Suchergebnisse

Günümüzde demokrasi en yaygın yönetim biçimidir. Bunu en büyük sebeplerinden biri demokrasinin insan doğasına en uygun yönetim biçimi olmasıdır. Demokrasi istenen ve çok değer gören bir kavram olduğundan onu korumak ve varlığını yaşatmak gerekmektedir. Bunu sağlamak ise eğitim yoluyla mümkün olabilir. Demokrasi eğitimiyle demokrasinin varlığını sürdürmek ise eğitimcilere düşmektedir. Bu araştırma demokrasi eğitimine odaklanmış olup Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi'nde Eğitim derslerine giren öğretim elemanlarıyla alan derslerine giren öğretim elemanların demokratik tutumlarını öğrenci algılarına göre karşılaştırmayı amaçlamaktadır. Elde edilen bulgular çerçevesinde genel olarak öğretim elemanlarının demokratik tutumlarının olumlu olduğu, eğitim bilimleri öğretim elemanları ile alan bilgisi öğretim elemanları arasında eğitim bilimleri öğretim elemanlarının lehine bir farklılık bulunduğu, eğitim bilimleri öğretim elemanlarının kendi aralarında yapılan değerlendirmede demokratik tutumlarının birbirlerinden farklılık göstermediği, alan öğretim elemanlarının ise kendi aralarında yapılan değerlendirmede demokratik tutumlarının birbirlerinden farklılık gösterdiği görülmüştür. ; At the present day democracy is the most common polity. One of the main reasons f this is; democracy is the most convenient policy for human nature. Because democracy is desirable and worthy concept it should be protected and survived. This will be probable with the help of education. Educationalist can make the democracy survive with the help of democracy education. The focus of this research is democracy education and it aims to compare the democratic attitudes of the lecturers of Uludag University Faculty of Education who attends the pedogogy courses and the other specific courses according to students? opinions. With the help of the findings of this research it is possible to say that the lecturers that works at the Uludag University Faculty of Education have positive democratic attitudes generally, pedodogy teachers have much more democratic attitudes than other specific courses,there is no difference among the democratic attitudes of pedogogy teachers themselves and there is a diffrence between the democratic attitudes of other specific courses lecturers themselves.

Modern dünyanın yapı taşları olan örgütler informal topluluklardan oluşan ve her bir çalışanın çeşitli düzeylerde birer politik oyuncu (aktör) olarak güç mücadelesine giriştiği dinamik bir oyun alanıdır (Erol, 2015). Bu sebeple rol veya statü gözetmeksizin her çalışanın politika oyunlarında birer aktör olarak (Vecchio, 1988) birbirleriyle rekabet etmesi durumsal bir gerçeklik (Mintzberg, 1983; Pfeffer, 1992) olmakla birlikte çalışanların güce yönelik bu çabaları alanyazında örgütsel (örgüt içi) politika şeklinde kavramlaştırılmaktadır (Koçel, 2003; İslamoğlu ve Börü, 2007). Örgütsel politikanın uygulama biçimi olan politik davranış da çalışanın rol tanımlamasında yer almamasına karşın kendini örgüt içinde daha avantajlı konuma getirebilecek güç temelli gösterdiği her türlü davranışıdır (Mintzberg, 1985; Pfeffer, 1992; Kacmar ve Ferris, 1993). Politik davranışın stratejik yönü olan politik taktik ise çalışanın diğerlerine rağmen bireysel kazançlarını maksimize etmek için tasarlanmış her türlü etki girişimini kapsamaktadır (Bolman ve Deal, 2017). Örgütlerde kullanılan politik taktikleri tanımlamak amacıyla alanyazında farklı sınıflandırmalar yapılmış olsa da bu çalışmada "(A) Kendini Sevdirmeye Çalışma, (B) Çevre oluşturma, (C) Bilgi yönetimi, (D) İzlenim/Etki yönetimi, (E) Koalisyon oluşturma, (F) Suçlu arama, (G) Mecburiyeti/Bağımlılığı artırma" boyutlarından oluşan Robert P. Vecchio'nun (1988) politik taktik sınıflandırması temel alınmıştır. Bu çalışmada Türkiye'deki devlet üniversitelerinde çalışan 772 öğretim elemanından veri toplanarak üniversitelerde yaygın olarak kullanıldığı düşünülen politik taktiklerin yapısını belirlemeyi sağlayacak "Politik Taktikler Ölçeği – Üniversite / Fakülte Versiyonu (PTÖ-Ü/F)" nun geliştirilmesi, amaçlanmıştır. Bu amaçla çalışma kapsamında öncelikle Vecchio'nun kurguladığı teorik yapı çerçevesinde madde havuzu oluşturulmuştur. Ardından Lawshe analizi ile kapsam geçerliliği, AFA ve DFA ile yapı geçerliliği, CR,  ve AVE değerleri ile DFA'dan elde edilen faktör yükleri kullanılarak yakınsama geçerliliği, MSV ve ASV değerleri ile DFA'dan elde edilen faktörler arası korelasyon katsayıları kullanılarak da ayrışma geçerliliği sınanmış ve ölçme modeli geliştirilmiştir. Son olarak geliştirilen bu ölçme modelinin iç tutarlılığı Cronbach Alfa değerleri ile, yapı güvenilirliği ise CR değerleri ile incelenmiş, daha sonra da modele ilişkin madde analizleri yapılmıştır. Yapılan analizler sonucunda politik taktikler ölçeğinin söz konusu örneklemlerde oldukça geçerli ve güvenilir sonuçlar verdiği görülmüştür. ; Organizations that are the building blocks of the modern world are a dynamic playground consisting of informal communities and each employee engages in a power struggle as a political actor (actor) at various levels (Erol, 2015). Therefore, regardless of role or status, the competitiveness of each employee as an actor in policy games (Vecchio, 1988) is a situational reality (Mintzberg, 1983; Pfeffer, 1992). In addition, these efforts of the employees towards power are conceptualized as organizational (in-organization) policies in the literature (Kocel, 2003; Islamoglu and Boru, 2007). Political behaviour, which is the mode of implementation of organizational policy, is the power-based behaviours that are not included in the employee's role description, but which make it more advantageous in the organization (Mintzberg, 1985; Pfeffer, 1992; Kacmar and Ferris, 1993). Political tactics, which are the strategic aspect of political behaviour, include all kinds of influence initiatives designed to maximize the individual gain of the employee despite the others (Bolman and Deal, 2017). Although different classifications were made in the literature in order to define the political tactics used in organizations, this study was based on the political tactical classification of Robert P. Vecchio (1988). This classification consists of the following dimensions: "(A) Ingratiating, (B) Networking, (C) Information management, (D) Impression management, (E) Coalition building, (F) Scapegoating, (G) Increasing indispensability". In this study, it was aimed to develop the "Political Tactics Scale – University/ Faculty Version". The sample of the study consisted of a total of 772 faculty members working at state universities in Turkey. For this purpose, firstly within the scope of the study, the item pool was created within the context of the theoretical structure of Vecchio. Then the content validity with Lawshe Analysis, structural validity with explanatory and confirmatory factor analysis, convergent validity using CR, Cronbach's Alpha and AVE values, and discriminant validity using MSV and ASV values were tested and then developed the measurement model. Finally, the internal consistency of the measurement model was calculated using Cronbach's Alpha values, and structure reliability with the CR values which is a value based on factor loadings and errors variance obtained from CFA was examined, later item analyses were performed. As a result of the analyses, it was seen that the "Political Tactics Scale – University/ Faculty Version" gave valid and reliable results in the mentioned samples.

21. yüzyılda Avrupa'da siyasi ve ekonomik alanlardaki gelişmeler eşliğinde eğitim alanında da gelişmeler yaşanmıştır. Avrupa Birliği, üye ülkeler arasında işbirliği içinde olarak Avrupa Yükseköğretim Alanı oluşturmayı hedeflemiştir. Bu açıdan birinci bölümde Avrupa Birliği'nin tanımı ve Avrupa Birliği eğitim politikaları yer almıştır.Avrupa Yükseköğretim Alanı, üye ülkelerin yükseköğretim sistemlerindeki farklılıklar korunarak diğer üye ülkelerin yükseköğretim sistemleriyle karşılaştırılabilir seviyeye ulaşmasını ve ülkeler arası geçişi kolaylaştırmayı hedeflemektedir. Bologna süreci Avrupa Yükseköğretim Alanı hedefleyen bir reform sürecidir. Bu bağlamda ikinci bölümde Bologna Süreci ve Temel Deklarasyonlar ele alınmıştır.Son bölümde ise öncelikle Bologna Süreci'nin Türkiye'deki uygulama alanı ile birlikte süreçle ilgili değerlendirmeler yapılmıştır. ; In the 21st century, Europe has witnessed developments in the field of education in company with the developments in the fields of politics and economics. European Union aimed at creating European Higher Education Area in cooperation with the member states. In this respect, in the first part, the definition of European Union and education policies of European Union are included.European Higher Education Area aims at maintaining differences of higher education systems of member states by achieving comparable levels with the other member states' higher education systems and facilitate interstate transition. Bologna process is a reform process aiming at European Higher Education Area. In this context, Bologna Process and Basic Declarations are handled in the second part.In the last part of the study, some evaluations are made about the field of application of Bologna Process in Turkey together with the process.

Bu çalışmada 20. Yüzyılın en önemli liberal düşünürlerinden biri olan Friedrich August von Hayek'in özgürlük düşüncesinin temellerini kurduğu bireycilik anlayışı, bir toplum için bizatihi gerekli olan özgürlük fikri ve özgürlükle her zaman ilintili olan sorumluluk düşüncesi irdelenmiştir. Hayek'in bireycilik, özgürlük ve sorumluluk düşüncesi çağdaş klasik liberal geleneğe damgasını vuran kendiliğinden doğan düzen fikrinin açılımıyla belirtilmiş ve toplum içerisinde somut hale getirilmesi savunulmuştur.

Hatta Hayek bütün çalışmalarını ve yazılarını kendiliğinden doğan düzen düşüncesi etrafında sistematize etmiştir. Hayek bireylere ve onların özgürlüklerine verdiği değerle, toplumsal düzenin tasarımlı bir şekilde kontrol edilmesine karşı çıkışı temsil etmiştir. Yine Hayek'e göre liberal geleneğin niteliği olan birey, özgürlük ve sorumluluk gibi kavramların bir sosyal düzen için gerekli olduğunu savunmuş ve genel liberal gelenekten ayrılmıştır.

One of the major weaknesses of the studies on the development of International Relations (IR) curricula in Turkey is the lack of systematic data on the characteristics history development and current status of the IR academia. In order to reveal research practices of academicians and how international relations is taught and how IR scholars perceive the discipline an online survey was conducted among the faculty members of the IR Departments in Turkey in June-July 2009. Scholars were asked to answer 55 questions about the IR curriculum courses research subjects and major theoretical approaches political attitudes funds language and types of publication academic journals universities the involvement of academy in policy-making process and non-academic intellectual activities. The results of the survey indicates that IR studies in Turkey seems to be foreign policy oriented focus on Turkey and the big power policies and the discipline is under the influence of Realism.

The article describes the role of the Chicago School of Sociology in the development of empirical social research. It traces the increase in the significance of the education of doctoral students on American universities at the turn of the 20th century, and the role of philanthropic foundations. It focuses on the contribution of prominent individuals: W. R. Harper, rector and founder of the University of Chicago, obtained top figures and founded journals in some major fields. A. W. Small was the first chair of the Department of Sociology and Social Anthropology, founded the American Journal of Sociology and wrote the first two textbooks of sociology. W. I. Thomas was responsible for the famous study Polish Peasant in Europe and America and for the theoretical foundations passed on to his successors. In 1916 R. E. Park published a project in which Chicago became a social laboratory and he inspired and was an advisor for numerous doctoral projects that later were published as sociological monographs. The methodologist E. W. Burgess organized empirical research for the school of doctoral studies that emerged in Chicago and successfully worked there for twenty years. It is beyond the scope of one article to discuss also the monographs by doctoral students at the University of Chicago. Paper examines in detail only the monograph by Park, Burgess and McKenzie titled The City.