Suchergebnisse

One of the essential objectives of this work is to change the optical approach of the local power phenomenon, opting for the approach of the territorial organization of local power from the perspective of the realities of the contemporary world. Within the thematic framework of the paper, I have pursued that the territorial organization of local power to be treated from the perspective of political and administrative sciences, referring to the Moldovan realities, but also to the influences of the integration in the European space. In order to solve the theoretical and practical problems related to the efficient territorial organization of the public power, I have used the paradigm of the territorial organization of the public power as the basis of the phenomenon investigation. The key idea of the paradigm is that the phenomenon of public power in the contemporary democratic state must be tackled not only in relation to the state but more broadly in the aspect of the existence of both the public power of the people and the existence and functioning of the local collectivities' public power as a power that has the same social nature but is different as form and content from the state one. These communities have their own public power, based on two essential elements: the local population and the local electoral system through which its representative bodies (decision-making and executive) are elected. The chapters of the papers imply complex researches regarding the territorial organization of the local power, in the idea that they would allow to identify a model of territorial organization of the local power in terms of the interests and needs of local collectivities in the Republic of Moldova. The final objective of the paper was to develop a theoretical vision of the reform of the territorial organization system of local power in accordance with the new realities and that would meet the political, social and economic challenges facing the Republic of Moldova. Reforming the territorial organization of the local public power on the basis of the recommendations made in the paper will help to overcome the negative tendencies that occur in the processes taking place in the society. Searching solutions to solve or identifying possible ways to resolve a problem does not necessarily mean finding an undoubtedly mean to solve the problem or a definite answer to the existing issue. In many cases, scientific researches does not put the end point in a scientific dispute or in a contradictory approach of a phenomenon, they only develop it, broaden the knowledge space and update it, providing research space to other researchers concerned about that issues and opportunities of choice and documentation for political decision-makers.

Divorce is, irrespective of the perspective of approaching the phenomenon from the point of view of the society typology, a form of social deviance that has as effect the dilution of family image and norms. We do not discuss here of a dilution of the traditional norms concerning family, as someone might misunderstand, it is an erosion of the idea of family in general. "Family" starts to have other forms than the "official" ones. Divorce is the last step in the process of erosion and dissolution of the central axis of the family – the marital couple. Despite the fact that we have considered the divorce as the last step in this process of dissolution, we have to admit the fact that, after the divorce, considering that the old couple had children, the existence of the family does not cease, it just takes a new form.
The research of the archives, preserved due to the parish notes (often duplicates), provides the opportunity of identifying the main issues at a certain epoch in the Romanian rural world concerning divorce and the act of divorcing. Our research is structured in two directions: 1. a broad one, through which we will make a quantitative analysis of the size of the phenomenon in the counties of Bihor and Satmar (by observing the particularities in the county seats) – in this way, we will try to calculate the divorce gross rate (by calculating the number of divorces at one thousand inhabitants); 2. the other direction, through a case study on the Greek-Catholic parishes of the diocese of Oradea, will pursue a rather qualitative analysis without ignoring the quantitative aspect. The choice of the Greek-Catholic parishes was made for several reasons: the first is the quality of the materials preserved; the second is the fact that the confession, unlike the Roman-Catholic one for instance, accepts the divorce, thus providing the opportunity of bringing to light the separations undoubtedly existing in the Catholic environment; the third is that we think that, by its position as compared to the two Churches (Catholic and Orthodox), the Uniate Church provides an image that is closer to the reality as shown on the level of the whole population in the region.

Territorial-administrative delimitation is a system of territorial organization, which serves as a legal basis for the functioning of local administrative institutions. Effectiveness of these institutions depends from rationality of territorial-administrative delimitation. Territorial-administrative delimitation follows location of local public administrative authorities at the first and second levels in a specific territorial, juridical and administrative framework for effective administration of locality, and in order to achieve principles of local autonomy and decentralization of public services. Under the chronological aspect, the process of territorial-administrative delimitation of the Republic of Moldova went through three distinct phases within two decades of independence: The first phase - perpetuation of centralized territorial-administrative delimitation of soviet type, which embraces the periods from declaration of Independence up to entry into force the Law no. 191 - XIV from 12.11.1998. Second phase - trying to build territorial-administrative system in the spirit of the principles of decentralization, which lasted from the date of entering into force of the Law no. 191 - XIV from 12.11.1998 until 29.01.2002, the date of entering into force of the Law no. 764191 - XIV from 27.12.2001. Third phase – returning to central territorial-administrative delimitation, which starts on 29.01.2002 and lasts till present. It is an axiom that the Republic of Moldova must give up the soviet system of territorial-administrative delimitation. It is more complicate to find the ideal model, which will correspond to new provocations that will face the Republic of Moldova in future. Determination of territorial limits of local collectivities is a very complex work and depends from a lot of facts. That is why, the judicious delimitation of territorial limits of local collectivities is important to consider the following moments: 1. Being by nature a matter of national interest, changing array of administrative organization of the territory of the state should be a result of public debates, determinedly with large participation of local authorities at the both levels as well as with citizens. 2. Territorial-administrative delimitation should be realized in a perspective of overall society development, as well as objectives and duties, which will return to administrative system in future. 3. The option for special model of territorial-administrative organization should be a result of one deep scientific survey. 4. For the delimitation of territorial-administrative units (as a number, structure, dimension, etc) can not be neglected social, material, financial and other nature costs, for short, medium or long term, that these activities involve and which the society must face. 5. Studying different models and practices of territorial organization of local autonomy has a great importance. Analyzing international practices in a matter of territorial delimitation, consequences of various options of local structures, such as studying arguments pro or contra of these structures in different states gave us the opportunity to establish that the process of territorial delimitation is determined not only by objective factors, but also by the subjective.

Het boek Analyzing narrative reality gaat in op de reflexieve relatie tussen het construeren van een narratief en de context waarin dit plaatsvindt. In de inleiding van het boek positioneren de auteurs, beiden hoogleraar in de sociologie, zich binnen het veld van narratieve analyse. Zij zijn de mening toegedaan dat narratieve analyse binnen de sociale wetenschappen een vrij beperkte focus heeft. In deze benadering worden verhalen doorgaans op band opgenomen, om vervolgens in tekst te worden omgezet. Centraal staat het analyseren van de interne structuur van een tekst, bijvoorbeeld op thema's en opbouw. Deze benadering verwaarloost volgens de auteurs de specifieke omstandigheden waarin het narratief tot stand is gekomen. Een uitsluitend op tekst gebaseerde analyse doet geen recht aan de dynamiek en contingentie van de realiteit waarin een narratief gesitueerd is en gevormd wordt.Het doel van dit boek is om met behulp van de etnografische methode een analytisch kader te ontwikkelen dat recht kan doen aan deze narratieve realiteit.Het boek is geschreven voor sociale wetenschappers, van studenten tot ervaren wetenschappers, voor wie teksten alleen niet (meer) toereikend zijn.Het boek is onderverdeeld in vier delen die op elkaar voortbouwen. Elk deel bestaat uit een aantal korte hoofdstukken die elk een specifiek concept centraal stellen, zoals de rol van cultuur, relaties en status binnen de constructie van een narratief. Vervolgens worden excerpten uit interviewmateriaal gebruikt om elk concept empirisch in te bedden. Elk hoofdstuk wordt afgesloten met een korte samenvatting.In deel I werken de auteurs hun specifieke etnografische methode verder uit.Etnografie is een basisvorm van kwalitatief onderzoek. In het algemeen verwijst zij naar een beschrijvende studie van alledaagse leefwijzen en praktijken van volken of (deel)collectiviteiten. De auteurs benadrukken dat het hun gaat om een specifieke toepassing van etnografisch onderzoek, namelijk narratieve etnografie (p. 22). Dit is een methode die niet uitsluitend gericht is op een narratief in de zin van een platte tekst, maar een methode van dataverzameling en -analyse die de relaties tussen omstandigheden, actoren en handelingen in relatie tot het formuleren van een narratief gelijktijdig onderzoekt en analyseert. Dit betekent dat je als onderzoeker ter plekke de context moet vastleggen door middel van directe observatie, audio- en videoregistratie en aantekeningen. Hoe je als onderzoeker de omstandigheden empirisch kunt vastleggen en vervolgens kunt analyseren, wordt toegelicht in deel II en III.Deel II gaat in op de verschillende praktijken die een rol spelen bij de totstandkoming van een verhaal, zoals de relatie tussen de verteller en de luisteraar, de rol van non-verbale houdingen en machtsfactoren. Welke verhalen kunnen worden verteld en welke niet? Om als kwalitatief onderzoeker gevoel voor deze aspecten te ontwikkelen, is het volgens de auteurs van belang om niet alleen af te gaan op hetgeen de geïnterviewde zegt, maar onder meer ook aantekeningen van de situatie te maken, aanverwanten te interviewen en vast te leggen hoe een verhaal verteld wordt. Welke nadrukken worden gelegd? Hoe wordt een verhaal ondersteund met gebaren?In deel III zoomen de auteurs in op de invloed van omgevingsfactoren zoals relaties, openbare gelegenheden, lokale cultuur, banen en status op de totstandkoming van narratieven. Hoewel deze omgevingsfactoren niet allesbepalend zijn, vormen ze wel de horizon waartegen narratieven tot stand komen. Verhalen en betekenissen kunnen veranderen zodra deze omgevingsfactoren veranderen, aldus de auteurs. Voor de kwalitatieve onderzoeker is het van belang te bepalen in hoeverre de omgevingsfactoren van invloed zijn op wat wel of niet verteld wordt. De auteurs laten zien hoe je als kwalitatieve onderzoeker door middel van het stellen van bepaalde vragen en observaties sensitief kan worden voor deze omgevingsfactoren.Deel IV, het laatste deel, behandelt de kwesties van narratieve adequaatheid en kwaliteitscontrole, namelijk wat is een goed narratief en wat geldt als goede data? Om deze vragen te beantwoorden moet de kwalitatieve onderzoeker niet beginnen met abstracte, algemene standaarden om de validiteit en betrouwbaarheid van data te evalueren. De auteurs adviseren te beginnen bij het materiaal, bij de lokale praktijk, en te beoordelen welke criteria de onderzochten zelf hanteren in het beoordelen van een verhaal als 'goed' of 'adequaat'. Wat geldt bijvoorbeeld in de context van het straatleven als een goed verhaal? Uit welke elementen bestaat zo'n verhaal?

Het proefschrift heeft als onderwerp de toekomst van de Vlaamse parochiekerken. Het definieert het kerkenprobleem als een vierledige uitdaging. (1) Er is een gebrek aan voorgangers voor de katholieke eredienst; (2) het kerkbezoek neemt gestaag af, maar voor bijzondere vieringen zoals doopsels en begrafenissen blijft de parochiekerk dienst doen voor een groot deel van de bevolking; (3) de kosten (zowel qua exploitatie als qua investeringen) met betrekking tot de parochiekerken stijgen; en (4) het risico op verval van de kerken neemt toe, hoewel dat via de doorgaans goede zorgen door de kerkfabrieken (een systeem dat quasi uniek in de wereld is) te overzien blijft. De volledige uitdaging echter is niet alleen via cijfers te begrijpen: politici en erfgoedexperts dreigen het kerkenprobleem te generaliseren en oplossingen, tot herbestemming toe, te projecteren die in feite geen antwoord zijn op de concrete situaties in de Vlaamse parochies. Vandaag is het daarom nodig om het kerkenprobleem te zien als een breed-maatschappelijk en steeds gesitueerd probleem. Het kerkenprobleem is te complex, te specifiek en telkens te lokaal om een generalistische aanpak voor te stellen die gebaseerd is op a priori categorieën. Dat leidt tot de volgende dubbele onderzoeksvraag: welke strategische aanpak van het bestaande kerkprobleem leidt tot zowel een architecturale herdefiniëring als een conviviale herwaardering van het kerkgebouw? Dit onderzoek tast een mogelijk spoor af; het vindt daarvoor inspiratie in de Actor-Network Theory en de spatial-agencypraktijk en - theorie (of: de expliciet maatschappelijk geëngageerde architectuur), twee kennisdomeinen die complexiteit, specificiteit en het lokale aspect steeds incalculeren en daarenboven theorie en praktijk niet zien als gescheiden werelden. Ook veldonderzoek speelt een belangrijke rol in dit onderzoek; er is gekozen voor de Schulense Sint-Jan de Doperkerk (Schulen is een deelgemeente van het Limburgse Herk-de-Stad) als casestudy. Het onderzoek werkt een strategie voor de Vlaamse parochiekerken uit die meer pragmatisch is en meer op de praktijk gericht dan wat verschillende experts ter zake voorstellen; het brengt aanknopingspunten, ' propositions' (naar de Franse filosoof en socioloog Bruno Latour), in kaart die het kerkgebouw zelf aanbiedt. Om dat te verwezenlijken bouwt het onderzoek eerst een brede definitie - een dikke beschrijving - op van wat het kerkgebouw is door na te gaan wat het kerkgebouw werkelijk doet of teweegbrengt (herdefiniëring). Aan de hand van de aanknopingspunten articuleert de tekst mogelijke invullingen voor het kerkgebouw (herwaardering). In hoofdzaak bestaat het proefschrift uit drie delen: (1) een status quaestionis met betrekking tot het debat over de toekomst van de parochiekerken, met de nadruk op Vlaanderen, (2) een nieuw (theoretisch) onderzoekskader dat voortkomt uit een kritiek op hoe experts denken over de parochiekerken en dat steunt op het spatial-agencydiscours en op hedendaagse sociale theorie, en (3) de uitwerking van een methodiek of een protocol om het kerkenprobleem praktisch te behandelen, gebaseerd op het nieuwe onderzoekskader en uitgewerkt als een constante wisselwerking van theorie en praktijk. Dat is de wijze waarop de dubbele onderzoeksvraag onderzocht werd. Doorheen het onderzoek verschijnt nevenbestemming, als een aanpak die (pragmatisch) voortbouwt op wat al voorhanden is, méér als oplossing dan harde herbestemming. Dat betekent niet dat het zinvol is om herbestemming op voorhand uit te sluiten. Via dorpsvergaderingen, enquêtes, publieke acties in het kerkgebouw en ontwerpend onderzoek en participatiesessies aan de hand van grote maquettes werd de maatschappelijke performance van de Schulense parochiekerk onderzocht en werden mogelijke toekomstige invullingen getest. De praktijk voedde in die zin de strategie evenveel als de theorie. Meer nog: de praktijk weerlegde belangrijke delen van de bestaande theorie rond de toekomst van de parochiekerken.

The hereafter following is abstract of the discourse held by Prof. dr. ir. C. L. Temminck Groll in honour of the jubilee 1899-1989 of the KNOB on September 23th 1989. The KNOB (Royal Antiquarian Society of the Netherlands) exists 90 years. A respectable age after human standards. Although a society depends on human devotion it does not know age limitations. This is an excellent moment to reflect upon our centenary. Then, in 1999, we will have to present an extremely good manifest for the coming millennium! We have been spoiled very much during the past 90 years. Which of the founders would have expected so many people professionally involved at the protection of monuments? Which of them could have estimated the money available to realize restoration activities? Still, despite of all we obtained, we are rightly concerned about our country and especially that part of the world beyond our borders. These concerns are formulated by the National Geographic Society which hereby stated: 'Can we save this fragile earth?' This society aims at the earth herself as well as at human achievements. Co-operation between the protection of nature and the protection of monuments certainly is sensible and could be one of our future actions. How much nature, how much culture is not already 'dead'! Wren's St. Benet in London f.e. seems saved, but surrounded by flowing thoroughfares the church misses every relation with the original urban structure. Thus in fact the monument has not been saved. At Liège, Belgium, 20th century traffic and concrete buildings overran the medieval Place St. Lambert. And what about the European countryside? How much harmonious farmer's land has not been industrialized yet? Old structures disappear everywhere. Instead of the newly made our Society had to study more and more the continuous changes of the already extant. As to our foreign activities, we can distinguish three angles of incidence. First of all: what can we learn from other countries? Our founder mr. dr. J.C. Overvoorde already realized the importance of study of the way monuments are protected in different European countries. ICOMOS at present is the platform to discuss organizational and substantial aspects. Second: stock-taking of Dutch cultural influences to other regions in Europe, which subject used to attract more attention than it does now. At last: Dutch influences beyond European borders. Like our founder in 1910-11 studied Hindu-Buddhistic antiquaries and the monuments of the Dutch East-Indian Company our Foundation Social History of the Dutch Oversea studies these treasures now. One of her working-groups tries to solve Indonesian problems with respect to the protection of monuments and started stocktaking of especially younger architecture and town-planning. Still, a lot remains to be done on this field in the 'West'! Borders fade. But with the introduction of new fields of work we may not forget the old. Not the older monuments, since we are occupied with the young, not the Dutch, being directed at the whole world. After the question of what we study, the question rises how. Our purpose always was protection. Unlike nature culture cannot renew herself: we have to 'maintain'. And then mankind also is a piece of nature with continuous new desires to which the extant has been adapted. 'Maintain' as well as 'adapt to' means: to change. We can let nature change the made - how beautifully weathered the ruins are! - but we can also preserve the weathering - until now. Replacement of weathered material by new in the shape of colour it used to have is another possibility. Also opinions about this sort of alterations are constantly changing. Thus a platform like the KNOB at national level or ICOMOS at international level will always be needed. That's why: an extremely good manifesto in 10 years. One that states that we are occupied with changing instead of static affairs. Alterations must be directed professionally in a careful and modest way. For the real is infinitely more valuable than the copy.