Search results

Sovyetler Birliği'nin 1990-1991 yıllarında dağılma süreciyle birlikte diğer Türk toplulukları da arka arkaya kendi bağımsızlıklarını ilan etmiştir. Orta Asya Cumhuriyetleri içerisinde en büyük yüzölçümüne sahip olan Kazakistan, hem Sovyetler döneminde baskının en çok hissedildiği hem de bugün büyük başarılarla dünya arenasında geldiği nokta açısından önemli ülke bir olarak görülmektedir. Bu çalışmanın birinci bölümünde Kazakistan'ın tarihine kısa bir bakış atılmıştır. Rusya Çarlığı zamanından Sovyetlere kadar olan dönemin sosyal, ekonomik ve idari alanları incelenmiş ve bağımsızlık sonrası Kazakistan'ın etnik, ekonomik, askerî ve stratejik konularında pek çok sorun ortaya çıkmıştır. Daha önce devlet sisteminde belirlenmiş rejim standartları bulunmayan, ülkenin iç ve dış politika açısından tamamen tecrübesiz olması nedeniyle bağımsızlıktan sonra memleket anayasası, dış politika yetkileri ve bürokrasisi senelerce süren yoğun bir çalışma sürecini gerektirmiştir. Ülkenin karşısında bulunan bu sorunların kademeli olarak çözülmesi amacıyla Cumhurbaşkanı Nazarbayev tarafından kabul edilen kısa ve uzun vadeli program, proje ve stratejiler de bu bağlamda incelenmiştir. İkinci bölümde uluslararası örgütlerin tanıtımı, bu örgütlerin fonksiyonları, sınıflandırılmaları hakkında genel bilgi verilmiş ve Kazakistan açısından çok taraflılık ve uluslararası örgütlerin önemi açıklanmıştır. Üçüncü bölümde ise çeşitli uluslararası örgütler ve bu örgütlerin örnekler üzerinden ilişkileri ve neticeleri incelenmiştir. Anahtar Kelimeler: Kazakistan, Dış Politika, Güvenlik, Uluslararası Örgütler, Bütünleşme. ; After the partition of the Soviet Union in 1990-1991, other Turkish countries declared their independence in succession. Kazakhstan, which has the largest area among the Central Asian Republics, it is seen as the most important country in terms of where the pressure was felt during the Soviet period and where it came out with the great success the world arena. A succinct overview of the history of Kazakhstan is given in the first part of this study. The social, economic and administrative areas of the period from the time of Tsarist Russia to the Soviets were examined and many problems of post-independence Kazakhstan emerged in ethnic, economic, military and strategic issues. The Constitution, Foreign policy powers and bureaucracy of the country after independence required years of intensive work due to the lack of regime standards established in the state system before, and being completely inexperienced in the domestic and foreign policy aspects of the country. Short-and long-term programmes, projects and strategies have been adopted by President Nazarbayev in order to gradually resolve these problems coloborating the country. In the second part of the study, general information about the functions and classification of international organizations is given and the importance of multilateralism and international organizations for Kazakhstan is described. In the third chapter, relations and outcomes are examined in the example of some international organizations. Keywords: Kazakhstan, Foreign Policy, Security, International Organizations, Integration.

Devletlerin mekansal olarak iç ve dış ayrımının bir sonucu olarak ortaya çıkan dış politika olgusu hayatta kalma, güvenlik, prestij ve nüfuz artırımı, ideolojik yayılma ve jeopolitik menfaatler gibi çeşitli hedeflere sahiptir. Bu hedeflere ulaşma noktasında devletlet uluslararası örgütleri ve dış yardımları bir araç olarak kullanabilmektedirler. Buradan hareketler bu çalışmada uluslararası arenanın önde gelen devletleri olan ABD, Çin ve Rusya'nın uluslararası örgütleri ve dış yardımları kendi stratejik çıkarları çerçvesinde kullanıp kullanmadıkları irdelenmiştir. Karşılaştırmalı analiz, bağıntısal yönteme ve tarihsel inceleme yöntemlerinin kullanıldığı bu çalışmanın Uluslararası örgütler kısmında ABD Uluslararası Para Fonu, Çin-Asya Altyapı Yatırımı Bankası ve Rusya-Avrasya Ekonomik Birliği ikilileri incelenmiş iken, dış yardımlar bölümünde bu üç ülkenin 2010-2015 yılları arasındaki gerçekleştirdikleri dış yardımlardan bölgesel ayrımlar çerçevesinde en çok yararlanan ülkeler ile 2015 yılı itibariyle gayri safi yurt içi hasıla bakımından dünyanın en yoksul on ülkesinin bu yardımlardaki yeri değerlendirilmiştir. Bu değerlendirmeler sonucunda ABD'nin karma saikler ile uluslararası örgütleri ve dış yardımları kullandığı, Çin'in ekonomik gerekçeleri ve doğal kaynak rezervleri göz dikkate alarak hareket ettiği ve Rusya'nın politik ve ideolojik olarak uygulamalarını gerçekleştirdiği sonucuna ulaşılmıştır. --- Foreing policy phenomennon, which is a result of spatial dichotomy of inside and outside, has various intentions such as survival, security, increase in prestige and influence, ideologic expansion and jeopolitical interests. In order to fullfil these objectives, states are able to use international organizations and foreign aids as a their policy tool. Starting from this point of view, in this thesis, whether USA, China and Russsia, who are leading countries of international arena, use international organizations and foreign aids in the direction of their strategical interest had been scrutinized. Comparative analysis, relational modelity and historical analysis had been determined as research methods of this paper. While in the part of international organizations USA-International Monetary Fund, China Asia Infrastructure Investment Bank and Russia-Eurasian Economic Union binaries had been examined; in the foreign aid section, actualized foreign aids of these three countries between years of 2010 2015 toward countries, who were mots benefiting regionally and were the poorest ten according to gross domestic product in the year of 2015, were investigated. As consequences of these evaluations, these were obtained as data that US had been used them for its complex motivations and interest; China had been used in line with economic and natural resources reasons and Russia had used them within the context of political and ideolojical motives.

IMF programlarının demokrasi üzerindeki etkisi, uluslararası örgütler yazınında sıklıkla tartışılan bir konudur. Bir müzakere sürecinde IMF'nin kendine ait bir gündemi varken, seçmenler de hükümete kendi tercihleriyle ilgili işaretler verir. Bu ikisi örtüştüğünde demokrasi etkilenmez fakat birbirlerinden farklı olduklarında demokrasi üzerindeki etkiler, borç alan hükümetin IMF karşısındaki göreli gücüne bağlıdır. Bu makale, IMF programlarının yerel temsili kurumlar üzerindeki etkisine odaklanmaktadır. Çalışmada, IMF etkisinin uç bir örneği olarak 2010-2015 yılları arasında uygulanan Yunanistan programları analiz edilmiş, eski bakanlar, parlamento temsilcileri ve Troyka yetkilileri ile yapılan mülakatlara yer verilmiştir. Yapılan analiz, borç alan hükümetin IMF karşısında zayıf olduğu ve iktidar partisi ile IMF arasında bir anlaşmazlık olduğu zaman, IMF programlarının demokratik kurumların temsili işlevini kısıtladığını iddia etmektedir. Bunun, 2010-2015 yılları arasında Yunanistan'da yaşandığı gibi, borç alan ülkelerde parti sistemleri ve demokrasinin geleceği üzerinde sağ ve sol popülist partilerin "egemenlik" ihlalinden yararlanarak yükselişi ve temsili kurumlara olan güvenin azalması gibi önemli etkileri vardır.

Uluslararası güvenlik ve uluslararası kurumlar, Uluslararası İlişkilerin temel kavramları ve çalışma alanlarıdır. Her iki kavram da birbirinden farklı olmakla birlikte düzenleyici nitelikte olmaları ortak bir özellik olarak dikkat çekmektedir. Uluslararası kurumların incelenmesinde rasyonalist ve sosyolojik olmak üzere iki yaklaşım bulunur. Rasyonalist yaklaşım, uluslararası örgütler ve rejimler gibi biçimsel alanları açıklarken, sosyolojik yaklaşım, bireysel çıkarlardan türetilmeyen kültürel pratiklerin, normların ve değerlerin etkilerine odaklanır. Martin Wright ve Hedley Bull gibi önde gelen bilim adamları, sosyolojik yaklaşım bağlamında uluslararası toplumun gerçek kurumlarının ittifaklar, diplomasi, savaş, güç dengesi ve büyük güç yönetimi olduğunu savunmuşlardır.
Uluslararası Güvenlik, çoğunlukla rasyonel bakış açısıyla çalışılan bir olgu olmuştur. Bu çalışmada, uluslararası güvenliğin aynı zamanda normatif bir yönü olduğu ve dolayısıyla uluslararası toplumun kurumları arasında kabul edilebileceği savunulmaktadır. Bu bağlamda uluslararası güvenliğin normatif koruma alanları sosyolojik boyutlarıyla ortaya konulmakta, bu değer ve normların uygulanmasında ve geliştirilmesinde BM'in sorumlu olduğu vurgulanmaktadır

Small states have been seen as only observers in the international system, most especially by realist aligned studies due to their emphasis on power and capabilities. Others argue that small states can be active actors in the international system, if they align with big or strong powers. Yet others argue that small states are mainly concern with economic interest and for this reason they join international organizations. However there have been many small states constructing their foreign policies on the basis of nonmaterial factors. The Gambia as a small state has not attracted much research interest especially in its foreign policy domain and when it does, it is with realists or liberal lens. In this study, Discourse Analysis is used to study the construction of the Gambia's foreign policy, precisely in international organisations. Thus, a constructivist perspective is adopted in the study. The findings belied assumptions that small states policies are influenced by only their insecurities or economic needs. This thesis argues that the construction of the Gambia's foreign policy was mainly influenced by multiple identities, namely, regime type identity, cultural affinity and its identity of a developing country. ; abstract ; Realizm ile bağlı çalışmalar güç ve kabiliyete önem verdiğinden dolayı, bu çalışmalarca küçük ölçüt devletlere uluslararası sistemde yalnızca gözlemci olarak bakılmıştır. Diğer açıklamalara göre, küçük ölçüt devletler eğer büyük ya da güçlü devletlerle bağlı olurlarsa uluslararası sistemde aktörler olabilirler. Yine diğer açıklamalara göre ise, küçük ölçüt devletler, ekonomiye önem verdikleri için uluslararası örgütlere üye olmaktadır. Ancak, çok küçük devletlerin dış politikaları maddi olmayan faktörlerce de inşa edilmektedir. Gambiya küçük ölçüt devlet olduğu için, dış politika alanında, fazla araştırma görmemektedir. Yapılan araştırmalar ise ya Realizm ya da Liberalizm perspektifinden konuyu ele almaktadır. Bu çalışma, Söylem Analizini kullanarak, Gambiya'nın dış politikasının uluslararası örgütlerdeki rolünü incelemektedir. Çalışma, konuyu Yapısalcılık perspektifi ile analiz etmektedir. Çalışmanın sonuçları, küçük ölçüt devletlerin yalnızca güvenliksizlik ya da ekonomi ile şekillendiğine karşı çıkmaktadır. Bu araştırmaya göre Gambiya'nın uluslararası örgütlerdeki politikaları maddi olmayan üç faktörle şekillenir. Bunlar, rejim tipi kimliği, kültür ve ülkenin azgelişmiş kimliğinde inşa edilmesidir.

Çocuk Çalışmaları (Childhood Studies) bir dizi akademik disiplinde görece olarak kendine yer bulmuş olmasına rağmen, Uluslararası İlişkiler disiplini açısından durum biraz daha farklıdır. Uluslararası ilişkiler disiplini bağlamında çocukluk ve çocuklara ilişkin analizlerin oldukça sınırlı olduğu görülmektedir. Nitekim çocuğun uluslararası sistemdeki rolünden bahsedildiğinde, genellikle verilen yanıt böyle bir rolün var olup olmadığını sorgulamak olmaktadır. Öte yandan çocukların evrensel insan haklarına ilişkin siyasi tartışma bağlamında ciddi anlamda önem verilen aktörler olarak öne çıktıkları ve merkezi bir konumda oldukları ileri sürülebilir. Ancak her ne kadar uluslararası örgütler nezdindeki kodifikasyon çalışmalarıyla uluslararası çocuk hakları rejimi giderek artan biçimde gelişme gösterse de, bu rejimin çocukları yalnızca pasif 'kurbanlar' olarak gören yaklaşımının, çocuklara ihtiyaç duydukları şekilde ve etkin bir biçimde yardım edebileceği belirsizdir. Bununla birlikte, uluslararası ilişkiler disiplininin geleneksel devlet merkezli yaklaşımlarında daha önce büyük ölçüde ihmal edilen çocukların ve çocukların failliğinin -diğer disiplinlere kıyasla geç olsa- giderek daha fazla öne çıkmaya başladığı gözlemlenmektedir. Bu itibarla çalışma, uluslararası ilişkiler disiplinine çocuğun aktör olarak dâhil edilmesinin elzem olduğunu ileri süren bir anlayışla, Uluslararası İlişkiler disiplininin çocuk ve çocukluk bağlamındaki bakış açısının ne yönde ve nasıl geliştiğini ele almaktadır. Bu bağlamda öncelikle çocukluğun sosyal inşasına ilişkin literatürdeki gelişmeye ve sonra da uluslararası ilişkiler disiplininde özellikle savaş ve çatışma bağlamında çocuk ve çocukluk nosyonuna ilişkin çalışmaların kapsamına odaklanmaktadır.

20. yüzyıla gelindiğinde uluslararası arenada devletler kadar devlet dışı aktörlerinde söz sahibi olduğu bir dönem içerisine girilmiştir. Bu devlet dışı aktörlerin en önemlilerinden birisi olan uluslararası örgütler, uluslararası sistemin devamlılığının sağlanması, bölgesel veya küresel boyutta devletler arasında işbirliğin arttırılması ve güven ortamının oluşması gibi hususlarda etkin ve kurucu bir rol oynamaktadır. Ortak tarih, dil ve kültüre sahip, Türk dili konuşan ülkeler arasında mevcut bağların ve işbirliği alanlarının da güçlendirilmesi adına 2009 yılında, resmi adı Türk Dili Konuşan Ülkeler İşbirliği Konseyi olan Türk Keneşi/Konseyi uluslararası bir örgüt olarak kapsamlı bir şekilde kurulmuştur. Bu çalışmada Türk Keneşi'nin örgütleşmesine giden yolda devletlerin attığı adımlar incelenirken, kurumsallaşmayla birlikte uluslararası örgütlerin ortak işlevleri açısından Türk Keneşi'nin durumu analiz edilmiş, küresel ve bölgesel düzlemdeki etkileri ele alınmış ve Türk Dünyası açısından önemi değerlendirilmiştir. Öncelikle genel olarak uluslararası örgütler hakkında teorik bir bölüm hazırlanmış, ardından Türk Keneşi'nin örgütleşmesine giden yolda atılan adımlar ele alınmış ve amacı, kapsamı ve yapısı değerlendirilmiştir. Bu çalışma sonucunda Türk Keneşi'nin uluslararası örgüt yapısı ve işleyişine ilişkin ulaşılan sonuçlar ortaya koyulmuştur. Türk Keneşi'nin kurulması, Türk tarihi, Türk Dünyası ve uluslararası ilişkiler açısından çok önemlidir. Türk Keneşi, modern Türk tarihinde devletlerin kendi rızası ile bir araya geldiği örgütlü ve kurumsal düzleme sahip tek oluşum olarak karşımıza çıkmaktadır. Ayrıca bağımsız olmayan özerk Türk devletlerinin de Türk Keneşi'ne üye olabileceklerinin önünün açılması söz konusu olabilirse, örgütün çok geniş bir coğrafyaya hitap edebilmesi mümkün olacaktır. Tezimizin konusu büyük bir coğrafyayı kapsamasından ve daha önce bu konuda detaylı bir şekilde çalışmadığından dolayı çok geniş bir literatür taraması yapılmış ve veriler bir araya getirilerek kapsamlı bir şekilde ortaya konulmuştur. Türk Keneşi'nin resmi yayın organları tarafından paylaşılan veriler, uluslararası örgütler yazını, bilimsel çalışmalar ve resmi belgeler çalışmanın en önemli kaynaklarını oluşturmuştur ; In the 20th century, the international arena entered a period in which non-state actors as well as states had a say. International organizations, one of the most important of these non-state actors, play an effective and founding role in matters such as ensuring the continuity of the international system, increasing cooperation between states at regional or global scale and creating an atmosphere of trust. The Turkish Council, whose official name is the Cooperation Council of Turkish Speaking Countries, was established comprehensively as an international organization in 2009 in order to strengthen the existing ties and cooperation areas between Turkic-speaking countries with a common history, language and culture. In this study, while examining the steps taken by the states on the way to the organization of the Turkish Council, the situation of the Turkish Council in terms of the common functions of international organizations with institutionalization was analyzed, its effects on the global and regional level were discussed and its importance for the Turkish World was evaluated. First of all, a comprehensive study has been conducted on international organizations. Then, the steps taken on the way to the organization of the Turkic Council were discussed and its purpose, scope and structure were evaluated. As a result of this comprehensive study, the dimensions of the Turkish Council in terms of international organizations have been revealed. The establishment of the Turkish Council is very important in terms of Turkish history, Turkish World and international relations. The Turkish Council emerges as the only formation in Turkish history where states came together with their own will. In addition, paving the way for non-independent autonomous Turkish states to become members of the Turkish Council reveals that the organization addresses a very wide geography. Since the subject of our thesis covers a geography and has not been studied in detail on this subject before, a very extensive literature review has been made and the data have been brought together and presented comprehensively. The data shared by the official media organs of the Turkish Council, the international organizations literature, scientific studies and official documents constituted the most important sources of the study.

Kolektif Güvenlik Antlaşması Örgütü (KGAÖ- CSTO) , Sovyetler Birliğinin dağılmasından sonra oluşturulan Bağımsız Devletler Topluluğu tarafından oluşturulan temeli barış ortamının devamı ve savunma anlayışına dayanan bir uluslararası işbirliği örgütüdür. Örgütün temel amacı, kendisine üye olan ülkelerin bağımsızlığını ve toprak bütünlüğünü korumak, bu hususta meydana gelebilecek askeri tehditleri ortadan kaldırmak ve çıkabilecek olası tehlikeleri, müşterek biçimde ortadan kaldırmaktır. KGAÖ üyesi olan devletlerin ulusal güvenliklerini sağlamak amacıyla askeri ve politik çok yönlü, karşılıklı iş birliğini yürütmeyi hedeflemektedir. Bu tezin amacı, bölge güvenliğinin sağlanması amacıyla 1992 yılında Rusya, Ermenistan, Kazakistan, Kızgızistan, Tacikistan ve Özbekistan liderlerinin imzalayarak kurmuş olduğu daha sonra diğer bölge ülkelerinin de katılımı ile genişleyen Kolektif Güvenlik Anlaşması Örgütünün kuruluş süreci, Örgütün yapısı, genişlemesi, faaliyet alanları ve üye ülkelerin askeri yapıları üzerine değinilerek üye ülkelerden ancak sonradan örgütten ayrılan, bölgede stratejik açıdan büyük öneme sahip Özbekistan'ın durumunu ayrıntılı olarak ele almaktır. ; The Collective Security Treaty Organization (CSTO), the Commonwealth of Independent States established after the collapse of the Soviet Union, which was created on the basis of the continuation of international cooperation based on the idea of defense of peace and cooperation. The main objective of the organization is the independence and territorial integrity of the Member States about any military threats that may arise and to eliminate and prevent from threats that may arise through joint efforts. CSTO aims mutual cooperation in terms of military and versatile political issues in order to ensure member states's national security. The purpose of this thesis is to work through the structure, expansion, spheres of influence and the process of the establishment of the collective security agreement which was founded in 1992 by the leaders of Russia, Armenia, Kazakhstan, Kirghizistan, Tajikistan and Uzbekistan in order to keep secure throughout the region and then expanded with the participation of other countries in the region, the situation of Uzbekistan which retired from the member countries has great importance in strategic terms in the region, by touching upon the military construction of the member states.

Makedonya Sorunu, uzun yıllardır Balkan coğrafyasında kendine yer edinen ve taraflarını Makedonya ile komşu ülkelerin oluşturduğu bir meseledir. Bugüne kadar uluslararası birtakım girişimlerin de olmasına rağmen meselenin çözümüne yönelik kesin sonuç alınabilen bir gelişme yaşanmamıştır. Sorunun çözümü için geliştirilen Ohrid süreci ya da Makedonya halkının katıldığı isim referandumu gibi birtakım eylemler olsa da söz konusu girişimlerin ne kadar etkili ya da kalıcı olacağı konusunda şüpheler bulunmaktadır. Uluslararası örgütlere üyelik ve tanınma engeli gibi sıkıntılar yaşayan Makedonya ise süreçten en olumsuz etkilenen taraf konumundadır. Makedonya Sorununun temelini oluşturan en önemli faktörlerin kimlik ve normatif değerler olduğu varsayıldığında, mesele uluslararası ilişkiler teorilerinden konstrüktivizmin kapsamında değerlendirilebilir. Bu kapsamda, sorun konstrüktivizm bağlamında ele alınarak bir analiz çerçevesi oluşturulmaya çalışılmıştır.

Bu makalenin amacı, Uluslararası İlişkilerin başlıca kuramlarından biri olan liberalizm hakkında bir yazın değerlendirmesi yapmaktır. Bu değerlendirme üç aşamada yapılacaktır. Öncellikle, liberal geleneğin düşünsel arka planı ele alınacak, ardından tarihsel akışı içinde Uluslararası İlişkiler kuramı olarak liberal geleneğe kavramsal, kuramsal ve metodolojik olarak katkıda bulunan başlıca çalışmalar kısaca tanıtılacaktır. Sonuç bölümünde ise, liberalizmin hem kuram hem de politika olarak hâlihazırda geldiği nokta değerlendirilecektir. Bu değerlendirmede ortaya çıkan en önemli sonuç, Uluslararası İlişkiler disiplininin bir kuramı olarak liberalizmin, bir siyaset felsefesi olarak klasik liberalizmden beslenmesine karşın, zaman içerisinde kendini metodolojik ve kavramsal olarak geliştirmesi ile epistemolojik olarak farklı bir zeminde konumlandırmış olmasıdır. ; This article reviews liberalism as one of the theories of International Relations. This review will be presented in three sections. In the first section, the article will review the historical and philosophical origins of the liberal thought. This will be followed by the introduction of important works in a historical order that helped liberal theory to distinguish itself conceptually, theoretically and methodologically from the rest of the field. In the final section, in lieu of a conclusion, the current state of affairs in liberal theory from theoretical and practical perspectives will be presented. This review underscores the fact that liberalism as a political theory has contributed to the development of liberalism as an International Relations theory, yet over the years, liberalism, has managed to create its own place by developing methodologically and conceptually.

ABSTRACTFORCE PROJECTION IN INTERNATIONAL LAW AND SOVEREIGNTY BY MEANS OF UNITED NATIONS PEACE SUPPORT OPERATIONSIn the threshold of a new era, starting from early 1900's all nations began to appear dependent on each other in an ever-accelerating global world where the concept of classical total sovereignty transitions itself into a new understanding discribed as partial soverignty, especially by financial means.Threats, today are described mainly at economical level but yet not succesfully resolved without use of force projection. After devastating centuries of wars and conflict all around the globe, nations found themselves in a common urge to unite under the flag of International Organizations in the hope of ensuring a safe platform to negotiate over conflicting subjects and find solutions at political level , thus, preventing the painfull history repeat it self again. " United Nations" (U.N.) is inarguably the most widespread of all international organizations with the participation of almost evey country as amember.This dissertation aims to examine how U.N. finds legal grounds to interfere with governmental issues and under what circumstances U.N. resolutions affect national sovvereignty. Althought the unity is suppossed to be founded upon existence of equal members, U.N. unfortunately has acted more like an oligarchical club so far.This situation brings a lot of criticism especially about the special rights and authority of five permanant members of the Security Concil. It is a fact that thronghout decades, many conflicts have arisen in deffrent parts of the global map just because these privileged members used their authority in favour of their foreign policies. It is also this fact why U.N. today can be described anything but thrustworthy, apart from the motives of its foundation. In the recess period of its existence, reliability lost can only be attained by a well-performed renovation Project in the political structure and authority dispersal equally spread members of the union ÖZETULUSLARARASI HUKUKTA KUVVET KULLANMA VE BİRLEŞMİŞ MİLLETLER BARIŞI KORUMA HAREKATLARI İLE EGEMENLİK20. Yüzyıl başlarından itibaren Klasik Egemenlik anlayışı artık yerini sınırlı egemenlik anlayışına bırakmıştır. Küreselleşme ile şekillenen yeni dünya düzeninde artık tüm devletler birbirlerine muhtaç duruma gelmişlerdir. Yeni dünya düzeninde tehditler daha çok ekonomik düzeydedir. Ancak devletlerin birbirlerine karşı kuvvet kullanmaları engellenememiştir. Muhtemelen bundan sonrada engellenemeyecektir. Dünyanın artık tek isteği barış ve huzur içinde yaşamaktır. Devletler barış ve huzur içinde yaşamak ve geçmişte yaşanan acıların tekrarını önlemek maksadıyla uluslararası örgütler kurma yoluna gitmişlerdir. Yüzyılımızın bu anlamda en etkin örgütü olarak Birleşmiş Milletler kurulmuştur. Bu gün hemen hemen bütün devletler bu örgüte üye durumundadır.Bu çalışmamızda Birleşmiş Milletler Örgütünün devletin egemenliğine hangi nedenlerle müdahale edebildiği anlatılmıştır. Günümüzde özellikle Birleşmiş Milletler Örgütü devletin egemenliğine İnsani amaçlarla müdahale etmektedir. Kendisine ait bir askeri gücü olmayıp, üye devletlerin gönüllü yardımlarıyla oluşturulan Birleşmiş Milletler maalesef büyük devletlerin güdümü altındadır. Haklı olarak bugünkü yapısı eleştirilmektedir. Bu eleştirilerin büyük bir bölümü Güvenlik Konseyinin beş daimi üyesinin statüsü ve bunların veto yetkileri ile ilgilidir. Bu devletler veto yetkilerini hep kendi ülkelerinin dış politikaları yönümde kullanmışlardır. Bu yönden de dünyanın birçok yerinde çatışmalar devam etmektedir. Bu durum Birleşmiş Milletlerin güvenirliğini zayıflatmıştır. Birleşmiş Milletler Örgütünü, devletlerin gerçek anlamda eşit olarak söz sahibi olduğu yapıya kavuşturmak zorunlu bir hal almıştır. Ancak bu durumda Birleşmiş Milletler güvenilir bir örgüt olabilir.

Uzun yıllar boyunca Avrupalı devletlerin sömürgesi altında kalan Afrika kıtası devletleri, 1960'larda başlayan bağımsızlık hareketleri ile birlikte bir bir prangalarını kırmış ve bağımsızlıklarını elde etmişlerdir. Daha sonraki süreçte çoğunluğu itibariyle iç savaşlar, darbeler ve karışıklıklarla mücadele etmek zorunda kalan Afrika, 2000'li yıllara gelindiğinde sahip olduğu zenginlikler ve potansiyel ile birlikte parlayan bir yıldız haline gelmiştir. İşte Afrika'daki bu potansiyelin değerlendirilmesi Türkiye için büyük bir fırsattır. Bu çalışmanın amacı, Afrika Açılımı ile birlikte Afrika politikasında değişikliğe giden ve ilişkileri ortaklık seviyesine kadar getirmeyi başaran Türkiye'nin bu süreçteki kazanımlarını ve bundan sonra yapılabilecekleri irdelemektir. Çalışmada öncelikli olarak Afrika kıtasının genel özelliklerinden bahsedildikten sonra Afrika'daki örgütlenmelerve Afrika'nın sorunlarına değinilmiştir. Türkiye'nin Afrika ile olan ilişkilerinde tarihsel süreç ve Afrika'da sivil toplum kuruluşlarının faaliyetleri irdelendikten sonra son kısımda da diplomatik, ekonomik ve ikili ilişkilere yer verilmiştir. ; The African continent states, which had been under the colonization of European states for many years, broke chains and gained independence with the independence movements that started in the 1960s. Later, Africa has become a shining star with its wealth and potential in the 2000s, mostly forced to fight civil wars, coups and disturbances. The assessment of this potential in Africa is a great opportunity for Turkey. The aim of this study is to examine the achievements of Turkey in this process, which has changed the African policy with the African Expansion and has managed to bring the relations to the level of partnership. In this study, after mentioning the general features of the African continent, was mentioned the organizations in Africa and the problems of Africa. Examining the historical process in Turkey-Africa relations and the activities of NGOs in Africa, in the final, diplomatic, economic and bilateral relations between Turkey and Africa were mentioned.

Bu
çalışma Türkiye'nin, dış politika ajandasında en önemli bölgelerden biri olarak
yer alan Balkanlarda, 1990'lı yıllarda yaşanan krize uluslararası örgütler
nezdinde vermiş olduğu tepkiyi ve girişimleri araştırmaktadır. Çalışmada öncelikle Türkiye'nin Balkanlarla olan
tarihsel ve kültürel bağları incelenmiş, devamında Yugoslavya'nın dağılma
süreci tarihi bir vaka olarak araştırılmıştır. Yaşanan
kriz; Türkiye'nin bölge ile olan tarihi ve kültürel bağları, ekonomik
ilişkileri ve halklar arasındaki yakınlık sebebi ile Türkiye'nin bir
uluslararası aktör olarak dâhil olması gereken bir olay olmuştur. Türkiye
olaylara öncelikle Yugoslavya'nın toprak bütünlüğünün korunması yönündeki
politikası ile dâhil olmuş, parçalanma kaçınılmaz hale geldiği zaman ise bu politika
başta Boşnaklar olmak üzere bölgedeki halkların güvenliği, bağımsızlığı ve
çatışmanın son bulması yönüne kaymıştır. Türkiye'nin girişimlerinin
karakteristik özelliklerinden en belirgin olanı başta BM olmak üzere NATO, AET
ve İKÖ gibi örgütlerin dikkatini krize çekme çabası olmuştur. Türkiye'nin
girişimleri irdelendiğinde ise girişimin yapıldığı örgütte sahip olduğu
pozisyonun girişimlerin sonuçlarında doğrudan etkili olduğu açığa çıkmıştır.
Sonuç olarak, Türkiye'nin BM Güvenlik Konseyi üyeliği ve AB'ye tam üyelik gibi
örgütler nezdindeki diplomatik etkisini arttırma çabalarının Türk dış
politikasının temel hedeflerinden biri olmaya devam etmesi gerektiği
anlaşılmıştır.