Suchergebnisse

After the collapse of the Soviet Union the former member states have started the transformation process. The transformation process from planned to market economy includes not only the adaptation of the economy to the new market rules but also the profound social and political transformation. For this reason such processes present huge challenges to affected societies. The transformational recession in Georgia was significantly enhanced by the civil war and by ethnic conflicts in Abkhazia and South Ossetia. During the ethnic conflicts and civil war the business and technical infrastructure were damaged and most of them were completely destroyed. Poverty and political instability were predominated. The trade relations with the member countries of Council of Mutual Economic Assistance (Comecon) were aborted. Moreover, the conflict in South Ossetia hampered the power supply from Russia and a conflict in Abkhazia, the production and trade with tea and citruses, which were major trade commodities at that time. In the beginning of 90-ies, Georgian government with the assistance of international organizations, such as International Monetary Fund and World Bank started to elaborate political and economical reforms. The reforms included several aspects, such as the transfer of public assets to private through privatization, the liberalization of domestic market and trade and the creation of market-oriented institutions. Because of lack in implementation neither economical nor political transformation has been achieved. For instance, by the begin of market oriented reforms the awareness of policy makers about the importance of entrepreneurship, in particular small and medium ones for the economy was low. The absence of previous experience prevented the elaboration of appropriate policy instruments and methods for the development of competitive market economy. The stimulation of private sector has been generally neglected. This had a severe affect on political, social and economical problems, which still hampers the development of middle class in Georgia. The presented research indicates that productive entrepreneurship is a driving force of an economy. The entrepreneurial activities on the one hand facilitate the resource allocation and on the other through the development of new products and services urge the competition. Furthermore, they contribute to technological improvements through innovation, create jobs and thus boost the economic and social development of a particular region or country. However, it is important that the legal and institutional framework is appropriately settled. Unlike mature market economies, Georgia is not characterized by well-developed sector of small and medium sized businesses. Most existing SMEs are operating in local markets and predominantly in the shadow economy. It is also noteworthy that small business in Georgia belongs to so called "mom and pop" rather than to innovative, growth oriented businesses. They are mostly engaged in trade and craft. In addition of poor performance, the business activity of SMEs is very centralized. The vast majority of them are operating in the capital Tbilisi. The poor performance of small and medium businesses in Georgia and their negligence by the market forces is among others due to the armed conflicts and state failure. As in the beginning of transformation process, down to the present day, the state fails to provide necessary conditions, such as rule of law, the protection of property rights and competition, transparent and uncorrupted public administration. The result is the weak middle class. The weak middle class by itself has a negative impact on economic development and democratization process in Georgia. ; Nach dem Zusammenbruch der Sowjetunion haben die ehemaligen Mitgliedstaaten angefangen, ihre Wirtschaftssysteme zu transformieren. Beim Prozess der Transformation von einer Planwirtschaft zu einer Marktwirtschaft handelt es sich um mehr als um einen Prozess der wirtschaftlichen Umwandlung: Er beinhaltete sowohl einen tiefgreifenden sozialen als auch einen politischen Wandel. Aus diesem Grund stellen derartige Transformationsprozesse eine große Herausforderung für die betroffenen Gesellschaften dar. Die transformationsbedingte Rezession in Georgien wurde in der Anfangszeit durch den Bürgerkrieg und ethnische Konflikte wesentlich verstärkt. Im Laufe der Kriegszeit wurden sowohl die technische als auch die geschäftliche Infrastruktur im Wesentlichen zerstört. Es herrschten Armut und politische Instabilität. Die Handelsbeziehungen mit Mitgliedstaaten des Rates für Gegenseitige Wirtschaftshilfe (RGW) wurden abgebrochen. Zudem behinderte einerseits der Krieg in Südossetien Energielieferungen aus Russland andererseits schwächte der Krieg in Abchasien die Produktion von Zitrusgewächsen und Tee sowie den Handel mit ihnen. Diese Produkte gehörten damals zu den wesentlichen Exportgütern von Georgien. Im Jahr 1994 wurden die marktwirtschaftlichen Reformen in Georgien durch den Internationalen Währungsfonds und die Weltbank unterstützt. Die Unterstützungsmaßnahmen konzentrierten sich zunächst auf den Privatisierungsprozess, auf die Stabilisierung und die Liberalisierung der Märkte. Die Stabilisierungs-und Liberalisierungsmaßnahmen wurden durch diese Unterstützung effektiv durchgeführt. Dadurch wurde ein gewisses Maß an wirtschaftlicher Stabilisierung erreicht, was jedoch die Privatisierung anbetrifft, blieben die Ergebnisse des Prozesses insgesamt mangelhaft. Es ist ganz offensichtlich, dass mit dem Beginn der marktwirtschaftlichen Reformen das Bewusstsein für die volkswirtschaftliche Bedeutung des Unternehmertums, insbesondere der KMU, unter den politischen Entscheidungsträgern allerdings nicht mit der notwendigen Geschwindigkeit gewachsen ist. Die Rolle der kleinen und mittleren Unternehmen für die Volkswirtschaft sowie die Instrumente und Methoden, um eine moderne wettbewerbsfähige Marktwirtschaft aufzubauen und institutionell zu kräftigen, waren den Entscheidungsträgern in den Georgien aus Mangel an früheren Erfahrungen zunächst unbekannt. Deswegen wurde es versäumt, Maßnahmen zur Förderung der kleinen und mittleren Unternehmen zu erarbeiten. Dies führt bis heute zu transformationsbedingten politischen, wirtschaftlichen und sozialen Problemen, welche die Entstehung eines starken Mittelstands bremsen. Die Ergebnisse der Forschung zeigen, dass auf die makroökonomische Ebene bezogen das produktive "Entrepreneurship" einen Schlüssel zu Wachstum und Dynamik der Wirtschaft darstellt. Unternehmerische Aktivitäten ermöglichen einerseits eine effiziente Allokation der Ressourcen, andererseits treiben sie durch die Entwicklung neuer Produkte und Dienstleistungen den Wettbewerb an. Darüber hinaus erfüllen sie im praktischen Wirtschaftsleben aber noch weitere wichtige Funktionen: Vor allem gewährleisten sie den technischen Fortschritt, indem sie Innovationen durchsetzen, sie tragen zum Entstehen von Arbeitsplätzen bei und beschleunigen die wirtschaftliche und gesellschaftliche Entwicklung, indem sie brach liegende Potenziale mobilisieren. Es ist jedoch unbedingt notwendig, dass die rechtlichen und institutionellen Rahmenbedingungen korrekt festgesetzt sind, damit die Entrepreneure diese Ziele erreichen können. Die Analyse des Status quo in Georgien hat verdeutlicht, dass die überwiegende Zahl der kleinen und mittleren Unternehmen in den Bereichen Handel und Dienstleistungen beschäftigt ist. Die Tätigkeit von vielen davon ist eher als "Proprietorship" statt "Entrepreneurship" zu charakterisieren. Die Ursache, dass sich in Georgien eine unproduktive Form unternehmerischer Tätigkeit entwickelt hat, ist u. a. auf Staatsversagen zurückzuführen. Wie in der Anfangsphase versagt der Staat bis heute bei der Bereitstellung der notwendigen Rahmenbedingungen und der Festlegung gerechter Spielregeln, und darunter leiden kleine und mittlere Unternehmen stärker als die großen. Da die notwendigen Rahmenbedingungen in Georgien noch nicht im gewünschten Maße bereitgestellt sind, und die Institutionen einfach fehlen, erschwert das weiter die Funktion der Märkte, sodass die kleinen und mittleren Unternehmen auch durch die Märkte benachteiligt werden.

Lo studio relativo alla formazione della classe borghese e alle relazioni intercorrenti tra istituzioni urbane ed élites cittadine è, da diversi decenni, al centro di un ampio dibattito storiografico. Tra gli indicatori privilegiati di questo processo vi è, senza dubbio, l'analisi dei rapporti tra università e potere urbano; comprendere la funzione di tale ruolo all'interno del contesto socio-politico della città permette di conoscere i tempi e i modi di formazione del potere accademico e di quello urbano, nonché il reciproco intreccio di relazioni e di interessi. Il primo passo in direzione di una stesura analitica e metodologica della ricerca non poteva prescindere dallo studio approfondito della bibliografia di base inerente la storia delle università europee e italiane, con un occhio di riguardo per le realtà accademiche dell'area mediterranea e, particolarmente, del Mezzogiorno d'Italia. Ai fini della ricerca - ovviamente - l'attenzione verrà posta particolarmente sulle dinamiche sociali e sulle ingerenze politiche che, in diversi tempi e con differenti modalità, si intersecheranno nei meandri delle istituzioni universitarie, dando loro, così, delle connotazioni specifiche e trasformandone continuamente il ruolo - concreto e simbolico - che esse assumono nelle varie realtà sociali. Dal materiale bibliografico analizzato è possibile ricostruire l'evoluzione degli atenei partendo dalla loro genesi, in epoca medievale, passando attraverso le fasi del loro sviluppo in età moderna, giungendo, infine, all'Ottocento, secolo di riforme "borghesi", che cambieranno l'assetto delle università, trasformandone progressivamente il loro assetto e traghettandole alle porte dell'epoca contemporanea. Il problema dei rapporti tra ateneo e società rappresenta una tematica "costante" sin da quando l'istituzione universitaria fece la sua comparsa, ponendosi subito alla stregua di "terzo potere" accanto a quelli, di vecchia data e ben più consolidati, regio ed ecclesiastico. Fin dalla comparsa delle prime fondazioni medievali - sorte dal connubio studenti-maestri - emerge il carattere conflittuale dei rapporti tra popolazione studentesca - vera "anima" dell'istituzione - e gruppi dirigenti locali - consci delle potenzialità degli atenei e desiderosi di appropriarsi dell'amministrazione e di frenare sul nascere eventuali spinte antigoverantive -. In tutto ciò, non bisogna dimenticare l'importante funzione del ceto ecclesiastico all'interno della compagine accademica, con la quale il rapporto sarà spesso conflittuale, particolarmente all'indomani della Riforma protestante e della successiva Controriforma. Il convergere di tali e tanti interessi differenti connoterà, inevitabilmente, la storia delle università in età moderna e - sebbene ogni paese rappresenti una realtà a sé stante - i singoli casi possono essere inseriti in eventi storici generali e dai tratti comuni attraverso i quali è possibile ricostruire uno studio parallelo ed esaustivo. The study of the formation of the borgeois class and of the relationships between urban institutions and city élites has been at the centre of a wide historiographical debate for several decades. An important gauge of this process is, undoubtedly, the analysis of the relationships between university and urban power. Understanding the function of this role within the social-political context of the city enables us to know in what length of time and in what way academic and urban power is formed, and the interweaving of relationships and interests. The first step to an analytical and methodological drafting of the research could not prescind an accurate study of the essential bibliography regarding European and italian universities, with special attention given to the academic realities of the Mediterranean area, and in particular the south of Italy. For research purposes attention will be focused particularly on the social developments and political interference that, at different times and in different ways, intercross in the meanders of university institutions, giving them their specific connotations and continually transforming the roles - both concrete and symbolic - that they take on in social reality. From the bibliographical material analysed, the evolution of universities can be traced, starting from their origins in the medieval períod, going through their development stages in the modem age, reaching the nineteenth century, a century of 'borgeois' reforms that were to progressively change the order of universities, and on up to the contemporary age. The problem of the relationship between university and society has been a subject of constant debate ever since the beginnings of the former, establishing itself immediately as a sort of 'third power', alongside the older and well-consolidated regal and ecclesiastical power. The conflictual character of relationships between the student population - the 'soul' of the institution - and local governing bodies had been evident from the very beginnings of the medieval institutions rising from a student-teacher alliance. The local governing bodies were well aware of the potential of the universities and eager to take control of the administration in order to be in a position to immediately stamp out any possible anti-government movements. In all this, one must not forget the important function of the ecclesiastica! class within the university machinery, with whom there had often been a conflictual relationship, especially in the immediate period following the protestant Reform and Counter-reform. The converging of so many different interests will inevitably characterise the history of universities in the modem age, and although each country represents íts own particular reality, the individual cases can be collocated in a generai framework of historical events and common aspects through which a parallel and thorough study can be carried out.

This study investigates the highly influential enrolment expansion policy in Chinese higher education. This policy had a wider impact on the socio-economic fabric of China in the past decade. Nonetheless, the equity issues associated with the enrolment expansion policy have not attracted a great deal of scholarly research. The aim of this study therefore, is to explore how educational equity issues were understood and addressed in the formulation and implementation of the enrolment expansion policy. This study aims to contribute to that field of educational research called educational equity policy research. This involves the analysis together of education policy research and educational equity research. Drawing primarily from Chinese materials, this study seeks particularly to contribute to Chinese research in this field. But it also aims to provide an accessible analysis of equity issues in higher education in China for an English speaking audience that is not familiar with the Chinese education system or with equity issues in Chinese education. I begin with a discussion of two bodies of research literature; that on Chinese education policy and that on educational equity in China. In the latter instance, I look at the literature produced during the Mao era and the post-Mao in order to illustrate two very different approaches to equity that have characterized education in China in the 20th and 21st century. In the former instance, educational equity was not so much a research topic as a government policy. In the post Mao era policy researchers themselves paid increasing attention to equity issues drawing on very different values from those that informed the policies of Mao. And it is this literature that eventually came to form the field of inquiry called educational equity policy research. In the field of higher education, there is only a limited literature that focuses on educational equity policy itself. Most of the available research concentrates on the impact of Chinese higher education policy on educational equity. There is a lack of scholarly research that analyzes the actual production and implementation of higher education policy with regard to educational equity issues. This absence provides an indisputable warrant for the research undertaken in this study. But this absence also led me to turn to education policy studies not well conducted in China for I required a conceptual framework that both encompassed the policy process itself and that paid serious attention to the contexts of policy. It was thus that I turned to policy sociology. As I explain in discussing the main imperatives of policy sociology with its emphasis on the various powerful forces and interests at work in the policy process, Stephen Ball is a key figure. His early ideas on the 'policy cycle' became central to my inquiries. My entire study is organized according to Ball's framework. The core concepts therein are: the 'context of influence', the 'context of policy text production' and the 'context of practice'. These provide me with the conceptual resources to analyse various aspects of the 'policy cycle' associated with the enrolment expansion policy. In developing my analysis I examine a range of pertinent policy and policy related documents along with interview data from selected policy figures in government and universities. Through my examination of related laws, government documents and government officials' speeches in the 1990s and 2000s I show that despite the fact that educational equity was very clearly a major issue, it was not a driving imperative. Indeed, I show that before 2003 educational equity values were missing in Chinese education policy making. Instead, economic interests and discourses played a dominant role in building the policy agenda. Through interpreting Chinese political, economic, social and educational contexts of the situation in the later 1990s, I argue that although people from different perspective struggled to influence the definition and social purpose of higher education in the policy agenda building of enrolment expansion, the dominant discourse in these discussions was economic development. Further, this research offers an analysis of the context of policy text production for enrolment expansion in China's higher education from three different perspectives: policy as text, policy as discourse and policy as social practice. Based on this, in this study I explore: how different values affected the policy text production for enrolment expansion; how the relevant discourses played their dominant roles in the formulation of enrolment expansion policy; and how educational equity values were reflected in the policy text. According to my interpretation of the management system of Chinese higher education, this study provides an analysis of how the policy text of enrolment expansion was reinterpreted and recreated by provincial governments. I argue that how the reinterpretation of policy text could fit for particular provincial contexts on the one hand and avoid policy distortion on other hand was a big challenge for the central and provincial government departments and agencies. In addition, I also discussed the changes of Chinese higher educational equity by comparing the distribution of higher education opportunities before and after 1999. I find that education equity in Chinese higher education is a historical issue. It existed well before 1999. Based on this, I further identify that although the implementation of the enrolment expansion policy objectively promoted Chinese higher educational equity, meanwhile, it really played quite a limited role in resolving higher educational inequity in the past ten years of Chinese higher education development.

The work was made by Irma Kruckaite, Political sociology master's degree student of VPU Social sciences faculty Sociology and political sciences department. The subject of the work is young attitude towards national identity as a value and its conservation opportunities of globalization (Druskininkai town case). The director of the work is Dr. V. Senkus. The work size is 60 pages. The aim of work: explore what young people view about nationalism like value, what are the main factors affecting the formation of such an approach. For this purpose there were tasks raised: • Summarize the theoretical aspects of the concept of values. • An overview of the various sociological authors' interpretations about nationality. • To analyze the challenges of globalization for nationality. • Based on research results to establish how nationality is expressed and its preservation ways. Hypotheses of the research: 1. Nationality for young people today, is not a priority value – was proved. Young people understand what is nationality, but the general answer is perception that young people represent not emigration if feel safe in Lithuania. Young people need motivation, that nationality wasn't a burden but an asset to be transferred to their future generations. Nationality invaded the consciousness of people, the recovery of Lithuania's independence in 1990. But now it has spread dangerously overshadow people's material poverty, social vulnerability. Young people are a passive observer; they have simply run out of determination, as each election, promising a better life remains just promises. The talented youth gather foreign universities and to a career high in Lithuania. Frequent claims gladly stay at home. Unfortunately, our country is unable to detain them. 2. Youth opinion preservation of national identity is linked with wellbeing rise – was proved. Thus one can assume that those who can afford just to live people are concerned about the spirit of much less than affluent people. Responses felt that young families and young people today not emigration if feel safe in Lithuania. Based on data of Statistic Department for 2010 January – September emigrated 67.7 thousand countries population is 51.4 thousand more than last year same period. The main reason for this increase - immigrants to legalize their desire for the departure of the Republic of Lithuania Law on Health Insurance obligations lay down in permanent residents of the country to pay the mandatory health insurance premiums. The main purpose of immigration - work. 2009 more than 85 percent of the emigrants went to work abroad (2008 - 70 percent). Young people need motivation, that nationality wasn't a burden but an asset to be able to transfer their future generations. 3. Effective ways of promoting nationality is the psychological and economic. – was proved. It can be assumed that Lithuania, in particular, should ensure its citizens material well-being, to protect the rights of citizens, only to build a mature society cherishing national identity as an asset. The work consists of an introduction, theoretical part, which considers: the concept of values, judgments and interpretations of nationality and the challenges of globalization. The practical part presents a research and data analysis. Then there are represented final conclusions, a summary and the list of literature. In summary the theoretical part, globalization significantly changes the whole social context in structuring the personality, beliefs and values scale. On a global cultural universality is the possible merger into a single structure with specific tolerance individuality, diversity and other humanitarian values, to form a democratic political system. Collaborate and ethnic identity of the other one works, but does not eliminate far. National survival, they become the guarantor of the continuity of traditional ethnic culture is not alone, but by the state. It is the state's strength. It follows that it is the national character is the key link between the nation states. Therefore, we note that the community is based on nationalism. Nation history and people of self-concept and collective identity this is foundation of the nation cultural. Supranational integration into the structures, it is necessary to preserve and promote national culture, because this is only way to preserve national unity. It was formed by culture and fostering national and emotional ties connecting the community and the spiritual basis of life. Therefore, the state must maintain order, to enable citizens to prosperity, to ensure their safety, freedoms and rights. Thus, people of all age's qualitative interviews showed that nationality is perceived as the love of homeland, the Lithuanian language, culture and traditions. Nationality associated with the history of Lithuania and is closely associated with patriotism. Many of the respondents expressed concern about the future of nationality values in globalization situation. Worry about the displacement of the Lithuanian language, because this is one of the most important components of nationality. Interviews revealed the optimistic views of the Lithuanian national identity perspective. The Lithuanians are scattered around the world made available to other nations, to know where Lithuania is. However, it is noted that many respondents believe that as nationality like a values depends on the welfare state. Most of the respondents have a responsibility put to the government. How much less promising put citizens in public organizations. The prevailing opinion is that the state must take care of the nation in economic and spiritual well-being, secure environment, while motivate young people and their children proud of their country.

The work was made by Irma Kruckaite, Political sociology master's degree student of VPU Social sciences faculty Sociology and political sciences department. The subject of the work is young attitude towards national identity as a value and its conservation opportunities of globalization (Druskininkai town case). The director of the work is Dr. V. Senkus. The work size is 60 pages. The aim of work: explore what young people view about nationalism like value, what are the main factors affecting the formation of such an approach. For this purpose there were tasks raised: • Summarize the theoretical aspects of the concept of values. • An overview of the various sociological authors' interpretations about nationality. • To analyze the challenges of globalization for nationality. • Based on research results to establish how nationality is expressed and its preservation ways. Hypotheses of the research: 1. Nationality for young people today, is not a priority value – was proved. Young people understand what is nationality, but the general answer is perception that young people represent not emigration if feel safe in Lithuania. Young people need motivation, that nationality wasn't a burden but an asset to be transferred to their future generations. Nationality invaded the consciousness of people, the recovery of Lithuania's independence in 1990. But now it has spread dangerously overshadow people's material poverty, social vulnerability. Young people are a passive observer; they have simply run out of determination, as each election, promising a better life remains just promises. The talented youth gather foreign universities and to a career high in Lithuania. Frequent claims gladly stay at home. Unfortunately, our country is unable to detain them. 2. Youth opinion preservation of national identity is linked with wellbeing rise – was proved. Thus one can assume that those who can afford just to live people are concerned about the spirit of much less than affluent people. Responses felt that young families and young people today not emigration if feel safe in Lithuania. Based on data of Statistic Department for 2010 January – September emigrated 67.7 thousand countries population is 51.4 thousand more than last year same period. The main reason for this increase - immigrants to legalize their desire for the departure of the Republic of Lithuania Law on Health Insurance obligations lay down in permanent residents of the country to pay the mandatory health insurance premiums. The main purpose of immigration - work. 2009 more than 85 percent of the emigrants went to work abroad (2008 - 70 percent). Young people need motivation, that nationality wasn't a burden but an asset to be able to transfer their future generations. 3. Effective ways of promoting nationality is the psychological and economic. – was proved. It can be assumed that Lithuania, in particular, should ensure its citizens material well-being, to protect the rights of citizens, only to build a mature society cherishing national identity as an asset. The work consists of an introduction, theoretical part, which considers: the concept of values, judgments and interpretations of nationality and the challenges of globalization. The practical part presents a research and data analysis. Then there are represented final conclusions, a summary and the list of literature. In summary the theoretical part, globalization significantly changes the whole social context in structuring the personality, beliefs and values scale. On a global cultural universality is the possible merger into a single structure with specific tolerance individuality, diversity and other humanitarian values, to form a democratic political system. Collaborate and ethnic identity of the other one works, but does not eliminate far. National survival, they become the guarantor of the continuity of traditional ethnic culture is not alone, but by the state. It is the state's strength. It follows that it is the national character is the key link between the nation states. Therefore, we note that the community is based on nationalism. Nation history and people of self-concept and collective identity this is foundation of the nation cultural. Supranational integration into the structures, it is necessary to preserve and promote national culture, because this is only way to preserve national unity. It was formed by culture and fostering national and emotional ties connecting the community and the spiritual basis of life. Therefore, the state must maintain order, to enable citizens to prosperity, to ensure their safety, freedoms and rights. Thus, people of all age's qualitative interviews showed that nationality is perceived as the love of homeland, the Lithuanian language, culture and traditions. Nationality associated with the history of Lithuania and is closely associated with patriotism. Many of the respondents expressed concern about the future of nationality values in globalization situation. Worry about the displacement of the Lithuanian language, because this is one of the most important components of nationality. Interviews revealed the optimistic views of the Lithuanian national identity perspective. The Lithuanians are scattered around the world made available to other nations, to know where Lithuania is. However, it is noted that many respondents believe that as nationality like a values depends on the welfare state. Most of the respondents have a responsibility put to the government. How much less promising put citizens in public organizations. The prevailing opinion is that the state must take care of the nation in economic and spiritual well-being, secure environment, while motivate young people and their children proud of their country.

Degradation of natural resources has become a serious challenge in rangelands, bearing negative impacts on the pastoral ecosystems, livestock production and livelihoods. In Namibia, the driest country of sub-saharian Africa 45 per cent of the national land area can only be used as rangeland. Many Namibians are pastoralists, whose livelihoods mainly depend on natural rangeland vege-tation and water resources. 43 per cent of Namibia�s land surface is used by 90 per cent of the population under communal land tenure. This socio-economic importance makes the sustainable use of the rangeland essential. Furthermore northern Namibia will be heavily affected by climate change. Integrating local and scientific environment perception, decision-making proc-esses of the local land users and the impact of land use practices on vegetation dynamics into ecological research becomes increasingly important in today�s complex web of social, ecological and political changes. This thesis develops an integrated approach focusing on ecological aspects in a social-ecological rangeland system in Northwestern Namibia. Firstly I developed a methodological approach for the synthesis of local eco-logical knowledge (LEK) and scientific knowledge. I found that to local live-stock herders, woody species are more important than herbaceous species, what does not correlate with species� ecological performance in the grazing area. I hypothesise that reliability of forage resources in times of scarcity is important in local perception. This shows that integrating LEK on ecological items into ecological research helps to identify criteria, or indicators for local management decisions. In the second step I matched local knowledge and local management decisions. In dealing with scarce and variable natural resources it is crucial to acquire a functional understanding of the interactions between management strategy and the mechanisms which buffer the variability of rainfall. I differentiated between abiotic buffers (key resource areas) and biotic buffers (storage tissue and stockpiled forage). The two biotic buffer mechanisms can be managed via herd mobility. I analysed how mobility is connected to the supply of the eco-system goods �water� and �forage�. I related the mobility decisions of local herders to the biotic and abiotic buffers of pastures used to see if they made use of pastures with key resource properties. In the communal areas, the main decision factor for mobility was permanent water availability and herders mainly follow short-term management objectives. Their set of options may be limited by influences that go beyond ecological conditions, such as land pres-sure, a non-adapted institutional framework and limited options for sustaining their livelihoods. This section shows that to grasp the essential elements of range management it is important to understand user objectives in deciding when and where to move in times of scarce resources. Reliability, which is perceived as an important criterion for the quality of for-age resources, has a lot in common with the concept of key resources, which are defined as forage resources available in times of resource scarcity. While other authors have a descriptive approach to the reliability of key resources, I functionally defined them as biotic and abiotic buffers. In contrast to a com-mon view in rangeland science decision-making of local pastoralists does of-ten not reflect the availability of key forage resources but of the second essen-tial resource for livestock, such as drinking water. In the third step I evaluate the overall impact of the grazing practices on the vegetation and how to indicate ecological thresholds. Direct measures for sys-tem shifts are difficult to obtain, due to multiple factor controls that operate at diverse spatial and temporal scales. Consequently, there is a need for the de-velopment of indicators to determine if an ecosystem is approaching a thresh-old. I aimed to identify potential early-warning indicators and long-term indi-cators for crossing a degradation threshold in a semi-arid African savanna. I identified indicators for changes in a rangeland ecosystem on different levels. Long-term indicators were identified as the structural shift from grassland to woodland indicating a major shift in the supply with grazing resources, that indicate major ecological restructuring on a functional level symptomatic of land degradation. Furthermore early warning indicators, the ratio between annual and perennial grasses were characterised. The local range use strategy may not be adaptive, but seems to be the only possible adaptation of local users to the current ecological and socio-economic situation because options for action are restricted. Since the starting point for the analysis of social-ecological system functioning is the sustainable provision of ecosystem services and the maintenance of livelihoods, this integrated analysis is important to conceptualize the effects of environmental variability, the supply of ecosystem services, and to connect this to management rules. Progress in rangeland ecology can be achieved by integrating local knowledge, local decision-making processes with regard to their drivers and the impact of land use and environmental variability on the natural resources. If integrated analysis is to meet the challenges facing rangelands, users and scientists, the-ory and application have to be linked by a common set of objectives in which monitoring could become a vital tool in the quest for sustainable rangeland use.

In den letzten Jahren hat die Diskussion um den Erhalt und die Nutzung von kulturellem Erbe aufgrund des Potenzials für Tourismus, Planung und Bildung sowie der Bedeutung für die Entwicklung in der Informationsgesellschaft verstärkt politisches und gesellschaftliches Interesse auf sich gezogen. Die rasanten informationstechnologischen Entwicklungen im Kulturerbe-Sektor führen zu einer Neubewertung der gesellschaftlichen Rolle von öffentlichen Einrichtungen. Die Beteiligten stellen erhöhte Anforderungen an das Management von Sammlungen, die wissenschaftliche Forschung über die Erhaltung von Materialien sowie die Verfügbarkeit und den innovativen, umfassenden und dynamischen Zugang zu kulturellen Beständen durch Wissenschaftler, Fachkräfte und interessierte Bürger. Mit dem Einsatz der Internettechnologie sowie neueren Entwicklungen der Datenbanktechnologie in Standard-Computeranwendungen oder Spezialsystemen können Informationen zum kulturellen Erbe einer großen Anzahl von Nutzern verfügbar gemacht werden. Seit Anfang der 90er Jahre werden Geoinformationssysteme (GIS) zunehmend auch in Disziplinen außerhalb der Geodäsie und Geografie eingesetzt. Unter anderem beschäftigen sich aktuell die Archäologie, die Geologie und die Denkmalpflege mit der digitalen Datenverarbeitung von kulturell und historisch interessanten Objekten in GIS. Insbesondere zur Bearbeitung von raumbezogenen Problemstellungen stehen in allen gängigen GIS zahlreiche Methoden zur Erfassung, Speicherung, Analyse und Visualisierung zur Verfügung. Der zeitlichen Komponente dagegen, die gerade für historische Entwicklungen oder dynamische Prozesse eine große Rolle spielt, wurde sehr viel weniger Bedeutung beigemessen. Sie wird aber neben der nach wie vor sehr wichtigen dritten Dimension in Anwendungen für das kulturelle Erbe zunehmend geschätzt. Objektorientierte Sprachen und Methoden sind als Softwareentwicklungs-Technologie in der Geoinformatik und ihren Anwendungsgebieten unverzichtbar geworden. Zielsetzung dieser Arbeit ist es daher, durch die Nutzung der Vorteile der Objektorientierung bzw. eines objektrelationalen Datenbanksystems einen durchgängigen objektorientierten Ansatz zur Erfassung und Verwaltung von Geoobjekten in einem temporalen GIS (TGIS) für kulturelles Erbes aufzuzeigen. Die Vorgehensweise beinhaltet die objektorientierte konzeptionelle Modellierung eines temporalen Datenmodells für kulturelles Erbe unter besonderer Berücksichtigung von temporalen Anforderungen der Anwendung mittels der Bildung von Objekten mit räumlichen, zeitlichen und thematischen Eigenschaften sowie der Implementierung in eine objektorientierte Software-Umgebung. Es wird auf punktuelle Aspekte des temporalen Umfelds in GIS für kulturelles Erbe eingegangen und diese werden anhand von Anwendungsbeispielen beschrieben. Bei der Modellierung des Informationssystems wurde ein UML-Klassendiagramm eingesetzt und dieses in ein objektrelationales Datenbanksystem abgebildet. Die Grundlage der vorliegenden Arbeit bildete eine Zusammenarbeit der Technischen Universität München mit Gemeinden des Achentals und Verwaltungen in Lehrveranstaltungen und Projekten in Bereichen der Erfassung, Dokumentation und Analyse von kulturellem Erbe in einem GIS. Der eigentliche Wert von kulturellem Erbe, so wurde von den Beteiligten in einem Workshop im Jahr 2001 festgestellt, liegt für die ländlichen Gemeinden nicht in rein kommerzieller Natur, sondern besteht in der Förderung intellektueller Aktivitäten und der Bewusstmachung, dass kulturelles und historisches Wissen die Wurzel regionaler und lokaler Identität bildet. Durch die Kombination neuer Medien, GIS und Internet können neue Anwendergruppen für eine nachhaltige Nutzung, beispielsweise im Heimat- oder Geschichtsunterricht, hinzu gewonnen werden. Zusätzliche oder neue Einnahmequellen entstehen dann in anderen, mit dem Kultursektor verbundenen wirtschaftlichen Sektoren, wie z. B. der regionalen Entwicklung, dem Tourismus oder der Medienindustrie. ; In recent years, there has been a growing social and political debate about the preservation and use of cultural heritage resources. Attention was drawn to the potential of cultural heritage for tourism, planning and education as well as to its significance for the formation of the information society in general. The rapid development of information technologies in the field of cultural heritage leads to a revaluation of the social role of public facilities. The parties hereto make great demands on the management of collections, scientific research on the preservation of materials as well as the availability and innovative, comprehensive and dynamic access to cultural assets through scientists, specialists and interested citizens. By employing Internet technologies and recent developments in database technologies in standard computer applications or expert systems, information about cultural heritage can be made accessible to a large group of users. From the early nineties, Geographic Information Systems (GIS) have increasingly been used outside disciplines such as geodesy and geography. Amongst others, archaeologists, geologists and people concerned with the preservation of monuments and historic buildings work with digital representations of cultural and historical objects in GIS. Particularly with regard to the processing of spatial problems, state-of-the-art GIS provide numerous methods for acquisition, storage, analysis and visualisation. In contrast, the temporal component that plays an important role for historical developments and dynamic processes has received far less attention. However, in addition to the still very important third dimension, the temporal dimension is increasingly being valued in cultural heritage applications. Object-oriented languages and methods have become indispensable software development technologies in geoinformatics and its fields of applications. It is therefore a goal of this work to present an integrated object-oriented approach for the acquisition and management of geo-objects in a temporal GIS (TGIS) for cultural heritage. This is achieved through utilising the advantages provided by object-oriented concepts and object-oriented database management systems respectively. The approach comprises the object-oriented conceptual modelling of a temporal data model for cultural heritage. Special consideration is given to the temporal requirements of applications by modelling objects with spatial, temporal and thematic properties as well as by implementing the solution within an object-oriented software environment. Selected aspects of the temporal environment for cultural heritage in GIS are addressed and further explained on the basis of use case scenarios. An UML class diagram is used for the modelling process which is transformed into an object-relational database management system. The basis of the present work is a co-operation between the Technical University of Munich, local authorities of the "Achental" valley and regional authority in university courses and projects concerned with the acquisition, documentation and analysis of cultural heritage in a GIS. According to the results of a workshop held in 2001, the real value of cultural heritage for rural communities is not merely financial in nature, but lies in an encouragement of intellectual activities and in increasing the awareness that cultural and historical knowledge forms the roots for regional and local identity. Combining new media, GIS and Internet, new user groups for a sustainable utilisation, for example, in social and history lessons, can be found and inspired. Additional or new sources of revenue will then emerge from other economic sectors that are connected to the cultural sector. Examples here are regional development, tourism or the media industry.

[spa] La tesis trata de los orígenes y formación de la primera empresa textil algodonera catalana y española que fue sociedad anónima desde 1847 a 1853. Se ocupa fundamentalmente de la innovación tecnológica y de la transmisión de conocimientos técnicos que posibilitaron la industrialización y la modernización de Cataluña y de España. Se introduce el tema mediante los acontecimientos históricos más destacados, a nivel nacional e internacional que sucedieron estos años y de los cuales "La España Industrial" fue protagonista, en tanto en cuanto se vio afectada. Entre ellos cabe remarcar el desarrollo de la guerra carlista, el asunto cubano de Narciso López, la revolución europea de 1848 y sus repercusiones internacionales (fundamentalmente las relativas a Italia) y a las repercusiones económicas en la propia Barcelona a través del Banco de Barcelona. Otros acontecimientos tienen un mayor carácter social y económico tales como el desarrollo extractivo minero y la construcción del ferrocarril, la cuestión arancelaria o el retorno a la industria lanera en poblaciones textiles como Sabadell, en la que se había desarrollado la industria textil algodonera, subsidiaria de la extraordinaria concentración de la actividad de las indianas de Barcelona y facilitada por la tradición textil existente en la ciudad. Se estudian a continuación los elementos humanos que conformaron la Sociedad; desde los directores como promotores de la Sociedad anónima, hasta los primeros accionistas que posibilitaron la recaudación del capital social. Así mismo se tratan los obreros, el número de los que trabaja en cada sección, atendiendo al trabajo infantil y al femenino y resaltando la transición de las relaciones laborales entre la obsoleta organización gremial y la nueva organización capitalista del trabajo fabril. Se hace especial hincapié en los técnicos tanto nacionales como extranjeros que contribuyeron a la erección, montaje y funcionamiento de la fábrica, así como el centro de formación de sus conocimientos técnicos. Los elementos físicos de la nueva fábrica: el solar, sus dimensiones y transformaciones y el agua como elemento constitutivo del suelo y como "input" imprescindible en el proceso de producción y los distintos edificios con sus tipologías constructivas, ya sean pisos, naves o posibles viviendas de obreros, o escuelas para su instrucción, es otro de los aspectos tratados en profundidad. Un tratamiento especial se da a las máquinas que se instalaron, tipología y casas constructoras, especificando sus características técnicas y el número de máquinas que se instalaron, así como la problemática que de su construcción se originó. La sección de tintes y estampación tiene un tratamiento especial. Se analizan a su vez los mecanismos de financiación que se utilizaron en la compra de las máquinas, el sistema de su transporte y la aceptación por el público español de las primeras telas que salieron de la fábrica montada con todos los adelantos técnicos y el intento de apertura de los primeros mercados en Egipto. ; [eng] The thesis uses the analysis method of the industrial archaeology and studies a short period of the Catalan and Spanish industrialization focused on the leading manufacture of the cotton textile sector: "La España Industrial". The new factory of this society settled in "Santa Maria de Sants" is the motivational element. It was founded as a public society in Madrid January 28th, 1847. The basis of the analysis of the industrial evolution and transformation in the middle at the XIXth. century are: its placement, the buildings, the materials, the workers, the machinery and its technology and the factory's organization. The documentation of the firm allows an in depth examination of the industrial phenomenon and an understanding of its different estates: from the domestic system of one or several weaver in their own homes and with their own textile mill. To the factory system or the further step in an capitalism evolution through installing the most modern machinery and that consolidates a new social-class whom took a main role in the rapid industrial changes. The first part begins with the historical framework and the political and economical events that took place: some of them have the public society as the chief character. There is a second chapter devoted to human and organizational aspects of the firm; It analyzes the business policy of the Muntadas Brothers who made the constitution of the society possible. It deals as well with the role of the shareholders, the workers and the technicians that made possible the machinery operation and the teaching of the new technologies. The second part analyzes the physical components of the factory: the land and its water as an essential input tor the process, and the buildings. These last ones are considered as material needs to offer optimal efficiency and as a symbol of a disciplined labour organization. The third part analyzes the technical characteristics of the installed machinery: their fitting-up, their maintenance, their cost and financing, their transport, the contribution of the Catalan enterprises in the erection of the factory and finally, the success of their clothes in the national market.

De studie naar de aard en functie van autobiografische werken heeft een lange en gedistingeerde geschiedenis. Dit proefschrift brengt de geschiedenis van de autobiografie een stap verder door de autobiografische teksten in het Engels geschreven in Zuid Afrika in de twintigste eeuw te bestuderen. Dit grote en uitgebreide onderwerp wordt in twee delen behandeld: ten eerste door het verkennen van de theorie en de geschiedenis van de autobiografie en van Zuid-Afrikaanse identiteiten; en ten tweede door de autobiografische teksten op chronologische orde door de eeuw heen te onderzoeken, zowel de ontwikkeling van de Zuid-Afrikaanse identiteit als van het genre zelf voor het voetlicht brengende. Het standpunt dat hier ingenomen wordt is dat zelf -schrijven - auto (zelf) bio (leven) graphe (schrijven) - een belangrijke literair gebied is dat als geen andere vorm van menselijke zelfexpressie de verwevenheid van een zelf en taal weergeeft. Theoretische benaderingen van zelf -schrijven bestrijken het gehele scala aan denkwijzen, waarvan de belangrijksten de deconstructivisten, structuralisten, poststructuralisten, humanisten en sociologen zijn, welke allen afzonderlijk inzichten bieden in dit literaire genre. Vooral de vervaging van de academische grenzen heeft tot een hertaxatie van wat een dergelijke studie mogelijk maakt geleid. Intens (academisch) debat woedt rond de vraag of aspecten van de autobiografie niet noodzakelijkerwijs zichzelf moeten kunnen produceren. Autobiografische werken lijken het leven van de persona te bepalen; alles wat een auteur van een autobiografie doet lijkt gedreven te worden door de technische eisen van een zelfbeeld en daardoor in alle aspecten bepaald door het gekozen medium. Als gevolg daarvan worden zelfreferentie en haar functie in het retorisch systeem gezien als primaire beslissende factoren van het uiteindelijke product, namelijk het machtsevenwicht tussen de relatie van het zelf met taal, welke balans in zoverre uitslaat in het voordeel van taal dat het zelf dat afgeschilderd wordt in de tekst wordt vervangen door kennis van de conventies en tropen van de autobiografie. In dit geval is het alsof vaardig gebruik en misbruik van taal resulteert in de afwezigheid van transparantie, en zo vormt taal een eigen gevangenis met daarin het zelf als gevangene. In het begin van dit boek wordt de positie ingenomen dat er een zelfbewustzijn is om gedachten te realiseren; een zelfbewustzijn gevormd door een cultuur die haar bloei en uiting vindt middels taal. Hierdoor kan het zelf niet slechts neergezet worden in taal als een vergaarbak en om dezelfde reden is het een misvatting van literaire theoretici te geloven dat het zelf immer gezien moet worden als gefragmenteerd, ontkoppeld en instabiel. Hoewel zo'n zelf zou kunnen bestaan is het niet verantwoord om aan te nemen dat de gehele mensheid gedecentreerd is. Voor weer andere theoretici is het vanzelfsprekend dat een autobiografie onderworpen wordt aan een nauwgezette dissectie om haar neer te halen, om zo haar tekortkomingen te vinden en het werk te falsificeren. Vandaar dat het belangrijk is voor zulke theoretici om de refererende kracht van taal te ontkennen, zodat de ontkenning van de scheppende autoriteit van de auteur leidt tot de ontkenning van betekenis zelf. Vanuit een humanistisch perspectief zou dit betekenen dat juist de misdaden tegen de mens, zoals apartheid en de Holocaust, met aplomb ontkend kunnen worden, een situatie die in praktijk geen steek houdt, in het bijzonder voor de meeste autobiografische werken uit Zuid Afrika. Een dergelijke situatie zou betekenen dat de kracht van het autobiografische zelf en de auteur weggevaagd worden. Humanistische critici kijken liever naar het leven zoals dat geleefd wordt binnen een bepaald milieu en socio-historische context dan naar 'theoretische onvolkomenheden'. Humanistische theoretici zijn van mening dat door de instabiliteit van sociale processen autobiografische geschriften blijk geven van, en een bewuste poging zijn tot, de verkenning van de dimensies van het zelf binnen de maatschappij en een bepaalde tijdsgeest. Binnen deze verkenning komen aspecten van identiteit noodzakelijkerwijs naar voren. Deze studie analyseert identiteiten als een integraal onderdeel van de autobiografie. Het centrale thema is een onderzoek naar de vorm en functie van de autobiografie in de context van een obsessieve poging van voorgaande Zuid-Afrikaanse regeringen om de identiteiten van mensen uit te wissen en andere zwak onderbouwde, 'ideale' identiteiten. De theoretische benadering die in dit boek wordt gevolgd aangaande de constructie van identiteiten is er een die door Stuart Hall uitgedragen is binnen postkoloniale studies, en die een duidelijk inzicht geeft in de verschillen tussen 'wat we zijn' en 'wat we geworden zijn'. Omdat de geschiedenis in dit geval haar sporen heeft nagelaten op onze subjectiviteit demonstreert Hall dat identiteiten zowel over 'worden' als over 'zijn' gaan, en geeft hij een inzicht in de samenstelling van identiteiten zoals ze voorkomen in zowel het verleden als in de toekomst en dientengevolge constant kunnen veranderen. Een constant samenspel van geschiedenis, macht en cultuur weerklinkt in hoe identiteiten constant worden herschapen. Deze visie ligt ten grondslag aan de interpretatie van de autobiografische zelven in dit boek. Hoofdstuk 1 verkent het concept van identiteit nauwgezet door middel van een analyse van de constructie van het 'universele onderwerp' en hoe dit gezien werd als een maatstaf voor het begrip van het ontwikkelingsproces tot individu. In het bijzonder wordt de preoccupatie van Europa met de postmiddeleeuwse periode besproken, tezamen met de 'onttotalisering' van de relatie tussen het individu en God tijdens de Verlichting. René Descartes' bijdrage is ook meegenomen in het idee van formalisering van subjectiviteit. Gekeken wordt naar hoe dit een probleem werd laat in de 20ste eeuw met de decentralisatie van een dergelijke veranderende universaliteit. Er wordt aangetoond dat de vijf breekpunten in de menselijke gedachtegang besproken door Stuart Hall – het marxistisch gedachtegoed, de Freudiaanse ontdekkingen, het werk van de linguïst Ferdinand de Saussure, de filosofische imperatieven van Michel Foucault en de impact van het feminisme - het eerdere idee van een alwetende, compleet grijpbare, universele zelf in twijfel trekt. Verderop in dit hoofdstuk wordt dit begrip van subjectiviteit toegepast op Zuid Afrika in het bijzonder en worden de krachten geanalyseerd die deze staat hebben doen ontstaan. Aspecten van vroeg kolonialisme en wat dit voor invloed had op de lokale bevolking worden behandeld, te beginnen met de Nederlandse nederzetting op de Kaap. De kolonisten aldaar drongen een bepaalde identiteit op aan haar bewoners door processen van acculturatie en door de onderwerping van het Afrikaanse volk. Dit hoofdstuk focust vooral op de schepping van de Unie van Zuid Afrika in 1910 en wat dit betekende voor aspecten van de constructie van identiteit. Na het Zuid-Afrikaanse milieu binnen deze context geplaatst te hebben en de universaliteit van het onderwerp in ogenschouw genomen te hebben, hertaxeert hoofdstuk 2 de oorsprong en verspreiding van biografieën, zoals die in grote mate beïnvloed is door handel en de komst van de drukpers. Het poogt aan te tonen hoe taalverschuivingen en literaire conventies in Zuid Afrika op een later tijdstip van invloed zijn geweest dan in andere delen van de wereld. Juist zulke taalverschuivingen brengen de ontwikkeling van (zwarte) autobiografische werken in kaart, in dit geval in een poging de ingrijpende socius van het kolonialisme en zijn stiefkind, apartheid, te verlichten of te verzwaren. De autobiografische geschriften, zoals die geschreven door Afro-Amerikanen, grepen lezers aan doordat zij hen tot een innerlijke reflectie op hun eigen levens aanzetten. Op deze manier beïnvloedde de literatuur haar lezers om een nieuwe manier te vinden om hun Afrikaanse belevingswereld en ervaringen onder woorden te brengen, en om hun eigen identiteit te zoeken binnen de marginale ruimte tussen autonomie en de koloniserende structuur. Teneinde een dusdanige verwoording tot stand te brengen werd 'levensschrijven' als een toegankelijk genre beschouwd dat de 'leemten' opvulde door alledaagse praktijk. Literatuur wordt in dit geval bepaald door de interactie tussen Afrikaanse culturele tradities en de socio-historische omgeving welke een positief bewustzijn introduceert dat zich wil uiten in schrift. Zodra duidelijk wordt dat dit positieve bewustzijn niet voldoende gerepresenteerd wordt in een koloniale context, zal gezocht worden naar een alternatieve vertelling, niet alleen in een poging een culturele genealogie op te stellen, maar ook ter afbakening van een gebied waarbinnen de schrijver zich kan identificeren. Toen dit bewustzijn ontstond, werden autobiografische werken geschikt bevonden deze rol te vervullen door op een zinvollere manier een nieuwe(re) kijk op de wereld te bieden. Hierop voortbordurend beschouwt hoofdstuk 3 de prekoloniale concepties van het zelf en de ontwikkeling tot individu. Dit om ieder denkbeeld dat Afrikaanse gemeenschappen niet over een virulente zelfconceptualisatie beschikken te ontkrachten. Het boek ontsluiert aspecten van Afrikaanse zelfconceptualisatie die verschillen van Westerse versies op ontologische wijze. Door middel van een verkenning van de werken van de etnografen Hogt Alverson en Daniel Kunene wordt uiteengezet dat het zelf in een Afrikaanse context wordt beschouwd als inherent in zowel de namen gegeven aan elke pasgeborene en de sterk bepalende rol van lofdichten in het creëren van dat zelf als een wezen. Lofpoëzie verwordt daardoor tot het (auto)biografisch archief van het zelf; een archief dat zich uitstrekt tot de clan en de familie. Door deze uitgestrektheid wordt het zelf een 'zelf onder anderen'. De studie laat zien hoe het bijna onmogelijk is binnen Afrikaanse gemeenschappen als identiteit geen externe of groepsreferenties te hebben. In deze zin verwordt het Afrikaanse spreekwoord: motho ke motho ka betho (een persoon is een persoon door anderen) tot een wereldvisie van waaruit Afrikanen een eindeloos proces van dialogisme aangaan. Op welke manier deze blik op de wereld vervolgens vertaald wordt naar de modernistische vorm van autobiografieën wordt gedemonstreerd aan de hand van een analyse van autobiografische werken die pogen de Afrikaanse orale vormen nauw te verbinden met de Westerse interpretatie van het zelf. Het hoofdstuk neemt de oorsprong van politieke identiteiten in Zuid Afrika - voortvloeiend uit hoofdstuk 2 - in ogenschouw en bundelt dit besef van etnische, politieke en culturele identiteiten (samen) in de term 'Zuid-Afrikaans'. In het bijzonder rijst de vraag: wie is een Zuid-Afrikaan en hoe definiëren we dan de autobiografische projecten uit dit deel van Afrika als ontegenzeggelijk 'Zuid-Afrikaans'? Hieruit vloeien de vervalsingen en de resulterende weerstand van identiteiten in Zuid-Afrikaanse autobiografieën voort, die grondig onderzocht worden in de hoofdstukken 4 tot 6. In deze teksten is het proces van zelf -schrijven en het patroon van zelfbewustzijn doorweven met intergerelateerde ervaringen, die een scala aan functies laat zien, zoals zelfverklaring, zelfontdekking, zelfverduidelijking, zelfformatie, zelfpresentatie en zelfverantwoording. Hoofdstuk 4 introduceert teksten die representatief zijn voor het vroege tijdperk van Zuid-Afrikaanse autobiografieën. Wat deze teksten bindt is het tijdvak waarin ze geschreven zijn en zodoende wat voor inzicht ze geven in zelfbegrip en zelfbewustzijn. Als we ook maar enig inzicht in Zuid-Afrikaanse autobiografieën en de daarin geconstrueerde identiteiten willen krijgen, zullen we moeten omgaan met de constructie van zulke identiteiten binnen het raamwerk van racisme. Hier botsen verschillende huidskleuren noodzakelijkerwijs en speelt de verwerking van deze botsing door het zelf een rol in zelfontdekking, zelfformatie en zelfjustificatie. De kritisch behandelde teksten in Hoofdstuk 4 laten de verschillende stijlen zien die voortkomen uit de manier waarop zelfreflectie wordt weergegeven door verhandelingen die geen 'vrij-drijvende' vertelling toestaan, op zich gezien als onmogelijk. De invloed van externe sociale, politieke en historische krachten op de afgeschilderde zelven maakt dat structurele verschillen onderscheiden kunnen worden. Derhalve onderzoekt het hoofdstuk het gevoel van tweeslachtigheid vertolkt door Wiliam Plomer en Roy Cambell, en, in tegenstelling hiermee, het diepgewortelde gevoel van vervreemding en zinloosheid vertolkt door Peter Abrahams, Es'kia Mphahlele en Bloke Modisane. Terwijl de eersten hun Zuid-Afrikaans-zijn als gegeven beschouwen en de anderen ernaar smachten, wordt het duidelijk dat zelfs voor diegenen die de staatsversie van Zuid-Afrikaansheid meegekregen hebben, een mate van ambiguïteit en zelfjustificatie mogelijk is. Gepositioneerd tussen deze twee tegenpolen ligt de zelf zoals voorgesteld en geleefd door Trevor Huddleston die gezien wordt als een ecclesiast, en daardoor bij machte is door het moeras van een vervalste en gevoedde identiteit te prikken. Huddleston laat met zijn autobiografische zelf zien dat eschatologische argumenten en gebruiken slechts voort blijven bestaan door machtsmisbruik. Deze teksten, geschreven tijdens de periode toen naleving van de wet de norm was, zetten in ieder geval zelven neer die worstelen met het begin van een staat van on-rede. In contrast hiermee openbaren latere teksten een verbeten verzet tegen een periode toen on-rede over de manier waarop levens geconceptualiseerd en geleefd konden worden niet aan de orde was. Hoofdstuk 5 verkent vervolgens de soorten van zelven die in het bijzonder vertolkt en gevoed werden tijdens de 'donkere dagen' uit de Zuid-Afrikaanse geschiedenis, sinds de jaren '60. Beginnend met de autobiografie van Helen Joseph wordt duidelijk dat het Zuid-Afrikaanse verzet tegen apartheid een geheel nieuwe betekenis kreeg vanwege de Freedom Charter, die het Zuid Afrika beschreef waarin mensen zouden willen wonen. Juist deze nieuwe betekenis van wat het is om tegen de opgelegde identiteiten in te gaan en te streven naar ideale Zuid-Afrikaanse identiteit, zoals neergelegd in de Freedom Charter, wordt in deze teksten naar voren gebracht. Hier worden de verschrikkelijke ervaringen van opsluiting gerelateerd aan het recht op een eigen identiteit waarvoor deze mensen streden. Van de 'vluchteling tegen heug en meug' Frank Chikane tot de gevangeniservaringen van Indres Naidoo, Simon Farisani en Caesarina Makhoere ontsluiert dit boek een grotendeels onbekend en voorheen verborgen geschiedenis van hoe ver de Zuid-Afrikaanse staat bereid was te gaan om haar tegenstanders te vernietigen. Ondanks de moeilijkheden die de autobiografische zelven ondervonden komt toch een onwrikbaar, schier bovenmenselijk geloof in de onvervreembaarheid van hun menselijke waardigheid, en daarmee identiteit, naar boven. De autobiografische zelven laten zien dat het overwinnen van de angst voor de blanke man, een bijkomende factor in het reguleren van het leven in het toenmalige Zuid Afrika, een belangrijke rol speelt in het verwoorden van een bevrijdende geest van verzet. Binnen het autobiografisch schrijven wordt redemptief lijden zo een bindend thema in deze periode, waarin het proces van de diepgewortelde identificatie met de weg naar bevrijding opkomt. Hoofdstuk 6 gaat over de Zuid-Afrikanen die gedurende het laatste deel van de twintigste eeuw fysieke ballingschap in Afrika en daarbuiten kozen als het middel om het lichaam en de ziel bij elkaar te houden. Het leven als balling wordt niet als probleemloos gepresenteerd: in feite zijn zulke problemen spiritueel in de zin dat gangbare referentiepunten dan weggevallen zijn. Het achterliggende idee van de bestudeerde teksten wordt ontsluierd door te laten zien hoe een land mensen zo beïnvloedt dat het onderdeel wordt van de zelfconceptualisatie van mensen. Aan de hand van Bessie Head en Es'kia Mphahlele tracht dit boek de ongrijpbaarheden van de ballingschap te illustreren, zelfs als dit diepgewortelde verlangen tot de behoefte van een toevluchtsoord leidt. Het is deze behoefte die Mphahlele in het bijzonder beschrijft: de schrijfster die, tegen alle verwachtingen in, naar Zuid Afrika terugkeert na een indrukwekkende academische carriere in Europa en de Verenigde Staten. Hier laat het autobiografische zelf het proces van heling van het gebroken verleden om het heden te kunnen begrijpen zien, net als Head haar eigen gebroken zelf herstelt in de relatieve veiligheid van Botswana. Contrasterend met deze twee teksten is de autobiografie van F.W. de Klerk. Met zijn zelfrechtvaardigende en bevooroordeelde toon voorziet het de studie van het noodzakelijke brandpunt, waardoor we de obstinate vasthoudendheid aan principes die de constructie van Zuid-Afrikaanse identiteiten zo'n uiterst slepend proces maakten, kunnen zien. Deze tekst presenteert de 'struggle' als een wedloop tussen de 'roots' en de routes waarmee de identiteiten verwezenlijkt, begrepen en onderhouden worden. In dit geval wordt identiteit als een hinderpaal ervaren omdat het zelf slechts gerealiseerd wordt door talige representaties van cultuur en geschiedenis. Het afsluitende hoofdstuk verkent de implicaties van geconstrueerde identiteiten in het Zuid Afrika van na 1996, het jaar waarin Zuid Afrika voor het eerst een representatieve en holistische grondwet aanvaarde. Hopelijk laat dit boek zien hoe marginalisatie als gevolg van een broze identiteit te voorkomen is. In een ethnolinguistische zin hebben Zuid-Afrikanen zich het recht verworven de identiteit te kiezen die het meeste recht doet aan hun belangen, boven een overkoepelende nationale identiteit. Uit de conclusie volgt dat een ware Zuid-Afrikaanse identiteit slechts dan zal verrijzen als dit aangrijpende erfgoed van het land door allen die er in leven geaccepteerd wordt. Niet alle aspecten van dit erfgoed zijn vrij van de pijnlijke herinneringen aan het verleden, maar, zoals president Thabo Mbeki's toespraak bij de aanvaarding van de nieuwe Zuid-Afrikaanse grondwet op 8 mei 1996 laat zien, kan er geen sprake zijn van een gemeenschappelijke Zuid-Afrikaanse identiteit zolang niet haar verleden, met al zijn tekortkomingen, de trotse bagage wordt van elke Zuid-Afrikaan. Identiteiten zijn complex en worden gevormd door een geschiedenis van veranderingen door economische, politieke, en culturele krachten. Zoals Mbeki hopelijk laat zien is het noodzakelijk ons hiervan bewust te zijn en de positieve energie die hierdoor vrij komt te kanaliseren in positieve en emanciperende richtingen.

Cover; Half Title; Series Page; Title; Copyright; Contents; List of Tables; Preface; Overview of Chapters; Acknowledgments; 1. Situating Trump; On Style; On Political Communication; Why Trump's Discourse Matters; 2. The Politics of White Rage; The Rhetorical Appeal of White Rage; Trump's Performance of White Rage; Implications and Conclusion; 3. Trump Tweets; Understanding the Logic of Twitter: A Medium Theory Perspective; Assessing @realDonaldTrump; Implications and Conclusion; 4. In Defense of Democracy; The Consequentiality of Trump's Rhetoric; Toward an Affective Politics of Resistance

Introduction / by Charles Gati -- Part One. From the Ivy League... -- Zbig, Henry, and the new U.S. foreign policy elite / Justin Vaisse -- The fall of totalitarianism and the rise of Zbigniew Brzezinski / David C. Engerman -- Anticipating the grand failure / Mark Kramer -- Part Two. To the National Security Council -- Setting the stage for the current era / David Rothkopf -- Beijing's friend, Moscow's foe / Warren I. Cohen and Nancy Bernkopf Tucker -- The caricature and the man / Robert A. Pastor -- Dealing with the Middle East / William B. Quandt -- Working hard, having fun at the NSC / Robert Hunter -- The evening report / James Thomson -- Part Three. The policy advocate -- Brzezinski, the Pope, and the "plot" to free Poland / Patrick Vaughan -- Witnessing the grand failure in Moscow, 1989 / Marin Strmecki -- Brzezinski and Iraq : the makings of a dove / James Mann -- Solving the Arab-Israeli Conflict / David Ignatius -- The strategic thinker / Adam Garfinkle -- Part Four. Portraits -- The professor / Stephen F. Szabo -- An appreciation / Francis Fukuyama -- A self-assessment / In conversation with Charles Gati -- Chronology of major events in Zbigniew Brzezinski's life -- List of contributors

This inspired collection offers a new paradigm for moving the world beyond violence as the first, and often only, response to violence. Through essays and poetry, prayers and meditations, Transforming Terror powerfully demonstrates that terrorist violence—defined here as any attack on unarmed civilians—can never be stopped by a return to the thinking that created it. A diverse array of contributors—writers, healers, spiritual and political leaders, scientists, and activists, including Desmond Tutu, Huston Smith, Riane Eisler, Daniel Ellsberg, Amos Oz, Fatema Mernissi, Fritjof Capra, George Lakoff, Mahmoud Darwish, Terry Tempest Williams, and Jack Kornfield—considers how we might transform the conditions that produce terrorist acts and bring true healing to the victims of these acts. Broadly encompassing both the Islamic and Western worlds, the book explores the nature of consciousness and offers a blueprint for change that makes peace possible. From unforgettable firsthand accounts of terrorism, the book draws us into awareness of our ecological and economic interdependence, the need for connectedness, and the innate human capacity for compassion

The War Comes Home is the first book to systematically document the U.S. government's neglect of soldiers returning from Iraq and Afghanistan. Aaron Glantz, who reported extensively from Iraq during the first three years of this war and has been reporting on the plight of veterans ever since, levels a devastating indictment against the Bush administration for its bald neglect of soldiers and its disingenuous reneging on their benefits. Glantz interviewed more than one hundred recent war veterans, and here he intersperses their haunting first-person accounts with investigations into specific concerns, such as the scandal at the Walter Reed Army Medical Center. This timely book does more than provide us with a personal connection to those whose service has cost them so dearly. It compels us to confront how America treats its veterans and to consider what kind of nation deifies its soldiers and then casts them off as damaged goods