Suchergebnisse

Liberalizm'in birey, evrensellik, temsil ve katılım ekseninde; Marksizm'in sınıf siyaset ve pratikler perspektifinde yaşadıkları krizler, toplumların üzerindeki iktidar baskılarının artmasına yol açmıştır. Siyasal alandaki devletin lehine genişleyen boşluğu doldurabilmesi için yeni bir özneye ihtiyaç duyulmaktadır. Aranan yeni özne, çatışmalarına rağmen farklılıkların eklemlenmelerinden ortaya çıkacaktır. Muhalifi inşa etmenin yöntemini bize Laclau ve Mouffe'un Agonistik Radikal Demokrasi Teorisi verir. Bu çalışma I. bölümünde Agonistik Radikal Demokrasi Teorisi'nin, içinden türediği krizleri ortaya koymayı amaçlar. II. bölümde birey, kolektif ve toplumun kimlikleri incelenecektir. Ardından yeni bir özne konumu olarak "Radikal Muhalif"i ortaya çıkaran yöntem ve ortaya çıkış koşulları değerlendirilecektir. Eşdeğerlik Zinciri, bir topluluğun üyelerinin bazı etik- politik ilkeler üzerinde anlaşmalarıyla kurulur. Bu üyelerin özelliği birbirinden oldukça farklı kimliklere de sahip olabilmeleridir. Böylece teorinin inşa ettiği muhalif özne artık tikel ve özcü bir kimlik değildir. Yeni bir hegemonik özne konumunun inşa edildiği bu süreçte zorunluluk kategorilerinin hiçbiri işlemez. Sürece olumsal bir yapılanma hakimdir. Bu yeni örgütlenme sürecinde bütün katılımcıların kimlikleri hegemonik kimliğe uyarlanır. Bu yapılanmada, toplumsal farklılıkların yeni bir biçimde, çatışmalarını sürdürerek bir çatı altında birleşmeleri tasarlanır. ; The crises that have been both experienced in the centerline of the individual, universality, representation and the participation of liberalism, and in the perspective of class politics and practices ofMarxism, caused the increasing of the power pressure on societies. That is need to have a new subject position to replace the expanding absence which is in favor of the goverment in the political sphere. In spite of the conflicts of diversities, the subject that is required, will arise from its own articulations. Laclau and Mouffe's Agonistic Radical Democracy Theory gives us the methot of constructing the opposition. This study aims to reveal crises that originates from the Agonistic Radical Democracy Theory in the I. chapter. In the II. chapter, the individual, collective and the identities of the communities will be examined. Subsequently, the method and the conditions providing the "Radical Opponent" to come about as a new subject position will be evaluated. The equivalance chain is constituted through the agreements on some ethic- political principles of the members of a society. The feature of these members is that they also have the quite different identities. Thus, the opponent subject which is constructed by the theory is not a particular or an essentialist identity anymore. In this process that constructed by the new hegemonic subject position, none of these necessity categories are inoperative. A contingent construction is dominated in process. In this new process of organisation, the identities of the while participants are adapted a hegemonic identity. In this construct, social diversities are conceived gather under a single roof in a new form, while they maintain their conflicts. ; İÇİNDEKİLER Sayfa ÖZET -- i ABSTRACT -- ii İÇİNDEKİLER -- iii KISALTMALAR -- v GİRİŞ -- 1 BİRİNCİ BÖLÜM LACLAU VE MOUFFE'UN AGONİSTİK RADİKAL DEMOKRASİ KURAMINI TÜRETEN KRİZ ALTYAPISI 1.1.MARKSİZMİN KRİZİ -- 7 1.2.LİBERALİZMİN KRİZİ -- 22 İKİNCİ BÖLÜM MUHALİF ÖZNENİN İNŞASI 2.1. ÖTEKİNDEN TÜREYEN "ÖZ-NE"NİN KURULUŞU -- 48 2.2. ÖTEKİYLE OLANAKLI OLMAK: VAR OLMANIN DAYANILMAZ ÇATIŞMASI -- 50 2.3. YENİ ZAMANLARIN YENİ ÖZNESİ: YENİ TOPLUMSAL HAREKETLER -- 58 2.4. YURTTAŞ -- 66 2.5. ÇOĞULCULUK VE SINIRLARI -- 82 2.6. KİMLİK VE FARK -- 90 2.7. EŞİTLİĞİ YENİDEN OKUMAK: BİR EŞDEĞER DENKLİK ZİNCİRİNE EKLEMLENMEK -- 100 2.8. GENEL TAMLIK ŞEMASI FORMU- GEÇİCİ LİDERİN YERİ -- 110 2.9. RADİKAL MUHALİF -- 115 iv SONUÇ -- 135 KAYNAKÇA -- 143

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Ticaret Üniversitesi Kaynakça var. ; Bu yüksek lisans tezinde 1996 yılında Çin ve Rusya'nın liderliğinde kurulan Şanghay Beşlisi'nin 2001 yılında Özbekistan'ın da bu oluşuma dahil olması sonrası Şanghay İşbirliği Örgütü'ne (ŞİÖ) dönüşümü çeşitli boyutlarıyla incelenmiştir. Çalışmada İkinci Dünya Savaşı sonrası uluslararası örgütlenmelere yönelik kapsamlı bir değerlendirme yapılmış, Soğuk Savaş dönemi ve sonrasında güç dengesi ile birlikte uluslararası sistemde meydana gelen değişimler araştırılmıştır. Söz konusu araştırma Soğuk Savaş'ın sona ermesi ile birlikte ABD'nin uluslararası sistemde tek hegemon güç olarak kaldığı hipotezi, ABD'nin bu hegemonyasına karşı çıkan ve çok kutuplu bir uluslararası sistemi savunan ülkelerin ABD ve Batı kaynaklı kurumlara gösterdikleri tepkiler ile analiz edilmiştir. Tezin örneklemini ŞİÖ oluşturmaktadır. ŞİÖ'nün bu yüksek lisans tezine örneklem oluşturma kapasitesini belirleyen dinamikler ise Rusya ve Çin gibi öne çıkan iki önemli ülkenin varlığının yanı sıra bölgedeki enerji kaynaklarının ve askeri açıdan önemli ülkelerin varlığı olarak ifade etmek mümkündür. Soğuk Savaş sonrası bölgeselleşme kavramının değerlendirildiği bu yüksek lisans tezinde ŞİÖ'nün kuruluş felsefesi, yapısı, genişleme sürecindeki temel dinamikler, üye ülkelerin askeri ve ekonomik göstergeleri değerlendirilmektedir. Ayrıca örgüt içerisinde üye ülkelere oranla ön plana çıkan Rusya ve Çin'in diğer Avrasya ülkeleri ile bağlantılı olarak ŞİÖ'ye yönelik perspektifleri analiz edilmektedir. ; In this master thesis, the transformation of the Shanghai Five founded in 1996 under the leadership of China and Russia, was examined in various dimensions. The work carried out a comprehensive assessment of international organizations after the Second World War and examined changes in the international system and the balance of power during and after the Cold War. The hypothesis that the United States (U.S.) remained the only hegemonic power in the international system with the end of the Cold War. This era was analyzed by the reactions of the countries opposing this hegemony and advocating a multipolar international system to the institutions of the U.S. and the West. The sample of work is the Shanghai Cooperation Organization (SCO). The momentum that determines the ability of the SCO to form a sample for this Master's thesis can be expressed as the presence of two prominent countries, Russia and China, as well as the presence of energy resources and militarily important countries in the region. This master thesis, which assesses the concept of post-Cold War regionalization, assesses the founding philosophy, the structure, the basic dynamics of the process of expansion and the military and economic indicators of the member countries. In addition, the perspectives of Russia and China compared to other member states of the organization are analyzed in relation to other Eurasian countries. ; İÇİNDEKİLER Özet . iv Abstract . v ÖNSÖZ . vi TABLOLAR LİSTESİ . vii KISALTMALAR . viii GİRİŞ . 12 1. ULUSLARARASI KURULUŞLARIN ROL VE FONKSİYONLARI . 16 1.1. Uluslararası Kuruluşların Felsefi Arka Planı . 16 1.2. Bölgeselleşme ve Çok Taraflılık . 20 1.3. Kurumsal Teori . 21 1.4. İşbirliği ve Çatışmanın Dinamikleri . 24 1.5. Jeopolitik Teoriler . 26 1.5.1. Kara Hakimiyeti Teorisi . 26 1.5.2. Avrasyacılık . 34 2. ULUSLARARASI KURULUŞLARIN KARAR ALMA VE UYGULAMA SÜREÇLERİ . 44 2.1. İkinci Dünya Savaşı Sonrası Güç Dengesi . 44 2.2. Hegemonya Araçları ve Farklı Yaklaşımlar . 50 2.3. Soğuk Savaş Sonrası Uluslararası Sistem . 53 2.4. Orta Asya'da Bölgesel İşbirliği Girişimleri . 59 3. ŞANGHAY İŞBİRLİĞİ ÖRGÜTÜ'NÜN KAPASİTE VE PERFORMANSI .63 3.1. ŞİÖ'nün Tarihçesi ve Felsefesi . 63 3.2. ŞİÖ'nün Kuruluşu ve Temel Amacı . 67 3.3. ŞİÖ'nün Kurumsal Yapısı . 72 3.4. ŞİÖ'nün Ekonomi Politik Kapasitesi . 74 3.4.1. ŞİÖ Üyesi Ülkelerin Enerji Kapasitesi . 74 3.4.2. ŞİÖ Üyesi Ülkelerin Askeri Kapasitesi . 78 xi 3.5. ŞİÖ'nün Dünya Siyasetindeki Yeri . 82 3.6. Rusya Perspektifinden ŞİÖ . 84 3.7. Çin Perspektifinden ŞİÖ . 87 SONUÇ . 93 KAYNAKÇA . 98

Avrupa Birliği, kuruluşundan itibaren göç alan ve politikalarını insan hakları çerçevesinde düzenleyen bir ulusüstü örgüttür. Avrupa Birliği tarafından düzensiz göçün azami seviyede tutulması amaçlanmıştır. Bu sebeple de Birlik bütünlüğünü sağlamak amacıyla sözleşmeler ile belirlenen politikalar doğrultusunda iç ve dış göçü kontrol altına alacak bir takım düzenlemeler yapmıştır. Dolayısıyla bu çalışma; insanların dini, iktisadi, siyasi, sosyal ve diğer durumlar sebebiyle yer değiştirme hareketlerinin Avrupa Birliği politikalarını nasıl etkilediğiyle ilişkilidir. Çalışma kapsamında söz konusu bu politikalar incelenerek, bugüne kadar katedilen mesafe ifade edilmeye çalışılacaktır. Çalışmada Avrupa Birliği göç politikaları; tarihsel verilere, yapılan antlaşmalara, kararlara ve uygulamalara göre değerlendirilerek; uluslararası hukuk, Avrupa Birliği komisyon kararları, Frontex verileri, Birleşmiş Milletler raporları, göç politikası çerçevesinde yapılan antlaşmalar, insan hakları tarihsel gelişimi ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi ve Avrupa İnsan Hakları Komisyonu'na ilişkin kararlar çerçevesinde ele alınacaktır. v Çalışma dört bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde; araştırmanın konusuna, amacına, önemine, çalışma ile hangi sorulara yanıt arandığına ve konuya ilişkin tanımlara yer verilecektir. İkinci bölümde; göç kavramı, göç türleri ve Avrupa Birliği'nde göç konusu ve göç politikalarının tarihsel gelişimi ele alınacaktır. Üçüncü bölümde; insan hakları açısından sığınma hakkı ve mültecilik, insan haklarının tarihsel gelişimi, sığınma hakkının ortaya çıkışı, Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği'nin kurulması, 1951 Cenevre Sözleşmesi ve mültecilerle ilgili diğer çalışmalar incelenecektir. Dördüncü bölümde ise göç politikaları, Avrupa Birliği öncesi Avrupa ülkelerinin göç politikaları, Avrupa Birliği'nin ortak göç politikaları, ortak sığınma politikası üretme çabaları kapsamında yapılan antlaşmalar ve Avrupa Birliği'nde göçmenlere ve sığınmacılara yönelik bazı kurumlar incelenecektir. ; The European Union is a supranational organization that has received immigrants since its establishment and regulates its policies within the framework of human rights. The European Union aims to keep irregular migration at the minimum level. For this reason, in order to ensure the integrity of the Union, it has made a number of arrangements to control the internal and external migration in accordance with the policies determined by the agreements. Therefore, this study is related to how the policies of the European Union is affected according to people's movements due to religion, economics, politics, social issues, and other situations. Within the scope of the study, these policies will be examined and the distance covered up to the present will be expressed. In this study, European Union migration policies will be handled while being evaluated according to the historical data, the agreements, decisions, and practices; in the framework of international law, the European Union commission decisions, Frontex data, the United Nations reports, treaties on migration policy, historical development of human rights and decisions of the European Court of Human Rights and the European Commission of Human Rights. vii The study consists of four parts. In the first chapter; the subject, the purpose, the importance of the study, which questions are aimed to be answered with this study, and the definitions about the subject will be included. In the second part; the concept of migration, the types of migration, and the historical development of the subject of migration and migration policies in the European Union will be discussed. In the third chapter; the right to asylum and migration in terms of human rights, the historical development of human rights, the emergence of the right to asylum, the establishment of the United Nations High Commissioner for Refugees, the 1951 Geneva Convention and more studies on refugees will be examined. In the fourth chapter, migration policies, migration policies of European countries before the European Union, common migration policies of the European Union, treaties made within the scope of efforts to produce common asylum policy, and some institutions about migrants and asylum seekers in the European Union will be examined.

Bu tez Karacadağ Türkmen aşiretinin sosyo-kültürel yaşamı doğrultusunda arabuluculuk ve arabuluculukta dinin etkisini ortaya koyma amacıyla hazırlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda Şanlıurfa'nın Siverek ilçesine bağlı Karacadağ bölgesinde yer alan ve 58 köyden oluşan Karacadağ Türkmen Aşireti ele alınmaktadır. İki bölümden oluşan bu tezin birinci bölümünde aşiret, aksakallı (Risıpi) ve arabuluculuk kavramları üzerinde durulmakta ve Karacadağ ile Karacadağ Türkmen aşireti (Türkan, Tırkan Aşireti) hakkında genel bilgilere yer verilmektedir. Bunun yanı sıra araştırmanın amacına, kapsamına ve veri toplama tekniklerine bu bölümde yer verilmektedir. Tezin ikinci bölümünde ise arabuluculuk gerektiren sosyal sorunlar ve örnek olaylar yer almaktadır. İkinci bölümde arabuluculuk gerektiren sosyal sorunlar yedi başlık altında toplanmış olup, bu sosyal sorunlar yaşanan örnek olaylarla desteklenerek değerlendirilmektedir. Çalışmanın konusuyla ilgili yazılı kaynaklar çok sınırlı olması sebebiyle genel olarak sözlü kaynaklara başvurulmuştur. Karacadağ Türkmen Aşireti arabulucuları araştırmamıza önemli ölçüde kaynaklık etmiştir. Öncelikle bir ön hazırlık olarak aşiret içinde bilinen arabulucuların katıldığı sohbetlere katılım gerçekleştirilmiştir. Ardından ve ilerleyen süreçlerde aşirette arabuluculukta etkin olan arabulucularla (örneğin Hacı Hasan Kaya ve Hacı Abdülkerim İrim) yapılandırılmış görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Bölgede konuşulan dilin Kürtçe/Kurmançca olması, görüşmelerin çoğunun Kürtçe olarak icra edilmesini beraberinde getirmiştir ve görüşmelerde ses kaydı da kullanılmıştır. Bu ses kayıtları tekrar incelendikten sonra Türkçe çevirisiyle yazıya geçirilmiştir. v Aksakallılar arabuluculuğun işlevselliği adına önem taşırken aşiret içinde ve aşiretler arasında saygınlık kazanan şeyhler ve din adamları da bu işlevselliğin önemli bir parçası konumundadırlar. Bu doğrultuda arabuluculukta dinin etkisi bu sistemin işlevselliğinde büyük bir etkendir. Bu çalışmada bunlar dikkate alınarak şeyhlerin ve diğer din adamların hem katıldığı hem de katılmadığı örnek olaylar ele alınıp arabuluculuk ve arabuluculukta dinin etkisi ortaya konulacaktır. ; This thesis has been prepared in order to reveal the effect of religion in mediation and mediation in the direction of socio-cultural life of Karacadağ Turkmen tribe. In accordance with this purpose, Karacadağ Turkmen Tribe, consisting of 58 villages and located in the Karacadağ district of Şanlıurfa's Siverek district, was dealt with. This thesis consists of two parts. In the first chapter, the concepts of tribe, whitebearded (Risıpi) and mediation are emphasized and general information about karacadağ and Karacadağ Türkmen tribe (Türkan, Tırkan Aşireti) is mentioned. At the same time, the purpose, scope and data collection techniques of the research were included in this section. In the second part of the thesis, social problems and case examples that require mediation are included. In this section, social problems that require mediation are collected under seven headings and these social problems are supported by case studies. Most of the oral sources have been referred to in the light of the fact that the written sources about this work are very limited. The Karacadağ Türkmen tribe has been an important source of the research. First of all, as a preliminary preparation, participation in the conversations attended by known mediators in the tribe took place and in later stages structured interviews were carried out with mediators (eg Hacı Hasan Kaya and Hacı Abdülkerim İrim) who were active in tribal mediation. Since the language spoken in the region is Kurdish / Kurmanchi, most of the interviews were made in Kurdish and audio recordings were used in the talks. After reviewing these sound recordings, they were transcribed in Turkish. While the whitebearded are important to the functioning of the mediator, the sheikhs and clerics, who are respected in the tribe and among the tribes, are also an important part of this function. In this direction, the effect of religion on mediation is a great influence on the functionality of this system. In this study, these are taken into consideration and the different case studies on which the sheikhs and other religious men participated and disagreed were discussed and the effect of religion on mediation and mediation is revealed.

Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı ; Bu araştırmanın amacı ilkokul ve ortaokul öğretmenlerinin görüşlerine göre okul müdürlerinin demokratik liderlik davranışı gösterme düzeyleri ve öğretmenlerin örgütsel güven düzeyleri arasındaki ilişkiyi incelemektir. Araştırmada ilişkisel tarama yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın evrenini 2015-2016 eğitim öğretim yılında Balıkesir ili Altıeylül ve Karesi merkez ilçelerindeki devlet ilkokul ve ortaokullarında görev yapmakta olan öğretmenler oluşturmaktadır. Araştırma "Demokratik Liderlik Ölçeği" (Terzi, 2015) ve "Çok Amaçlı T Ölçeği" (Özer, Demirtaş, Üstüner ve Cömert, 2006) kullanılarak 347 öğretmenin katılımıyla gerçekleştirilmiştir. Veriler SPSS 20 paket programında analiz edilmiştir. Verilere ait yüzde ve frekans değerleri hesaplanmıştır. İlişkisiz iki grubun karşılaştırması yapılırken Mann Whitney U, ikiden fazla grubun karşılaştırılmasında Kruskal Wallis testleri kullanılmıştır. Demokratik liderlik ve örgütsel güven arasındaki ilişki Spearman Sıra Farkları Korelasyonu kullanılarak incelenmiştir. Araştırma sonucunda öğretmenlerin görüşlerine göre okul müdürlerinin çoğunlukla demokratik liderlik davranışı gösterdiği, öğretmenlerin örgütsel güven düzeylerinin ise yüksek olduğu tespit edilmiştir. Öğretmenler en çok okul müdürlerine, en az ise öğrenci ve veliye güven duymaktadırlar. Araştırma sonuçlarına göre okul müdürlerinin demokratik liderlik davranış düzeylerinde öğretmenlerin cinsiyetine göre erkek öğretmenler lehine anlamlı fark bulunmuştur. Kıdem değişkenine göre 11-20 yıl ve 21 yıldan fazla kıdeme sahip öğretmenler ile 1-10 yıl arası kıdeme sahip öğretmenler arasında okul müdürlerinin demokratik liderlik davranış düzeylerinde kıdemli öğretmenlerden yana anlamlı farklılık olduğu tespit edilmiştir. Erkek öğretmenler meslektaşlarına güven ile öğrenci ve veliye güven alt boyutlarında kadınlara göre daha yüksek güven düzeyine sahiptir. Sınıf öğretmenlerinin branş öğretmenlerine göre öğrenci ve veliye güven düzeyleri daha v yüksektir. Demokratik liderlik ile örgütsel güven ve tüm alt boyutları arasında orta düzeyde ve pozitif bir ilişki olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Okul müdürlerinin daha çok demokratik liderlik stilini kullanmaları öğretmenlerin okul müdürlerine ve örgütlerine olan güven düzeylerini yükseltecektir. ; The aim of this research is to analyze the relationship between teachers' organizational trust level and the principals' democratic leadership behavior level according to the teachers' opinions. Correlational comparative survey method is used in the study. The population of the study is composed of the teachers working at the public primary and middle schools in Altıeylül and Karesi districts of Balıkesir city during 2015-2016 education period. The research is carried out with the participation of 347 teachers by using "Democratic Leadership Questionnaire" (Terzi, 2015) and "Omnibus T Scale" (Özer, Demirtaş, Üstüner ve Cömert, 2006). Data is analyzed with SPSS 20 packaged software. Percentage and frequency values of the data are calculated. Mann Whitney U test is used for comparing two independent groups, and if there are more than two groups, Kruskal Wallis test is used. The relationship between democratic leadership and organizational trust is examined by using Spearman's Rank Correlation. As a result of the research, it has been found that according to the teachers' opinions, their school principals behave mostly democratically and the organizational trust level of the teachers is high. The teachers rely on the school principals at most, but they rely on students and parents at least. According to the findings of the study, there is a significant difference between genders for the perceived level of principals' democratic leadership behaviors, in favor of male teachers. According to experience variable, there is a significant difference about democratic leadership behavior level, between the teachers who have 11-20 years and 1-10 years experience, in favor of more experienced teachers. Male teachers have a higher trust level than female teachers for the sub-dimension of "trust to colleagues" and, "students and parents". Form teachers' trust to students and parents level is higher than branch teachers. It has been found that there is a moderate and positive relation between democratic leadership, organizational trust and all its sub-dimensions. The level of organizational trust and trust to principal rise if the school principals prefer to use democratic leadership style.

XX. yüzyıl, modern devlet anlayışının dünyada kabul görüp gelişmesine şahit olurken Türkiye bu sürecin takibinde, kısa bir zaman aralığına sahip olmuştur. Cumhuriyet Türkiye'si, sosyal devlete, yüzyılın başında henüz ulaşmışken dünyanın modern devletleri, "Refah Toplumu" söylemi ile sosyal politikalarının rotasını belirlemekteydiler. "Refah Toplumu" olmanın parametresi kuşkusuz sağlıktır. Sağlık, İnsan Hakları Beyannamesinde tanım bulmuş, insanların kolayca ulaşabilmesi gereken temel haklarındandır. Devletlerin, yurttaşlarına eşit sağlık hizmeti sunması ise görevleri içinde en önemli yere sahip olanıdır. Bu bağlamda sağlık bir devlet politikası olarak enstrümanları çalanlar değiştiğinde, değişmeyen politikalarla sürdürülmelidir. Türkiye Cumhuriyeti, bu konuda devletin kurulduğu ilk günden itibaren izlediği politikalarda istikrar içindedir. Rejimi henüz belli olmayan, olağanüstü koşullar meclisinde ilk olarak sağlık teşkilatı kurulmuştur. Siyasi bir devrim sonucunda, Cumhuriyet rejimini benimseyen Türkiye'nin sağlıkta yürüttüğü politikalar sosyal devlet anlayışını pekiştiren yaklaşımlarla sürdürülmüştür. Demokratik bir Cumhuriyet olarak kurulan yeni Türkiye devletinde, demokrasinin olgunlaşma süreci zaman alsa da, Demokrat Parti ile başlayan çok partili parlamento ile demokrasi biçimsel olarak yerleşmiş ve devletin enstrümanları yeni bir elden ses vermeye başlamıştır. Demokratların, mecliste hükümet kurma görevini üstlenmeleri ile başlayan bu süreç kuruluş felsefesi olan "sosyal devlet" olgusu doğrultusunda gelişen politikalarla yürütülmüştür. Tek parti iktidarının Sağlık Bakanı Behçet Uz'un hazırladığı "Milli Sağlık Planı", çeşitli gerekçelerle aktif uygulanma şansı bulamamıştı. Demokratların hükümetinde ise, uygulama sahasına alınan, sağlık planı ile sağlık hizmetleri, milli bir dava olarak partiler üstü bir yaklaşımla sürdürülmüştür. Demokrat Parti Hükümetleri, dünyada sağlık hizmetlerinin, "Refah Toplumu" anlayışının içinde geliştiği dönemlere rastlamıştır. Soğuk Savaşın biçimlendirdiği dış politika Batı Dünyası ile entegre olma gerekliliğini kaçınılmaz kılmıştır ve Türkiye, kısa zamanda Uluslararası işbirliklerinin de desteği ile modern devletlerin "Refah Toplumu" ideasını yakalama politikaları içine girmiştir. Demokratların kesintisiz on yıllık iktidarları sürecinde Sağlık Politikaları bir devlet politikası olarak görülmüş, ufak tefek iii güncel politikalarda propaganda aracı olarak dile gelmiş olsa da devamlılık gösteren, sağlık yatırımları, devletin içine düştüğü ekonomik ve siyasi zor koşullara rağmen, herhangi bir geri adım veya kısıtlama olmadan sürdürülmüştür. ; As witnessing the acceptance and development of XX. Century Modern State understanding, while Turkey chasing this period, had a limited time interval. As Turkish Republic has just reached a social state in the beginning of the century, modern states of the World was determining the route of social policies. There is no doubt that the most important parameter of being a welfare state is health. Health has its place in bill of rights as a fundamental right which people should access easily. To provide health services to all of its citizens equally has the most important place in State's duties. In this context, health should be sustained as a State policy even if the instrumentalists of State change. Turkey has persistence in its pursued policies on this subject from the day the State has found. The health organizations have founded in the extraordinary conditions parliament which hasn't had a regime yet. Turkey, which has adopted Republic regime as a result of political revolution has sustained its health policies with a reinforcing approach of social state. In Turkey, which has founded as a Democratic Republic, despite the time of maturation of the democracy, with the multi-party parliament, which has started with Democratic Party, democracy has settled formally and the instruments of State had started to sound from a new hand. The process which has started with the Democrat's mission of forming a government in the parliament has been conducted in scope of the founding philosophy, "social state". "The National Health Plan" which has prepared by Behçet Uz -the Minister of Health of the one party government- hasn't been able to get the chance of execution due to several reasons. But in Democrat's government, the plan has executed, health policies had been conducted as a above parties understanding. Democratic Party governments have came on the period of World, which the health policies were gaining acceleration in the understanding of "Welfare Society". The necessity of integrating with Western World had occurred due to the foreign policies formed by The Cold War. Turkey has followed the policies of the idea of "Welfare Society" with the help of its international partners. During the ten uninterrupted government of Democrats, the health policies had been seen as a State policy. Despite v the economic difficulties of and political hard conditions, health policies had been conducted without having any restrictions or any step backs

Bu çalışma da Farklı ülkelerdeki elit güreşçilerin sportif başarıda devamlılıklarının incelenmesi amaçlanmıştır. Bu araştırma da Altı Ülke; Türkiye, Rusya, Azerbaycan, Gürcistan, Amerika ve İran 2000 ile 2017 yılları arasın da yıldızlar, gençler ve büyükler kategorilerinde SR – GR stillerinde Kıta (Avrupa, Asya, Amerika), Dünya ve Olimpiyat Şampiyonalarında elde edilen başarılar ve bu başarıların devamlılıkları incelenmiştir. Toplam 364 şampiyona, 11456 madalya ve 2173 sporcu araştırmamıza konu olmuştur. Araştırmamızın evreni Dünya Güreş Birliği'ne United World Wrestling'e (UWW) üye olan ülkelerin tamamı olan 186 ülkedir. Araştırmanın örneklemi ise UWW' ye üye ülkeler içerisinde yer alan Türkiye, Rusya, Azerbaycan, Gürcistan, Amerika ve İran'dır. UWW Database' den veri çekilerek ve veriler frekans ve yüzde değerleri verilerek çözümlenmiştir. Araştırma sonuçlarına göre; Ülkelerin bu zaman zarfında toplam 0 (f=2173) sporcusundan, ,2'si (f=1591) sporda devamlılık sağlayamazken, ,8'i (f=582) sporda devamlılık sağlayabilmişlerdir. Ülkelerin devamlılığı olan ve devamlılığı olmayan sporcularına baktığımızda; Türkiye'nin toplam 0 (f=291) sporcusunun ,9'u (f=212) devamsız ve ,1'i (f=79) devamlı sporcudur. Rusya'nın toplamda 0 (f=556) sporcusunun ,9'u (f=422) devamsız ve ,1'i (f=134) devamlı sporcudur. Azerbaycan'ın toplam 0 (f=237) sporcusunun 'ü (f=173) devamsız ve 'si (f=64) devamlı sporcudur. Gürcistan'ın toplam 0 (f=233) sporcusunun ,4'ü (f=157) devamsız ve ,6 (f=76) devamlı sporcudur. ABD'nin toplam 0 (f=346) sporcusunun ,1'i (f=253) devamsız ve ,9'u (f=93) devamlı sporcudur. İran'ın toplam 0 (f=510) sporcusunun ,3'ü (f=374) devamsız ve ,7'si (f=136) devamlı sporculardan oluştuğu görülmektedir. Devamlılığı olan bir güreşçinin, güreş kariyeri boyunca +5 ile +15 arasında kilogram almasının başarısında olumlu etkisinin olduğu görülmüştür. Dünya ve Olimpiyat Şampiyonalarında toplam 0 (F=2514) madalya dağıtılmış, altı ülke bu madalyaların ,8'ini (f=1403), diğer ülkeler ise ,2'sini (f=1111) aldığı görülmüştür. Çalışmada ele alınan ülkelerin erkek nüfusu ve toplam madalya sayısı kıyaslandığında madalya başına düşen kişi sayısı Gürcistan 3 520, Azerbaycan 8 938, İran 41 563, Rusya 62 968, Türkiye 66 407 ve Amerika 256 526 kişi olduğu tespit edilmiştir. Kıta, Dünya ve Olimpiyat Şampiyonalarında 18 yıllık süreçte tüm şampiyona, kategori ve stiller dahilin de 1.Rusya 1058 madalya, 2.İran 980 madalya, 3.Amerika 631 madalya, 4.Türkiye 603 madalya, 5.Azerbaycan 559 madalya ve 6.Gürcistan 539 madalya almıştır. Stillere bakıldığında; Rusya, Azerbaycan, Gürcistan, ABD ve İran'ın serbest stilde (SR), grekoromen stile (GR) göre daha başarılı olduğu görülürken, Türkiye'nin ise grekoromen stilde (GR) daha başarılı olduğu tespit edilmiştir. Şampiyonalara bakıldığında; Kıta Şampiyonalarında en başarılı ülke İran, Dünya ve Olimpiyat Şampiyonalarında ise en başarılı ülkenin Rusya olduğu görülmektedir. Kategorilere bakıldığında; yıldızlar, gençler ve büyükler kategorilerinde en başarılı ülkenin Rusya olduğu tespit edilmiştir. ; This study aimed to examine the continuity of elite wrestlers in sport performance in different countries. In this research, six countries; Turkey, Russia, Azerbaijan, Georgia, USA and Iran between 2000 and 2017, the success achieved in FS – GR styles (continental Europe, Asia, Pan America), World and Olympic Championships and their continuity in the categories of cadet, junior and senior were examined. A total of 364 championships, 11456 medals and 2173 wrestlers have been the subject of our research. The sample of the study is Turkey, Russia, Azerbaijan, Georgia, USA and Iran, which are among the member countries of UWW. The data is analyzed by withdrawing data from UW database and by giving frequency and percentage values. According to the results of the research, a total of 0 (f=2173) athletes of six countries during this time, ,2 (f=1591) could not provide continuity, ,8 (f=582) were able to provide continuity in wrestling. Looking at the continuity of athletes in countries; Iran has total 0 (f=510) athletes ,7 (f=136) continuous, 73,3 (f=374) discontinuous, Russia has total 0 (f=556) athletes ,1 (f=134) continuous, ,9 (f=422) discontinuous, USA has total 0 (f=346) athletes ,9 (f=93) continuous, ,1 (f=253) discontinuous, Turkey has total 0 (f=291) athletes ,1 (f=79) continuous, ,9 (f=212) discontinuous, Georgia has total 0 (f=233) athletes ,6 (f=76) continuous, ,4 (f=157) discontinuous, Azerbaijan has total 0 (f=237) athletes (f=64) continuous, (f=173) discontinuous. It was observed that a continuing wrestler had a positive impact on the success of gaining between +5 and +15 kilograms during his wrestling career. In the world and Olympic championships, a total of 0 (f=2514) medals were distributed, six countries received ,8 (f=1403), while the other countries received ,2 (f=1111). In the study, it was found that the number of men and the total number of medals per medal was compared to the number of persons per medal in the countries studied, Georgia 3 520, Azerbaijan 8 938, Iran 41 563, Russia 62 968, Turkey 66 407 and America 256 526. In the 18-year period of the continent, the world and the Olympic championships, the entire championship, including the category and styles. 1stRussia 1058 Medal, 2ndIran 980 medals, 3rdAmerica 631 medal, 4thTurkey 603 medals, 5thAzerbaijan 559 medals and 6thGeorgia received 539 medals. Looking at Styles; Russia, Azerbaijan, Georgia, USA and Iran are more successful in the free-style (FS) than the greco-romen style (GR), while Turkey is more successful in the greco-romen style (GR). When we look at the championships, it is seen that Russia is the most successful country in the continental championships, Iran is the most successful country in the world and Olympics. When we look at the categories, it was found that Russia was the most successful country in the categories of cadet, junior and senior. ; İÇİNDEKİLER Sayfa KABUL VE ONAY – i ETİK BEYANNAMESİ -- ii ÖNSÖZ -- iii İÇİNDEKİLER -- iv KISALTMALAR -- v ÇİZELGELER -- vi ŞEKİLLER --vii ÖZET --viii SUMMARY --ix 1.GİRİŞ -- 1 1.1. Çalışmanın Amacı ve Önemi -- 2 1.2. Problem ve Alt Problemler -- 2 1.3. Sınırlılıklar -- 3 1.4. Sayıltılar -- 3 2. GENEL BİLGİLER -- 4 2.1. Türkiye'de Güreş -- 4 2.2. Olimpik Düzeyde Güreş -- 5 2.3. Çalışmaya Konu Olan Ülkeler -- 8 2.3.1. Türkiye -- 9 2.3.2. Rusya -- 15 2.3.3. Azerbaycan -- 24 2.3.4. Gürcistan -- 26 2.3.5. Amerika Birleşik Devletleri -- 28 2.3.6. İran -- 37 3. MATERYAL VE YÖNTEM -- 45 3.1. Araştırma Modeli -- 46 3.2. Evren ve Örneklem -- 46 3.3. Verilerin Toplanması -- 46 3.4. Verilerin Çözümlenmesi -- 46 4. BULGULAR -- 47 4.1. Başarıda Devamlı ve Devamsız Sporcu Sayıları -- 48 4.2. Başarıda Devamlı Sporcuların Kilogram Takipleri -- 51 4.3. Altı Ülkenin UWW' ye Üye Ülkelere Göre Başarı Durumu -- 54 4.4. Erkek Nüfusuna Göre Başarı Durumu -- 56 4.5. Altı Ülkenin Kupa ve Madalya Durumu -- 58 5. TARTIŞMA -- 66 6. SONUÇ VE ÖNERİLER -- 78 KAYNAKLAR -- 83 ÖZGEÇMİŞ -- 85

yönetim yapısı ve bu yönetim yapısı çerçevesinde yerel yönetimlerinin değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Böyle bir incelemeye geçilmeden önce hem demokrasi hem de yerel yönetimler açısından zengin tarihi tecrübesi bulunan Türkiye'nin yerel yönetim sistemi incelenmekte, sonrasında ise Türkmenistan'ın genel yönetim yapısı ve yerel yönetimleri anlatılmakta ve bu bilgiler ı?ığında Türkmenistan ile Türkiye'nin yerel yönetim sisteminin kar?ıla?tırılması yapılmaktadır. Böyle bir kar?ıla?tırma, hem genel yönetim hem de yerel yönetimler olarak her iki ülkenin farklılıklarını ve benzerliklerini ortaya koymakta, her iki ülkenin yerel yönetimler konusundaki tecrübesi aydınlatılmakta ve demokrasinin önemli kurumlarından olan yerel yönetimlerin daha da geli?tirilmesi açısından her iki ülkenin birbirlerinin tecrübelerinden faydalanabilmesinin yolu aranmaktadır. Günümüzde birçok ülkenin yönetimi, merkezden yönetim ve yerinden yönetim ilkelerine göre düzenlenmektedir. Kamu hizmetlerinin tek bir merkezden v yönetilmesine merkezden yönetim denirken yerinden yönetim ise kamu hizmetlerinin merkez hiyerar?isi dı?ındaki kamu tüzel ki?iliklerince görülmesidir. Devletler merkezden yönetimle kamu hizmetlerini görmede yeterli olamamalarından dolayı tarihsel geli?im içerisinde yerel bazdaki hizmetleri görmek ve yerel halkın mü?terek ihtiyaçlarını gidermeye yönelik, merkezi idare te?kilatından ayrı olarak ama yine de merkezi idare tarafından denetlenen kamu tüzel kurulu?ları kurma yoluna gitmi?lerdir. Dolayısıyla zaman içerisinde devletler hem merkezden yönetim te?kilatına hem de yerinden yönetim te?kilatına sahip olmu?lardır. Yani yönetim sistemleri karma yönetim sistemine dönü?mü? ve böyle bir karma yönetim sistemi de günümüzde birçok ülke tarafından benimsenmi?tir. Türkiye'nin yerel yönetim kurumlarını il özel idareleri, belediyeler ve köy yönetimleri olu?turmaktadır. Büyük yerle?im yerleri içinde özel yönetimler getirilebilmekte ve büyük?ehir belediyeleri böyle bir düzenlemenin sonucudurlar. Türkiye'de bu mahalli idare kurumlarının her biri için ayrı kanun kabul edilmi?tir ve bu kanunlarda kurulu?ları, görevleri, organları, te?kilatları ve diğer açılardan düzenlenmi?lerdir. Türkmenistan'ın Anayasasında öngörülen ba?lıca yerel yönetim kurulu?u belediyelerdir. Türkmenistan'ın Anayasasının 16. maddesine göre Türkmenistan'ın mülki yönetim bölümleri illerden, il statüsünde olan ?ehirlerden, ilçelerden, ilçe statüsünde olan ?ehirlerden, ilçedeki ?ehirlerden, kasabalar ve genge?liklerden olu?maktadır. ?ller, il statüsü olan ?ehir, ilçeler, ilçe statüsü olan ?ehirler düzeyinde mahalli hizmetler yetki geni?liği ilkesine göre kurulan valilikler tarafından yerine getirilir. Belediyeler; ilçedeki ?ehirler, kasabalar ve genge?liklerde kurulur. Genge?likler bir veya birkaç köyün birle?mesinden olu?ur. Türkiye'deki il özel idarelerine benzer ve yerinden yönetim ilkesine göre kurulan herhangi bir kurulu? Türkmenistan'da bulunmamaktadır. Türkmenistan'da köy yönetimleri için de ayrı bir kanun düzenlenmemi?tir. Dolayısıyla Türkmenistan'ın yerel yönetim sistemi belediyelerden olu?ur. Büyük yerle?im yerleri için özel yönetim ?ekli olan büyük ?ehir belediyeciliği de Türkmenistan'da bulunmaz. Büyük?ehir belediyeciliğine benzer olan ?ehir valilikleri bulunur. Nüfusu otuz binin üzerinde olan ?ehirlere ilçe statüsü verilir ve bu ?ehirlerin valilikleri bulunur. Türkmenistan'da belediyeler genge?liklerde, nüfusları iki binin üzerinde olankasabalarda ve nüfusları sekiz binin üzerinde olan ilçedeki ?ehirlerde kurulurlar ve sınırları da bu mülki bölümlerin sınırlarından olu?ur. Türkmenistan'da belediye ba?kanları hem merkezi hükümetin temsilcisi hem de yerel yönetim kurulu?u olan belediyenin ba?ıdır. Merkezi hükümetin temsilcisi olmasından dolayı valiye kar?ı sorumludur. Belediye ba?kanı, belediye meclisi üyeleri arasından belediye meclisi tarafından seçilir. Türkiye'deki gibi doğrudan halk tarafından seçilmemektedir. ; In this study it is aimed to analyze general administrative structure and the local governments within the general administrative structure of Turkmenistan, one of the CIS countries, which have gained independence after collapsing of USSR and which are in transition period from the remnants of socialism and totalitarianism to democracy. Before such an analysis, the local governments in Turkey which has rich historical experience of democracy and local governments are studied, and then Turkmenistan?s general administrative structure and local governments are discussed and in the light of these discussions local governments of Turkey and Turkmenistan are compared. Such a comparison gives differences and similarities of countries from the standpoint of general administration and local governments and the local government experience of both countries are enlightened and the way of benefiting from both countries? local government experience from the standpoint of improving local governments as one of the important institutions of democracy is sought. In our days many countries are governed with principles of centralization and decentralization. In centralization public services are governed from one center and in decentralization the public services are rendered by public corporations out of the viii center hierarchy. States have established public corporations separate from central government organization hierarchy, but nevertheless controlled by the central government in order to render local services and to meet local needs of local people within the historical development due to the insufficiency of the centralization for rendering public services. Therefore the states had both central and local government organizations within time. Namely, government systems have been transformed into mixed system of government and such a mixed system of government is adopted by many countries. Turkey?s local government institutions are special provincial administrations, municipalities and village administrations. Special administrations can be established for large settlement places and metropolitan municipalities are the result of such arrangements. In Turkey a separate law was passed for each of these local government forms, and their foundation, duties, organs, organizations and other issues related with them are subject to these laws. The main local government form foreseen in the Constitution of Turkmenistan is municipalities. In accordance with 16th Article of the Constitution of Turkmenistan the civilian administration divisions are consisted of provinces, cities with status of provinces, counties, cities with status of counties, cities in counties, towns and gengeshliks. Local services in the level of provinces, cities with status of counties, counties are rendered by governorships established based on the rule of delegation of authorities. Municipalities are established in the cities in counties, towns and gengeshliks. Gengeshliks are formed by the union of one or more villages. There aren?t any institutions like special provincial administrations in Turkey and which are established based on decentralization. Moreover, there is no special act passed for village administrations in Turkmenistan. Therefore, the local government system of Turkmenistan is mainly consisted of municipalities. Special government forms like metropolitan municipalities also do not exist in Turkmenistan. Instead, there exist city governorships similar to metropolitan municipalities. Cities with population more than thirty thousand people gain the county status and such cities are governed by city governorships. Municipalities in Turkmenistan are established in gengeshliks, towns with population more than two thousand people and in cities within counties and their boundaries are the boundaries of related civil administration divisions. In Turkmenistan mayors are representatives of the central government and the also the head of the municipality, the local government. Mayors are responsible to governor by their duty as representatives of central government. Mayor is elected by municipal council among the members of the municipal council. They are not elected by the people directly like in Turkey.