Suchergebnisse

The concept of meliorism which means future would be better with joint human efforts has drawn attention of pragmatist thinkers and philosophers. William James, John Dewey, Ralph Waldo Emerson and Richard Rorty are important philosophers placing an emphasis on Meliorism in pragmatism. Rorty has reinterpreted the pragmatist way of thinking. Rorty's pragmatism may be described as anti-representialist, anti- essentialist, anti- foundationalist, experimentalist, hopeful, and forward looking. He has proposed a social hope theory building up the idea of meliorism in pragmatism. The purpose of this study is to explore Richard Rorty' s philosophy of social hope building on meliorism. Rorty underlines the importance of the five types of emotions to access social hope. These includes sense of imagination, sense of uncertainity, sense of communication, sense of self-awareness and sense of self-respect. He suggests that with having five emotions ones might be forward looking which is a combined sense of feeling of hope, expecting, and regarding something pleasurable in the future. He recommends focusing on future with hope and skip the past.

Corruption, Collusion and Nepotism (KKN) are social diseases that have long infected the nation and state of Indonesia. This paper conveys the social movement theory in the effort to create a government free from KKN through strengthening the role of masyarakat madani (civil society). The Jenkins and Klandermans' diagram of the relationship of social movements with the state and the political system illustrates the problem of a three-way relationship between social movements, political representation and the state. The issue is the extent to which opportunities represented by political representatives in social movements, the impact of social protests on political parties and official political processes, as well as the implications of these relations in modern democracies. In this case, the social movement's chances through the 1998 reforms have been able to undermine the authoritarian New Order regime, a good start for the creation of democracy in Indonesia. However, it turns out that KKN disease that has been rooted to create systemic corruption (institutional entry) creates its own difficulties in eradication. Civil society as an alternative to social forces should be encouraged to play a role in solving the chaotic reform of the Indonesian bureaucracy. The role of civil society through NGOs, intellectuals, students, workers or labours, mass organizations, religious leaders, social media, press and other elements of society are expected to make the government more assertive in enforcing the law and crack down on KKN actors according to MPR XI / 1998, Anti-Corruption Law, as well as other supporting regulations that have been created. Law enforcement agencies, including POLRI, KPK, Judicial Commission are expected to play a role. This is of course with the participation of civil society as a control force that offsets the strength of government in upholding truth and justice. Keywords: civil society, social movements, KKN (Corruption, Collusion, and Nepotism), clean government.

Çalışmada temel olarak Jacques Ranciere'in siyasal kavramına bakışı analiz edilmiştir. Düşünür, siyasetin polis arayışı karşısında siyasal olanı uyuşmazlık ve çatışma üzerinden kurmakta ve (liberal/temsili) demokratik pratikleri aşarak yeni bir demokrasi anlayışı geliştirmektedir. Düşüncesinin en önemli ayaklarından biri, bir düzeni ifade eden polis (police) olarak siyasetten (politics) uyuşmazlık ve eşitlik önkoşullu siyasal olana (political) geçişte demokratik mücadelenin önemini ortaya koymaktır. Demokrasi ile siyaset arasındaki bağı bilinen kavramların ötesinde yeniden tanımlayan Ranciere, siyasal-siyaset ve siyasa arasındaki ilişkiyi sorgulamamızı sağlar. Bu çalışma siyasa sürecine indirgenmiş siyasete karşı Ranciere'deki siyasal kavramının bir çıkış noktası olabileceğine dayanmaktadır. Ranciere'in demokrasiyi siyasal ilişkilerin temeline yerleştirerek açtığı yeni güzergah, yerleşik demokrasinin krizlerine üretilmiş felsefi cevaplardır. Ranciere açısından demokrasi, bir düzenin değil düzensizliğin ve siyasal öznelliğin eyleminin ismidir. ; In the study, the political concept of Jacques Ranciere is analyzed through his own works and secondary recourses. The study underlines the priority of political concept in Ranciere's thought to make a new framework for recent issues on democratic debates. Ranciere thought is based on the differences between politics and political. He constitutes the political on disagreement and contradiction against the polis of politics. The political view of Ranciere is parallel with his democratic approach. He creates a new democratic thought beyond of the (liberal/representative) democratic practices. The most important part of his thought is to indicate the importance of democratic actions with focusing on political as the space of the disagreement and equality rather than politics that means the order. The political and democracy overlaps according to him, and they are both against the order or the established politics. Ranciere who redefines the relation between democracy and politics outside of the well-known concepts helps to rethink on the concepts of political-politics and policy. This study argues that the concept of political in Ranciere thought breaks the order of politics as policymaking. Ranciere who make a new path in political thought as putting on the democratic politics to the base of the politics gives philosophical answers to the crisis of the democracy. Democracy for Ranciere is not a form of state but it is the name of disagreement and the act of political subjectivity. So his arguments help to rethink the democracy and politics in contemporary debates especially in the efforts of social movements. He constitutes his own thought beyond the old ideologies like the demands of the movements. In doing this Ranciere makes a renewal on conceptual level and also make a new path to understand new political changing on practical.

This research discusses how the empty box won in the 2018 Makassar Regional Head Election. This phenomenon became the elections' history where a single candidate failed to win the election. Ten political parties consisting of Functional Groups Party (Golkar), National Democratic Party (NasDem), Indonesian Democratic Party of Struggle (PDI-P), United Development Party (PPP), Crescent Star Party (PBB), Great Indonesia Movement Party (Gerindra), Prosperous Justice Party (PKS), People's Conscience Party (Hanura), National Mandate Party (PAN), and Indonesian Justice and Unity Party (PKPI), promoted a single candidate pair. This study aims to describe how the movement of empty box volunteers in the Makassar Regional Head Election. This research uses a qualitative method. Selection of informants using a snowball sampling technique, and using social movement theory. There are three parts to this theory: 1) Complaint theory. Public disappointment over a candidate pair's disqualification and consider the election organizer unfair; 2) Mobilizing structures theory. Analyze the voluntary movement of empty boxes to gather mass support and sympathizers during the election; and 3) Framing theory. Analyze the use of issues and methods of spreading the issue. This research found that the empty box phenomenon in Makassar Regional Head Election, unlike in the elections in other areas where the single candidate did not have an opponent, in Makassar, one of the candidate pairs was disqualified due to violation. It made the community, supporters, and the success team feels disappointed with the General Elections Commission's decision. This disappointment also resulted in the emergence of the empty box volunteer movement. Movements of empty box volunteers to gather mass support and sympathizers through door-to-door socializing, leaflets, flyers, and banners call to action to win empty box and use social media and online media as campaign tools. ; Penelitian ini membahas bagaimana kotak kosong menang pada Pilkada Makassar 2018. Fenomena ini menjadi sejarah pemilu dimana satu kandidat gagal memenangkan pemilu. Sepuluh partai politik yang terdiri dari Partai Golongan Karya (Golkar), Partai Nasional Demokrat (NasDem), Partai Demokrasi Indonesia Perjuangan (PDI-P), Partai Persatuan Pembangunan (PPP), Partai Bulan Bintang (PBB), Partai Gerakan Indonesia Raya (Gerindra), Partai Keadilan Sejahtera (PKS), Partai Hati Nurani Rakyat (Hanura), Partai Amanat Nasional (PAN), dan Partai Keadilan dan Persatuan Indonesia (PKPI), mempromosikan pasangan calon tunggal tersebut. Penelitian ini bertujuan untuk mendeskripsikan bagaimana pergerakan relawan kotak kosong dalam Pilkada Makassar. Penelitian ini menggunakan metode kualitatif. Pemilihan informan menggunakan teknik snowball sampling, dan menggunakan teori pergerakan sosial. Ada tiga bagian teori ini: 1) Teori keluhan. Kekecewaan publik atas diskualifikasi pasangan calon dan menganggap penyelenggara pemilu tidak adil; 2) Teori struktur mobilisasi. Menganalisis pergerakan relawan kotak kosong untuk menghimpun dukungan massa dan simpatisan selama pemilihan; dan 3) Teori framing. Analisis isu yang digunakan dan metode untuk menyebarkan isu. Hasil penelitian menemukan bahwa fenomena kotak kosong pada Pilkada Makassar, berbeda dengan pilkada di daerah lain yang pasangan calon tunggal tidak memiliki lawan, di Makassar salah satu pasangan calon didiskualifikasi karena melakukan pelanggaran. Hal itu membuat masyarakat, pendukung, dan tim sukses kecewa dengan keputusan KPU. Kekecewaan ini juga mengakibatkan munculnya gerakan relawan kotak kosong. Gerakan relawan kotak kosong menghimpun dukungan massa dan simpatisan melalui sosialisasi dari pintu ke pintu, leaflet, flyer, dan spanduk ajakan bertindak untuk memenangkan kotak kosong dan menggunakan media sosial dan media online sebagai alat kampanye.

Optimizing the area of oil palm plantations can be approached through the Cow and Palm Oil Integration System (SISKA), to increase efficiency and productivity through the integration of the plantation sub-sector with the livestock sub-sector. This study aimed to analyze the role of farmer groups and the institutional aspects of these groups in supporting the SISKA program in Pelalawan District. The approach used in this study was the institutional theory of Syahyuti. The role of farmer groups (as learning classes, production units and vehicles for collaboration) and institutional aspects of farmer groups (aspects of values, norms and behavior) were analyzed using Likert scale. The relationship between the roles and institutional aspects of the farmer groups was analyzed by Spearman Correlation test. The overall role of the farmer group is in the good category with a score of 3.49, most of the members (69.60%) answered in the fairly good and good category. The overall institutional aspects based on values, norms and behavior in the SISKA farmer group are in the good category with a score of 4.05. Correlation on sub-variable values, norms and behavior towards the role of farmers as units of production is a strong direct correlation. This shows that values, norms and behavior in groups affect, encourage and enhance the role of groups as learning classes that support the level of knowledge of farmers and the role of farmer groups as production unit.

Income inequality in Indonesia remains a controversial issue in the context of Indonesian macroeconomic condition that is evolving in output and government spending, and its increase in consumption accompanied by inflation and slowing of bank credit. The purpose of this study is to investigate the relationship among macroeconomics, monetary and income inequality through a broad theoretical model by adopting a panel Structural Vector Auto-regression (SVAR) model to get more sample size during the period 2005-2018 at 33 provinces in Indonesia. The main results indicate that the variables of output and inflation have positive relationships. The relationship between output and income inequality is also significantly correlated, and those results supported by Kuznets's theory reveal that the relationship between economic growth and income inequality is positive in the short term. The relationship between inflation and income inequality is positive as well in Indonesia. This result is by the fact that low-income families are considered more vulnerable to inflation. The impact of non-food consumption shocks increases income inequality, while Indonesian government spending and bank credit shocks reduce income inequality. Then the response of savings and bank credit to the shock of income inequality is positive.

Bu çalışma modern siyasal hayatta bir söylem pratiği olarak komplo teorilerinin, yönetme sanatı içindeki tarihsel rolünü incelemektedir. Bu kapsamda komplo teorilerinin bilgi-iktidar ilişkisi bağlamında siyasalı algılamaya dönük bir akıl yürütme ve söylem pratiği olarak kavranabileceğinden söz edilmektedir. Söz konusu kavrayış, komplo teorilerinin sahip olduğu formun neoliberal bağlamda tartışılabileceğini öne sürmektedir. 11 Eylül 2001 sonrasında tüm dünyayı saran küresel güvenlik kompleksiyle birlikte yönetim anlayışı da güvenlik endeksinde güncellenmiştir. Ulus-devlet olarak tanımlanan yapının kurgusu ve işlevleri, yaşadığımız çağın neoliberal koşullarına göre güncellenmektedir. Bugün Türkiye'de toplumsal olan, çağımızın güvenlik-kimlik-sadakat kompleksine uygun biçimde ve coğrafyanın getirdiği ekonomik, siyasal, sosyo-kültürel dinamikler ölçüsünde söz konusu dönüşümü geçirmektedir. Bu araştırma, tüm bu dönüşüm eksenini gözeterek yaşanan kriz anlarında ya da uzun vadeli dönüşüm süreçlerinin sürdürülmesinde komplo teorilerinin bir iktidar stratejisi olarak kullanımını gündeme getirmektedir. Bu kapsamda söz konusu gündem, çağın ekonomi-politik koşullarıyla dönüşen medyasermaye-iktidar ilişkisi ve Michel Foucault'nun yönetimsellik kavramı odağında tartışılmaktadır. Teorik tartışmadan hareketle, bilgi ve iktidar ilişkisi bağlamında komplo teorilerinin yönetimselliğin bir aracı olarak kullanıldığı önerilmektedir. Çalışmanın analiz kısmında; komplo teorisi söylem düzeninin kriz ve toplumsalın yeniden kurgulanması anlarında/süreçlerinde sistematik biçimde kullanıldığı, Türkiye'de 2013-2017 yılları aralığında oluşturulan vakıa seti (Gezi Parkı Protestoları, 17-25 Aralık Operasyonları, MİT Tırları Operasyonları, 15 Temmuz Darbe Girişimi, Adalet Yürüyüşü) çerçevesinde kanaat teknisyeni köşe yazarlarının gazete köşe yazıları üzerinden eleştirel söylem analizi (ESA) yöntemiyle araştırılmıştır. ; This study examines the historical role of conspiracy theories as a discourse practice in modern political life, in the art of government. In this context, it is mentioned that conspiracy theories can be understood as the practice of reasoning and discourse towards political perception in the context of knowledge-power relation. This conception suggests that the form that conspiracy theories possess can be discussed in the neoliberal context. Following the global security complex surrounding the whole world on 9/11 atacks, governmentality has also been updated in the security index. The constructions and functions of the structure defined as the nation-state are updated according to the neoliberal conditions of the age we live. Today the society in Turkey has transformed afformentioned transformation both according to security-identity-loyalty complex of our era and under the geography which has got economic, political, socio-cultural dynamics. This research, based on all these transformation processes, brings to light the use of conspiracy theories as a strategy of power in the moments of crisis or in the continuation of long-term transformation processes. In this context, the agenda is discussed in the context of the media-capital-power relationship, which is transformed by the economicpolitical conditions of the era and Michel Foucault's concept of governmentality. By the theoretical discussion, it is proposed that conspiracy theories are used as a tool of governmentality in the context of knowledge-power relations. In the analysis part of the study; the claimed that conspiracy theory rhetoric was systematically used in the crisis and social reconstructing of moments/process, has been investigated through the newspaper columns of technician of opinion columnist about the fact samples which were created in the range of 2013-2017 years in Turkey (The Gezi Park Protests, The Corruption Scandal December 17-25, The Scandal of the NIO Rigs, The Coup Attempt July 15, The Walking for Justice) by the method of CDA.

Kamu Tercihi Teorisinin iktisat politikası uygulamalarına temel bakış açısını oluşturan "Anayasal İktisat" yaklaşımının özünde siyasi süreçte rol alan aktörlerin davranışlarının iktisadi analizinin yapılarak devletin iktisadi alandaki yetkilerinin anayasal düzeyde tanımlanması ve sınırlarının belirlenmesi yatar. İktisat yazınında 1970'li yılların başlarına kadar hâkim olan görüş devletin aktif talep politikalarıyla arzu edilen makro ekonomik hedeflere ulaşabilmesinin mümkün olacağıydı. Ancak bu yıllarda ortaya çıkan ve geleneksel iktisat teorileriyle açıklanamayan gelişmeler talep yönlü iktisat politikalarına yönelecek bir şüpheyi de beraberinde getirmiştir. Temellerini Sosyal Sözleşme Teorisi ve Kamu Tercihi Teorisinden alan, devletin aktif rolünü sorgulayan, siyasi ve iktisadi alanda rol alan birimlerin davranışlarının Maximand İlkesinden hareketle keyfi uygulamalara dönüşebileceğini savunan Anayasal İktisat Yaklaşımı bu yönüyle aktif iktisat politikalarına bir alternatif olarak kabul edilmektedir. Bu çalışmada Anayasal İktisat Teorisinin temelleri, varsayımları ve önerileri incelenecek, daha sonra geçiş ekonomisi kavramı açıklanarak geçiş ekonomilerinde devletin rolü sorgulanıp bir mali anayasa oluşturulmasının önemi üzerinde durulacaktır. ; According to the "Constitutional Economics", which formes the basic point of view of the application of the Public Choice Theory to the economic policy, it is essential to make an economic analysis of the behavior of the actors who take part in the political process in order to determine the constitutional level of the authorities of the state and the limits of the state. The view that dominated until the beginning of the 1970s in economics was that the state would be able to achieve desirable macroeconomic targets with active demand policies. However, developments that emerged in these years can not be explained by traditional economic theories have brought with it a doubt that they will lead to demandoriented economic policies. The Constitutional Economics Approach, which finds its roots from the Social Contract Theory and Public Choice Theory, argues that the behavior of the units taking part in the political and economic field, questioning the active role of the state, can be transformed into arbitrary applications by acting from the Maximand primacy is regarded as an alternative to active economic policies. In this study, the foundations, assumptions and proposals of the theory of the Constitutional Economics will be examined, then the concept of transition economy will be explained and the role of the state in transition economies will be questioned and the importance of creating a fiscal constitution in this countries will be emphasized.

Uluslararası ilişkiler sistemi pek çok defa dönüşmüş, dönüşümlere de çoğunlukla savaşlar yol açmıştır. Ancak Boris Yeltsin, Stanislav Şuşkeciç ve Leonid Kravçuk, 'Sovyet Sosyalist Cumhuriyetleri Birliği'nin uluslararası hukukun bir öznesi ve bir jeopolitik gerçeklik olarak varlığını sona erdirmekle' bu defa ılımlı bir değişimi tetiklemişlerdir. 1991 Belovejsk Antlaşması ile birlikte Rusya, dönüşmüş ve beraberinde sistemi de dönüştürmüştür. Bu tez, Rus dış politikasında yaşanan değişimde Asya'nın ne yönde ve ölçüde rol oynadığına odaklanmaktadır. Çalışma, Putin dönemi ile sınırlandırılmış ve inşacı yaklaşımla ele alınmıştır. Tezin kavramsal çerçevesi buna göre çizilmiş ve Rus dış politikasında meydana gelen dönüşümler maddi ve normatif açıdan değerlendirilmiştir. Rusya açısından Asya'yı temsil eden Çin, Hindistan ve Japonya, tezin odaklandığı aktörler olmuş ve bu ülkeleri ile Rusya'nın hem ikili hem çok taraflı ilişkileri incelenmiştir. Nihayetinde ise Asya ile Rusya'nın karşılıklı ilişkileri yapı-yapan etkileşimi bağlamında değerlendirilmiş ve yaşanan sosyal inşa sürecinin Rus dış politikası üzerindeki dönüştürücü etkisi ortaya konmuştur. Bu tezde, Asya'nın çoğunlukla Çin tarafından temsil edildiği ve Rusya'yı inisiyatif almaya zorladığı sonucuna ulaşılmıştır. Ulaşılan bir başka önemli sonuç ise Rusya, Çin ve Hindistan gibi aktörler arasındaki işbirliğinin çok kutupluluk iddiası çerçevesinde geliştirildiğidir. ; The system of international relations has transformed quite a lot and wars have mostly led to these transformations. However, Boris Yeltsin, Stanislav Shushkecic and Leonid Kravchuk have triggered a moderate change this time by 'dissolving the existence of the Union of Soviet Socialist Republics as a subject of international law and as a geopolitical reality'. With the Belovejsk Agreement in 1991, Russia was transformed and concomitantly transformed the system. This thesis study focuses on how and to what extent Asia plays a role in the change experienced in Russian foreign policy. The study is limited to the Putin period and addressed with the constructivist approach. The conceptual framework of the thesis is formed accordingly and the transformations in Russian foreign policy are evaluated in terms of material and normative aspects. China, India and Japan, representing Asia from the perspective of Russia, have been the actors that the thesis has focussed on and both bilateral and multilateral relations of these countries with Russia have been examined. Eventually, the relations between Asia and Russia have been assessed within the context of the structure-agent interaction and the transformative effect of the social construction process on Russian foreign policy has been revealed. In this thesis, it has been concluded that Asia was mostly represented by China and it forced Russia to take the initiative. Another crucial conclusion is that the cooperation between actors such as Russia, China and India was formed within the framework of the claim of multipolarity.

Demokrasi, toplumsal ve ekonomi durumu gözetmeksizin tüm vatandaşların eşit sayıldığı, halkın özgür ve adil seçimler yoluyla temsilcilerini seçme hakkına sahip olduğu barışçıl bir yönetim sistemidir. Uluslararası İlişkiler literatürüne 1980'lerden itibaren giren Demokratik Barış teorisi de bir ülkenin yönetim sisteminin dış politikasındaki davranışlarını belirlediğini dolayısıyla yönetim sistemi demokrasi olan ülkelerin dış politikalarında barışçıl yaklaşımlarda bulunduklarını ve aralarındaki çıkan sorunları savaş ya da çatışma yöntemlerine başvurmadan çözmeye çalıştıklarını savunmaktadır. Tarihte çeşitli nedenlerden dolayı ülkelerarasında birçok anlaşmazlık yaşanmıştır. Ülkelerarasında yaşanan anlaşmazlıklardan biri de nükleer silahlanma yarışıdır. Tek bir hamleyle orduları, şehirleri hatta bölgeleri tamamıyla ortadan kaldırabilecek kapasitede olan nükleer silahlar, yok etme gücüyle tüm dünyanın korkulu bir rüyası haline gelirken diğer taraftan da askeri, siyasi, ekonomi, diplomasi gibi birçok alanda sağladığı avantajları elde etmek için ülkeleri peşinden sürüklemiştir. Nükleer silahların ülkeler arasında yayılması nükleer savaş tehlikesini arttıracağından dolayı uluslararası ortamda endişe oluşturmuştur. Bu noktada tez, bu endişelenmede demokrasinin rolünü, nükleer silahlar ile demokrasi arasındaki ilişkiyi İran nükleer programı üzerinden Demokratik Barış teorisi varsayımları çerçevesinde açıklamayı amaçlamıştır. ; Democracy is a peaceful government system in which all citizens are considered equal regardless of the social and economic situation, and the people have the right to elect their representatives through free and fair elections. The Democratic Peace approach, which has entered into the International Relations literature since the 1980s, also asserts that the administrative system of a country determines the behaviors in its foreign policy, therefore countries with democratic governance systems adopt a peaceful approach in their foreign policies and try to solve the problems between them without using war or conflict methods. There have been many conflicts between countries for various reasons in history. One of the disagreements between countries is the nuclear armament race. While nuclear weapons, which are capable of destroying armies, cities and even regions completely with a single move, have become a nightmare of the whole world with their destructive power, on the other hand, they have trailed countriesin order to gain advantages in many areas such as military, political, economy and diplomacy. The spread of nuclear weapons among countries has raised concerns in the international environment, as it will increase the danger of nuclear war. At this point, the thesis aims to explain the role of democracy in this concern and the relationship between nuclear weapons and democracy within the framework of the assumptions of democratic peace through the Iranian nuclear program.

Deborah Welch LARSON ve Alexei SHEVCHENKO Psikoloji'deki Sosyal Kimlik Teorisini ufuk açıcı bir şekilde uluslararası ilişkilere uyarlamışlardır. Kaleme aldıkları Statü Arayıcıları makalesinde, Soğuk Savaş sonrası oluşan uluslararası düzendeki Amerikan üstünlüğüne karşılık Rusya ve Çin gibi büyük güçlerin hegemonik düzende yeni bir statü elde etmek için bir takım dış politika davranışlarını değiştirdiklerini ve sosyal hareketlilik, sosyal rekabet ve sosyal yaratıcılık devletleri olarak sınıflandırıldıklarını vurgulamaktadırlar. Zira devletler, A.F.K. Organski'nin Güç Geçişi Teorisi'nde dile getirdiği gibi her bir güç geçişi fazında bulundukları pozisyona göre davranış değiştirmektedirler. Kaybettikleri statülerini kazanmak yahut daha iyi bir statü elde etmek isterler. Edinilen tüm statüler devletlere dış politikalarını geliştirme ve etki alanını arttırma avantajı sağlamaktadır. "Status Seekers: Chinese and Russian Responses to U.S. Primacy" makalesinin ortaya attığı tezi uyarlayarak; herhangi bir güç geçiş fazı noktasına gelindiğinde devletlerin, uluslararası ilişkilerdeki statü hiyerarşisinde bulundukları pozisyonun davranış kalıplarına göre kendi istihbarat teşkilatlarını nasıl organize edecekleri, gizli servislerine nasıl bir fonksiyon yükleyecekleri sorusuna cevap aramaktır. Çalışmada davranışsalcı ekole bağlı kalarak çeşitli istihbarat örgütlerinin davranışlarından örnekler sunularak, dominant, sosyal hareketlilik, sosyal rekabet ve sosyal yaratıcılık devletlerinin ayrı ayrı istihbarat reflekslerini açıklamaya gayret gösterilmiştir. Sonuç olarak, öncelikle dominant devletin istihbarat teşkilatının hegemonik düzenin istikrarını sağlamak için liberal demokrasileri rejimlerini yayması ve müttefiklerini diğer güçlerin istihbarat operasyonlarına karşı muhafaza etmesi gerekmektedir. İkinci olarak, sosyal hareketlilik istihbaratı ise politikalarını dominant devletle uyumlu hale getiren müttefik ülkelerin istihbarat teşkilatlarının davranışlarını ve istihbarat işbirliklerini tabir etmek için kullanılmaktadır. Üçüncü olarak, sosyal rekabet istihbaratı jeopolitik rekabete dayanmaktadır. Bu tanım, dominant devletin hegemonik düzeninden memnun olmayan revizyonist büyük güçlerin rekabete dayalı istihbarat davranışlarını sınıflandırmak için kullanılmaktadır. Son olarak, sosyal yaratıcılık istihbaratı ise, mevcut konjonktürden memnun olmayan, revizyon isteyen fakat hegemonik düzenle de çatışmaya girmek istemeyen istihbarat teşkilatlarının sınıflandırılmasında kullanılan bir tanımdır. --- Deborah Welch Larson and Alexei Shevchenko adopted the social identity theory in psychology into the international relations theories with an eye-opening approach for readers. In the article named as Status Seekers Larson and Shevchenko claimed that against U.S. primacy formed after cold war, Russia and China have changed the foreign policy perspectives so as to gain a new and more positive status in international order. According to Status Seeker's approach, there are three basic foreign policy classifications; social mobility, social competition and finally social creativity. Just as A.F.K. Organski determined in Power Transition Theory, states usually shift their foreign policy attitudes based on a new role which they gained in each one of power transition phases. In order to make up for lost status or get more positive one, states would like to possess better political status in international order. An acquired better status provides states an advantage to increase the sphere of influence or conduct either efficiant or eminant foreign policy. By adapting "Status Seekers: Chinese and Russian Responses to U.S. Primacy" into intelligence studies, this work looks for an answer how states promote and change the behavioural pattern of their intelligence agencies depending upon their own position in the status hierarchy when it comes to a new power transition phase. In this analysis, the examples from the behaviours of different intelligence agencies are presented in the perspective of behaviouralism. The constructions and reflexes of dominant, social mobility, social competition and social creativity states are explained separately in this work. To sum up, firstly, dominant state has to expand the liberal democracy regimes as hard as one can go around the world and of course protect the allied nations from the operations of foreign intelligence agencies for the hegemonic stability. Secondly, social mobility intelligence expresses intelligence liaisons among states and the intelligence agencies' behaviours of states allied to dominant power. Thirdly, social competition intelligence may be attributed to geopolitical rivalry. This term is used for the competitive intelligence behaviours of revisionist states being discontent from current hegemonic structure. Finally, social creativity intelligence tells us a classification of states being discontent from status quo and revisionist, but do not would like to counter the dominant power and hegemonic structure.

Bu çalışmada 1960'lardan sonra değişim gösteren toplumsal hareketler literatürü ve özellikle 11 Eylül 2001 saldırılarından sonra boyut değiştiren barış aktivizmi bağlamında Doğu Konferansı adlı oluşumun barış aktivizmi yapan bir toplumsal hareket olarak değerlendirilmesinin ne ölçüde mümkün olduğu araştırılacaktır. Bu bağlamda Doğu Konferansı oluşumunun içerisinde yer almış ve aktif olarak faaliyetlere katılmış olan kişilerle yapılan derinlemesine mülakatlar ve oluşumun yapmış olduğu yayınlar ile basına ve kamuoyuna yansımış metinler derlenen veriler kullanılacaktır. Bu veriler öncelikle 1960 sonrası toplumsal hareketler literatüründe bu fenomeni acıkmaya çalışan dört temel yaklaşım olan kolektif davranış yaklaşımı, kaynak mobilizasyonu teorisi, siyasi süreç yaklaşımı ve yeni toplumsal hareketler yaklaşımı bağlamında incelenecektir. Ardından Johan Galtung'un pozitif ve negatif barış kavramları üzerinden değerlendirilen veriler ışığında, Doğu Konferansı oluşumunu barış aktivizmi yapan bir toplumsal hareket olarak tanımlamanın ne derece mümkün olduğu değerlendirilecektir. ; In this study, it will be investigated to what extent it is possible to evaluate the Eastern Conference as a peace activist social movement in the context of the social movements literature that changed after the 1960s and especially the peace activism that changed dimensions after the September 11, 2001 attacks. In this context, data compiled from in-depth interviews with people who took part in the formation of the Eastern Conference and actively participated in the activities, and from the publications made by the Conference, as well as texts that were collected from the press, will be used. These data will be examined primarily in the context of the collective behavior perspective, resource mobilization theory, political process perspective and new social movements approach, which are the four main approaches that try to explain this phenomenon in the post-1960 social movements literature. Then, in the light of the data analyzed with the positive and negative peace concepts of Johan Galtung, it will be evaluated to what extent it is possible to define the Eastern Conference as a social movement engaged in peace activism.

ÖZETYENİÇAĞ'DA TOPLUM SÖZLEŞMESİNİN FELSEFÎ TEMELLERİ VE NAMIK KEMAL'E ETKİSİModern dönemle birlikte Batı siyasî düşüncesinde ortaya çıkan toplum sözleşmesi kuramı, insan aklına dayalı siyasal bir örgütlenme biçimi ortaya koymakta ve siyaset alanını tanrısal değerlerden bağımsız bir alan olarak tanımlamaktadır. Buna göre sözleşme kuramı, devletin varlık nedenini ortaya koymakla birlikte, onun nasıl ortaya çıktığına dair de açıklama sunmakta ve yöneten ile yönetilen arasındaki ilişkiyi sözleşme temelinde izah etmektedir. Sözleşmeyle meydana gelen egemen gücün ötesinde, siyasî mekanizmayı kontrol eden aşkın bir varlık fikrini de reddeden sözleşme kuramı, siyaset alanında gayelilik fikrini ortadan kaldırmıştır. Modern siyaset felsefesinde yaşanan bu köklü değişim, devlet ve devletle ilgili diğer mefhumlar üzerinde ciddi tartışmaların yaşanmasına ve geleneksel kurumların sorgulanmasına zemin hazırlamıştır. Batı dünyasında yaşanan ve yeni bir kurumsal yapılanmayı da beraberinde getiren bu dönüşüm, Avrupa dışındaki devletlerde de etkili olmuştur. Bu etkilerin belki de en çok hissedildiği 19. yüzyılın Osmanlı'sında, modern siyaset felsefesinin temel tezleri dönemin aydınlarınca tartılmıştır. Bu dönemde, siyaset alanında sözleşme benzeri düşünceler öne süren Namık Kemal, hâkimiyeti, tepeden oturtulmuş bir otorite olarak değil de, bireyin tabii haklarının siyaset düzlemine çekilmesine imkân tanıyacak şekilde açıklamıştır. Modern felsefe temelinde siyasî bir teori inşa etmekten ziyade, çökmekte olan imparatorluk için çözüm yolları üzerinde duran Kemal, 19. yüzyıl Batı siyasî kurumlarının, imparatorluk için en uygun model olduğunu düşünmekte ve Batı dünyasında sözleşme kuramının etkisi altında gelişen anayasa, parlamento ve meclis gibi unsurları, İslâm-Osmanlı düşünce ve devlet geleneği üzerinde meşrulaştırmaktadır. Sözleşme kuramını, felsefî temelleri bağlamında değil de, sonuçları itibariyle ele alan Namık Kemal, İslâm-Osmanlı siyasî düşünce geleneğine ait kavramlar ile Batı siyasî felsefesine ait kavramlar arasında senteze gitmeye çalışmıştır. ABSTRACTPHILOSOPHICAL BASIS OF THE SOCIAL CONTRACT IN THE NEW ERA AND ITS INFLUENCE ON NAMIK KEMALSocial contract theory, which appears in Western political thought with Modern ages, puts forward a political organisation based on human mind and defines politics as a field totally independent from calestial values. According to this idea, while introducing the reason of existance of the state, contractarian theory displays how the state arised and explains the relation between the ruler and the ruled in the basis of the contract. In addition to the ruling power, that was formed by the contract, the contractarian theory also refuses the idea of a transcendent being, controlling political mechanism and brought away the concept of intentionality in the field of politics. This dramatic change in modern political philosophy gave way to some serious discussions on state and related issues, and the questioning of traditional institutions. This convertion, that took place in the Western world and brought about a new kind of institutional structure, also affected the countries beyond the continent. The basic thesis of modern political philosophy was discussed by the scholars in the 19th century Ottoman land, where the effects of this convertion were most striking. In this period, Namık Kemal, who offered quasi contractarian ideas in the field of politics, defined sovereignity as a concept that enables the presentation of individual's natural right in politics, rather than explaining it as an externally given authority. Instead of constructing a political theory in modern philisophy, Namık Kemal asserted some solutions for the falling empire, considered Western political institutions as the most suitable model for the empire and legitimated the concepts such as constitution, parliament and congress that developed under the influence of contractarian theory, on the Islamic-Ottoman thought and state tradition. Handling the contractarian theory in terms of its consequences, rather than handling it on philosophical basis, Namık Kemal tries to make a synthesis between the concepts of Islamic and Otoman tradition and Western thought.

TEZ9907 ; Tez (Doktora) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2015. ; Kaynakça (s. 244-265) var. ; xviii, 266 s. ; 29 cm. ; Sosyal bilimlerin birçok alanında kullanılan, disiplinler arası bir kavram olan kurumlar, iktisat yazınında önemli bir yer tutmaya başlamıştır. North'un kavramsallaştırması ile oyunun kuralları olarak tanımlanan kurumlar, bireylerin davranışkalıplarını belirleyen kısıtları koymaktadır. Bu kısıtlar resmi veya gayri resmi nitelikte olabilir. İnsan davranışları üzerindeki etkisi her geçen gün daha fazla kabul gören kurumlar, iktisadi ve siyasi olarak sistemin işleyişini, sistemin kazan ve kaybedenlerini de belirleme gücüne sahiptir. Bu işleyiş birçok araştırmacı tarafından farklı yönleri ile alınarak kavramsallaştırılmıştır. Kurumların gelişmişlik düzeyi üzerindeki etkisini ele alan birçok kuram geliştirilmiştir. Kurumlar literatürüne bu anlamda katkı sunan önemli isimlerden biri de Daron Acemoğlu'dur. Kurumların kapsayıcı veya dışlayıcı niteliğe sahip olmasını toplumsal atışma teorisi temelinde ele alan Acemoğlu'na göre kapsayıcı kurumlara sahip ülkeler gelişme gösterebilmektedir. Çünkü bu ülkeler farklı sosyal gruplar arasında uzlaştırıcı bir iktisadi ve siyasi sistem kurgulayarak siyasi gücün tek bir kişi veya grup elinde toplanmasını engellemektedir. Böylelikle yatırım ve yenilik yapma isteği, kendi kazancına ve mülkiyetine sahip çıkabileceğini bilen bireylerin oluşturduğu toplumlarda gelişmiş olmaktadır. Gelişme probleminin önündeki en önemli sorun, elindeki siyasi gücü kaybetme kaygısı taşıyan seçkinlerin toplumun elindeki kaynakları sadece kendileri için kullanmasıdır. Siyasi kaybedenler hipotezi olarak ifade edilen bu yaklaşım, siyasi gücün ve siyasi kurumların önemine de vurgu yapar. Bu çalışmada siyasi kaybedenler hipotezi Türkiye özelinde de ele alınarak değerlendirilmiştir. Cumhuriyetin kuruluşundan bugüne kadar farklı sosyal gruplar arasındaki çatışmaları uzlaştırıcı kapsayıcı kurumların oluşturulamaması, yönetişim başarısızlıklarının temel sonucu olarak görülmektedir. Ayrıca yapılan panel ; Institution as an interdisciplinary concept which is used in a vast range of social sciences has a great importance in economics literature nowadays. Related to the North, we can define it as the rule of games, which means that institutions put constrains on individuals' behaviors. These constraints can be in formal forms as well as informal ones. That the human behaviors are designed by institutions is becoming a wellaccepted idea day by day, therefore it is the same to accept thefunctions of institutions in economics and social process; its power on determining the losers and winners of society. This process with its different sides has been investigated by scientists. Several theories are constructed for understanding therelations between institutions and development level. Daron Acemoğlu is one of the economists who have important contributions to the institutional theory. He uses inclusive and exclusive institutions concept with social conflict theories for explaining the reason for that some countries have better development level in compare to others. Since these countries succeed in establishing political and economic institutions which have ability solve social conflicts in order to prevent elites' selfinterested behaviors for using societies' resources. Therefore incentives for investment and innovation can grow societies which have well protected property rights and gains. The most important problem for development is the fear of elites who do not want to lose their political power. This theory is called political losers hypothesis and it underlines the importance of political institutions accompanied with political power. In this study, political losers hypothesis was investigated as a case study for Turkey's history. The main result is that Turkey's exclusive institutions have inability to solve social conflicts which cause the governance problems. Additionally, the panel data analysis results support the informal institutions' effects on development and shows how it affects the changes related to development level. ; Bu çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi tarafından desteklenmiştir. Proje No: İİBF2012D4.

This research focuses on the relation of elite H. Andiwarto with sub-elite and village community in maintaining Masra family dynasty for village head position. Masra family dynasty has run for a long time. For 150 years, Masra family descendants occupy the village head position. The survival of Masra family dynasty in the Gapurana Village Government is studied in the relation of H. Andiwarto, who is Masra descendant with sub-elite and village community to maintain Masra family descendant dynasty as a village head. This research used a qualitative method with descriptive research type. The elite theory proposed by Suzanne Keller was used to analyze the relation of elite, sub-elite, and the community. This theory has 4 (four) indicators: the governing elite, the ruling elite, the not ruling elite, and the community. Based on these indicators and the results of this research, the relation built by H. Andiwarto in maintaining Masra family dynasti consists of three relations: relation with the political elite, relation with economic elite, and relation with the social elite. The political elite's relationship is vital in maintaining the Masra family descendant dynasty. In contrast, the relation between the economic elite and the social elite supports relations for keeping the legitimacy of the village community towards Masra descendants. ; Penelitian ini berfokus pada relasi elite H. Andiwarto dengan sub-elite dan masyarakat desa dalam mempertahankan dinasti keluarga Masra untuk jabatan kepala desa. Dinasti keluarga Masra sudah berjalan sejak lama. Selama 150 tahun, keturunan keluarga Masra menduduki posisi kepala desa. Kelangsungan hidup dinasti keluarga Masra dalam Pemerintahan Desa Gapurana dikaji dalam relasi H. Andiwarto yang merupakan keturunan Masra dengan sub-elite dan masyarakat desa untuk mempertahankan dinasti keturunan keluarga Masra sebagai kepala desa. Penelitian ini menggunakan metode kualitatif dengan jenis penelitian deskriptif. Teori elite yang dikemukakan oleh Suzanne Keller digunakan untuk menganalisis relasi elite, sub-elite, dan masyarakat. Teori ini memiliki 4 (empat) indikator yaitu elite yang memerintah, elite yang berkuasa, elite yang tidak berkuasa, dan masyarakat. Berdasarkan indikator tersebut dan hasil penelitian, maka relasi yang dibangun oleh H. Andiwarto dalam mempertahankan dinasti keluarga Masra terdiri dari tiga relasi yaitu relasi dengan elite politik, relasi dengan elite ekonomi, dan relasi dengan elite sosial. Relasi elite politik merupakan relasi yang paling vital dalam mempertahankan dinasti keturunan keluarga Masra. Sebaliknya, relasi elite ekonomi dan elite sosial mendukung relasi untuk menjaga legitimasi masyarakat desa terhadap keturunan Masra.