Suchergebnisse

Elektronik Para ve Makro Ekonomik Etkileri başlıklı bu çalışmada amaçlanan Nakit para kullanılmayan bir toplum olabilir mi? sorusunun cevabını aramak ve böyle bir sistemin olası sonuçlarını ortaya koymaktır. Teknolojideki gelişmeler hızla ilerlemektedir ve dolayısıyla bireylerin tercihleri ve beklentileri de farklılaşmaktadır. Teknolojideki, beklentiler ve tercihlerdeki değişimler, finansal kurumların kendilerini bu gelişmeler ve beklentiler doğrultusunda yapılandırmasını gerektirmektedir. Araştırmalar, internetin diğer teknolojik ürünlere kıyasla çok kısa bir sürede ve çok hızlı bir şekilde yaygınlaştığını ortaya koymaktadır. İnternet aracılığıyla ticaretin şekli değişmekte ve şirketler elektronik ticaret aracılığıyla önemli bir rekabet avantajı sağlamaktadırlar. Şirketler elektronik ticareti pazara yeni ürünler ve hizmetler sunmalarını, yeni coğrafi pazarlara ulaşmalarını ve yeni endüstrilere girmelerini sağladığı için tercih etmektedirler. İnternet, kurumlarıyla, yasalarıyla, araçlarıyla kendi dünyasını yaratmakta. Gerçek dünyada olduğu gibi sanal dünyada da en önemli unsurlardan bir tanesi para. Elektronik para konusunda, Avrupa ve ABD'de özel şirketler ve kamu kuruluşları tarafından uzun bir süredir araştırmalar yapılmakta. Yakın dönemde ise bu konudaki hukuki ve finansal düzenlemelere hız kazandırılmış durumdadır. Ulusal sınırların ortadan kalktığı bir dünyada, hiç bir ülkenin bu gelişmeleri göz ardı etmesi mümkün değildir. Türkiye Avrupa Birliğine "eAvrupa+" kapsamında 2003 yılının sonuna kadar e-devlet olacağına dair taahhütlerde bulunmuştur. Yukarıda da bahsettiğim gibi teknolojik gelişmeler, internetin yaygın bir şekilde kullanımı ve genişleyen elektronik ticaret hacmi yeni ödeme sistemleri ihtiyacını ortaya çıkarmıştır. Çalışmamda bu ihtiyaçlar neticesinde ortaya çıkan elektronik paranın yaratabileceği makro ekonomik sorunları incelemeye çalıştım. Bu incelemeyi yaparken paranın tanımına ve miktar teorisine yer verdim. Daha sonra nakit kullanan toplumla, nakitsiz toplum arasında bir basamak olarak da nitelendirebileceğimiz kredi kartlarının para talebi ve paranın dolanım hızı üzerindeki etkilerine yer verdim. Ayrıca parayı, nakit para, plastik para ve elektronik para olarak üç sürece ayırdım. Bu şekilde paranın gelişimine tarihsel bir süreç içerisinde bakarak geleceğe yönelik varsayımlarda bulunmaya çalıştım. Elektronik para, para tanımlarının kapsamını genişletecek, Merkez Bankalarının ekonomideki konumlarını farklılaştıracak, ekonomileri finansal krizlere daha duyarlı hale getirecektir. Bu bağlamda elektronik para konusunda yasal düzenlemelere, teknolojik altyapının geliştirilmesine ve ekonomik birimlerin düzenlenmesine yönelik çalışmalara hız verilmelidir. ; The aim of this study titled Electronic Money and its Macroeconomic Impacts is to search for the answer to the question? Can there be such a society that does not use cash and to bring forward the possible consequences of such a system. Technological developments are taking place with great speed, causing individual preferences and expectations necessitate a reconstruction of financial institutaions in the light of those changes. Studies reveal that the Internet, compared to other technological products, has spread widely in a very short time. Through the Internet, trade is also changing and companies are gaining a significant advantage through e-trade. E-trade is preffered by companies because it enables them to offer the market new products and services, to reach new geographic markets, and to gain access to new industries. The internet is creating a world of its own through its institutions, laws, and tools. Just as in the real world, one of the most important elements in this virtual world is money. Studies on e-money are being carried out by private companies and public institutions in Europe and the United States since long. Recently, the legal and financial regulations concerning this have been accelelerated. In a world where national boundaries are disappearing, no country can afford not to take these developments into consideration. Turkey has made commitments to the European Union as to become an e-state within "e-Europe+" by the end of 2003. As I mentioned above, as a result of technological developments, widespread use of internet and the increasing size of electronic trade, a great need of new payment systems has been occured. In this thesis, I have tried to analyse the macroeconomic consequences of electronic money. In this study, I have presented a definition of money and the quantity theory. Then, I have discussed the influences of credit cards which can be qualified as the transitional tool between cash user and non-cash user societies on the demand for and the circulation rate of money. Also, I have analyzed these consequences by classifying money to three parts as cash money, plastic money and electronic money. I have tried to make assumptions by looking the process of the historical development of money. The descriptions of money will be expanded, the positions of Central Banks will be different from their present positions and the tendencies of the economies towards to the financial crisis will be increased.To be ready to these probable conditions, countries have to speed up the arrangements of the legal and financial institutions.

"Elektronik Para ve Makro Ekonomik Etkileri" başlıklı bu çalışmada amaçlanan `Nakit para kullanılmayan bir toplum olabilir mi?' sorusunun cevabını aramak ve böyle bir sistemin olası sonuçlarını ortaya koymaktır. Teknolojideki gelişmeler hızla ilerlemektedir ve dolayısıyla bireylerin tercihleri ve beklentileri de farklılaşmaktadır. Teknolojideki, beklentiler ve tercihlerdeki değişimler, finansal kurumların kendilerini bu gelişmeler ve beklentiler doğrultusunda yapılandırmasını gerektirmektedir. Araştırmalar, internetin diğer teknolojik ürünlere kıyasla çok kısa bir sürede ve çok hızlı bir şekilde yaygınlaştığını ortaya koymaktadır. İnternet aracılığıyla ticaretin şekli değişmekte ve şirketler elektronik ticaret aracılığıyla önemli bir rekabet avantajı sağlamaktadırlar. Şirketler elektronik ticareti pazara yeni ürünler ve hizmetler sunmalarını, yeni coğrafi pazarlara ulaşmalarını ve yeni endüstrilere girmelerini sağladığı için tercih etmektedirler. İnternet, kurumlarıyla, yasalarıyla, araçlarıyla kendi dünyasını yaratmakta. Gerçek dünyada olduğu gibi sanal dünyada da en önemli unsurlardan bir tanesi para. Elektronik para konusunda, Avrupa ve ABD'de özel şirketler ve kamu kuruluşları tarafından uzun bir süredir araştırmalar yapılmakta. Yakın dönemde ise bu konudaki hukuki ve finansal düzenlemelere hız kazandırılmış durumdadır. Ulusal sınırların ortadan kalktığı bir dünyada, hiç bir ülkenin bu gelişmeleri göz ardı etmesi mümkün değildir. Türkiye Avrupa Birliğine eAvrupa kapsamında 2003 yılının sonuna kadar E-devlet olacağına dair taahhütlerde bulunmuştur. Yukarıda da bahsettiğim gibi teknolojik gelişmeler, internetin yaygın bir şekilde kullanımı ve genişleyen elektronik ticaret hacmi yeni ödeme sistemleri ihtiyacını ortaya çıkarmıştır. Çalışmamda bu ihtiyaçlar neticesinde ortaya çıkan elektronik paranın yaratabileceği makro ekonomik sorunları incelemeye çalıştım. Bu incelemeyi yaparken paranın tanımına ve miktar teorisine yer verdim. Daha sonra nakit kullanan toplumla, nakitsiz toplum arasında bir basamak olarak da nitelendirebileceğimiz kredi kartlarının para talebi ve paranın dolanım hızı üzerindeki etkilerine yer verdim. Ayrıca parayı, nakit para, plastik para ve elektronik para olarak üç sürece ayırdım. Bu şekilde paranın gelişimine tarihsel bir süreç içerisinde bakarak geleceğe yönelik varsayımlarda bulunmaya çalıştım. Elektronik para, para tanımlarının kapsamını genişletecek, Merkez Bankalarının ekonomideki konumlarını farklılaştıracak, ekonomileri finansal krizlere daha duyarlı hale getirecektir. Bu bağlamda elektronik para konusunda yasal düzenlemelere, teknolojik altyapının geliştirilmesine ve ekonomik birimlerin düzenlenmesine yönelik çalışmalara hız verilmelidir. ; The aim of this study titled "Electronic Money and its Macroeconomic Impacts" is to search for the answer to the question Can there be such a society that does not use cash? and to bring forward the possible consequences of such a system. Technological developments are taking place with great speed, causing individual preferences and expectations necessitate a reconstruction of financial institutaions in the light of those changes. Studies reveal that the Internet, compared to other technological products, has spread widely in a very short time. Through the Internet, trade is also changing and companies are gaining a significant advantage through e-trade. E-trade is preffered by companies because it enables them to offer the market new products and services, to reach new geographic markets, and to gain access to new industries. The internet is creating a world of its own through its institutions, laws, and tools. Just as in the real world, one of the most important elements in this virtual world is money. Studies on e-money are being carried out by private companies and public institutions in Europe and the United States since long. Recently, the legal and financial regulations concerning this have been accelelerated. In a world where national boundaries are disappearing, no country can afford not to take these developments into consideration. Turkey has made commitments to the European Union as to become an e-state within "e-Europe+" by the end of 2003. As I mentioned above, as a result of technological developments, widespread use of internet and the increasing size of electronic trade, a great need of new payment systems has been occured. In this thesis, I have tried to analyse the macroeconomic consequences of electronic money. In this study, I have presented a definition of money and the quantity theory. Then, I have discussed the influences of credit cards ? which can be qualified as the transitional tool between cash user and non-cash user societies on the demand for and the circulation rate of money. Also, I have analyzed these consequences by classifying money to three parts as cash money, plastic money and electronic money. I have tried to make assumptions by looking the process of the historical development of money. The descriptions of money will be expanded, the positions of Central Banks will be different from their present positions and the tendencies of the economies towards to the financial crisis will be increased.To be ready to these probable conditions, countries have to speed up the arrangements of the legal and financial institutions.

ÖZETİsrail, Osmanlı sonrası Ortadoğu politikasının belirleyici ögelerinden biridir. İsrail dış politikası üzerinde etken olan iç politika aktörlerinin tanınması bölgesel politikanın anlaşılabilmesi için zorunludur. İsrail'in dış politika aktörleri içinde en ilgi çekeni şüphesiz politikalarını din eksenli olarak belirleyen ve fakat gerektiğinde pragmatik kararlar alabilen 'Radikal Sağ Partiler'dir. Kuramsal olarak seküler bir devlet sistemi kurmuş olan İsrail'in iç ve dış politikasında parlamenter güçlerine oranla oldukça fazla nüfuzları olan bu partilerin İsrail dış politikasını belirleyen aktörler mi oldukları, yoksa seküler fakat yayılmacı liderler tarafından 'pazarlık kozu veya günah keçisi' olarak mı kullanıldıklarının belirlenmesi gerekmektedir. Tezimizin ana konusu, İsrail politikasındaki varlığı devletin kurulmasından öncesine dayanan MafDaL partisinin (Miflaga Datit Le'umit: Dinî Millî Parti) Batı Şeria ve Gazze Şeridi ile alakalı politikaların belirlenmesine etkisidir. Bu bağlamda MafDaL'ın ideolojik ve dinî temelleri incelenmiş, bu temellerin parti politikalarındaki ağırlığı ele alınmış, partinin varlığının son elli yılında geçirdiği evrim ve bu evrim sırasında edindiği dış politika prensipleri anlaşılmaya çalışılmıştır. Tezimizin ulaştığı temel kanılar şu şekilde özetlenebilir:1.İsrail radikal sağı 1967 öncesinde 'yayılmacı', 1967 sonrasında 'yerleşimci' bir çizgi takip etmiştir.2.Radikal sağ partiler yer aldıkları koalisyon tabanının genişliği ile ters orantılı bir 'şantaj' gücünü ellerinde tuttuklarından daha dar koalisyonlarda fazlaca etkin olmuşlar, bu sebeple de milli birlik hükümeti veya geniş tabanlı hükümetlerden rahatsız olmuşlardır. 3.MafDaL girdiği koalisyonlarda yer alan tek dindar parti olmak istemiş, bunu sağlayamadığında hükümetten siyasi ve ekonomik talepleri olmayan anti-Siyonist Aguda partileri ile aynı koalisyonda yer almayı tercih etmiştir. 4.Din eksenli radikal sağ partiler gerektiğinde gayet pragmatist politikaları destekleyebilmişlerdir. 5.Ultra-Ortodoks Şas Partisi'nin ortaya çıkması ve MafDaL'ın 'sosyo ekonomik tabakaların alt sınıflarından' aldığı oyları kapmasından sonra MafDaL yerleşim birimleri endeksli bir politika belirlemek zorunda kalmış ve dış politika çizgisi daha uzlaşmaz bir noktaya kaymıştır.6.İsrail radikal sağının bütün partileri gibi MafDaL da lider endeksli bir partidir ve değişen liderlikle birlikte dış politika çizgilerinde de belirgin değişiklikler sergilemektedir. Tezimiz İsrail radikal sağının özel olaylar karşısında gösterdikleri tepkileri olay bazında incelemiş ve bunlardan genel bir politika çizgisine ulaşmaya çalışmıştır. Sonuç bölümünde Oslo Süreci'nin genelde radikal sağ, özelde de MafDaL üzerine etkisi incelenmiş, din eksenli partilerin sürekli artan oy potansiyeli göz önüne alınarak bu partilerin İsrail'in ve Ortadoğu'nun geleceğine ne şekilde yön verebilecekleri hakkında bir yargıya varılmaya çalışılmıştır. SUMMARYOne of the determinants of the post-Ottoman Middle East Politics is Israel. An understanding of the domestic policy actors is necessary for the understanding of the regional politics. Among the foreign policy actors of Israel the ones that deserve most attention are the 'Radical Right Parties' that determine their policies with a religious orientation but can take pragmatic decisions when necessary. It is necessary to determine whether those parties with their powers in the domestic and foreign policy of Israel disproportionate to their parliamentary seats are the determining factors in the Israeli foreign policy making, or they are used by secular but territorial maximalist leaders as 'bargaining cards or scapegoats'.The main topic of the current thesis is the impact of MafDaL (Miflaga Datit Le'umit: National Religious Party) as a party the presence of which predates the state of Israel political existence on the determination of policies on the West Bank and Gazza Strip. In this connection the ideological and religious foundations of MafDaL has been studied, the weight of these foundations on the party politics has been examined, and the evolution the party passed by in the last fifty years of its existence and the foreign policy principles it acquired during this evolution have been tried to be understood. The basic understandings the current thesis arrived can be summarized as such:1.The political line of the Israeli radical right has been 'territorial maximalism' before 1967 and 'settlement' after 1967.2.Since the radical rightwing parties used to enjoy a 'blackmail potential' disproportional to the broadness of the base of the coalitions they took place, they have been more influential in narrow coalitions and thus were critical of National Unity Governments and broad coalitions. 3.MafDaL preferred to be the only religious party in the coalitions it took place and if could not manage to do this, it preferred to be together with Anti-Sionist Aguda Parties that had no political or economic demands from the governments.4.Religiously oriented radical right parties managed to support highly pragmatic policies when necessary.5.After the establishment of the ultra-orthodox Shas Party and its catching the votes of MafDaL's supporters from 'the lower socioeconomic echelons of the society' MafDaL was forced to keep a settlements oriented policy and its foreign policy orientation became tougher. 6.Like all other radical right parties of Israel, MafDaL is a leader oriented party and with the leadership changing it demonstrates significant changes in its policy lines. The thesis examined the reactions of Israeli radical right on specific events and from these tried to reach to a general policy line. In the final chapter the impact of the Oslo Process on the radical right in general and on MafDaL in private is examined and the continuously increasing vote potential of the religiously oriented parties taken into consideration, an attempt was made to reach an understanding of what kind of a form these parties will give to the future of Israel and the Middle East.

Türkiye'de liberaller arası bölünmeyi ele alan bu çalışma, yaklaşık elli yıl arayla kurulan ve benzer süreçleri yaşayan, iki önemli liberal sivil toplum kuruluşunun ayrışmalarını konu edinmektedir. Bu sivil toplum kuruluşları; 1947 yılında Ahmet Emin Yalman ve Ali Fuat Başgil tarafından kurulan Hür Fikirleri Yayma Cemiyeti ve Atilla Yayla ile Mustafa Erdoğan'ın 1992 yılında kuruculuğunu yaptıkları Liberal Düşünce Topluluğu'dur. Ülkede, tek parti yönetimine karşı, 'liberal değerler' üst söylemiyle mücadele veren Hür Fikirleri Yayma Cemiyeti, çok partili hayata geçiş ile birlikte, kimlikler üzerinden 'liberal kavrayış farklılıkların' açığa çıkması sonucunda dağılmıştır. Yalman'ın liberalizme bakışı Batılılaşma, serbest girişim, ilerleme, basın özgürlüğü ve yabancı sermaye gibi unsurlar etrafında şekillenirken, Başgil liberalizmi, daha çok muhafazakâr kesimin, düşünce, din ve ibadet özgürlüğü olarak algılamaktadır. Başgil'in görüşlerindeki baskın muhafazakâr içerik, Yalman tarafından aydınlanma ürünü olan liberal felsefeye tamamen zıttır. Cemiyet, Başgil ve Yalman'ın ortak hedefi olan Demokrat Parti'nin iktidara gelmesinin ardından, liberal öz ile muhafazakâr eğilimler arasındaki sınır noktasında sorun yaşayarak bölünmüştür. Dünyada kabul gören liberalizm kavrayışı ile Türkiye'de algılanan liberalizm pratiğinde açığa çıkan benzer bir paradoks, Liberal Düşünce Topluluğu'nun iki önemli ismi Mustafa Erdoğan ile Atilla Yayla arasında yaşanan fikirsel ayrışmanın da temelini oluşturmuştur. Liberal düşüncenin merkezi olan Batıda, liberalizmin evrensel ilkeleri: bireycilik, özgürlükler, hukukun üstünlüğü, rekabete dayalı piyasa düzeni, demokrasi ve sınırlı devlet gibi sayısını çoğaltabileceğimiz unsurlardır. Bu ilkelerle birlikte, bugün liberalizmden bahsederken salt bir kavram ya da ideolojiden değil, dünya genelinde mutlak kabul gören genel bir siyasi ve uluslararası düzenden bahsetmekteyiz. Türkiye'de ise daha çok liberal fikirlerle muhafazakârlık vii içiçe geçmiş görünmektedir. Türkiye'de "sağ-liberal" geleneği temsil eden Liberal Düşünce Topluluğu (buradaki "sağ" kelimesi, liberal yelpazedeki tercihleri değil, kökenini ifade etmektedir) sağ muhafazakâr çevreden gelip liberal fikirleri temelde kabul eden fakat geçmişte sahip olduğu muhafazakâr refleksleri koruyan bir grubu işaret eder. Liberal Düşünce Topluluğu içinde ağırlıklı olan, Anadolu kökenli, orta-alt sosyo-ekonomik sınıftan beslenen bu damar, topluluğun muhafazakârlar ile kentli, sekülerle dindar arasında bir köprü görevi görebilmesi gibi ülkeye has bir işleve de sahiptir. Ancak Gezi Olayları ile birlikte muhafazakâr iktidar ile modernist milliyetçi kesimler arasında beliren derin fikir ayrılıkları, Liberal Düşünce Topluluğu'nun geçmişteki rolünü sorgulamasına ve nihayetinde topluluğun bölünmesine yol açmıştır. Benzer diyalektiklere sahip Hür Fikirleri Yayma Cemiyeti ile Liberal Düşünce Topluluğu'nu karşılaştırarak Türkiye'de liberalizmin kapsamlı bir fotoğrafını da çekmeye çabalayan bu çalışma, ülkede liberal ilkeleri savunma iddiasında bulunan entelektüel kesimin, egemen ideolojiye mensup; liberal hoşgörü ve otonom birey ilkelerine sahip birer cemiyet üyesi olmaktan çok, siyasi tutum arayışında birer cemaat mensubuna dönüşerek, ideolojilerini salt bir doktrin olmaktan ziyade iktidar ekseninde (yakınlık/karşıtlık) konumlandırmalarını göstermesi bakımından ilginçtir. ; This thesis compares two non-governmental organizations, Association for Liberal Thinking (ALT) and Society for the Propagation of the Free Ideas (SPFI), who have adopted liberal ideas but dissented with an interval of 50 years. To compare these two historically similar cases allows us to make a dynamic and real analysis of liberalism in Turkey. The concept of liberalism in the Western world which creates modernity, liberal philosophy, liberal ideologies and transfers it to societies like us in the form of "modernization", contain universal principles adopted by the whole world today. The whole international order has shaped on liberal principles. Therefore, when talking about liberalism, we should not ignore that we are talking about common denominators of people, life, political order and international system, which adopted as a common denominator and dominant in the world today, not from ideologies, concepts or structures of philosophy. Liberal debates in Turkey along with the dichotomy within the community of Association for Liberal Thinking should be assessed by taking into account the overall hegemony. ALT is a group of people predominantly from right conservative circles who have met with liberalism thereafter and could not completely get rid of their old habits. With these features, they have served as a bridge between conservatives and urban, secular-modern segments. When there was a clear opposition between the conservative power and modern segments due to the Gezi events, the ALT had difficulty playing this role within itself and was divided into two groups that criticize each other fiercely. When the Democratic Party came to power in 1950, Başgil and Yalman, who founded the SPLT, opposed the Single Party administration, but later they differentiated just like ALT. ix ALT in Turkey represents "right-liberal" tradition. However, the word "right" here expresses the origin, not the preferences in the liberal spectrum. The dissociation in ALT, according to the origin criteria, is not a principled but a right-left conjunctural purification. In 1950, a strong despute on liberalism took place between Yalman and Başgil. The Single Party Period was over, and the multi-party life started. In the struggle of liberalism. Yalman and Başgil lost their common enemy. While Yalman sees liberalism as a necessary element for westernization, free enterprise, progress, freedom of press and foreign capital; Başgil views liberalism as the worship freedom of the conservative segment. However, according to Yalman, Başgil's views were not compatible with the liberal view, which is the product of western philosophy and enlightenment. That's why, measures taken against religion were suitable and appropriate. The separation between Mustafa Erdogan and Atilla Yayla triggered by the Gezi events was a conjunctural rather than a principled one which is related to the attitude towards the government. The dynamics of this decomposition showed that, there is a huge gap between liberalism in the world and liberalism in Turkey.

Pertev Tevfik Bey?in sahibi olduğu, Şehabettin Süleyman Bey?in başyazarlığını yaptığı Muahede gazetesi, 18 Ekim 1910 tarihinde İstanbul?da, "Demokrasi Mesleğinin Hâdim ve Müdâfii" künyesiyle yayın hayatına başlar. Günlük, siyasî, iktisadî ve edebî bir gazetededir. Yayım hayatı, II. Meşrutiyetin çalkantılı ortamında kısa sürer ve sadece 24 sayı çıkar. Demokrasinin ve özgürlüklerin memlekette yerleşmesi ve kanunların buna göre işlemesi için çalışan gazete, İttihat ve Terakki iktidarının politikalarını bu açıdan eleştirir. Ayrıca hükümetin meslek dışı atamaları da uygun bulunmaz. Sıkıyönetimin olduğu, hükümet aleyhine yazılar yazan gazetelerin kapatıldığı bir dönemde, hükümetin siyasî ve idarî hatalarını yazmaktan çekinmez. Hükümetin, meşrutiyetin ruhuna uygun demokrat bir şekilde hareket etmesini ister. Bu tarz bir yönetimin sergilenmesi ile meşrutiyetin tam manasıyla memlekette yerleşebileceğini ifade eder. Demokrasinin gelişmesinde basına önemli görevler düştüğünü belirten gazete, basını demokrasinin temel unsuru olarak görür. Basına getirilen sansürü eleştirerek, sansürün demokrasinin gelişmesinin önünü tıkadığını vurgular. Demokrasiye sıklıkla atıf yapan gazete, meşrutiyet, adalet, hürriyet, Kanun-ı Esasi ve demokrasi kavramlarının halk tarafından daha iyi anlaşılması için gazete sütunlarında bu kavramlara yer verir. Gazete, devletin, sosyal, iktisadî, idarî ve siyasî açıdan gelişmesini amaçlayan yayın politikası takip eder. Basının görevinin kamuoyunu her türlü gelişmelerden haberdar etmenin yanı sıra, ülkenin sorunlarını gündeme getirerek, hükümetin dikkatini bu sorunlara çekmek olduğunu belirten gazete, Anadolu insanının karşılaştığı sorunları ve güçlükleri ele alarak, bunların ortadan kaldırılması için hükümete telkinlerde bulunur. Matbuat Kanunu?na rağmen idarî zaafları, yolsuzlukları, usulsüzlükleri ve hataları cesurca ve korkusuzca ele alır. Ayrıca Osmanlıcılık siyasetini savunan gazete bu siyaset gereği, Türk ve Müslümanlarla birlikte Osmanlı Hristiyanlarının da sosyal, kültürel, idarî ve eğitim sorunlarını gazete sütunlarına taşır. Bununla gazete birlik ve bütünlükten yana bir yayın takip ettiğini ortaya koyar. Gazetede siyasî konular diğerlerine göre daha çok yer alır. Osmanlı Devleti?ndeki ve Avrupa?daki her türlü gelişmeden bahsedilir. Özellikle Avrupa?nın Osmanlı Devleti?ne karşı yürüttüğü politikalar gazete sütunlarına taşınarak kamuoyu bilgilendirilir. Gazetenin ilgi alanı Osmanlı Devleti?yle sınırlı değildir. Osmanlı Devleti?nin dâhilî ve haricî siyasetinin yanı sıra Avrupa?nın ve İran?ın siyasî ve sosyal vaziyeti ile dünyadaki her türlü siyasî, sosyal ve ekonomik gelişme gazete sayfasında yer alır. Özellikle Rusya?nın Balkanlarda ve Osmanlı Devleti?nin komşuları üzerinde sinsi politikalar takip ederek, bu bölgelerde meydana getirdiği karışıklıklar ele alınır. Çalışmada, II. Meşrutiyet Döneminin önemli siyasî kişiliği olan Pertev Tevfik ile sahibi olduğu Muahede gazetesi incelenmiş ve II. Meşrutiyet Dönemi fikir hayatına katkıları ele alınmıştır. ; The Muahede, which was owned by Pertev Tevfik Bey and edited by Şehabettin Süleyman Bey, began its publication life as newspaper in İstanbul on October 18, 1910 with the tag line "Demokrasi Mesleğinin Hâdim ve Müdâfii" (The Servant and Defender of Democracy). It was a daily newspaper with political, economic and literary content. Its publication life did not last long in the convulsive atmosphere of the Second Constitutional Era and only 24 issues were printed. The newspaper, which adopted the mission of promoting the ideas of democracy and liberties among the public, criticized the policies of İttihat ve Terakki (The Union and Progress Party) government especially with respect to these aspects. The publication did not hesitate to write about the political and administrative mistakes of the government even in a period when martial law was in effect and those newspapers writing against the government were closed down. It asked the government to adopt democratic means in accordance with the spirit of constitutionalism. The newspaper expressed the view that the regime of constitutionalism can be completely established in the country only with the implementation of a democratic government. While emphasizing the importance of the role the press must play in the development of democracy, the publication foregrounded the press as the essential element of a democracy. By criticizing the censorship practices, it asserted the idea that censorship was a barrier for the development of democracy. By frequently referring to the ideas of democracy, the articles in the publication often included terms like constitutionalism, justice, freedom, Kanun-ı Esasi (Main Constitution) and democracy, so that these terms could be better understood by the general public. The newspaper pursued a policy which aimed to promote the development of the state socially, economically, administratively and politically. The newspaper, which stated that the mission of the press was to place the problems of the society on the agenda, thereby directing the attention of the government to these problems, as well as informing the public about all kinds of developments, wrote about the problems and difficulties encountered by the people of Anatolia and tried to influence the government towards the solution of these problems. Despite the Press Law (Matbuat Kanunu), it bravely wrote about administrative weaknesses, corruption, abuse and mistakes. Moreover, as a supporter of the policy of Ottomanism, the paper also wrote about the social, cultural, administrative and educational problems of the Christian minorities, as well as those of the Turks and Muslims. However, the newspaper also emphasized its policy of supporting the unity and integrity of the state. Political issues dominated the contents of the newspaper. All kinds of developments in the Ottoman State and Europe were mentioned. Especially the European policies against the Ottoman State were included to inform the general public about these. The scope of interest of the publication was not limited to matters about the Ottoman State. In addition to articles about the domestic and foreign policy of the Ottoman State, developments in the political and social spheres of Europe and Iran, and news about the political, social and economic situation from around the world were included in the newspaper. Particularly, the sly policies pursued by Russia in the Balkans and against the neighbors of the Ottoman State, and the consequent disorder in these regions were discussed. In this paper, Pertev Tevfik Bey, who was an important political figure during the Second Constitutional Era, and the Muahede, which was owned by him, are studied in terms of their contributions to the intellectual scene of the Second Constitutional Era.

Tarihsel süreç içinde yaşanan sosyo-ekonomik, teknolojik ve siyasal değişimlere bağlı olarak devletin üstlendiği görev tanımları yenilenmiştir. Dönemsel açıdan devlet güvenlik ve adalet gibi temel kamu hizmetlerini üstlenmiştir. Nüfus artışına bağlı olarak toplumsal kesimlerin çeşitlenmesi farklı talep ve beklentiler devletin özellikle mali açıdan yükünü arttırmıştır. Bu durum devletin kamu hizmetlerinin sunumu noktasında konumunu tartışmalı hale getirmiş ve minimal devlet olgusu ortaya çıkmıştır. Yeni sistem kamu hizmetlerinin sunumunda merkezi yetkileri yerel unsurlar, özel sektör ve sivil toplum kuruluşları arasında paylaştıran bir modeli ortaya çıkarmıştır. Bu modelde devletin doğrudan üreten değil düzenleyen ve denetleyen bir pozisyona geçmesi öngörülmüştür. Devletin yeni konumu ise yönetim süreçlerinde demokratik ve katılımcı anlayışı gerektirmiştir. Devlete biçilen yeni pozisyon sosyo-ekonomik kalkınma ve toplumsal refahın geliştirilmesi hedefini ertelemiş değildir. Küreselleşme süreci kalkınma hedefinin sağlanmasında devletin sivil toplum ve özel sektör vb. aktörler ile ortaklık kurmasına yol açmıştır. Küreselleşme süreci yönetsel kademe olan yerel yönetimleri iki başlıkta öne çıkarmıştır. Birincisi; katılım ve demokrasinin birincil uygulama alanı olarak yerel yönetimler ön plana çıkmıştır. İkincisi; yerel yönetimler sahip olduğu imkan ve potansiyel itibariyle kalkınma açısından merkez(ler) olarak kabul edilmiştir. Türkiye planlı kalkınma olgusu ile Cumhuriyetin ilanı ile tanışmıştır. Türkiye açısından 1923 İktisat Kongresi, Devlet Planlama Teşkilatının kurulması ve 1963 tarihli ilk Kalkınma Planı temel hamleler olmuştur. Kalkınma hamleleri içinde yerel unsurlar ve yerel yönetimler çeşitli dönemlerde öne çıkmışlardır. Bu açıdan kalkınma planları ülkemizin sosyo-ekonomik hedeflerinin belirlenmesinde yerel yönetimleri de bir aktör olarak görmüştür denilebilir. Cumhuriyetin ilk yıllarında köy kalkınması öne çıkarılırken sayısının ve nüfusunun artması ile kent sorunları kalkınma planlarında ele alınmaya başlanmıştır. Kalkınma planlarında kent daha çok yetki, görev ve mali yapıları ile ele alınmış bu konularda kısmi iyileştirmelere gidilmiştir. Dünya toplumlarının yaşadığı siyasal değişimler yerel yönetimlerin demokratik ve katılımcı yönünü ortaya çıkarmıştır. Bunun yansıması olarak ülkemizde de yerel yönetimlerin demokratik ve katılımcı bir modele evrilmesine yönelik temel hedefler kalkınma planlarına yansımıştır. Kent yönetimleri demokratik ve katılımcı yapılar olarak tanımlanmaya başlanmıştır. Ayrıca kalkınma planları yerel yönetimlerin asıl sorumluluk alanı olan kent hizmetlerinin nitelikleri ve türleri açısından vizyon ve hedef belirleme aracı olmuştur. Bu çerçevede Kalkınma planlarında kent odaklı; ulaşım, alt yapı, barınma, sosyo-kültürel, sosyo-ekonomik vb. pek çok alanda hedefler konulmuştur. Türkiye'de 1963'den bu yana 10 kalkınma planı hazırlanmıştır. Son olarak 23 Temmuz 2019'da 11. Kalkınma Planı uygulamaya girmiştir. Kalkınma planları sosyo-ekonomik açıdan öne çıksa da aslında tüm kurumsal yapılara yönelik hedef ve politikalar belirler. Türkiye'de hazırlanan kalkınma planları da yerel yönetim alanında da değişim ve dönüşüm odaklı olmuştur. Yayınlanan 11. Kalkınma planının içeriğinde geçmiş dönem planlarına ait atıflar bulunmaktadır. En önemli nokta ise; yerel yönetimlere ilişkin yeniden reform yapılacağı belirtilmesidir. Ayrıca insan odaklı şehir; yeşil şehir; akıllı şehir; kaliteli hizmet sunumu; katılımcılık; şeffaflık; hesap verilebilirlik; optimum coğrafi alan vb. kavramlara yer verilmektedir. Tüm bunlar 11. Plan döneminde yerel yönetimlere ilişkin değişimin devam edeceğini göstermektedir. ; Depending on the socio-economic, technological and political changes in the historical process, the responsibility of the state has been renewed. As far as the era is concerned, it undertook basic public services such as state security and justice. Diversification of social segments due to population increase, different demands and expectations have increased especially the financial burden of the state. This situation rendered the status of the state controversial in terms of offering public services and introduced the phenomenon of a minimal state. The new system introduced a model that distributes central powers among local elements, the private sector, and non-governmental organizations in the offering of public services. The model provides that the state should adopt a regulating and supervising position instead of directly producing one. And the new position of the state required democratic and participatory understanding in the governing processes. This new position seen fit to the state has not delayed the goal of socio-economic development and social welfare. The process of globalization enabled the state to form a partnership with actors such as the civil society and the private sector in fulfilling the aims of development. The globalization process called for local administrative governments, in two ways. First; local governments were at play as the means of primary application of participation and democracy. Second; local governments were accepted as the center(s) concerning development thanks to their capabilities and potential. Turkey was introduced with the concept of planned development with the proclamation of the Republic. For Turkey, the Economic Congress of 1923, the establishment of the State Planning Organization and the first Development Plan of 1963 have constituted the main steps. In the development steps, local elements and local administrations came to the fore in different periods. In this respect, it is safe to say that development plans also regarded the local governments as actors in determining the socio-economic goals of our country. While rural development was emphasized in the first years of the republic, increasing urban population and urban problems necessitated these problems to be addressed in development plans. In the development plans, a city was mostly treated keeping in mind the authorities, duties and financial structure; and partial improvements were made on these issues. Political changes experienced by the world's societies revealed the democratic and participatory aspects of local governments. As a repercussion of this, the main aims for the evolution of local governments into a democratic and participatory model in our country are reflected in the development plans. City administrations started to be defined as democratic and participatory structures. Besides, development plans have been a vision and goal setting tool in terms of characteristics and types of urban services, which are the main areas of responsibility of local governments. In this framework, in city development plans, cityfocused aims have been defined in various fields such as transportation, infrastructure, shelter, socio-economics, etc. Since 1963, 10 development plans have been issued in Turkey. Finally, on July 23 2019, the 11th Development Plan was issued. Although development plans come to the forefront from a socio-economic point of view in general, they actually set goals and policies for all institutional structures. In Turkey, the development plans prepared has been focused on the changes and transformations in the local government area. The 11th Development Plan contains references to these previous plans. The most important point seems to be the strong emphasis on the re-reform of local governments. Also; people oriented cities, green cities, smart cities, quality service delivery, participation, transparency, accountability, optimum geographical area and etc. concepts take part in the plan. All this shows that change in local administrations will continue in the 11th plan period.

1980'li yıllardan itibaren küreselleşmenin etkinliklerini zirvelerde gerçekleştirdiği görülmektedir. Bu süreçle paralel olarak uluslararası etkileşimlerde büyük artışlar yaşanarak, çok uluslu şirketlerin aktörleştiği ve diğer aktörler ile (sivil toplum örgütü, devlet ve uluslararası örgütler) bağımlılık ve güç ilişkisi kurduğu bir sistem var olmaktadır. Serbest piyasanın tüm dünyada yaygınlaşması ulus devletin etkinlikleri azaltarak yönetim tekelini kırmış ve çok uluslu şirketlerin hakimiyetinin genişlediği bir yapı oluşturmuştur. Finans piyasalarının dönüşüme dahil olması ile sermayenin uluslararası dolaşımı artmıştır. Bu durum çok uluslu şirketlerin yabancı yatırımları, küresel piyasada faaliyetleri sürdürebilmenin en önemli aracı olarak görmelerine neden olmuştur. Özellikle sermaye birikiminin yetersiz kaldığı gelişmekte olan ülkelerin kalkınması adına önemli olan doğrudan yabancı yatırımlar alternatif dış finansman kaynağı olarak görülerek, sorun çözümünde en değerli yol olmaktadır. Doğrudan yabancı yatırımların etkilerinin ülkeden ülkeye veya şirketten şirkete değiştiği görülmektedir. Her koşulda doğrudan yabancı yatırım gelişmekte olan ülke için önemli bir kaynak artışı sağlamaktadır. Gelişmekte olan ülkeler beklenilen etkin sanayinin kurulamaması üzerine çok uluslu şirketlerin bu ilişkide köprü görevini üstlenmesini olumlu bularak şirket faaliyetlerini teşvik etmektedirler. Yaşanılan bu ilişkide gelişmekte olan ülkelerin yapılarında büyük değişimler yaşanmakta ve ülke üzerinde baskı oluşturmaktadır. Bu durumda çok uluslu şirketler siyasal yapılar haline bürünerek devlet ile sermaye arasındaki ilişkilerin azalmasına neden olmuştur. Piyasada aktörlerin ulus devletin etkilerini negatif şekilde hissetmesi aktörlerin sivil toplum örgütleriyle işbirliklerini arttırmıştır. Bu işbirliğinin oluşmasının nedeni, devletin sosyal uygulamalarını azaltması ve şirketlerin sadece ekonomik faydayı değil sosyal faydayı da benimseme mecburiyetidir. Bu süreç bağlı kapitalizm kavramını oluşturmuş çok uluslu şirketler ile sivil toplum örgütlerinin birbirine bağımlı olduğu, birbirini etkilediği ve sistem içerisinde güç oluşturduğu ilişki bütünü var olmuştur. Kurulan işbirliği piyasa içi ve piyasa dışı pek çok avantajı taraflara sunmaktadır. Bu ilişkinin giderek güçlenmesi sosyal yardımların melez kurum (sivil toplum örgütü ile çok uluslu şirket bileşimi) üzerinden yapılmasına neden olmaktadır. Bağlı kapitalizmin daha çok gelişmekte olan ülkelerde var olma nedeni, sivil toplum anlayışının gelişmediği, demokrasinin içselleştirilemediği ve politik süreçlerden bağımsız olarak düşünülemeyen kurumsal sosyal sorumluluk anlayışının var olması bağlı kapitalizmi bu ülkelerde etkin kılmaktadır. Ayrıca devletin çok uluslu şirketin aktörlüğüne müdahale etme isteğinin çıkış noktası olarak görülen bu işbirliği, bağlı kapitalizmin bu ülkelerdeki etkisini arttırmıştır. Ülkelerdeki yönetim başarısızlıkları ve yönetim boşlukları sivil toplum örgütlerine ihtiyacı arttırarak bu bölgede işlerlik kazanmasına neden olmuştur. Gelişmekte olan ülkelerde krizlerin olumsuz etkilerinin daha fazla olması sivil toplum örgütlerinin işbirliğini tercih etmesinin nedenini oluşturmaktadır. Çok uluslu şirket ile sivil toplum örgütü işbirliği taraflar açısından karşılıklı değer yaratma süreci olarak tanımlanmaktadır. Bu değer yaratma sürecinde tarafların iki kurumdan ziyade tek bir kurum gibi hareket edildiği görülmektedir. Karşılıklı çıkarlar doğrultusunda etkinliklerini sürdüren melez kurum var olmaktadır. Bağlı kapitalizm kavramı, sivil toplum kuruluşu ve çok uluslu şirketlerin kapitalist sistem içerisinde ayakta kalabilmeleri adına karşılıklı çıkarlarının gözetildiği, güçlerin birleştirildiği sistemi ifade etmekte ve tüm dünyayı etkilemektedir. --- The impacts of globalization were observed on its peak point since 1980s. In parallel to this process, major increases were experienced in international interactions, and a system, in which multinational corporations became actors and established dependency and power relations with other actors (i.e. non-governmental organization, governmental and international organizations), came into existence. The spread of free market throughout the whole world has destroyed the monopoly in terms of management by reducing the effects of nation-state, and it generated a construct, in which the dominance of multinational corporations expanded. The circulation of the stock in international platforms has increased with the involvement of the finance market to this transformation. As a consequence of that, multinational corporations consider foreign investments as the most crucial tool to sustain transactions in the global market. First-hand foreign investments, which are important for the developing countries where the capital stock is insufficient, are seen as an alternative external financing source and become the most valuable way to the solution of the problem. It is seen that the effects of direct investments vary across different countries and corporations. In all circumstances, first-hand foreign investments provide the developing countries with a significant increase in sources. Due to not establishing an effective industry in developing countries, the bridging role undertaken by multinational corporations in this relationship is found positive and their operations are promoted. Major structural changes are experienced in the developing countries in this relationship and this condition generates a pressure on these countries. In this case, multinational corporations disguise in political structures and cause a decrease in the relationship between the government and the capital. Feeling the impacts of nation states in a negative way by actors in the market facilitates the corporation between the actors and non-governmental organizations. The reasons behind this corporation are the decrease in social execution by the government and the requirement of adopting not only an economical gain but also a social benefit. This process leads to the emergence of the term "dependent capitalism" and there exists an entirety of relation, in which multinational corporations and non-governmental organizations are dependent to each other, are affecting each other, and are generating power within the system. The cooperation provides advantages to each side in terms of external and internal market. The gradual consolidation of this relationship leads to providing the social assistance through a hybrid institution (which is the combination of a non-governmental organization and a multinational corporation). The reason why dependent capitalism mostly exists in developing countries is the institutional social responsibility perception which cannot be thought independent of political processes and in which sense of civil society does not improve, and the democracy is not internalized. Besides, this corporation, which is regarded as the starting point of the desire of interference of government to the multinational corporations, increases the effects of dependent capitalism in these countries. The administration failures and vacancies in these countries lead to the need for non-governmental organizations and to the functionality of these organizations in these regions. The dominant negative effects of crisis in the developing countries lead to the preference of non-governmental organizations for a cooperation. The cooperation between a multinational corporation and a non-governmental organization is defined as a process of creating reciprocal value in terms of each side. It is seen that these sides act as a single institution in this value-creation process rather than two different institutions. They are regarded as hybrid institutions which maintain their operations in accordance with their mutual benefits. The term "dependent capitalism" refers to a system, in which the non-governmental organizations and the multinational corporations look after their mutual benefits to maintain their existence and in which theyunify their strengths, influences the whole world.

1980'li yıllardan itibaren küreselleşmenin etkinliklerini zirvelerdegerçekleştirdiği görülmektedir. Bu süreçle paralel olarak uluslararası etkileşimlerde büyük artışlar yaşanarak, çok uluslu şirketlerin aktörleştiği ve diğer aktörler ile (sivil toplum örgütü, devlet ve uluslararası örgütler) bağımlılık ve güç ilişkisi kurduğu bir sistem var olmaktadır. Serbest piyasanın tüm dünyada yaygınlaşması ulus devletin etkinlikleri azaltarak yönetim tekelini kırmış ve çok uluslu şirketlerin hakimiyetinin genişlediği bir yapı oluşturmuştur.Finans piyasalarının dönüşüme dahil olması ile sermayenin uluslararası dolaşımıartmıştır. Bu durum çok uluslu şirketlerin yabancı yatırımları, küresel piyasadafaaliyetleri sürdürebilmenin en önemli aracı olarak görmelerine neden olmuştur. Özellikle sermaye birikiminin yetersiz kaldığı gelişmekte olan ülkelerin kalkınması adına önemli olan doğrudan yabancı yatırımlar alternatif dış finansman kaynağı olarak görülerek, sorun çözümünde en değerli yol olmaktadır. Doğrudan yabancı yatırımların etkilerinin ülkeden ülkeye veya şirketten şirkete değiştiği görülmektedir. Her koşulda doğrudan yabancı yatırım gelişmekte olan ülke için önemli bir kaynak artışı sağlamaktadır.Gelişmekte olan ülkeler beklenilen etkin sanayinin kurulamaması üzerine çok uluslu şirketlerin bu ilişkide köprü görevini üstlenmesini olumlu bularak şirket faaliyetlerini teşvik etmektedirler.Yaşanılan bu ilişkide gelişmekte olan ülkelerin yapılarında büyük değişimleryaşanmakta ve ülke üzerinde baskı oluşturmaktadır. Bu durumda çok uluslu şirketler siyasal yapılar haline bürünerek devlet ile sermaye arasındaki ilişkilerin azalmasına neden olmuştur. Piyasada aktörlerin ulus devletin etkilerini negatif şekilde hissetmesi aktörlerin sivil toplum örgütleriyle işbirliklerini arttırmıştır. Bu işbirliğinin oluşmasının nedeni, devletin sosyal uygulamalarını azaltması ve şirketlerin sadece ekonomik faydayı değil sosyal faydayı da benimseme mecburiyetidir. Bu süreç bağlı kapitalizm kavramını oluşturmuş çok uluslu şirketler ile sivil toplum örgütlerinin birbirine bağımlı olduğu, birbirini etkilediği ve sistem içerisinde güç oluşturduğu ilişki bütünü var olmuştur.Kurulan işbirliği piyasa içi ve piyasa dışı pek çok avantajı taraflara sunmaktadır. Builişkinin giderek güçlenmesi sosyal yardımların melez kurum (sivil toplum örgütü ile çok uluslu şirket bileşimi) üzerinden yapılmasına neden olmaktadır. Bağlı kapitalizmin daha çok gelişmekte olan ülkelerde var olma nedeni, sivil toplum anlayışının gelişmediği, demokrasinin içselleştirilemediği ve politik süreçlerden bağımsız olarak düşünülemeyen kurumsal sosyal sorumluluk anlayışının var olması bağlı kapitalizmi bu ülkelerde etkin kılmaktadır. Ayrıca devletin çok uluslu şirketin aktörlüğüne müdahale etme isteğinin çıkış noktası olarak görülen bu işbirliği, bağlı kapitalizmin bu ülkelerdeki etkisini arttırmıştır. Ülkelerdeki yönetim başarısızlıkları ve yönetim boşlukları sivil toplum örgütlerine ihtiyacı arttırarak bu bölgede işlerlik kazanmasına neden olmuştur.Gelişmekte olan ülkelerde krizlerin olumsuz etkilerinin daha fazla olması sivil toplum örgütlerinin işbirliğini tercih etmesinin nedenini oluşturmaktadır.Çok uluslu şirket ile sivil toplum örgütü işbirliği taraflar açısından karşılıklıdeğer yaratma süreci olarak tanımlanmaktadır. Bu değer yaratma sürecinde tarafların iki kurumdan ziyade tek bir kurum gibi hareket edildiği görülmektedir. Karşılıklı çıkarlar doğrultusunda etkinliklerini sürdüren melez kurum var olmaktadır. Bağlı kapitalizm kavramı, sivil toplum kuruluşu ve çok uluslu şirketlerin kapitalist sistem içerisinde ayakta kalabilmeleri adına karşılıklı çıkarlarının gözetildiği, güçlerin birleştirildiği sistemi ifade etmekte ve tüm dünyayı etkilemektedir. --- The impacts of globalization were observed on its peak point since 1980s. Inparallel to this process, major increases were experienced in international interactions, and a system, in which multinational corporations became actors and established dependency and power relations with other actors (i.e. non-governmental organization, governmental and international organizations), came into existence. The spread of free market throughout the whole world has destroyed the monopoly in terms of management by reducing the effects of nation-state, and it generated a construct, in which the dominance of multinational corporations expanded. The circulation of the stock in international platforms has increased with the involvement of the finance market to this transformation. As a consequence of that, multinational corporations consider foreign investments as the most crucial tool to sustain transactions in the global market. First-hand foreign investments, which are important forthe developing countries where the capital stock is insufficient, are seen as an alternative external financing source and become the most valuable way to the solution of the problem.It is seen that the effects of direct investments vary across different countries andcorporations. In all circumstances, first-hand foreign investments provide the developing countries with a significant increase in sources. Due to not establishing an effective industry in developing countries, the bridging role undertaken by multinational corporations in this relationship is found positive and their operations are promoted. Major structural changes are experienced in the developing countries in this relationship and this condition generates a pressure on these countries. In this case, multinational corporations disguise in political structures and cause a decrease in the relationship between the government and the capital. Feeling the impacts of nation states in a negative way by actors in the market facilitates the corporation between the actors and non-governmental organizations. The reasons behind this corporation are the decrease in social execution by the government and the requirement of adopting not only an economical gain but also a social benefit. This process leads to the emergence of the term "dependent capitalism" and there exists an entirety of relation,in which multinational corporations and non-governmental organizations are dependent to each other, are affecting each other, and are generating power within the system. The cooperation provides advantages to each side in terms of external and internal market. The gradual consolidation of this relationship leads to providing the social assistance through a hybrid institution (which is the combination of a non-governmental organization and a multinational corporation). The reason why dependent capitalism mostly exists in developing countries is the institutional social responsibility perception which cannot be thought independent of political processes and in which sense of civil society does not improve, and the democracy is not internalized. Besides, this corporation,which is regarded as the starting point of the desire of interference of government to the multinational corporations, increases the effects of dependent capitalism in these countries. The administration failures and vacancies in these countries lead to the need for non-governmental organizations and to the functionality of these organizations in these regions. The dominant negative effects of crisis in the developing countries lead to the preference of non-governmental organizations for a cooperation. The cooperation between a multinational corporation and a non-governmentalorganization is defined as a process of creating reciprocal value in terms of each side. It is seen that these sides act as a single institution in this value-creation process rather than two different institutions. They are regarded as hybrid institutions which maintain their operations in accordance with their mutual benefits. The term "dependent capitalism" refers to a system, in which the non-governmental organizations and the multinational corporations look after their mutual benefits to maintain their existence and in which theyunify their strengths, influences the whole world.

Yerel demokrasi kavramı ile bağlantılı kavramlardan biri olan ve literatürde kimi zaman yerel demokrasi ile eşdeğer anlamda kullanılan "yerel özerklik" kavramı, en genel anlamıyla; bir yerel topluluğun, yerel nitelikteki işleri, kendi başına, kendi organları eliyle görebilmesi ve buna olanak verecek kaynaklara sahip olabilmesidir (Keleş, 2000: 49). Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı'nın üçüncü maddesi, "özerk yerel yönetim" kavramını, "yasalar çerçevesinde kamu hizmetlerinin önemli bir bölümünü yurttaşlarının yararı doğrultusunda ve kendi sorumluluğunda yerine getiren, hukuki ve yönetsel yeteneklere sahip yerel tüzel kişilik" olarak tanımlamaktadır. Aynı maddenin ikinci fıkrasında ise bu hakkın, üyeleri serbest, gizli, eşit, doğrudan ve genel seçimle oluşturulan konseyler ya da meclisler tarafından kullanılacağı ifade edilmektedir (Mengi, 1998: 70).halkın karar alma süreçlerine katılımını çok büyük oranda sınırlayan katı merkeziyetçi yapılardan uzaklaşarak yerel yönetimlerin yetkilerinin artırılması ve katı, hantal, bürokratik bir anlayış yerine üretken, gerçek anlamda eşitlikçi halk katılımına dayanan bir anlayışın hâkim kılınması, küreselleşmenin ve neo-liberalizmin yıkıcı etkilerine karşı bir alternatif oluşturabilecektir. Öte yandan, yerel yönetimlerin yetkilerinin artırılması ve güçlendirilmesi özellikle Türkiye'nin en önemli sorunlarından biri olan Kürt sorununun çözümüne de önemli ölçüde katkı sunabilecek bir potansiyel taşımaktadır. Cumhuriyet tarihi boyunca yerel yönetimler, özellikle de belediyeler, yerel demokrasinin sağlanmasından ziyade, yerel hizmetlerin etkin, verimli ve daha az maliyetle sağlanmasının aracı olarak görülmüştür. Ancak bu yaklaşım yerine, Fransa'nın 1951'den itibaren yaptığı gibi, ulus-devletin katı merkeziyetçi sistemini gevşeterek yerel yönetimlere anlamlı oranda yetki devri yapmak yoluyla hem ülke içinde eşitlikçi bir bütünleşme sağlanabilecek, hem bölgeler arası sosyo-ekonomik dengesizlikler aşılabilecek, hem de farklı yerelliklerin kendi farklılıklarını korumalarına olanak tanıyacak çoğulculuk sağlanabilecektir. Bu yolla halkın yönetimde yer alma olanaklarının geliştirilmesini sağlayacak mekanizmaların kurulması, yerel yönetimlerin toplumun bütün sorunları ile ilişkilendirilmesi, sosyal, ekonomik, tarihsel ve kültürel varlığın korunması ve geliştirilmesinde yerel yönetimlerin bir özne olarak değerlendirilmesi mümkün hale getirilebilecektir. Bu anlayışa ek olarak ise, söz konusu yerelliklerin hem gelişmişlik oranlarına göre denge sağlayıcı bir biçimde merkezi bütçe tarafından desteklenmesi, hem de kendi ekonomik kalkınmalarını sağlayabilmelerine imkân tanıyan olanakların (kooperatifleşme gibi) verilmesi, yani bir nevi ortaklaşma ve ürettiğini tüketebilme, kendine yetebilme imkânı tanınması, neo-liberal sistemin halk için değil sermaye için esas aldığı "küreselleşmeci yerelleşme" anlayışının alternatifi olabilecektir. Bu esaslara dayanan bir "yerel özerklik" anlayışı ile liberal yaklaşım tarafından savunulan yerel yönetimlerin merkezi yönetimin müdahalesinden uzak olması ile sınırlandırılmış olan "yerel özerklik" anlayışı arasındaki fark ise ortadadır. ; The concept of -local autonomy-, frequently used synonymously with local democracy, is broadly defined as `the possibility of a local community to independently handle its local tasks using its own means` (Keles, 2000: 49). The third entry in the European Charter of Self-Government defines the concept of self-government as `a local legal entity that owns legislative and governing capability to perform a significant quantity of public services within legal boundaries and under its own responsibilities in line with its public's interests`. The second article of the same entry, on the other hand, states that this capability is used by councils or assemblies whose members are elected via independent, confidential and direct general elections (Mengi, 1998: 70) As one of the frequently debated issues, the demand for more autonomous local governments is restricted to being repressed and independent of the central government by liberal approaches which aim to privatize local services, to increase the power of global capital flows by distributing public services, and to provide suitable conditions for the implementation of neo-liberal policies. In addition to ignoring general public participation, such an autonomy demand of localism seeks to adapt democracy to fit the needs of sovereign powers and to create a local governing platform where everything is subcontracted, transferred to the global capital via neo-liberal policies, and then left to the conscious of capitalism which, referring to Marx; -. cuts down the tree if its shadow cannot be sold-. Particularly today, an increasing promotion of global localization is witnessed while being moved away from the central government often equals to giving in to the wheels of the global capitalism and entering into a competitive localism with its global companies. However, this should threaten neither the existence of a local government as a self-governing unit nor the local public's right to participate in decision-making processes. The firm centralist approach, more or less like the neo-liberal approach, is an obstacle against local governments to become participatory autonomous units. Throughout the human history, all communities have been organized according to their own needs. Today, it is clear that self-governments are vital for the top-down expansion of democracy and the coordination of social development. In this respect, moving away from firm centralist bodies that cause obstructions and restrict the possibility of public participation in decision-making processes seems crucial to create an alternative against the destructive effects of globalization and neo-liberalism. This can be achieved by empowering the authority of local governments and by adapting a true egalitarian participatory approach rather than a firm, clumsy, bureaucratic method. However, increasing and empowering the authorization of local governments has the potential of contributing greatly to the solution of Kurdish issue as one of the important knots in Turkey. Throughout the history of the Republic, local governments and municipalities have been considered as effective tools in providing cost-efficient and prevalent public service rather than maintaining local democracy. Nevertheless, instead of adapting this approach, transferring significant amount of authority to local governments and loosening the firm centralist system of nation-state, as France has been doing since 1951, will not only create an integration in the country and reduce the unbalanced socio-economic conditions among the regions but it will also sustain the plurality by maintaining the differences of each local community. It will then be possible to establish mechanisms to enable public participation, to relate local governments with the problems of the whole society, and to include local governments in the protection and the development of social, economic, cultural, and historical assets. In addition, supporting local governments by the central budget in line with their growth rate, providing them with the autonomous possibilities of improving economically (e.g. becoming a cooperative); that is, giving them the opportunity to cooperate, consume what they produce, and be self-sufficient, could be an alternative for neo-liberal system's -global localization- approach adapted not for public but for the capital. The difference between such a -local government- and the one advocated by liberal approach repressed from central government is self-evident.

ÖZET2011 GENEL SEÇİMLERİ SÜRECİNDE YAZILI BASININ SİYASAL İLETİŞİM YÖNÜNDEN İNCELENMESİSiyaset ve iletişim disiplinlerinin kesişim noktasından doğan "siyasal iletişim" kavramı, hayatımızda yalnızca teorik anlamda var olmamaktadır. Öyle ki, etrafımızı çevreleyen neredeyse her kitle iletişim aracı her an siyasal iletişim mesajları taşımakta fakat aynı zamanda bu mesajları farklı anlatım biçimleriyle yansıtmaktadır. Yazılı basın da bu kitle iletişim araçlarının geçmişten bu yana en etkili olanlarından biridir. Bu nedenle, yalnızca seçim dönemlerinde değil, seçim dışı zamanlarda da gazetelerin siyasal iletişim açısından önemli bir rolü vardır.Siyasal iletişim kavramı, 20. Yüzyılın sonlarına doğru popülerlik kazanmış olsa da, Antik Yunan'dan günümüze varlığını sürdürmektedir. Platon'un "Sokrates'in Savunması" ve "Gorgias", Aristoteles'in ise "Retorik" adlı eserlerinde siyasal iletişimden izler bulmak mümkündür. Özellikle retorik (ikna edici dil kullanımı), siyasal iletişim tekniklerinin temel öğelerinden birini oluşturmaktadır. Zaman içinde gelişen siyasal sistemler ve iletişim sistemleri, kavramın etki alanını genişletmiştir. Pazarlama öğelerinin hemen hepsi "siyasal iletişim yönetimi" adı altında birleşip, siyasal reklam, siyasal propaganda ve siyasal pazarlama gibi kollara ayrılmıştır. Özellikle Amerika Birleşik Devletleri'nde iletişim teknolojilerinin gelişmesiyle birlikte siyasal iletişimin önemi artmış; seçim dışındaki dönemlerde de uzun vadeli stratejik planlar yapılmaya başlanmıştır. Bu noktada, kitle iletişim araçlarının toplum üzerinde kısa ve uzun vadede yarattığı etkilere örnek olarak çeşitli kuramlar/modeller üretilmeye başlanmıştır. Siyasal iletişimi de ilgilendiren bu kuramlardan biri Gündem Belirleme Modeli (Agenda Setting)'dir. Bu modele göre, medya yansıttığı gündemle, bizim ne konuşacağımızı değil ama "ne hakkında konuşacağımızı" belirlemektedir. Diğer bir deyişle, bizi yönlendirmektedir. Dolayısıyla medyanın (tez konusu gereği basının) elinde bulundurduğu bu güç, siyasi parti liderleri tarafından bir manipülasyon aracı olarak görülmektedir. Bu durum, basın ve siyaset ilişkisini konunun içine dahil etmektedir. Basın tarihi boyunca, siyaset ve iktidarla ilişkiler hep gündemde olmuştur. Özellikle Türk Basın Tarihi'nde yapılan sansürler, kapatılan dergi ve gazeteler, hapis cezası alan gazeteciler bu ilişkilerin boyutunu gözler önüne sermektedir. Elbette ilişkilerin bu girift (çapraşık) hali almasında ilk gazetelerin devlet eliyle çıkması, sonrasında basında yaşanan holdingleşmeler, hükümetler tarafından verilen teşvikler ve değişen habercilik anlayışının da etkileri olmuştur. Neticede, değişen habercilik anlayışı "haberin metalaşması" sorununu da beraberinde getirmiştir. Bunun yanında, basın-siyaset arasında yaşanan çıkar çatışmaları haber diline yansımış; nesnellik, objektiflik ve dengelilik gibi unsurlar belirgin şekilde göz ardı edilmeye başlanmıştır. Tüm bu nedenlerden ötürü, bu çalışmada 2011 Genel Seçimleri sürecinde partilerin ve liderlerin siyasal iletişim çalışmalarının yazılı basında nasıl sunulduğu ve yansıtıldığı incelenmiştir. 1 Mayıs 2011- 12 Haziran 2011 tarihleri arasında Cumhuriyet, Hürriyet ve Zaman gazetelerinde partilerin seçim çalışmaları ile ilgili yer alan haberler, eleştirel söylem çözümlemesi modeli örnek alınarak analiz edilmiştir. Çalışmanın birinci bölümünde, Siyaset, İletişim ve Siyasal İletişim kavramlarının yanında, Siyasal İletişimin Tarihçesi, Öğeleri ve Türkiye'deki Gelişimi ele alınmıştır. İkinci bölümde, Yazılı Basın ve Siyaset İlişkisi, Siyasal İletişimde Yazılı Basının Yeri , Siyasal İletişim ve Habercilik Etiği incelenmiştir. Üçüncü bölümde, partilerin 2011 Milletvekili Seçimleri sürecinde kullandıkları sloganlar, ilanlar, seçim vaatleri ve tanıtım faaliyetleri irdelenmiştir. Dördüncü bölümde ise, Eleştirel Söylem Çözümlemesi Modeli örnek alınarak seçilen gazetelerin analizleri yapılmıştır. ABSTRACTANALYSIS OF THE PRESS IN TERMS OF POLITICAL COMMUNICATION DURING 2011 GENERAL ELECTIONSPolitical communication, which arises out of the crossroads of politics and communication disciplines, does not exist just theoretically in our lives. Such that, every means of mass communication that surrounds our environment carry political communication messages at any moment by reflecting these messages using different wordings at the same time. Press is one of the most effective means of mass communication from past to present. Because of this reason, not only in the election periods, but also during non-election periods, newspapers have an important role in terms of political communication. Even though political communication started to gain popularity towards the end of the 20th century, it's been in existence since Ancient Greeks. It's possible to find the traces of political communication in Platon's works, "Sokrates's Defence" and "Gorgias" and, Aristoteles's work "Rhetoric". Especially rhetoric (persuasive use of the language) is one of the basic elements of the political communication techniques.In time, the developing political and communication systems has broadened the influence area of the term. Almost all the components of marketing came together under the name of "political communication management" and ramify in to the branches like political advertisement, political propaganda and political marketing. Mainly, by the development of communication technologies in the United States, the importance of political communication has increased and long-term strategical plans (including non-election period) has started. At this point, various theories and models have started to be produced as a sample for the long/short term effects of the means of mass communication on the society. One of these theories which concerns political communication is Agenda Setting. According to this model, the media do not determine "what we are going to talk" but "about what we are going to talk". In other words, it redirects us. Thereby, the power that press has is seen as a mean of manipulation by the political party leaders. This situation directly takes press and politics in to the subject. Throughout the history of the press, politics and power relations were always on the agenda. Especially in the history of Turkish press, the censorship, banned magazines and newspapers, the journalists who were sentenced reveal the size of these relationships. Certainly, the emergence of first newspapers by the hand of state, the incentives provided by the governments, the conglomeration in the press immediately afterwards, and the changing understanding in the journalism all have had an impact on the relationships which reached this perplexed state, too. Eventually, the changing understanding in the journalism has brought the problem of "commoditization in the news", as well. Besides, the conflicts between the press and politics have affected the language of the news; the elements like objectivity and balance in the news have clearly begun to be ignored. Because of all these reasons, how the political communication process of the leaders and parties were presented and reflected during 2011 general elections in Turkey is analyzed. Between May 1 and June 12, the election studies of political parties in the news of the daily national newspapers Cumhuriyet, Hürriyet and Zaman is analyzed by using the model of critical discourse analysis. In the first chapter of this study, the History, Elements and Development of Political Communication in Turkey were discussed, beside the concepts of Politics, Communication and Political Communication. In the second chapter, Relationship between Press and Political Communication, Place of the Press in Political Communication, Political Communication and Journalism Ethics are studied. In the third section, slogans, advertisements, election promises and promotional activities of the parties in the process of 2011 general elections are widely examined. Finally in the fourth chapter, selected newspapers were analyzed through Critical Discourse Analysis Model.

Demokratik yönetim sisteminde, kuvvetler ayrılığı teorisi gereği, yönetim yetkilen yasama, yürütme ve yargı arasında paylaştırılmaktadır. Ancak parlamenter yönetim sisteminde yürütme yasamadan çıktığından yasamaya karşı sorumlu konumdadır ve bu nedenle yasama ve yargı organları tarafından denetlenmektedir. Fiili uygulamada ise yasama yürütmeyi denetlemede yetersiz kalmaktadır. Çünkü yürütmenin başı olan başbakan, mecliste çoğunluğu oluşturan parti veya partilerin lideri konumundadır. Dolayısıyla Montesquieu'nün kuvvetler ayrılığı ilkesinde öngörülen denetim, sadece meclisteki muhalefet partisi veya partileri tarafından yerine getirilebilmektedir. Muhalefetin mecliste azınlıkta olması, meclis denetimini zayıflatmaktadır. Çalışma bu nedenle muhalefete önem atfederek muhalefetin tanımını, sistem içinde oynadığı rolü ve muhalefetçe oluşturulan Gölge Kabine 'nin önemini analiz etmektedir. Çalışma, parlamenter yönetim sisteminde, hükümetin denetlenebilmesi için muhalefetin Gölge Kabine oluşturarak düzenli ve sürekli muhalefet etmesini önermektedir. Çalışma bu kapsamda muhalefetin tanımını, muhalefet etme yöntemlerini ve kapsamlı bir muhalefet örgütlenmesini irdelemektedir. Etkin denetim için muhalefetin "rekabetçi ve işbirliğine dayanan"politikalar uygulaması gerekmektedir. Muhalefetin "rekabetçi ve işbirliğine dayanan " politikalarla iktidara ciddi bir alternatif olduğunu ispatlaması gerekmektedir. Bu kapsamda, muhalefet bir taraftan hükümeti yapıcı politikalarla uyararak iktidar partisine oy vermiş seçmenlerin beğenisi alınmalı, diğer taraftan toplumsal sorunlara alternatif çözümler üreterek iktidara hazır olduğunu gösterilmelidir. ; The Power in the Parliamentary System of Government, which is a type of democratic system of government, is divided between legislation, execution and jurisdiction. Since execution is formed out of legislation in the Parliamentary System of Government, it is liable to the legislation and as a result it is checked by legislative and juridical institutions. But, in application, it can be set forth that the legislation is not competent enough to check the execution. One of the indications of incompetence is the fact that the Prime Minister is selected by the party or parties which have the majority of members in the parliament. Consequently, the mission of inspection which Montesquieu put forward in the principle of division of powers can only be fulfilled by the opposition party or parties in the parliament. But, since the opposition constitutes only the minority of the parliament, the legislative inspection gets weaker. This study analyzes the definition of the opposition by attributing emphasis on it, the role that it plays in the Parliamentary System of Government, the importance of the Shadow Cabinet in the context of opposing and methods that can be applied for inspection of the execution. The opposition should be formed as Shadow Cabinet in the Parliamentary System of Government in order that the execution can be inspected effectively. For this reason, this study explicates the definition of the opposition, the methods of opposing, and a comprehensive opposition organization. In addition, it is pointed out thai the opposition can inspect the Power and the ruling party through the Shadow Cabinet. After the parliamentary elections and the lines of parties in the parliament become clear, as a requirement of Parliamentary System of Government, while the ruling party or parties are forced to work with the Power, the opposition party or parties form the opposition front against the Power, the ruling party or parties in the parliament and their applications. The opposition party should form the Shadow Cabinet in order to inspect and obserye the cabinet more effectively. The inspection and control of the Power by the opposition in the democratic system of government is of great importance in tenns of stability of the political regime and even the guarantees the regime to be democratic. While shaping its policies, the opposition should comply with the secular and democratic rules of the game. After all, the constitutional spirit gives the Power and the opposition the mission of representing the public best in the pluralist democratic system of government and enables them to compete with each other within the democratic game rules. For his reason, an effective inspection and check of the Power by the opposition makes the cabinet stick to laws and minimizes the misuses in the administration. "Competitive and cooperative" policies should be applied in the opposing methods. Tlie concept of only "Strict competitive" or "Over compromising cooperative" opposition doesn't bring positive results. Furthermore, the opposition's "Strict competitive" or "Over compromising cooperative" policies are not encouraged by the public. For this reason, the opposition should prove that it is a serious alternative to the Power with its "competitive and cooperative "policies. In this context, the opposition should warn the Power with constructive policies, receive the appreciation of the people who voted for the ruling party and show that it is ready to be Power-by producing alternative solutions to the social problems. The opposition should try to have an image of a party having a high comprising culture by tolerating the suggestions made by the Power or at least by not rejecting them. The opposition should avoid having an intransigent party image. It should include the needs of the majority of voters in the party program and should develop policies in accordance with them. In addition to offering a successful opposition, experienced staff should be brought up. The opposition will only be able to convincingly show that it is ready to undertake execution and it is an alternative to the Power by training such staff For his reason, after the defeat in the election, the party which becomes the opposition should restructure itself with an emergency assembly and should not insist on the leaders who weren't selected by the public. As a result, the intra-party debates will be resolved sooner without harming the party and the party mil set off with its new leaders confidently. The party should be made to reach new masses in the context of restructuring, the policies constructed should be directed to inspect and check the Power and they should focus on winning the forthcoming election. For this reason, the opposition will need a professional team which will make its program and policies effective. This team is called "Shadow Cabinet" in the British Parliamentary System of Government. The missions of the members of the Shadow Cabinet will be equivalent to those of existing cabinet. The ministers of the Shadow Cabinet will check the actions and applications of the ministers of the actual cabinet and have an inspection over them and will criticize them when needed. Accordingly, the number of the members in the Shadow Cabinet is equal to that of actual cabinet. In addition, the members selected for the Shadow Cabinet should be skillful, they should be let to work actively till the end of the opposition period and with the experience they gain, they should be appointed as ministers of an actual cabinet upon a victory in the elections. As a result, the program of the Shadow Cabinet or the opposition party should alternate to the applications of the ruling party and it should convince the social base. The primary missions of the oppositions are shortly checking and inspecting the Power, trying to affect and direct the Power, developing relations with great masses of the society, overcoming deficiencies in the party program through the experiences gained, getting ready for the elections and getting ready to undertake execution in case of crisis.

Bu çalışmada genel olarak, katılımcı demokrasinin gelişmesi, halkın bilgiye, kamu hizmetlerine erişiminin artırılıp, toplum yararına sunulmasına yönelik bir tespit amaçlanmıştır. Özel olarak, e-devlet ve e-yönetişimin temel kavram ve uygulamalarından olan e-katılım olgusunu yerel düzeyde ölçmek amaçlanmıştır. Bu amaçla Bursa il merkezinde yaşayan vatandaşların e-katılım potansiyeli öncüllerinin, ekatılım potansiyeli üzerindeki etkisi araştırılmış ve yerel yönetimlere stratejik birtakım önerilerde bulunulmuştur. E-bilgi sağlama, e-danışma mekanizmasını sağlama ve e-karar verme göstergelerinin e-katılım kavramı ile etkileşiminin analiz edilmesinde e-katılım olgusuna ait ölçütler temel alınmıştır. Bu kavram gelişmiş ülkelerde kabul görmüş, bireysel katılım ve karar vermeyi destekleyerek daha fazla bireyselleşmenin önünü açmıştır. Bu düzeyde karakterize edilen bir katılım, gerek yönetilenlerin kendi arasında gerekse de yönetenler ile yönetilenler arasında ulaşılabilirlik ve açıklık boyutu ile daha fazla çözüm odaklı bir iletişimi ifade etmektedir. Bu model politik katılım, demokratik katılım ve geleneksel politik davranışlara yeni bir bakış açısı getirmiştir. Günümüzde bireysel katılımın gerçekleştirildiği en yenilikçi ve etkili araç olarak sosyal medya araçlarını görmekteyiz. E-katılım başlığı ile tanımlanan, sosyal medya araçlarının yaygın olarak kullanıldığı bir katılım biçimini ifade etmektedir. E-katılım yeni bir kavram olarak kabul görmekte ve gelişmiş ülkelerde yönetişim süreçlerinde önemli bir model olarak gündemde yerini almış ve almaya devam etmektedir. Bu bağlamda bu doktora çalışması, yerel yönetimlerde e-katılım potansiyelini ölçmeyi, hangi faktörlerden nasıl ve ne şekilde etkilediğini, buna bağlı olarak yerel yönetim sistemlerinin yönetişim kavramı bağlamında iyileştirilmesine nasıl bir katkının sağlanacağının araştırılarak, yerel yönetimlere stratejik önerilerde bulunmak amacı ile gerçekleştirilmiştir. Analizlerde ve model çalışmasında bu alanda kabul görmüş yayın ve çalışmalarda kullanılan, BM E-Devlet Araştırması için ek bir endeks olarak türetilmiş olan E-katılım endeksi (EPI) (https://publicadministration.un.org, 05/08/2020), veya ekatılım olgunluk düzeyi (unsurları) olarak da nitelendirilen ölçütler kullanılmıştır. Bu ölçütler, e-bilgi sağlama, e-danışma ve e-karar verme'dir. Çalışmada yerli ve yabancı yazında bulunan kaynakların tamamı incelenerek bir sentez oluşturulmuştur. Literatür taraması ve istatistik, sayısal yöntemler ve pazarlama alanındaki akademisyenlerin dâhil olduğu bir nitel araştırma ile veri toplama formu (anket) son haline getirilmiştir. Oluşturulan bu anket formu ile "E-katılım kavramının vatandaş nezdinde potansiyeli nedir?" ve "E-katılım potansiyeli unsurlarının e-katılım üzerindeki etkileri nedir?" sorularına cevap aranmıştır. E-katılım potansiyelini ölçmek için hazırlanan anket formunun her bir boyutu için yer alan sorular literatüre uygun olarak 5'li likert tipi olarak hazırlanmıştır. Araştırma evreni Bursa ili Osmangazi, Yıldırım ve Nilüfer ilçelerinde 18 yaş üzeri bireyleri içermektedir. Araştırma örneklemine girecek birimlerin (ilçelerin) belirlenmesinde, ilgili oranlar, küme örneklemesi yöntemi ile belirlenmiştir. Her bir ilçe için örneklem hacminin belirlenmesinde ise kota örneklem yöntemi kullanılarak ilçenin Bursa nüfusu içerisindeki oranı örneklem oranına eşdeğer alınmıştır. Verilerin analizinde SPSS ve PLS-SEM programları kullanılmıştır. Araştırma verilerinin analizi iki temel kısımdan oluşmaktadır. Birinci kısımda, anket ile toplanan verilerin frekans analizi sonuçları yer almaktadır. İkinci kısımda ise, araştırma modelinin test edilmesi ile ilgili analiz bulguları yer almaktadır. Model sonuçları incelendiğinde, H1, H2 ve H4 nolu hipotezler kabul görmüş, H3 hipotez desteklenmemiştir. Ayrıca "e-bilgi sağlama"nın, "e-karar vermeyi" 0,516 katsayısı ile etkilediği tespit edilmiştir. "E-danışma sağlama"nın, "e-karar vermeyi" 0,354 katsayısı ile etkilediği tespit edilmiştir. Diğer bir hipotez olan "e-danışma sağlamanın", "ekatılım" üzerindeki etkisi istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. "E-karar verme"nin "e-katılım" üzerinde 0,592 katsayısı ile etkili olduğu bulunmuştur. Yol katsayıları incelendiğinde "e-karar verme"nin "e-danışma sağlama" ve "e-bilgi sağlama" tarafından açıklanma oranının 0,715 olarak bulunduğu benzer şekilde "e-katılım"ın "e-danışma sağlama" ve e-karar verme" tarafından açıklanma oranının da 0,676 olduğu görülmektedir. Elde edilen modelleme bulgularına dayanılarak yerel yönetimlere stratejik önerilerde bulunulmuştur. ; In this study, in general, a determination aimed at developing participatory democracy, increasing the access of the public to information and public services and presenting them for the benefit of society. In particular, it is aimed to measure the phenomenon of e-participation, which is one of the basic concepts and applications of egovernment and e-governance, at the local level. For this purpose, the effect of the eparticipation potential precursors of the citizens living in the city center of Bursa on the e-participation potential has been researched and some strategic suggestions have been made to the local administrations. In analyzing the interaction of e-information, e-consultation mechanism and edecision-making indicators with the concept of e-participation, the criteria of eparticipation are based on. This concept has been accepted in developed countries, and has led to more individualization by supporting individual participation and decision making. Participation, characterized at this level, refers to a more solution-oriented communication, with the dimension of accessibility and openness, both between the rulers and between the rulers and the ruled. This model brought a new perspective to political participation, democratic participation and traditional political behavior. Today, we see social media tools as the most innovative and effective instrument for individual participation. E-participation refers to a form of participation where social media tools are widely used. E-participation is accepted as a new concept and has taken its place on the agenda as an important model in the governance processes in developed countries. In this context this doctorate study aims to making strategic suggestions to, by measuring the potential of e-participation at local governments. Also in this study performed how and in what way e-participation affected and by researching how to contribute to the improvement of local management systems in the context of governance. In the analysis and model study, the criteria used in publications and studies accepted in the field, which are derived as an additional index for the UN EGovernment Research, which are also defined as the e-participation index (EPI) or the level of e-participation maturity (elements). These criteria are e-information provision, e-consultation and e-decision making. In the study, a synthesis was created by examining all the sources in the local and foreign literature. Literature review and statistics, have been finalized by taking opinions of academicians in numerical methods and marketing area after a qualitative research. With this questionnaire form, answers were sought for the following questions: "What is the potential of the e-participation concept for the citizen?" and "What are the effects of e-participation potential premises on e-participation?". The questions for each dimension of the questionnaire form prepared to measure the potential of e-participation were prepared as a 5-point Likert type in accordance with the literature. The universe of study includes individuals over the age of 18 in Bursa, Osmangazi, Yıldırım and Nilüfer districts. The ratios of the units (districts) to be included in the research sample were determined by cluster sampling method. In determining the sample volume for each district, the rate of the district in Bursa population was taken as equivalent to the sample rate by using the quota sampling method. SPSS and PLS-SEM programs were used to analyze the data. Analysis of research data consists of two basic parts. In the first part, the frequency analysis results of the data collected by the survey are included. In the second part, there are analysis findings related to testing the research model. According to the model results, the H1, H2 and H4 hypotheses were accepted, the H3 hypothesis was not supported. Also, it has been found that "e-information provision" affects on "e-decision making" with the coefficient of 0,516. It has been found that "providing e-consulting" affects on "e-decision making" with the coefficient of 0,354. Another hypothesis, "providing e-consultation", had no statistically significant effect on "e-participation". It has been found that "e-decision making" affects on "e-participation" with the coefficient of 0,592. The explanation ratio of "e-decision making" for "providing econsultancy" and "providing e-information" was found to be 0.715, similarly, the explanation ratio of "e-participation" for "providing e-consultancy" and "e-decision making" was found to be 0.676 when the path coefficients are examined. Based on the modeling findings obtained, strategic suggestions were made to the local governments.

Bu çalışma, Türkiye'nin dış ilişkilerde sosyal, kültürel ve ekonomik kalkınma modellemesini yaygınlaştırarak uluslararası konjonktürde etkililiği'ni artırma hedeflerinde temel amacın ne oranda gerçekleştiğini incelemeye yönelik planlanmıştır. Türkiye'nin daha barışçıl dünya düzeninin inşasında ve korunmasında uluslararası aktör olarak etkililiği'nin ölçümlenmesi amaçlanmıştır. 1980'ler sonrası yeni dünya düzeni arayışlarında, salt bölgesel değil küresel karar verici olma potansiyelini uluslararası ilişkiler aracılığıyla sürekli artırma hedeflerinde Türkiye'nin bu amaçla yürütmekte olduğu çalışmaların son dönemlerde daha da ön plana alınmaya başlandığı görülmektedir. Bilindiği üzere, bugün artık küreselleşme sürecinin aktörlerinden biri olabilmek demokrasi kültürüne sahip olmayı gerekli koşul saymaktadır. Küresel sürecin beraberinde getirdiği yeni demokrasi anlayışı da devletlerarası işbirliğini ve temel özgürlüklere saygıyı esas almaktadır. Hatta küreselleşme sürecinde ekonomik ve siyasal ilişkileri demokrasi ve insan haklarından bağımsız ele almak mümkün olamamaktadır. Dolayısıyla, ekonomik ve siyasal istikrarın ve gelişimin en önemli dayanağını oluşturan demokrasi, küreselleşmenin de en güvenilir altyapısını hazırlamaktadır. Türkiye de, küresel politikalarla istikrarlı bir şekilde demokratik yükselişte etkililiğini artırma gayreti içindedir. Bu ivmenin genel anlamda daha da yükselebilmesi için gereksinim duyulan bilimsel verilere daha sistemli ulaşabilmek adına bu çalışmaya girişilmiştir. Kamu diplomasisine yönelik model oluşturma gayesi taşımaktadır. Metodolojik sınırlama gereği, ülkenin yatırımlarından ve tarihsel bağlarından ötürü Orta Asya'da Kırgızistan özelinde sistematize edilmiştir. Dolayısıyla, bu alanda sistematik bir çalışma olarak büyük önem taşımaktadır. Bu bağlamda, Kırgızistan'da Türkiye algısı nasıl oluşmuştur, ne şekilde inşa edilmiştir sorgulamasına niceliksel istatistiki veriler aracılığıyla ulaşılmaya çalışılmıştır. Genel anlamda, Türkiye ile ilgili olumlu algılamalara ilişkin bulgulara erişilmiş olunmasına rağmen, düzeyin Türkiye'nin Kırgızistan'a yönelik kalkınma yardımları ve yürüttüğü kamu diplomasisi dolayımında olması gereken yükseklikte olmadığı da tespit edilmiş, sonuçtaki öneriler de bu duruma yönelik oluşturulmuştur. ; A state's international communication activity has played a very important role in strengthening its image and respect for the world public opinion. Regardless of the basic goal of a nation, the prestige of the nation, its strong recognition in other words, is sometimes the most important factor for the success of its foreign policy. For this reason, respect in politics for a rational foreign policy is indispensable. In our time when power struggle has come out of a struggle with traditional methods such as pressure and military force and has become a much wider struggle of people, prestige has become a very important weapon. There is no doubt that the main purpose of political and cultural promotion in the international arena is to support the external politics that are motivated. For this reason, it is necessary to treat general and long-term promotion politics as a whole of planned actions to improve the reputation of a country and to improve its overall appearance in the world. When we approach to the subject from the point of view of Turkey, it is important to emphasize that since the establishment of the Republic of Turkey, such activities are carried out within a "peaceful" foreign policy. From the standpoint of foreign policy, Turkey has struggled to be in the breakthroughs that can always be regarded as a political equilibrium, especially in its region. The international system is restructured by communication and information movements. In this sense, public diplomacy has become one of the indispensable elements of international strategic communication management because of the importance of agenda-affecting ability. That is why today, almost every developed and developing state has a goal of progress, the state places great importance on acting towards active public diplomacy in order to create a 'positive image' for them in the eyes of foreign public circles. Diplomacy is the knowledge and art of managing relations between states and these relations meticulously. In its broadest sense, it can be defined as the whole of the independent states, that is, the relations between the basic units of the international system and the methods used. Diplomacy is aimed at meeting the opponents, finding their own ideas and proposals, or finding a common solution. Prior to World War II, diplomacy aimed at states that were the sovereign actors of the purely international system. After World War II, emergence of international organizations and civil society organizations as new actors of international relations and emerging communication technologies seem to have changed traditional diplomacy. The possibilities and opportunities obtained by the production, collection, sorting and distribution of the information by a great deal of breadth, ease and speed have also started to be used in the field of diplomacy. This innovation in communication technologies has brought the issue of not only the states but also the peoples of the states to be subject to diplomatic activities. This changing diplomatic environment brings together the concept of 'soft power'. Joseph Nye's soft power, which was further expanded in 2004 by the Soft Power book published in 1990 with the Bound to Lead book and the literary book, is the attainment of the wishes of a nation in world politics, by observing the countries that admire its values, exemplify it, care for its prosperity and opportunities. It is important not only to force others to change using military threats or economic sanctions, but to create agendas in world politics and to attract them as well. Soft power is to make sure others want the results you want and is to attract people instead of pushing them away. Therefore, soft power is the ability to attract others, to win their hearts and minds. Public diplomacy is also one of the most important elements of fine power today, when international politics is in a pragmatic course towards the soft power from hard power. Public diplomacy has to be seen as the sum of the programs that will support the diffusion of cultural and national values. Besides public diplomacy heals the image in foreign countries. In this study is planned to investigate the main purpose of Turkey in the aim of increasing the effectiveness in international conjuncture by expanding social, cultural and economic development model in foreign relations. It is aimed to measure Turkey's effectiveness as an international actor in the construction and protection of a more peaceful world order. Turkey is aiming to continually increase its potential to become a global decision-maker, not just a regional, in the quest for new world order after the 1980s, through international relations. It is seen that the studies that are being carried out for this purpose have begun to be taken more prominently in recent periods. As it is known, today it is necessary to have a democracy culture to become one of the actors of the globalization process. The new understanding of democracy brought about by the global process is based on respect for interstate cooperation and fundamental freedoms. Even in the process of globalization, economic and political relations can not be handled independently of democracy and human rights. Therefore, democracy, which constitutes the most important basis of economic and political stability and development, is also preparing the most reliable infrastructure of globalization. Turkey is also striving to increase its effectiveness with a stable democratic rise through global policies. This work has been undertaken in order to achieve a more systematic approach to the scientific data needed to increase this rate in general terms. It aims to create a model for public diplomacy. Because of the methodological limitations, it was systematized in Central Asia for Kyrgyzstan, due to the investments and historical ties of the country. Therefore, this field is of great importance as a systematic study. In this context, it has been tried to reach the question of how the perception of Turkey has been formed and how it has been constructed in Kyrgyzstan through quantitative statistical data. In general, it has been found that despite the fact that positive perceptions related to Turkey have been reached, Turkey has not been at the height required for development aid for Kyrgyzstan and the public diplomacy it conducted, and the resulting proposals are aimed at this situation.

Devlet bir kurumlar bütünüdür. Devlet, içeride milli topluma bakmak, dışarıda da içinde var olmak zorunda olduğu daha geniş toplumlarla ilgilenmek zorundadır. Devlet, sınırları içinde yönetimi kendi tekeline alır. Bu durum tüm vatandaşlarca paylaşılan ortak bir politik kültürün yaratılması eğilimidir.Ulus-devlet; sınırları belirlenmiş bir toprak parçası içinde, yasal güç kullanma hakkına sahip ve yönetimi altındaki halkı türdeşleştirecek ortak kültür, simgeler, değerler yaratarak gelenekler ile köken mitini canlandıracak birleşmeyi amaçlayan devlet olarak tanımlanabilir. Ulus-devletin yapmak istediği; devleti ya da siyasal iktidarı merkezîleştirmek, kültürü standartlaştırmak, hukukta eşitliği ve ekonomide bütünleşmeyi sağlamaktır.Bugünün dünyasındaki egemenlik anlayışı, genel olarak, bir devletin ülke toprakları üzerinde yönetme yetkisini kullanma hakkı olarak tanımlanmaktadır. Bu kavramın hukuksal bir anlamı olduğu kadar siyasî bir anlamı da mevcuttur ve bu iki anlam iç içe geçmiş durumdadır. Egemenlik devletin gücünü temsil etmektedir. Uluslar işbirliğine girdikçe egemenlik gündeme gelmektedir.Küreselleşme; ülkeler arasındaki iktisâdi, sosyal ve siyasal ilişkilerin gelişmesi, farklı toplum ve kültürlerin inanç ve beklentilerinin daha iyi tanınması, uluslar arası ilişkilerin yoğunlaşması gibi birbirleriyle bağlantılı konuları içeren bir kavramdır. Küreselleşme süreci, ulus devlet yapısı içindeki hükümetlerin gücünü ve etkinliğini azaltmakta, hükümetler; ekonomik nesnelerin, teknolojik yeniliklerin, bilgi, haber ve fikirlerin akışını kontrol etmekte güçlük çekmekte, ulus devletlerin millî ekonomik politika izleme imkânı giderek azalmakta, ekonomik sınırların aşınması millî siyasî sınırların da aşınmasına yol açmaktadır. Küreselleşme olgusu, bir yandan ülkelerin ulus-üstü düzeyde ortak çıkarlarını gözeten ve koruyan örgütlenmelere katılımlarını ön plâna çıkarırken, diğer yandan ulusal ve ulus- altı düzeylerde yeni yönetişim modellerini zorunlu kılmaktadır.Dünyada devlet egemenliğinin kurulu modelleri ve uygulamalarına meydan okuyan pek çok güç vardır. Bu güçler, küreselleşeme ve uluslararasıcılıktır. Avrupa Birliği, gerek hedefleri gerekse bu hedeflere ulaşma doğrultusunda oluşturulan teşkilâtlanma yapısıyla diğer hiçbir uluslar arası örgütlenmede görülmeyecek sui generis bir uluslar arası yapılanmadır. AT'yi sui generis yapan ve diğer örgütlenmelerden ayıran en önemli özellik, belirlenen hedeflere ulaşırken hükümetler arası girişimler yerine, oluşturulan yapısal (anayasal) ve sürekli organlar vasıtasıyla bu amaçlara ulaşmasıdır.Avrupa Birliği'nin kurumlarının görev, yetki ve sorumlulukları kurucu antlaşmalarca belirlenmiştir. Antlaşmaların uluslar üstü düzenleme, uygulama ve yargılama yapma yetkisi vermiş olduğu kurumlar (Konsey, Komisyon, ATAD), Avrupa Birliği ulusları arasında uluslar üstü otorite olarak da değerlendirebilmektedir. Aynı şekilde gerek bu kurumları oluşturan antlaşmalar hukuku, gerekse yaptığı hukuk, üye devletlerde aynı etkiye sahip olup, üye devletler tarafından tek taraflı olarak değiştirilemez ve ortadan kaldırılamaz nitelikte olması da Avrupa Birliği hukukunun uluslar üstü (supranational) olduğu yaklaşımını geliştirmiştir.AB tam anlamıyla devletin ana öğelerini bünyesinde bire bir barındırmamakla beraber, devlete, özellikle federal devlet biçimine çok benzer yetkiler kullanmakta, AB Anayasal Antlaşması ile bir anayasal yurttaşlık oluşturmaya çabalamaktadır. Kuvvetler ayrılığı ilkesi çerçevesinde yasama, yürütme ve yargı yetkilerini birbirinden ayrıştırmış ve her biri için ayrı organlar yaratmış ve bunların işleyişini de kurucu antlaşmalara ve nihayetinde anayasa ile hukuk ilkelerine bağlamıştır. . Bireylerine AB Temel Haklar Şartı ile temel hak ve özgürlüklerin kullanımı ve hak arama özgürlüğünü tanımaktadır. Üyesi bulunan devletler ile yetki paylaşımı yaparak bunu anayasa metnine dâhil etmiştir. ; The State is an entire of the institutions. The State should be interested in looking after the national society inside its own borders as well as in the larger societies existing outside wherein it should be sustainable its existence. The State takes the administration within its borders into its own monopoly. Such a situtation is a trend to create a common political culture being shared by all the citizens.The nation-state can be defined as a State having the right of employing any legal power inside a piece of o the land the borders of which have been demarcated and aiming to the integration to enliven the radical myth through the traditions by creating the common culture, symbols and values, all of which will homogenize the people under its administration. What the nation ? state is to centralize the state or poltical power , and standardize the culture, and provide the equality in law and the integration in economy.The understanding of sovereignity today in the world is defined, in general, as the right of any State for employing its powers of administration upon the country?s lands. This concept has a lawful meaning as well as a political meaning; and these two meanings are interchangeable with each other. Sovereignity represents the power of the State. As long as the nations enter into collaboration with each other, the sovereignity comes into question.Globalization is a concept containing the issues being connected with each other such as the development of economic, social and political relationships among the countries, and the better understanding the beliefs and expectations of the nations? cultures, and the intensification of international relationships. The process of globalization diminishes the power and efficiency of the governments being within the structure of nation-state; so such governments have difficulty in controlling the flow of economic objects, technological innovations, informaton, news and ideas, and the possibility of the nation-states for following up their national economic policies decrease gradually. The phenomenon of globalization puts the fact that the countries participate in the organizations guarding and protecting their common intersets and benefits at a supranational level into foreground in one hand, and makes new models of governance compulsory at both national and also supranational levels in the other hand.Today in the world, there are many forces challenging to the established models and practices of the state dominance. Such forces are globalization and internationalism. The European Union is a sui generis ınternational restructuring with its organizational structure being formed in line with both its goals and also with reaching such goals, which cannot be observed in any international organization. The most important feature making the European Community sui generis and distinguishing from other organizatons is to try to reach the goals thus determined through the formed structural (constitutional) and permanent bodies instead of the inter-governmental attempts.The tasks, authorizations, powers and responsibilities of the institutions of the European Union have been determined within the scope of the constitutive treaties. The institutions which such treaties give the authorization of making the supranational arrangement, application and judgement (such as Council, Commission, Committee, the European Community Court of Justice) can be also evaluated as the supranational authorities among the nations being included in the European countries Likewise, in the same way, both the law of treaties constituting such institutions and also the law which it has made have the same effect in the member states, and the fact that such laws cannot be changed and do away with unitalerally by the member states has developed the approach that the law of the European Union is supranational.Despite the European Union does not duly shelter the main elements of a state one to one within its own structure, it has been employing some powers similar to the ones being applied by any state state, and particularly by any federal state, and trying to form a constitutional citizenship. It has separated the powers of legislation, execution and judgment from each other within the framework of the division of powers, and created the separate bodies for each of such powers, and tied the functionality and operation of the same to the constituent treaties and law principles with the constitution. It gives its individuals the freedom of using the fundamental rights as well as of seeking such rights within the context of the Condition of the European Union Fundamental Rights. It has made the share of powers and authorizations with its member states, and included the same in the text of the constitution.

Tezin birinci bölümü esas olarak ikinci ve üçüncü bölüme dair tanıtıcı bir giriş yapmak amacıyla ABD dış politikasının tarihsel gelişimine odaklanmaktadır. Bunun için bu bölümde ilk olarak ABD'nin Bağımsızlık Savaşı ve kuruluş süreci ele alınmıştır. Burada üzerinde durulan en önemli husus Britanya İmparatorluğu'na bağlı bir şekilde yaşayan Amerikan kolonilerinin neden ve nasıl bir araya gelerek Britanya İmparatorluğu'na karşı bir bağımsızlık mücadelesine giriştikleridir. Bu mücadelenin altında yatan nedenler sonuçlarıyla birlikte ele alınırken bu süreçte Amerikan kolonilerinin kurmuş oldukları dış ilişkilere özel bir önem verilmiştir. Çünkü burada temelleri atılan ilişkiler ileride kurulacak devletin de dış politika yapım ve uygulama sürecini derinden etkilemiştir. Nitekim birinci bölümün ikinci alt başlığında ABD dış politikasının yapım ve uygulama sürecinde etkili olan kurumlar, aktörler ve bunların rolleri, tarihsel süreç içerisinde geçirdikleri dönüşümlerle birlikte ayrıntılı olarak ele alınmıştır. Buradaki amaç, tezin ikinci ve üçüncü bölümünde tartışılacak olan konuların aktörleri ve bunların rollerinin açıklığa kavuşturulması olmuştur. Bu bölümde en son ve en önemli olarak ABD dış politikasının kuruluştan II. Dünya Savaşı'na kadar geçen süreçte geçirdiği dönüşüm kavramsal olarak ele alınmaya çalışılmıştır. Buradaki en önemli tartışmayı da ABD dış politikasındaki yalnızcılık-uluslararasıcılık ikilemi oluşturmuştur. Bu kavramların ABD dış politikasındaki tarihsel bağlamlarının ortaya konmasıyla konumuz olan ABD'nin iki savaş arası dönemde izlediği dış politika stratejisinin daha sağlıklı anlaşılması hedeflenmiştir. Tezin ikinci bölümü iki savaş arası dönem boyunca Türkiye-ABD ilişkilerinin genel seyrine odaklanmaktadır. Bunun için ilk önce söz konusu dönemde iki devlet arasındaki ilişkilere önemli bir temel oluşturan tarihsel arka plan ele alınmıştır. Burada ABD'nin Osmanlı Devleti ile kurduğu ilişkiler ve bu ilişkileri etkileyen faktörler ortaya konulmuştur. Daha sonra I. Dünya Savaşı'nın sona ermesiyle birlikte dünya siyasetinin geçirdiği dönüşüm ve ABD'nin Anadolu'daki Milli Mücadele hareketi karşısında ürettiği Türkiye politikası ayrıntılı olarak ele alınmıştır. Bu dönemde ABD'nin benimsediği politika 6 Ağustos 1923 tarihinde Lozan'da Türkiye-ABD Genel Antlaşması'nın imzalanarak Türkiye ile diplomatik ilişkilerin kurulması yolundaki en hayati adımlardan birinin atılmasını sağlamıştır. Ancak ABD dış politika yapımının kendisine has yapısı, bu gelişmeyi yaklaşık olarak üç buçuk yıl geciktirmiştir. Tezin bu aşamasında söz konusu gecikmeye neden olan etkenler, bu gecikmenin doğurduğu sonuçlar ve ortadaki krizi aşmak için başvurulan yöntemler ayrıntılı olarak irdelenmiştir. Nihayetinde 17 Şubat 1927 tarihinde imzalanan modus-vivendi ve yapılan nota değişim sayesinde iki devlet arasındaki diplomatik ilişkiler yaklaşık on yıllık bir aranın sonrasında yeniden kurulabilmiştir. Bu bölümün son kısmında ise diplomatik ilişkilerin kurulmasının ardından iki devlet arasındaki ilişkilerin tamirat sürecine odaklanılmıştır. Bu süreçte ABD ve Türkiye imzaladıkları ikili antlaşmalarla aralarındaki 17 Şubat 1927 öncesine ait birçok sorunu çözerken gelecekte kurulacak olan yakın ilişkilerin de temelini atmışlardır. Tezin üçüncü ve son bölümü ise iki savaş arası dönemde Türk iç siyasetinde yaşanan gelişmelerin ABD dış politika yapımı ve uygulamasında görev alan aktörler tarafından ne şekilde takip edildiğine odaklanmaktadır. Bu dönemde Osmanlı Devleti'nin I. Dünya Savaşı'ndan yenik ayrılmasının üzerine imzalamak zorunda kaldığı ateşkes antlaşmasıyla birlikte toprakları işgal edilmeye başlanmış ve iradesi esir alınmıştır. Bu gelişmeler üzerine Anadolu topraklarında ortaya çıkan Milli Mücadele hareketi Osmanlı Devleti'ne dayatılan barış antlaşmasını reddederek işgalcileri ülke topraklarından çıkarmayı başarmış ve nihayetinde imzaladığı barış antlaşmasıyla da yeni bir devletin temellerini atmıştır. Ancak yeni devletin kurulmasıyla birlikte Milli Mücadele döneminde işgal kuvvetlerine karşı sağlanan ulusal birlik yavaş yavaş bozulmaya başlamış ve nihayetinde yönetim içerisinde ve toplumda önemli ayrışmalar baş göstermiştir. İlerleyen yıllar Türkiye'de yönetim ve toplumda baş gösteren ayrışmanın taraflarını birbirlerine karşı giriştikleri üstünlük mücadelesi ile geçmiştir. Bu dönemde yeni devletin kurucuları bir yandan cumhuriyetin istikrarını sağlamaya çalışıp bir yanda da köklü reformlar gerçekleştirirken diğer taraftan ülkede kurdukları tek parti yönetiminin kökleşmesi için de önemli adımlar atmışlardır. Bu süreçte ABD'nin Türkiye'de bulunan diplomatik, iktisadi ve askeri temsilcileri ülkede yaşanan gelişmeleri oldukça yakından gözlemlemişlerdir. Bu isimlerin Türk iç siyasetinle yaşanan gelişmeler hakkında yaptıkları kapsamlı değerlendirmeler Washington tarafından ilgiyle takip edilmiş ve bazen söz konusu personelden daha derinlemesine analizler de talep edilmiştir. Türkiye'ye dışarıdan bakan bu analizler cumhuriyet tarihinin epeyce tartışmalı bir dönemini çok daha farklı bakış açılarıyla değerlendirmemiz konusunda oldukça aydınlatıcı olmuştur. ; The first chapter of the thesis mainly focuses on the historical development of the US foreign policy for a descriptive introduction to the second and third chapters. For this reason, the American Revolutionary War and the establishment process of the state are discussed at first. The most crucial issue emphasized here is why and how the American colonies, living under the British Empire, come together and start an independence struggle against the British Empire. While discussing the underlying causes of this struggle and their consequences, special attention is paid to the foreign relations established by the American colonies in this process. Because these relations deeply affected the state's foreign policymaking and implementation process to be established in the future. In the second subtitle of the first chapter, the institutions, actors, and their roles that are effective in making and implementing the US foreign policy, together with their transformation in the historical process, are discussed in detail. The purpose of doing so is to clarify the actors, with their roles, of the topics to be discussed in the second and third chapters of the thesis. Finally, and most importantly, the transformation of the US foreign policy from its establishment until World War II is discussed with a conceptual perspective. The isolationism-internationalism dilemma in the US foreign policy is the most critical discussion in this part. By revealing the historical context of these concepts in the US foreign policy, it is aimed to get the foreign policy strategy followed by the US in the interwar period in a better understanding. The second chapter of the thesis focuses on the general course of Turkey-US relations in the interwar period. For this reason, the historical background, which constitutes an important basis for the relations between the two states, is discussed at first. Here, the relations established by the US with the Ottoman Empire and the factors affecting these relations are presented. Afterward, the transformation of world politics by the end of World War I and the US policy of Turkey towards the National Struggle in Anatolia are discussed in detail. The policy adopted by the US administration during this period provided the signing of the General Treaty between the US and Turkey at Lausanne on August 6, 1923, on the establishment of diplomatic relations with Turkey. However, the unique nature of the US foreign policymaking delays this development for approximately three and a half years. At this stage of the thesis, the factors causing the delay, the consequences, and the methods used to overcome the crisis are examined in detail. Ultimately, diplomatic relations between the two states are re-established after ten years thanks to the modus-vivendi signed on February 17, 1927, and the exchange of notes. In the last part of this chapter, the repair process of the relations between the two states is focused on following the establishment of diplomatic relations. In this process, through bilateral agreements, the US and Turkey solve many problems of the pre-February 17, 1927, and laid the foundation of relations between them to be established near future. The third and last chapter of the thesis focuses on how the developments in Turkish domestic politics in the interwar period are followed by the actors involved in the making and implementing of the US foreign policy. In this period, by the ceasefire agreement that the Ottoman Empire is obliged to sign due to its defeat in World War I, its lands begin to be occupied. The National Struggle that emerged in Anatolia as a result of these developments rejects the peace treaty imposed on the Ottoman State, succeeded in removing the invaders from the country's lands, and finally laid the foundations of a new regime with a peace treaty. However, by establishing the new regime, the national unity provided against the occupying forces during the National Struggle starts to deteriorate gradually, and eventually, an important differentiation occurs within the administration and society. The following years in Turkey passes with the struggle for superiority in which the parties of the confrontation against each other. In this period, while the founders of the new state try to ensure the stability of the regime and carry out radical reforms, they also take important steps towards the establishment of the single-party administration in the country. In this process, US diplomatic, economic, and military representatives in Turkey closely observe the developments. Their comprehensive analyses of developments in Turkish domestic politics are followed with great interest by Washington, and even more, in-depth analyzes are also frequently requested from the personnel in question. These outsiders' analyses of Turkey are quite enlightening for us to evaluate a rather controversial period in the history of Turkey from a different perspective.