Suchergebnisse

1923 yılında Cumhuriyetin kurulmasıyla birlikte film afişleri, filmlerin tanıtımında önemli bir rol oynamış ve Türk film endüstrisinin büyümesine katkı sağlamıştır. Afişler, filmlerin tanıtımında önemli bir araç olarak işlev görür ve bu bağlamda bir filmin başarısındaki rolü yadsınamaz. Film endüstrisi büyüdükçe, filmlerin reklamının ve tanıtımının önemi de artmıştır; sinema afişleri yapım teknikleri ve görsel içerik açısından daha sofistike hale gelmiştir. Sinema tarihinin ilk dönemlerinde film afişlerinin tasarımı geleneksel yöntemlerle gerçekleştirilirken, teknolojik ilerlemelere bağlı olarak zamanla bilgisayar destekli tasarım yöntemleri benimsenmiştir. Türk sinema tarihindeki film afişlerine bakıldığında da paralel gelişmeler gözlenir. Türk sinema tarihinin de başlangıcından bu yana, film afişlerinin tasarımı gelenekselden bilgisayar destekli tasarımlara doğru evrilmiş; yeni trendler, teknikler ortaya çıkmıştır. Bu çalışma ile erken Cumhuriyet dönemi sineması (1923-1940) ve bu bağlamda film afişlerinin gündeme getirilerek tasarım ve sinemanın geleceğini oluşturacak yapay zekâ perspektifinden analiz edilmesi ile yapay zekâ algoritmaları yoluyla afiş tasarımında güncel yaklaşımların kullanım potansiyelinin ortaya konulması amaçlanır. Çalışma nitel doküman analizi yöntemiyle Erken Cumhuriyet döneminde afiş tasarımı yapılan ilk film olan İstanbul Sokaklarında (Muhsin Ertuğrul, 1931) film afişi ve aynı afişin yapay zekâ (AI) algoritmasıyla yeniden tasarlanması ve analiz edilmesiyle gerçekleştirilmiştir. Orijinal ve yeni tasarım afişler yapı, tasarım, mesaj ve içerik bağlamında incelenmiştir.

During the armed conflict in the Eastern and Southeastern Anatolian regions of Turkey between 1984 and 1999, a large wave of internal displacement took place. In the mid-1990s, national human rights organizations prepared reports to bring to public attention that hundreds of thousands of people had been evicted from their rural homes. However, at that time the displacement did not attract the attention that it deserved from the media and public opinion in Turkey. Most importantly, public institutions did not take any measures to address the problems of internally displaced persons ("IDPs").Based on an analysis of secondary sources and qualitative fieldwork, this book assesses this phenomenon within a conceptual framework at both national and international levels as well as within the political and socio-economic circumstances specific to Turkey.

In Turkey, some one million men, women and children were forcibly uprooted from rural areas in the east and southeast as a result of the armed struggle from 1984 to 1999 between the Kurdistan Workers' Party (PKK) and the Turkish military. Large numbers fled to urban areas, where they have experienced poverty, poor housing, joblessness, loss of land and property, limited access to physical and mental health cvare services, and limited educational opportunities for their children. Those that have returned to their communities of origin also face major difficulties, including threats to their physical safety from landmines and village guards, and dire poverty due to insufficient job opportunities, public services, and compensation for lost property. This book digs deeply into the causes of conflict and displacement in Turkey, seeking to go beyond official versions and to unearth what really occurred and how best to move forward to resolve the political, economic and social divisions. the government would be well advised to study the findings and recommendations of this constructive volume. Acknowledging the plight of the displaced in both rural and urban areas and developing effective policies and programs to help them reintegrate is critical not only for the lives of the displaced but also for the coherence and stability of the country as a whole. (TESEV Publications)