Reserved contracts are a legal instrument that allows the promotion of those economic operators who, as part of their business, pursue also social goals. Pursuant to Article 22 (2) of the Act of 29 January 2004 – Public Procurement Law (Journal of Laws 2018, item 1986 as amended), they may only be applied for by sheltered workshops and other economic operators whose activities include the social and professional integration of members of socially marginalised groups. Unfortunately, the use of reserved contracts is in practice marginal, which is also caused by difficulties in interpretation of national laws. The article discusses the institution of reserved contracts and the terms of application thereof, in the context of the EU legislation. ; Zamówienia zastrzeżone są prawnym instrumentem pozwalającym promować tych wykonawców, którzy w ramach prowadzonej działalności realizują także cele społeczne. O ich udzielenie, na gruncie art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz.U. 2018, poz. 1986 z późn. zm.), mogą ubiegać się wyłącznie zakłady pracy chronionej oraz inni wykonawcy, których działalność obejmuje społeczną i zawodową integrację osób będących członkami grup społecznie marginalizowanych. Niestety, zastosowanie zamówień zastrzeżonych w praktyce jest marginalne, czemu sprzyjają także trudności interpretacyjne przepisów krajowych. W artykule została omówiona instytucja zamówień zastrzeżonych oraz warunki jej zastosowania w kontekście regulacji prawa unijnego.
Autor omawia przykłady aktualnego stanu kulturalno-literackiej współpracy narodu polskiego i uzbeckiego. Jego zdaniem w dobie globalizacji elity twórcze czują potrzebę stałego dialogu i wzajemnych powiązań różnych państw i całego świata w ogóle, czego przykładem są stosunki między Polską i Uzbekistanem, a przejawem między innymi przekłady literatury. Autor zwraca uwagę, że przekład poezji wymaga od tłumacza dużej wiedzy ogólnej, powinien on także dysponować wiedzą w zakresie ogólnego kontekstu kulturowego. ; The author discusses the examples of the current status of cultural and literary cooperation between the Polish and Uzbek nations. In his opinion, in the period of globalization, creative elites feel a need for a permanent dialogue and mutual links, between different states and on a global scale, as exemplified by Polish-Uzbekistani relations expressed in terms of translations of literature, among other things. The author emphasises that translating poetry calls for the translator's comprehensive general knowledge, encompassing also the awareness of the general cultural context.
Celem jest zaprezentowanie stosunku prezydentów RP na uchodźstwie do obchodów świąt narodowych, jak rocznica uchwalenia Konstytucji 3 maja 1791 r. czy odzyskania niepodległości 11 XI 1918 r. Autor podsumował cele oraz sposoby świętowania przez głowy państwa w latach 1939–1990. Uwzględnione zostały medialne echa tych poczynań. W efekcie udało się uchwycić specyfikę obchodów w kolejnych kadencjach. Autor stawia tezę o istotnym ich znaczeniu nie tylko dla podtrzymania polskości na obczyźnie, ale także dla gry politycznej w wymiarze wewnętrznym i na arenie międzynarodowej. The aim of the study is to present the attitude of the Polish presidents in exile to the celebration of national holidays, such as the anniversary of the Constitution of 3 May 1791, or Regaining Independence on 11 November 1918. The author summarises the goals and ways of celebrating these occasions by Polish heads of state in 1939–1990, with taking into account media echoes of these celebrations. As a result, he has been able to capture the specificity of the celebrations in subsequent office terms. The author puts forward a thesis about their significant importance not only for maintaining Polishness abroad, but also for the political game both in the country and on the international arena. ; Celem jest zaprezentowanie stosunku prezydentów RP na uchodźstwie do obchodów świąt narodowych, jak rocznica uchwalenia Konstytucji 3 maja 1791 r. czy odzyskania niepodległości 11 XI 1918 r. Autor podsumował cele oraz sposoby świętowania przez głowy państwa w latach 1939–1990. Uwzględnione zostały medialne echa tych poczynań. W efekcie udało się uchwycić specyfikę obchodów w kolejnych kadencjach. Autor stawia tezę o istotnym ich znaczeniu nie tylko dla podtrzymania polskości na obczyźnie, ale także dla gry politycznej w wymiarze wewnętrznym i na arenie międzynarodowej. The aim of the study is to present the attitude of the Polish presidents in exile to the celebration of national holidays, such as the anniversary of the Constitution of 3 May 1791, or Regaining Independence on 11 November 1918. The author summarises the goals and ways of celebrating these occasions by Polish heads of state in 1939–1990, with taking into account media echoes of these celebrations. As a result, he has been able to capture the specificity of the celebrations in subsequent office terms. The author puts forward a thesis about their significant importance not only for maintaining Polishness abroad, but also for the political game both in the country and on the international arena.
Celem jest zaprezentowanie stosunku prezydentów RP na uchodźstwie do obchodów świąt narodowych, jak rocznica uchwalenia Konstytucji 3 maja 1791 r. czy odzyskania niepodległości 11 XI 1918 r. Autor podsumował cele oraz sposoby świętowania przez głowy państwa w latach 1939–1990. Uwzględnione zostały medialne echa tych poczynań. W efekcie udało się uchwycić specyfikę obchodów w kolejnych kadencjach. Autor stawia tezę o istotnym ich znaczeniu nie tylko dla podtrzymania polskości na obczyźnie, ale także dla gry politycznej w wymiarze wewnętrznym i na arenie międzynarodowej. The aim of the study is to present the attitude of the Polish presidents in exile to the celebration of national holidays, such as the anniversary of the Constitution of 3 May 1791, or Regaining Independence on 11 November 1918. The author summarises the goals and ways of celebrating these occasions by Polish heads of state in 1939–1990, with taking into account media echoes of these celebrations. As a result, he has been able to capture the specificity of the celebrations in subsequent office terms. The author puts forward a thesis about their significant importance not only for maintaining Polishness abroad, but also for the political game both in the country and on the international arena. ; Celem jest zaprezentowanie stosunku prezydentów RP na uchodźstwie do obchodów świąt narodowych, jak rocznica uchwalenia Konstytucji 3 maja 1791 r. czy odzyskania niepodległości 11 XI 1918 r. Autor podsumował cele oraz sposoby świętowania przez głowy państwa w latach 1939–1990. Uwzględnione zostały medialne echa tych poczynań. W efekcie udało się uchwycić specyfikę obchodów w kolejnych kadencjach. Autor stawia tezę o istotnym ich znaczeniu nie tylko dla podtrzymania polskości na obczyźnie, ale także dla gry politycznej w wymiarze wewnętrznym i na arenie międzynarodowej. The aim of the study is to present the attitude of the Polish presidents in exile to the celebration of national holidays, such as the anniversary of the Constitution of 3 May 1791, or Regaining Independence on 11 November 1918. The author summarises the goals and ways of celebrating these occasions by Polish heads of state in 1939–1990, with taking into account media echoes of these celebrations. As a result, he has been able to capture the specificity of the celebrations in subsequent office terms. The author puts forward a thesis about their significant importance not only for maintaining Polishness abroad, but also for the political game both in the country and on the international arena.
Na przestrzeni ostatnich dwóch dekad możemy obserwować wyraźny wzrost znaczenia regionalnych i etnicznych tożsamości, prowadzący do powstawania coraz większej liczby ugrupowań etnoregionalnych i regionalnych. Mimo to – podobnie jak w przypadku wielu innych, istotnych i aktualnych współcześnie zjawisk społecznych – zdania badaczy w kwestii przyczyn reetnicyzacji systemów partyjnych, funkcjonowania partii etnoregionalnych, ich typów czy relacji z demokracją pozostają podzielone. Celem artykułu jest przybliżenie toczącej się w tym zakresie dyskusji oraz zaprezentowanie na jej tle wstępnych wyników badań dotyczących funkcjonowania wybranych ugrupowań etnoregionalnych w Serbii i Chorwacji. ; The author carries out an analysis of the functioning of ethnoregionalist parties in Serbia and Croatia in relation to the theoretical principles presented in the paper and pertaining to the activities of ethnoregionalist parties (ERP). The paper aims to shed some light on the discussion on this topic and present the results of preliminary research into the functioning of selected ethnoregionlist groups in these two countries. The author believes that parties of this kind are changing both their postulates and strategies. Changes to the strategies of ethnoregionalist parties are significantly influenced by the policy of the state towards the minorities that reside in its territory and the policy of their respective native states.
One of the key legal definitions introduced into tax law, i.e. the definition of "an organised part of an enterprise", was analysed in the study. It is an example of a definition under which a tax legislator expresses the tax consequences of business trading. According to the author, this legislative measure may be qualified as a legal definition limiting the imprecision in the provisions of tax law. The fulfilment of certain determinants becomes important for the construction of this definition, on the basis of which it should be constructed. The study specifies these determinants and shows that the tax legislator does not always use them when formulating the analysed definition. Therefore, in the article the author indicates solutions aimed at implementing these determinants. ; W opracowaniu analizie poddano jedną z kluczowych definicji legalnych wprowadzonych do prawa podatkowego, tj. definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jest to przykład definicji, w ramach której ustawodawca podatkowy wyraża podatkowe skutki obrotu gospodarczego. Zdaniem autora ten środek legislacyjny można zakwalifikować jako definicję legalną ograniczającą nieostrość w przepisach prawa podatkowego. Istotne dla konstrukcji tej definicji staje się spełnienie pewnych determinantów, w oparciu o które powinna być ona zbudowana. W opracowaniu określono te determinanty oraz wykazano, że ustawodawca podatkowy nie zawsze korzysta z nich, formułując analizowaną definicję. Ponadto autor wskazał rozwiązania mające na celu realizację tych determinantów.
Taking as the starting the normative ideal of democracy, grounded in an inclusive understanding of the subject point of democracy, the author argues that various concepts of democracy assign particularly important role to cognitive competences and see it as an exclusive entitlement to participate in the exercise of political power in democratic systems. The case in point is contemporary debate on the proper understanding of democracy which focuses on the dilemma between, on the one hand, the idea of broad participation of the people in the democratic governance, and, on the other, the deliberative ideal which presupposes that power in these systems should be entrusted only to people with appropriate cognitive competences. The author analyzes the main elements of "cognitocratic" or "epistocratic" conceptions and points out to potential perils resulting from the attribution of a prominent role in the theory of democracy to cognitive competences. In opposition to cognitocratic approaches, both in their universalist and elite versions, the author argues that a more adequate understanding of governance in democratic systems should instead be based on the wider category of political ability. He also claims that a novel definition of this category should be informed by the normative ideal of democracy which is based on the recognition of potentially universal capabilities to develop the political ability and that this potential may in fact be activated through the actual participation in democratic politics. ; Wychodząc od normatywnego ideału demokracji, ugruntowanego w inkluzywnym rozumieniu podmiotu demokracji, autor twierdzi, że w większości koncepcji demokracji kompetencje poznawcze są postrzegane jako podstawowy wymóg upoważniający do udziału w sprawowaniu władzy politycznej. Współczesna debata nad właściwym rozumieniem demokracji koncentruje się na próbach rozstrzygnięcia dylematu między ideą szerokiego uczestnictwa ludu w sprawowaniu władzy a ideałem deliberacyjnym, który zakłada, że władza w tych systemach winna być powierzona wyłącznie osobom o odpowiednich kompetencjach poznawczych. Autor analizuje główne elementy stanowisk kognitokratycznych i wskazuje na potencjalne zagrożenia wynikające z przypisywania kompetencjom poznawczym wyróżnionej roli. Stanowiska tego typu, zarówno w wersji uniwersalistycznej, jak i elitarnej, są według autora obciążone błędem kognitokratycznym. W opozycji do nich autor argumentuje na rzecz tezy o podstawowej roli umiejętności politycznej w systemach demokratycznych. Wskazuje również, że punktem wyjścia do rozważań nad znaczeniem tego pojęcia winien być normatywny ideał demokracji inkluzywnej, zakładający powszechność zdolności do kształtowania umiejętności politycznej oraz przekonanie, że owa zdolność może ulegać aktualizacji w samym procesie aktywności politycznej.
Wychodząc od normatywnego ideału demokracji, ugruntowanego w inkluzywnym rozumieniu podmiotu demokracji, autor twierdzi, że w większości koncepcji demokracji kompetencje poznawcze są postrzegane jako podstawowy wymóg upoważniający do udziału w sprawowaniu władzy politycznej. Współczesna debata nad właściwym rozumieniem demokracji koncentruje się na próbach rozstrzygnięcia dylematu między ideą szerokiego uczestnictwa ludu w sprawowaniu władzy a ideałem deliberacyjnym, który zakłada, że władza w tych systemach winna być powierzona wyłącznie osobom o odpowiednich kompetencjach poznawczych. Autor analizuje główne elementy stanowisk kognitokratycznych i wskazuje na potencjalne zagrożenia wynikające z przypisywania kompetencjom poznawczym wyróżnionej roli. Stanowiska tego typu, zarówno w wersji uniwersalistycznej, jak i elitarnej, są według autora obciążone błędem kognitokratycznym. W opozycji do nich autor argumentuje na rzecz tezy o podstawowej roli umiejętności politycznej w systemach demokratycznych. Wskazuje również, że punktem wyjścia do rozważań nad znaczeniem tego pojęcia winien być normatywny ideał demokracji inkluzywnej, zakładający powszechność zdolności do kształtowania umiejętności politycznej oraz przekonanie, że owa zdolność może ulegać aktualizacji w samym procesie aktywności politycznej. ; Taking as the starting the normative ideal of democracy, grounded in an inclusive understanding of the subject point of democracy, the author argues that various concepts of democracy assign particularly important role to cognitive competences and see it as an exclusive entitlement to participate in the exercise of political power in democratic systems. The case in point is contemporary debate on the proper understanding of democracy which focuses on the dilemma between, on the one hand, the idea of broad participation of the people in the democratic governance, and, on the other, the deliberative ideal which presupposes that power in these systems should be entrusted only to people with appropriate cognitive competences. The author analyzes the main elements of "cognitocratic" or "epistocratic" nconceptions and points out to potential perils resulting from the attribution of a prominent role in the theory of democracy to cognitive competences. In opposition to cognitocratic approaches, both in their universalist and elite versions, the author argues that a more adequate understanding of governance in democratic systems should instead be based on the wider category of political ability. He also claims that a novel definition of this category should be informed by the normative ideal of democracy which is based on the recognition of potentially universal capabilities to develop the political ability and that this potential may in fact be activated through the actual participation in democratic politics.
Civil dialogue has an impact on the quality of public policy, inthe online form it allows direct influence of stakeholders on the process of formulation and its implementation. It is also anew quality inthe process of evaluating public policy. Civil dialogue is usually understood as aprocess of communication between the state authority and non-governmental organizations, but the author of the article indicates that it is possible toconduct civil dialogue inadirect way with citizens through social media. He presents the results of research aimed at verifying the use of social media by the authorities inorder toestablish adialogue with citizens. The research consisted inmeasuring and analyzing communication conducted by selected Polish voivodeship cities on the Twitter social network. The author points out the characteristic styles of communication that can be interpreted from the perspective of civil dialogue. ; Dialog obywatelski wpływa najakość prowadzonej polityki publicznej, wformie online umożliwia bezpośrednie wpływanie interesariuszy naproces jej formułowania iimplementacji. Stanowi również nową jakość wprocesie ewaluacji polityki publicznej. Dialog obywatelski rozumiany jest najczęściej jako proces komunikacji pomiędzy władzą państwową aorganizacjami pozarządowymi, autor artykułu wskazuje jednak, że możliwe jest prowadzenie dialogu obywatelskiego wsposób bezpośredni zobywatelami za pomocą mediów społecznościowych. Przedstawia wyniki badań, których celem była weryfikacja sposobu korzystania przez władzę zmediów społecznościowych wcelu nawiązania dialogu zobywatelami. Badanie polegało napomiarach ianalizie komunikacji prowadzonej przez wybrane polskie miasta wojewódzkie wserwisie społecznościowym Twitter. Autor wskazuje nacharakterystyczne style komunikacji, które można interpretować zperspektywy dialogu obywatelskiego.
The author analyses the selected mechanisms in the spatial (planning) policy as well as its outcomes. He points out at the sources of complexity within this area, patterns of order and chaos. His hypothesis claims that unsatisfactory results come from the low level of the state's governability in the area of policy formulation, implementation and evaluation. It also derives from inadequate institutional and analytical potential. As a consequence, public institutions are not able to use the regulatory instruments in an adequate way as well as to pay a proper attention to the policy analysis, including the consequences and long-term effects of spatial chaos. According to the author, cultural background seems to be important while trying to understand the state's problems in the area of spatial policy. It leads to the fact that spatial issues are rather lower on the public agenda among other public concerns (like economic or developmental goals). ; Autor analizuje wybrane mechanizmy w polityce przestrzennej, a także to, co można nazwać jej rezultatami w Polsce. Wskazuje na źródła złożoności, wzorce ładu i chaosu w tej polityce. Stawia tezę, że niesatysfakcjonujące rezultaty wynikają z tego, iż instytucje państwa wypracowały niski poziom sterowności w programowaniu, implementowaniu i ewaluowaniu problemów przestrzennych. To skutek ich nieadekwatnego potencjału instytucjonalnego, analitycznego.Wkonsekwencji instytucje państwa nie sąwstanie wsposób adekwatny posługiwać się instrumentami regulacyjnymi, nadawać odpowiedniego znaczenia roli analizy, wtym analizy konsekwencji idługoterminowych skutków występowania chaosu przestrzennego. Dla zrozumienia problemów zpotencjałem państwa wtej polityce autor uważa za ważny kontekst kulturowy. Sprawia on, że zagadnienia zagospodarowania przestrzeni sąnisko ulokowane naagendzie dyskutowanych zagadnień publicznych wśród innych zagadnień życia publicznego (jak cele gospodarcze, rozwojowe).
Globalisation is a phenomenon which is of great importance in the process of formation of a new international environment. One of the most important features of globalisation is an increase of interdependence between the entities on the international stage. It is undeniable that one of such entities is the European Union, which is playing more and more important role also on the political plane. As a homogeneous body, it undoubtedly appears to be a partner which may actively and efficiently engage in the maintenance of international order. In this case, there is one condition – creation of common military capabilities. Owing to them, the European Union may gain an effective tool for reacting to the threats to security which occur in Europe and its immediate surroundings.The aim of the article is to present the contribution that the European Union brings to the fight against threats to international security. The article begins with a description of the international security environment after the collapse of the two-block system and the introduction of the motives that prompted the emerging European Union to undertake efforts to build joint military capabilities independent of NATO. Next, the author describes the military capabilities in the field of emergency response that the European Union has within the framework of the Common Security and Defense Policy. In this part of the article, the author, when analyzing the cases of the actual involvement of the European Union in solving crises, attempted to assess the readiness of forces available to the Union and the actual will to use them to overcome crises that threaten the security of Europe in its close environment. In the conclusions, the author pointed out mainly deficiencies in the decision-making sphere concerning security and defense policy, the elimination of which would allow the European Union to respond more effectively to threats and thus fulfill the role of the creator of the international security environment.Key words: security policy; European security; European Union; military cooperation in Europe; European integration. ; Globalisation is a phenomenon which is of great importance in the process of formation of a new international environment. One of the most important features of globalisation is an increase of interdependence between the entities on the international stage. It is undeniable that one of such entities is the European Union, which is playing more and more important role also on the political plane. As a homogeneous body, it undoubtedly appears to be a partner which may actively and efficiently engage in the maintenance of international order. In this case, there is one condition - creation of common military capabilities. Owing to them, the European Union may gain an effective tool for reacting to the threats to security which occur in Europe and its immediate surroundings.The aim of the article is to present the contribution that the European Union brings to the fight against threats to international security. The article begins with a description of the international security environment after the collapse of the two-block system and the introduction of the motives that prompted the emerging European Union to undertake efforts to build joint military capabilities independent of NATO. Next, the author describes the military capabilities in the field of emergency response that the European Union has within the framework of the Common Security and Defense Policy. In this part of the article, the author, when analyzing the cases of the actual involvement of the European Union in solving crises, attempted to assess the readiness of forces available to the Union and the actual will to use them to overcome crises that threaten the security of Europe in its close environment. In the conclusions, the author pointed out mainly deficiencies in the decision-making sphere concerning security and defense policy, the elimination of which would allow the European Union to respond more effectively to threats and thus fulfill the role of the creator of the international security environment.Key words: security policy, European security, European Union, military cooperation in Europe, European integration. ; Явищем, яке безсумнівно має значення у процесі формування нового міжнародного середовища є глобалізація. Однією з найважливіших особливостей глобалізації є зростання взаємозв'язків між суб'єктами на міжнародній арені. Безперечно, організацією, яка відіграє все важливішу роль на політичному рівні є Європейський Союз. Як одностайний організм, вона неодмінно є партнером, здатним активно та ефективно займатися підтримкою міжнародного порядку. У цьому випадку необхідно створити спільні військові сили. Завдяки ним Європейський Союз може отримати дієвий інструмент, спрямований на реагування на виникаючі загрози безпеці в Європі та її найближчого оточення.Мета статті – представити внесок, який Європейський Союз присвячує боротьбі з загрозами міжнародної безпеки. Стаття починається з опису міжнародного безпекового середовища після розпаду двоблокової системи та мотивів, які спонукали держави-члени Європейського Союзу до здійснення спроб щодо створення спільних збройних сил, незалежних від військового потенціалу НАТО. Потім автор робить опис військового потенціалу в області кризового реагування, яким володіє Європейський Союз в рамках Спільної політики безпеки та оборони. У цій частині статті автор, аналізуючи реальні випадки участі ЄС у вирішенні кризових ситуацій, робить спробу оцінити стан готовності сил, що ЄС має в своєму розпорядженні, і бажання їх фактичного використання у врегулюванні криз, які загрожують безпеці Європи в безпосередній близькості. У висновках автор вказує на основні недоліки у сфері прийняття рішень з питань безпеки та оборонної політики, усунення яких дозволило б Європейському Союзу ефективніше реагувати на загрози і, таким чином, виступати в ролі творця середовища міжнародної безпеки.Ключові слова: політика безпеки; європейська безпека; Європейський Союз; військове співробітництво в Європі; європейська інтеграція.
W ramach artykułu autor podejmuje się analizy wyborów samorządowych z perspektywy rywalizacji politycznej pomiędzy Platformą Obywatelską a Prawem i Sprawiedliwością. Dodatkowym obszarem badawczym autora było zjawisko upartyjnienia wyborów samorządowych. Artykuł stanowi analizę typu case study, zaś obiektem zainteresowania autora były wybory do płockiej rady miasta. Autor analizuje wyniki wyborcze, jakie na lokalnej arenie w latach 2002-2018 osiągały partyjne i niepartyjne komitety wyborcze, w szczególności jednak stara się określić pozycję PO i PiS w przestrzeni wyborów samorządowych. W wyniku analizy został określony stopień upartyjnienia wyborów samorządowych oraz zakres dominacji PO i PiS w Płocku. Obie te kwestie były analizowane na gruncie wyników wyborczych do płockiej rady miasta w latach 2002-2018 na poziomie liczby uzyskanych głosów oraz liczby uzyskanych mandatów ; In the article the analysis of self-government elections from the perspective of rivalry between two political parties: "Platforma Obywatelska" and "Prawo i Sprawiedliwość" is undertaken. Factionalisation of self-government elections is the additional research area presented by the author. The article is a case study of the city council election in Płock, Poland. The author analyses the election results achieved on local area between 2002 and 2018 by partisan and non-partisan electoral committees, especially the positions of PO and PiS in the sphere of self-government elections are indicated. As the outcome of the analysis, the level of factionalisation of self-government elections has been established together with degree of PO and PiS domination in the City of Płock. Both those aspects were analysed on the ground of election results for Płock city council between 2002 and 2018 based on the number of obtained votes and electoral mandates.
Researchers into censorship in communist Poland have often analysed the relations existing between the censorship authorities and creatorsor publishers, but have more rarely examined the relationship between the state political authorities and the Central Office of Control of the Press, Publications and Performances (later the Central Office of Control of Publications and Performances). The author of this article considers the strength of the controlling influence of the authorities on censorship, reaching the conclusion that the impact of the communist party and state on censors' decisions was smaller than has generally been thought. The author believes that the censors had a certain degree of independence. This was the result of, among others insufficient personnel and organizational connections between the party and censorship, and faulty provisions regarding the regulation of censorship. Therefore, although censorship was an integral part of a totalitarian state, it probably did not always support its decisions, despite the party's strenuous efforts to make it so. Partly because of this, many publications have appeared in Poland that would not see the light of day in other countries, so-called communist block. ; Badacze cenzury w Polsce Ludowej wielokrotnie analizowali relacje zachodzące pomiędzy organami cenzury a twórcami i wydawcami, rzadziej natomiast powiązania władz polityczno-państwowych z Głównym Urzędem Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk (później Głównym Urzędem Kontroli Publikacji i Widowisk). Autor artykułu zastanawia się nad siłą kontrolnego oddziaływania władzy na cenzurę, dochodząc do wniosku, że wpływ partii komunistycznej i państwa na decyzje cenzury mógł być mniejszy niż zwykło się uważać. Jego zdaniem cenzura była w pewnym stopniu niezależna. Stanowiło to rezultat m.in. niedostatecznych powiązań kadrowo-organizacyjnych pomiędzy partią a cenzurą oraz wadliwych przepisów prawnych regulujących działalność cenzury. Dlatego, pomimo że cenzura była integralną częścią totalitarnego państwa, prawdopodobnie nie zawsze jej decyzje wspierały to państwo, mimo usilnych starań partii, aby tak było. M.in. dzięki temu, w Polsce ukazało się wiele publikacji, które nie ujrzałyby światła dziennego w innych krajach tzw. demokracji ludowej.
Researchers into censorship in communist Poland have often analysed the relations existing between the censorship authorities and creatorsor publishers, but have more rarely examined the relationship between the state political authorities and the Central Office of Control of the Press, Publications and Performances (later the Central Office of Control of Publications and Performances). The author of this article considers the strength of the controlling influence of the authorities on censorship, reaching the conclusion that the impact of the communist party and state on censors' decisions was smaller than has generally been thought. The author believes that the censors had a certain degree of independence. This was the result of, among others insufficient personnel and organizational connections between the party and censorship, and faulty provisions regarding the regulation of censorship. Therefore, although censorship was an integral part of a totalitarian state, it probably did not always support its decisions, despite the party's strenuous efforts to make it so. Partly because of this, many publications have appeared in Poland that would not see the light of day in other countries, so-called communist block. ; Badacze cenzury w Polsce Ludowej wielokrotnie analizowali relacje zachodzące pomiędzy organami cenzury a twórcami i wydawcami, rzadziej natomiast powiązania władz polityczno-państwowych z Głównym Urzędem Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk (później Głównym Urzędem Kontroli Publikacji i Widowisk). Autor artykułu zastanawia się nad siłą kontrolnego oddziaływania władzy na cenzurę, dochodząc do wniosku, że wpływ partii komunistycznej i państwa na decyzje cenzury mógł być mniejszy niż zwykło się uważać. Jego zdaniem cenzura była w pewnym stopniu niezależna. Stanowiło to rezultat m.in. niedostatecznych powiązań kadrowo-organizacyjnych pomiędzy partią a cenzurą oraz wadliwych przepisów prawnych regulujących działalność cenzury. Dlatego, pomimo że cenzura była integralną częścią totalitarnego państwa, prawdopodobnie nie zawsze jej decyzje wspierały to państwo, mimo usilnych starań partii, aby tak było. M.in. dzięki temu, w Polsce ukazało się wiele publikacji, które nie ujrzałyby światła dziennego w innych krajach tzw. demokracji ludowej.
The article addresses the problem of shaping the centuries-long relationship between Polish people and Ukrainians from Galicia, and discusses the factors influencing the process of shaping the national identity of the inhabitants of Lvov. The publication underlines the historical and ethnic backgrounds influencing the people living in Lvov region and in Lvov itself. The article also refers to the issue of identifying Lvov residents as Europeans. The author of the article also highlighted obstacles preventing the creation of solid foundation between the inhabitants of Lvov to build a common regional identity despite centuries of co-existence. The destabilizing elements were primarily claims to the same territory. Despite the complicated history, there is one common feature of the Lvov residents which has been preserved – as the author of the article points out – namely, their European identity. This belief has risen to the rank of myth. The article has made a synthetic analysis of the mutual relationship between Polish people and Ukrainians from the 15th century up to the present day, taking into account the influence of elements of collective memory. The current relations between the two nations are relatively well formed. After joining the EU, Poland acts as a Ukrainian supporter, regularly defending its interests. This, as well as the Orange Revolution, Euro 2012 and the Revolution of Dignity contributed to the untightened relations between these two nations. However, despite these positive actions in common relations, the attitude of a decisive part of the intellectual elite of modern Lvov residents is more and more influenced by the mythology of the multiculturalism of this city and its membership "ever since" to Europe, with the dominant Ukrainian language, and simultaneous marginalization of thousand years of belonging to the Polish state, which in effect creates a fake image of the city and its inhabitants.
