Suchergebnisse
Filter
4 Ergebnisse
Sortierung:
European Port Policy: The new challenges of governance ; La Política Portuaria Europea: los nuevos desafíos de la gobernanza ; A Política Portuaria Europea: os novos desafíos da gobernanza
The EU lacks a single legislation on port matters, except for provisions concerning port facilities and the operations of certain technical port services. Europe has more than 1200 ports, of which 319 are global and basic, integrated into the TransEuropean Transport Networks as a whole. Ports play an essential role in the EU trade and passenger services, as they are key nodes in global trade networks. 74% of non-EU trade takes place through ports. The European port sector is not homogeneous and is based on different organizational models. European port diversity (in term of size and type of organizational) makes it difficult to define a joint strategy. This work addresses the analysis of progress in the construction of a common port policy, as well as the different cross-conceptions of the maritime port business agents. ; La Unión Europea carece de una legislación única en materia portuaria, salvo disposiciones relativas a las instalaciones portuarias y al funcionamiento de determinados servicios técnico-náuticos. Europa cuenta con más de 1.200 puertos, de los que 319 entre globales y básicos están integrados en el conjunto de las Redes Transeuropeas de Transporte. Los puertos desempeñan un rol esencial en lo que se refiere a los intercambios comerciales de la UE y en lo que concierne al servicio de pasajeros en la medida que son nodos clave en la red comercial mundial. Así, el 74% de las mercancías extracomunitarias se envían a través de los puertos. El sector portuario europeo no es homogéneo y reposa sobre diversos modelos organizativos. La diversidad portuaria europea, con diferenciación significativa en cuanto a tamaño, tipo, organización y forma de conectarse, hace difícil definir una estrategia conjunta para afrontar los grandes retos actuales. El trabajo aborda el análisis de los avances en la construcción de una política común portuaria y al mismo tiempo se exponen las distintas concepciones cruzadas de los actores del negocio marítimo y portuario. ; A Unión Europea carece dunha lexislación única en materia portuaria, agás disposicións relativas ás instalacións portuarias e ao funcionamento de determinados servizos técnico-náuticos. Europa conta con máis de 1.200 portos, dos que 319 entre glo-bais e básicos están integrados no conxunto das Redes Transeuropeas de Transporte. Os portos desempeñan un rol esencial no tocante aos intercambios comerciais da UE e no que concirne ao servizo de pasaxeiros na medida en que son nós claves na rede comercial mundial. Así, o 74% das mercadorías extracomunitarias envíanse a través dos portos. O sector portuario eu-ropeo non é homoxéneo e repousa sobre diversos modelos organizativos. A diversidade portuaria europea, con diferencia-ción significativa en canto a tamaño, tipo, organización e forma de conectarse, fai difícil definir unha estratexia conxunta para afrontar os grandes retos actuais. O traballo aborda a análise dos avances na construción dunha política común portuaria e asemade expóñense as distintas concepcións cruzadas dos actores do negocio marítimo e portuario.
BASE
Greek crisis and financial fragility in Minsky´s instability hypothesis ; Crisis y fragilidad financiera griega bajo la hipótesis de inestabilidad de Minsky ; Crise e fraxilidade financeira grega baixo a hipótese de inestabilidade de Minsky
Greece has still not found its way back while its economy has been deteriorating year after year since 2008. It is argued in this article that the central factor of this outcome was the dynamics of financing in the countries most involved in Greek indebtedness that was considerably greater and had a more detrimental influence on the Greek economy than poor fiscal management that different governments could incur. The impetus displayed by financial services did not correspond to the weakness of the real sector which occurs when borrowing and financial flows are used without restriction to meet the interests of creditors. In this work an analysis of the channels that fueled Greek debt is carried out in the context proposed by Minsky where an economy moves from financial stability to a scenario of instability supported in two determining variables: high and exaggerated interest on debt service and the type of agents holding debt assets. The debt-service interest incurred by the government since joining the eurozone and the impetus for financing caused the debt to have a giant snowball effect while the change in debt holders forced the government to comply with strict and onerous government and macroeconomic reforms that directly impacted the ability of Greek governments to pay with negative results on the well-being of society. ; Grecia aún no ha encontrado el camino hacia su recuperación desde que su economía se contrajera año tras año desde el 2008. Se argumenta en este artículo que el factor central de este resultado fue la dinámica de financiación de los países más involucrados en el endeudamiento griego, que fue considerablemente mayor y que influyó más negativamente sobre la economía griega que el deficiente y dispendioso manejo fiscal en el que pudieron incurrir diferentes gobiernos. El ímpetu mostrado por los servicios financieros no correspondió a la debilidad del sector real, pues el endeudamiento y los flujos financieros fueron utilizados sin restricción alguna para satisfacer los intereses de los acreedores. En este trabajo se realiza un análisis de los canales que fueron alimentando la deuda griega en el contexto propuesto por Minsky (1992) de inestabilidad financiera, que tiene lugar cuando una economía transita desde la estabilidad financiera hacia un escenario de inestabilidad soportado en dos variables determinantes: los altos y exagerados intereses del servicio de la deuda y el tipo de agentes poseedores de los activos de deuda. Los intereses del servicio de la deuda contraída por el Gobierno desde su incorporación a la zona euro junto al fuerte impulso de la financiación provocaron que la deuda se convirtiese en una bola de nieve gigante, mientras que el cambio en los poseedores de deuda impidió que el Gobierno pudiera cumplir con las estrictas y onerosas reformas gubernamentales y macroeconómicas, que repercutieron directamente sobre la capacidad de pago de los Gobiernos griegos y que provocaron resultados negativos sobre el bienestar de la sociedad. ; Grecia aínda non atopou o camiño cara á súa recuperación desde que a súa economía se contraese ano tras ano desde o 2008. Arguméntase neste artigo que o factor central deste resultado foi a dinámica de financiamento dos países máis involucrados no endebedamento grego, que foi considerablemente maior e que influíu máis negativamente sobre a economía grega que o deficiente e dispendioso manexo fiscal no que puideron incorrer diferentes gobernos. O ímpeto mostrado polos servizos financeiros non correspondeu á debilidade do sector real, pois o endebedamento e os fluxos financeiros foron utilizados sen restrición ningunha para satisfacer os intereses dos acredores. Neste traballo realízase unha análise das canles que foron alimentando a débeda grega no contexto proposto por Minsky (1992) de inestabilidade financeira, que ten lugar cando unha economía transita desde a estabilidade financeira cara a un escenario de inestabilidade soportado en dúas variables determinantes: os altos e esaxerados xuros do servizo da débeda e mais o tipo de axentes posuidores dos activos de débeda. Os xuros do servizo da débeda contraída polo Goberno desde a súa incorporación á zona euro xunto ao forte impulso do financiamento provocaron que a débeda se convertese nunha bóla de neve xigante, mentres que o cambio nos posuidores de débeda impediu que o Goberno puidese cumprir coas estritas e onerosas reformas gobernamentais e macroeconómicas, que repercutiron directamente sobre a capacidade de pagamento dos Gobernos gregos e que provocaron resultados negativos sobre o benestar da sociedade.
BASE