hareket kapsamlı yıllar olmuştur. Özal ne kadar Türkiye'nin komşuları, bölge ülkeleri, Avrupa ülkeleri ve ABD ile ikili ilişkilerin düzeltilmesi için çaba gösterdi ve ekonomik alanda iş birliğinin geliştirilmesi için çaba sarf ettiyse, o oranda komşularımızla ve bölgede iş birliğinin geliştirilmesi ve güvenlikle ilgili problemle karşı karşıya kalmıştır. İran ile Irak arasında 1988, yılına kadar süren savaş, ekonomik olarak Türkiye'ye kazançlar getirdiği kadar, Türkiye'yi Kuveyt Savaşı ile birlikte bölge ülkeleri arasında bir problem olmaktan çıkıp, uluslararası bir nitelik kazanan ve Türkiye'nin güvenliğini tehdit eden Kürt sorunuyla karşı karşıya gelmesine neden olmuştur. Soğuk Savaşın, stratejileri ve dünya politikacılarını şaşırtacak bir biçimde aniden sona ermesi ile Sovyetlerin dağılması ve balkanlardan Orta Asya'ya kadar uzanan coğrafyadaki siyasi, kültürel, etnik çatışmalar Türkiye'nin alışılmadık bir biçimde dış politika ile ilgilenmeye, hızlı karar almaya zorlamıştır. Bu tez beş bölükten oluşuyor. Birinci bölükte Türk dış politikasının esas ilkeleri ele alınıp Kurtuluş Savaşı esnasında izlenen dış politikalar ve beraberinde Lozan süreci incelenmiştir. Çalışmanın ikinci bölümünde Demokrat Parti dönemi işlenmiştir. Aynı zamanda Batı ittifakında yer alan Türkiye'nin konumu değerlendirilmiştir. Tek yönlü dış politikanın da incelendiği bu bölümde dönemin dış politika sorunları ve bu sorunlara yönelik geliştirilen çözümler ya da atılan adımlar yer almaktadır. Üçüncü bölüme gelindiğinde Türk iç politikasında görülen değişimler yer alırken tek taraflı politikadan çok taraflı bir değişime uğrayan politikaya yönelmeden bahsedilmiş ve ABD ile yaşanan krizler neticesinde SSCB ile Türk siyasi tarihinde ilk yakınlaşmaların başladığı yer almıştır. Bu tezin dördüncü bölümünde Özal'ın kişiliği ve bu kişiliğinin getirdiği dış politika anlayışı ele alınarak Türkiye'nin ABD, SSCB, Balkanlar, Yunanistan, AT gibi devletlerce olan ilişkilerine değinilmiştir. Aynı zamanda bu bölümde Ermeni sorunu ele alınarak bu sorunlara yönelik politikalar geliştirilmiştir. Çalışmanın son kısmını oluşturan beşinci bölümde ise Soğuk Savaşın bitmesi ile uluslararası sistemde Türk dış politikalarına olan etkileri söz edilip Soğuk Savaşın ardından ülkenin Orta Asya ile Kafkasya açılımı incelenmiştir. ; Turgut Özal, the Prime Minister of the targets set in both domestic politics and foreign policy during the Presidency and Turkey in fulfilling these objectives has been the hallmark of this era. Özal still continues to have an impact with his actions. It is one of the rare statesmen who have been persistently referenced as a result of the policies he pursued, as he did during his term of office, and was appreciated or criticized. year in which the statesman in terms of radical change in the international order as well as for Turkey and has been quite extensive movements year. Ozal how Turkey's neighbors, countries in the region, endeavored to correct bilateral relations with European countries and the USA and has made efforts for the development of cooperation in the economic field, he has remained proportion of our neighbors and the development of cooperation in the region and security faced with relevant problems. 1988 between Iran and Iraq, until the year-long war, economically as well as bring gains to Turkey, Turkey Kuwait war with countries in the region ceases to be a problem between winning an international qualification and facing Turkey's security and threatening Kurds with the problem caused him to come. Cold War, strategies and world politicians will surprise a manner sudden disintegration of the Soviet Union with the end and the Balkans than in a region extending to Central Asia, political, cultural, ethnic conflicts, Turkey's interested in an unusual manner as in foreign policy, was forced to make quick decisions. This thesis consists of five divisions. In the first part, the basic principles of Turkish foreign policy are discussed and the foreign policies followed during the War of Independence and the Lausanne process are examined. In the second part of the study, the Democrat Party period was covered. The location is also located in the Western alliance, Turkey is evaluated. In this section, where one-way foreign policy is also examined, there are foreign policy problems of the period and solutions or steps taken for these problems. In the third part, while the changes in the Turkish domestic policy are taking place, it was mentioned that the unilateral policy was directed towards the policy that has undergone a multilateral change, and that the first rapprochets with the USSR began in the history of Turkish political history. Ozal's personality and the fourth part of this thesis by considering foreign policy that brought the people of Turkey in the United States, the Soviet Union, the Balkans, Greece, was mentioned by the state as their relationship to the EC. At the same time, in this section, policies were developed for these problems by addressing the Armenian problem. In the fifth chapter, which constitutes the last part of the study, after the end of the Cold War, its effects on Turkish foreign policies in the international system is mentioned and after the Cold War, the opening of the country to Central Asia and the Caucasus is examined.

Bu çalışma ile Fransa ve Almanya'nın Avrupa Birliği (AB)'nin Ortak Güvenlik ve Savunma Politikası (OGSP)'na yaklaşımları ulusal ve kurumsal çerçevede analiz edilmeye çalışılacaktır. OGSP'nin giderek kurumsallaşan yapısı ve bahsi geçen devletlerin ulusal beklentileri göz önünde bulundurularak bu çalışma için işlevselcilik, yeni-işlevselcilik, hükümetlerarasıcılık ve yeni-kurumsalcılık teorilerinden faydalanılmıştır. Detaylı ve doğru analizler gerçekleştirebilmek için bahsi geçen iki devletin White Paper'ları, istatistiksel verileri ve AB doküman ve raporları gibi birincil kaynaklar, think tank kuruluşlarının yaptığı analizler, yayınladığı yıllık değerlendirmeler ve belgeler, ayrıca alanında uzman kişilerce yayımlanan kitaplar ve makaleler kullanılmıştır. Tez dört bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde metodoloji ve ampirik-teorik çerçeveye yer verilmiş, ikinci bölümde Ortak Dış ve Güvenli Politikası (ODGP)'nın Maastricht Antlaşması'na kadar süreçteki tarihsel gelişimi açıklanmıştır. Üçüncü bölüm de ise günümüze kadar gelen süre içinde OGSP'nin kurumsal ve operasyonel dönüşümü analiz edilmiş ve son bölümde Fransa ve Almanya'nın OGSP'ye ulusal ve kurumsal yaklaşımları değerlendirilmiştir. Çalışmada savunulan temel görüş ise tarihsel anlamda OGSP'ye karşı oldukça farklı yaklaşımlara sahip olan bu iki devletin 2016 sonrasında daha harmonize hareket etmeye çalıştıklarıdır. ; With this study, the approaches of France and Germany to the European Union (EU)'s Common Security and Defence Policy (CSDP) will be analysed on a national and institutional basis. The theories of functionalism, neo-functionalism, intergovernmentalism and neo-institutionalism have been used for this study, taking the increasingly institutionalized structure of the CSDP and the national expectations of the mentioned states into account. In order to carry out detailed and accurate analyses, primary sources such as the White Papers, statistical data and EU documents, and reports of the two states mentioned, analyses made by Think Tank organizations, ...

Azerbaycan Cumhuriyeti bağımsızlığını kazandığı tarihten itibaren, İran tarafından önemli ve varoluşsal bir tehdit olarak görülmüştür. Kendi iç güvenliği açısından bir tehlike olarak gördüğü için İran'ın, Azerbaycan'a yönelik adımları da bu ülkenin bölgede güçlü ve bağımsız bir aktör olarak varlığının engellenmesine hesaplanmıştır. Çalışmada "Ümmet" ülküsü ile kendini İslam ülkeleri arasında lider olarak konuşlandırmak isteyen İran'ın, bu amaç çerçevesinde Azerbaycan'la arasında bir merkez-çevre ilişkisi kurma çabalalarını analiz edeceğiz. Çalışma, Laik ve Batı yönlü bir ilerleme yolu seçen Azerbaycan'ın, İran'ın zaman zaman müdahaleci politikaları nedeniyle sınır komşusundan kendi iç güvenliğine, enerji güvenliğine ve hatta toprak bütünlüğüne karşın algıladığı tehditleri ve bunun Azerbaycan'ın dış politikasına ve İran'la ilişkilerine yansımalarını gözden geçirmektedir. Yüzyıllar süren tarihi bağlara ve ortak mezhepsel aidiyetlerine rağmen, iki ülke arasında devletlerin yapısal özelliklerinde iç politik yönelimler ve ideolojik açıdan oldukça keskin farkların nedenini neoklasik realist çerçeve dâhilinde açıklamaya çalışacağız. Araştırmada Güney Azerbaycan meselesini de göz önüne alarak, farklı liderler döneminde değişiklik gösteren ideoloji ve söylemlerin zaman zaman ilişkilerin gerginleşmesine veya stabilleşmesine nasıl etki ettiğini ve ortaya çıkan siyasi düğüm nedeniyle, iki ülke ilişkilerinde ortaya çıkan inişli çıkışlı tabloyu detaylı bir şekilde inceleyeceğiz. Çalışmada bahsedilen bu farklılıklar ve çıkar çatışmalarına rağmen, bu iki ülkenin, bölgedeki önemli ekonomik partnerler olarak kurdukları işbirliği hususuna da değinilmektedir. ; Since Azerbaijan Republic gained its independence, it was seen as an important and existential threat by Iran. As İran accepts Azerbaijan as a danger in terms of internal security, the steps towards Azerbaijan have been calculated to prevent the existence of this country as a strong and independent actor in the region. We will analyze the efforts of Iran to establish a center-periphery relationship between Azerbaijan and Iran within the framework its this goal of deploying itself as a leader among the Islamic countries with "Ummah" ideal. This research is aiming to review the threats from its border neighbor Iran perceived by Azerbaijan, which has chosen to pursue a secular and western progression way, and reflections of Iran's interventionist policies against its internal security, energy security and even territorial integrity on the foreign policy of Azerbaijan and bilateral relations with Iran. We will try to explain the reason for the sharp differences between the two countries in terms of internal political orientations and ideological aspects of the structural features of the states, despite centuries of historical bonds and common religious affiliations within the neoclassical realist framework. Taking into account the issue of South Azerbaijan in thesis, we will examine in detail the turbulent picture of the relations between the two countries, because of how the ideologies and discourses that changed during the different leaders sometimes affected the tension or stabilization of relations and the emerging of the political node. Despite these differences and conflicts of interest mentioned above, these two countries' cooperation which they have established as important economic partners in the region will be referred in this research.

anemon ; Dış politika kavramı uluslararası ilişkiler teorilerinin odak noktalarından birini oluşturmaktadır. Kavram çoğu zaman devletlerin dış politikalarına indirgenmiştir. Küreselleşme ile uluslararası sistemde aktör çeşitliliği ortaya çıkmıştır. Bu sebepten dış politika kavramı da farklı bir boyutta ele alınmaya başlanmıştır. Neoklasik realizm dış politika kavramını açıklama iddiasında olan bir meta teori olarak görülmektedir. Teori dış politika açıklamasını çok boyutlu biçimde ele almaktadır. Dış politika kurucu bir unsur olarak, pek çok faktörün bir araya gelmesiyle oluşan bir süreç çıktısı olarak kabul edilmektedir. Bu çalışmada neoklasik realizmin teorik zemininin dış politikayı açıklama gücü tartışılmaktadır. ; The concept of foreign policy is one of the focal points of international relations theories. This notion is most of the time reduced to the foreign policies of states. The diversity of actors has shown up in the international system along with globalization. For this reason, the concept of foreign policy has started to be dealt with in a different dimension. Neoclassical realism is seen as a meta-theory that claims to explain the concept of foreign policy. The theory tackles foreign policy explanation in multidimensional form. Foreign policy has pertained as a constituent piece, a process output formed by a combination of many factors. This article discusses the power of the theoretical ground of neoclassical realism to explain foreign policy. ; 819231

Avrupa'da İkinci Dünya Savaşı sonrasında savaşların son bulması için devletler bir araya gelerek Avrupa entegrasyonunun temellerini atmışlardır. Üye ülkeler arasında barış ortamını büyük oranda sağlayan Avrupa Birliği, maalesef Avrupa'nın göbeğinde 1992 yılında Bosna Savaşı'nın yaşanmasına engel olamamış ve bu savaş sırasında istenilen desteği verememiştir. Bu savaş Avrupa Birliği'nin meşruiyetinin sorgulanmasına neden olmuştur. Bosna Savaşı Avrupa Birliği'nin güvenlik politikası geliştirmesinde etkili olmuştur. Ayrıca Avrupa Birliği, Balkan politikası geliştirmiş ve genişleme politikasına Balkanları da dâhil etmiştir. Bu ülkelerden biri olan Bosna Hersek'te hem barış ortamının devam etmesi hem de ekonomik gelişimine katkı sağlamak amacıyla dış politikasında Avrupa Birliği üyeliğini amaç edinmiştir. Günümüzde ülkede çatışma riski bulunmakta ve bu riskin giderilmesi için Avrupa Birliği'nin çözüm olacağı düşünülmektedir. ; For Europe to end wars after the Second World War, states came together and laid the foundations for European integration. Unfortunately, the EU, which provided a peaceful environment among the member states in great measure, could not prevent the Bosnian War in 1992 from happening and failed to provide the desired support during this war. This war is the legitimacy of the EU. The Bosnian War has influenced the development of the EU's security policy. In addition, the EU has developed Balkan policy and has included the Balkans in its enlargement policy. BiH, one of these countries, aims at EU membership in foreign policy in order to continue the peace environment and contribute to economic development. Today, there is a risk of conflict in the country and it is thought that the EU will be the solution to eliminate this risk.

Avrupa Birliği'nin ortak bir dış politika geliştirme çabaları, Orta Doğu bölgesinde başarılı bir sonuç verememiştir. Ancak AB, kendisine komşu olan bu bölgede barış, güvenlik ve istikrarın sağlanabilmesi için 'Avrupa Komşuluk Politikası' ve 'Akdeniz için Birlik' politikaları çerçevesinde hareket etmektedir. Dolayısıyla, AB'nin Orta Doğu politikasının Avrupa Komşuluk Politikası ile şekillendiği ifade edilebilmektedir. Bu bağlamda çalışma, Birliğin Orta Doğu'ya yönelik ortak bir dış politika ortaya koyamadığını göstermeyi ve farklı politikalar yoluyla bölgede Birliğin etkin olup olmadığını değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Çalışma kapsamında, Arap Baharı öncesi ve sonrası Birliğin Orta Doğu bölgesinde uyguladığı politikalar incelenecektir. Böylece başlangıçta Orta Doğu'da barışın sağlanması amacıyla geliştirilen AB'nin Orta Doğu politikasının, son yıllarda enerji, göç ve güvenlik konularına daha fazla önem verdiği ortaya konacaktır. ; The efforts of the European Union to develop a common foreign policy did not result successfully in the Middle East region. However, the EU acts within the framework of the 'European Neighborhood Policy' and the 'Union for the Mediterranean' policies in order to ensure peace, security and stability in this neighboring region. Therefore, it can be stated that the EU's Middle East policy is shaped by the European Neighborhood Policy. In this context, the study aims to show that the Union has not put forward a common foreign policy towards the Middle East and to evaluate whether the Union is effective in the region through different policies. Within the scope of the study, the policies implemented by the Union in the Middle East region before and after the Arab Spring will be examined. Thus, it will be revealed that the EU's Middle East policy, which was initially developed to ensure peace in the Middle East, has given more importance to energy, migration and security issues in recent years.

Ortadoğu bölgesi gerek stratejik konumu, gerekse sahip olduğu petrol kaynakları bakımından dünyanın en zengin bölgesi olması nedeniyle ayrı bir öneme haizdir. Ortadoğu ikili ilişkiler, ticari ilişkiler ve çatışmaların odağındaki bölge olması dolayısıyla Avrupa Dış Politikalarında da üst sıralarda yer almıştır. Avrupa ve Ortadoğu arasındaki ilişkiler uzun bir tarihsel süreci kapsamaktadır. AB kuruluşundan bu yana demokrasi ve insan haklarına verdiği önemi belirtmiş ve bunun kendine ait içsel bir unsur halini alması için çabalamıştır. Uluslararası arenada etkin bir güç olmayı hedefleyen AB kendine ait içsel değerleri diğer ülkelere de yaymayı hedeflemektedir. Bu amaçla oluşturmuş olduğu Avrupa Komşuluk Politikası kapsamında AB'ye komsu olan fakat üyelik perspektifi bulunmayan ülkelerde demokrasinin teşviki önemli bir unsurdur. Bu çalışma ile AB'nin geçmişten günümüze Ortadoğu ilişkileri ve yakın dönemdeki komşuluk politikaları çerçevesinde Ortadoğu'ya bakışı amaçlanmaktadır. Yapılan literatür taraması sonucu elde edilen bilgiler yardımıyla araştırmanın amacına uygun ön çalışma ve anahat planı oluşturulmuştur. Bu plan çerçevesinde gerekli düzenlemeler süre yeterliliği göz önünde bulundurularak danışman gözetiminde yapılmaya çalışılacaktır. Bu araştırmada, günümüzde genişleme ve komşuluk politikaları ile öne çıkan Avrupa Birliği'nin, artan şiddet olaylarına sahne olan Ortadoğu politikası ile sınırlandırılmıştır. Kuruluşundan bu yana demokrasinin önemine vurgu yapan AB, Avrupa Komşuluk Politikası kapsamında yer alan ülkelerde de demokrasiyi yaymayı hedeflemektedir. Sonuç olarak AB açısından özellikle genişleyen sınırlar ile birlikte güvenlik açısından öneme sahip olan Ortadoğu bölgesinde AB'ye yakın rejimler oluşturulması önem taşımaktadır. ; The Middle East is of great importance due to both its strategic position and by virtue of the fact that it is the riches region of the world in terms of its oil reserves. The Middle East also ranks high in European Foreign Policies as it is a region that is at the centre of bilateral relations, commercial relations and conflicts. Relations between Europe and the Middles East covers a long historical process. EU, since its inception, has emphasised the importance it lays upon democracy and human rights and endeavoured to make it an internal component of its nature. Intending to be an influential figure in international arena, EU aims to spread its internal values to other countries, too. Encouragement of democracy within the scope of European Neighbourhood Policy in countries that are neighbours of EU but do not have membership perspective is an important move. This study aims to investigate EU?s relationships with the Middle East from past to present and its look on the Middle East within the framework of its neighbourhood policies. A preliminary examination has been conducted and an outline plan has been devised by the help of information obtained through review of the relevant literature. The required corrections will be made under the supervision of an advisor in accordance with this plan an so long as time limits allow. This study is limited to the policy of European Union, which is in the foreground today by virtue of its expansion and neighbourhood policies, concerning the Middle East, which is home to increasing cases of violence. EU, which has been emphasising democracy since its establishment, intends to spread democracy in countries that are included in the European Neighbourhood Policy. In conclusion, it is important for EU to help establish friendly regimes in the Middle East, which is important for EU in terms of security especially due to expanding borders.

1990 yılının sonuna doğru Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği'nin dağılmasından sonra halefi olarak Rusya bağımsızlığını kazanmıştır. Rusya yeni aktör olarak sisteme katıldığı günden itibaren dış politikasında yeni arayışlara girmiş ve önceliklerini belirlemeye çalışmıştır. Yeni sistemde SSCB döneminden kalan sorunların çözümünde aktif rol almaya çalışan ve kendi nüfuzunu genişletmeye özen gösteren Rusya post-sovyet coğrafyaları kendi kontrolüne almaya çalışırken Ortadoğu bölgesinde de gücünü tekrar arttırarak uluslararası politikada başat güç ve yeniden süper güç olma yolunda ilerlemektedir. Ayrıca, Vladimir Putin'in devlet başkanı olmasından sonra Rusya uluslararası politikada söz sahibi olmakla beraber Ortadoğu'da ve özellikle Suriye'de etkinliğini sürekli arttırmakta ve konumunu kuvvetlendirmektedir. ; Abstract Russia had become an independent and successor state after the fall of the USSR at the end of 1990. Since Russia has attented to the new international system as a new actor it has began to search new approaches and tried to define priorities of its foreign policy. Russia, trying to be active on resolving problems left unsolved by USSR, is moving to be again main power and super power in the new international system as being active in the Middle East when it had tried to keep post-soviet area under the control. Russia has became as important power in the internetional system as Putin became a president and strengthened its position in the Middle East, especially, Russia is increasing its strength in Syria consistently and strengthened position there.

Danışman: DOÇ. DR. EMİNE AKÇADAĞ ALAGÖZ Yer Bilgisi: İstanbul Gelişim Üniversitesi / Lisansüstü Eğitim Enstitüsü / Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı / Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Bilim Dalı Konu: Enerji = Energy ; Soğuk Savaş sonrasında güvenlik algısında oluşan değişimler, Türkiye gibi enerjide dışa bağımlı bir ülkenin dış politikasında elzem bir yer tutmaktadır. Ayrıca ikili ilişkilere de daha fazla değer atfetmektedir. Türkiye, Azerbaycan ile kurduğu ekonomik, siyasi ve enerji temelindeki ilişkileri sayesinde uluslararası arenada transit ülke olma ve enerjiye sorunsuz şekilde ulaşmayı, Azerbaycan ise elinde bulundurduğu enerjiyi kesintisiz ve yüksek fiyatlarla dünya piyasasına sunmayı amaçlamaktadır. Türkiye açısından arz güvenliği ve Azerbaycan açısından talep güvenliğinin gündeme gelmesiyle ilişkilerin karşılıklı bağımlılık esası üzerinden analizi yapılmaktadır.İki ülke arasında enerji noktasında meydana gelen işbirliğin tahlil edilmesi Türkiye'nin enerji güvenliğinde Azerbaycan'ın rolünün tespiti adına gereklidir. Türkiye'nin Hazar petrolünü Avrupa'ya ulaştırmak, boru hatlarıyla (BTC, TAP, TANAP) enerji merkezi haline gelmek ve Avrupa'nın enerjide Rusya'ya olan bağımlılığını azaltması adına Azerbaycan ile güvenli işbirliği noktasındaki adımları üzerinde durulacaktır. ; The chages occured in the security perceptions of the Cold War, Turkey dependent on foreign energy is essential in a country's foreign policy is to keep such a place. It also attributes greater value to bilateral relations. Thanks to economic, political, energy-based relations between Turkey and Azerbaijan, Turkey aims to be a transit country in the international arena and reach energy smoothly and Azerbaijan aims to offer the energy it owns to the world market without any interruption and at high prices. Relations are analyzed based on interdependence when the security of supply in terms of Turkey and security of demand in terms of Azerbaijan added to the agenda. Analysis of cooperation between the two countries in terms of energy is required to identify the role of Azerbaijan in Turkey's energy security. In this study, steps on safe cooperation with Azerbaijan will be emphasized in terms of transporting Khazar oil to Europe, become an energy hub with pipelines (BTC, TAP, TANAP), and reduce Europe's dependence on Russia in energy.

Doktora Tezi ; Güvenlik, Uluslararası İlişkiler disiplininde yapılan çalışmaların birçoğunda vazgeçilmez bir kavram olarak yer almaktadır. Bu açıdan kavram ele alınırken kavrama ilişkin değişimlerin araştırılması, incelenmesi ve uluslararası politikada yaşanan olaylarla birlikte değerlendirilmesi gereklidir. Bu bağlamda çalışma, ABD – Rusya Federasyonu İlişkilerindeki güvenlik ikilemini 2001 – 2012 yılları arasında uluslararası politikada yaşanan gelişmeler ve güvenlik kavramının bu süreçte geçirdiği değişim ve genişleme ile açıklamak amacı ile yapılmıştır. Çalışma, tanımlayıcı bir niteliğe sahip olarak ABD ve Rusya Federasyonu arasındaki güvenlik ikilemini, kavramın geçirdiği değişim ve genişlemenin temel dayanak noktalarını eleştirel güvenlik yaklaşımı perspektifinde analiz ederek açıklamaktadır. Çalışma üç ana bölümden oluşmaktadır. İlk bölüm çalışmanın kavramsal ve kuramsal çerçevesini içermektedir. Bu bölümde uluslararası ilişkiler disiplininde güvenlik, güvenlik ikilemi, güç ve ittifak kavramlarının tanımı üzerinde durulurken aynı zamanda kuramsal olarak güvenlik algılamalarına da yer verilmektedir. İkinci bölümde ise dış politika ve güvenlik ilişkisi bağlamında ABD ve Rusya Federasyonu'nun 2001-2012 yılları arasında iç ve dış politikalarında güvenlik algılamalarında yaşanan değişim üzerinde durulmaktadır. Üçüncü bölüm ABD - Rusya Federasyonu ilişkilerindeki güvenlik ikilemini örnek olaylar eşliğinde ve eleştirel güvenlik yaklaşımı perspektifinde ortaya koymaktadır. ; Abstract ; Security is a crucial issue in most of the studies carried out in the Political Science disciplines. While dealing with the concept, the development and the change of the concept are to be searched and it is to be evaluated in the light of the events in international politics. In this context, the study has been done to explain the security dilemma in the relations between U.S. – Russia with the incidents in the international politics (2001 – 2012) and the evaluation and expansion of the concept of 'security' spent in this period. By having a descriptive character, the study has been explained the security dilemma in United States and Russian Federation relations by analyzing the concept's changes and enlargements in the perspective of Critical Security Theory. This study consists of three main chapters. First chapter includes the study's conceptual and theoretical framework. In this chapter, it is tried to explain the definitions of security, security dilemma, power and alliance in international relations discipline and also security perceptions as theoretical. In the second chapter, it is tried to explain the changes on security perceptions of USA and Russian Federation's domestic and foreign policy (2001 – 2012). The last chapter reveals the security dilemma in the relations between United States and Russian Federation in the perspective of Critical Security Theory

İpek Yolu, medeniyetlerin gelişimine ve birbirleriyle olan etkileşime büyük katkılarda bulunmuştur. Yaşanan gelişmeler neticesinde önemini kaybeden İpek Yolu'nu canlandırmak için birçok proje tasarlanmış ama hayata geçirilememişti. 2013 yılında Çin Halk Cumhuriyeti Başkanı Xi Jinping, Asya'yı Avrupa ve Afrika başta olmak üzere diğer bölgelere bağlamayı amaçladığı ''Kuşak ve Yol İnisiyatifi' 'adlı girişimini dile getirmiştir. İnisiyatif katılımcı ülkeler adına ekonomi, politika, kültür ve teknoloji değişimi açısından birçok avantaj sunmaktadır. Çin'in başlattığı bu inisiyatif zamanla dikkatleri üzerine toplamış ve büyük ilgi görmüştür. Türkiye'nin de dahil olduğu birçok ülke inisiyatife olumlu yaklaşarak destekleyicisi olmuştur. Bu çalışmanın temel amacı "Kuşak ve Yol İnisiyatifi'nin'', Türkiye-Çin ilişkilerine ekonomik açıdan sunduğu fırsatları ve oluşabilecek sorunları analiz etmek olacaktır. Kuşak ve Yol İnisiyatifinin Türkiye'nin ekonomi güvenliğine etkileri incelenirken; iki ülke arasında var olan ilişkilerin geliştirilmesi ve kazan-kazan mantığıyla ortaya çıkacak fırsatların değerlendirilmesi ele alınacaktır. ; The Silk Road has made great contributions to the development of civilizations and the interaction with each other. In order to revive the Silk Road, which has lost its importance as a result of the developments, many projects were designed but could not be implemented. In 2013, President of the People's Republic of China, Xi Jinping expressed his initiative called "Belt and Road Initiative" to connect Asia to other regions, especially Europe and Africa. The initiative offers many advantages in terms of economy, policy, culture and technology change for participating countries. The initiative which was initiated by China has attracted great attention in time. Many countries including Turkey have supported in a positive direction. The primary aim of this study is to analyze the potential economic opportunities and problems that are presented by the ''Belt and Road Initiative'' in terms of Turkish-Chines relationships. When studying the effects of "Belt and Road Initiative" on economic security in Turkey, developing the existing relations between the two countries and evaluating the opportunities that will arise with the win-win situation will be discussed.

This study examines conceptually the relationship between sustainable security approach and public administration. Sustainable security represents the latest approach to security understanding within sustainable development policy which establishes a causality relationship between security and development. According to sustainable security approach, the focus should be on developmental and environmental root causes that undermine security conditions of individuals and communities, rather than on merely security issues and the state. In this respect, sustainable security approach contends that national security paradigm and pertinent security organization should change accordingly. The study first examines sustainable security approach drawing upon pertinent literature and policy documents. Then it discusses its implications for public administration. In this context, as an emerging security approach, sustainable security points to a long-reaching security organization in public administration, which relies on strategic management and foresight, and where coordination and policy coherence come to forefront. It can be asserted that sustainable security organization will be shaped by a public policy process which is multidisciplinary and integrated, in addition to the balances between effectiveness and accountability as well as between short-term and long-term. It is likely that a relevant security ethics will emerge and the relationships of both "economics-security" and "urbanization-security" as well as urban security policies will come to the fore. ; Bu çalışma, sürdürülebilir güvenlik yaklaşımı ve kamu yönetimi arasındaki ilişkiyi kavramsal olarak incelemektedir. Sürdürülebilir güvenlik, kalkınma ile güvenlik arasında nedensellik ilişkisi kuran sürdürülebilir kalkınma politikası içerisindeki en son güvenlik anlayışını temsil etmektedir. Sürdürülebilir güvenlik yaklaşımına göre, sadece güvenlik sorunlarına ve devlete odaklanmak yerine bireylerin ve toplulukların güvenlik koşullarını olumsuz etkileyen, kalkınma ve çevre sorunlarına ilişkin kök nedenlere odaklanılmalıdır. Bu yönüyle, sürdürülebilir güvenlik ulusal güvenlik anlayışının ve buna ait ulusal güvenlik örgütlenmesinin değişimini talep etmektedir. Çalışma öncelikle sürdürülebilir güvenlik yaklaşımını ilgili literatür ve politika belgelerinden incelemekte; daha sonra bu yaklaşımın kamu yönetimi bağlamında sonuçlarını tartışmaktadır. Bu kapsamda, sürdürülebilir güvenlik henüz gelişmekte olan bir yaklaşım olarak kamu yönetiminde uzun vadeli, stratejik yönetim ve uzgörüye dayanan, eşgüdüm ve politika uyumunun öne çıktığı bir güvenlik örgütlenmesine işaret etmektedir. Sürdürülebilir güvenlik öğütlenmesini ise, etkililikhesapverebilirlik ve kısa vade-uzun vade dengeleri yanında çok disiplinli ve bütünleşik bir kamu politikası sürecinin biçimlendireceği ileri sürülebilir. Bu güvenlik yaklaşımı çerçevesinde güvenlik etiğinin gelişmesi; yönetimde "ekonomigüvenlik" ve "kentleşme-güvenlik" ilişkileri ile kentsel güvenlik politikalarının öne çıkması olası görülmektedir.

Kopenhag Okulu, güvenliği sektörlere bölen ve toplumsal güvenlik istemi ile siyasal güvenlik arasındaki bağı açıkça ortaya koyan bir içerik sunmaktadır. Böylece güvenlik unsuru sosyal bir anlamlandırma çerçevesinde ele alınmaktadır. Toplumların yönlendirilmesi sürecinde söylem boyutuna çok büyük bir önem atfeden Kopenhag Okulu, ortaya koyduğu güvenlikleştirme kuramı çerçevesinde, toplumu ilgilendiren herhangi bir meselenin, söylem ve aciliyet gibi kıstaslar bağlamında kolaylıkla güvenlik alanına çekilebileceğini kaydetmektedir. Bu çalışmada Ermenistan ile İran arasında gelişen müttefiklik ilişkisi Kopenhag Okulunun Güvenlikleştirme Kuramı çerçevesinde değerlendirilecektir. Nitekim Ermenistan, soykırım tezi üzerinden Türkiyeye; Dağlık Karabağ meselesi aracılığıyla da Azerbaycana yönelik bir güvenlikleştirmeye gitmektedir. İran ise Azerbaycan ve Türkiyeyi kendi bölgesel etkinliği çerçevesinde güvenlikleştirmektedir. Ermenistan ile İran arasında gelişen ilişkileri, Kopenhag Okulunun toplum tabanlı güvenlik yaklaşımı ile değerlendirmek, gerginliğin psiko-sosyal yönünü ortaya koymak bakımından önemli olacaktır. ; The Copenhagen School of International Relations has initiated a content that fragmented security into segments and has also exposed the relation between the demand for social security and the demand for political security. In this way, the security issue is dealt with via social interpretation. The Copenhagen School, which gives great attention to the discourse dimension in shaping the behaviours of societies, clarified that a societal problem can be corralled into the field of security through the gauges of discourse and urgency. This process is explained by the theory of securitization. In this study, the developing regional alliance between Armenia and Iran will be evaluated through the foresights of the theory of securitization. Thus Armenia securitizes the genocide discourse with Turkey and securitizes the problem of Nagorno-Karabakh with Azerbaijan. Iran has also securitized Azerbaijan and Turkey within the scope of its own regional efficiency. The relationship developing between Armenia and Iran can be evaluated by the Copenhagen Schools society-oriented security approach. This evaluation will reveal the psychosocial aspect of the political tension.