Suchergebnisse

The main purpose of this study is to identify the features of the application of ethnometric methodology in the context of the study of democratic transitions. This methodology, proposed by the Dutch researcher G. Hofstede, was initially used to identify patterns in the formation of business culture in different countries, as well as between political conflicts and violent phenomena. Within the framework of the article, in the context of the experience of the democratic transition of the "third wave" countries, four main ethnometric indicators of G. Hofstede are considered: distance from power (PDI), masculinity (MAS), uncertainty avoidance (UAI) and individualism (IDV). In particular, it is argued that in those countries where high indicators of power distance (PDI) are observed, the process of democratic consolidation is slowing down and does not contribute to theformation of dialogue practices. And in the case of a certain "dialogue attraction", the main actors in the political field - the authorities and the opposition, show political will, seek to level the problems that have accumulated in society, including the uneven distribution of state resources, direct political processes towards theinstitutionalization of political dialogue.The article also examines the paradigm of democratic transition, some patterns and relationships between the culture of political dialogue and democratic transition, etc. ; Սույն հետազոտության հիմնական նպատակը էթնոչափագիտական մեթոդաբանության գործիքակազմի կիրառման միջոցով ժողովրդավարական անցման օրինաչափությունները բացահայտելն է։ Հոլանդացի հետազոտող Գ․ Հոֆսթեդի առաջ քաշած էթնոչափագիտական մեթոդաբանությունը նախկինում կիրառվել է տարբեր երկրների գործարար մշակույթի, ինչպես նաև քաղաքական կոնֆլիկտների և բռնության երևույթների միջև կապերը բացահայտելու համար։Հոդվածում ժողովրդավարության «երրորդ ալիքի» երկրների ժողովրդավարական անցման փորձի համատեքստում դիտարկվում են Գ․ Հոֆսթեդի էթնոչափագիտական չորս հիմնական՝ իշխանությունից հեռավորության (PDI), առնականության (MAS), անորոշություններից խուսափելու (UAI) և անհատականության (IDV) ցուցիչները։ Մասնավորապես հիմնավորվել են, որ իշխանությունից ունեցած մեծ հեռավորության ցուցիչների (PDI) պարագայում ժողովրդավարության համախմբման գործընթացները դանդաղում են և չեն նպաստում երկխոսույթային պրակտիկաների ձևավորմանը։ Իսկ «երկխոսույթային ձգողականության» առկայության դեպքում քաղաքական հիմնական դերակատարները՝ իշխանությունն ու ընդդիմությունը, ցուցաբերում են որոշակի քաղաքական կամք և ձգտում հասարակության մեջ կուտակված խնդիրները, այդ թվում և իշխանության ռեսուրսների անհավասարաչափ բաշխումը մեղմել, գործընթացներն ուղղորդել դեպի ինստիտուցիոնալ քաղաքականերկխոսության դաշտ։Հոդվածում քննության առարկա են դառնում ժողովրդավարական անցման հարացույցը, ժողովրդավարական անցումների համատեքստում երկխոսության մշակույթի ունեցած դերը, էթնոչափագիտական մեթոդաբանության լույսի ներքո այդ երևույթների միջև առկա կապերն ու օրինաչափությունները։ ; Основная цель данного исследования - выявление особенностей применения этнометрической методологии в контексте изучения демократических транзитов. Данная методология, предложенная голландским исследователем Г. Хофстеде, изначально использовалась для выявления закономерностей формирования деловой культуры разных стран, а также между политическими конфликтами и насильственными явлениями.В рамках статьи, в контексте опыта демократического перехода стран «третьей волны», рассматриваются четыре основных этнометрических индикатора Г. Хофстеда: дистанция от власти (PDI), маскулинность (MAS), избегание неопределенности (UAI) и индивидуализм (IDV). В частности, утверждается, что в тех странах, где наблюдаются высокие показатели дистанции от власти (PDI), процесс консолидации демократии замедляется и не способствует формированию диалоговых практик. А в случае определенной «диалоговой притягательности» основные игроки политического поля - власть и оппозиция, проявляют политическую волю, стремятся нивелировать накопившиеся в обществе проблемы, в том числе неравномерное распределение государственных ресурсов, направляют политические процессы в русло институционализации политического диалога.В статье рассматриваются также парадигма демократического транзита, в контексте демократических транзитов выявляются взаимосвязи между культурой политического диалога и демократического перехода, в свете этнометрической методологии раскрываются основные закономерности между этими явлениями.

"Members of Eli Baxter's generation are the last of the hunting and gathering societies living on Turtle Island. They are also among the last fluent speakers of the Anishinaabay language known as Anishinaabaymowin. Aki-wayn-zih is a story about the land and its spiritual relationship with the Anishinaabayg, from the beginning of their life on Miss-koh-tay-sih Minis (Turtle Island) to the present day. Baxter writes about Anishinaabay life before European contact, his childhood memories of trapping, hunting, and fishing with his family on traditional lands in Treaty 9 territory, and his personal experience surviving the residential school system. Examining how Anishinaabay Kih-kayn-daa-soh-win (knowledge) is an elemental concept embedded in the Anishinaabay language, Aki-wayn-zih explores history, science, math, education, philosophy, law, and spiritual teachings, outlining the cultural significance of language to Anishinaabay identity. Recounting traditional Ojibway legends in their original language, fables in which moral virtues double as survival techniques, and detailed guidelines for expertly trapping or ensnaring animals, Baxter reveals how the residential school system shaped him as an individual, transformed his family, and forever disrupted his reserve community and those like it. Through spiritual teachings, historical accounts, and autobiographical anecdotes, Aki-wayn-zih offers a new form of storytelling from the Anishinaabay point of view."--

GchiMiighwech --Chapter 1.Nishnaabeg Resurgence: Stories from within --Gaawiin Nda-gajsii, We Are Not Shameful --A Flourishment of the Indigenous Inside --Aanji Maajitaawin, the Art of Starting Over --Chapter 2.Theorizing Resurgence from within Nishnaabeg Thought --Gwiinmaagemi Gdi-dbaajimowinaanin, We Tell Stories --Grandmother Teachings --Our Theory is Personal --Embodied Knowledge, Unlimited Intelligence --Chapter 3.Gdi-Nweninnaa: Our Sound, Our Voice --Biskaabiiyang --Aanjigone --Naakgonige --Debwewin --Gdi-nweninaa --Chapter 4.Niimtoowaad Mikinaag Gijiying Bakonaan (Dancing on Our Turtle's Back): Aandisokaanan and Resurgence --Chibimoodaywin --Re-creation: Niimtoowaad Mikinaag Gijiying Bakonaan (Dancing on Our Turtle's Back) --Waynabozhoo and the Great Flood --Resurgence, Wiindigo and Gezhizhwazh --Nanabush Stories --Ninaatigoog --Chapter 5.Building Like a Beating Heart: A Society of Presence --Transmotion, Emergence and Mobilization --Nishnaabeg Society: A Society of Presence --Bubbling Like a Beating Heart --Creating Decolonized Time and Space --Chapter 6.Resurgence in Our Political Relationships --Echoes from the Past --Breastfeeding and Treaties --Gchi-dbaakgonigewin --Dewe'igan, the Heartbeat of the Nation --Gdoo-naaganinaa, Our Dish --Gdoo-naaganinaa in Contemporary Times --Chapter 7.Protecting the First Hill: Nurturing Eniigaanzid in Children --Aabawaadiziiwin --The Four Hills of Life --Kokum Dibaajimowinan --Leading by Following: The Seven Stages of Life --Protecting the First Hills of Life --Nengaajgchigewin in Parenting --Zhinoomoowin: Modeling and Learning by Doing --Aanjigone in Parenting --Nurturing Leaders for Resurgence --Chapter 8.Shi-Kiin: New Worlds --Stone's Throw --Shki-kiin: New Worlds --Grounding Resurgence in Our Hearts --Index.

transl. from the Armenian by C. F. Neumann ; Volltext // Exemplar mit der Signatur: München, Bayerische Staatsbibliothek -- 4 A.or. 120-14

transl. from the Armenian by C. F. Neumann ; Volltext // Exemplar mit der Signatur: München, Bayerische Staatsbibliothek -- 4 A.or. 3768 m

Drawing on Piromalli's letters and accounts, this paper analyze the conversion strategies he adopted in his missionary work and what could be seen as a paradigm shift in his policy. In his Account of his Own Successes, written in 1637, Piromalli clearly embraced what at the time was a 'classic' approach: to discuss first the matter of the union with the local ecclesiastical hierarchies; then, when—as it often happened—this failed, to gather some disciples among the schismatics who would preach correct creed among local people on a more practical and day-to-day basis. However, in another account that Piromalli wrote in 1654, just a few months before being officially appointed the Archbishop of the Diocese of Nakhichevan, he claimed that although the Armenian 'clergy was already educated and enlightened in the Catholic truths', only the conversion of the wealthy Armenian merchant families of New Julfa could persuade other Armenians to embrace Catholicism. Since, as he wrote, 'all missionary efforts are wasted' in converting New Julfan Armenians, he maintained that it was necessary for the Pope to ask 'the Princes of Venice and Tuscany' to threaten the New Julfan merchants that they would be denied access to their ports, unless they chose to convert. This paper will consider this shift by discussing Piromalli's attempts to bring the whole Armenian Church into union with Rome, including his role in the union of the Polish Armenian Church. It will also analyze his embracing of a more Realpolitik approach in light of the emerging Armenian merchant colony of New Julfa.