Suchergebnisse

PO surveys from 1979 to 1981 are analyzed to assess changing Dutch attitudes on foreign & defense policies & the influence of pressure group activism, particularly that of the peace movement. Despite difficulties in data interpretation, findings indicate a greater change in intensity than in content of such attitudes; while there is quasi-unanimity to maintain NATO membership & balance of power, the majority of Rs want no new nuclear arms probably due to the peace movement, & wish to remove existing ones from Dutch territory & cease nuclear activity in the Dutch armed forces. Potential political gains by parties espousing these goals, particularly the Dutch Labor Party, are predicted. Contradictions in the available data are noted, however, & the necessity of more detailed research is emphasized. 35 Tables. Modified HA.

This study reports the results of qualitative interviews with 28 extreme right wing activists in Flanders (Belgium). We focus on the (ideological) motives for activism (why did they become active?) & the trajectory followed in becoming active (how did they become active?). The results show that these activists are primarily motivated by ethnic nationalism. All other ideological stands (e.g., rejection of foreigners, authoritarian attitudes & rejection of actual politics in Belgium) seem to be derived from this core of ethnic nationalism. The trajectory followed is primarily one that relates to socialization & continuity: most interviewees grew up in a family in which nationalism was of primordial importance. A minority of respondents, however, followed trajectories that refer to compliance or to conversion (deprivation). Adapted from the source document.

In mijn inleiding op de onderzoeksverslagen van mijn studenten heb ik geschreven dat we met dit boek een beeld willen geven van die bewegingen die het zelf vormgeven van je leven nastreven, waarin het gaat om Do It Yourself, omdat juist deze bewegingen in de media en van academici en politici zo weinig aandacht krijgen terwijl 'het leven van je idealen' toch het uitgangspunt vormt van de meeste huidige activisten. Inderdaad is daarop niet de dominante rational choice benadering van toepassing, zoals Vreekamp aangeeft.

During the First World War, the German occupier tried to split Belgium internally. This was done by pursuing a Flamenpolitik, a policy aimed at scaring the Flemish, or at least the Flemish movement, against Belgium. That worked, because a small number of Flemish supporters, the so-called activists, did indeed collaborate. From the late summer of 1914, Berlin in the occupied country would incessantly bombard the Flemish movement with a large-scale media campaign. The German services, supported by their Austrian allies, mainly made use of pamphlets and the written press, not only in Belgium but also in the neutral Netherlands. In the summer of 1915 activism was a fact: an anti-Belgian Flemish nationalism, the consequences of which have been felt to date, had seen the light of day. The propaganda underlying it was so ingenious and clever that it not only convinced contemporaries, but still misleads historians even more than a century later. It is a fine example of "fake news" avant la lettre. - Tijdens de Eerste Wereldoorlog probeerde de Duitse bezetter België intern te splijten. Dat gebeurde door het voeren van een Flamenpolitik, een beleid dat erop gericht was de Vlamingen of in elk geval de Vlaamse beweging in het harnas te jagen tegen België. Dat lukte, want een klein deel Vlaamsgezinden, de zogenaamde activisten, collaboreerde inderdaad. Vanaf de nazomer van 1914 zou Berlijn in het bezette land de Vlaamse beweging onophoudelijk bestoken met een grootscheepse mediacampagne. De Duitse diensten, gesteund door hun Oostenrijkse bondgenoten, maakten daarbij vooral gebruik van vlugschriften en de geschreven pers, niet alleen in België maar ook in het neutrale Nederland. In de zomer van 1915 was het activisme een feit: een anti-Belgisch Vlaams-nationalisme, waarvan de gevolgen tot op heden voelbaar zijn, had het daglicht gezien. De propaganda die eraan ten grondslag lag was zó vernuftig en ingenieus dat ze niet alleen tijdgenoten overtuigde, maar zelfs meer dan een eeuw later nog steeds historici misleidt. Het is een mooi staaltje van "fake news" avant la lettre.

Het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis (IISG) is een van de meest vooraanstaande onderzoeksinstituten ter wereld op het terrein van de sociale geschiedenis, zowel in het wetenschappelijk onderzoek als in het verzamelen en beheren van een unieke internationale collectie archieven. Dit boek onderzoekt de geschiedenis van het Instituut van 1935 tot 1989. Centraal staat de ontwikkeling van het Instituut in de richting van een steeds sterkere professionalisering. Een ontwikkeling in wisselwerking met een driehoek van externe invloeden: de politieke en maatschappelijke context; de ontwikkeling van sociale geschiedenis als academische discipline; en het institutionele en bestuurlijke kader. Het is het verhaal van betrokken historici en activisten, die het erfgoed van en uit de arbeidersbeweging en andere emancipatiebewegingen wilden veiligstellen en voor onderzoek beschikbaar maken. Het boek neemt de lezer mee naar spectaculaire reddingsacties van archieven en bibliotheken die bedreigd waren door de opkomst van Hitler, de ineenstorting van het IISG tijdens de bezetting, en de wonderbaarlijke terugkeer van de meeste collecties na de oorlog. Tijdens de wederopbouw volgde een zoektocht naar een plaats in de academische infrastructuur. Intern raakte het Instituut ontregeld tijdens de roerige jaren zestig en zeventig. In de jaren tachtig vond het IISG de weg naar verdere professionalisering zonder zijn oorspronkelijke bestaansrecht en drijfveren uit het oog te verliezen.