Suchergebnisse

Arap Baharı olayları basit bir halk hareketi olarak başlamasına rağmen yıllar geçtikçe bölgeyi kaosa sürüklemiştir. Suriye'de bir iç savaş çıkıp ülkeyi istikrarsızlaştırmıştır. Böylelikle yıllardır Ortadoğu'nun en önemli sorunu olan Filistin-İsrail çatışması bile gündemden düşmüştür. Artık Ortadoğu'yu karışıklığa sürükleyen devlet İsrail olarak görülmemektedir. Arap Baharı sonrası oluşan karmaşa bölgeyi bir kez daha uluslararası siyasetin gündemine taşımıştır. İsrail Arap Baharı olaylarının başından itibaren bu gelişmeleri tehlikeli olarak görmüştür ve bu ülkelerin demokrasiye dönüşeceğine inanmamıştır. Suriye'de olaylar adım adım iç savaşa doğru sürüklenirken de İsrail ulusal çıkarlarını hesaplamaya devam etmiştir. Bu çalışmada öncelikle İsrail'in genel olarak Arap Baharı olaylarını nasıl yorumladığı ele alınmış, sonrasında ise Suriye'deki olaylara karşı nasıl bir pozisyon aldığı ortaya konulmuştur. Yapılan araştırmada İsrail'in Suriye'de yıllar içerisinde önceleri bekle-gör siyaseti izlediği ve savaş Golan Tepelerine sıçrayınca bu politikadan adım adım vazgeçerek, aktif bir tutum benimsediği sonucuna ulaşılmıştır. İsrail, Golan Tepelerini Suriye'ye kaptırmamak için mücadele vermektedir. Suriye'de denkleme bir de İran ve Hizbullah eklenince İsrail, Suriye'nin İran kontrolüne geçmesine müsaade etmeyeceğini nokta atışı askeri operasyonlar yaparak göstermeye başlamıştır. İsrail'in Suriye İç Savaşı'ndaki hedefi Cumhurbaşkanı Esad'ın görevde kalmasını sağlamak, Golan Tepelerini elde tutmaya devam etmek ve İran'ın Suriye'de askeri üs edinmesini engellemek olarak şekillenmiştir. ; Although the Arab Spring events began as a simple social movement over the years it transformed the region into chaos. Civil war broke out in Syria and destabilized the country. Thus, the PalestinianIsraeli conflict which has been the most important problem of the Middle East for years has disappeared from the agenda. Hence Israel has no longer seen as the state dragging the Middle East into turmoil. The complexity that occurred after the Arab Spring has once again brought the region to the agenda of international politics. Israel has seen these developments dangerous since the beginning of the Arab Spring events and she did not believe that these countries would turn into democracy. While events in Syria gradually drifted towards civil war, Israel continued to calculate its national interests. In this study, first of all how Israel interprets the events of the Arab Spring in general will be discussed, and then, how it is positioned against the events in Syria will be revealed. In this research, it was concluded that Israel followed a wait-and-see policy in Syria over the years and when the war spread to the Golan Heights, it gave up from this policy step by step and adopted an active attitude. Israel is struggling not to lose the Golan Heights to Syria. When Iran and Hezbollah were added to the equation in Syria, Israel started to show that it will not allow Syria to be under Iranian control by making point-by-point military operations. The goal of Israel in the Syrian Civil War was to keep President Assad in office, to keep the Golan Heights and to prevent Iran from acquiring a military base in Syria.

Türkiye ve Rusya'nın 2000'li yıllardaki hedefi ortaktır; uluslararası sistemde güçlü bir ülke olmak. Bu nedenle Vladimir Putin ve Recep Tayyip Erdoğan, her seçim döneminde konuşmalarında istikrar ve güç kavramlarını kullanmışlardır. 2000'li yıllar, uluslararası siyasette önemli gelişmelerin yaşandığı bir dönemeç olmuştur; 11 Eylül saldırıları, Afganistan'a müdahale, Irak'a askeri operasyon, Gürcistan Krizi, Arap Baharı Olayları, Suriye İç Savaşı ve Ukrayna Krizleri gibi. Tüm bu gelişmelerde, Türkiye ve Rusya, siyasi açıdan bazen benzer, bazen ayrı politikalar izlemişlerdir. İki ülkenin farklı siyasal pozisyon aldıkları olaylarda, aralarındaki ekonomik ilişkilerin bu durumdan etkilenmediği görülmüştür. Bu çalışmanın amacı bu durumun nedenlerini ortaya koymaktır ; Turkey and Russia have the same aim on 2000's; being a more powerful state in the international system. Therefore, Vladimir Putin and Recep Tayyip Erdoğan used the notion of stability and power in their speeches in every election period. There were significant developments happened on 2000's such as September 11 attacks, Afghanistan intervention, Iraq military operation, Georgia Crisis, Arab Spring events, Syrian Civil War and Ukraine Crisis. In all these times, Turkey and Russia sometimes come closer on politically but they occasionally followed different policies. When they have different political positions on common events their economic relations did not effected from this. The aim of this study is to analyze the reasons of this situation.

The Russian Federation which is established following the disintegration of Soviets Union had less population and land than the USSR. Because of the lack of an equitable legislation, the weakness of administration, the unlimited power of the illegality and oligarchy; the political and economic system were in a chaos. Vladimir Putin, elected as the second president of Russian Federation in 2000 so as to overcome these difficulties, has strengthened his position by weakening some significant powers, which are independent of economic and political aspects in internal policy, by increasing the control on the press and re-establishing the influence of the country on the region. In addition to this, Russia has improved her national economy by using mainly the country's natural gas resources as a trump card against other countries. She has become a petro-dollar rich country thanks to the rise in international petroleum prices and started to pay her external debts rapidly. Economic recovery ensured improvement in national welfare, which experienced a decline in the post-Soviet period. The support to the President has grown in the country and thus Putin has been elected again as president in 2004. This study intends to analyze the changes that are experienced in internal policy of Russia during the presidency of Vladimir Putin between the years 2000 and 2008.

Amerikan tipi başkanlık sistemi kendine özgü özelliklere sahiptir. Ülkede dış politika yapım sürecine etki eden pek çok faktör bulunmaktadır. Barack Obama göreve başladığında Filistin-İsrail sorununu Filistinlilerin haklarını göz önünde bulundurarak çözmek istediği şeklinde bir izlenim uyandırmıştır. Bu nedenle Filistinli bürokratlar Başkan Obama döneminde iki devletli çözümün sağlanacağını sanmıştır. Ancak İsrail uzun müzakere sürecinde bir yandan yeni yerleşim yerleri açmaya devam etmiş, bir yandan da Gazze'ye askeri operasyonlar düzenlemiştir. Başkan Obama ve Başbakan Netanyahu arası ilişkiler de özellikle İran meselesi yüzünden gerilimli devam etmiştir. Başkan Obama'nın İran politikası ABD-İsrail ilişkilerini etkilemiştir. Başkan Obama İsrail'i geri planda tutuyor gibi görünmek istemediğinden aslında bir yandan da İsrail'in çıkarlarını gözeten eylemlerde ve açıklamalarda bulunmuştur. Dolayısıyla Başkan Obama başlangıçta Filistin yanlısı gibi görülse de, ABD uluslararası kuruluşlarda İsrail lehine oy vermeye devam etmiştir. Başkan Trump döneminde ise ABD-İsrail ilişkileri güncellenmiştir. Daha seçim kampanyası esnasında Donald Trump İsrail ile ilişkilere verdiği öneme dikkat çekmiştir. Seçildikten sonra ise Trump, İsrail'e verdiği sözleri tutmaya başlamış, Filistinlilerin barış umudunu söndürmüştür. Ortaya atılan "Yüzyılın Antlaşması" isimli barış planı Filistinli bürokratlar tarafından kınanmıştır. Trump'ın özellikle Amerikan büyükelçiliğini Kudüs'e taşıması İsrail'i en memnun eden gelişmedir. Başbakan Netanyahu'nun siyasal krize sürüklendiği anlarda Başkan Trump'ın önemli adımlar attığı görülmüştür. Dolayısıyla bu çalışmada Demokrat Partili Obama'nın, Cumhuriyetçi Partili Trump'tan farklı bir Filistin-İsrail politikası izleyip, izlemediği araştırılmıştır. Aslında Filistinlilerin iki başkan döneminde de bir kazanç elde etmediği, Başkan Obama'nın Filistin yanlısı olmadığı ve onun sadece sorunu daha adilane bir şekilde çözmek istediği sonucuna ulaşılmıştır.

Türkler ve Ermeniler yüzyıllardır bir arada yaşama kültürüne sahip oldukları halde milliyetçilik olgusunun etkisiyle birbirlerinden uzaklaşmaya başlamış, Birinci Dünya Savaşı esnasında yaşananlar ise iki topluluğun arasına kapanmayacak yaralar açmıştır. Ermenilerin Sovyet uydusu haline gelmeleriyle birlikte iki ülke Soğuk Savaş yıllarında farklı bloklarda yer almış ve uzun yıllar birbirleriyle temas kurmamıştır. 1990'larda uluslararası sistem yeniden şekillenirken iki ülke için de ilişkileri geliştirme fırsatı doğmuştur. Ancak bu süreçte de taraflar arasında istenilen ivme tam olarak yakalanamamıştır. Bunda ilişkilerin geliştirilmesini engelleyen faktörlerin etkisi büyüktür. Ermenilerin 1915 yılında gerçekleşen tehcirden "soykırım" diye söz etmeleri, bu konuyu siyasallaştırmaları ve Azerbaycan'a ait olan Dağlık Karabağ bölgesini işgal etmeleri, Türkiye-Ermenistan ilişkilerinin gelişmesini engelleyen önemli faktörlerdir. Bu konular sadece 1990'larda değil, 2000'li yıllarda da iki ülkenin aralarındaki sınırı açmasını ve siyasal ve ekonomik ilişki kurmasını engellemiştir. Bu çalışmanın amacı diğer faktörleri de göz önünde bulundurarak, özellikle Türkiye'nin Azerbaycan ile olan ilişkilerinin ve Dağlık Karabağ çatışmasında Azerilere verdiği desteğin, Ermenistan ile olan ilişkisini nasıl etkilediğini ortaya koymaktır. Çalışmada üç ülke bürokratlarının açıklamalarına ve taraflar arasında yapılan anlaşma ve protokollere bakılmıştır. Çalışmanın vardığı sonuç, Dağlık Karabağ sorununun ve Türkiye-Azerbaycan siyasal ilişkilerinin geliştirilmeye çalışılmasının her defasında Türkiye-Ermenistan ilişkilerini olumsuz yönde etkilediğidir. ; Although Turks and Armenians have had the culture of living together for centuries, they started to distance themselves from each other due to the phenomenon of nationalism, and what happened during the First World War caused wounds that would not be closed between the two communities. When the Armenians became Soviet satellite, the two countries took part in different blocks during the Cold War years and did not contact each other for many years. While the international system was reshaping in the 1990s, there was an opportunity to develop relations between two countries. However, in this process, the desired momentum between the parties could not be fully achieved. The factors that prevent the development of relationships have a great effect on this. Because of the Armenians mentioning the 1915 deportations as "genocide", politicizing this issue and the invasion of the Nagorno-Karabakh which belongs to Azerbaijan are important factors that impede the development of Turkey-Armenia relations. These issues prevented the two countries from opening their borders and establishing political and economic relations not only in the 1990s but also in the 2000s. The aim of this study is to demonstrate how Turkey-Azerbaijan relations and Turkey's support to Azerbaijan in Nagorno-Karabakh conflict affects its relations with Armenia by taking into consideration of other factors. In the study, the statements of the bureaucrats of the three countries and the agreements and protocols made between the parties were examined. The study's conclusion was that the Nagorno-Karabakh co

Filistin, sadece bir toprak savaşımı değildir. Aynı zamanda Filistin halkı yaşamsal varlık mücadelesi vermektedir. Her yitirilen toprak, binlerce ailenin yurtsuz kalması demektir. Oysa Batılı devletler meseleye, bir insani dramdan ziyade politik bir sorun olarak bakmaktadır. İsrail hakkında alınmış Birleşmiş Milletler Örgütü (BM) kararları olmasına rağmen, bunları göz ardı etmektedir. Filistinliler zorlu yaşam koşulları ve fiziksel bölünmenin yanı sıra, bir de siyasal açıdan iki farklı örgüt arasında bölünmüştür; Hamas ve El Fetih. El-Fetih, Batılı devletler ile kurduğu ilişkiler neticesinde bazı Filistinliler tarafından eleştirilmektedir. Hamas ise silahlı mücadeleyi bırakmaması nedeniyle meşruiyet krizi geçirmektedir. Hamas, Batılı devletlerin ve İsrail'in gözünde bir terör örgütü olarak görülmektedir. Bu çalışmanın amacı, bu iki örgüt arasındaki farklardan ve rekabetten söz ederek, iki aktör arasında bölünmüş olmanın Filistin direnişine olan etkisini ortaya koymaktır. Çalışmada örgüt liderlerinin ve Filistinli bürokratların resmi açıklamalarına da yer verilmektedir. ; Palestine is not only a struggle for land but it's also Palestinian people's fight for a vital being. Every land that has been losing means that thousands of families become homeless. But Western states view it as a political problem rather than a humanitarian drama. Even though there are decisions taken by the United Nations Israel ignores them all. In addition to physical division and a difficult life standard the Palestinians are divided between two different organizations politically; Hamas and Fatah. Fatah has been criticized by some Palestinians because of its relations with Western states. Hamas is experiencing a crisis of legitimacy because of not abandoning the armed struggle. Hamas has been seen as a terrorist organization in the eyes of Western states and Israel. The aim of this study is to reveal the effect of the split between the two actors on the Palestinian resistance by mentioning the differences and competition between these two organizations. The study will also include official statements of the leaders of the organization and Palestinian bureaucrats.

Bir uluslararası sistem içinde varlık gösteren devletler güvenliği sağlamak için dost-düşman ayrımı yaparlar. Sistemde yer alan tek aktör devletler olmadığı için, güvenliğin oluşturulması zorlaşmaktadır. Müslüman Kardeşler Örgütü hem uluslararası sistemde, hem de Mısır iç siyasetinde, barışı savunduğu halde, adı "terör örgütü" ifadesi ile eşleştirilmeye çalışılan önemli bir aktördür. 11 Eylül 2001 terör saldırılarının ardından İslam dininin adını terör ile birlikte kullanmaya başlayan ABD, uluslararası literatüre "İslamofobi" kavramını hediye etmiştir. Bu noktadan sonra da ABD dış politikasında önceliği, radikal İslamcı örgütlerle mücadeleye vermiştir. Şüphesiz El-Kaide ya da IŞİD gibi örgütler, sivil yaşama kast eden terör eylemleri organize etmektedir. Ancak tüm İslami örgütleri aynı kefeye koymak adil olmamaktadır. Savunmacı İslami örgütler, bir sivil toplum örgütü gibi hareket ederek, fikirsel mücadele vermektedirler. Ancak daha ortak bir terör örgütü tanımı yapamayan devletler, İslami örgütlere nasıl yaklaşmaları gerektiği konusunda da, ortak bir davranış sergileyememektedir. Terör kavramı siyasallaşmıştır. Müslüman Kardeşler Örgütü de bu durumdan etkilenen örgütlerden birisidir. Bu çalışmanın amacı, Müslüman Kardeşler Örgütü"nün kimliğini ve siyasal duruşunu analiz ederek, uluslararası sistemdeki önemli aktörlerin onu nasıl algıladıklarını ortaya koymaktır. ; Being a part of the international system states have to make enemy-friend distinction in order to ensure the security. Since states are not the only single actor in the system, it becomes difficult to establish the security. Although The Muslim Brotherhood Organization defends peace, it has been labeling as a "terrorist organization" both in the international system and the Egyptian domestic policy. Following the terrorist attacks happened at September 11, 2001, the US started to use the term of Islam with terrorism and presented "Islamophobia" into the international literature. Certainly, organizations such as al-Qaeda or ISIS have been organizing terrorist acts that threats civilian life. However, it is not fair to put all Islamic organizations in the same pot. Defensive Islamic organizations act as a non-governmental organization and provide an intellectual struggle. However, states which cannot use a common definition of terrorist organization also do not have a common attitude about how they should approach the Islamic organizations. The concept of terrorism is politicized. The Muslim Brotherhood Organization is one of the organizations affected by this situation. The aim of this study is to analyze the identity and political stance of the Muslim Brotherhood Organization and to point how important actors in the international system perceive it.

Having the civil commotions which started by the beginning of year 2010 in Tunisia, make influence in countries such as Egypt, Libya, Syria; has become factors which started the Arab Spring process in the Middle East. Having Hasan Akleh set himself on fire in 2011 constitutes a start-up phase of this process for Syria. As result of the violence that Assad regime applies on the opponents and civilian population in the country, attracted the focus of international actors on the region. Turkey is one of the countries which is influenced from the civil war in Syria. Turkey experiences refugee crisis and border security problems because of having the longest land border with Syria. Turkey has been imposed with great duties in the context of taking measures to these problems. By Russia's inclusion in the civil war in Syria, the number of actors on the region has increased more. The steps which may be taken in order to establish a security zone and a provisional government constitute the main headlines which are prepared for Syria ; Tunus'ta 2010 yılında başlayan halk hareketlerinin Mısır, Libya, Suriye gibi ülkelerde de etkisini göstermeye başlaması, Ortadoğu coğrafyası için Arap Baharı sürecini başlatan gelişmeler olmuştur. 2011 yılında Hasan Akleh'in kendini ateşe vermesi, bu sürecin Suriye için başlangıç aşamasını oluşturur. Ülkede Esad rejiminin muhaliflere ve sivil halka uyguladığı şiddet neticesinde, uluslararası aktörlerin bölgeye olan ilgileri yoğunlaşmıştır. Suriye'deki iç savaştan etkilenen ülkelerin başında Türkiye gelmektedir. Türkiye; Suriye ile en uzun kara sınırına sahip olması neticesinde; mülteci krizi ve sınır güvenliği sorunları yaşamaktadır. Bu sorunlara alınacak önlemler bağlamında da Türkiye'ye büyük ödevler yüklenmektedir. Suriye'deki iç savaşa, Rusya'nın da müdahil olmasıyla, alandaki aktör sayısı iyice artmıştır. Güvenli bölge oluşturulması ve geçiş hükümeti kurulması gibi çözüm adına atılabilecek adımlar, Suriye için hazırlanan önerilerin satır başlarını oluşturur.