Suchergebnisse

Michel Foucault'nun 1970'lerin ortasında önerdiği, ancak, tam olarak geliştirmediği dispositif kavramı, son yıllarda siyaset felsefesinin önemli tartışma ve uygulama konularından birine dönüşmüştür. Dolayısıyla, içeriği ve sınırları tam olarak çizilmemiş olan dispositif hem farklı yorumlamaların konusunu oluşturmakta hem de önemli bir analiz aracı olma potansiyeli taşımaktadır. Bu çalışma, dispositif kavramını farklı düşünürlerin perspektiflerinden ele alarak tartışmakta ve analitik bir çerçeve sunmaktadır. Sonrasında, borçlandırmayı neo-liberal kapitalist düzenin bir dispositifi olarak önermektedir. Çalışma, borçlandırma dispositifinin iktidar ve bilgi ilişkilerindeki rolünü ve işlevini göstermek amacıyla son dönemde oldukça ilgi çeken Dövüş Kulübü (1996/ 1999), Mr. Robot (2015-2019) ve Squid Game (2021) adlı kültürel eserleri birer distopik tür olarak önermekte ve analiz etmektedir. Çalışma, analize tâbi üç eserin de 1990'lardan itibaren gelişen neo-liberal kapitalist düzenin yarattığı siyasal, kültürel ve ekonomik ilişkilere dair önemli perspektifler sunduğunu ve bunların sorunsallaştırılması için önemli araçlar sağladığını savunmaktadır. Farklı zamanlarda geçmelerine rağmen, bu üç yapım, anti-kapitalist birer eleştiri sunarak neo-liberal düzende, hegemonik kültür ve normlar üzerinden bireylerin nasıl özneleştirildiklerini göstermektedir. Bu bağlamda, çalışma, siyaset felsefesi literatürüne ve aynı zamanda Foucault'cu çalışmalara bir katkı sunmaktadır.

Çocukların, dünya üzerinde devam eden çatışmalardan etkilenmeleri ve silahlı gruplar tarafından devşirilerek kullanılmaları, uluslararası toplumun en acil sorunlarındandır. Yaklaşık 60 yıldan fazladır devam eden Kolombiya İç Savaşı örneğinde de milyonlarca çocuk çatışmaların kurbanı olmuş ve silahlı aktörler tarafından kullanılmıştır ve kullanılmaya devam etmektedir. Bu çalışma, Kolombiya'daki çatışmanın muhtemel seyri, çatışmanın çözümü ve barışın tesisi için odaklanılması gereken en önemli hususlarından biri olan çocuk savaşçılar sorununa dair bir analiz sunmaktadır. Bu doğrultuda, çalışma, çocuk savaşçılar kavramı ve ilgili yaklaşımları ele almaktadır. Daha sonra, çalışmada, Kolombiya İç Savaşı'nda çözüm süreci ve barış tesisi girişimlerinde çocuk savaşçılar sorununa yönelik değerlendirmelerde bulunulmaktadır. Bu bağlamda, çalışma, Kolombiya örneğinin birçok eksiklik ve başarısızlığa rağmen bugün gelinen noktada çatışmanın sonlandırılması, savaşta kullanılan ve silah bırakan çocukların toplumla yeniden bütünleştirilmesi için birçok fırsat barındırdığını ve dünyaya örnek teşkil edecek uygulamalar sunduğunu savunmaktadır.

Nisan 2021'de, Kolombiya'da, Covid-19 salgınının etkilerini hafifletmek amacıyla açıklanan sağlık sistemi reformu ve vergi düzenlemesi binlerce kişinin protestolara başlamasına neden olmuştur. Protestolar karşısında, hükümet, önce polis daha sonra ulusal ordu birliklerini kamusal düzeni sağlamak üzere görevlendirmiştir. Ancak, sivil vatandaşların güvenlik güçleri tarafından hedef alınması sorunu protestolar sırasında da gözlemlenmiş ve gösterilerin daha da büyümesine neden olmuştur. Bu bağlamda, bu çalışma, Kolombiya'da süregiden protesto eylemlerinin ortaya çıkışını, artarak devam etmesini ve bunların nedenlerini incelemektedir. Buna göre, çalışmada, Kolombiya'da güvenlik güçlerinin, en başta sivilleri hedef alan kronikleşmiş aşırı şiddet eylemlerinin, hem söz konusu protestoların ortaya çıkmasını tetiklediğini hem de daha çok eylemcinin hükümet karşıtı protestolara katılmalarına neden olduğunu savunulmaktadır. Çalışmada, Kolombiya'da polis teşkilatının paramiliterleşmesinin protestolar ve toplum nezdindeki sonuçları tartışılmaktadır. 2021 Protestoları, bu çalışmada, Kolombiya medyasında yer alan haberlere ve uluslararası örgütlerin gözlemlerine dayanan kaynaklar üzerinden tarihsel bağlamına konumlandırılmakta ve devam eden protesto ve şiddet eylemlerinin muhtemel seyrine dair bir analiz ortaya konulmaktadır. Bu şekilde, Latin Amerika'da yaygın olan toplumsal hareketler kültürünün, mevcut Kolombiya siyasetinin anlaşılmasına ve aynı zamanda siyasal şiddet literatürüne bu şekilde katkı sunulmaktadır.

Bu
makalede "yeni terörizm" kavramı eleştirel olarak analiz edilmektedir. 11 Eylül
2001 Saldırıları'nı (9/11) takip eden süreçte yeni terörizm kavramı bir siyasal
söyleme dönüşerek, Batılı toplumlarda da doğal biçimde içkin olarak var olan
yıkıcı şiddeti maskelemek ve yenidenyeryurt sahibi yapmak için kullanılmıştır.
Bu argüman bağlamında, Batılı devletlerin küresel terörizm söylemi ve terörle
mücadele politikaları ele alınarak yeni terörizm üzerine mevcut yaklaşımlar
sorunsallaştırılacak ve aşındırılmaya çalışılacaktır. Bu makaleyle, Türkiye'de
eksikliği görülen eleştirel terörizm çalışmalarına; ilk olarak yeni terörizmin
önce akademik alanda ortaya çıktığı ve daha sonra Batılı devletlerin tekeline
almaya çalıştığı bir siyasal söyleme sıkıştığı savunularak katkıda bulunulması
amaçlanmaktadır. İkinci olarak, yeni terörizmin siyasallaşmasına bağlı olarak
analitik değerini kaybettiği savunulmaktadır.