Suchergebnisse

The Islamic intellectual thought of the thirteenth to nineteenth centuries has long been represented as an intellectual "decadence" or "sclerosis," due to the discourse of orientalists. In recent decades, however, researchers have sought to challenge the orientalist paradigm by highlighting the scholarly currents and vigorous discussions that characterized the period in question. As a direct critique of the narratives of either "decline" or "ignorance" that persist in Islamic intellectual historiography, Naser Dumairieh's recent book attempts to reveal the situation of rational and theoretical sciences in the Hijāz by focusing on the life and work of al-Kūrānī, the seventeenth-century Shāfi'ī hadith scholar, Sufi, and theologian. Following the footsteps of Khaled el-Roauyheb's influential book Islamic Intellectual History in the Seventeenth Century, Dumairieh not only examines al-Kūrānī's ideas, but also offers a comprehensive glimpse into the intellectual life in contemporary Hijāz.

Bu makale, 1960'larda Hıristiyanlıkta ortaya çıkan en önemli modern teolojilerden Özgürlük Teolojisi'nin babası Perulu teolog Gustavo Gutiérrez'i, onun teolojisini ve teoloji metodunu konu edinmektedir. Özgürlük Teolojisi, Latin Amerika yoksullarının yerel dinî deneyimleriyle Katolik teolojinin farklı kültür ve inançlara açılma tutumunu birleştirmektedir. Yoksulların deneyimi ve sosyal bilimlerin verileri yanında Marksist analiz gibi tartışmalı teknikleri kullanarak geleneksel çizgiden ayrılan Özgürlük Teolojisi, bu iddialı tutumuyla, adeta XVI. yüzyıldaki Protestanlık gibi Hıristiyanlıkta çığır açarak dünyanın farklı bölgelerine etki etmektedir. Bu özellikleriyle dikkat çeken teoloji, makalede Özgürlük Teolojisi; Gutiérrez'in teolojik konumunu; teoloji metodu ve bunun yansımaları şeklinde üç aşamada ele alınmaktadır.

East and West; Modernism (Christian theology); Islam; Turkey

According to Luhmann, religion transforms the indefinable/undefined into the definable/defined complexity, thus outlining the problems of the whole society. Due to this function, religion remams bound to the level of the entirety of a social system. Nevertheless, in time, in the course of the functional differentiation of society, different sub-systems have been created for different tasks (economy, science, politics, education, etc.) and religion has been accorded the status of one such system. Besides distinguishing among various subsystems, this process implies the separation of diverse task-areas within the religious system itself. By and by, within the Christian religion, three functionally differentiated spheres have emerged which Luhmann labels as a) the church, i.e. the entirety of spiritual communication in which the function of the system of religion is fulfilled for the whole social system; b) Diaconate (Diakonie), which performs the system's tasks towards other social sub-systems (these tasks, in line with the theory of systems, may be termed services -Leistungen) as well as towards personal systems (in line with the theory of systems they may be termed pastoral - Seelsorge); and c) theology (Theologie) whose role within the religious system may be described as reflexion (Reflexion) i.e. the task of the reflexive contact of one's own identity. (SOI : PM: S. 255)

Mixed government, which is commonly regarded as a distinctly medieval form of government, is relevant also to contemporary constitutional states. It is the best form of government, since the aristocratic element is a continuous source of virtue, especially of justice, and a check not only on the executive, as the monarchical element which is the seat of political power, and the legislature, as the democratic element which expresses the will of the majority, but also groups and institutions that have the might and will to impose themselves as oligarchies. Mixed government is also the form of government that is practised by most developed contemporary constitutional states: USA, UK, France, Switzerland, Germany etc. European nobility is the original aristocratic institution, by virtue of the fact that it was a system for the transfer of both virtue and general conditions of life. Three institutions that emerged in the late Middle Ages assumed structures and functions of the nobility. + The first is the clergy. When, as a result of the differentiation of feudal society ethical and intellectual virtues of the nobility could no longer maintain general conditions of life, the clergy, by virtue of their abstract knowledge that ranged from philosophy and theology to law and medicine, became a class of new experts in generalities and thereby a new aristocracy. The second modern aristocratic institution is the judiciary, which has a structure and function similar to earlier aristocracies. The task of judges is to establish the highest virtue o constitutionalism. It is justice by law, which regulates general conditions of life in the state and society. What qualifies judges for the task is expertise in the new generality. The expertise includes not only education and experience in law but also impeccable private life and demonstrated professional ethics. + The third modern aristocratic institution is the profession, whose most important instance is the legal profession. It shares its structure and function partly with the judiciary and partly with other professions. It seems that modern professions are degenerating. In the key area of data processing, due to rapid changes of technology, professions as systems of the transfer of virtue do not even seem to be possible. Professional aristocracies are replaced increasingly by oligarchies of capitalists and technocrats. (SOI : PM: S. 111)

In many of its areas, the writing of music history in Germany is characterised by the Romantic music outlook and its "Two-World-Model": the real world is seen as opposing the ideal world of music as a higher existence of ideas and ideals. Art music in the emphatic sense, commonly designated as serious music, pretends to represent that ideal world and makes claims to truthfulness. The science of music actually believes it is able to prove the universality of these claims. A large part of musicological publications are characterised by this assumption. However, a public discussion among musicologists as to whether such writings should belong to the field of theology rather than to historico-critical historiography (as a science in the strict sense) is non-existent. As a result, our field has not only disappeared from a public sphere that wishes to leave those claims to small elitist circles, but has also encountered a growing lack of understanding among other disciplines, even to the point of mockery. It would suffice here to refer to the lawyer Bernhard Weck, who wrote with regard to Beethoven's Opus 112: "Only musicology could prove that 'political ideas of freedom can be expressed through gestures of sound.'" ; У многим својим сегментима, писање историја музике у Немачкој карактерише романтичарска визура и њен "модел два света": реални свет се посматра као супротстављен идеалном свету музике као вишем ступњу постојања идеја и идеала. Уметничка музика у изворном смислу, обично означена термином "озбиљна музика", претвара се да представља тај идеалан свет и претендује на истинитост. Наука о музици заиста верује да може да докаже универзалност ових тврдњи. Знатан број музиколошких публикација карактерише ова претпоставка. Међутим, јавна дискусија међу музиколозима о томе да ли такви списи треба да припадају области теологије, а не историјско-критичкој историографији (као науци у строгом смислу) не постоји. Као резултат тога, наше поље није само нестало из јавне сфере, која жели да те тврдње остави малим елитистичким круговима, већ је наишло и на све већи недостатак разумевања међу другим дисциплинама, чак и до тачке ругања. Довољно је да се позовемо на речи адвоката Бернарда Века (Bernhard Weck), који је у вези са Бетовеновим опусом 112 написао: "Само музикологија може доказати да се 'политичке идеје слободе могу изразити звучним гестовима'." ; Часопис је индексиран на http://doiserbia.nb.rs/, http://dais.sanu.ac.rs/handle/123456789/914 и у међународној бази ProQuest. / The journal is indexed in http://doiserbia.nb.rs/, http://dais.sanu.ac.rs/handle/123456789/914 and in the international database ProQuest. Издавање ове публикације подржали су Министарство културе и информисања Републике Србије, Министарство просвете, науке и технолошког развоја Републике Србије и СОКОЈ - Организација музичких аутора Србије / The publication of this volume was supported by the Ministry of Culture and Information of the Republic of Serbia, the Ministry of Education, Science and Technological Development of the Republic of Serbia and SOKOJ - Serbian Music Authors' Organization

Anahtar Kelimeler : Egemenlik, Schmitt, Demokrasi, Milli İrade, KararÖZETEGEMENLİK KAVRAMI VE CARL SCHMITTEgemenlik, önemi ortaya çıktığı ilk zamanlardan günümüze artarak devam eden bir kavramdır. Çalışmamızın ilk bölümünde öncelikle kavramın ortaya çıkış süreci ve tanım sorunu analiz edilmiştir. İkinci bölümde, kavrama yön veren düşünürlere yer verilmiş; kavramı ilk defa ortaya çıkaran Machiavelli, kavramsallaştıran Bodin, ve kavramı sözleşme ile irtibatlandıran Hobbes incelenmiştir. Bu süreçte sınırsız egemenlik anlayışının sınırlandırılması yönünde fikirleriyle John Locke, Montesqueiu, Benjamin Constant ve John Stuart Mill analiz edilmiştir. Rousseau ile beraber kavram demokratik bir şekle bürünmüş, buna bağlı olarak da Milli İrade ve Milli Egemenlik kavramları üzerinde durulmuş, kavramlara yönelik eleştiriler çerçevesinde Duguit'nin görüşlerine ve doktrinde ifade edilen muhtelif görüşlere yer verilmiştir. Liberal Demokrasi ve Hukuk Devleti kavramları karşısında Milli İrade ve Milli Egemenlik Doktrininin konumu araştırılmıştır. Daha sonra Egemenliğin bölünmesi sorunu incelenmiş ve bu kapsamda Federal Devlet'in konumu irdelenmiştir. Üçüncü bölümde Carl Schmitt'in egemenlik kuramı kendisine kadar geliştirilmiş görüşler karşısında eleştirileri dikkate alınarak ortaya konulmuş ve bu çerçevede özellikle Schmitt'in "Siyasi İlahiyat: Egemenlik Hakkında Dört Bölüm" adlı eserinden yola çıkılarak yorumları ve değerlendirmeleri tartışılmıştır. Nitekim Schmitt, egemenin verili şartlar içerisinde, mesela milli iradenin temsil yoluyla etkin olduğu demokratik toplumlarda, karar (entscheidung) merciinin ne veya kim olacağının önceden belirlenemeyecek bir tarzda etkin olduğunu savunmuştur. Son bölümde ise Schmitt'in kuramına doktrinde yöneltilen eleştirilere yer verilmiştir. Keywords : Sovereignty, Schmitt, Democracy, National Will, DecisionABSTRACTTHE CONCEPT OF SOVEREIGNTY AND CARL SCHMITTSovereignty is a concept that continued to increase its importancy since the first time it appeared. In the first part of this study, the occurance of Sovereignty and the problem of definition is analyzed. In the second part, the thinkers which gave direction to the concept will be stated in; Machiavelli, who discovered the concept, Bodin, who conceptualizated, and Hobbes, who added a contract connection to the concept. In this process, the ideas of John Locke, Montesquieu, Benjamin Constant and John Stuart Mill were analyzed with their thoughts on limiting of the unlimited Sovereignty. With Rousseau, souvereignty turned into a democratic shape, so we accordingly emphasized his thoughts on the concept of National Will and National Sovereignty, and in the frame of the critics against those concepts, the opinions of Duguit and the various critics from doctrine have been shown. The doctrines of National Will and National Sovereignty have been investigated in the face of the concepts of Liberal Democracy and Constitutional State. Then, the problem of the division of Sovereignty will be examined and in this context, the position of the Federal State discussed. In the third part, Schmitt's theory on Sovereignty has been discussed especially within his Work "Political Theology: Four Chapters on the Concept of Sovereignty", against the opinions to the concept which developed until his time. Schmitt indeed, argued that a decision (entscheidung) authority could not be predetermined, for example in the democratic sociaties which their national will are represented, it is not possible to foresee the limits and the frame of the Sovereign. On the fourth and the last part, various critics from doctrine against Schmitt have been discussed.

06.03.2018 tarihli ve 30352 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan "Yükseköğretim Kanunu İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun" ile 18.06.2018 tarihli "Lisansüstü Tezlerin Elektronik Ortamda Toplanması, Düzenlenmesi ve Erişime Açılmasına İlişkin Yönerge" gereğince tam metin erişime açılmıştır. ; Bu çalışma Ortaçağdan 20. yüzyıla kadar Kur'an çevirilerindeki çeviri stratejisini tarihsel gelişimleri ile ele almaktadır.Ortaçağda yapılan Kur'an çevirilerinde amaç İslamiyet'i veya Kur'anı anlatmak değil, zamanın misyonerlik çalışmalarında etkili olmaktı. Böyle bir durum söz konusu olduğu için o zamanlar Hz. Muhammed'in hayatı birçok çevirmen tarafından göz önünde alınmamıştır. Her ne kadar Hıristiyan çevirmenlerin yalnızca bir kaçı tarafından yerine getirilmiş olsa bile yeterli olmamıştır. Bu durum Müslüman âlimlere göre Kur'an'ın anlaşılabilmesi ve gerçek anlamıyla çevirisinin yapılabilmesi için Hz. Muhammed' in hayatını bilmek çevirinin ön koşullarından birisidir.Avrupa Ortaçağında bilim ve kilisenin dili Latince olduğu için o dönemdeki Kur'an çevirileri Arapçadan Latinceye yapılmıştır. Ancak yapılan bu çeviriler, özellikle çevirmenin görüş açısını yansıtmaya yönelikti. Dönemin politik ve sosyal şartları, çevirmenin çeviri stratejisini de etkilemiştir. Bunun sonuncunda ise yapılan çeviriler Kur'anın içeriğinden çok çevirmenin savunduğu bakış açısı ve misyonerliğin yansımalarıydı. Bu durum Reformasyon döneminde de neredeyse hiç değişmemiştir.Luther Kur'anı Almancaya çeviren ilk çevirmenlerdendi, fakat onun yapmış olduğu Kur'an çevirisi de Ortaçağ da çevrilen Kur'an tercümelerinden çokta farklı değildi. Her ne kadar Yeniçağın başlarında Kur'an çevirilerindeki olumsuz tablo kendini değiştirmiş olmasa da, Hümanizm akımının etkileri kendini bu çevirilerde göstermeye başlamıştır.Aydınlanma döneminde ise durum çelişkiliydi. Hala Kur'anı çürütmeye yönelik çalışmalar yapılmış olsa bile, bu dönemde İslamiyet'e ve Kur'ana karşı olumlu düşüncelerde gelişmeye başlamıştır. Johann Wolfgang Goethe, Ephraim Lessing, Herder ve Rückert gibi önemli isimler sayesinde İslam karşıtı görüşler değişime uğramaya başlamıştır. Böylelikle Kur' an düşmanlığının sona ermesi Kur'an'ın Alman dilinde asıl değer ve anlamını kazanmasını da beraberinde getirmiştir.Anahtar Kelimeler: Kur?an çevirileri, çeviri stratejileri, dönemsel özellikle ; This present work is about Qur'an translations of the Middle Ages until the 20th Century regarding to the influence of historical factors that have influenced the translation strategy of the Qur?an translator.Since the translation of the text or the original text is based on the Qur'an, this is illustrated in the overview summary. Also, the life of the prophet Muhammad plays a major role in the translations. Muslim scholars presuppose the knowledge of Mohammed's live in their translations as a prerequisite for the understanding of the Qur'an. This prerequisite has been met by only a few Christian translators.As the science and world language in the European Middle Ages was Latin, the early Qur?an translations were made from Arabic in that language. However, their executions are associated with polemical intent. The political and social circumstances caused that the translator included in the application of the translation strategy his intent to refutation of the Qur'an.Even in the age of the Reformation, the situation for the refutation of the Qur?an has not changed a lot. Luther's translation of the Qur'an was playing an important role in German-speaking territories. He is one of the first, who translated the Qur?an into the German language, but unfortunately the textual sources - still breathing the medieval mind - Luther used for his translation strategy is very important, because the source was the translation of the Qur?an from the Middle Ages.However, in the beginnings of the modern era, the basic idea of refutation has not changed. But the translations are influenced by the humanist ideal of the translator.The situation in the Age of Enlightenment is ambivalent. There are still translations made in the controversial theology, but the tide of the enemy image of Islam had been able to be changed only because of contacts by great personalities such as Goethe, Ephraim Lessing, Herder, and especially by Rückert. The repeal of hostility helped, that the real meaning and value of the Qur'an could be considered in the German language.Keywords: Qur?an translations, translation strategies, epochal characteristics